نویسنده: رسانه‌ای گوهر شاد

3 هفته قبل - 139 بازدید

مسوولان محلی حکومت سرپرست در ولایت غزنی می‌گویند که افراد مسلح پنج عضو یک خانواده به شمول زنان و کودکان را در ولسوالی قره‌باغ این ولایت تیرباران کرده‌اند. خالد سرحدی، سخنگوی فرماندهی پولیس غزنی به رسانه‌ها گفته است که این رویداد (یکشنبه‌شب، ۲۲ سرطان) در روستای «تولاخیل» از مربوطات ولسوالی قره‌باغ رخ داده است. آقای سرحدی تاکید کرده است که افراد مسلح پس از وارد شدن به یک خانه‌‌ی مسکونی، تمامی اعضای این خانواده را به شکل فجیع و با شلیک گلوله به قتل رسانده‌اند. سخنگوی فرماندهی پولیس غزنی افزوده است که در این رویداد، پنج عضو یک خانواده به‌شمول یک مرد، یک زن و سه کودک جان‌های‌شان‌ را از دست داده‌اند. وی در مورد هویت و سن قربانیان این رویداد چیزی نگفته است. دلیل وقوع این رویداد دشمنی‌های شخصی میان دو خانواده گفته شده است. خالد سرحدی در ادامه گفته است که دو نفر در پیوند به این رویداد بازداشت شده و افراد بازداشت شده به جرم‌شان اعتراف کرده‌اند. همچنین شماری از رسانه‌های محلی گزارش داده‌اند که قربانیان این رویداد شامل یونس، ۴۵ ساله، بی‌بی مهرو، ۳۵ ساله، حضرت‌ غنی ۹ ساله؛ ساجده ۷ ساله و جاوید ۵ ساله هستند. در گزارش آمده است که در این رویداد، یک دختر ۶ ساله به نام حسنا نیز زخمی شده‌است. این رویداد در حالی رخ داده است که در هفته‌های اخیر، موارد سرقت، اختطاف و سایر جرایم جنایی در برخی ولایت‌های کشور افزایش یافته است. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 156 بازدید

مسوولان محلی از ولایت ولایت ننگرهار می‌گویند که بر اثر جاری شدن سیلاب‌ در ولسوالی‌های بتی‌کوت و شینوار این ولایت، یک کودک جان باخته و چهار تن به‌شمول دو کودک دیگر به شدت زخمی شده است. ذبیح‌الله نورانی، رییس اطلاعات و فرهنگ ننگرهار گفته است که بر اثر جاری شدن سیلاب چند روز اخیر در چندین روستای ولسوالی‌‌های بتی‌کوت و شینوار، یک کودک نه ساله جان باخته و چهار تن به‌شمول دو کودک دیگر زخمی شده‌اند. آقای نورانی در مورد هویت، سن، جنسیت و وضعیت صحی زخمی‌های این رویداد طبیعی جزییات ارائه نکرده است. رییس اطلاعات و فرهنگ ولایت ننگرهار در ادامه افزوده است که بر اثر جاری شدن سیلاب ۱۷ خانه‌ی مسکونی نیز تخریب شده است. در همین حال، اجمل سبحانی، سخنگوی ریاست زراعت حکومت سرپرست در این ولایت گفته است که بر اثر جاری شدن سیلاب هفته‌ی جاری در این ولایت، ۹۰ خانه‌ی مسکونی تخریب و حدود ۳۷۰ جریب زمین زراعتی نیز آسیب دیده است. باشندگان محل و افراد آسیب‌دیده از این رویداد طبیعی خواستار کمک از حکومت فعلی و نهادهای داخلی و خارجی شده‌اند. در سال جاری خورشیدی ولایت‌های مختلف کشور شاهد بارندگی‌های شدید و سرازیرشدن سیلاب‌‌های ویرانگر بوده‌‌اند. این سیلاب‌ها تلفات و خسارات زیادی برجای گذاشته و صدها نفر را آواره کرده است.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 162 بازدید

رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده‌اند که در انتخابات یک نهاد مدنی موسوم به «پارلمان تبعیدی‌ها» یا پارلمان مهاجران در فرانسه، هفت نفر به شمول سه زن از میان ‏مهاجران افغانستان نامزد هستند. در گزارش رسانه‌ها آمده‌ است که این برنامه برای گردآوری نظریات ‏مهاجران مقیم فرانسه ایجاد شده و قرار است که در این نهاد ۱۵ نماینده، شامل هشت مرد و هفت زن ‏از میان تمام مهاجران مقیم فرانسه از طریق رأی‌دهی انتخاب شوند.‏ در گزارش آمده است که بیش از ۴۰۰ نفر از میان مهاجران از تمام فرانسه نامزد شده بودند ‏که تنها ۲۹ نفر شامل مرحله‌ی رأی‌دهی شده‌اند. در ادامه آمده، قرار است که در این نهاد ۱۵ نماینده، شامل هشت مرد و هفت زن ‏از میان تمام مهاجران مقیم فرانسه از طریق رأی‌دهی انتخاب شوند.‏ نامزدانی از ایران، سوریه، روسیه، فلسطین، ترکیه، تونس، الجزایر، جمهوری دموکراتیک کنگو و چند کشور دیگر در این انتخابات شرکت کرده‌اند. تنها افرادی که دارای وضعیت پناهنده در فرانسه هستند، می‌توانند با مراجعه به وب‌سایت رسمی پارلمان تبعیدیان فرانسه، به‌صورت آنلاین رأی دهند. هر رأی‌دهنده می‌تواند به یک نامزد زن و یک نامزد مرد رأی بدهد. سیاره رحمانی، روح‌الله صدیق‌الله، مهدی موعودی، فاطمه حیدری، ‏شکیبا داوود، انعام‌الله سمون و وصیل اسحاق‌زی، هفت نامزد از ‏افغانستان هستند.‏ طبق معلومات موجود، روند رأی‌دهی ‏از ۹ جولای آغاز و تا ۱۷ جولای ادامه خواهد داشت.‏ براساس گزارش‌های موجود، احتمال می‌رود ۲۰۰ هزار مهاجر اهل افغانستان در ‏فرانسه حضور داشته باشند.‏ پارلمان تبعیدیان فرانسه (Le Parlement des Exilés)، نهادی مدنی و غیرحکومتی است که با هدف ایجاد فضایی برای حضور، مشارکت و بیان صدای افرادی که به دلایل سیاسی، اجتماعی یا امنیتی کشور خود را ترک کرده‌اند، تشکیل شده است. این نهاد تلاش می‌کند حقوق، دغدغه‌ها و مطالبات پناهندگان، مهاجران و تبعیدیان را در سطح ملی مطرح کند و صدای آن‌ها را به نهادهای دولتی و تصمیم‌گیر در فرانسه برساند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 137 بازدید

منابع از تهران می‌گویند که فریده محمدی، مهاجر ۱۵ ساله‌ی اهل افغانستان از مدت هفت روز به این طرف، ناپدید شده است و هنوز اطلاعی از سرنوشتش در دست نیست. دست‌کم دو تن از بستگان خانم فریده محمدی به رسانه گوهرشاد گفته‌اند که وی حوالی چاشت روز چهارشنبه هفته‌ی پیش (۱۸ سرطان) از «چهارراه ده متری»، واقع در منطقه‌ی اسلام‌شهر صالح‌آباد تهران، ناپدید شده است. این منبع تاکید کرد که فریده محمدی در یک کارگاه خیاطی در این منطقه کار می‌کرد و حوالی چاشت از این کارگاه خارج شده و دیگر اطلاعی از او در دسترس نیست. همچنین سفارت حکومت سرپرست در تهران با تایید این رویداد، اعلام کرده است که یک دختر جوان به‌نام فریده محمدی، اهل افغانستان در منطقه‌ی «اسلام‌شهر» تهران ناپدید شده و تا اکنون خبری از او در دست نیست. این سفارت با نشر گواهی‌نامه‌ای، گفته که بر اساس اظهارات مادر این دختر، فریده در یک کارگاه خیاطی در منطقه‌ی صالح‌آباد، اسلام‌شهر، چهارراهی ده‌متری کارگر مصروف کار بوده و به تاریخ ۱۸ سرطان از محل کارش بیرون شده؛ اما پس از آن ناپدید شده است. به‌گفته‌ی سفارت افغانستان در تهران، خانواده‌ی وی می‌گویند که نزدیک به ۱۰ روز است که از سرنوشت دخترشان هیچ اطلاعی ندارند و در وضعیت سردرگمی و نگرانی به‌سر می‌برند. همچنین این سفارت از نهادهای مسوول در جمهوری اسلامی ایران درخواست کرده است تا در صورت مراجعه‌ی خانواده‌ی این دختر یا ارائه اطلاعات، هم‌کاری لازم را با آنان انجام دهند و زمینه‌ی پی‌گیری این موضوع را فراهم سازند. قابل ذکر است که در ماه‌های اخیر چندین مورد قتل و ناپدید‌شدن مهاجران افغانستانی در ایران گزارش شده است. در اواسط ماه جوزای امسال، جسد مثله‌شده‌ی کبرا رضایی، یک دختر جوان مهاجر افغانستانی پس از ۵۰ روز ناپدیدبودن، از میان زباله‌ها پیدا شد. پس از آن رسانه‌های ایران گزارش دادند که بقایای جسد این زن از خانه‌ی یک مرد ایرانی کشف شده و او در ارتباط با این قتل بازداشت شده است. همچنین به‌تازگی از ناپدیدشدن امیرطاها رضایی، جوان ۱۸ ساله افغانستانی گزارش شده بود که طبق آخرین گزارش‌ها، جسدش در باغی در آبسرد دماوند تهران کشف شده است. ایران، از دهه‌ها پیش میزبان شمار بزرگی از مهاجران افغانستانی بوده است. به گفته‌ی مقام‌های رسمی ایران، حدود شش میلیون مهاجر افغانستانی در این کشور زندگی می‌کنند. در ماه‌های اخیر، هم‌زمان با شدت گرفتن روند اخراج مهاجران، گزارش‌هایی از بدرفتاری مردم ایران، نیروهای امنیتی و خشونت‌های ضد‌مهاجرتی نیز پخش شده است.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 110 بازدید

اتاقی از آن خود اثری از ویرجینیا وولف درباره مسئله «زن و داستان» است که در ابتدا در قالب دو سخنرانی در حضور زنان دانشجو در کمبریج برگزار شد، اما بعد از آن ذهن وولف همچنان درگیر این موضوع بود. بنابراین او تصمیم گرفت مباحث را به شکل کامل‌تری در قالب کتاب ارائه کند و عنوان کتاب را از «زن و داستان» به «اتاقی از آن خود» تغییر می‌دهد. این کتاب یک سال پس از سخنرانی‌ها منتشر شد. محور اصلی صحبت‌های وولف به دلایل این موضوع می‌پردازد که چرا تعداد زنان شاعر و رمان‌نویس تاکنون کم بوده است. وولف در بررسی‌های اولیه خود پاسخ به این سوال را در ساختار کلی خانه و خانواده می‌بیند که نوشتن در اتاق نشیمن آسان نبود چرا که بعید بود زنی پیدا شود که حتی نیم ساعت از وقتش از آن خودش باشد. اما کتاب حاضر مسئله را به شکل دقیق‌تر و گسترده‌تری بررسی می‌کند. آدلاین ویرجینیا وولف، زاده‌ی ۲۵ ژانویه ۱۸۸۲ و درگذشته‌ی ۲۸ مارس ۱۹۴۱، بانوی رمان نویس، مقاله نویس، ناشر، منتقد و فمینیست انگلیسی بود که آثار برجسته ای چون خانم دالووی (۱۹۲۵)، به سوی فانوس دریایی (۱۹۲۷) و اتاقی از آن خود (۱۹۲۹) را به رشته‌ی تحریر درآورده است. زندگی وولف فراز و نشیب بسیار داشت اما او از جوانی همواره رویای نویسندگی در سر داشت و به همین دلیل به دنبال استقلال مادی و معنوی بود. استقلالی که بعدها به شکلی جالب به دست می‌آورد. (در کتاب در این باره صحبت می‌کند.) وولف در طول زندگی بارها دچار بیماری روانی شد و نهایتاً در سال ۱۹۴۱ به زندگی خود پایان داد. وولف درباره کتاب حاضر که در بستر بیماری در ذهن او شکل گرفت می‌نویسد: با چنان سرعتی می‌نوشتم که وقتی قلم به دست می‌گرفتم مثل بطری آبی بودم که سر و ته شده باشد. با نهایت سرعتی که می‌توانستم می‌نوشتم؛ بیش از حد سریع، چون حالا برای تصحیح آن نوشته‌ها باید زحمت بکشم؛ اما این روش به آدم آزادی می‌دهد و اجازه می‌دهد از فکری به فکر دیگر بپرد. راوی کتاب زیاد روی اسم خود حساس نیست چرا که به اعتقاد او این مسئله هیچ اهمیتی ندارد. او می‌گویند می‌توانید «مرا مری بیتون، مری سیتون، مری کامایکل یا هر نامی که دوست دارید بنامید.» چیزی که مهم است سرنوشت زن و اتفاقاتی است که بر او گذشته است. در ابتدا کتاب با تصویر مری در محوطه یک دانشگاه خیالی آغاز می‌شود و مشکلاتی که این حضور ساده در دانشگاه برای او ایجاد می‌کند. به عنوان مثال مری را از چمن‌های محوطه به قسمت خاکی منتقل می‌کنند و حتی اجازه ورود او به کتابخانه را بدون همراهی یک مرد نمی‌دهند. در ادامه سختی‌های زنان در روزگار گذشته بررسی می‌شود و این تمثیل جالب مطرح می‌شود که اگر شکسپیر یک خواهر داشت بعید بود بتواند هیچ موفقیتی کسب کند. مشکلات بسیاری مانند کارهای خانه، نداشتن تحصیل، ازدواج زود هنگام، روبه‌رو شدن با دیگر مردان، طرد شدن و غیره موانعی هستند که هرگز اجازه نمی‌دهند خواهر شکسپیر تبدیل به یک زن شاعر و نویسنده شود. با پیش بردن این مثال‌ها ویرجینیا وولف مسائل مهم خود را مطرح می‌کند. این کتاب به سبکی نو نوشته شده که نیمی محاوره و نیمی گفت‌وگوی درونی است و البته ساختاری داستان‌گونه دارد اما بیشتر از هر چیز شبیه جستاری مدرن است. کتابی که در اصل یک متن فمینیستی است و به مسائلی مانند: «گمنامی زنان، تاریخ ادبیات زنان، تاثیر سبک و ارزش‌های مردانه در نوشته‌های زنان، خشم و نفرت و مخاطرات آن برای هنرمند، تحلیل رمان به منزله ژانر اصلی نوشتار زنان، پیش‌بینی آینده زن و داستان با توجه به آزادی‌های تازه یافته زنان در اوایل قرن بیستم، تاکید بر وجوه مادی زندگی و تاثیر آن بر نویسندگی زنان و بالاخره امید به پیدایش داستانی شعرگونه و سبکی که به نوشتار زنان نزدیک‌تر باشد.» عنوان کتاب شاید بیشتر از هرچیز توجه خواننده را به خود جلب کند. وولف هم در اولین جملات کتاب سعی دارد این موضوع را توضیح دهد که مسئله زن و داستان چه ربطی به داشتن اتاقی از آن خود دارد؟ بنابراین شروع به بررسی مسائل مختلف می‌کند: چه چیزهایی لازم است تا زنان به شاعران بزرگی تبدیل شوند؟ به زنانی مشهور که نوشته‌هایشان سبکی تازه و رنگ و بویی زنانه داشته باشد نه آن ارزش‌هایی که مردان ایجاد کرده‌اند. وولف پس از بررسی‌های فراوان در نهایت به این نتیجه می‌رسد که زنان به این موارد احتیاج دارند: پول، امکان تحصیل، وقت کافی و البته اتاقی از آن خود. یکی از شرایط لازم برای سرودن شعر و شاعر شدن این است که زن زیر سایه مرد نباشد. چرا که: طی همه این قرن‌ها زنان چون آینه‌هایی عمل کرده‌اند که قدرتی جادویی و خوشایند دارند و می‌توانند قامت مرد را دو برابر اندازه واقعی‌اش نشان بدهند. (کتاب اتاقی از آن خود اثر ویرجینیا وولف – صفحه ۶۳) همچنین لازم است که زنان به قدرت آزادی و استقلال فکری برسند تا در اوقات فراغتی که دارند بتوانند در اتاقی که خاص خودشان است مشغول نوشتن شوند. و البته پیش‌نیاز این‌ها دوباره همان استقلال مالی است. خود وولف درآمد ثابتی داشت که به شکل ارث به او رسید، بنابراین از تغییراتی که این درآمد ثابت در روحیه‌اش ایجاد می‌کند به خوبی آگاه است. وولف تاکید می‌کند که همین درآمد ثابت که به دنبال آن مسکن، خوراک و لباس می‌آید باعث می‌شود نفرت و تلخکامی هم به پایان برسد. وولف می‌نویسد: به راستی جالب است که یک درآمد ثابت چه تغییری در روحیه آدم به وجود می‌آورد. هیچ نیرویی در دنیا نمی‌تواند پانصد پوندم را از من بگیرد. خوراک، مسکن و لباسم برای همیشه تامین است. بنابراین نه تنها تلاش و کار، بلکه نفرت و تلخکامی نیز به پایان می‌رسد. لازم نیست از مردی متنفر باشم؛ او نمی‌تواند آسیبی به من برساند. لازم نیست تملق مردی را بگویم؛ او چیزی ندارد که به من بدهد. (کتاب اتاقی از آن خود اثر ویرجینیا وولف – صفحه ۶۶) اما این موضوع در ادامه نتیجه‌ای بسیار مهم‌تر و اساسی در پی خواهد داشت که وولف از آن به عنوان موضع جدید نسبت به نیمه دیگر بشریت یاد می‌کند. موضعی که در آن دیگر «سرزنش کردن یک طبقه یا یک جنسیت» مسخره است. درنهایت پیشنهاد وولف به زنان چیست؟ در درجه اول وولف امیدوار است که «هر طور شده، آن‌قدر پول به دست بیاورید که بتوانید سفر کنید و دنیا را ببینید، درباره آینده یا گذشته جهان تامل کنید، درباره کتاب‌ها خیالپردازی کنید و در گوشه و کنار خیابان پرسه بزنید و بگذارید نخ ماهیگیری فکرتان به اعماق رودخانه برود.» اما در مرحله بعد خیلی ساده و بدون تکلف از زنان می‌خواهد که بیاید «خودمان باشیم و نه هیچ چیز دیگری.» نکته نهایی سوالی است که وولف در اواخر کتاب مطرح می‌کند. سوالی که خطاب به زنان است به خاطر همه کارهایی که انجام نداده‌اند: «عذر شما چیست؟» خود وولف به شکل مختصر به این سوال جواب می‌دهد که نشان می‌دهد همه موارد بحث شده در کتاب «لازم» است وجود داشته باشند تا زنان شاعران و رمان‌نویسان بزرگی شوند اما اینکه هر کدام به تنهایی «کافی» باشند یا نه مسئله دیگری است. نویسنده: قدسیه امینی

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 83 بازدید

به دنبال اخراج گسترده مهاجران اهل افغانستان از ایران، رزا اوتونبایوا، نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل در افغانستان و رییس یوناما، خواهان رسیدگی فوری به وضعیت بازگشت‌کننده‌گان شده است. یوناما امروز (سه‌شنبه، ۲۴ سرطان) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که اوتونبایوا به مرز اسلام‌قلعه در هرات، جایی که روزانه ده‌ها ‏هزار مهاجر از ایران وارد افغانستان می‌شوند، سفر کرده و با مهاجران دیدار داشته است. خانم اوتونبایوا هشدار داده است که باید زنگ خطر برای جامعه جهانی به صدا درآید؛ چون که حکومت سرپرست به‌تنهایی قادر به جذب موج عظیم بازگشت‌کنندگان نمی‌باشد. او افزوده است که مدیریت بازگشت‌کنند‌گان فراتر از توان نهادهای امدادرسان است. وی تاکید کرده است: «این یک آزمون برای وجدان جمعی ماست. افغانستان، کشوری که هم‌اکنون با خشکسالی و بحران مزمن انسانی مواجه است، نمی‌تواند به‌تنهایی این شوک را جذب کند.» طبق معلومات اعلامیه، در کشوری که ۷۰ درصد جمعیت آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند، بازگشت بیش از ۱.۴ میلیون مهاجر وضعیت را وخیم‌تر خواهد کرد. رییس یوناما خطاب به جامعه‌ی جهانی گفته است: «روی خود را برنگردانید. بازگشت‌کنندگان نباید به حال خود رها شوند. آنچه اکنون شاهدش هستیم، پیامد مستقیم بی‌پاسخ ماندن مسوولیت‌های جهانی است.» همچنین در بخشی از اعلامیه آمده است که خانواده‌های مهاجر به‌جای تجربه لحظه‌ی مثبت ‏به‌خاطر برگشت به کشورشان، با ملال، آسیب‌های روانی و ‏بی‌سرنوشتی گسترده روبه‌رو می‌شوند.‏ رییس یوناما تصریح کرد که افغانستان که از گذشته با خشک‌سالی و بحران ‏بشری مواجه است، توانایی تحمل تلاطم ناشی از موج تازه‌ای برگشت ‏مهاجران را ندارد.‏ او بر اهمیت کمک‌های بی‌درنگ برای ادغام مجدد بازگشت‌کنندگان ‏تاکید کرده است و می‌گوید که شواهد ابتدایی حاکی از آن است که ثبات ‏جامعه‌ی برگشت‌کننده مستلزم طرح و تطبیق برنامه‌های فوری ‏معیشتی و سرمایه‌گذاری روی زیربناهای اجتماعی است.‏ رزا اوتنبایوا هشدار داده است که عدم اتخاذ اقدامات فوری، ضایع‌شدن ‏پول به‌جامانده از برگشت‌کنندگان در کشور میزبان و فشار روی ‏بازار کار، آوارگی مجدد و خطر بی‌ثباتی بیشتری را به‌دنبال ‏خواهد داشت.‏ در حال حاضر روند اخراج مهاجران از ایران به‌شدت ادامه دارد. ‏عمده‌ی بازگشت‌کنندگان خانواده‌های مهاجر هستند. بیکاری و نبود ‏مسکن چالش جدی برگشت‌کنندگان عنوان می‌شود.‏

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 118 بازدید

موسسه بین‌المللی «ورلد ویژن» درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که میلیون‌ها کودک در افغانستان، هر روز در معرض خطر ماین‌ها و مهمات منفجر ناشده قرار دارند و کاهش بودجه ماین روبی تهدید جدی برای جان و آینده کودکان است. این موسسه گزارشی از انفجار ماین در ولسوالی قادس ولایت بادغیس منتشر کرده است که در آن دو کودک به نام‌های صلاح‌الدین ۱۲ ساله و نجم‌الدین ۱۰ ساله جان باختند. این حادثه در ۱۸ ثور سال جاری، هنگام بازی و کار در زمینی حدود ۱۰ کیلومتر دورتر از خانه این کودکان رخ داده است. موسسه بین‌المللی «ورلد ویژن» تاکید کرده است که ۶.۴ میلیون شهروند افغانستان در معرض خطر مهمات منفجرناشده زندگی می‌کنند و کودکان ۸۰ درصد قربانیان کشته و زخمی ناشی از این انفجارها را تشکیل می‌دهند. در ادامه آمده است که برآوردها نشان می‌دهد هر ماه حدود ۴۰ کودک در افغانستان بر اثر این بقایای جنگ کشته یا به شدت زخمی می‌شوند. مدیر منطقه‌ای این سازمان در بادغیس گفته است: «به دلیل دهه‌ها جنگ، مهمات منفجرناشده تقریبا همه ولسوالی‌های بادغیس را تهدید می‌کند. در میان هفت ولسوالی، بالامرغاب و جوند بیشترین آلودگی را دارند.» در این گزارش آمده است که حدود ۱۳۳ کیلومتر مربع زمین زراعتی، ۸۷۸ کیلومتر مربع چراگاه، ۱۶۷ کیلومتر مربع مناطق مسکونی و عمومی و ۳۲ کیلومتر مربع کانال‌های آبیاری و جاده‌ها در افغانستان به ماین‌ها و مهمات منفجرناشده آلوده هستند. این سازمان هشدار داده است که در سال ۲۰۲۵ میلادی یک‌سوم ظرفیت بخش پاک‌سازی ماین‌ها در افغانستان به دلیل کاهش شدید بودجه و حمایت‌های مالی از بین رفته است.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 127 بازدید

رزا اوتونبایوا، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد در افغانستان، با ابراز نگرانی از وضعیت آموزشی و سطح سواد در کشور، می‌گوید که این کشور یکی از بالاترین نرخ‌های بی‌سوادی در جهان را دارد که ۵۰ درصد مردان و ۸۰ درصد زنان در این کشور بی‌سواد هستند. خانم اوتونبایوا این اظهارات را روز (دوشنبه، ۲۳ سرطان) طی سخنرانی‌اش در «جشنواره کتاب کابل» مطرح کرده و گفته است که تنها ۵۰ درصد مردان و ۲۰ درصد از زنان افغانستان توانایی خواندن و نوشتن را دارند. نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد، محروم‌سازی دختران از تحصیل را مانع جدی در برابر توسعه و خودکفایی خوانده و خواهان حمایت سرمایه‌گذاران از بخش سوادآموزی در افغانستان شده است. بر اساس تعریف جدید یونسکو، خواندن و نوشتن دیگر به‌تنهایی نشان‌دهنده باسوادی نیست. به گفته یونسکو، باسواد کسی است که بتواند از دانش و مهارت‌های خود برای ایجاد تغییر معنادار در زندگی شخصی و مشارکت فعال در جامعه استفاده کند. این تعریف فراتر از توانایی سنتی خواندن و نوشتن است و شامل مهارت‌هایی مانند شناخت، درک، تفسیر، خلق، برقراری ارتباط و محاسبه در زمینه‌های مختلف می‌شود. با این حال، در افغانستان حتی بخش قابل ملاحظه جمعیت قادر به خواندن و نوشتن نیست. این در حالی است که پس از بازگشت حکومت سرپرست به قدرت، دختران بالاتر از صنف ششم اجازه رفتن به مکتب ندارند و دانشگاه‌ها نیز به روی این قشر جامعه بسته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 150 بازدید

همزمان با محروم بودند دختران و زنان افغانستان از آموزش، ‏دفتر اتحادیه اروپا در کابل گفته است که این دختران شایسته فرصت‌های بیشتر هستند، نه ‏محدودیت‌ها.‏ دفتر اتحادیه اروپا امروز (سه‌شنبه، ۲۴ سرطان) همزمان روز جهانی مهارت‌های جوانان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، نوشته است که با شرکای خود همکاری می‌کند ‏تا به زنان و دختران جوان مهارت‌ها و پشتیبانی لازم برای ‏تحصیل، کار و توسعه را ارائه دهد تا بتوانند جوامع خود را به ‏سمت آینده‌ای بهتر هدایت کنند.‏ در ادامه آمده است که اتحادیه اروپا، در روز جهانی مهارت‌های جوانان،‎ ‎در ‏کنار جوانان افغانستان است و روی مهارت‌هایی سرمایه‌گذاری ‏می‌کند که فرصت‌های کاری ایجاد کند.‏ همچنین در بخشی از پیام آمده است: «اتحادیه اروپا از بخش خصوصی و کارآفرینی در افغانستان که ستون اصلی توسعه مهارت‌های جوانان، نوآوری و تاب‌آوری اقتصادی است، حمایت می‌کند. با حمایت از کارآفرینان، شرکت‌های کوچک و متوسط و مشاغل محلی، ما به جوانان افغان کمک می‌کنیم تا ایده‌های خود را به شغل و درآمد تبدیل کنند. قابل ذکر است که در حال حاضر بیکاری در افغانستان بحران جدی است. به‌دلیل این ‏بحران بخش عمده‌ی جوانان افغانستان مجبور به مهاجرت به خارج از ‏کشور می‌شوند. در همین حال کشورهای همسایه افغانستان مهاجران ‏و کارجویان افغانستان را اخراج می‌کنند. در حال حاضر روند ‏اخراج مهاجران از ایران به‌شدت جریان دارد. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از تسلط خود بر افغانستان محدودیت‌های شدید بر ‏آموزش و کار زنان و دختران وضع کرده‌اند. ‏ در حال حاضر دختران بالاتر از صنف ششم اجازه‌ی آموزش و ‏تحصیل را ندارند. حکومت فعلی زنان را نیز از کار در ادارات دولتی ‏محروم و بر سایر کسب‌وکارهای زنان محدودیت وضع رده است. علی‌رغم انتقادهای جهانی از سیاست‌های حکومت فعلی در قبال زنان و ‏دختران، این گروه محدودیت‌های خود را تشدید کرده است.‏

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 103 بازدید

منابع محلی از ولایت کنر می‌گویند که یک مرد در ولسوالی نورگل این ‏ولایت، همسر و یک پسر ۹ ساله‌اش را با شلیک گلوله کشته و دختر و یک ‏پسرش را زخمی کرده است‎.‎ دست‌کم دو منبع با تایید این رویداد گفته‌اند که این حادثه در منطقه‌ی ‌‏«لودلام» از مربوطات ولسوالی نورگل رخ داده و فردی به‌نام مبین که معتاد و مبتلا به بیماری روانی بوده است، با شلیک گلوله، همسر و یک‌پسر ۹ساله‌اش را به‌قتل رسانده و یک پسر و یک دختر دیگرش را زخمی کرده است. منبع افزوده است که پسر و دختر زخمی این مرد برای درمان به شفاخانه ‏ولایتی ننگرهار منتقل شده‌اند‎.‎ منبع در شفاخانه حوزوی ننگرهار وضع صحی زخمیان را نسبتأ خوب گزارش داده است. منبع تاکید کرده است که این حادثه به‌دلیل خشونت خانگی و مشکلات ‏اقتصادی رخ داده است‎.‎ همچنین منبع دیگری گفت که مرد ضارب بیماری روانی داشت و اکنون ‏توسط نیروهای حکومت سرپرست بازداشت شده است.‏ قابل ذکر است که منابع جزئیات بیشتری در مورد قاتل ارائه نکرده و اداره‌ی محلی نیز در ولایت کنر تا اکنون در این‌باره اظهار نظری نکرده است. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب