برچسب: زنان و دختران

4 هفته قبل - 124 بازدید

صندوق نجات کودکان: دسترسی مردم به آب و خدمات صحی در مناطق دوردست دشوار است

صندوق نجات کودکان (Save the Children) درتازه‌ترین مورد از افزایش مشکلات خانواده‌ها در دسترسی به آب آشامیدنی، غذای مغذی و خدمات ابتدایی صحی در مناطق دورافتاده افغانستان ابراز نگرانی کرد و می‌گوید که برای بسیاری از مردم، دستیابی به این خدمات همچنان دشوار است. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای گفته است که در دور افتاده‌ترین مناطق افغانستان خانواده‌ها به دلیل بلایای طبیعی و مشکلات اقتصادی با چالش‌های زیادی مواجه هستند. صندوق نجات کودکان در ادامه تاکید کرده است که بسیاری از خدمات برای مردم دور از دسترس است. در اعلامیه آمده است که برای محافظت از کودکان در برابر بیماری‌ها، بهبود وضعیت زندگی و تقویت توان تاب‌آوری جوامع تلاش می‌کند. این سازمان در حالی ابراز نگرانی کرده است که افغانستان هم‌اکنون با فقر شدید، بیکاری گسترده و کاهش چشمگیر کمک‌های خارجی مواجه است. باید گفت که براساس گزارش سازمان ملل اوایل سال جاری نزدیک به پنج میلیون نفر در سراسر افغانستان بر اثر سیلاب‌های شدید و برف‌کوچ‌های سنگین آسیب دیده‌اند. وزارت صحت حکومت سرپرست نیز در ماه جدی سال گذشته تایید کرد که بیش از ۷۰ درصد مردم روستاها به خدمات صحی اولیه و ثانویه دسترسی ندارند و از مجموع ۴۰۰ ولسوالی، تنها در ۹۳ ولسوالی کشور شفاخانه وجود دارد.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 135 بازدید

یوناما بر حمایت از مادران شیرده در افغانستان تاکید کرد

یوناما یا دفتر هیأت معاونیت سازمان ملل متحد برای افغانستان اعلام کرده است که مادران در این کشور باید در هر زمان و مکان از حمایت‌های لازم برای شیر‌دهی برخوردار باشند. یوناما به مناسبت «هفته جهانی تغذیه با شیر مادر» گفته است که یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان با افتخار در کنار مادران ایستاده و از تغذیه با شیر مادر به‌عنوان بنیان آینده‌ای سالم و توانمند برای هر کودک حمایت می‌کند. در اعلامیه‌ی یوناما آمده است که شیر مادر بهترین سپر حفاظتی در برابر بیماری‌های خطرناک برای نوزادان به شمار می‌رود. این نهاد افزوده است که در همکاری با شریک‌های جهانی خود مکمل‌های مولتی‌ویتامین را به مادران باردار و شیرده فراهم می‌کند و به آنان کمک می‌کند تا نوزاد خود را با مواد مغذی ضروری تغذیه کنند. قابل ذکر است که هفته‌ی جهانی تغذیه با شیر مادر هر ساله از ۱ تا ۷ آگوست (۱۰ تا ۱۶ اسد) برگزار می‌شود. با این حال، برنامه‌ی جهانی غذا، اعلام کرده که بحران گرسنگی در افغانستان عمیق‌تر شده است. به گفته‌ی این سازمان، زنان و کودکان بیش‌ترین آسیب را بحران گرسنگی متحمل می‌شوند. قابل ذکر است که مادران در افغانستان به‌دلیل محدودیت دسترسی به خدمات بهداشتی، نبود مراقبت‌های لازم پس از زایمان و نرخ بالای مرگ‌ومیر نوزادان، با چالش‌های جدی مواجه هستند.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 105 بازدید

یک زن در پنجشیر در اثر سقوط از ارتفاع جان باخت

مسوولان محلی حکومت سرپرست از ولایت پنجشیر می‌گویند که یک زن در ولسوالی «رخه‌ی» این ولایت در پی سقوط از ارتفاع جان باخته است. سید سمیع‌الله صاحب‌زاده، ولسوال حکومت فعلی در ولسوالی رخه پنجشیر گفته است که این رویداد روز (یک‌شنبه، ۱۲ اسد) در منطقه‌ی حصارک از مربوطات این ولسوالی رخ داده است. آقای صاحب‌زاده در ادامه تاکید کرد که این زن هنگام جمع‌آوری توت از ارتفاع حدود ۴۰ متری سقوط کرده و جان خود را از دست داده است. ولسوال حکومت سرپرست برای ولسوالی رخه در مورد هویت و سن این زن جزییات ارائه نکرده است. همچنان معلوم نیست که از این زن، چند فرزند به جا مانده است. همچنین ریاست اطلاعات و فرهنگ پنجشیر نیز با نشر خبرنامه‌ای جان باختن این زن را تایید کرده است. در اعلامیه آمده است که این زن به دلیل بی‌احتیاطی از ارتفاع سقوط کرده و جان باخته است. قابل ذکر است که موارد مشابه در گذشته نیز مرگ‌آفرین بوده است.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 110 بازدید

آنتونیو گوترش: مردم افغانستان با دشواری‌های عظیمی روبرو هستند

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که مردم افغانستان همچنان با دشواری‌های عظیمی مواجه هستند. آقای گوترش این اظهارات را در مراسم امضای توافق‌نامه برای ایجاد «مرکز منطقه‌ای سازمان ملل متحد برای اهداف توسعه‌ی پایدار برای آسیای مرکزی و افغانستان» در شهر آلماتی قزاقستان مطرح کرده و گفته است که مردم افغا‌نستان از فقر ریشه‌دار و جابه‌جایی گسترده گرفته تا زمین‌لرزه، شوک‌های اقلیمی و وضعیت انسانی شکننده رنج می‌برند. وی در ادامه تاکید کرده است: «آنان شایسته‌ی صلح، ثبات و آینده‌ای بهتر هستند.» دبیرکل سازمان ملل متحد افزوده است: «مرکز منطقه‌ای این سازمان از مسیر توسعه‌ی پایدار افغانستان حمایت خواهد کرد؛ با احترام کامل به حقوق بشر، از جمله حقوق زنان و دختران، و با تمرکز بر خودکفایی اقتصادی، صلح و کرامت انسانی.» او گفت که مرکز منطقه‌ای این سازمان برای آسیای مرکزی و افغانستان براساس دستور مجمع عمومی سازمان ملل متحد ایجاد می‌شود. وی تصریح کرد: «این مرکز دولت‌ها، تیم‌های کشوری سازمان ملل، جامعه مدنی، دانشگاه‌ها، بخش خصوصی، سازمان‌های منطقه‌ای و نهادهای مالی را گرد هم خواهد آورد؛ برای تدوین تلاش‌های هماهنگ و با محوریت کشورها؛ و پرداختن به برخی از مهم‌ترین چالش‌های دوران ما؛ از تغییرات اقلیمی و کم‌آبی گرفته تا بیکاری جوانان، نابرابری جنسیتی و محرومیت دیجیتال.» دبیرکل سازمان ملل متحد می‌گوید که این مرکز با همکاری هماهنگ‌کنندگان مقیم و تیم‌های کشوری سازمان ملل متحد به تسریع پیشرفت در راستای دستور کار ۲۰۳۰ میلادی در آسیای مرکزی و افغانستان کمک خواهد کرد. او در مورد وضعیت آسیای مرکزی نیز صحبت کرده و گفته است که در آسیای مرکزی، تغییرات اقلیمی هم‌اکنون منابع آبی را تحلیل برده، یخچال‌های طبیعی را ذوب می‌کند و به فجایع طبیعی دامن می‌زند. همچنین آنتونیو گوترش در بخشی از صحبت‌هایش از قزاقستان برای میزبانی از این مرکز قدردانی کرده و افزوده است که این مرکز می‌تواند کمک کند تا آرزوهای ملت‌های محصور در خشکی، با جغرافیا محدود نشود، بلکه با همکاری و راه‌حل‌های منطقه‌ای تقویت گردد.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 223 بازدید

یک داکتر زن در ننگرهار کشته شد

منابع محلی از ولایت ننگرهار می‌گویند که «افراد مسلح ناشناس» یک داکتر زن را در شهر جلال‌آباد، مرکز این ولایت به شکل فجیع توسط تفنگ به قتل رسانده‌اند. دست‌کم دو منبع گفته‌اند که این داکتر ۲۸ساله «زیبا» نام داشت، حوالی ساعت ۸:۳۰ دقیقه‌‌ی صبح امروز (یک‌شنبه، ۱۲ اسد) در ساحه‌ی «الفت مینه» از مربوطات ناحیه‌ی هفتم شهر جلال‌آباد، مرکز ولایت ننگرهار به قتل رسیده است. منبع در ادامه تاکید کرد که او در بخش نسائی ولادی شفاخانه‌‌ی ولایتی ننگرهار کار می‌کرد. به گفته‌ی منبع، او در یک کیلومتری فرماندهی پولیس ننگرهار، در حالی که منتظر موتر حامل‌اش بود، هدف تیراندازی افراد مسلح ناشناس قرار گرفته و کشته شده است. همچنین فرماندهی پولیس ننگرهار با نشر اعلامیه‌ای نیز قتل این داکتر زن را تایید کرده و گفته است که عاملان آن موفق به فرار از ساحه شده‌اند. سید طیب حماد، سخنگوی فرماندهی پولیس گفته است که علت قتل این زن هنوز روشن نیست و آنان تحقیقات خود را در این زمینه آغاز کرده‌اند. قابل ذکر است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند. براساس گزارش‌ها، عاملان قتل‌های مرموز غالبا «افراد مسلح ناشناس» دانسته می‌شود و حکومت فعلی کم‌تر از شناسایی و مجازات آنان خبر می‌دهند.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 154 بازدید

گام مهم برای احیای فوتبال زنان افغانستانی؛ آغاز اردوی جهانی استعدادیابی

جیانی اینفانتینو، رییس فیفا یا فدراسیون بین‌المللی فوتبال از آغاز نخستین اردوی جهانی استعدادیابی برای تیم فوتبال زنان پناهنده‌ی افغانستان به عنوان «گامی مهم» یاد کرده و از این اقدام استقبال کرده است. شبکه‌ی الجزیره به نقل از فیفا گزارش داده است که شماری از بازی‌کنان زن افغانستانی که پس از روی کار آمدن حکومت سرپرست، افغانستان را ترک کرده‌اند، ماه گذشته در نخستین مرحله از سه اردوی استعدادیابی جهانی در شهر سیدنی استرالیا شرکت کردند. در گزارش آمده است که این اردو بخشی از برنامه فیفا برای تشکیل یک تیم ۲۳ نفره از زنان فوتبالیست افغانستانی است تا در بازی‌های دوستانه‌ی بین‌المللی امسال شرکت کنند. در ادامه آمده است که در کنار برگزاری اردوها، حمایت‌هایی نظیر تأمین تجهیزات، ایجاد ارتباط با باشگاه‌های محلی، ارائه‌ی مشوره، آموزش رسانه‌ای و کمک به شناسایی مسیرهای آموزشی برای این بازیکنان نیز در نظر گرفته شده است. همچنین پائولین همیل، بازیکن پیشین تیم ملی اسکاتلند، به عنوان مربی این تیم منصوب شده و از ۲۳ تا ۲۹ جولای نخستین اردوی تمرینی را در سیدنی برگزار کرده است. او در گفتگو با وب‌سایت فیفا این طرح را «پروژه‌ای باورنکردنی» توصیف کرده و گفته است: «حضور بازیکنان در اینجا فوق‌العاده است. این پروژه به آنان فرصت داده که دوباره در کنار هم بازی کنند، خاطره بسازند و نماینده‌ی افغانستان باشند.» قابل ذکر است که از زمان تسلط حکومت سرپرست در آگوست ۲۰۲۱ میلادی، بسیاری از بازی‌کنان تیم ملی فوتبال زنان به دلیل تهدیدها و محدودیت‌های شدید، افغانستان را ترک کردند. فدراسیون فوتبال افغانستان فعالیت زنان در ورزش را ممنوع کرده و به همین دلیل، تیم زنان از حضور در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی محروم شد.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 154 بازدید

یک زن در غور خودکشی کرد

منابع محلی از ولایت غور می‌گویند که یک زن جوان در ولسوالی لعل‌وسرجنگل این ولایت، خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. دست‌کم دو منبع به رسانه‌ی گوهرشاد گفته است که این زن جوان روز (پنج‌شنبه، ۹ اسد) در روستای «کُشک پایین» از مربوطات ولسوالی لعل‌وسرجنگل این ولایت خودکشی کرده است. منبع تاکید کرده است که این زن جوان با استفاده از طناب در خانه خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. منبع در ادامه تاکید کرده است که این زن جوان حدود ۲۸ سال داشته و سه فرزند نیز دارد. منبع در مورد دلیل و انگیزه‌ی اصلی خودکشی این زن جوان جزییات مشخص ارائه نکرده است. منبع در ادامه افزوده است که شوهر این زن جوان از سوی نیروهای امنیتی در ولسوالی‌ لعل‌وسرجنگل بازداشت شده است. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، عدم دسترسی به خدمات صحی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها در بین زنان و جوانان بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 284 بازدید

از نوشتن روی تخته سیاه تا کارگری در خانه‌های مردم

کلبه‌ کوچک در گوشه‌ای از کابل، در یکی از همان کوچه‌های خاک‌زده و خاموشی که هیچ نشانه‌ی از زندگی در آن نیست، صاحب خانه زنی‌ست که روزگاری صدای او زنده‌گی می‌بخشید، اما حالا تنها صدایی که از اتاق‌اش بیرون می‌آید، نفس‌های بریده، سرفه‌های خشک، و گاهی دعایی‌ست زیر لب. نامش حلیمه است. مدتی شغل مقدس آموزگاری را پیش می‌برده است. معلم لیسه نسوان افغان. مدت‌ها تدریس می‌کرد، سال‌ها روی تخته، گچ می‌کشید، با زحمات خود اندیشه‌ای دختران این سزرمین را از تاریکی نجات داده است و اما حالا، خودش درخانه‌ی تاریکی نشسته است؛ در خانه‌ای که از فرط نداری، بخاری‌اش زنگ خورده، دیوارش نم‌زده، و سقف‌اش چکه می‌کند. او مادر چهار دختر است. دخترانی که هیچ‌کدام‌شان دیگر مکتب نمی‌روند نه برای این‌که نخواهند، بل برای این‌که اجازه‌ای رفتن به مکتب را ندارند. حلیمه روزگاری در نزد مردم زن محترمی بود. در محل کسی نمی‌توانست نامش را بی‌ادبانه صدا کند. مردم او را با لقب «معلمه‌صاحب» می‌شناختند. هر بامداد که از خانه بیرون می‌رفت، با چادر سفید و کیف چرمی قهوه‌ای، کودکان محل برایش راه باز می‌کردند. لبخندش، کلام نرم‌اش و دانش او همه را به احترام وا می‌داشت. اما امروز همان زن، در خانه‌های مردم ظرف و لباس می‌شوید، صافی می‌کشد، از بس جارو کشیده کمرش خم شده است و از سردی آب و زبری صابون دستانش نیز ترکیده است. حالا، در وقت گذر از کوچه کسی او را نمی‌شناسد و  حتی لقب «معلمه‌صاحب» را به یاد نمی آورد. گاه‌گاهی جوانان سرخود را را پایین می‌اندازند و آهسته به بیچاره‌گی او می‌خندند. نه به شخص او، بلکه به سرنوشت یک زن باسواد که امروز برای بدست آوردن نان خشک در خانه‌های مردم نوکری می‌کند. شوهر حلیمه سال‌ها پیش در یک حادثه ترافیکی جان خود را از دست داد. امان‌الله نام داشت. مردی آرام، کارگر، ساده‌دل، و خوش‌زبان بود. قرار بود برای کار به میدان‌وردک برود، هنوز کفش‌هایش از خاک کوچه نمناک بود. حلیمه بدرقه‌اش کرد، قرآن به دستش داد و گفت: « خیر پیش رویت، شب زود بیا که عایشه امتحان دارد.» امان‌الله دیگر هیچ‌وقت برنگشت. موتر حادثه کرد، امان الله با چند کارگر دیگر، در پیچ خطرناک شاهراه از بین رفتند. جنازه‌اش را سه روز بعد آوردند، در پارچه سفید، با صورتی کبود و پیشانی ترک‌خورده. حلیمه هیچ نگفت. تنها روی زمین نشست و دستانش را میان سرش گرفت. بعد از آن روز، بلند نشد؛ نه که از روی زمین، بلکه از دل زمین. چهار دختر او ، عایشه، فاطمه، زینب و ریحانه قد کشیدند. هر کدام‌شان در سایه‌ی فقر، یتیمی، و بی‌کسی بزرگ شدند. اما حلیمه نگذاشت از تعلیم دور بمانند. حتی در سخت‌ترین روزهای زنده‌گی‌اش، کتاب می‌خرید، دفترچه می‌آورد، و از خورد و خوراک خودش می‌زد تا برای دخترانش قلم و کتابچه تهیه کند. صبح زود، خودش با دخترها از خانه بیرون می‌رفتند؛ او به یک مکتب، دخترها به مکتب دیگر. می‌گفت: «آدم اگر سواد داشته باشد، هیچ وقت گم نمی‌شود. هرچقدر تاریکی باشد، سواد شمع است.» اما تاریکی واقعی آن روز آمد که مکتب‌ها را بستند. وقتی حکومت فعلی کابل را گرفتند، همه‌چیز تغییر کرد. روزهای اول همه منتظر ماندند، گفتند شاید ماجرای بستن مکاتب موقتی باشد، شاید دو هفته، شاید یک ماه. حلیمه هم امیدوار بود. هر روز می‌رفت به ریاست معارف. با لباس تمیز، چادر سفید، و نامه‌های سابقه‌اش که نشان می‌داد معلم است. اما هیچ‌کس صدایش را نشنید. بارها به او گفتند: «منتظر باشید، خبر می‌دهیم.» اما هیچ خبری نرسید. فقط سکوت بود، و دروازه‌هایی که دیگر به‌روی دختران باز نشد. دختران حلیمه یک‌یک خاموش شدند. عایشه که تا صنف یازدهم خوانده بود، دفترچه‌اش را بست و در گوشه‌ای از اتاق نشست. نه می‌نوشت، نه می‌خواند، فقط به دیوار خیره می‌شد. فاطمه نقاشی می‌کرد، اما رنگ‌ها دیگر زنده نبودند. زینب و ریحانه فقط منتظر می‌ماندند، بی‌هیچ خبری. مکتب برای‌شان مثل یک خواب شد. خوابی که هر شب در آن قدم می‌زدند، ولی بیدار که می‌شدند، باز همان دیوارهای نم‌زده‌ی خانه، همان نان خشک، همان خاموشی. با بسته‌شدن مکتب، معاش حلیمه هم قطع شد. هنوز وام‌های قبلی مانده بود، کرایه خانه عقب افتاده بود، دکاندار دیگر نسیه نمی‌داد، حتا بوره و چای سیاه هم نداشتند. شب‌ها، حلیمه دخترهایش را که می‌خواباند، خودش تا سحر با دل پر از ‌درد، نگرانی و اشک بیدار می‌ماند. به این فکر می‌کرد که فردا فرزندانش چی بخورند. از کجا غذا تهیه کند؟ به کی بگوید؟ چطور از این کوچه نجات یابد، وقتی که همه راه‌ها به بن‌بست می‌رسد. حلیمه بلاخره ناچار شد که از خانه بیرون شود و به دنبال کار بگردد. چند زن محل او را برای رخت‌شویی و پاک‌کاری معرفی کردند. مدت‌ها از آن زمان می‌گذرد حلیمه از صبح تا عصر در خانه‌های مردم کار می‌کند، ظرف و فرش می‌شوید و قالین می‌تکاند. روزی یکی از زن‌ها با لحن زهرآلودی گفت: «تو همانی نیستی که در مکتب معلم بودی؟ حالا ببین، چی شده که در خانه‌های مردم کار می‌کنی؟».  حلیمه هیچ نگفت، دستانش در آب بود، زانوهایش می‌لرزید، و چشم‌هایش در خود فرو رفته بود. وقتی از خانه بیرون شد، باران می‌بارید. پیاده راه رفت. باران روی صورتش می‌چکید، اما اشک‌های خودش هم صورتش را خیس کرده بودند. با تمام این‌ها، حلیمه دست نکشید. در خانه‌اش یک تخته چوبی را به دیوار آویخت. گچ‌های باقیمانده‌اش را جمع کرد. هر روز، به دخترهایش درس می‌داد. گاهی تاریخ، گاهی ریاضی، گاهی فقط داستان. می‌گفت: «صنف ما اینجاست، تا وقتی من زنده‌ام، شما بی‌سواد نمی‌مانید!» دختران او، با آن‌که امیدی نداشتند، باز هم می‌نشستند. چون صدای مادر، برای‌شان از تمام دنیا لذت بخش تر بود. آن صدا، تنها چیزی بود که هنوز از گذشته باقی مانده بود. زمستان که رسید، بخاری نداشتند، گاز نبود، چوب نبود. یک بخاری زنگ‌زده را آوردند که هر روز دود می‌کرد. دختران دورش جمع می‌شدند. با پتوی کهنه، با پاهای یخ‌زده، و دل‌هایی که مثل آتش زیر خاکستر بود. گاهی عایشه قصه می‌گفت، گاهی زینب آواز می‌خواند. اما حلیمه فقط گوش می‌داد. در دلش می‌گفت: «این دختران، مثل پرنده در قفس ماندند. دلم می‌سوزد که همه‌ آرزوها فقط در دلشان ماند و برآورده نشد. » بعضی شب‌ها که خواب به چشمش نمی‌آمد، کنار دخترانش می‌نشست ، به دست‌های‌شان نگاه می‌کرد. و به فکر کردن به آینده دخترانش غرق می‌شد، آرمان‌های دخترانش که می‌خواستند داکتر شوند، معلم شوند، شاعر شوند، و اما حالا فقط به لباس شستن و کارهای خانه درگیرند. اشک در چشمان حلیمه حلقه می‌زد، اما نمی‌ریخت. می‌گفت اگر من بشکنم، اینها نابود خواهند شد؟ اگر من فریاد بزنم، خانه ویران خواهد شود. حلیمه با اینکه زنده‌گی‌اش را از دست داد، اما وقارش را نگه داشته است. هنوز با همان لبخند خاموش، به دختران نگاه می‌کند و می‌گوید: «شاید یک‌روز، شاید... مکاتب باز شوند.» دخترها چیزی نمی‌گویند و فقط سر تکان می‌دهند. چون آن‌ها هم مثل مادرشان آموخته‌اند که امید، هرچند کوچک، باید نگه داشته شود. اگر امید نباشد، زنده‌گی فقط نفس کشیدن می شود و تمام. و در آخر، هر شب حلیمه دست‌های دخترانش را در دستان ترک‌خورده‌ی خودش می‌گیرد، چشم‌هایش را می‌بندد، و با صدای لرزان اما دلی روشن می‌گوید: «خدایا، اگر مادیت نداریم مشکلی نیست، عقل و اندیشه ما را از ما نگیر و نگذار بی‌سواد بمیریم.» نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 164 بازدید

سازمان ملل از دسترسی زنان به خدمات بهداشتی در افغانستان حمایت کرد

برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۵ میلادی، با بهره‌گیری از انرژی خورشیدی، برق ۶۶ مرکز صحی را در سراسر افغانستان تامین کرده و خدمات بهداشتی مداوم را برای ۲۶۱ هزار و ۴۲۴ نفر، از جمله ۱۶۸ هزار زن، فراهم کرده است. این ناد امروز (چهارشنبه ۸ اسد) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که هدف از این برنامه را پشتیبانی از دسترسی پایدار مردم، به‌ویژه زنان، به مراقبت‌های بهداشتی عنوان کرده است. این حمایت‌ها در حالی از سوی برنامه توسعه‌ی سازمان ملل متحد صورت می‌گیرد که نهادهای فعال در حوزه‌ی حمایت‌ از زنان بار‌ها هشدار داده‌اند که قطع کمک‌های بین‌المللی می‌تواند پیامدهای فاجعه‌باری برای زنان افغانستانی داشته باشد. همچنین در بسیاری از ولایت‌ها، تنها مرکزهای موجود برای مراقبت‌های بهداشتی زنان توسط سازمان‌های بین‌المللی تأمین و مدیریت می‌شوند. قابل ذکر است که حکومت فعلی تا اکنون دست‌کم ۸۰ فرمان محدودکننده برای زنان صادر کرده است که اکثر آن‌ها آزادی‌های ابتدایی مانند آموزش، کار و سفر آزادانه را نشانه گرفته‌اند. اکنون زنان در مناطق روستایی به‌طور ویژه‌تری از خدمات بهداشتی محروم اند و در معرض خشونت و محرومیت قرار دارند. همچنین چندی پیش نیز صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، از وضعیت بهداشت زنان و دختران در افغانستان ابراز نگرانی کرد و خواهان دوام پشتیبانی جامعه‌ی جهانی به این کشور شد.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 134 بازدید

سازمان ملل: یک میلیون زن در غزه با بحران گرسنگی شدید مواجه‌ هستند

بخش زنان سازمان ملل درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بیش از یک میلیون زن و دختر در نوار غزه با بحران شدید گرسنگی مواجه هستند و این وضعیت غیرانسانی باید هر چه سریع‌تر پایان یابد. این سازمان روز (دوشنبه، ۶ اسد/۲۸ جولای) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نگرانی عمیق را نسبت به رنج‌های بی‌پایان زنان و دختران در غزه ابراز کرده و خواهان ارسال فوری کمک‌های حیاتی، برقراری آتش‌بس فوری و آزادی همه گروگان‌ها شده است. بخش زنان سازمان ملل در ادامه تاکید کرده است که دیگر کلمات قادر به توصیف عمق این رنج‌‌ها نیستند و این بحران انسانی باید فوراً متوقف شود. همچنین این سازمان در ادامه بر ضرورت تضمین کمک‌های بشردوستانه برای همه زنان و دختران در منطقه تاکید کرده است. این در حالی است که غزه در ماه‌های اخیر با بحران انسانی گسترده‌ای مواجه شده و کمبود شدید غذا، دارو و امکانات پزشکی، زند‌گی زنان و کودکان را به شدت دشوار کرده است. قابل ذکر است که روزنامه گاردین به نقل از سازمان پزشکان بدون مرز هشدار داده بود که در دو هفته‌ گذشته، نرخ سوءتغذیه حاد در میان کودکان زیر پنج سال در غزه سه‌برابر افزایش یافته است. این روزنامه گزارش داده که سازمان داکتران بدون رمز وضعیت گرسنگی در نوار غزه را بی‌سابقه توصیف کرده و اسرائیل را به استفاده «عمدی» از گرسنگی به‌عنوان سلاح متهم کرده است.

ادامه مطلب