برچسب: زنان و دختران

7 ساعت قبل - 17 بازدید

کلبه‌ کوچک در گوشه‌ای از کابل، در یکی از همان کوچه‌های خاک‌زده و خاموشی که هیچ نشانه‌ی از زندگی در آن نیست، صاحب خانه زنی‌ست که روزگاری صدای او زنده‌گی می‌بخشید، اما حالا تنها صدایی که از اتاق‌اش بیرون می‌آید، نفس‌های بریده، سرفه‌های خشک، و گاهی دعایی‌ست زیر لب. نامش حلیمه است. مدتی شغل مقدس آموزگاری را پیش می‌برده است. معلم لیسه نسوان افغان. مدت‌ها تدریس می‌کرد، سال‌ها روی تخته، گچ می‌کشید، با زحمات خود اندیشه‌ای دختران این سزرمین را از تاریکی نجات داده است و اما حالا، خودش درخانه‌ی تاریکی نشسته است؛ در خانه‌ای که از فرط نداری، بخاری‌اش زنگ خورده، دیوارش نم‌زده، و سقف‌اش چکه می‌کند. او مادر چهار دختر است. دخترانی که هیچ‌کدام‌شان دیگر مکتب نمی‌روند نه برای این‌که نخواهند، بل برای این‌که اجازه‌ای رفتن به مکتب را ندارند. حلیمه روزگاری در نزد مردم زن محترمی بود. در محل کسی نمی‌توانست نامش را بی‌ادبانه صدا کند. مردم او را با لقب «معلمه‌صاحب» می‌شناختند. هر بامداد که از خانه بیرون می‌رفت، با چادر سفید و کیف چرمی قهوه‌ای، کودکان محل برایش راه باز می‌کردند. لبخندش، کلام نرم‌اش و دانش او همه را به احترام وا می‌داشت. اما امروز همان زن، در خانه‌های مردم ظرف و لباس می‌شوید، صافی می‌کشد، از بس جارو کشیده کمرش خم شده است و از سردی آب و زبری صابون دستانش نیز ترکیده است. حالا، در وقت گذر از کوچه کسی او را نمی‌شناسد و  حتی لقب «معلمه‌صاحب» را به یاد نمی آورد. گاه‌گاهی جوانان سرخود را را پایین می‌اندازند و آهسته به بیچاره‌گی او می‌خندند. نه به شخص او، بلکه به سرنوشت یک زن باسواد که امروز برای بدست آوردن نان خشک در خانه‌های مردم نوکری می‌کند. شوهر حلیمه سال‌ها پیش در یک حادثه ترافیکی جان خود را از دست داد. امان‌الله نام داشت. مردی آرام، کارگر، ساده‌دل، و خوش‌زبان بود. قرار بود برای کار به میدان‌وردک برود، هنوز کفش‌هایش از خاک کوچه نمناک بود. حلیمه بدرقه‌اش کرد، قرآن به دستش داد و گفت: « خیر پیش رویت، شب زود بیا که عایشه امتحان دارد.» امان‌الله دیگر هیچ‌وقت برنگشت. موتر حادثه کرد، امان الله با چند کارگر دیگر، در پیچ خطرناک شاهراه از بین رفتند. جنازه‌اش را سه روز بعد آوردند، در پارچه سفید، با صورتی کبود و پیشانی ترک‌خورده. حلیمه هیچ نگفت. تنها روی زمین نشست و دستانش را میان سرش گرفت. بعد از آن روز، بلند نشد؛ نه که از روی زمین، بلکه از دل زمین. چهار دختر او ، عایشه، فاطمه، زینب و ریحانه قد کشیدند. هر کدام‌شان در سایه‌ی فقر، یتیمی، و بی‌کسی بزرگ شدند. اما حلیمه نگذاشت از تعلیم دور بمانند. حتی در سخت‌ترین روزهای زنده‌گی‌اش، کتاب می‌خرید، دفترچه می‌آورد، و از خورد و خوراک خودش می‌زد تا برای دخترانش قلم و کتابچه تهیه کند. صبح زود، خودش با دخترها از خانه بیرون می‌رفتند؛ او به یک مکتب، دخترها به مکتب دیگر. می‌گفت: «آدم اگر سواد داشته باشد، هیچ وقت گم نمی‌شود. هرچقدر تاریکی باشد، سواد شمع است.» اما تاریکی واقعی آن روز آمد که مکتب‌ها را بستند. وقتی طالبان کابل را گرفتند، همه‌چیز تغییر کرد. روزهای اول همه منتظر ماندند، گفتند شاید ماجرای بستن مکاتب موقتی باشد، شاید دو هفته، شاید یک ماه. حلیمه هم امیدوار بود. هر روز می‌رفت به ریاست معارف. با لباس تمیز، چادر سفید، و نامه‌های سابقه‌اش که نشان می‌داد معلم است. اما هیچ‌کس صدایش را نشنید. بارها به او گفتند: «منتظر باشید، خبر می‌دهیم.» اما هیچ خبری نرسید. فقط سکوت بود، و دروازه‌هایی که دیگر به‌روی دختران باز نشد. دختران حلیمه یک‌یک خاموش شدند. عایشه که تا صنف یازدهم خوانده بود، دفترچه‌اش را بست و در گوشه‌ای از اتاق نشست. نه می‌نوشت، نه می‌خواند، فقط به دیوار خیره می‌شد. فاطمه نقاشی می‌کرد، اما رنگ‌ها دیگر زنده نبودند. زینب و ریحانه فقط منتظر می‌ماندند، بی‌هیچ خبری. مکتب برای‌شان مثل یک خواب شد. خوابی که هر شب در آن قدم می‌زدند، ولی بیدار که می‌شدند، باز همان دیوارهای نم‌زده‌ی خانه، همان نان خشک، همان خاموشی. با بسته‌شدن مکتب، معاش حلیمه هم قطع شد. هنوز وام‌های قبلی مانده بود، کرایه خانه عقب افتاده بود، دکاندار دیگر نسیه نمی‌داد، حتا بوره و چای سیاه هم نداشتند. شب‌ها، حلیمه دخترهایش را که می‌خواباند، خودش تا سحر با دل پر از ‌درد، نگرانی و اشک بیدار می‌ماند. به این فکر می‌کرد که فردا فرزندانش چی بخورند. از کجا غذا تهیه کند؟ به کی بگوید؟ چطور از این کوچه نجات یابد، وقتی که همه راه‌ها به بن‌بست می‌رسد. حلیمه بلاخره ناچار شد که از خانه بیرون شود و به دنبال کار بگردد. چند زن محل او را برای رخت‌شویی و پاک‌کاری معرفی کردند. مدت‌ها از آن زمان می‌گذرد حلیمه از صبح تا عصر در خانه‌های مردم کار می‌کند، ظرف و فرش می‌شوید و قالین می‌تکاند. روزی یکی از زن‌ها با لحن زهرآلودی گفت: «تو همانی نیستی که در مکتب معلم بودی؟ حالا ببین، چی شده که در خانه‌های مردم کار می‌کنی؟».  حلیمه هیچ نگفت، دستانش در آب بود، زانوهایش می‌لرزید، و چشم‌هایش در خود فرو رفته بود. وقتی از خانه بیرون شد، باران می‌بارید. پیاده راه رفت. باران روی صورتش می‌چکید، اما اشک‌های خودش هم صورتش را خیس کرده بودند. با تمام این‌ها، حلیمه دست نکشید. در خانه‌اش یک تخته چوبی را به دیوار آویخت. گچ‌های باقیمانده‌اش را جمع کرد. هر روز، به دخترهایش درس می‌داد. گاهی تاریخ، گاهی ریاضی، گاهی فقط داستان. می‌گفت: «صنف ما اینجاست، تا وقتی من زنده‌ام، شما بی‌سواد نمی‌مانید!» دختران او، با آن‌که امیدی نداشتند، باز هم می‌نشستند. چون صدای مادر، برای‌شان از تمام دنیا لذت بخش تر بود. آن صدا، تنها چیزی بود که هنوز از گذشته باقی مانده بود. زمستان که رسید، بخاری نداشتند، گاز نبود، چوب نبود. یک بخاری زنگ‌زده را آوردند که هر روز دود می‌کرد. دختران دورش جمع می‌شدند. با پتوی کهنه، با پاهای یخ‌زده، و دل‌هایی که مثل آتش زیر خاکستر بود. گاهی عایشه قصه می‌گفت، گاهی زینب آواز می‌خواند. اما حلیمه فقط گوش می‌داد. در دلش می‌گفت: «این دختران، مثل پرنده در قفس ماندند. دلم می‌سوزد که همه‌ آرزوها فقط در دلشان ماند و برآورده نشد. » بعضی شب‌ها که خواب به چشمش نمی‌آمد، کنار دخترانش می‌نشست ، به دست‌های‌شان نگاه می‌کرد. و به فکر کردن به آینده دخترانش غرق می‌شد، آرمان‌های دخترانش که می‌خواستند داکتر شوند، معلم شوند، شاعر شوند، و اما حالا فقط به لباس شستن و کارهای خانه درگیرند. اشک در چشمان حلیمه حلقه می‌زد، اما نمی‌ریخت. می‌گفت اگر من بشکنم، اینها نابود خواهند شد؟ اگر من فریاد بزنم، خانه ویران خواهد شود. حلیمه با اینکه زنده‌گی‌اش را از دست داد، اما وقارش را نگه داشته است. هنوز با همان لبخند خاموش، به دختران نگاه می‌کند و می‌گوید: «شاید یک‌روز، شاید... مکاتب باز شوند.» دخترها چیزی نمی‌گویند و فقط سر تکان می‌دهند. چون آن‌ها هم مثل مادرشان آموخته‌اند که امید، هرچند کوچک، باید نگه داشته شود. اگر امید نباشد، زنده‌گی فقط نفس کشیدن می شود و تمام. و در آخر، هر شب حلیمه دست‌های دخترانش را در دستان ترک‌خورده‌ی خودش می‌گیرد، چشم‌هایش را می‌بندد، و با صدای لرزان اما دلی روشن می‌گوید: «خدایا، اگر مادیت نداریم مشکلی نیست، عقل و اندیشه ما را از ما نگیر و نگذار بی‌سواد بمیریم.» نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


1 روز قبل - 82 بازدید

برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۵ میلادی، با بهره‌گیری از انرژی خورشیدی، برق ۶۶ مرکز صحی را در سراسر افغانستان تامین کرده و خدمات بهداشتی مداوم را برای ۲۶۱ هزار و ۴۲۴ نفر، از جمله ۱۶۸ هزار زن، فراهم کرده است. این ناد امروز (چهارشنبه ۸ اسد) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که هدف از این برنامه را پشتیبانی از دسترسی پایدار مردم، به‌ویژه زنان، به مراقبت‌های بهداشتی عنوان کرده است. این حمایت‌ها در حالی از سوی برنامه توسعه‌ی سازمان ملل متحد صورت می‌گیرد که نهادهای فعال در حوزه‌ی حمایت‌ از زنان بار‌ها هشدار داده‌اند که قطع کمک‌های بین‌المللی می‌تواند پیامدهای فاجعه‌باری برای زنان افغانستانی داشته باشد. همچنین در بسیاری از ولایت‌ها، تنها مرکزهای موجود برای مراقبت‌های بهداشتی زنان توسط سازمان‌های بین‌المللی تأمین و مدیریت می‌شوند. قابل ذکر است که حکومت فعلی تا اکنون دست‌کم ۸۰ فرمان محدودکننده برای زنان صادر کرده است که اکثر آن‌ها آزادی‌های ابتدایی مانند آموزش، کار و سفر آزادانه را نشانه گرفته‌اند. اکنون زنان در مناطق روستایی به‌طور ویژه‌تری از خدمات بهداشتی محروم اند و در معرض خشونت و محرومیت قرار دارند. همچنین چندی پیش نیز صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، از وضعیت بهداشت زنان و دختران در افغانستان ابراز نگرانی کرد و خواهان دوام پشتیبانی جامعه‌ی جهانی به این کشور شد.

ادامه مطلب


2 روز قبل - 62 بازدید

بخش زنان سازمان ملل درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بیش از یک میلیون زن و دختر در نوار غزه با بحران شدید گرسنگی مواجه هستند و این وضعیت غیرانسانی باید هر چه سریع‌تر پایان یابد. این سازمان روز (دوشنبه، ۶ اسد/۲۸ جولای) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نگرانی عمیق را نسبت به رنج‌های بی‌پایان زنان و دختران در غزه ابراز کرده و خواهان ارسال فوری کمک‌های حیاتی، برقراری آتش‌بس فوری و آزادی همه گروگان‌ها شده است. بخش زنان سازمان ملل در ادامه تاکید کرده است که دیگر کلمات قادر به توصیف عمق این رنج‌‌ها نیستند و این بحران انسانی باید فوراً متوقف شود. همچنین این سازمان در ادامه بر ضرورت تضمین کمک‌های بشردوستانه برای همه زنان و دختران در منطقه تاکید کرده است. این در حالی است که غزه در ماه‌های اخیر با بحران انسانی گسترده‌ای مواجه شده و کمبود شدید غذا، دارو و امکانات پزشکی، زند‌گی زنان و کودکان را به شدت دشوار کرده است. قابل ذکر است که روزنامه گاردین به نقل از سازمان پزشکان بدون مرز هشدار داده بود که در دو هفته‌ گذشته، نرخ سوءتغذیه حاد در میان کودکان زیر پنج سال در غزه سه‌برابر افزایش یافته است. این روزنامه گزارش داده که سازمان داکتران بدون رمز وضعیت گرسنگی در نوار غزه را بی‌سابقه توصیف کرده و اسرائیل را به استفاده «عمدی» از گرسنگی به‌عنوان سلاح متهم کرده است.

ادامه مطلب


3 روز قبل - 89 بازدید

صندوق جمعیت سازمان ملل (UNFPA) اعلام کرده است که از آغاز ماه جنوری تا پایان جون، بیش از یک میلیون زن و دختر اهل افغانستان در ۳۴ ولایت کشور از خدمات صحی مرتبط با مادران، کودکان، نوجوانان و حمایت‌های روانی-اجتماعی بهره‌مند شدند. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این خدمات بخشی از تلاش‌های بشردوستانه برای رسیدگی به وضعیت زنان و دخترانی است که تحت تأثیر بحران‌های جاری در افغانستان قرار دارند. در اعلامیه آمده است که کوابنا آسوآ نکانسا، نماینده صندوق جمعیت سازمان ملل در افغانستان، در کابل با مشاور امور بشردوستانه وزارت خارجه بریتانیا و دیگر دیپلمات‌های خارجی دیدار کرده است. صندوق جمعیت سازمان ملل متحد هدف این دیدار را تقویت همکاری‌های بریتانیا و صندوق جمعیت سازمان ملل برای بهبود سلامت و رفاه زنان و دختران افغانستان اعلام کرده است. در حالی این سازمان از ارائه خدمات به زنان و دختران افغانستان خبر می‌دهد که زنان و دختران با محدودیت‌های شدید در دسترسی به خدمات بهداشتی، آموزشی و اشتغال مواجه‌اند؛ وضعیتی که ارایه خدمات بشردوستانه را برای نهادهای بین‌المللی به‌شدت دشوار کرده است. همچنین همچنین حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند.

ادامه مطلب


3 روز قبل - 142 بازدید

دیدبان حقوق بشر درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که حمله بی‌وقفه نیروهای حکومت سرپرست به زنان و دختران سبب ایجاد ترس و ارعاب در میان آنان شده است. این نهاد امروز (دوشنبه، ۶ اسد) با نشر گزارشی به بازداشت‌های اخیر زنان و دختران در کابل اشاره کرده و گفته است که با اجرای این سیاست، خودمختاری زنان از بین می‌رود. در گزارش دیدبان حقوق بشر آمده است که  از ۱۶ جولای نیروهای حکومتی ده‌ها زن و دختر را در ‏کابل، پایتخت افغانستان، به اتهام نقض قوانین پوشش بازداشت ‏کرده‌اند‎.‎ این نهاد تاکید کرده است که این موج بازداشت‌ها، نشان‌دهنده‌ی ادامه‌ی حمله‌ی ‏بی‌رحمانه‌ به استقلال زنان است که باعث ترس و ارعاب زنان ‏و دختران در سراسر افغانستان می‌شود‎.‎ در بخشی از گزارش آمده است: «حکومت با تحمیل سلطه و تلاش برای تقویت قدرت مردسالارانه از طریق کنترل بدن و هویت زنان، خود را به‌عنوان یک مرجع اخلاقی جنسیتی در افغانستان معرفی می‌کنند و می‌کوشند زنان و دختران را هرچه بیش‌تر از زند‌گی عمومی حذف کنند.» دیدبان حقوق بشر خواستار حمایت از درخواست زنان برای شناسایی ‏آپارتاید جنسیتی به عنوان یک جنایت بین‌المللی شده است. قابل ذکر است که نیروهای حکومت فعلی در یک هفته گذشته، ده‌ها زن و دختر را در شهر کابل به اتهام «بی‌حجابی» بازداشت کرده‌ بودند.

ادامه مطلب


3 روز قبل - 137 بازدید

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که سیاست‌های محدودکننده حکومت سرپرست در نیمه دوم سال ۲۰۲۴ میلادی روند کمک‌رسانی بشردوستانه را با چالش‌های جدی مواجه ساخته بود. این نهاد با نشر گزارشی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که قانون «امر به معروف و نهی از منکر» مصوب ۲۱ آگوست ۲۰۲۴ میلادی، آزادی‌های زنان و مردان را به‌شدت محدود کرده و شامل ممنوعیت موسیقی و نمایش تصاویر موجودات زنده نیز می‌شود. در بخشی از گزارش آمده است که از تاریخ ۲ دسامبر ۲۰۲۴ میلادی، آموزش زنان و دختران در موسسات پزشکی به‌طور کامل ممنوع شده؛ تصمیمی که تأثیر منفی چشمگیری بر دسترسی به خدمات حیاتی بهداشتی گذاشته است. با این حال، در سال ۲۰۲۴ میلادی، بیش از ۲۰ میلیون تن در افغانستان از کمک‌های بشردوستانه بهره‌مند شده‌اند که شامل ۶ میلیون زن و ۵.۱ میلیون دختر می‌شود. این در حالی است که محدودیت‌های وضع‌شده از سوی حکومت فعلی، دسترسی زنان و دختران افغانستان به آموزش، مراقبت‌های صحی و اشتغال در نهادهای امدادی را به‌شدت کاهش داده است. همچنین حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


4 روز قبل - 100 بازدید

خبرگزاری‌های ایران درتازه‌ترین مورد گزارش داده‌اند که جسد یک زن افغانستانی و ‏سه کودکش در خانه‌ی‌شان در منطقه‌ی مرتضی‌گرد شهر تهران پیدا شده ‏است.‏ خبرگزاری رکنا با نشر گزارشی گفته است که اجساد این زن و سه فرزندش روز (‏جمعه، ۳ اسد) در پی تماس باشندگان محل به پولیس کشف شده است و همچنان براساس بررسی زن با سلاح سرد به قتل رسیده و سه ‏کودک خردسال او احتمالا خفه شده‌اند.‏ همچنین سایت هفت صبح در ادامه نوشته است که متخصصان پزشکی قانونی در ‏محل اعلام کردند که از زمان قتل حدود ۱۰ روز گذشته است.‏ سایت حقوق بشر هه‌نگاوی نیز این قتل را گزارش داده و نوشته ‏است که گفته می‌شود این زن، همسر دوم مرد افغانستانی بوده ‏که اخیرا به کشورش بازگشته و زن جوان به همراه فرزندانش در ‏خانه‌ی اجاره‌ی زندگی می‌کردند.‏ رسانه‌ها در مورد هویت، جنسیت و سن کودکان قربانی نیز جزییات نداده‌اند. مقام‌های ایران تا کنون درباره‌ی این رویداد توضیح نداده‌اند.‏ قابل ذکر است که طی ماه‌های اخیر چند مورد قتل مرموز شهروندان افغانستان در ‏ایران گزارش شده است.‏ چندی پیش جسد مثله‌شده‌ی یک دختر جوان به‌نام کبری رضایی، که ناپدید شده بود، ‏پیدا شد. بعدتر از این رویداد، یک پسر جوان به‌نام طاها ‏در شهر دماوند به قتل رسید. همچنین در گزارش شماری از رسانه‌ها آمده است که یک دختر ‏نوجوان اهل افغانستان در باغی در قم نیز به قتل رسیده است.‏ مقام‌های ایرانی تا اکنون درباره‌ی هیچ یکی از این رویدادها اظهارنظر ‏نکرده‌اند.‏

ادامه مطلب


5 روز قبل - 124 بازدید

نهاد زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که برای توانمندسازی زنان افغانستان، با سازمان‌های زنان در سراسر کشور همکاری می‌کند و در کنار آنان می‌ماند. این نهاد روز (جمعه، ۳ اسد) با نشر گزارشی گفته است که دستاوردهایی را که زنان افغانستان طی دو دهه گذشته با سختی به‌دست آورده‌اند، اکنون تحت حاکمیت حکومت سرپرست از میان رفته‌اند و افغانستان با بحرانی بی‌سابقه در زمینه‌ حقوق زنان و دختران مواجه است. بخش زنان سازمان ملل در ادامه ایستاد‌گی زنان در برابر محدودیت‌ها موجود را الهام‌بخش توصیف کرده است. این در حالی است که در چهار سال گذشته محدودیت‌های گسترده و دست‌وپاگیری علیه زنان وضع شده است. با وجود درخواست‌های مکرر جامعه جهانی برای تأمین حقوق زنان، حکومت فعلی تا اکنون پاسخ مثبت نداده و ادعا کرده است که حقوق آنان بر اساس شریعت اسلامی رعایت می‌شود. همچنین حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


5 روز قبل - 101 بازدید

سازمان دید‌بان حقوق پناهندگان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که صحنه‌های بازداشت زنان و دختران خردسال افغانستانی در پاکستان به‌شدت تکان‌دهنده و دردناک است. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای گفته است که دیدن چنین برخوردهایی با مهاجران، وجدان انسانی را جریحه‌دار می‌کند و از دولت پاکستان خواست که به حقوق پناه‌جویان احترام بگذارد و با خانواده‌های بیجاشده رفتار محترمانه داشته باشد. این سازمان با ابراز نگرانی از بازداشت زنان و دختران خردسال اهل افغانستان، تاکید کرده است که اخراج اجباری آنان تهدیدی جدی در برابر جان و کرامت‌شان است. ‎ قابل ذکر است که اخیرا ویدیوهای منتشر شده است که لحظات دلخراش بازداشت زنان و دختران افغانستانی را نشان می‌دهد. در این ویدیو، دختری خردسال دیده می‌شود که با گریه و التماس از پولیس می‌خواهد خانواده‌اش را بازداشت نکند، اما پولیس پاکستان با زور آنان را سوار موتر می‌کند. دیدبان حقوق پناهندگان در واکنش به انتشار این ویدیو گفت که چنین برخوردهایی نه‌تنها غیراخلاقی، بلکه برخلاف اصول حقوق بشری و قوانین بین‌المللی است. دید‌بان حقوق پناهندگان می‌گوید هزاران پناهجوی اهل افغانستان در پاکستان زیر فشار شدید زندگی می‌کنند. بسیاری از آن‌ها شرایط رفتن به کشور سوم را دارند، اما بازداشت و اخراج، امیدشان را از بین برده و روند رسیدگی به پرونده‌های‌شان را به خطر انداخته است. این سازمان از کمیشنری عالی سازمان ملل، سازمان بین‌المللی مهاجرت و کشورهایی مانند امریکا، کانادا، جرمنی، فرانسه و استرالیا خواسته که فوراً برای نجات این پناه‌جویان اقدام کنند. قابل ذکر است که در هفته‌های اخیر، با متوقف‌شدن روند تمدید ویزای افغان‌ها در پاکستان، بازداشت و اخراج آن‌ها شدت گرفته است. ‎ براساس معلومات کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان، در جریان سال روان میلادی، بیش از ۳۰۰ هزار افغان از پاکستان اخراج شده‌اند.

ادامه مطلب


5 روز قبل - 121 بازدید

روزنامه گاردین به نقل از سازمان پزشکان بدون مرز درتازه‌ترین مورد هشدار داده است که در دو هفته‌ گذشته، نرخ سوءتغذیه حاد در میان کودکان زیر پنج سال در غزه سه‌برابر افزایش یافته است. این روزنامه روز (جمعه ۳ اسد/ ۲۵ جولای) گزارش داده که سازمان داکتران بدون رمز وضعیت گرسنگی در نوار غزه را بی‌سابقه توصیف کرده و اسرائیل را به استفاده «عمدی» از گرسنگی به‌عنوان سلاح متهم کرده است. پزشکان بدون مرز در ادامه تاکید کرده است که تنها در یک هفته گذشته، یک‌چهارم کودکان خردسال و زنان باردار یا شیردهی که در کلینیک‌های این نهاد در غزه معاینه شده‌اند، دچار سوءتغذیه بوده‌اند. همچنین این سازمان در ادامه اعلام کرده است که شمار مراجعان مبتلا به سوءتغذیه در کلینیک شهر غزه نسبت به ماه مه چهار برابر شده و تا اکنون دست‌کم ۱۲۲ تن به‌دلیل گرسنگی جان باخته‌اند. این سازمان از مقامات اسرائیلی خواست تا دسترسی گسترده به غذا و کمک‌های امدادی به غزه را فراهم کنند و افزود که بیماران و کارکنان مراقبت‌های بهداشتی در غزه اکنون برای بقا تلاش می‌کنند. برنامه جهانی غذا نیز گفته است که نزدیک به یک‌سوم مردم غزه برای چند روز متوالی هیچ غذایی دریافت نمی‌کنند. این نهاد هشدار داده است که بیش از ۹۰ هزار زن و کودک در غزه به درمان فوری در پی سوءتغذیه نیاز دارند.

ادامه مطلب