برچسب: زنان و دختران

1 هفته قبل - 55 بازدید

برنامه اسکان بشر سازمان ملل (UN-Habitat) اعلام کرده است که برای پیش‌گیری از مرگ‌ومیر مادران، نوزادن و سایر بیماران در سراسر افغانستان، نیاز اساسی به امکانات صحی مناسب وجود دارد. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۱۳ قوس) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود بر حمایت و اراه خدمات صحی مورد نیاز برای مادران و نوزادان و سایر بیماران تاکید کرده است. برنامه اسکان بشر سازمان ملل در ادامه تاکید کرده است که همراه با شرکای خود، برای ارتقای زیرساخت‌ها تلاش می‌کند تا مادران، نوزادان و سایر بیماران بتوانند به خدمات حیاتی و نجات‌بخش دسترسی پیدا کنند. این در حالی است که دسترسی مادران و زنان به خدمات صحی در بسیاری از نقاط افغانستان محدود می‌باشد و نبود تجهیزات و نیروی متخصص، خطر مرگ‌ومیر را افزایش داده است. علاوه بر این، کمبود مراکز صحی مجهز و راه‌های طولانی بین روستاها و شفاخانه‌ها، مادران را با دشواری‌های جدی برای دریافت خدمات درمانی نیز روبرو کرده است. همچنین چندی پیش، ولکر ترک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد اعلام کرده بود که افغانستان به دلیل محدودیت‌ها بر دسترسی زنان و دختران به خدمات صحی، یکی از بالاترین نرخ‌های مرگ‌ومیر مادران در جهان را دارد. آقای ترک این سخنان در آغاز شصتمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مطرح کرده و گفته بود که حکومت سرپرست افغانستان نه‌تنها دسترسی زنان به خدمات صحی را محدود کرده‌، بلکه بسیاری از حقوق بشری آنان را نیز نقض کرده است. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 86 بازدید

نمایندگی اتحادیه اروپا برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زنان و دختران در افغانستان بیش‌ترین بار فقر و فقدان معیشت اولیه را بر دوش می‌کشند. این نمایندگی امروز (پنج‌شنبه، ۱۳ قوس) با نشر پیامی به مناسبت «OrangeTheWorld» در حساب کاربری ایکس خود بر حمایت از زنان افغانستان تاکید کرده است. نمایند‌گی اتحادیه اروپا در بخشی از پیامش تاکید کرده است که زنان و دختران افغانستان با فقدان معیشت پایدار روبرو هستند. در این پیام آمده است: «اتحادیه اروپا از پروژه‌های حمایت از کسب‌وکارهای کوچک و متوسط زنان و تقویت تاب‌آوری اقتصادی آنان حمایت می‌کند.» نمایندگی اتحادیه اروپا در بخشی از پیامش افزوده است که حمایت اقتصادی ابزاری قدرتمند برای کاهش آسیب‌پذیری زنان است. همچنین بخش زنان سازمان ملل به مناسبت روز جهانی افراد دارای معلولیت گفته است که زنان افغانستان بیش‌ترین رنج معلولیت را متحمل می‌شوند. در حالی اتحادیه اروپا هشدار داده است که زنان و دختران بار فقر را بر دوش می‌کشند که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 105 بازدید

بخش زنان سازمان ملل (UN Women) در افغانستان اعلام کرده است که زنان و دختران دارای معلولیت در کشور با موانع جدی و «نادیده گرفته شدن» از سوی خانواده‌ و جامعه روبرو هستند. این نهاد همزمان با روز جهانی افراد دارای معلولیت، با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «براساس برآورد سازمان ملل، زنان ۲۰ درصد بیشتر از مردان احتمال دارد گزارش دهند که با معلولیت زندگی می‌کنند و تقریباً از هر شش زن، یک نفر دچار معلولیت شدید است.» در اعلامیه بر «نیازهای فوری و اغلب نادیده‌گرفته‌شده‌ی زنان و دختران دارای معلولیت» در افغانستان تاکید شده است. سوزان فرگوسن، نماینده ویژه این نهاد در افغانستان، در ادامه تاکید کرده است که زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان با شدیدترین تبعیض‌ها و بزرگ‌ترین موانع در دسترسی به حمایت و خدمات لازم برای داشتن یک زندگی با کرامت مواجه‌اند. وی افزوده است که افزایش شمار زنان دارای معلولیت در افغانستان به عواملی چون افزایش موانع در دسترسی به خدمات صحی و کمک‌های بشردوستانه، افزایش خطر خشونت مبتنی بر جنسیت و تأثیرات عمیق روانی محدودیت‌ها بر حقوق آنان نسبت داده می‌شود. بخش زنان سازمان ملل متحد می‌گوید: «در حالی که تقریباً نیمی از جمعیت افغانستان در سال ۲۰۲۵ میلادی به کمک‌های بشردوستانه نیاز داشتند، بسیاری از زنان و دختران دارای معلولیت برای رسیدن به مراکز توزیع کمک‌ها با مشکل مواجه‌اند.» این نهاد گفته که براساس یک نظرسنجی از بیش از دو هزار زن در سال جاری، سه‌چهارم آنان وضعیت روانی خود را «بد» یا «بسیار بد» توصیف کرده‌اند. همچنین بخش زنان سازمان ملل در بخشی از اعلامیه‌اش، بر لزوم سرمایه‌گذاری فوری‌ برای حمایت و خدمات به زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان تاکید کرده و خواستار افزایش خدمات بشردوستانه برای پاسخ‌گویی به نیازهای آنها شده است. با این وجود یوناما گفته است که حدود ۱.۵ میلیون تن در افغانستان با معلولیت‌های جدی زندگی می‌کنند و بسیاری از این ‏معلولیت‌ها پیامدهای چندین دهه جنگ است.‏ این نهاد گفته بود که کودکان معلول ‏بیشترین بار درد معلولیت ناشی از جنگ را بر دوش می‌کشند. ‏

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 68 بازدید

بخش زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که مدافعان حقوق زن در افغانستان در معرض ریسک‌های بزرگ فردی جدی قرار دارند. این نهاد با نشر پیامی به مناسبت «کارزار ۱۶ روزه مبارزه علیه خشونت مبتنی بر جنسیت» در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که مدافعان حقوق زن در افغانستان همچنان به سازماندهی و حفاظت از جوامع خود ادامه می‌دهند، هرچند اغلب با خطرات فردی جدی روبرو هستند. بخش زنان سازمان ملل متحد، زنان و دختران افغانستان را شجاع توصیف کرده است. این سازمان در بخشی از پیامش تاکید کرده است که بر حمایت از زنان و دختران در افغانستان ادامه می‌دهد. با این وجود، اتحاد فعالان حقوق بشر نیز به مناسبت «روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان» اعلام کرده بود که حمایت از حقوق زنان، اولویت اصلی برای مقابله با خشونت علیه زنان در افغانستان است. این نهاد تاکید کرده بود که زنان و دختران افغانستان در چهار سال گذشته با شدیدترین محدودیت‌ها و سیاست‌های خاموش‌سازی روبرو شده‌اند. همچنین حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 105 بازدید

رسانه‌های آمریکایی گزارش داده‌اند که گیتی سادات، زن ۳۱ ساله اهل افغانستان، در ایالت واشنگتن این کشور در داخل خانه‌اش توسط همسرش سید نظیر سادات، ۳۷ ساله، به قتل رسیده است. نشریه «آبرن ایگزماینر» با نشر گزارشی گفته است که گیتی سادات به تاریخ ۲۳ نوامبر داخل آپارتمان‌شان در شهر آبرن شهرستان کینگ در ایالت واشنگتن آمریکا در برابر چشمان فرزندانش توسط شوهرش به قتل رسیده است. در گزارش آمده است که این زوج سه فرزند ۶، ۹ و ۱۱ ساله داشته‌اند. گزارش در مورد جنسیت این زوج جزییات ارائه نکرده است. در گزارش نشریه «آبرن ایگزماینر» آمده است که گیتی و سید نظیر در سال ۲۰۱۳ میلادی در افغانستان باهم ازدواج و دو سال قبل به ایالات متحده مهاجرت کرده‌ بودند. همچنین نشریه «کرونیکل» در گزارشی نوشته که قرار است امروز (چهارشنبه، ۱۲ قوس/۳ دسامبر) سید نظیر در دادگاه محلی آبرن محاکمه شود. طبق گزارش، دادستان پرونده، این مرد افغانستانی را به «قتل درجه یک» متهم کرده است. سید نظیر در نخستین بازجویی‌ها به قتل همسرش اعتراف کرده است. او انگیزه‌ی کار خود را «رابطه نامشروع» همسرش با یک مردی از خویشاوندان خود بیان کرده است. اما دادستان پرونده به «آبرن ایگزماینر» گفته که سید نظیر تا هنوز هیچ سندی برای اثبات رابطه گیتی با مرد دیگری، ارائه نتوانسته است. پزشکی قانونی پس از بررسی جسد گیتی گفته است که این زن جوان در اثر خفگی ناشی از فشار بر رگ‌های گردن جان باخته است. قتل گیتی سادات موجی از واکنش‌ها را در میان جامعه مهاجران افغان در امریکا برانگیخته و بار دیگر موضوع خشونت خانوادگی و حمایت از زنان مهاجر در جامعه غربی را به بحث روز تبدیل کرده است.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 57 بازدید

در گوشه‌ای خاموش از شهر کابل، جایی‌ که کوچه‌ها با خاک و باد آشنا هستند و خانه‌ها مانند سنگرهای صبور در کنار هم نشسته‌اند، دکان کوچکی وجود دارد که اگر رهگذری بی‌خبر از کنارش بگذرد، شاید هرگز به ارزش و معنای واقعی آن پی نبرد. تخته‌چوبی ساده‌ای بر فراز دروازه نصب شده که روی آن با خطی بی‌آرایش نوشته‌اند: «لبنیات محلی مادرگل». اما پشت این نام ساده، قصه‌ای تنیده شده از رنج، تلاش، صبر و امید چند زن نهفته است؛ زنانی که دنیا بارها خواست خاموش‌شان کند، اما آن‌ها در کنج همین شهر، زندگی را دوباره آفریدند. مادرگل، زنی است با چادری خاکستری‌رنگ، چشمانی که برق مهربانی و زحمت را هم‌زمان در خود دارند، و دستانی که پینه‌های‌شان روایتگر سال‌های سخت کار و زندگی‌اند. او اصالتاً از یکی از قریه‌های دورافتاده‌ی ولایت میدان‌وردک است؛ جایی‌ که خاک، دود، آفتاب و رنج با روح مردم درآمیخته. سال‌ها پیش، مادرگل شوهرش را در انفجار یک ماین از دست داد؛ روزی که زمین زیر پایش خالی شد و تاریکی بر خانه‌ی کوچک‌شان سایه انداخت. چهار کودک خردسال، یک طویله‌ی کوچک با چند گاو به جا مانده از پدر، و زنی تنها که باید از نو معنای زندگی را بیابد… آن روزها که صبح‌ها با اشک از خواب برمی‌خاست و شب‌ها با دل‌نگرانی فردا به خواب می‌رفت، مادرگل تنها یک چیز را با تمام وجود درک کرده بود: اگر خودش نایستد، زندگی کودکانش فرو می‌ریزد. شیر گاوها، نخستین روزنه‌ی امید او شد. او لبنیات‌سازی را از مادرش آموخته بود؛ هنر تبدیل شیر به ماست، قیماق، کشک، کره و روغن را با همان دست‌های خسته اما استوار تمرین کرده بود. هر دبه‌ی شیر برای او فقط یک محصول نبود، یک دبه‌ی امید بود. با فروش آن‌ها، زندگی‌اش را دانه‌دانه از زیر آوار رنج بیرون کشید؛ بی‌صدا، بی‌منت، اما با صبری که تنها یک مادر می‌فهمد. سال‌ها گذشت تا کابل برای مادرگل و کودکانش به خانه‌ای امن بدل شد؛ اما با تغییرات بزرگ در کشور و بسته شدن دروازه‌های مکتب به روی هزاران دختر، زخم کهنه‌ای دوباره در سینه‌اش تازه شد؛ زخم محرومیت، زخم خاموشی اجباری، زخم آینده‌ای که چون چراغی خاموش، در دل تاریکی گم می‌شود. در همان کوچه، چند دختر جوان بودند که روزگاری با کتاب در بغل و آرزو در چشم می‌رفتند و می‌آمدند، اما حالا در سکوت خانه‌ها گم شده بودند. نازیه، همیشه کنار پنجره می‌نشست و با نگاهی خاموش بیرون را می‌پایید. ریحانه، با چشمانی گودافتاده، نگران نان شب بود؛ پدرش بیکار شده بود و او زودتر از سنش، طعم سنگینی زندگی را چشیده بود. و بنفشه… بنفشه‌ای که سال‌ها خواب داکتر شدن دیده بود، حالا دفترچه درسی‌اش را پنهان در صندوق نگه می‌داشت، و هر شب با نگاهی پرحسرت آن را ورق می‌زد؛ گویی هنوز ته‌مانده‌ای از امید در میان کلمات مانده بود. مادرگل که خودش سال‌ها پیش طعم تلخ بسته شدن راه‌ها را چشیده بود، طاقت دیدن خاموش شدن امید در چشمان دختران را نداشت. یک روز عصر، هنگامی که آفتاب سرخ‌رنگ آرام‌آرام پشت کوه‌های کابل پنهان می‌شد و باد سرد کوچه‌ها را در سکوتی سنگین فرو می‌برد، چند دختر را به حویلی‌اش دعوت کرد. زیر سایه‌ی درخت زالزلک، برایشان چای سبز ریخت و با لحنی آرام گفت: «دخترایم، اگر مکتب بسته شد، زندگی‌تان بسته نشده. خدا همیشه یک دروازه‌ی دیگر را باز می‌گذارد. بیایین دست‌به‌کار شویم. همین لبنیات، همین کار کوچک، شاید راه فرداهای بهترتان باشه.» آن عصر، صدای فروخورده‌ی گریه‌ها با خنده‌های خفیف امید در هم آمیخت؛ و از همان لحظه، آغازی تازه شکل گرفت. مادرگل از مدت‌ها پیش به فکر باز کردن یک دکان کوچک بود؛ جایی برای فروش لبنیات تازه از شیر گاوهایش. اما حالا، هدفش فقط فروش نبود. او می‌خواست فضایی بسازد برای دخترانی که مکتب از آن‌ها گرفته شده؛ جایی برای یاد گرفتن، کار کردن، و مهم‌تر از همه، زنده نگه‌داشتن آرزوهایی که کسی اجازه نداده بود شکوفا شوند. دکان کوچک لبنیات‌فروشی، که حالا شش زن و دختر در آن سرگرم کارند، در یک صبح سرد پاییزی آغاز به کار کرد. آن روز، مادرگل ظرف‌های شیر را با سه‌چرخه‌ی کهنه‌اش تا دکان آورد، و دخترها با دستانی لرزان اما مشتاق، به کمکش شتافتند. از همان ساعت نخست، بوی شیر تازه، صدای جوشیدن دیگ‌های بزرگ، بخار گرم آب، و خنده‌های دختران، فضای دکان را زنده کرد. کار میان‌شان تقسیم است: نازیه شیر را صاف می‌کند؛ ریحانه و بنفشه مسئول جوشاندن و آماده‌سازی ماست و کشک‌اند؛ زهرا روغن می‌گیرد؛ مهتاب بسته‌بندی می‌کند؛ و مریم، که کوچک‌تر است، قفسه‌ها را تمیز و آماده نگه می‌دارد. دست‌های‌شان شاید کوچک و جوان باشد، اما کارشان بزرگ و پُرمعناست. هر دبه‌ی ماست، هر قالب کشک و هر ظرف روغن‌دان، محصول همدلی و تلاش است. آن‌ها فقط برای نان کار نمی‌کنند؛ کار می‌کنند تا خود را از فراموشی و خاموشی نجات دهند. اما مسیر هموار نیست. چند بار طالبان به دکان آمده‌اند؛ با نگاه‌هایی سنگین و لحن‌هایی که دلهره را در دل دخترها می‌اندازد. مادرگل، اما، همیشه با وقار و آرامی پاسخ می‌دهد: «ما فقط دنبال روزی حلال هستیم. جز شیر و لبنیات، چیزی نداریم که خلاف شریعت باشد.» با آن‌که دکان‌شان تا امروز بسته نشده، اما سایه‌ی ترس همیشه بالای سر این زنان جوان گسترده است. روزهایی بوده که با شنیدن صدای موتر در کوچه، بنفشه با دستان لرزان ظرف‌ها را پنهان کرده و ریحانه آهسته زیر لب دعا خوانده است. در کنار همه‌ی این نگرانی‌ها، چالش‌های اقتصادی هم وجود دارد. قیمت علوفه بالا رفته، شیر گاوها کمتر شده، برخی مشتری‌ها پرداخت نکرده‌اند و بعضی روزها فروش چندانی نیست. با این‌همه، مادرگل نه نالیده و نه تسلیم شده. همیشه با همان صدای آرام و محکمش می‌گوید: «زن اگر بایستد، خانه می‌ماند. زن اگر بیفتد، زندگی می‌میرد.» حالا دخترها کم‌کم به خود باور پیدا کرده‌اند. هر کدام‌شان رویایی در دل دارد: ریحانه می‌خواهد روزی دکاندار مستقلی شود. بنفشه هنوز هم آرزوی داکتر شدن را کنار نگذاشته و شب‌ها بی‌صدا درس می‌خواند. نازیه امیدوار است یک روز مکتب‌ها دوباره باز شوند. مریم می‌خواهد خوشنویسی یاد بگیرد. و تمام این رؤیاها، زیر سقف ساده‌ی همان دکان لبنیات‌فروشی جان گرفته‌اند؛ جایی‌که زنان نه‌فقط لبنیات می‌فروشند، که دوباره زندگی را معنا می‌کنند. شب‌ها که کار پایان می‌یابد و دخترها خسته اما خوشحال راهی خانه می‌شوند، مادرگل روی چوکی چوبی‌اش می‌نشیند، دستش را روی میز می‌گذارد و به لبنیاتی که روی قفسه‌ها باقی مانده نگاه می‌کند. در تاریکی دکان، وقتی آخرین چراغ خاموش می‌شود، حس می‌کند روزش بیهوده نگذشته. او تنها لبنیات نفروخته؛ او امید فروخته، زندگی ساخته، دختری را از افسردگی نجات داده، و شعله‌ی ایستادگی را در دل جوانی دوباره روشن کرده است. دکان کوچک «لبنیات مادرگل» شاید در میان صدها دکان کابل گم باشد، اما برای شش دختری که در آن کار می‌کنند، این‌جا خانه‌ی دوم است؛ خانه‌ای گرم در دل شهری سرد. این دکان ثابت کرده که حتی اگر هزار در بسته شود، حتی اگر هزار محدودیت وضع گردد، باز هم زن افغان می‌تواند راهی تازه پیدا کند؛ راهی شاید کوچک، اما روشن. و مادرگل، با دستان پینه‌بسته و قلبی بزرگ، هر روز این چراغ کوچک امید را دوباره روشن می‌کند تا هیچ دختر دیگری در تاریکی خاموش نشود. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 98 بازدید

تاج‌الدین اویوالی، نماینده‌ی یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل اعلام کرده است که هر زن و دختر در افغانستان شایسته آینده‌ای است که در آن سلامت، آموزش و امنیت تضمین شده باشد. آقای اویوالی امروز (سه‌شنبه، ۱۱ قوس) با نشر پیامی به مناسبت ۱۶ روز کارزار مبارزه با خشونت علیه زنان، در حساب کاربری ایکس خود بر اهمیت سلامت و آموزش زنان در افغانستان تاکید کرده است. وی در ادامه تاکید کرده است که در این دوره ۱۶ روزه، برای «بازگرداندن امید»، باید در خدماتی که توسط زنان و دختران رهبری و هدایت می‌شوند، سرمایه‌گذاری شود. نماینده‌ی صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد گفته است: «با هم می‌توانیم این هدف را محقق کنیم برای تمام زنان و دختران افغانستان.» این سخنان در حالی مطرح می‌شود که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 82 بازدید

همزمان با بسته‌‌بودن مکاتب و دانشگاه به‌روی دختران و زنان، نمایندگی اتحادیه اروپا در افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که از آموزش زنان و دختران ‏به‌عنوان متخصصان پزشکی حمایت می‌کند.‏ این دفتر در جریان کارزار مبارزه با خشونت علیه زنان امروز (سه‌شنبه، ۱۱ قوس) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که اتحادیه اروپا از ارائه‌ی خدمات بهداشتی در ‏افغانستان حمایت می‌کند تا زنان، دختران و مادران از مراقبت‌های ‏حیاتی برخوردار شوند. ‏ نمایندگی اتحادیه اروپا در ادامه تاکید کرده است که اقدام برای پایان دادن به خشونت برای ‏تضمین خدمات بهداشتی ایمن و در دسترس برای همه بسیار مهم است.‏ قابل ذکر است که محدودیت‌های حکومت سرپرست بر تحصیل زنان و دختران، تأثیر مستقیمی بر بخش ‏صحت افغانستان گذاشته است.‏ کمبود پرسنل حرفه‌ای زن در مراکز صحی افغانستان تشدید شده است، ‏زیرا در این چهار سال هیچ داکتر زن از دانشگاه‌های افغانستان فارغ ‏نشده است. همچنان افغانستان یکی از بالاتر آمار ‏مرگ‌ومیر زنان و مادران در جهان را دارد. باید گفت که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 60 بازدید

الکساندر دوبرینت، وزیر امور داخله‌ی آلمان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که احتمال اخراج مهاجران زن به افغانستان تحت کنترل حکومت سرپرست منتفی نیست. شبکه‌ خبری دویچه‌وله به نقل از وزیر امور داخله‌ی آلمان گزارش داده است که «مجرمان» به افغانستان اخراج خواهند شد و قانون در این زمینه میان مرد و زن تفاوتی نمی‌گذارد؛ هرچند تا اکنون تنها مردان اخراج شده‌اند. دوبرینت در ادامه تاکید کرده است که گفتگوها با مسوولان حکومت فعلی در افغانستان برای تسهیل اخراج مهاجران ادامه دارد و پس از نهایی‌شدن این گفتگوها، روند منظم اخراج‌ها آغاز خواهد شد. وی در ادامه افزوده است که آلمان اطلاعات مهاجرانی را که قرار است اخراج شوند با نمایندگان حکومت فعلی در سفارت افغانستان در برلین و قنسولگری مونیخ شریک کرده است تا حکومت سرپرست بررسی کنند که آیا این افراد واقعا شهروندان افغانستان‌ اند یا نه. قابل ذکر است که آلمان برای تسهیل روند اخراج، گفتگوهای مستقیم با حکومت فعلی را آغاز کرده و دو نماینده‌ی دولت افغانستان را در سفارت و قنسولگری افغانستان در برلین و مونیخ پذیرفته است. پیش از این، اخراج مهاجران مجرم افغانستان‌ از آلمان با میانجی‌گری قطر انجام می‌شد. در حالی آلمان قصد اخراج مهاجران مجرم به افغانستان را دارد که ایران و پاکستان نیز اخراج اجباری مهاجران را تشدید کرده‌اند.

ادامه مطلب


1 هفته قبل - 74 بازدید

سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (فایو) در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که همزمان با کاهش بودجه‌های حمایتی، کشاورزی برای زنان و دختران در افغانستان یک خط حیاتی می‌باشد. این سازمان امروز (دوشنبه، ۱۰ قوس) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که کاهش بودجه‌ها، توانایی زنان و دختران را برای دسترسی به خدمات و حمایت‌های اساسی محدود کرده است. سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد در بخشی از پیامش تاکید کرده است که فراهم‌کردن فضای امن و فراگیر، همراه با سرمایه‌گذاری در زمینه اشتغال و منابع اقتصادی زنان، نقش مهمی برای حفظ کرامت و آینده آنان دارد. در همین‌ حال، کمسیاریا عالی سازمان ملل برای پناهنده‌گان نیز به مناسب ۱۶ روز مبارزه با خشونت علیه زنان اعلام کرده است که خشونت با توقف بودجه‌های حمایتی متوقف نمی‌شود، بلکه بدتر خواهد شد. همچنین حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب