برچسب: رسانه گوهرشاد

3 هفته قبل - 162 بازدید

سازمان حفاظت از کودکان (save the children) اعلام کرده است که حدود ۳۷ هزار کودک زیر پنج سال و ۱۰ هزار زن باردار و شیرده در مناطق زلزله‌زده‌ی شرق افغانستان با سوءتغذیه حاد روبرو هستند. اين نهاد با نشر گزارشی گفته است که در مناطق زلزله‌زده در شرق افغانستان بیش از ۹۱ هزار نفر به حمایت تغذیه‌ای نیاز دارند و متاسفانه دست‌کم ۱۶ مرکز صحی آسیب دیده و یکی از این مراکز به‌طور کامل ویران شده است. سازمان حفاظت از کودکان در ادامه تاکید کرد که در سال جاری میلادی حدود ۸۰ کلینیک یا تیم صحی سیار و نزدیک به ۹ درصد کل مراکز صحی شرق کشور به‌‌دلیل کاهش کمک‌ها بسته شده‌ که بسته شدن این مراکز حدود ۵۶۴ هزار نفر را متاثر کرده است. در گزارش آمده است که در سراسر افغانستان، حدود ۴۲۲ مرکز صحی به‌دلیل کمبود بودجه بسته یا تعلیق شده که این مسئله دسترسی سه میلیون نفر به خدمات نجات‌بخش صحی را کاهش داده است. همچنین این نهاد در بخشی از گزارشش به زمین‌لرزه‌ و پس‌لرزه‌های آن در شرق کشور اشاره کرده و گفته است که این رویداد طبیعی سبب مرگ حدود دو هزار و ۲۰۰ نفر از جمله ۷۵۰ کودک شده؛ آن‌هم در زمانی که افغانستان با بحران سراسری سوءتغذیه کودکان دست‌وپنجه نرم می‌کند. در گزارش آمده است: «نزدیک به پنج میلیون کودک حدود ۲۰ درصد آن با کمبود مواد غذایی در سطح «بحران» یا «فوریت» مواجه‌اند و برآورد می‌شود که حدود ۳.۵ میلیون از این کودکان امسال دچار سوءتغذیه شوند.» این نهاد گفته که پس از زمین‌لرزه‌ی ۱ سپتامبر تا اکنون بیش از ۱۲ هزار نفر، از جمله ۷ هزار کودک را با ارائه‌ی خدمات حمایت کرده است. همچنین گزارش به نقل از سمیرا سید رحمان، رییس برنامه‌ها و بخش حمایتگری سازمان حفاظت از کودکان در افغانستان نوشته است که سوءتغذیه کودکان یک وضعیت اضطراری ملی است. زمین‌لرزه ویرانگر این بحران را عمیق‌تر خواهد کرد. با گذشت بیش از ده روز از زمین‌لرزه‌ی مرگ‌بار و پس‌لرزه‌های آن در ولایت‌های شرقی کشور، تا هنوز عملیات نجات و بیرون کشیدن اجساد از زیر آوارها جریان دارد. براساس آمار حکومت سرپرست، در این زمین‌لرزه در کنر دو هزار و ۲۰۵ نفر جان باخته و سه هزار و ۶۴۰ نفر دیگر زخمی شده‌اند. همچنین مسوولان دولتی اعلام کرده‌اند که براثر این زمین‌لرزه شش هزار و ۷۸۲ خانه در کنر ویران شده است.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 108 بازدید

یونسکو یا سازمان علمی و آموزشی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۴ میلادی حملات به مراکز آموزشی در سراسر جهان ۴۴ درصد افزایش یافته است. این سازمان همزمان با روز جهانی حفاظت از آموزش در برابر حملات، با نشر اعلامیه‌ای نسبت به افزایش چشمگیر حملات علیه مراکز آموزشی در سال ۲۰۲۴ میلادی هشدار داده و گفته است که ۸۵ میلیون کودک در سراسر جهان که در وضعیت‌های بحرانی زندگی می‌کنند، به مکتب و مراکز آموزشی نمی‌روند. در ادامه آمده است که در مناطق درگیر جنگ، حملات به مکاتب و مراکز آموزشی به سطح نگران‌کننده‌ای رسیده است و آینده صدها هزار کودک و نوجوان را به شدت به خطر انداخته است. سازمان علمی و آموزشی سازمان ملل متحد تاکید کرده است که تنها در سال ۲۰۲۴ میلادی ۴۱ هزار و ۳۷۰ مورد نقض جدی علیه کودکان در درگیری‌های مسلحانه در سراسر جهان ثبت شده که بی‌سابقه‌ترین سطح در ۳۰ سال اخیر است. یونسکو در ادامه افزوده است: «مکاتب و مراکز آموزشی که بر اساس حقوق بین‌الملل بشردوستانه باید در هر شرایطی محافظت شوند، اکنون در خط مقدم قرار دارند و تنها در سال ۲۰۲۴ میلادی هزار و ۲۶۵ مکتب هدف حمله قرار گرفته‌اند که نسبت به سال ۲۰۲۳ میلادی ۴۴ درصد افزایش یافته است.» همچنین سازمان عملی آموزشی سازمان ملل متحد در بخشی از اعلامیه‌اش گفته است که استفاده نظامی از مکاتب برخلاف حقوق بین‌الملل بشردوستانه در کشورهای اوکراین، غزه، میانمار، هائیتی و افغانستان روزبه‌روز رایج‌تر می‌شود. یونسکو در ۳۱ کشور بحران‌زده با بسیج شرکای محلی خود، راه‌حل‌های آموزشی عملی و همچنین حمایت‌های مادی و روانی-اجتماعی برای ده‌ها هزار دانش‌آموز و معلم، به‌ویژه در افغانستان، غزه، سودان، سوریه و اوکراین فراهم کرده است. همچنین این سازمان از همه طرف‌های درگیر در منازعات خواسته که به‌طور کامل به قطعنامه ۲۶۰۱ شورای امنیت سازمان ملل (مصوب ۲۰۲۱) و همچنین اعلامیه مدارس امن پایبند باشند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 190 بازدید

وقتی در کوچه‌های هرات قدم می‌زنی، صدای ازدحام مردم، بوی نان تازه از تنور و شور و حال بازار شاید این شهر را زنده و پرانرژی نشان دهد، اما اگر وارد دنیای زنان کارگر، به‌ویژه زنان داکتر شوی، داستان کاملاً متفاوت است. یکی از این زنان که سال‌ها درس خوانده، رنج کشیده و تنها طبابت را از آرزوهای کودکی‌اش حفظ کرده بود، حالا روایت تلخ و دردناکی از زندگی کاری‌اش در یکی از شفاخانه‌های خصوصی دارد. او به روزهایی اشاره می‌کند که هنوز دانشجوی طب بود. شب‌ها تا نیمه‌شب زیر چراغ کم‌نور، کتاب‌های قطور را ورق می‌زد و خواب و بیداری‌اش در هم می‌آمیخت، اما امید داشت. امید داشت روزی روپوش سفید به تن کند و مادران، کودکان و بیماران با نگاه پر از امید به سویش بیایند و او را چون فرشته‌ای ببینند که دردشان را تسکین می‌دهد. اما وقتی فارغ‌التحصیل شد و نخستین بار پا به یکی از شفاخانه‌های خصوصی گذاشت، همه‌چیز آن‌قدر روشن و زیبا نبود که تصور می‌کرد. در همان هفته‌های نخست، مدیر شفاخانه که مردی پرمدعا و صاحب نفوذ بود، با حرف‌هایی او را تکان داد. ابتدا در قالب شوخی و کنایه، و سپس با سخنانی مستقیم که هیچ ربطی به طبابت نداشت. پیشنهادهای شرم‌آور، درخواست‌های پنهان و گاهی آشکار، قلب این داکتر جوان را می‌لرزاند و او را میان وظیفه‌اش و حفظ عزت نفسش گرفتار می‌کرد. او می‌گوید هر بار که مجبور بود با مدیر صحبت کند، دستانش سرد می‌شد و نفسش به شماره می‌افتاد. او داکتر بود، اما در برابر نگاه‌های آلوده و لبخندهای کثیف مدیر، خود را مثل یک بیمار بی‌دفاع می‌دید. این تجربه تلخ، آغاز کابوس زندگی کاری‌اش بود. او تنها نبود؛ نرس‌ها و همکاران زن دیگر نیز از همین زخم‌ها رنج می‌بردند. آنها هر روز ساعت‌های طولانی کار می‌کردند، اما در ازای این تلاش تنها پنج تا هفت هزار افغانی حقوق می‌گرفتند که اغلب ماه‌ها به تأخیر می‌افتاد. یکی از نرس‌ها یک روز آرام در گوشش گفت: «اگر همین حقوق ناچیز را هم نگیرم، کودکانم شب‌ها گرسنه می‌خوابند؛ به همین دلیل باید تمام تحقیرها و توهین‌ها را تحمل کنم.» او بارها شاهد گریه‌های خاموش این نرس‌ها بود؛ زنانی که پس از دوازده ساعت کار سخت، در گوشه‌ای از شفاخانه اشک‌های‌شان را با آستین پاک می‌کردند و دوباره با لبخندی اجباری به استقبال بیماران می‌رفتند. تبعیض و بی‌عدالتی در این شفاخانه مثل خوره به جان همه زده بود و روحشان را می‌خورد. داکتران مرد با حقوق‌های بالاتر و احترام بیشتری کار می‌کردند. اگر اشتباهی می‌کردند، با گذشت و آرامش از کنار آن می‌گذشتند، اما اگر یک داکتر زن کوچک‌ترین لغزشی داشت، همان روز آوازه‌اش در همه جا می‌پیچید و حیثیتش لکه‌دار می‌شد. زنان همیشه زیر ذره‌بین بودند، حتی در ساده‌ترین رفتارهای‌شان. اگر با مریض بیش از حد معمول صحبت می‌کردند، اگر چند دقیقه بیشتر از زمان معمول با همکار مرد حرف می‌زدند، یا اگر صدایشان کمی بلندتر می‌شد، فوراً برچسب می‌خوردند و آبروی‌شان بازیچه دست دیگران می‌شد. این فضای خفه‌کننده هر روز بیش‌تر روح او را فرسوده می‌کرد. شب‌ها که به خانه برمی‌گشت، سرش را روی بالین می‌گذاشت و در سکوت گریه می‌کرد. مادرش فکر می‌کرد از خستگی و درد بیماران اشک می‌ریزد، اما حقیقت چیز دیگری بود؛ او از انسان‌ها، از بی‌عدالتی‌ها، از نگاه‌های آلوده و از فشارهایی که بر او و همکاران زن وارد می‌شد، به شدت خسته و دل‌شکسته بود. او می‌گوید بارها با خود فکر کرده بود کاش هرگز داکتر نمی‌شد؛ کاش همان دختر ساده روستایی می‌ماند تا امروز این همه زخم و درد بر دل نداشت. اما هر بار که به یاد شاگردان جوانی می‌افتاد که تازه وارد دانشکده طب شده‌اند و او را الگوی خود می‌دانند، دلش نرم می‌شد و به خودش می‌گفت: «اگر من هم بروم و تسلیم شوم، پس چه کسی برای این دختران خواهد ماند تا راه علم را ادامه دهند؟» او ماند، اما ماندنش به معنای آرامش نبود. روز به روز فضای شفاخانه بیشتر شبیه یک تجارت‌خانه بی‌رحم می‌شد. مدیران تنها به فکر منافع مالی بودند، بیماران برای‌شان فقط «عدد» و پرسونل طبی «ابزار» محسوب می‌شدند. هیچ نهادی برای حمایت از داکتران و نرس‌ها وجود نداشت. وزارت صحت عامه در کاغذ وعده‌های زیبا می‌داد، اما در عمل نه نظارتی بود و نه حمایتی دیده می‌شد. این سکوت اجباری، دردناک‌ترین بخش زندگی او بود. اگر جرأت می‌کرد و از آزار و فشارها سخن می‌گفت، نه تنها شغلش را از دست می‌داد، بلکه در جامعه‌ای پر از قضاوت، خودش متهم و طرد می‌شد. همین ترس بود که باعث می‌شد او و صدها زن دیگر در این شهر و سراسر کشور، با زخم‌های پنهان زندگی کنند و لب به شکایت باز نکنند. گاهی مقابل آیینه می‌ایستاد و با خود می‌گفت: «تو داکتر هستی، اما چرا چشمانت این‌قدر خسته و پر از اشک است؟ چرا روپوش سفیدی که باید نماد غرور باشد، بوی غم می‌دهد؟» با همه‌ی این دردها، او هنوز کورسویی از امید را در دل زنده نگه داشته است. هر بار که شاگردانش در دانشگاه با شور و شوق به او نگاه می‌کنند، به خودش می‌گوید: «شاید هنوز ارزش داشته باشد که بمانم، شاید همین ماندن خاموش و پر از زخم من، الهام‌بخش نسلی شود که فردا بتوانند این فضای مسموم را تغییر دهند.» اما خودش می‌داند که این راه، پر از سنگلاخ و خونین است و بسیاری در همین مسیر از پا می‌افتند. داستان او فقط داستان یک نفر نیست؛ بلکه بازتاب زندگی صدها داکتر و نرس زن در افغانستان است؛ زنانی که با هزاران امید وارد شفاخانه‌ها می‌شوند، اما در پشت درهای بسته به جای احترام و عدالت، با تحقیر و سکوت اجباری روبه‌رو می‌شوند. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 123 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که ۷۳۱ کودک به شمول دختران در نتیجه زمین‌لرزه‌ی مرگ‌بار کنر جان باخته‌اند. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که از این میان، ۳۹۳ تن آنان دختر و ۳۳۸ تن دیگرشان پسر بودند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل گفته که ۱۹ هزار و ۷۸۱ کودک در نتیجه‌ی زمین‌لرزه و پس‌لرزه‌های آن در کنر آسیب دیده‌اند. در ادامه آمده است که از میان بیش از ۱۹ هزار کودک آسیب‌دیده، ۱۰ هزار و ۲۹۹ تن آنان دختر و ۹ هزار و ۴۸۲ تن دیگرشان پسر هستند. در بخشی از گزارش تاکید شده است که این تعداد کودکان در نتیجه‌ی زمین‌لرزه‌ی بزرگ ۶ و ۶.۲ ریشتری و سه پس‌لرزه‌ی بالاتر از ۵ ریشتری در کنر قربانی شدند. صندوق حمایت از کودکان افزوده است که در نتیجه‌ی این رویداد طبیعی، بیش از دوهزار و ۲۰۵ تن کشته و سه هزار ۶۴۰ تن زخمی شده‌اند. یونیسف تصریح کرد که بیشتر افراد آسیب‌دیده از زمین‌لرزه، کودکان هستند. در گزارش آمده است که با ارائه‌ی خدمات فوری در بخش‌های صحی، تغذیه، آب آشامیدنی، حمایت روانی- اجتماعی و کمک نقدی، از کودکان آسیب‌دیده حمایت می‌کند. یونیسف افزوده که بیش از شش هزار و ۷۰۰ خانه‌ی مسکونی نیز در نتیجه‌ی زمین‌لرزه و پس‌لرزه‌های آن به صورت جزئی یا کامل تخریب شده است. با گذشت بیش از ده روز از زمین‌لرزه‌ی مرگ‌بار و پس‌لرزه‌های آن در ولایت‌های شرقی کشور، تا هنوز عملیات نجات و بیرون کشیدن اجساد از زیر آوارها جریان دارد. براساس آمار حکومت سرپرست، در این زمین‌لرزه در کنر دو هزار و ۲۰۵ نفر جان باخته و سه هزار و ۶۴۰ نفر دیگر زخمی شده‌اند. همچنین مسوولان دولتی اعلام کرده‌اند که براثر این زمین‌لرزه شش هزار و ۷۸۲ خانه در کنر ویران شده است.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 104 بازدید

صندوق جمعیت سازمان ملل در افغانستان (UNFPA) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بیش از ۵۰ درصد قربانیان زمین‌لرزه‌های مرگ‌بار ولایت‌های کنر و ننگرهار، زنان و دختران هستند. این سازمان با نشر گزارشی نوشته است که پنج تیم سیار صحی را برای ارائه خدمات فوری به آسیب‌دیدگان زمین‌لرزه‌ به این دو ولایت اعزام کرده است. در بخشی از گزارش آمده است که تیم‌های اعزام‌شده‌ی این سازمان تا اکنون به ۹ هزار و ۵۰۰ تن خدمات حیاتی، از جمله مراقبت‌های باروری، مشاوره روانی-اجتماعی و خدمات عمومی صحی ارائه کرده‌اند. در ادامه آمده است که ابعاد کامل این رویداد مرگ‌بار طبیعی تا هنوز مشخص نیست، زیرا دسترسی به مناطق کوهستانی و روستاهای دورافتاده بسیار دشوار و پیچیده است. صندوق جمعیت سازمان ملل در افغانستان تاکید کرده است که علاوه بر جان باختن هزار و ۴۵۷ تن و زخمی شدن دو هزار و ۳۸۱ تن در این رویداد، زنان و کودکان بیش‌ترین آسیب‌های جسمی و روانی را متحمل شده‌ و بسیاری از آن‌ها با مشکلات روحی شدید مواجه هستند. مُسکا، مشاور روانی-اجتماعی تحت حمایت صندوق جمعیت سازمان ملل (UNFPA) که به مناطق زلزله‌زده اعزام شده، می‌گوید که بازماندگان قربانیان زمین‌لرزه به شدت دچار آسیب‌های روحی شده‌اند. وی در ادامه افزوده است که تیم‌های مشاوره روانی در تلاش‌اند با ارایه‌ی حمایت‌های عاطفی، دارو، بسته‌های صحی و سایر نیازهای ضروری از رنج آنها بکاهند. همچنین سازمان ملل نیز پیش‌بینی کرده که حدود ۱۱ هزار و ۶۰۰ زن باردار نیز تحت تاثیر زمین‌لرزه قرار گرفته‌اند؛ آن‌هم در کشوری که یکی از بالاترین نرخ‌های مرگ‌ومیر مادران در آسیا را دارد. با گذشت بیش از ده روز از زمین‌لرزه‌ی مرگ‌بار و پس‌لرزه‌های آن در ولایت‌های شرقی کشور، تا هنوز عملیات نجات و بیرون کشیدن اجساد از زیر آوارها جریان دارد. براساس آمار حکومت سرپرست، در این زمین‌لرزه در کنر دو هزار و ۲۰۵ نفر جان باخته و سه هزار و ۶۴۰ نفر دیگر زخمی شده‌اند. همچنین مسوولان دولتی اعلام کرده‌اند که براثر این زمین‌لرزه شش هزار و ۷۸۲ خانه در کنر ویران شده است.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 129 بازدید

نمایندگی اتحادیه اروپا برای افغانستان اعلام کرده است که براساس یک توافق‌نامه با سازمان نجات کودکان، شش میلیون یورو برای دسترسی کودکان کشور به آموزش باکیفیت اختصاص داده است. این نمایندگی با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این پول را برای راه‌اندازی طرح «تسهیل دسترسی به دانش، امید و تاب‌آوری آموزشی» کمک کرده است. در اعلامیه آمده است که این کمک مالی به فراهم کردن فرصت‌های یادگیری ایمن، فراگیر، متناسب با جنسیت، باکیفیت و بدون وقفه برای پسران و دختران، به‌ویژه آنانی که از رفتن به مکتب بازمانده‌اند و یا دارای معلولیت هستند، کمک می‌کند. نمایندگی اتحادیه اروپا تاکید کرده است که براساس طرح «تسهیل دسترسی به دانش، امید و تاب‌آوری آموزشی»، مکاتب و مراکز آموزشی مبتنی بر جامعه تأسیس و مواد درسی ضروری و کتاب‌خانه برای کودکان افغا‌نستان فراهم خواهد شد. در ادامه آمده است که این طرح سواد، حساب و مهارت‌های اجتماعی کودکان را افزایش می‌دهد و در عین حال جوامع محلی را برای تضمین پایداری بلندمدت این تلاش‌های آموزشی درگیر می‌کند. اعلامیه به نقل از ورونیکا بوسکوویچ پوهار، کاردار نمایندگی اتحادیه اروپا در افغانستان نوشته است: «ما معتقدیم که هر کودکی، صرف نظر از جنسیت یا شرایط، حق داشتن یک محیط یادگیری امن و فراگیر را دارد.» وی در ادامه تاکید کرد: «این ابتکار با تمرکز بر دختران، نه‌تنها فرصت‌های آموزشی را بهبود می‌بخشد بلکه امید به رفاه یک ملت را نیز تقویت می‌کند. از این گذشته، نسل تحصیل‌کرده کلید ساختن آینده‌ای بهتر برای کشور است.» در اعلامیه آمده است که طرح «تسهیل دسترسی به دانش، امید و تاب‌آوری آموزشی» در ۳۶ ماه آینده اجرایی می‌شود و بر بهبود دسترسی به آموزش ایمن برای کودکان، افزایش مهارت‌های اصلی تحصیلی و اجتماعی-عاطفی آنان و افزایش مشارکت جامعه برای تضمین پایداری بلندمدت آموزش، تمرکز خواهد داشت. همچنین ملکامو کاسا، مسئول دفتر سازمان نجات کودکان در افغانستان گفته است: «ما به این باور هستیم که هر کودکی حق دارد در محیطی امن و آرام به آموزش باکیفیت دسترسی داشته باشد.» در حالی اتحادیه اروپا بر آموزش کودکان در افغانستان سرمایه‌گذاری می‌کند که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 101 بازدید

ولکر ترک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که افغانستان به دلیل محدودیت‌ها بر دسترسی زنان و دختران به خدمات صحی، یکی از بالاترین نرخ‌های مرگ‌ومیر مادران در جهان را دارد. آقای ترک این سخنان در آغاز شصتمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مطرح کرده و گفته است که حکومت سرپرست افغانستان نه‌تنها دسترسی زنان به خدمات صحی را محدود کرده‌، بلکه بسیاری از حقوق بشری آنان را نیز نقض کرده است. وی در ادامه تاکید کرده است: «طی سال گذشته، حذف زنان و دختران از زندگی عمومی تقریباً کامل شده است.» همچنین کمیسر عالی حقوق ‌‌بشر سازمان ملل متحد در این نشست به اخراج مهاجران افغانستان از ایران و پاکستان و شماری دیگر از کشورها اشاره کرد و افزوده است که سیاست‌ها و رویه‌هایی که حقوق مهاجران و پناهندگان را نقض می‌کنند، در برخی کشورها در حال عادی شدن هستند. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. در حال حاضر افغانستان با بحران جدی بشری مواجه است و نیمی از ‏جمعیت کشور نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند. در همین حال اخراج ‏گروهی مهاجران افغانستان از کشورهای همسایه، به وخامت وضعیت ‏افزوده است.‏ همزمان با این، نهادهای سازمان ملل از کمبود داکتران زن در کشور هشدار داده‌اند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 174 بازدید

مسوولان محلی از ولایت غزنی می‌گویند در پی یک رویداد ترافیکی در این ولایت، شش تن جان باخته و چهار نفر دیگر زخمی شده است. فرماندهی پولیس غزنی با نشر اعلامیه‌ای گفته است که در پی ‏تصادف اتوبوس نوع ۵۸۰ با موتر تیزرفتار نوع ‏فیلدر، شش نفر، شامل یک زوج با چهار کودک‌ شان جان ‏باخته و چهار نفر دیگر زخمی شدند. در اعلامیه آمده است که این حادثه صبح امروز (دوشنبه، ۱۷ سنبله) در ساحه ‏حوزه اول امنیتی شهر غزنی در کوتل روضه رخ داده ‏است.‏ فرماندهی پولیس غزنی تاکید کرده است که دلیل وقوع این حادثه بی‌احتیاطی رانندگان بوده است. همچنین منابع از وقوع یک حادثه‌ی ترافیکی در مسیر ‏جلال‌آباد-کابل خبر می‌دهند و می‌گویند که در این ‏حادثه دو نفر جان باخته و سه نفر دیگر زخمی شده‌اند.‏‏ منبع افزوده است که حوالی ساعت ۸:۰۰ صبح امروز (دوشنبه، ۱۷ ‏سنبله) در منطقه‌ی «تنگه ابریشم» بین ولسوالی‌های ‏سروبی و قرغه‌ای تصادف میان یک موتر لندکروز و ‏یک سراچه رخ داده است.‏ به گفته‌ی منبع، از جمله راننده‌ی سراچه جان باخته ‏و سه نفر دیگر زخمی شده‌اند.‏ این سومین رویداد مرگبار ترافیکی طی یک ماه گذشته در کشور است. چند روز پیش نیز در یک رویداد ترافیکی در سرک حلقوی هرات در مربوطات ولسوالی گذره نزدیک به ۸۰ تن از شهروندان کشور که عمدتا مهاجران اخراج شده افغانستانی از ایران بودند جان باختند. قابل ذکر است که حوادث ترافیکی سالانه جان صدها نفر را در سراسر افغانستان می‌گیرد و صدها زخمی برجای می‌گذارد. علت وقوع اکثر این حوادث سرعت غیرمجاز، بی‌احتیاطی رانندگان، خرابی جاده‌ها و نبود علایم ترافیکی گفته می‌شود.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 140 بازدید

یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان همزمان با روز جهانی کتاب، بر دسترسی مساوی دختران و زنان کشور به آموزش تاکید کرده است. یوناما امروز (دوشنبه، ۱۷ سنبله) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که رزا اوتونبایوا، رییس این دفتر نیز در تجلیل از این روز شرکت کرده است. در ادامه آمده است: «یوناما در حالی که از میراث ادبی غنی این کشور تجلیل می‌کند، خواهان دسترسی فراگیر به آموزش برای همگان است، به‌ویژه برای زنان و دختران.» رزا اوتونبایوا در ادامه تاکید کرده است که کتاب‌ها نه تنها منبع دانش هستند، بلکه مسیری به سوی رفاه پایدار نیز می‌باشند. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. در حال حاضر افغانستان با بحران جدی بشری مواجه است و نیمی از ‏جمعیت کشور نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند. در همین حال اخراج ‏گروهی مهاجران افغانستان از کشورهای همسایه، به وخامت وضعیت ‏افزوده است.‏ همزمان با این، نهادهای سازمان ملل از کمبود داکتران زن در کشور هشدار داده‌اند. به دنبال کمبود داکتران زن در ولایت کنر، سازمان صحی جهان نیز خواهان لغو محدودیت‌های اعمال شده بر زنان شده است.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 127 بازدید

نمایند‌گی دایمی افغانستان در جینوا درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که امروز (دوشنبه، ۱۷ سنبله) شصتمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل برگزار می‌شود و وضعیت حقوق بشر در افغانستان در مرکز توجه قرار دارد. این نمایند‌گی با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که در این نشست، کمیشنر عالی حقوق بشر سازمان ملل گزارشی تازه درباره وضعیت افغانستان ارایه خواهد کرد. نمایندگی دایمی افغانستان در جینوا در ادامه تاکید کرد که پس از ارائه گزارش، گفتگوی میان نمایند‌گان کشورهای مختلف برگزار می‌شود. این نشست فرصتی مهم برای بررسی و بیان چالش‌ها و نگرانی‌های حقوق بشری در افغانستان خواهد بود. این شورا با اشاره به بازداشت‌های اخیر زنان در کابل گفته است که تازه‌ترین گزارش یوناما که در ۱۰ آگوست منتشر شد، نمونه‌های مشخصی از نقض حقوق بشر را برجسته می‌سازد. همچنین ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، نیز گفته بود حکومت سرپرست از نظام قضایی و حقوقی افغانستان به‌عنوان ابزاری برای سرکوب زنان، دختران و افراد دگرباش جنسی استفاده می‌کند. پیش از این، نهادهای حقوق بشری از وضعیت حقوق بشر، به‌ویژه نقض گسترده حقوق زنان در افغانستان، ابراز نگرانی کرده و خواهان سازوکار مشخصی برای پاسخ‌گویی حکومت فعلی شده‌اند.

ادامه مطلب