برچسب: آموزش

2 ماه قبل - 92 بازدید

نمایندگی اتحادیه اروپا در افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در سال گذشته به ارزش ۴.۸ میلیون یورو به زنان و دختران کارآفرین در افغانستان کمک فراهم کرده است. اتحادیه اروپا این موضوع را امروز (دوشنبه، ۲۰ حوت) در کارزار پنج‌روزه‌ای که برای حمایت از زنان افغانستان برگزار شده بود، مطرح کرده و گفته است که از توانمندسازی اقتصادی زنان و دختران افغانستان حمایت می‌کند. در ادامه آمده است که دو هزار و ۵۴ زن در افغانستان را از طریق پروژه «مالا» در زمینه تجارت‌های کوچک آموزش داده است. نمایندگی اتحادیه اروپا تاکید کرده است که افزون بر این، پروژه «مالا» تا سال ۲۰۲۵ میلادی حدود ۱۴ هزار و ۵۰۰ شغل را حفظ کرده است. این در حالی است که حکومت فعلی زنان را از کار کردن در نهادهای دولتی و غیردولتی حذف کرده است. همچنین حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 78 بازدید

برنامه جهانی غذا درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که هیچ کودکی نباید گرسنه به مکتب برود. برنامه جهانی غذا این اظهارات را در پیامی به مناسبت روز جهانی غذای مکتب در حساب کاربری ایکس خود مطرح کرده و گفته است که سه سال شده که دختران در افغانستان فقط می‌توانند به مکتب ابتدایی بروند و اینجا جایی است که آن‌ها تنها غذای مغذی را که در طول روز می‌خورند، دریافت می‌کنند. این نهاد تاکید کرده است که روزانه به هزاران کودک دانش‌آموز در افغانستان خوراکی‌های مغذی توزیع می‌کند. همچنین این نهاد ماه دلو به مناسبت روز جهانی آموزش هم تاکید کرده بود که هیچ کودکی نباید مجبور شود میان نان و آموزش یکی را انتخاب کند. برنامه جهانی غذا پنجم دلو اعلام کرد که روزانه به ۷۰۰ هزار کودک دانش‌آموز افغان میان وعده‌های مغذی توزیع می‌کند. این در حالی است که حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 95 بازدید

یونسکو یا نهاد آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد هشدار داده است که در صورت ادامه محدودیت‌ها تا ۲۰۳۰ میلادی، شمار دختران محروم از آموزش به بیش از چهار میلیون نفر خواهد رسید. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای گفته است که تا اکنون محدودیت‌های حکومت سرپرست بر زنان و دختران در افغانستان حدود ۱.۵ میلیون دانش‌آموز دختر را تحت تأثیر قرار داده است. سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل افغانستان را تنها کشوری در جهان معرفی کرده است که دختران در آن از تحصیل منع شدند. یونسکو افزوده است که این عقب‌گرد‌ نگران‌کننده در حالی رخ می‌دهد که افغانستان پس از دهه‌ها پیشرفت، اکنون شاهد نابودی دستاوردهای آموزشی زنان است. قابل ذکر است که مقام‌های حکومت فعلی همواره ممنوعیت تحصیل دختران را یک موضوع داخلی افغانستان خوانده و تاکید کرده‌اند که سیاست‌های آنان بر اساس شریعت اسلامی تنظیم شده است. ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی حکومت فعلی در پیامی به مناسب هشتم مارچ یا روز جهانی زن گفته است که حقوق زنان افغانستان در یک جامعه اسلامی و افغانی با حقوق زنان در جامعه غربی تفاوت‌های آشکاری دارد. آقای مجاهد گفت در هنگام محاسبات این تفاوت باید در نظر گرفته شود و حقوق زنان و دختران در افغانستان تامین شده است. با این وجود، حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 106 بازدید

حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین افغانستان به مناسبت هشت مارچ یا روز جهانی زن از حکومت سرپرست خواسته است تا دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها را دوباره به‌روی دختران و زنان کشور بازگشایی کند. آقای کرزی این اظهارات را در حساب کاربری ایکس خود مطرح کرده و گفته است: «زنان افغانستان در تمام مبارزات و تحولات بخصوص مبارزات استقلال ‌طلبانه و شگوفایی فرهنگ، دوشادوش مردان حضور داشته و رسالت‌شان را در راستای آبادی و پیشرفت وطن به‌خوبی ادا کرده‌اند.» وی در ادامه تاکید کرده است: «حال و آینده‌‌ی افغانستان را نیز مقتضی حضور و مشارکت معنادار زنان همگام با مردان در تمام عرصه‌ها می‌دانم و تاکید می‌کنم که به این منظور لازم است فرصت‌های پیشرفت و نقش‌آفرینی برای زنان؛ فراهم و زمینه‌ی تعلیم و تحصیل برای دختران مهیا گردد.» رییس‌جمهور پیشین افغانستان می‌گوید: «با آرزوی سعادت و موفقیت برای زنان کشور و گرامیداشت مجدد روز جهانی زن، یکبار دیگر از حکومت سرپرست اسلامی می‌خواهم دروازه مکاتب و دانشگاه‌ها را به‌روی دختران بگشاید تا با شگوفا شدن استعدادهای جوانان اعم از دختران و پسران، راه پیشرفت و توسعه کشور ما هموار گردد و افغانستان با تکیه بر دانش و بازوی فرزندان خود از احتیاج بیرونی رهایی یابد.» این در حالی است که روز گذشته، هشتم مارچ یا روز جهانی زن بود. در حالی از این روز تجلیل می‌شود که زنان و دختران در افغانستان با محدودیت‌های شدید مواجه هستند. باید گفت که حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 114 بازدید

نصیراحمد فایق، سرپرست نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد می‌گوید که زنان و دختران افغانستان تحت حاکمیت حکومت سرپرست یکی از «شدیدترین آپارتایدهای جنسیتی در تاریخ را» تحمل می‌کنند، اما زنان و دختران افغانستان هرگز تسلیم نشده‌اند. آقای فایق این اظهارات را با نشر پیامی به مناسبت هشت مارچ یا روز جهانی در حساب کاربری ایکس خود مطرح کرده و نوشته است که زنان افغانستان از آموزش و کار محروم و حتا از تحصیل در رشته‌های طبی منع شده‌اند و به تدریج از زندگی عمومی حذف می‌شوند. وی تاکید کرده است: «با این‌حال، زنان افغانستان تسلیم نشده‌اند؛ در مکاتب مخفی تدریس می‌کنند، تخلفات را مستند می‌سازند، و با وجود سرکوب وحشیانه، برای حقوق خود مبارزه می‌کنند.» سرپرست نمایندگی افغانستان افزوده است: « شجاعت آنان به ما یادآوری می‌کند که چرا باید به مبارزه ادامه دهیم. آزادی آنان غیرقابل مذاکره است. صدای آنان باید شنیده شود.» نصیراحمد فایق گفته است: «امروز و هر روز، ما سیاست‌های زن‌ستیزانه‌ی را به‌شدت محکوم می‌کنیم و در کنار زنان افغانستان ایستاده‌ایم. مبارزه آنان، مبارزه‌ی ما است. حقوق آنان، حقوق بشر است.» قابل ذکر است که زنان و دختران افغانستان پس از تسلط دوباره‌ی حکومت فعلی بر کشور، اعتراضات خود را آغاز کردند ‌و خواستار تأمین حقوق و آزادی‌های اساسی‌شان و عدم به‌رسمیت‌شناسی حکومت سرپرست هستند. با این‌حال، اعتراضات خیابانی زنان سرکوب و محدودیت‌ها علیه زنان و دختران تشدید شدند. همچنین حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 100 بازدید

به مناسبت روز جهانی زن (۸ مارچ)، فرصتی فراهم می‌شود تا نگاهی عمیق‌تر به وضعیت تحصیل و سواد زنان در افغانستان بیندازیم؛ کشوری که تاریخ پرفراز و نشیبی در زمینه حقوق زنان، به‌ویژه حق آموزش، تجربه کرده است. تحصیل و سواد، به‌عنوان پایه‌های اصلی توانمندسازی افراد و جوامع، برای زنان افغانستان نه تنها یک حق اساسی، بلکه ابزاری برای رهایی از محدودیت‌ها و بازسازی آینده‌ای روشن‌تر بوده است. با این حال، این مسیر همواره با چالش‌های عدیده‌ای از جمله جنگ، فقر، فرهنگ مردسالارانه و سیاست‌های تبعیض‌آمیز همراه بوده است. اولین اقدام اصلاحی برای آموزش زنان تلاش برای آموزش زنان در افغانستان به بیش از یک قرن پیش بازمی‌گردد. در زمان پادشاهی امان‌الله خان (۱۹۱۹-۱۹۲۹)، اصلاحات مدرنی با هدف بهبود وضعیت زنان آغاز شد. او با تأکید بر اهمیت تحصیل زنان، مکاتب دخترانه را تأسیس کرد و حتی گروهی از دختران را برای تحصیل به خارج از کشور فرستاد. ملکه ثریا، همسر امان‌الله، نیز نقش مهمی در این اصلاحات داشت و با تأسیس نشریه‌ای به نام ارشادالنسوان، به آگاهی‌بخشی زنان کمک کرد. اما این تلاش‌ها با مخالفت‌های شدید سنتی و مذهبی روبه‌رو شد و با سقوط امان‌الله، تحصیل زنان به حاشیه رفت. در دهه‌های بعدی، به‌ویژه در زمان ظاهر شاه و پس از آن در دوران جمهوری (دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰)، زنان به تدریج به مکاتب و دانشگاه‌ها راه یافتند. در این دوره، حضور زنان در عرصه‌های آموزشی و حرفه‌ای افزایش یافت و آمارها نشان می‌دهد که تا سال ۱۹۹۱، حدود ۷ هزار زن در مؤسسات آموزش عالی و ۲۳۰ هزار دختر در مکاتب مشغول تحصیل بودند. با این حال، این پیشرفت‌ها عمدتاً در شهرها متمرکز بود و مناطق روستایی همچنان از دسترسی به آموزش محروم بودند. تأثیر جنگ و حاکمیت امارت اسلامی در دهه ۱۹۹۰ با آغاز جنگ‌های داخلی و به‌ویژه تسلط امارت اسلامی در دهه ۱۹۹۰، تحصیل زنان به یکی از تاریک‌ترین دوره‌های خود رسید. این گروه با تفسیر سخت‌گیرانه از قوانین اسلامی، تحصیل دختران را به‌طور کامل ممنوع کردند. مکاتب دخترانه تعطیل شد، معلمان زن از کار اخراج شدند و نرخ سواد زنان به شدت کاهش یافت. در این دوره، تخمین زده می‌شود که نرخ سواد زنان در مناطق روستایی به ۳ تا ۴ درصد و در شهرها به حدود ۱۳ درصد سقوط کرد. این محدودیت‌ها هم دسترسی زنان به آموزش را از بین برد، و هم پیامدهای عمیقی بر سلامت، اقتصاد و ساختار اجتماعی افغانستان گذاشت. پیشرفت‌ها پس از سال ۲۰۰۱ پس از سقوط امارت اسلامی در سال ۲۰۰۱، با حمایت جامعه جهانی و دولت جدید افغانستان، تلاش‌هایی برای احیای آموزش زنان آغاز شد. قانون اساسی سال ۲۰۰۳ حق تحصیل زنان و دختران را به رسمیت شناخت و ماده ۴۴ این قانون دولت را مکلف به توسعه تعلیم برای زنان کرد. میلیون‌ها دختر به مکاتب بازگشتند و دانشگاه‌ها بار دیگر پذیرای زنان شدند. تا سال ۲۰۱۷، بر اساس گزارش‌ها، حدود ۳.۵ میلیون کودک از جمله تعداد قابل توجهی دختر به مکاتب دسترسی داشتند، هرچند هنوز ۸۵ درصد از کودکانی که از تحصیل محروم بودند، دختران بودند. در این دوره، حضور زنان در حرفه‌هایی چون پزشکی، معلمی و حتی سیاست افزایش یافت و چهره‌هایی چون شمسیه حسنی(هنرمند)، لیمه آفشید(شاعر) و هدی خموش(روزنامه‌نگار و فعال حقوق زن)، الهام‌بخش نسل جدیدی از زنان شدند. با این حال، این پیشرفت‌ها شکننده بود. ناامنی، فقر و سنت‌های مردسالارانه همچنان موانع بزرگی بودند. در بسیاری از مناطق، خانواده‌ها به دلیل نگرانی‌های امنیتی یا باورهای فرهنگی از فرستادن دختران به مکتب خودداری می‌کردند. همچنین، کمبود معلمان زن و زیرساخت‌های آموزشی، به‌ویژه در روستاها، دسترسی به تحصیل را محدود کرده بود. سقوط نظام جمهوری و وضعیت کنونی از آگست ۲۰۲۱، با بازگشت حکومت سرپرست به قدرت، وضعیت تحصیل و سواد زنان بار دیگر به مخاطره افتاد. حاکمان جدید در ابتدا وعده‌هایی برای اعتدال دادند، اما به سرعت سیاست‌های محدودکننده را اعمال کردند. دختران از تحصیل بالاتر از صنف ششم منع شدند و در دسامبر ۲۰۲۲، تحصیلات دانشگاهی زنان نیز ممنوع شد. حتی انستیتوت‌های پزشکی، که آخرین پناهگاه آموزشی برای دختران بود، در دسامبر ۲۰۲۴ بسته شد. این اقدامات، افغانستان را به تنها کشوری در جهان تبدیل کرده است که به‌طور سیستماتیک زنان را از آموزش محروم می‌کند. امروز، بیش از یک میلیون دختر از رفتن به مکتب محروم هستند و نزدیک به ۳۳۰ هزار دختری که در سال ۲۰۲۳ صنف ششم را به پایان رساندند، نمی‌توانند تحصیل خود را ادامه دهند. این محدودیت‌ها نه تنها آینده فردی این دختران را نابود می‌کند، بلکه پیامدهای بلندمدتی بر جامعه دارد. مادران بی‌سواد نمی‌توانند به تربیت نسل بعدی کمک کنند و کمبود متخصصان زن در بخش‌هایی چون صحت و تعلیم، مشکلات را تشدید می‌کند. گزارش‌ها نشان می‌دهد که ۹۰ درصد زنان در افغانستان بی‌سواد هستند و این آمار در سایه سیاست‌های کنونی رو به وخامت است. مقاومت و امید با وجود این محدودیت‌ها، زنان افغانستان دست از مبارزه -برای تعلیم و تحصیل- نکشیده‌اند. صنف‌های درسی مخفی توسط معلمان شجاع تأسیس شده و برنامه‌های آموزشی آنلاین، هرچند با چالش‌هایی چون کمبود برق و اینترنت، به برخی دختران کمک کرده است. اعتراضات خیابانی زنان، با شعارهایی چون «تحصیل، کار، آزادی»، نشان‌دهنده عزم آن‌ها برای بازپس‌گیری حقوق‌شان است، هرچند این اعتراضات اغلب با سرکوب خشونت‌آمیز مواجه شده است. جامعه جهانی نیز بارها این وضعیت را محکوم کرده و سازمان ملل تأکید کرده که آموزش زنان شرط اساسی برای به رسمیت شناختن حکومت سرپرست است. اما تاکنون، فشارهای بین‌المللی نتوانسته تغییری در سیاست‌های این رژیم ایجاد کند. سخن پایانی وضعیت تحصیل و سواد زنان در افغانستان، آینه‌ای از چالش‌ها و امیدهای این کشور است. در حالی که تاریخ نشان‌دهنده تلاش‌های مستمر برای بهبود این وضعیت است، واقعیت کنونی حکایت از عقب‌گردی دردناک دارد. روز جهانی زن فرصتی است تا جهان به یاد آورد که آموزش زنان نه تنها یک حق، بلکه ضرورتی برای صلح، توسعه و عدالت است. زنان افغانستان، با وجود همه دشواری‌ها، همچنان مشعل امید را روشن نگه داشته‌اند و این وظیفه ماست که صدای آن‌ها را بشنویم و از مبارزه‌شان حمایت کنیم.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 79 بازدید

همزمان با هشت مارچ یا روز جهانی زن، دفتر اتحادیه اروپا در افغانستان می‌گوید که برای نشان‌دادن همبستگی خود با زنان و دختران افغانستان یک کارزار پنج‌روزه راه‌اندازی می‌کند. این دفتر با نشر اعلامیه‌‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این کارزار متمرکز بر پنج بخش کلیدی خواهد بود، اما این بخش‌ها را مشخص نکرده است. در اعلامیه آمده است که آنان از «قدرت، انعطاف‌پذیری و شجاعت» همه‌ی زنان و دختران افغا‌نستان ستایش می‌کند. دفتر اتحادیه اروپا تاکید کرده است که از زنان افغانستان در زمینه‌های مختلف، به‌شمول صحت، آموزش، معیشت و فرصت‌های اقتصادی حمایت می‌کند. قابل ذکر است که امسال چهارمین سال متوالی است که زنان افغانستان روز جهانی زن را در زیر حاکمیت حکومت سرپرست سپری می‌کنند. باید گفت که حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 103 بازدید

سازمان عفو بین‌الملل به مناسبت هشت مارچ یا روز جهانی زن گفته است که حمایت نمادین جامعه‌ی جهانی از زنان و دختران افغانستان کافی نیست. این سازمان امروز (شنبه، ۱۸ حوت) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود از کشورها خواسته است که از زنان و دختران افغانستان به‌طور واقعی حمایت کنند. در سازمان عفو بین‌الملل آمده است: «صدای آنان باید تقویت شود و دولت‌ها باید اقدام کنند.» عفو بین‌الملل همچنان خواهان راهپیمایی و درخواست حقوق‌ زنان و دختران از سوی جامعه‌ی جهانی شده است. همچنین پیش‌تر، یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان خواهان سرمایه‌گذاری بر روی دختران و زنان افغان شده بود. در حالی از روز جهانی زن تجلیل می‌شود که زنان و دختران افغانستان از سوی حکومت سرپرست به‌طور کامل از حقوق انسانی‌شان محروم شده‌اند. باید گفت که حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 76 بازدید

روز جهانی زن، یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان به این مناسبت از حکومت سرپرست خواسته است که محدودیت‌هایی را که زنان و دختران را از حقوق اساسی و بنیادی‌شان محروم کرده، بردارند. یوناما امروز (شنبه، ۱۸ حوت) به مناسبت هشت مارچ، روز جهانی زن با نشر اعلامیه‌ای گفته است که زنان و دختران افغانستان به‌گونه‌ی سیستماتیک از حقوق شان در زمنیه‌های تعلیم، کار و زندگی اجتماعی محروم هستند. این سازمان تاکید کرده است که این محدودیت‌ها نه تنها نقض حقوق بشر است، بلکه موانعی بر سر راه پیشرفت افغانستان، عمیق‌تر کردن فقر و انزوا برای میلیون‌ها نفر است. در بخشی از اعلامیه آمده است که سازمان ملل متحد از کشورهای عضو می‌خواهد که همبستگی را با تقویت صدای زنان افغانستان، حمایت از رهبری آنها و سرمایه‌گذاری در انعطاف‌پذیری و آینده آنها به عمل تبدیل کنند. همچنین اعلامیه به نقل از رزا اوتنبایوا، نماینده‌ی ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان نوشته است که این سازمان در همبستگی کامل با زنان و دختران افغانستان می‌ایستد و در محکومیت محو دوامدار زنان از زندگی اجتماعی متحد باقی می‌ماند. خانم اوتنبایوا تاکید کرده است: «آنچه در توان ما است برای سرمایه‌گذاری روی استقامت و رهبری زنان و دختران افغانستان، که کلیدی برای افغانستان شکوفا و همه شمول اند، ادامه خواهیم داد.» وی افزوده است که زنان و دختران افغانستان با وجود چالش‌های فوق‌العاده، به رهبری، آبادی و پشتیبانی از محلات شان ادامه می‌دهند و جا دادن این زنان در محراق تلاش‌ها برای راه‌حل چالش‌های کنونی و در حال ظهور امر ضروری است. سازمان ملل گفته است که زنان افغانستان خواسته‌های خود را به‌گونه‌ی واضح به جامعه‌ی بین‌المللی ابراز داشته‌اند و این خواسته‌ها دربرگیرنده‌ی دادخواهی برای اعاده‌ی حقوق و آزادی‌های‌شان است. همچنین آلیسون دیودیان، رییس بخش زنان ملل متحد در افغانستان اظهار داشته است: «واکنش ما در برابر محو زنان از زندگی اجتماعی آزمونی برای تعهد ما در قبال زنان و دختران در سراسر جهان است. باید در کنار زنان افغان بایستیم چون زندگی مان به آن بستگی دارد.» این در حالی است که حکومت سرپرست پس از حاکمیت خود بر افغانستان، محدودیت‌های شدیدی بر زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر زنان و دختران افغانستان از آموزش، کار و گشت‌وگذار آزاد محروم هستند. در این سه سال و نیم علی‌رغم درخواست‌های جهانی برای احترام به حقوق زنان افغانستان، حکومت فعلی محدودیت‌های‌شان را تشدید کرده است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 89 بازدید

فیلم سینمایی تابو‌شکنان که بر اساس داستان زندگی واقعی و الهام‌بخش اعضای تیم رباتیک دختران افغانستان ساخته شده، در سینماهای آمریکا به نمایش گذاشته شده است. این فیلم به کارگردانی بیل گاتنتاگ، برنده‌ اسکار، روایت‌گر از زندگی گروهی از دختران اهل افغانستان که در مسابقات رباتیک موفقیت چشمگیری به دست آوردند و همچنان با آینده تاریک روبرو هستند. داستان الهام‌بخش تیم رباتیک دختران افغانستان، روایت واقعی از تلاش، ایستادگی و امید دختران است. این فیلم زمانی به نمایش درآمده است که از حاکمیت حکومت سرپرست بر افغانستان سه و نیم سال می‌گذرد. در این مدت، زنان و دختران در افغانستان با محدودیت‌های شدیدی مواجه شدند. این فیلم زندگی چهار عضو تیم رباتیک را به تصویر می‌کشد، دخترانی که با عشق به علم و فناوری، مرزهای محدودیت را شکستند، اما با فروپاشی حکومت افغانستان، سرنوشت شان دگرگون شد و مانند میلیون‌ها هم‌وطن خود آواره شدند. قابل ذکر است که بسیاری از اعضای این تیم اکنون در دانشگاه‌های آمریکا به تحصیل ادامه می‌دهند، اما هزاران دختر دیگر در افغانستان، ۱۲۶۶ روز است که از رفتن به مکتب محروم شده‌اند. همچنین رویا محبوب، بنیان‌گذار این تیم می‌گوید که این فیلم سفری را روایت می‌کند که در آن دختران برای دسترسی به آموزش، فناوری، هنر و خلاقیت مبارزه کردند. در حالی این فیلم نشر می‌شود که حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

ادامه مطلب