برچسب: محدودیت

1 روز قبل - 43 بازدید

گوهر کنار پنجره‌ی کوچکِ اتاق نمور ایستاده بود و با چشم‌های خسته‌اش به آسمان خاکستری نگاه می‌کرد. در دلش غوغایی بود که هیچ‌کس نمی‌توانست آن را بفهمد؛ غوغای دختری شانزده‌ساله که روزی با هزار آرزو از کابل دل کنده بود و با مادر و دو برادر کوچکش راهی ایران شده بود، تا شاید زندگی بهتری داشته باشد، تا شاید دوباره بتواند قلم به دست بگیرد و دفترچه‌اش را پر از واژه‌های رنگین کند. اما حالا، همه‌چیز در آستانه‌ی فروپاشی بود؛ درست وقتی که امید داشت دوباره به مکتب برگردد. حرف‌های همسایه، حرف‌های مردم، خبرهای بد از رسانه‌ها، همه مثل خنجری در دلش فرو می‌رفت: «افغان‌ها را اخراج می‌کنند و می‌فرستندشان همان‌جا که آمدند.» هر بار که این جملات را می‌شنید، قلبش تند می‌زد. افغانستان؟ همان خاکی که روزی صدای خنده‌هایش در حویلیِ خانه‌شان می‌پیچید؟ همان جایی که بوی نان تازه‌ی مادربزرگ در صبح‌های زمستان، زندگی را برایش شیرین می‌کرد؟ نه… حالا افغانستان برای او معنای دیگری داشت؛ حالا افغانستان یعنی سیاهی، یعنی دروازه‌های بسته‌ی مکتب، یعنی ترس از مردانی که با نگاه‌شان آزادیِ دخترها را می‌دزدیدند، یعنی خانه‌نشینی، یعنی خواب‌هایی که دیگر هیچ‌گاه تعبیر نمی‌شوند. گوهر وقتی به یاد روزهای اخیر کابل می‌افتاد، گلویش می‌سوخت. آن روز که مکتب‌شان بسته شد، همه‌ی دخترها با چشم‌هایی پر از اشک به هم نگاه می‌کردند. معلم‌شان، که همیشه لبخند به لب داشت، آن روز نتوانست جلوی گریه‌اش را بگیرد. گوهر دفترش را بغل کرده بود؛ همان دفتری که روی جلدش نوشته شده بود: «آینده‌ی من از همین‌جا شروع می‌شود». اما آینده‌اش همان روز تمام شد، وقتی دروازه‌ی مکتب بسته شد. پدرش سال‌ها پیش در یک انفجار جان باخته بود. مادرش مجبور شد همه‌ی دارایی‌شان را بفروشد تا بچه‌ها را به ایران بیاورد. آن‌وقت‌ها همه می‌گفتند: «ایران جای امنی است، می‌شود درس خواند، می‌شود زندگی ساخت». گوهر وقتی پایش به تهران رسید، فکر کرد دوباره همه‌چیز درست می‌شود؛ اما زندگی هیچ‌وقت آن‌طور که آدم فکر می‌کند، پیش نمی‌رود. در ایران، زندگی سخت‌تر شد. اول که برای گرفتن خانه و پیدا کردن جا، چقدر مادرش گریه کرد، چقدر تحقیر شنید. صاحب‌خانه‌ها می‌گفتند: «به افغان‌ها خانه نمی‌دهیم». بلاخره، یک اتاق کوچک، آن هم در پایین‌شهر پیدا شد؛ اتاقی که حتی نور آفتاب هم از دیدنش شرم می‌کرد. همان‌جا شد خانه‌شان، همان‌جا شد دنیای جدید گوهر. در ایران، نام‌نویسی در مکتب برای بچه‌های مهاجر مشکل داشت. گوهر بارها با مادرش رفت، در صف ایستاد، التماس کرد، اما هر بار یک بهانه آوردند: «مدارک‌تان ناقص است»، «شما اقامت ندارید»، «امسال ظرفیت پر شده». و هر بار، گوهر با چشم‌هایی پر از اشک به دخترهایی نگاه می‌کرد که با یونیفورم‌های آبی‌رنگ از کنار او می‌گذشتند. دلش می‌خواست فریاد بزند: «من هم حق دارم! من هم می‌خواهم درس بخوانم!» اما صدا در گلویش می‌مرد. حالا که هنوز زخم آن روزها تازه بود، خبر اخراج دوباره، مثل تیشه به ریشه‌ی امیدش می‌خورد. اگر برگردند افغانستان، چه می‌شود؟ مکتب که نیست، کاری برای دخترها نیست، آزادی هم که هیچ. گوهر خودش را در آینه‌ی کوچک کنار دیوار نگاه کرد. صورتش لاغر شده بود، گونه‌هایش رنگ باخته بودند. با خودش گفت: «این‌همه سختی را کشیدم که باز برگردم همان‌جا؟» اشک‌هایش بی‌اختیار سرازیر شد. مادرش وارد اتاق شد. دست‌هایش از کار و شستن لباس‌ها در خانه‌ی مردم، زخم شده بود. چهره‌اش خسته، اما پر از اندوه بود. وقتی گوهر اشک‌هایش را پاک می‌کرد، مادر آهی کشید و گفت: «دخترکم، گریه نکن… خدا بزرگ است.» اما گوهر می‌دانست، خدا هم وقتی می‌بیند انسان‌ها چقدر نامهربان‌اند، شاید او هم گریه کند. شب‌ها وقتی صدای پای مردان در کوچه می‌پیچید و دروازه‌ها با شدت کوبیده می‌شد، قلب گوهر از ترس می‌لرزید. می‌گفتند مأمورهای انتظامی خانه‌به‌خانه می‌گردند تا مهاجران غیرقانونی را دستگیر کرده و به افغانستان بازگردانند. هر بار که در کو زده می‌شد، مادر با عجله چراغ را خاموش می‌کرد، گوهر و برادرهایش را گوشه‌ی اتاق می‌نشاند و با صدایی لرزان دعا می‌خواند. در آن ثانیه‌ها، گوهر حس می‌کرد تمام جهانش در تاریکی خفه‌ای گیر افتاده است. او شب‌ها خواب مکتب می‌دید؛ خواب یک صنف روشن، یک تخته‌سیاه، یک معلم مهربان. خواب این‌که دوباره کیفش را به دوش بیندازد و با لبخند از کوچه بگذرد. اما وقتی بیدار می‌شد، سقف نم‌زده‌ی اتاق جلو چشمانش ظاهر می‌شد، صدای داد و فریاد همسایه‌ها را می‌شنید، بوی نم و کپک را حس می‌کرد، و می‌دانست که تصورات قشنگ و رؤیاهای زیبا فقط خواب‌اند. یک روز، مادر با صورتی پریشان از بازار برگشت. کنار گوهر نشست و گفت: «شنیدی؟ می‌گویند دو هفته مهلت داده‌اند که برگردیم افغانستان… اگر نرویم، می‌گیرند و می‌فرستند.» گوهر حس کرد زمین زیر پایش خالی شده. افغانستان؟ همان جایی که حالا برایش مثل یک زندان بزرگ بود؟ با صدایی شکسته پرسید: «اگر برگردیم، من چه می‌کنم؟ درس که نیست… زندگی که نیست…» مادر چیزی نگفت؛ فقط اشک در چشم‌هایش حلقه زد. دل گوهر پر از حرف بود. کاش کسی بود که شنونده‌ی آن همه رویاهای نیمه‌کاره‌اش باشد؛ از کتاب‌هایی که هیچ‌وقت تمام نکرد، از روزهایی که آرزو داشت داکتر شود، معلم شود، یا به جایی برسد. اما حالا همه‌چیز مثل دودی در هوا گم شده بود. شبِ آخر، وقتی همه خوابیده بودند، گوهر گوشه‌ی دفترچه‌ی کهنه‌اش نوشت: «خدایا! اگر صدایم را می‌شنوی، من فقط یک آرزو دارم: بگذار درس بخوانم… بگذار از این تاریکی بیرون شوم…» اشک روی کاغذ چکید، کلمه‌ها محو شدند. اما گوهر نوشت، چون نوشتن تنها راهی بود که می‌توانست با آن نفس بکشد؛ حتی اگر فردا، همه‌چیز از دست برود. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


2 روز قبل - 125 بازدید

رسانه‌های بین‌المللی درتازه‌ترین مورد اعلام کرده‌اند که راضیه جان، فعال آموزش دختران افغانستان، در سن ۸۱ ساله‌گی در آمریکا درگذشته است. روزنامه‌ی نیویارک‌تایمز امروز (چهارشنبه، ۱۵ اسد) با نشر گزارشی نوشته است که راضیه جان، شهروند آمریکایی متولد افغانستان، چندی پیش در لاس‌آنجلس درگذشته است. در گزارش دلیل مرگ این فعال آموزشی مشکلات قلبی عنوان شده است. در گزارش آمده است که راضیه جان پس از حملات یازدهم سپتامبر در آمریکا، در کابل مکتبی تأسیس کرد که همچنان از دختران محروم از آموزش حمایت می‌کند. در بخشی از گزارش روزنامه‌ی نیویارک‌تایمز آمده است که راضیه جان در سال ۲۰۰۵ میلادی به افغانستان سفر کرده و در منطقه ده‌سبز کابل مکتب دیگر برای دختران ساخت. قابل ذکر است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت فعلی، راضیه جان مجبور شد صنف‌های متوسطه و لیسه خود را ببندد. در ادامه آمده است که مکتب راضیه جان هنوز از ۸۱۰ دختر، از کودکستان تا صنف ششم، حمایت می‌کند. همچنین حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


3 روز قبل - 106 بازدید

ورونیکا بوشکوویچ‌پوهر، کاردار اتحادیه اروپا در افغانستان اعلام کرده است که توانمندسازی زنان و ارتقای ظرفیت اجتماعات محلی، بخشی از تعهدات پایدار این اتحادیه به‌شمار می‌رود. خانم بوشکوویچ‌پوهر این اظهارات را در سفر به ولایت خوست مطرح کرده و گفته است که همراه با هیأتی از اتحادیه اروپا از پروژه‌های برنامه جهانی غذا در این منطقه بازدید کرده و با دریافت‌کنند‌گان کمک‌های این پروژه‌ها به‌طور مستقیم گفتگو کرده است. وی در ادامه تاکید که این اقدامات مبتنی بر سرمایه‌گذاری در حوزه‌هایی آموزش‌های حرفه‌ای، ایجاد کسب‌وکارهای کوچک مختص زنان و توسعه سیستم‌های آبیاری سازگار با تغییرات اقلیمی است. کاردار اتحادیه اروپا افزوده است که این برنامه‌ها گامی موثر در بزرگداشت تاب‌آوری و توانمندسازی اجتماعات محلی افغانستان محسوب می‌شوند. قابل ذکر است که پس از تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، حقوق زنان به‌طور چشم‌گیری محدود شده و مشارکت آن‌ها در عرصه‌های آموزشی، اقتصادی و اجتماعی تقریباً به‌طور کامل متوقف گردیده است. همچنین حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


3 روز قبل - 70 بازدید

به دنبال یک داکتر زن در شهر جلال‌آباد، مرکز ننگرهار، مسوولان در فرماندهی پولیس این ولایت اعلام کرده‌اند که شوهر این زن در قتل او دست دارد و برای کشتن‌ وی به یک فرد دیگر ۱۰۰ هزار افغانی و سه هزار دالر پرداخته است. سید طیب حماد، سخنگوی فرماندهی پولیس ننگرهار گفته است که شوهر این زن و یک نفر دیگر به اتهام قتل او بازداشت شدند و تحقیقات برای روشن شدن دلایل بیشتر این رویداد آغاز شده است. در همین حال، آقای حماد در ادامه تاکید کرده است که این داکتر به‌دلیل اختلاف خانوادگی از شوهرش درخواست طلاق کرده بود و به همین دلیل شوهرش به یک فرد دیگر مقداری پول پرداخت کرد تا او را به قتل برساند. این در حالی است که دو روز پیش منابع محلی به رسانه گوهرشاد گفته‌ بودند که یک داکتر زن به اسم «زیبا» در ساحه‌ی «الفت مینه» از مربوطات ناحیه‌ هفتم شهر جلال‌آباد توسط «افراد مسلح ناشناس» به قتل رسیده است. منبع تصریح کرده که این زن کارمند بخش نسایی و ولادی یک شفاخانه‌ی محلی در ننگرهار بود و هنگامی که منتظر «موتر حمله» شفاخانه بود، هدف تیراندازی قرار گرفت و به قتل رسید. فرماندهی پولیس نیز این رویداد را تایید کرده و گفته بود که عاملان قتل از ساحه متواری شده‌اند. اما این فرماندهی دیروز گفته بود که افراد متهم به این قتل را از حوزه هفتم شهر جلال‌آباد بازداشت کرده است. قابل ذکر است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند. براساس گزارش‌ها، عاملان قتل‌های مرموز غالبا «افراد مسلح ناشناس» دانسته می‌شود و حکومت فعلی کم‌تر از شناسایی و مجازات آنان خبر می‌دهند.

ادامه مطلب


4 روز قبل - 101 بازدید

یوناما یا دفتر هیأت معاونیت سازمان ملل متحد برای افغانستان اعلام کرده است که مادران در این کشور باید در هر زمان و مکان از حمایت‌های لازم برای شیر‌دهی برخوردار باشند. یوناما به مناسبت «هفته جهانی تغذیه با شیر مادر» گفته است که یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان با افتخار در کنار مادران ایستاده و از تغذیه با شیر مادر به‌عنوان بنیان آینده‌ای سالم و توانمند برای هر کودک حمایت می‌کند. در اعلامیه‌ی یوناما آمده است که شیر مادر بهترین سپر حفاظتی در برابر بیماری‌های خطرناک برای نوزادان به شمار می‌رود. این نهاد افزوده است که در همکاری با شریک‌های جهانی خود مکمل‌های مولتی‌ویتامین را به مادران باردار و شیرده فراهم می‌کند و به آنان کمک می‌کند تا نوزاد خود را با مواد مغذی ضروری تغذیه کنند. قابل ذکر است که هفته‌ی جهانی تغذیه با شیر مادر هر ساله از ۱ تا ۷ آگوست (۱۰ تا ۱۶ اسد) برگزار می‌شود. با این حال، برنامه‌ی جهانی غذا، اعلام کرده که بحران گرسنگی در افغانستان عمیق‌تر شده است. به گفته‌ی این سازمان، زنان و کودکان بیش‌ترین آسیب را بحران گرسنگی متحمل می‌شوند. قابل ذکر است که مادران در افغانستان به‌دلیل محدودیت دسترسی به خدمات بهداشتی، نبود مراقبت‌های لازم پس از زایمان و نرخ بالای مرگ‌ومیر نوزادان، با چالش‌های جدی مواجه هستند.

ادامه مطلب


4 روز قبل - 74 بازدید

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که مردم افغانستان همچنان با دشواری‌های عظیمی مواجه هستند. آقای گوترش این اظهارات را در مراسم امضای توافق‌نامه برای ایجاد «مرکز منطقه‌ای سازمان ملل متحد برای اهداف توسعه‌ی پایدار برای آسیای مرکزی و افغانستان» در شهر آلماتی قزاقستان مطرح کرده و گفته است که مردم افغا‌نستان از فقر ریشه‌دار و جابه‌جایی گسترده گرفته تا زمین‌لرزه، شوک‌های اقلیمی و وضعیت انسانی شکننده رنج می‌برند. وی در ادامه تاکید کرده است: «آنان شایسته‌ی صلح، ثبات و آینده‌ای بهتر هستند.» دبیرکل سازمان ملل متحد افزوده است: «مرکز منطقه‌ای این سازمان از مسیر توسعه‌ی پایدار افغانستان حمایت خواهد کرد؛ با احترام کامل به حقوق بشر، از جمله حقوق زنان و دختران، و با تمرکز بر خودکفایی اقتصادی، صلح و کرامت انسانی.» او گفت که مرکز منطقه‌ای این سازمان برای آسیای مرکزی و افغانستان براساس دستور مجمع عمومی سازمان ملل متحد ایجاد می‌شود. وی تصریح کرد: «این مرکز دولت‌ها، تیم‌های کشوری سازمان ملل، جامعه مدنی، دانشگاه‌ها، بخش خصوصی، سازمان‌های منطقه‌ای و نهادهای مالی را گرد هم خواهد آورد؛ برای تدوین تلاش‌های هماهنگ و با محوریت کشورها؛ و پرداختن به برخی از مهم‌ترین چالش‌های دوران ما؛ از تغییرات اقلیمی و کم‌آبی گرفته تا بیکاری جوانان، نابرابری جنسیتی و محرومیت دیجیتال.» دبیرکل سازمان ملل متحد می‌گوید که این مرکز با همکاری هماهنگ‌کنندگان مقیم و تیم‌های کشوری سازمان ملل متحد به تسریع پیشرفت در راستای دستور کار ۲۰۳۰ میلادی در آسیای مرکزی و افغانستان کمک خواهد کرد. او در مورد وضعیت آسیای مرکزی نیز صحبت کرده و گفته است که در آسیای مرکزی، تغییرات اقلیمی هم‌اکنون منابع آبی را تحلیل برده، یخچال‌های طبیعی را ذوب می‌کند و به فجایع طبیعی دامن می‌زند. همچنین آنتونیو گوترش در بخشی از صحبت‌هایش از قزاقستان برای میزبانی از این مرکز قدردانی کرده و افزوده است که این مرکز می‌تواند کمک کند تا آرزوهای ملت‌های محصور در خشکی، با جغرافیا محدود نشود، بلکه با همکاری و راه‌حل‌های منطقه‌ای تقویت گردد.

ادامه مطلب


5 روز قبل - 112 بازدید

جیانی اینفانتینو، رییس فیفا یا فدراسیون بین‌المللی فوتبال از آغاز نخستین اردوی جهانی استعدادیابی برای تیم فوتبال زنان پناهنده‌ی افغانستان به عنوان «گامی مهم» یاد کرده و از این اقدام استقبال کرده است. شبکه‌ی الجزیره به نقل از فیفا گزارش داده است که شماری از بازی‌کنان زن افغانستانی که پس از روی کار آمدن حکومت سرپرست، افغانستان را ترک کرده‌اند، ماه گذشته در نخستین مرحله از سه اردوی استعدادیابی جهانی در شهر سیدنی استرالیا شرکت کردند. در گزارش آمده است که این اردو بخشی از برنامه فیفا برای تشکیل یک تیم ۲۳ نفره از زنان فوتبالیست افغانستانی است تا در بازی‌های دوستانه‌ی بین‌المللی امسال شرکت کنند. در ادامه آمده است که در کنار برگزاری اردوها، حمایت‌هایی نظیر تأمین تجهیزات، ایجاد ارتباط با باشگاه‌های محلی، ارائه‌ی مشوره، آموزش رسانه‌ای و کمک به شناسایی مسیرهای آموزشی برای این بازیکنان نیز در نظر گرفته شده است. همچنین پائولین همیل، بازیکن پیشین تیم ملی اسکاتلند، به عنوان مربی این تیم منصوب شده و از ۲۳ تا ۲۹ جولای نخستین اردوی تمرینی را در سیدنی برگزار کرده است. او در گفتگو با وب‌سایت فیفا این طرح را «پروژه‌ای باورنکردنی» توصیف کرده و گفته است: «حضور بازیکنان در اینجا فوق‌العاده است. این پروژه به آنان فرصت داده که دوباره در کنار هم بازی کنند، خاطره بسازند و نماینده‌ی افغانستان باشند.» قابل ذکر است که از زمان تسلط حکومت سرپرست در آگوست ۲۰۲۱ میلادی، بسیاری از بازی‌کنان تیم ملی فوتبال زنان به دلیل تهدیدها و محدودیت‌های شدید، افغانستان را ترک کردند. فدراسیون فوتبال افغانستان فعالیت زنان در ورزش را ممنوع کرده و به همین دلیل، تیم زنان از حضور در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی محروم شد.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 133 بازدید

دولت ناروی اعلام کرده است که یک مکتب ابتدایی دخترانه را در ولسوالی «المار» ولایت فاریاب با هزینه‌ی ۲۲ میلیون افغانی ساخته است. وزارت معارف با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این مکتب در روستایی «ایتی اوروق» از مربوطات ولسوالی المار افتتاح شده است. این مکتب با امکانات و تجهیزات مدرن آموزشی ساخته شده و از این طریق برای ۴۶۸ دانش‌آموز دختر زمینه‌ی آموزش معیاری فراهم شده است. در ادامه آمده است که این مکتب دخترانه در زمینی به مساحت سه هزار کیلومتر مربع ساخته شده و دارای ۱۳ صنف آموزشی است. قابل ذکر است که دولت ناروی در سال‌های اخیر از جمله کشورهای کمک‌کننده در بخش آموزش در افغانستان بوده و پیش از این نیز در شماری از ولسوالی‌های دورافتاده‌ی این کشور اقدام به ساخت و تجهیز مکتب‌ها کرده است. براساس معلومات موجود، به دلیل دهه‌ها درگیری، نظام معارف افغانستان از رشد و انکشاف متوازن محروم بوده و در بسیاری از روستاهای دوردست افغانستان ساختمان مکتب وجود ندارد. دانش‌آموزان مجبور اند که در فضاهای باز و غیرمعیاری درس‌های شان را به پیش ببرند. در حالی این مکتب دخترانه ساخته شده است که حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 116 بازدید

برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۵ میلادی، با بهره‌گیری از انرژی خورشیدی، برق ۶۶ مرکز صحی را در سراسر افغانستان تامین کرده و خدمات بهداشتی مداوم را برای ۲۶۱ هزار و ۴۲۴ نفر، از جمله ۱۶۸ هزار زن، فراهم کرده است. این ناد امروز (چهارشنبه ۸ اسد) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که هدف از این برنامه را پشتیبانی از دسترسی پایدار مردم، به‌ویژه زنان، به مراقبت‌های بهداشتی عنوان کرده است. این حمایت‌ها در حالی از سوی برنامه توسعه‌ی سازمان ملل متحد صورت می‌گیرد که نهادهای فعال در حوزه‌ی حمایت‌ از زنان بار‌ها هشدار داده‌اند که قطع کمک‌های بین‌المللی می‌تواند پیامدهای فاجعه‌باری برای زنان افغانستانی داشته باشد. همچنین در بسیاری از ولایت‌ها، تنها مرکزهای موجود برای مراقبت‌های بهداشتی زنان توسط سازمان‌های بین‌المللی تأمین و مدیریت می‌شوند. قابل ذکر است که حکومت فعلی تا اکنون دست‌کم ۸۰ فرمان محدودکننده برای زنان صادر کرده است که اکثر آن‌ها آزادی‌های ابتدایی مانند آموزش، کار و سفر آزادانه را نشانه گرفته‌اند. اکنون زنان در مناطق روستایی به‌طور ویژه‌تری از خدمات بهداشتی محروم اند و در معرض خشونت و محرومیت قرار دارند. همچنین چندی پیش نیز صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، از وضعیت بهداشت زنان و دختران در افغانستان ابراز نگرانی کرد و خواهان دوام پشتیبانی جامعه‌ی جهانی به این کشور شد.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 105 بازدید

صندوق جمعیت سازمان ملل (UNFPA) اعلام کرده است که از آغاز ماه جنوری تا پایان جون، بیش از یک میلیون زن و دختر اهل افغانستان در ۳۴ ولایت کشور از خدمات صحی مرتبط با مادران، کودکان، نوجوانان و حمایت‌های روانی-اجتماعی بهره‌مند شدند. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این خدمات بخشی از تلاش‌های بشردوستانه برای رسیدگی به وضعیت زنان و دخترانی است که تحت تأثیر بحران‌های جاری در افغانستان قرار دارند. در اعلامیه آمده است که کوابنا آسوآ نکانسا، نماینده صندوق جمعیت سازمان ملل در افغانستان، در کابل با مشاور امور بشردوستانه وزارت خارجه بریتانیا و دیگر دیپلمات‌های خارجی دیدار کرده است. صندوق جمعیت سازمان ملل متحد هدف این دیدار را تقویت همکاری‌های بریتانیا و صندوق جمعیت سازمان ملل برای بهبود سلامت و رفاه زنان و دختران افغانستان اعلام کرده است. در حالی این سازمان از ارائه خدمات به زنان و دختران افغانستان خبر می‌دهد که زنان و دختران با محدودیت‌های شدید در دسترسی به خدمات بهداشتی، آموزشی و اشتغال مواجه‌اند؛ وضعیتی که ارایه خدمات بشردوستانه را برای نهادهای بین‌المللی به‌شدت دشوار کرده است. همچنین همچنین حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند.

ادامه مطلب