سازمان ملل متحد بار دیگر بر حق دسترسی دختران و زنان افغانستان به آموزش تاکید کرده و خواستار پایان محرومیت میلیون‌ها دختر از رفتن به مکتب شده است. این سازمان بامداد امروز (شنبه، ۳۰ حمل) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «دسترسی به آموزش یک حق بشری است. با این حال، میلیون‌ها دختر در افغانستان در حال حاضر از حضور در مکتب محروم‌اند. آن‌ها باید اجازه داشته باشند بیاموزند، به ظرفیت کامل خود برسند و در آینده کشورشان سهم داشته باشند.» سازمان ملل متحد هشدار داده است که محدودیت‌های سیستماتیک بر دختران و زنان، افغانستان را به تنها کشوری در جهان تبدیل کرده است که در آن دختران از تحصیل فراتر از سطح ابتدایی منع می‌شوند. بر اساس آمار یونسکو، حدود ۱.۵ میلیون دختر در افغانستان از رفتن به مکتب منع شده‌اند. ملل متحد پیش از این نیز بارها از حکومت سرپرست خواسته بود که محدودیت‌های آموزشی بر دختران و زنان را لغو کنند، اما این ممنوعیت‌ها همچنان پابرجاست. با این حال از محرومیت دختران بالاتر از صنف ششم از مکتب بیش از ۱۳۰۰ روز گذشته است. حکومت فعلی دختران را از رفتن به دانشگاه و فراگیری آموزش‌های طبی نیز محروم ساخته‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

برنامه توسعه‌ای سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که محدودیت‌های وضع شده بر کار زنان در افغانستان سبب شده که به اقتصاد این کشور یک میلیارد دالر زیان وارد شود. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که وضعیت دوسال پسین در افغانستان بررسی شده و نشان می‌دهد که زنان برای اشتراک در زندگی عمومی، کار ایمن، دسترسی به خدمات اجتماعی و هر نوع حضور در خارج از خانه، با محدودیت‌های فزاینده‌ای روبرو هستند. در بخشی از گزارش آمده است: «پیش از بازگشت دوباره حکومت فعلی به قدرت، مشارکت زنان در نیروی کار افغانستان ۱۹ درصد بود؛ اما این رقم در سال ۲۰۲۱ میلادی، به‌گونه قابل توجهی کاهش یافت که میان سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳ میلادی ادامه داشت؛ زیرا نرخ اشتغال زنان درخانواده‌ها از ۱۱ درصد تنها به ۶ درصد رسید.» برنامه توسعه‌ای سازمان ملل متحد تاکید کرده است: «افغانستان با بحران‌های گوناگون اجتماعی و اقتصادی مانند: تغییرات اقلیمی، زمین‌لرزه‌های شدید، ناامنی غذایی، معیشت شکننده و دسترسی محدود به خدمات ضروری روبرو است که بار سنگین از این بحران‌ها را زنان در این کشور به دوش می‌کشند.» این نهاد بین‌المللی افزوده است که با کمک منابع اصلی، برای ۸ میلیون زن در افغانستان امکان دست‌رسی به خدمات و زیرساخت‌های اساسی و هم‌چنان ایجاد شغل را فراهم کرده و از اشتراک‌های کوچک و متوسط زیر رهبری زنان، تاب‌آوری جامعه در برابر خطرهای ناشی از تغییرات اقلیمی و از کشاورزان برای کشت بدیل کوکنار پشتیبانی کرده‌ است. در گزارش آمده است که این سازمان درسال ۲۰۲۴ میلادی، ۴ میلیون دالر را به‌گونه مستقیم و ۳۴ میلیون دالر دیگر را به‌گونه غیرمستقیم به هدف پیش‌برد توانمندسازی اجتماعی و اقتصادی زنان هزینه و سرمایه‌گذاری کرده‌ است. در بخشی از گزارش آمده است که با هزینه این بودجه در ۲۰۲۴ میلادی، نزدیک به ۸۰ هزار کسب‌وکار کوچک زیر رهبری زنان در سراسر کشور ایجاد شده و نزدیک به ۴۰۰ هزار شغل عمدتأ برای زنان به وجود آمده که به‌گونه غیرمستقیم بیش از ۷.۲ میلیون افغانستانی سود برده‌ است. حکومت سرپرست از زمان بازگشت به قدرت در افغانستان، مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم را بسته‌اند و در سال جدید تعلیمی نیز هیچ نشانه‌ای از تغییر این سیاست دیده نمی‌شود. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

دو فعال حقوق بشر در مقاله‌ای در مجله بین‌المللی دیپلمات هشدار داده‌اند که عدام اقدام جامعه‌ی جهانی، فرصت ساختن سرنوشت را از زنان و دختران افغانستان خواهد گرفت. این مقاله از سوی نازیلا جمشیدی، فعال حقوق زن، و انی فورس‌هایمر، دیپلمات پیشین آمریکا، امروز (سه‌شنبه، ۲۶ حمل) نشر شده است و در این این مقاله آمده است که چهار سال پس از تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، وضعیت زنان و دختران به‌گونه بی‌سابقه‌ای وخیم شده و جهان در برابر آن سکوت مطلق اختیار کرده است. نویسندگان این مقاله تاکید کرده‌اند که حکومت فعلی با وضع قوانین سخت‌گیرانه و محدودکننده، زنان را عملاً از عرصه‌های عمومی، آموزشی، کاری و حتا درمانی حذف کرده‌اند. همچنین در بخشی از این مقاله هشدار داده شده است که محروم‌ساختن زنان از آموزش طبی، در میانه بحران شدید صحی و افزایش مرگ‌ومیر مادران، می‌تواند پیامدهای فاجعه‌بار برای افغانستان و به ویژه زنان و کودکان داشته باشد. نویسندگان این مقاله از سازمان ملل خواسته‌اند که زنان و دختران افغانستان را به‌گونه رسمی وارد میز گفت‌وگو با حکومت فعلی کند تا خود سرنوشت‌شان را رقم بزنند. آن‌ها طرح پیشنهادی سازمان ملل برای «رویکرد جامع در افغانستان» را ناکام و غیرشفاف خوانده و افزوده‌اند که این طرح به‌گونه خطرناکی می‌تواند آخرین اهرم‌های فشار جامعه‌ی جهانی را از بین ببرد. خانم جمشیدی و فورس‌هایمر  در این مقاله گفته‌اند که تا هنوز هیچ روند شفاف و مشورتی با افغانستانی‌ها، به‌ویژه زنان، در این طرح دیده نمی‌شود و نقش مردم افغانستان در آن، به‌گونه‌ نگران‌کننده‌ای، به سطح «ذی‌نفع» تنزیل یافته است. آن‌ها تاکید کرده‌اند که چشم‌پوشی از حقوق زنان و دختران افغانستان و دادن امتیازهای سریع و برگشت‌ناپذیر به حکومت فعلی، تنها به تداوم ظلم و سرکوب مشروعیت خواهد داد. در حالی آنان از وضعیت بد زنان و دختران افغانستان انتقاد می‌کند که حکومت سرپرست از زمان بازگشت به قدرت در افغانستان، مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم را بسته‌اند و در سال جدید تعلیمی نیز هیچ نشانه‌ای از تغییر این سیاست دیده نمی‌شود. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد برای افغانستان می‌گوید که محدودیت‌های حکومت سرپرست سبب شده است تا شماری از خانواده‌ها، آموزش فرزندان‌شان را در اولویت‌های زندگی‌شان قرار ندهند. این نهاد با نشر گزارشی هشدار داده است که تا اکنون ۱.۵ میلیون دختر افغانستانی از آموزش بالاتر از صنف ششم محروم شده‌اند. در بخشی از گزارش اوچا آمده است که این محدودیت‌ها دختران را در معرض خطر بی‌سوادی، ازدواج‌های اجباری و خشونت‌های مبتنی بر جنسیت قرار داده است. دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد تاکید کرده است که طبق یک نظرسنجی در سال ۲۰۲۴ میلادی، ۱۱ درصد از خانواده‌ها به دلیل مشکلات مالی، آموزش را از اولویت‌های خود حذف کرده‌اند. همچنین این سازمان بین‌المللی خاطرنشان کرده است که کودکان اخراج‌شده از کشورهای همسایه، در افغانستان با چالش‌های جدی آموزشی روبه‌رو هستند. در این گزارش آمده است که در سال ۲۰۲۴ میلادی، از میان ۱۸۲ هزار کودک بازگشتی، تنها ۲۰ درصد آنان به آموزش دسترسی پیدا کرده‌اند. همچنین یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در گزارشی اعلام کرده بود که بیش از دو میلیون دختر در سال ۲۰۲۵ از مکاتب متوسطه در افغانستان محروم شده‌اند. حکومت سرپرست از زمان بازگشت به قدرت در افغانستان، مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم را بسته‌اند و در سال جدید تعلیمی نیز هیچ نشانه‌ای از تغییر این سیاست دیده نمی‌شود. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

مریم نواز، وزیر اعلی پنجاب، در نشست دیپلماسی آنتالیا در ترکیه از وضعیت آموزش دختران در افغانستان به شدت ابرار نگرانی کرده و اعلام کرد که نخستین دانشگاه هوش مصنوعی پاکستان در شهر لاهور تاسیس می‌شود. مریم نواز این اظهارات را در چهارمین دور نشست بین‌المللی «فروم دیپلماسی آنتالیا» که در ترکیه برگزار شده بود، مطرح کرده و با اشاره به بحران‌های بشری در کشورهای مختلف، محرومیت دختران و زنان افغانستان از آموزش را یکی از دردناک‌ترین مظاهر بی‌عدالتی عنوان کرد. وی تاکید کرده است: «در افغانستان، دختران از آموزش محروم‌اند. در فلسطین، کودکان زیر آوار مانده‌اند. در کشمیر، کودکان با تبعیض و خشونت روبرو اند. در سودان، کودکان کیلومترها راه می‌پیمایند تا غذایی بیابند.» مریم نواز در سخنرانی خود افزوده است که آموزش نباید تنها محدود به نصاب درسی باشد، بلکه «نیرویی برای درمان، راهی برای رفع محرومیت و ابزاری برای ساختن دنیایی بهتر» است. همچنین وزیر اعلی پنجاب در این نشست از تاسیس نخستین دانشگاه هوش مصنوعی پاکستان در شهر لاهور خبر داد و آن را گامی مهم در راستای آینده‌سازی نسل جوان پاکستان دانست. مریم نواز با اشاره به اصلاحات آموزشی در این ایالت گفت: «ما بیش از ۴ هزار مکتب ابتدایی را ارتقا داده‌ایم، اتاق‌های آموزش دیجیتال را در ۶ هزار مکتب راه‌اندازی کرده‌ایم و ۵۰ هزار بورس تحصیلی مبتنی بر شایستگی برای شاگردان مستعد اختصاص داده‌ایم.» وی از استخدام ۳۰ هزار معلم جدید، توزیع شیر در مکاتب برای مبارزه با سوءتغذیه و آموزش‌های حرفه‌ای برای معلمان خبر داد و افزوده است: «با استفاده از تکنولوژی و هوش مصنوعی، می‌خواهیم مدل آموزش سنتی را بازسازی کنیم.» مریم نواز در ادامه از طرح جدیدی با نام «شهر انترنتی نواز شریف» نیز پرده برداشت و آن را نماد آینده دیجیتال پاکستان معرفی کرد. در حالی مریم نواز ار حقوق آموزش دختران افغانستان دفاع می‌کند که حکومت سرپرست از زمان بازگشت به قدرت در افغانستان، مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم را بسته‌اند و در سال جدید تعلیمی نیز هیچ نشانه‌ای از تغییر این سیاست دیده نمی‌شود. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد در تازه‌ترین مورد هشدار داده است که ادامه‌ی ممنوعیت آموزش دختران و زنان در افغانستان، پیامدهای نگران‌کننده‌ای برای آینده اجتماعی و انسانی این کشور دارد. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که حدود ۱.۵ میلیون دختر در افغانستان وارد سومین سال پیاپی محرومیت از آموزش شدند. دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد، محرومیت دخترتن و زنان از تحصیل را یکی از عوامل تهدیدکننده نسل جوان افغانستان دانسته است. اوچا در بخشی از گزارشش هشدار داده است که نبود دسترسی به مکتب، دختران را با خطراتی چون بی‌سوادی، کار کودکان، ازدواج اجباری و خشونت‌های مبتنی بر جنسیت مواجه ساخته است. در کنار آن، فقر گسترده نیز به عنوان یکی از موانع اصلی فراگیری آموزش در کشور یاد شده است. از زمان بازگشت حکومت سرپرست به قدرت در افغانستان، محدودیت‌های بر آموزش دختران و زنان به‌ویژه در مقاطع متوسطه و بالاتر اعمال شده است. این تصمیم با واکنش‌های گسترده داخلی و بین‌المللی روبه‌رو شده است. نهادهای حقوق بشری و آموزشی بارها هشدار داده‌اند که ادامه این روند، توسعه و ثبات در افغانستان را به‌شدت به خطر خواهد انداخت. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

سازمان جهانی صحت برای افغانستان اعلام کرده است که حدود ۲۵۰ کارمند صحی را در بامیان آموزش داده تا در بخش مراقبت‌های بهداشتی ضروری برای مادران و کودکان خدمات موثر ارائه دهند. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این کارمندان به گونه‌ی تخصصی آموزش دیده‌اند تا خدمات با کیفیت‌تری به مادران و کودکان، به‌ویژه در مناطق دورافتاده و محروم ارائه دهند. در اعلامیه آمده است که این آموزش‌ها بخشی از تلاش‌های سازمان برای بهبود وضعیت بهداشت در افغانستان است، کشوری که یکی از بدترین شاخص‌های بهداشتی در جهان را دارد. قابل ذکر است که افغانستان یکی از کشورهایی‌ است که بیش‌ترین آمار مرگ‌ومیر مادران و کودکان را دارد. طبق آمارهای سازمان جهانی صحت، در این کشور در هر دو ساعت، یک زن به دلیل عوارض قابل پیش‌گیری بارداری یا زایمان جان خود را از دست می‌دهد. همچنان، از هر ۱۰۰۰ کودک، بیش از ۵۰ کودک پیش از رسیدن به سن پنج سالگی جان می‌دهند. این در حالی است که محدودیت‌های گسترده‌ی حکومت سرپرست بر آموزش دختران، به‌ویژه در بخش‌های پزشکی و نرسنگ، بحران نظام صحی را تشدید کرده است. نبود پزشک زن در بسیاری از مناطق سبب شده تا زنان، به ویژه در روستاها و مناطق دورافتاده، به خدمات اولیه‌ی صحی دسترسی نداشته باشند.

شورای روابط اسلامی آمریکایی (CAIR) اعلام کرده است که سه دختر اهل افغانستان در یک مکتب دولتی در ایالت تگزاس این کشور هدف حمله گروهی از شاگردان قرار گرفته‌اند. این شورا با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این رویداد روز (دوشنبه‌، ۱۳ حوت) در مکتب راهنمایی «پل ریور» شهر هیوستون رخ داده و این سه دختر هنگام صرف نان چاشت در سالن غذاخوری بودند که حدود ۲۰ شاگرد دیگر به آنها حمله کردند. شورای روابط اسلامی آمریکایی (CAIR) تاکید کرده است که مهاجمان این دانش‌آموزان را محاصره کردند و به‌ شدت مورد ضرب‌وشتم قرار دادند. این شورا به نقل از منابع نوشته است که از پنسل نیز به عنوان ابزار حمله به این سه دختر افغانستانی استفاده شده است. در اعلامیه آمده است که یکی از قربانیان به دلیل شدت جراحات برای چهار روز در شفاخانه اطفال تگزاس بستری شده است و او اکنون از گردنبند طبی استفاده می‌کند و همچنان با آسیب‌های جسمی و روانی دست‌وپنجه نرم می‌کند. در ادامه آمده است که خانواده‌ها می‌گویند که دختران‌شان به دلیل پوشیدن حجاب و تعلق قومی مورد حمله قرار گرفته‌اند. خانواده‌ها باور دارند که کینه‌توزی و تعصب نژادی عامل اصلی این خشونت بوده است. همچنین ویدیویی از این رویداد در شبکه‌های اجتماعی نشر شده است. در این ویدیو دیده می‌شود که دو دختر روی زمین افتاده‌اند. با این حال، اداره مکتب تا کنون از پاسخ‌گویی به خانواده‌ها خودداری کرده است. شورای روابط اسلامی تاکید کرده است که مسوولان مکتب به درخواست‌های مکرر خانواده‌ها برای دیدار و گفتگو پاسخ نداده‌اند. این اداره حتا با انتقال این شاگردان به مکان امن موافقت نکرده است. در یک مورد، انتقال یکی از دانش‌آموزان تایید شد اما بعداً بدون توضیح لغو گردید. اعلامیه به نقل از ویلیام وایت، رییس شورای روابط اسلامی امریکایی در هیوستون نوشته است که این وضعیت غیرقابل قبول می‌باشد و این شاگردان نه‌تنها هدف خشونت قرار گرفته‌اند، بلکه سیستم آموزشی نیز در محافظت از آنها ناکام بوده است. ویلیام وایت افزوده است که این شاگردان با امید به امنیت وارد امریکا شدند، اما آن‌چه تجربه کرده‌اند، نقض آشکار حقوق انسانی‌شان بوده است. این شورا از اداره آموزش هیوستون (HISD) خواسته است تا این سه شاگرد را فوری و بدون قید و شرط به مکانی امن منتقل کند. همچنان خواستار تحقیق مستقل درباره این رویداد و پاسخ‌گویی تمامی عاملان آن شده است. شورای روابط اسلامی امریکایی خواسته است تا برای قربانیان و خانواده‌های‌شان خدمات روان‌شناختی فراهم شود و پالیسی‌هایی برای جلوگیری از تبعیض و خشونت در مکتب‌ها تدوین گردد. در حالی، این حمله صورت گرفته است که براساس گزارش سالانه این شورا با عنوان «سرکوب‌های خلاف قانون اساسی»، سطح اسلام‌هراسی و تبعیض علیه مسلمانان در امریکا در بالاترین حد خود قرار دارد.

همزمان با توقف کمک‌های بشری آمریکا برای افغانستان، اداره توسعه بین‌المللی ایالات متحده به‌طور ناگهانی برنامه بورسیه تحصیلی خود برای ۲۰۸ زن اهل افغانستان را متوقف کرده است. در اعلامیه آمده است که این تصمیم روز (یک‌شنبه، ۱۷ حمل) از سوی اداره توسعه بین‌المللی ایالات متحده  (USAID) اعلام شده است. در ایمیلی که به دانشجویان ارسال شده، آمده است که این برنامه «به‌دلیل بازبینی و مغایرت با اولویت‌های اداره فعلی» فوراً خاتمه یافته است. براساس معلومات موجود، این برنامه از سوی دانشگاه آمریکایی افغانستان (AUAF) اجرا می‌شد، با سرمایه‌گذاری ۵۰ میلیون دالری این اداره در سال ۲۰۱۸ تاسیس شده بود. سود این سرمایه، هزینه تحصیل و زند‌گی دانشجویان در افغانستان، قطر و عمان را تامین می‌کرد. در گزارش‌ها آمده است که این بورسیه‌ها به زنان و دختران افغانستان امکان داده بود که پس از ممنوعیت تحصیل دختران از سوی حکومت سرپرست، به‌گونه آنلاین یا حضوری در رشته‌های علوم، فناوری، انجنیری و ریاضیات ادامه تحصیل دهند. همچنین یک دانشجوی افغانستانی به نام (ر.ک) که به دلیل نگرانی‌های امنیتی فقط با حروف اختصاری معرفی شده، به رادیوی ملی آمریکا  گفته است: «این بورسیه برایم همه‌چیز بود، نوری در تاریک‌ترین روزهای زندگی‌ام.» او گفته است که نیمی از برنامه درسی‌اش را تمام کرده و حالا آینده‌اش نامعلوم است. همچنین یکی از مسوولان این برنامه، که به دلیل نداشتن مجوز رسمی نخواسته نامش فاش شود، به این رسانه گفته است که برای تمدید مهلت استفاده از این بورسیه تا سال ۲۰۳۰ تلاش کرده‌اند، اما تا کنون پاسخ روشنی از وزارت خارجه یا اداره توسعه بین‌المللی ایالات متحده (USAID) دریافت نکرده‌اند. این در حالی است که رسانه‌ها گزارش داده بود که ۸۲ دانشجوی دختر اهل افغانستان در عمان به دلیل قطع کمک‌های آمریکا به اداره انکشافی ایالات متحده (USAID)، با خطر اخراج و بازگشت اجباری به افغانستان مواجه هستند. در گزارش‌ها آمده است که این دختران در اواخر سال ۲۰۲۴ میلادی با حمایت بنیاد بورسیه زنان (WSE) به «کالج خاورمیانه» در مسقط منتقل شده بودند و شمارشان به ۸۲ تن می‌رسند.

نشست ویژه‌ای درباره آموزش و مشارکت سیاسی زنان افغانستان در مقر سازمان امنیت و همکاری اروپا در شهر ویانا برگزار شد. در این نشست خواستار حمایت عملی از زنان و دختران افغانستان شد. این نشست به ابتکار نمایندگی دایمی مالتا در سازمان ملل متحد و با همکاری سفارت و نمایندگی دایمی افغانستان برگزار گردید. فریدون سِینِرلی‌اوغلو، دبیرکل سازمان امنیت و همکاری اروپا، در این نشست خواستار حمایت عملی از زنان و دختران افغانستان شده و تاکید کرد که تمامی کشورهای عضو باید گام‌هایی جدی برای تضمین ایمنی، امنیت و مشارکت کامل زنان در افغانستان در همه عرصه‌های اجتماعی بردارند. اشتراک‌کنندگان در این نشست، بر اهمیت دسترسی زنان و دختران در افغانستان به آموزش و نقش کلیدی آنان در ساختار سیاسی کشور تاکید کردند. آنان آموزش دختران را ابزار بنیادین توانمندسازی و راهی به‌سوی صلح پایدار عنوان کردند. دبیرکل سازمان امنیت و همکاری اروپا در سخنان خود خواستار پشتیبانی مالی شایسته از طرح‌های ویژه و نیز تسهیل صدور ویزا برای زنانی شد که در برنامه‌های این سازمان شرکت می‌کنند یا هم‌اکنون در نهادهای آموزشی وابسته به آن تحصیل دارند. او تاکید کرد: «تنها از طریق چنین پشتیبانی‌هایی می‌توانیم تضمین کنیم که زنان افغانستان همچنان به آموزش و منابع تحول‌آفرین دسترسی داشته باشند.» همچنین ورونیک پِپِن هاله، نماینده کانادا در سازمان ملل نیز گفت: «زنان و دختران افغانستان خواستار اقدام‌های قاطع‌تر و موثرتر هستند. ما نمی‌توانیم در برابر وضعیت آنان سکوت کنیم یا بی‌تفاوت بمانیم. آنان شجاعتی کم‌نظیر از خود نشان داده‌اند و ما وظیفه داریم که در کنارشان بایستیم.» او با اشاره به تجربه شخصی‌اش در افغانستان افزود: «تحول مثبت نیازمند برنامه‌ریزی درازمدت است و گاه یک نسل زمان می‌برد؛ اما فروپاشی تنها در چند روز ممکن است.» در حالی اشتراک‌کنندگان خواستار دسترسی دختران افغانستان به آموزش می‌شوند که کومت سرپرست از زمان بازگشت به قدرت در افغانستان، مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم را بسته‌اند و در سال جدید تعلیمی نیز هیچ نشانه‌ای از تغییر این سیاست دیده نمی‌شود. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.