خبرگزاری فرانسپرس گزارش داده است که طی بیش از سه سال گذشته شمار زیادی از زنان و دختران در افغانستان به دلیل محرومیت از آموزش و کار به تجارتهای کوچک رو آوردهاند. این خبرگزاری امروز (یکشنبه، ۴ قوس) با نشر گزارشی گفته است که زنان و دختران تجارتپیشه برای رفع نیازمندی خانوادههایشان تلاش میکنند. یکی از این زنان زینب فیروزی است که از طریق قالینبافی هزینه خانواده خود را تأمین میکند و به خبرگزاری فرانسپرس گفته است که دهها زن و دختری را که شغل خود را از دست داده یا به دلیل محدودیتها از آموزش و تحصیل محروم شدهاند در این کارخانه کوچک استخدام کرده است. در ادامه آمده است که پس از تسلط دوبارهی حکومت سرپرست بر افغانستان، اشتغال زنان بهشدت کاهش یافته است. همچنین گزارش به نقل از بخش زنان سازمان ملل متحد نوشته است که پیش از تسلط حکومت فعلی، زنان ۲۶ درصد از کارمندان بخش دولتی را تشکیل میدادند که این رقم در حال حاضر به صفر کاهش یافته است. همچنان، طوبا زاهد ۲۸ ساله، مادر یک فرزند در شهر کابل است که پس از ممنوعیت تحصیل زنان و دختران به تهیه مربا و ترشی رو آورده است. وی گفته است: «من وارد دنیای تجارت شدم تا فرصتهای شغلی برای زنان ایجاد کنم تا بتوانند درآمدی داشته باشند که حداقل نیازهای فوری آنها را مرفوع کند.» قابل ذکر است که پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر کشور، این گروه محدودیتهای شدید آموزشی و کاری را بر زنان وضع کرده است. این محدودیتها بیشتر به خانوادههای آسیب رسانده است که نانآور آنان زنان هستند.
برچسب: زنان و دختران
سید عبدالواحد سادات، معاون اتحادیه زعفران افغانستان میگوید که ۸۵ درصد از فرآوری زعفران در این کشور توسط زنان و دختران انجام میشود. خبرگزاری باختر که تحت کنترول حکومت سرپرست دارد، به نقل آقای سادات نوشته است که در حال حاضر بین ۵۰ تا ۶۰ هزار زن در ولایت هرات در بخش فرآوری زعفران مشغول کار هستند. در گزارش آمده است که بیش از ۵۰ هزار زن در صنعت زعفران این کشور مشغول به کار هستند. همچنین حکومت سرپرست پیشتر اعلام کرده بود که پس از ممنوعیت کشت خشخاش، کشت زعفران در ۲۶ ولایت افغانستان افزایش یافته است. در عین حال، وزارت صنعت و تجارت در اوایل ماه ثور امسال اعلام کرد که پارسال، ۶۷ تُن زعفران به ارزش ۴۹ میلیون دالر به ۹ کشور مختلف صادر شده است. پیشتر، آژانس توسعه بینالمللی ایالات متحده اعلام کرده بود که در نمایشگاه ۲۰۲۴ پاریس، موفق به ثبت یک سفارش عمده برای خرید ۶۰۰ کیلوگرم زعفران افغانستان شده است. به گفته این آژانس، ارزش فروش سالانه این سفارش به یک میلیون و هفتاد هزار دالر میرسد. همچنین، انستیتوت بینالمللی «مزه» در بلژیک اعلام کرد که زعفران هرات پس از بررسیهای آزمایشگاهی، مقام نخست را از نظر طعم کسب کرده است.
رینا امیری، نماینده ویژه ایالات متحده در امور زنان و حقوق بشر افغانستان، از کسب جوایز بینالمللی توسط ژولیا پارسی و نیلا ابراهیمی استقبال کرده و میگوید که زنان افغانستان با وجود همه چالشها اجازه نمیدهند رویاهایشان از بین برود. خانم امیری با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، از شجاعت این دو فعال اهل افغانستان ستایش کرده و نوشته است: «شجاعتی که هر دو از خود نشان دادهاند، عزم زنان و دختران افغانستانی را به نمایش میگذارد.» وی در ادامه تاکید کرد: «ما در کنار آنها و میلیونها زن و دختر افغانستانی که خواستار احترام به حقوق خود هستند و اجازه نمیدهند رویاهایشان خاموش شود، ایستادهایم.» همچنین پیش از این، ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان، از موفقیت ژولیا پارسی و نیلا ابراهیمی استقبال کرده و این دستاوردها را «الهامبخش» توصیف کرد. این در حالی است که نیلا ابراهیمی، دختر ۱۷ ساله افغانستان، این هفته جایزه بینالمللی صلح کودکان را به دلیل تلاشهایش برای دفاع از حقوق دختران و دادخواهی برای حق آموزش کودکان، دریافت کرد. همچنین ژولیا پارسی، فعال برجسته حقوق زنان افغانستان، یکی از برندگان جایزه معتبر مارتین انالز ۲۰۲۴ معرفی شد. این جایزه به کسانی اهدا میشود که به طور ویژه در حمایت از حقوق بشر فعالیت میکنند
سازمان صحی جهان اعلام کرده است که این نهاد از آغاز سال جاری میلادی تا اکنون ۳۳۹ کارمند صحی را در افغانستان آموزش داده است. این سازمان روز (چهارشنبه، ۳۰ عقرب) با نشر اعلامیهای گفته است که ۱۵۴ تن این کارمندان زنان هستند. در اعلامیه آمده است که این نهاد بینالمللی تنها در ولایت هرات ۴۸ کارمند صحی را که نیمی از آنها زن بودند، در بخش مراقبتهای صحی و ارائه خدمات اولیه آموزش داده است. سازمان جهانی صحت تاکید کرد که کارمندان آموزشدیده شامل داکتران، متخصصین زنان و نرسها هستند. همچنین داکتر حمیدالله عطایی، یکی از اشتراککنندگان برنامه آموزشی سازمان صحی جهان در هرات گفته است: «مدیریت ارائه خدمات اولیه صحی زمانی که کادر صحی و تجهیزات محدود باشد، بسیار چالش برانگیز است، اما با مجموعه مهارتهای جدیدی که در طول آموزش به دست آوردم، به عملکردهای صحی خود اطمینان بیشتری دارم.» از سویی هم، ادوین سنیزا سالوادور، نماینده سازمان جهانی صحت در افغانستان، گفته است که شهروندان افغانستان یک بحران گسترده بشری را تجربه میکنند. قابل ذکر است که طی سه سال گذشته شهروندان سراسر کشور به دلیل کمبود کادر صحی و تجهیزات در مراکز صحی با چالشهای جدی روبرو شدهاند. پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر افغانستان، شمار زیادی از متخصصین صحی به دلیل وضع محدودیتهای شدید از سوی این گروه مجبور به ترک کشور شدهاند.
شماری از زنان معترض و اعضای کارزار جهانی مبارزه علیه «آپارتاید جنسیتی» از تداوم محدودیتهای حکومت سرپرست در برابر زنان و دختران انتقاد کرده و از جامعهی جهانی و سازمانهای بینالمللی خواستهاند تا از صدای زنان و دختران «آزادیخواه» در افغانستان حمایت کنند. اعضای این کارزار با نشر اعلامیهای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که تحت حاکمیت حکومت فعلی، زنان بهدلیل «آپارتاید جنسیتی» از ابتداییترین حقوق شان محروم هستند. آنان در اعلامیه از جامعهی جهانی و سازمانهای بینالمللی خواستهاند که به سکوت خود در برابر عملکردهای حکومت فعلی علیه زنان پایان دهند و از صدای آنان حمایت کنند. در ادامه است: «جهان باید از شجاعتها و مبارزات آزادیخواه زنان و دختران در افغانستان حمایت کند و صدای آنان را بشنود.» زنان معترض در حالی خواهان حمایت جامعهی جهانی میشوند که زنان و دختران در حاکمیت حکومت فعلی، یکی از بدترین بحرانهای حقوق بشری را در سطح جهان تجربه میکنند. زنان و دختران از تمامی حقوق و آزادیهای اساسی و ابتداییشان محروم شدهاند. این نخستینبار نیست که از عملکردهای حکومت فعلی انتقاد میشود. در نزدیک به سه سال گذشته، سازمانهای حقوق بشری و جامعهی جهانی بارها سیاستهای این گروه را محکوم کرده و از آنان خواستند که حقوق زنان را رعایت کرده و محدودیتها بر زنان را لغو کنند.
نویسنده: مهدی مظفری در جوامع سنتی، نقش زنان معمولاً به امور خانهداری وتربیت فرزندان محدود میشد. اما با گذر زمان و تحولات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، عرصه حضور زنان فراتر از محیط خانواده گسترش یافته است. امروز از زنان انتظار میرود که علاوه بر انجام وظایف سنتی خود، در بسیاری از حوزههای اجتماعی، فرهنگی، علمی، سیاسی و اقتصادی نیز فعالانه مشارکت کنند و نقشی اثرگذار در جامعه ایفا نمایند. سلسله مقالات «زن و کارآفرینی؛ موانع و راهحلها در جوامع سنتی» به بررسی چالشهای پیشروی زنان در مسیر کارآفرینی از ابعاد فردی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی میپردازد. در شمارههای گذشته، مسائلی همچون اشتغال و کارآفرینی زنان را از دیدگاه فردی، فرهنگی و اقتصادی بررسی کردیم. در این شماره، تمرکز ما بر موانع و مشکلات زنان شاغل در بستر اجتماع و جامعه سنتی خواهد بود. در ادامه، این چالشها را بهطور عمیقتر تحلیل خواهیم کرد و راهحلهای عملی برای غلبه بر آنها ارائه خواهیم داد. مشارکت گسترده زنان در حوزههای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دستاوردهای بزرگی برای زنان و کل جامعه به ارمغان آورده است. اما در عین حال، جوامع سنتی برای آنان چالشها و تنشهای جدیدی را نیز به وجود آورده است. تعدد نقشها و انتظارات متفاوتی که از زنان به عنوان همسر، مادر، خانهدار، شاغل و ... وجود دارد، میتواند فشار روانی و جسمی قابلتوجهی را به آنها تحمیل کند. تقسیم کار سنتی: مانعی بر سر راه برابری و رفاه زنان تقسیم کار سنتی، که وظایف را به طور کلی به دو دسته «زنانه» و «مردانه» تقسیم میکند، ریشه در باورهای قدیمی و نابرابر دارد. در این ساختار، وظایف مربوط به خانهداری، مانند آشپزی، نظافت و مراقبت از کودکان، به عنوان وظایف ذاتی زنان تلقی میشوند. در مقابل، وظایف مربوط به دنیای بیرون از خانه، مانند کار در مشاغل پردرآمد و تصمیمگیریهای کلان، به عنوان حوزههای مردانه شناخته میشوند. این تقسیمبندی سنتی چالشهای متعددی را برای زنان در دنیای مدرن به وجود آورده است. نخست، این ساختار مانع از برابری جنسیتی در جامعه میشود. زنان در بسیاری از موارد به دلیل مسئولیتهای خانهداری از فرصتهای تحصیلی و شغلی برابر محروم میشوند. این امر نه تنها مانع از پیشرفت فردی زنان میشود، بلکه به نفع کل جامعه نیز نیست، زیرا از استعدادها و تواناییهای نیمی از جمعیت غفلت میشود. دوم، تقسیم کار سنتی فشارهای روانی و اجتماعی زیادی را بر زنان شاغل و دارای چندین نقش به طور همزمان تحمیل میکند. زنان در بسیاری از موارد مجبورند علاوه بر وظایف شغلی خود، مسئولیتهای خانهداری و مراقبت از خانواده را نیز به تنهایی بر عهده بگیرند. این امر میتواند منجر به فرسودگی شغلی، استرس و اضطراب در زنان شود و به سلامت جسمی و روانی آنها آسیب برساند. در دنیای امروز، با توجه به افزایش مشارکت زنان در بازار کار و تغییر نقشهای سنتی خانوادگی، ضرورت بازنگری در تقسیم کار سنتی بیش از هر زمان دیگری احساس میشود. برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفاه زنان، لازم است که وظایف خانهداری و مراقبت از کودکان به طور عادلانه بین زن و مرد تقسیم شود. همچنین، باید نگرشهای سنتی نسبت به نقشهای زنان و مردان در جامعه تغییر یابد و از زنان در تمام زمینهها، از جمله مشاغل پردرآمد و تصمیمگیریهای کلان، حمایت شود. ناامنیهای اجتماعی حضور فعال زنان در جامعه، امری ضروری برای پیشرفت و توسعه هر کشوری است. با این حال، موانع متعددی بر سر راه این حضور وجود دارد که یکی از مهمترین آنها، ناامنیهای اجتماعی است. این ناامنیها، سفرهای بین شهری و اقامت در هتلها و اماکن عمومی را برای زنان با چالش مواجه میکند و مانع از مشارکت فعال آنها در فعالیتهای مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی میشود. تاثیرات منفی این ناامنیها بهویژه برای زنان شاغل و دارای فرزند مشهودتر است. این زنان که ممکن است برای انجام وظایف شغلی یا تحصیلی خود نیاز به سفرهای متعدد داشته باشند، به دلیل نگرانیهای امنیتی با دشواریهای زیادی روبرو میشوند. عدم وجود امکانات مناسب برای اقامت امن و آسوده، حمل و نقل مطمئن و همچنین فقدان حمایتهای قانونی و اجتماعی کافی، زنان را در موقعیتی آسیبپذیر قرار میدهد و آنها را از حضور فعال در جامعه باز میدارد. علاوه بر این، ناامنیهای اجتماعی میتواند پیامدهای روانی منفی برای زنان به همراه داشته باشد. ترس از آزار و اذیت، خشونت و سایر تهدیدات میتواند اعتماد به نفس زنان را کاهش دهد و آنها را از انجام فعالیتهای بیرون از خانه بازدارد. این امر نه تنها به ضرر زنان است، بلکه کل جامعه را نیز از مشارکت و تواناییهای آنها محروم میکند. برای رفع این مشکل، لازم است اقدامات مختلفی در سطوح مختلف انجام شود. از جمله این اقدامات میتوان به افزایش امنیت عمومی، بهویژه در اماکن عمومی و وسایل حمل و نقل، ارتقای فرهنگ احترام به زنان، وضع قوانین حمایتی و ایجاد زیرساختهای مناسب برای اقامت امن و آسوده زنان اشاره کرد. همچنین، لازم است با آموزش و فرهنگسازی، ذهنیت جامعه نسبت به زنان و نقش آنها در جامعه تغییر یابد و زمینه حضور فعال و بدون دغدغه آنها در تمام عرصههای اجتماعی فراهم شود. راهکارها برای غلبه بر این چالشها و دستیابی به جامعهی عادلانهتر، اقدامات مختلفی در سطوح مختلف جامعه باید انجام شود. تغییر نگرشها: نخستین گام در این مسیر، تغییر نگرشهای سنتی نسبت به نقشهای زنان و مردان در جامعه است. این امر مستلزم آموزش و فرهنگسازی در سطوح مختلف جامعه، از جمله خانواده، مدارس و رسانهها است. باید به افراد آموزش داده شود که وظایف خانهداری و تربیت فرزندان تنها بر عهده زنان نیست و مردان نیز در قبال این وظایف مسئولیت دارند. این تغییر نگرش، زمینه را برای مشارکت فعالتر مردان در امور خانه و خانواده فراهم میکند. حمایتهای اجتماعی: دولتها و نهادهای اجتماعی باید با ارائه حمایتهای لازم، به زنان شاغل در انجام وظایف متعددشان کمک کنند. ایجاد مهدکودکها و مراکز نگهداری از کودکان، یکی از مهمترین این حمایتها است. دسترسی به این مراکز، به زنان شاغل این امکان را میدهد که با خیالی آسوده به کار خود بپردازند و نگرانی از بابت مراقبت از فرزندانشان نداشته باشند. همچنین، ارائه تسهیلاتی مانند مرخصی زایمان و مرخصیهای بدون حقوق برای مراقبت از فرزندان بیمار، میتواند به زنان در مدیریت زمان و تعادل بین کار و زندگی کمک کند. توسعه زیرساختها: ارتقای امنیت اجتماعی و توسعه زیرساختهای لازم، مانند حمل و نقل عمومی امن و قابلدسترس، میتواند به زنان در حضور فعالتر در جامعه یاری رساند. دسترسی به حمل و نقل عمومی امن و ارزانقیمت، به زنان امکان میدهد که بدون دغدغه به محل کار و سایر فعالیتهای اجتماعی خود مراجعه کنند. همچنین، ایجاد فضای امن در اماکن عمومی، به زنان حس امنیت بیشتری میدهد و آنها را تشویق به حضور فعالتر در جامعه میکند. تقسیم عادلانه وظایف: مشارکت فعال مردان در انجام وظایف خانهداری و تربیت فرزندان، به زنان در مدیریت زمان و کاهش فشارهای روانی و جسمی کمک میکند. این امر مستلزم تغییر نگرش مردان نسبت به نقش خود در خانواده و پذیرش مسئولیتهای بیشتر در قبال امور خانه و فرزندان است. تشویق مردان به مشارکت در امور خانه، نه تنها به زنان در انجام وظایفشان کمک میکند، بلکه به ایجاد روابط عاطفی قویتر بین اعضای خانواده و تربیت فرزندان سالمتر نیز منجر میشود. با تلاش برای رفع چالشهای موجود در زمینه تقسیم کار، میتوان به سمت جامعهای عادلانهتر و برابرتر برای زنان و مردان حرکت کرد. جامعهای که در آن زنان و مردان به طور مساوی در انجام وظایف خانه و خانواده مشارکت میکنند و از فرصتهای برابر برای پیشرفت و شکوفایی در تمام عرصههای زندگی برخوردار هستند.
سفارت آمریکا در افغانستان میگوید که دانشجویان افغانستانی بهویژه دختران، با وجود چالشها به پیشرفت در زمینههای بهداشت، آموزش و توسعه ادامه میدهند. این سفارتخانه نقش علم و دانشمندان را در شکلدهی به آیندهای روشن برای افغانستان مهم عنوان کرده است. سفارت آمریکا در افغانستان با نشر اعلامیهای در حساب کاربری ایکس خود به مناسبت روز جهانی علم، گفته است که به حمایت خود از دانشجویان و دانشمندان این کشور ادامه میدهد. در بخشی از اعلامیه آمده است: «ما به حمایت از کار دانشمندان، دانشجویان و مبتکران ادامه میدهیم، زیرا علم کلید صلح و رفاه است.» از روز جهانی علم برای صلح و توسعه، هر سال در 10 نوامبر تجلیل میشود. در این روز بر اهمیت علم در جامعه و ضرورت مشارکت عموم مردم در بحثهای مربوط به مسایل علمی تازه تاکید دارد. همچنین این روز بر ارتباط عمیق علم با زندگی روزمرهی افراد اشاره میکند. هدف از این روز، ایجاد پیوندی نزدیکتر میان علم و جامعه و آگاهسازی مردم از دستاوردهای علمی است. همچنان این روز بر نقش حیاتی دانشمندان در پیشرفت و آینده کشورهای مختلف تاکید میکند. این روز در حالی فرا رسیده است که اکنون یک هزار و ۱۴۷ روز میشود، دختران بالاتر از صنف ششم در افغانستان از رفتن به مکتب محروم هستند. این موضوع باعث شده است که میلیونها دختر افغانستانی از آموزش باز بمانند.
سازمان جهانی خوراک و کشاورزی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که برای دو هزار ۳۳۵ زن سرپرست در نورستان، ابزار باغبانی و بذری کمک کرده است. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این کمکها، با حمایت ادارهی توسعهی بینالمللی ایالات متحدهی آمریکا ارائه شده است. در ادامه آمده است که این کمکها در چهار ولسوالی (کامدیش، برگیمتال، دوآب و ندول) به زنان سرپرست توزیع شده است. سازمان جهانی خوراک و کشاورزی تاکید کرد که ۳۸۵ زن دیگر بستههای پرورش سمارق توزیع شده است. در ادامه آمده است که هدف از این کمکها را بهبود امنیت غذایی و تغذیه در جمعیتهای روستایی این کشور عنوان کرده است. قابل ذکر است که بیشترین جمعیت افغانستان در روستاها زندگی میکنند و زندگی آنان کشاورزی وابسته است. این در حالی است که برنامهی جهانی غذای سازمان ملل متحد گفته است که افغانستان ششمین کشور متاثر از تغییرهای آبوهواییست. بر اثر بحران آبوهوایی، بخش زراعت این کشور متاثر شده که سبب تشدید گرسنگی شده است. پیش از این نیز، نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد به زنان روستایی در بخشهای مختلف کمک کرده است.
استفانی لوز، رییس برنامه اسکان بشری ملل متحد در افغانستان میگوید که بسیاری از شهروندان روستانشین کشور به شهرها رو آورده و نقل مکان میکنند. خانم لوز فرصتهای شغلی، امرار معاش، آموزش بهتر و کسب درآمد را از دلایل عمده روآوردن شهروندان افغانستان به شهرها عنوان میکند. او تاکید کرد که وضعیت زنان و دختران افغانستان «وخیم» است و این بخشی از چالش پیشروی کار آنان است. رییس برنامه اسکان بشری سازمان ملل متحد در افغانستان گفت: «حکومت سرپرست قوانینی وضع کرده است که زنان را از زندگی عمومی محروم میکنند.» وی افزود: «از یک طرف اطمینان از اینکه زنان هنوز هم میتوانند برخی از فضاهای عمومی داشته باشند، بسیار مهم است؛ اما در عین حال به طور خاص مهم است که به آنان دسترسی داشته باشیم تا اطمینان حاصل شود که مکان مناسب برای آنان تهیه میشود.» استفانی لوز میگوید که هم اکنون سازمان ملل متحد در مورد چگونگی ایجاد فضاهایی که از نظر فرهنگی در محیط کنونی پذیرفته شده باشد و همچنین فضایی فراهم شود که زنان بتوانند بیرون از خانه خود ملاقات کنند و راه هایی برای خروج از خانه داشته باشند، در حال رایزنی است. در حالی این مقام سازمان ملل، وضعیت زنان و دختران افغانستان وخیم عنوان میکند که حکومت فعلی پس از تسلط دوباره شان بر کشور، محدودیتهای شدیدی را بر زنان و دختران در کشور اعمال کرده است. حکومت سرپرست زنان و دختران را از تحصیل، کار و آزادی رفتوآمد و همچنین بلند کردن صدای خود در خارج از خانه منع کرده است. همچنین اخیراً اداره بازرس ویژه ایالات متحده برای بازسازی افغانستان (سیگار) گفته است که قانون جدید حکومت فعلی، حقوق اساسی شهروندان افغانستان را محدود کرده است.
رسانههای ایرانی گزارش دادهاند که دادگاهی در تهران یک عروس ۱۷ ساله اهل افغانستان را به اتهام قتل همسرش، به پرداخت دیه، پنج سال حبس و اخراج از ایران محکوم کرده است. روزنامه ایران گزارش داده است که این عروس جوان، در ۱۳ سالگی به ازدواج اجباری داده شده بود و شوهرش با او رفتار خشونتآمیز داشت. در گزارش آمده است که این زن نوجوان که در سن ۱۳ سالگی به اجبار ازدواج کرده بود، پس از مهاجرت از افغانستان به ایران، به دلیل سوء رفتار و آزارهای فیزیکی مکرر همسرش «دست به قتل» او زده است. در ادامه آمده است که با توجه به کم سن بودن متهم در زمان ارتکاب جرم، پرونده او به دادگاه ویژه رسیدگی به جرایم اطفال ارجاع شده است. خانواده مقتول درخواست اشد مجازات را مطرح کردند، اما با استناد به ماده ۹۱ قانون مجازات جمهوری اسلامی ایران، متهم از قصاص معاف و به مجازاتهای جایگزین محکوم شد. قابل ذکر است که ازدواجهای زیر سن در افغانستان، بهویژه در مناطق روستایی، یکی از مشکلات جدی اجتماعی است که بسیاری از دختران را در سنین پایین به ازدواجهای اجباری میکشاند. همچنین این ازدواجها اغلب با خشونتهای فیزیکی و روانی همراه است و حقوق دختران را نقض میکند.