برچسب: افغانستان

1 ساعت قبل - 32 بازدید

حمایت از کار امدادگران زن؛ مشاور وزارت انرژی و آب بازداشت شد

منابع می‌گویند که فاروق اعظم، مشاور وزارت انرژی و آب حکومت سرپرست، به‌دلیل انتقاد از محدودیت‌‌ها بر امدادگران زن در مناطق زلزله‌زده‌ی شرق افغانستان، بازداشت شده است. فضل‌الهادی وزین، از سیاست‌مداران حکومت پیشین، روز (دوشنبه، ۲۴ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود از بازداشت آقای اعظم خبر داده و گفته است که بازداشت فاروق اعظم به اتهام حمایت از آموزش دختران و طرح برخی انتقادات علمی و مسالمت‌آمیز، اقدامی نگران‌کننده و مغایر با اصول آزادی بیان، مصالح ملی و منافع آینده افغانستان است. وی در ادامه تاکید کرده است: «ما باور داریم که نقدهای علمی و دیدگاه‌های د‌‌ل‌سوزانه نه تهدید؛ بلکه فرصتی برای تفاهم  اصلاحات و پیش‌رفت کشور محسوب می‌شوند.» این سیاست‌مدار حکومت پیشین خواستار آزادی فوری و بدون قید‌و‌شرط فاروق اعظم شده است. همچنین در ادامه آمده است که آقای اعظم روز (شنبه، ۲۲ سنبله) از سوی نیروهای دولتی بازداشت شده است و هنوز در توقیف به‌سر می‌برد. قابل ذکر است که مشاور وزارت انرژی و آب در نامه‌ای که در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شده به پسرش تایید کرده که در بازداشت به‌سر می‌برد. او در این نامه گفته است: «من در بازداشت هستم، موضوع من تعلیم زنان، علوم عصری و کمی‌وکاستی قانون امر به معروف پنداشته می‌شود.» فاروق اعظم در ادامه افزوده است: «این مواردی است که به‌خاطر آن‌ها، حاضرم سخت‌ترین شرایط را بپذیرم. به استحکام دین، وطن و امارت متعهدم.» این در حالی است که پس از وقوع زمین‌لرزه در شرق افغانستان، فاروق اعظم از عدم حضور داکتران زن و محدودیت بر امدادگران زن انتقاد کرده بود. مشاور وزارت انرژی و آب در آخرین پست فیسبوکی خود نوشته بود: «پرستاران زن باید به کنر بروند تا درس داده شود که آموزش زنان مفید است و این نمونه‌ای عملی از اهمیت تحصیل زنان در جامعه خواهد بود.» زمین‌لرزه‌ی مرگ‌باری در نهم سنبله، شرق افغانستان را تکان داد که بیش از دو هزار و ۲۰۰ تن جان باختند و بیش از سه هزار تن دیگر زخمی شدند. با این وجود، سازمان ملل، نهاد‌های حقوق بشری و ریچارد بنت، گزارش‌گر ویژه‌ی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور افغانستان، بار‌ها در رابطه به این زمین‌لرزه‌ی مرگ‌بار اخیر در ولایت‌های کنر و ننگرهار، بر نقش حیاتی زنان در روند کمک‌رسانی به آسیب‌دیدگان تاکید کردند.

ادامه مطلب


4 ساعت قبل - 51 بازدید

سازمان ملل: سه میلیون افغان با آوار‌گی و بحران انسانی رو‌برو هستند

کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد(UNHCR)  درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که افغانستان با یک بحران بزرگ انسانی و آوار‌گی روبرو است. این سازمان امروز (سه‌شنبه، ۲۵ سنبله) با نشر گزارشی گفته است که بیش از سه میلیون تن در افغانستان بر اثر درگیری‌ها و بی‌ثباتی‌های اخیر در داخل کشور آواره شده‌ و با آینده نامعلوم روبرو هستند. سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که کمک‌های مالی می‌تواند برای آوارگان داخلی افغانستان کمک‌های نجات‌بخش و حمایت‌های اضطراری فراهم کند. در بخشی از گزارش آمده است که تنها یک فیصد از بودجه کمیساریای عالی پناهندگان از طرف سازمان ملل تأمین می‌شود. همچنین کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در بخشی از گزارش خود از نهادهای حامی و جامعه بین‌المللی خواسته است تا برای حمایت از نیازمندان و افراد آسیب در افغانستان کمک‌های فوری بشردوستانه انجام دهند. در حالی سازمان ملل برای آوارگان داخلی درخواست کمک می‌کند که یکی از عوامل مهم بی‌جا شدن خانواده‌ها در افغانستان جنگ‌های دو دهه اخیر عنوان شده است. در کنار جنگ‌های داخلی، فقر و بی‌کاری و خشک‌سالی‌های پیهم از دیگر عوامل آوره شدن مردم در افغانستان گفته شده است.

ادامه مطلب


6 ساعت قبل - 73 بازدید

والی تهران: فاز دوم اخراج مهاجران افغانستان به‌زودی آغاز می‌شود

محمدصادق معتمدیان، والی تهران پایتخت ایران درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که فاز دوم اخراج «مهاجران غیرمجاز» به افغانستان به‌زودی اجرا خواهد شد. خبرگزاری مهر گزارش داده است که آقای معتمدیان این اظهارات را در نشستی در شهرستان/ولسوالی پیشوا در تهران مطرح کرده و گفته است که موضوع اخراج مهاجران افغانستان با جدیت دنبال می‌شود. وی به اخراج مهاجران به افغانستان اشاره کرده و تاکید کرده است: «پس از این اقدام «سه هزار کلاس درس آزاد شده و تراکم دانش‌آموزی کاهش یافته است.» همچنین والی تهران در ادامه‌ی صحبت‌هایش مدعی شده است که بخش قابل‌توجهی از مهاجران افغانستانی از «سرانه‌های مردم» استفاده می‌کردند و اخراج آنان باعث کاهش جرم عمومی، کاهش مصرف آرد تا پنج هزار تُن، خلوت‌شدن نانوایی‌ها و بازگشت فرصت‌های شغلی به نیروی کار ایرانی شده است. قابل ذکر است که جمهوری اسلامی ایران در سال جاری خورشیدی «برگه سرشماری» حدود دو میلیون مهاجر افغانستانی را باطل و اخراج آنان را آغاز کرد. براساس آمار حکومت سرپرست افغانستان، این کشور بیش از ۱.۸ میلیون مهاجر را به افغانستان اخراج کرده است و این روند همچنان ادامه دارد. با وجود این‌که والی تهران مدعی شده است که اخراج مهاجران باعث بازگشت فرصت کار به نیروی کار ایرانی شده، اما شماری از رسانه‌های ایرانی از کمبود نیروی کار و تعطیلی کارخانه‌ها در پی اخراج مهاجران افغانستان گزارش داده‌اند. این اخراج‌ها در حالی پس از جنگ ایران و اسراییل شدت یافته است که افغانستان با بحران شدید حقوق بشری و انسانی مواجه ا‌ست و بسیاری از اخراج‌شد‌گان، از جمله زنان، خبرنگاران و مدافعان حقوق بشر در معرض خطر واقعی نقض حقوق بشر قرار دارند.

ادامه مطلب


20 ساعت قبل - 104 بازدید

رویاهای دوخته‌شده با نخ و سوزن؛ زندگی دوباره‌ی یک خلبان ناکام

در یکی از قریه‌های سنگلاخ و دورافتاده‌ی ولایت دایکندی، در خانه‌ای که بیشتر به کلبه‌ی گلی شباهت داشت تا خانه، دختری چشم به جهان گشود. مادرش او را لیلا نامید. کودکی لیلا مثل بیشتر دختران آن ولایت، در سختی و محرومیت گذشت. خانه‌شان پر از صدای گریه‌ی کودکانی بود که شکم‌های خالی‌شان را با نان خشک و آب چشمه سیر می‌کردند. پدرش دهقان ساده‌ای بود که زمین اندک‌شان را با بیل و داس کار می‌کرد، اما محصول ناچیز آن حتی کفاف زمستان سرد کوهستان را نمی‌داد. از همان سال‌های کودکی، لیلا فرق داشت. وقتی هواپیمای دولتی یا خارجی‌ها از بالای کوه‌های دایکندی پرواز می‌کرد، او از بازی با کودکان قریه دست می‌کشید و چشم‌های درشتش را به آسمان می‌دوخت. قلب کوچک او پر از شوق می‌شد. همان‌جا در دلش نهالی کاشته شد: «من روزی خلبان می‌شوم.» اما در جامعه‌ای که دختر را تنها برای آشپزخانه و شوهر دادن می‌شناسند، چنین رویایی جسارت می‌خواست. خانواده‌اش در آغاز به رویای او می‌خندیدند. مادرش می‌گفت: «لیلا جان، دختر خلبان نمی‌شود، برو سواد یاد بگیر، بعد هم عروسی کن، همین کفایت می‌کند.» اما لیلا با سماجت جواب می‌داد: «مادر، اگر مرد می‌تواند، چرا زن نتواند؟» سال‌های مکتب برای او پر از رنج بود. راه مکتب در قریه‌های کوهستانی دایکندی ساعت‌ها طول می‌کشید. او با کفش‌های پاره پاره در برف و خاک می‌دوید تا به صنف برسد. بارها در راه از پسران قریه سنگ خورد، بارها به او گفتند «درس برای دختر عیب است.» اما او گوش نکرد. هر شب کنار چراغ نفتی کتاب‌هایش را ورق می‌زد و با وجود خستگی و سردی، درس می‌خواند. وقتی صنف دوازدهم را به پایان رساند، یک خبر زندگی‌اش را تغییر داد: آکادمی نظامی کابل برای دختران امتحان می‌گرفت. برای لیلا، این خبر مثل دری بود که به روی آسمان باز می‌شد. اما مشکل اینجا بود: رفتن به کابل، شهری که کیلومترها دورتر بود و دختران قریه کمتر پایشان را در آن گذاشته بودند. خانواده‌اش دودل بودند، هم ترس از راه داشتند، هم از حرف مردم. اما لیلا با گریه و اصرار پدرش را قانع کرد. روز امتحان، وقتی قلم را روی کاغذ گذاشت، یاد تمام سال‌های سختی در ذهنش گذشت. او با تمام وجود نوشت، چون می‌دانست این تنها فرصت است. چند هفته بعد، جواب آمد: لیلا کامیاب شده بود. او به آکادمی نظامی راه یافته بود. ورود به کابل برای او مثل ورود به دنیای دیگری بود. دختر ساده‌ی کوهستان حالا در میان ساختمان‌های بزرگ و یونیفورم‌های نظامی ایستاده بود. روزهای اول همه چیز سخت بود: تمرین‌های صبحگاهی، دویدن‌های طاقت‌فرسا، درس‌های سنگین دروس نظامی و نگاه‌های پر از شک مردانی که باور نداشتند زنی می‌تواند هم‌قدم با آن‌ها باشد. بارها شنید: «این‌جا جای زن نیست، برگرد خانه.» اما هر بار لبخند می‌زد و در دل می‌گفت: «من برای جنگیدن آمده‌ام، نه برای تسلیم شدن.» سال‌ها گذشت. لیلا در آکادمی به یکی از شاگردان ممتاز بدل شد. روزی که لباس نظامی پوشید و آرم آکادمی را روی شانه‌اش دید، احساس کرد به بخشی از رویایش رسیده است. او در تمرین‌های پروازی، در کلاس‌های تخنیکی و در میدان‌های آموزشی نشان داد که می‌تواند. هم‌صنفی‌هایش گاهی او را «دختر آسمان» صدا می‌زدند. اما همه‌چیز در یک روز فرو ریخت. تابستان داغ ۱۴۰۰ بود. خبرها یکی پس از دیگری می‌آمد: ولسوالی‌ها سقوط می‌کنند، شهرها یکی یکی دست نیروهای حکومت فعلی می‌افتند. لیلا هر شب با دلهره اخبار را می‌شنید. وقتی نوبت به کابل رسید، او در خوابگاه آکادمی نشسته بود و صدای شلیک گلوله از دور می‌آمد. هم‌صنفی‌هایش گریه می‌کردند. بعضی‌ها وسایل‌شان را جمع می‌کردند تا فرار کنند. لیلا می‌دانست که دیگر هیچ آینده‌ای ندارد. حکومت سرپرست نه‌تنها به او اجازه نخواهند داد خلبان شود، بلکه تنها بودنش در صفوف نظامی کافی بود تا مجازاتش کنند. با هزار ترس و دلهره، او هم مثل هزاران جوان دیگر، با دل خون و دست خالی، کابل را ترک کرد. راهی ایران شد. مرز پر از خطر بود. قاچاقبران شبانه او را با ده‌ها مهاجر دیگر از کوه‌ها و بیابان‌ها گذراندند. روزها بی‌غذا و بی‌آب راه می‌رفتند. در بعضی جاها آن‌قدر خسته می‌شد که به زمین می‌افتاد و با خود می‌گفت: «شاید همین‌جا آخرین سفر من باشد.» اما امید به زنده‌ماندن و رسیدن به جایی امن او را دوباره بلند می‌کرد. وقتی به مشهد رسید، دیگر آن لیلای آکادمی نبود. در چشمانش خستگی و شکست موج می‌زد. نه یونیفورم نظامی داشت، نه جایگاهی، نه احترام. تنها چیزی که داشت، دست‌های جوان و آماده‌ی کار بود. برای زنده ماندن، ناچار شد به کارگاهی خیاطی برود. کارگاه، اتاق تاریک و کوچک پر از صدای ماشین‌های خیاطی بود. زن‌ها و دختران افغان در آن‌جا از صبح تا شب کار می‌کردند. مزدشان اندک بود، آن‌قدر اندک که حتا به زحمت کرایه خانه را می‌پرداختند. لیلا هم مثل آن‌ها پشت ماشین نشست. دستانی که روزی قرار بود فرمان هواپیما را بگیرد، حالا نخ و سوزن را نگه می‌داشت. گاهی وقتی سوزن انگشتش را می‌برید و خون روی پارچه می‌چکید، یاد روزهایی می‌افتاد که در میدان پروازی ایستاده بود. شب‌ها وقتی از کارگاه برمی‌گشت و از پنجره اتاق محقرش به آسمان مشهد نگاه می‌کرد، هواپیماهای مسافربری را می‌دید. اشک در چشمانش جمع می‌شد و آرام می‌گفت: «اگر کشورم سقوط نمی‌کرد، اگر تقدیر چنین نمی‌بود، شاید امروز یکی از همین هواپیماها را من می‌راندم.» با وجود همه‌ی این شکست‌ها، لیلا هنوز در دلش چراغی روشن دارد. او باور دارد که زندگی شاید بار دیگر فرصت دهد. او هنوز هم گاهی شب‌ها خواب می‌بیند که یونیفورم خلبانی پوشیده، در کابین نشسته و از آسمان افغانستان می‌گذرد. وقتی از خواب می‌پرد، اشکش جاری می‌شود، اما همان اشک‌ها به او یادآوری می‌کنند که هرچند روزگار بی‌رحم است، رویاها هیچ‌وقت نمی‌میرند. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


22 ساعت قبل - 96 بازدید

سازمان ملل: مادران باردار در روستا‌های فاریاب به خدمات صحی دسترسی ندارند

صندوق جمعیت سازمان ملل (UNFPA) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده که زنان روستایی در ولایت فاریاب، به‌ویژه در ساعات شب، با مشکلات جدی برای دسترسی به خدمات صحی در هنگام زایمان روبرو هستند. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که در ولسوالی قیصار فاریاب، تنها یک مرکز صحی فعال برای زنان باردار وجود دارد که در نبود برق و امکانات مناسب، ارائه خدمات به مادران در شب دشوارتر می‌شود. در ادامه آمده است، این مرکز صحی که با همکاری صندوق جمعیت سازمان ملل و کمک مالی دولت جاپان حمایت می‌شود، ماهانه به ده‌ها مورد زایمان رسیدگی می‌کند. صندوق جمعیت سازمان ملل تاکید کرد که این مرکز توسط یک خانم قابله مدیریت می‌شود و روزانه حدود ۶۰ مراجعه‌کننده برای خدمات عمومی صحی، واکسن کودکان و مراقبت‌های مادران را تحت پوشش قرار می‌دهد. باید گفت که نبود مراکز درمانی عصری، خدمات صحی مورد نیاز و داکتران زن در مناطق دور دست و‌ روستایی افغانستان، باعث بلند رفتن آمار مرگ‌و‌میر مادران و نوزادان در هنگام ولادت شده است. همچنین حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 روز قبل - 64 بازدید

وزارت معارف از آموزگاران مکاتب آزمون دینی می‌گیرد

وزارت امر معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست درتازه‌ترین مورد، روند اخذ آزمون دینی از آموزگاران ‏و کارمندان مکاتب را آغاز کرده است.‏ این وزارت به وزارت معارف هدایت داده است که از آموزگاران و ‏کارمندان‌ ریاست‌های معارف از نصاب تدریس‌شده، آزمون گرفته شود. در ادامه آمده است که براساس ‏نامه‌ی وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی، روند اخذ آزمون از ۱۹ سنبله آغاز شده است.‏ همچنین چندین آموزگار از ولایت هرات به رسان گوهرشاد گفته‌اند که از یک ‏هفته به این‌سو ریاست معارف از آموزگاران و کارمندان مکاتب آزمون دینی ‏می‌گیرند.‏ آنان می‌گویند که وزارت معارف می‌خواهد با این آزمون سویه دینی آموزگاران و کارمندان اداری مکاتب را تعیین کند. یک آموزگار گفت که این امتحان از کتاب‌ و جزوه‌های که قبلاً برای آموزگاران و کارمندان اداری مکاتب توزیع شده بود، اخذ می‌گردد. وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست در این نامه دستور داده است که سالانه دو بار از کارمندان ادارات ‏دولتی آزمون دینی گرفته شوند. حکومت فعلی اکنون در وزارت‌خانه‌ها برای ‏کارمندان آموزش دینی تدریس می‌کنند.‏ حکومت سرپرست در وزارت‌ها و ریاست‌های مستقل تشکیلی تحت عنوان ریاست دعوت و ‏ارشاد ایجاد کرده است. این تشکیل در ادارات واحد دومی نیز افزوده شده است.‏ حکومت فعلی قبلاً نیز از کارمندان وزارت‌ها آزمون دینی اخذ کرده بود.

ادامه مطلب


3 روز قبل - 165 بازدید

سلما نیازی برنده جایزه روزنامه‌نگاری مجمع جهانی رهبران جوان شد

مجمع جهانی رهبران جوان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که سلما نیازی، مدیرمسوول رسانه «افغان‌تایمز»، همراه با دو روزنامه‌نگار دیگر از کشورهای هند و پرو، برنده‌ جایزه‌ی «روزنامه‌نگار جوان سال ۲۰۲۵» این مجمع شده است. مجمع جهانی رهبران جوان با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این سه روزنامه‌نگار جوان براساس کارهای تأثیرگذاری که در کشورها و جوامع خود انجام داده‌اند، به‌عنوان برنده انتخاب شدند. در اعلامیه آمده است که فعالیت روزنامه‌نگاری سلما نیازی الهام‌بخش نسل جدیدی از روزنامه‌نگاران افغا‌نستان است و راه نجاتی برای حقیقت، مقاومت و صدای زنان تحت سرکوب ارائه می‌دهد. مجمع جهانی رهبران جوان تاکید کرده است که سلما نیازی پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان به پاکستان رفت و پس از دو سال «زندگی مخفیانه» در آن کشور، به دوبلین ایرلند منتقل شد. در ادامه آمده است که دختر اهل افغانستان از تبعید به کار خود ادامه داده و با تیمی از خبرنگاران و عکاسانی که در افغانستان مخفیانه کار می‌کنند، همکاری داشته است. همچنین مجمع جهانی رهبران جوان در بخشی از اعلامیه‌اش نوشته است که سلما نیازی در اپریل سال ۲۰۲۴ میلادی پادکست «اوپن مایک» را راه‌اندازی کرد و در آن ۵۰ زن جوان اهل افغانستان داستان‌های شخصی خود از تاب‌آوری را به اشتراک گذاشتند. مجمع جهانی رهبران جوان گفت که سلما نیازی شبکه‌ای از هشت خبرنگار و عکاس جوان را آموزش داده و همچنان با بیش از ۱۰۰ زن جوان همکار در سراسر کشور در ارتباط است. قابل ذکر است که سلما نیازی سومین خبرنگار از افغانستان است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت فعلی بر کشور، برنده جایزه‌ی روزنامه‌نگاری مجمع جهانی رهبران جوان می‌شود. باید گفت که در سال ۲۰۲۲ میلادی، لطف‌الله نجفی‌زاده، مدیرمسوول تلویزیون «آمو» و در سال ۲۰۲۳ میلادی زهرا جویا، مسوول «رسانه رخشانه» برنده این جایزه شده بودند.

ادامه مطلب


3 روز قبل - 123 بازدید

منع کار زنان در سازمان ملل؛ بازگشت‌کنندگان در افغانستان از کمک محروم شدند

عرفات جمال، نماینده‌ی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در پی ممنوعیت کار زنان ‏در دفترهای سازمان ملل توسط حکومت سرپرست، توزیع کمک‌های نقدی برای ‏بازگشت‌کنندگان از پاکستان و ایران متوقف شده است. آقای جمال این اظهارات را در یک نشست خبری در جنوا مطرح کرده و گفته است که توزیع ‏کمک نقدی بدون کارمندان زن ممکن نیست، زیرا دریافت‌کنندگان ‏زن باید ثبت بیومتریک شوند. او در ادامه تاکید کرده است که بدون کارمندان زن، کمیساریای عالی ‏پناهندگان سازمان ملل متحد باید زنان را مجبور کند که اطلاعات ‏بیومتریک خود را توسط مردان ثبت کنند.‏ در ادامه آمده است که به همین دلیل مراکز توزیع کمک نقدی و حمایت از نهم ‏سپتامبر تعطیل شده است. نماینده‌ی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل افزوده است: «این تصمیم برای بسیاری از بازگشت‌کنندگان ‏عواقبی خواهد داشت و این یک تصمیم ‏عملیاتی بود که قصد مجازات افراد یا صدور بیانیه‌ای را نداشت، ‏اما نشان داد که این آژانس در شرایط خاص نمی‌تواند بدون ‏کارمندان زن کار کند.» این در حالی است که حکومت سرپرست قبلاً دستور ممنوعیت کار زنان در نهادهای غیردولتی را ‏صادر کرده بودند، اما کارمندان دفترهای سازمان ملل متحد تا روزهای اخیر ‏می‌توانستند سر کار بروند.‏ حکومت فعلی به‌تازگی در راستای اجرای فرمان خود، در ورودهای ‏دفترهای سازمان ملل متحد نیرو مستقر کرده و مانع ورود زنان به ساحه‌ی کار ‏می‌شود.‏ دفتر سازمان ملل متحد خواستار لغو محدودیت‌ها شده است. قابل ذکر اس که افغانستان در حال حاضر با بحران بازگشت مهاجران و پی‌آمدهای ‏زمین‌لرزه‌ی ویرانگر مواجه است.‏ از آغاز سال میلادی، حدود ۲.۶ میلیون نفر، معادل شش درصد جمعیت، به کشور بازگشته‌اند. این روند همچنان ادامه دارد.‏ سازمان ملل می‌گوید که به همراه ‏شرکای خود، کمک‌های فوری را هم در نقاط مرزی و هم در ‏مناطق بازگشت‌ به بازگشت‌کنندگان ارائه می‌داد تا به خانواده‌ها ‏در شروع بازسازی زندگی شان کمک کند. با توقف این کمک‌ها وضعیت بازگشت‌کنندگان وخیم‌تر خواهد شد.‏

ادامه مطلب


3 روز قبل - 71 بازدید

ریچارد بنت: محدودیت‌ها علیه کارکنان زن سازمان ملل باید لغو شود

ریچارد بنت، گزارشگر ویژه‌ی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که حکومت سرپرست باید محدودیت‌ها علیه کارکنان زن ملل متحد را لغو کنند. آقای بنت روز (جمعه، ۲۱ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، خواستار لغو محدودیت‌ها علیه کارمندان زن سازمان ملل در «سطح ملی» شده است. وی در ادامه تاکید کرده است: «جلوگیری از دسترسی زنان به محل کار یا حمایت از جوامع نیازمند، گواه دیگری است بر اینکه حکومت فعلی تا زمانی که مسیر خود را تغییر ندهند، نباید به وضعیت عادی بازگردند.» او افزوده است: «من قویاً با یوناما همصدا می‌شوم و از حکومت فعلی می‌خواهم که محدودیت‌های اعمال شده بر کارمندان زن در سطح ملی را لغو کنند.» سازمان ملل متحد در افغانستان نیز در اعلامیه‌‌ای خواستار لغو محدودیت‌های حکومت سرپرست علیه کارمندان زن شد. سازمان ملل نوشته است که به تاریخ ۷ سپتامبر سال جاری میلادی، نیروهای دولتی مانع ورود کارمندان و قراردادی‌های زن سازمان ملل به دفاتر این نهاد در کابل شدند. یوناما تصریح کرد که این محدودیت سپس به دفاتر ساحوی سازمان ملل در سراسر کشور گسترش یافت و با اطلاعیه‌های کتبی یا شفاهی از سوی حکومت فعلی اعمال گردید. سازمان ملل با نشر اعلامیه‌ای گفته است که نیروهای حکومتی در ورودی دفاتر سازمان ملل در ولایت‌های کابل، هرات و مزار شریف حضور دارند تا مانع ورود کارمندان زن به دفاتر نهادهای سازمان ملل شوند. سازمان ملل گفته: «این موضوع به‌ویژه با توجه به محدودیت‌های مداوم بر حقوق زنان و دختران در افغانستان، نگران‌کننده است.» سازمان ملل متحد در افغانستان گفته است که این محدودیت‌ها نقض قوانین بین‌المللی مربوط به مصونیت‌ها و امتیازات کارکنان سازمان ملل است و در تلاش است هرچه زودتر این محدودیت‌ها را لغو کند. همچنین حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


4 روز قبل - 134 بازدید

عزیزه اکرمی به‌عنوان نماینده‌ی جوانان افغانستان در ملل متحد انتخاب ‏شد

رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده‌اند که عزیزه اکرمی، ‌‎فعال اجتماعی و کارآفرین، به‌عنوان نماینده‌ی جوانان ‏افغانستان در سازمان ملل متحد برای سال ۲۰۲۵ میلادی انتخاب شد.‏ در گزارش‌ها آمده است که برای این مقام، سه زن جوان نامزد بودند که از میان آنان عزیزه ‏اکرمی توسط هیأت داوران مسابقه‌ی سخنرانی، که در لاهه برگزار شد، به‌عنوان نماینده‌ی جوانان افغانستان انتخاب ‏شد‎.‎ در گزارش آمده است که عزیزه اکرمی اکنون در پرتغال زندگی می‌کند و تا سطح کارشناسی ارشد ‏تحصیل کرده است. در ادامه آمده است که او یکی از بنیان‌گذاران و مدیر برنامه‌ی نهاد «حلقه توانمند ‌‏(‏Empowered Circle‏)» است که در سال ۲۰۲۱ میلادی تأسیس شد. عزیزه اکرمی در این نهاداش خدمات ‏درمانی و آموزش سلامت را برای بیش از هشت هزار زن و کودک در ‏جوامع محروم در سراسر افغانستان فراهم کرده است.‏ قابل ذکر است که عزیزه اکرمی پنجمین نماینده‌ی جوانان افغانستان در سازمان ملل متحد است.‏ برنامه‌ی انتخاب نماینده‌ی جوانان افغانستان در سازمان ملل متحد پس از سه ‏سال وقفه از سر گرفته شده است. ‏این برنامه پس از فروپاشی دولت افغانستان در سال ۲۰۲۱ میلادی متوقف شده بود. براساس معلومات سازمان ملل متحد، این برنامه در سال ۲۰۱۸ میلادی براساس قطع‌نامه ۲۲۵۰ شورای امنیت ‏سازمان ملل متحد راه‌اندازی شد.‏ هر سال یک جوان به‌عنوان نماینده‌ی جوانان در سازمان ملل متحد ‏انتخاب می‌شود. رقابت‌های گزینش را «نهاد اندیشه‌وران» به پیش ‏می‌برد. در حالی عزیزه اکرمی به عنوان نماینده‌ی افغانستان در سازمان ملل متحد انتخاب شده است که  حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب