یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در روز جهانی «دانش‌آموز» از راه‌اندازی یک صنف سیار برای ده‌ها دختر دانش‌آموز خبر داده است. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود، هدف از راه‌اندازی این صنف را فراهم کردن زمینه‌ی آموزش برای دختران عنوان کرده است. در بخشی از اعلامیه آمده است: «این صنف به ده‌ها دانش‌آموز دختر کمک می‌کند تا به آموزش‌های ابتدایی دسترسی پیدا کنند.» رابعه، یکی از دانش‌آموزان این صنف به صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد گفته است که پیش‌ از این هیچ دسترسی به آموزش نداشته است. رابعه تاکید کرد: «ما مشتاقیم که به این‌جا بیایم تا بتوانیم یاد بگیریم، بخوانیم و بنویسیم.» یونیسف اما در مورد موقعیت این صنف جزئیات نداده است. روز یک‌شنبه با هفدهم نوامبر، برابر با روز جهانی دانش‌آموز بوده است. این روز در حالی فرارسیده است که اکنون در افغانستان، یک هزار و ۱۵۴ روز می‌شود که دروازه‌های مکتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم قفل است. حکومت سرپرست تا اکنون خواست جامعه‌ی جهانی، سازمان‌های حقوق بشری و دانش‌آموزان مبنی بر بازگشایی مکتب‌ها را نپذیرفته است. مسوولان حکومت فعلی آموزش دختران را مسئله‌ی داخلی افغانستان عنوان کرده و می‌گویند که نه سازمان ملل و نه جامعه‌ی جهانی «حق مداخله» در این زمینه را دارند. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

هم‌زمان با روز جهانی دانش‌آموز، جنبش اعتراضی زنان به‌سوی آزادی، بار دیگر خواستار پایان دادن به ممنوعیت آموزش دختران و زنان در افغانستان شده است. این جنبش با نشر اعلامیه‌ای به مناسبت روز جهانی دانش‌آموز گفته است که حکومت سرپرست با ممانعت آموزش و تحصیل دختران و زنان، آینده‌ی کودکان افغانستان و امنیت منطقه را تهدید می‌کند. جنبش اعتراضی زنان به‌سوی آزادی از جامعه‌ی جهانی، سازمان ملل متحد، دولت‌ها و نهادهای حقوق بشری خواسته است که حق تحصیل و آموزش برای تمامی اقشار جامعه و ایجاد برنامه‌های آموزشی جایگزین برای دختران را تضمین و با محتوای آموزشی افراطی مقابله کنند. همچنین ایجاد مکاتب امن در داخل افغانستان و حمایت از کودکان مهاجر در کشورهای همسایه نیز از خواسته‌های دیگر این جنبش اعتراضی بود. از سویی هم، تیم رباتیک دختران افغانستان نیز با نشر اعلامیه‌ای جداگانه در حساب کاربری فیسبوک خود به مناسبت روز جهانی دانش‌آموز، به وضعیت تلخ دختران افغانستان اشاره کرده و گفته است که از زمان روی‌کار آمدن حکومت فعلی در افغانستان، اکنون یک هزار و ۱۵۶ روز می‌گذرد که درهای مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران بسته شده است. اعلامیه بر اهمیت اقدام فوری برای بازگشایی مکاتب، ایجاد فرصت‌های آموزشی جایگزین و حمایت از حق تحصیل دختران تاکید کرده است. همچنین یونسکو یا سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد با نشر آمارهای گفته است که ۲.۵ میلیون دختر در افغانستان از آموزش محروم‌ هستند و این ممنوعیت، نه‌تنها فرصت‌های یادگیری را از آن‌ها سلب کرده، بلکه آسیب‌های جدی روانی و اجتماعی به همراه داشته است. قابل ذکر است که از (۱۷ نوامبر) به‌عنوان «روز جهانی دانش‌آموز» یاد می‌شود و هدف آن دفاع از حقوق و تجلیل از دستاوردهای دانش‌آموزان در سراسر جهان است.

منابع محلی از ولایت فراه می‌گویند که جسد حلق‌آویز شده یک زن جوان در ولسوالی «لاش و جوین» این ولایت پیدا شده است. دست‌کم دو منبع به رسانه‌ گوهرشاد گفته‌اند که جسد این زن جوان (شنبه‌شب، ۲۶ عقرب) در منطقه‌ی قلعه‌آباد از مربوطات ولسوالی «لاش ‌و ‌جوین» ولایت فراه پیدا شده است. منبع تاکید کرد که این زن ابتدا خفه شده و سپس به قتل رسیده است. منبع افزود که جسد مقتول به شفاخانه‌ی ولایتی فراه انتقال داده شده و هویت او تا اکنون شناسایی نشده است. به گفته‌ی منبع، تا اکنون دلیل و انگیزه‌ی این رویداد روشن نیست. مقام‌های محلی طالبان در فراه هنوز در این مورد چیزی نگفته‌اند. چندی پیش نیز دو زن در این ولایت به دلیل خشونت خانواده‌گی دست به خودکشی زده بودند. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور و به‌ویژه در ولایات غربی افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

تیم کریکت پناه‌جویان زنان افغانستان، پس از سه سال انتظار، سرانجام با حمایت «کریکت بورد استرالیا» در ‌یک بازی نمادین به میدان می‌رود. بر اساس گزارش وب‌سایت رسمی کریکت استرالیا، تیم کریکت بورد «زنان پناه‌جوی افغانستانی» قرار است در ۳۰ ماه جنوری، ۲۰۲۵، در اولین بازی مقدماتی در برابر حریف خود که از سوی «کریکت بورد بدون مرز» سازمان‌دهی شده است، به میدان برود. در ادامه آمده است که بازی‌کنان تیم افغانستان، در یک اردوگاه تمرینی دو روزه در ملبورن به هم می‌پیوندند تا برای این مسابقه آماده شوند. پس از سه سال محرومیت ورزشی زنان در افغانستان و تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست در افغانستان، بازی‌‌کنان کریکت بورد زنان، به استرالیا پناهنده شده و به شکل پراگنده در شهرهای مختلف این کشور زندگی می‌کنند. نیک هاوکلی، مدیرعامل کریکت استرالیا، این مسابقه را جشنی برای همه کسانی دانسته که از اعضای تیم زنان افغانستان از زمان ورودشان به استرالیا حمایت کرده‌اند. وی تاکید کرد: «ما خوش‌حالیم که آرزوی آنان برای بازی با یک‌دیگر به واقعیت پیوسته است.» همچنین فیروزه امیری، یکی از بازی‌کنان تیم در گفتگو با رسانه‌ها تاکید کرد: «زمانی که تیمی برای افغانستان وجود ندارد، آنان نمی‌توانیم انگیزه‌ای برای ادامه‌ی بازی‌های شان داشته باشند.» خانم امیری در بخشی از صحبت‌هایش افزوده است: «بسیاری از دختران ما به فکر ترک کریکت و روی آوردن به ورزش‌های دیگر هستند. با این‌که استرالیا را به عنوان خانه‌ی دوم خود می‌دانم؛ اما همچنان آرزو دارم برای افغانستان بازی کنم.» این در حالی است که شورای بین‌المللی کریکت، اعلام کرده است که تنها هیأتی است که از کریکت زنان افغانستانی حمایت کرده و آن را سازمان‌دهی می‌کند. کریکت بدون مرز، از سال ۲۰۱۱ میلادی برای حمایت از فرصت‌های بازی برای بازی‌کنان زن ایجاد شده است. این سازمان یکی از حامیان اصلی این رویداد است و این بازی را فرصتی برای نمایش استعداد زنان افغانستانی در بیرون از کشور شان می‌داند.

کتاب شدن اثر میشل اوباما، در نخستین ماه انتشارش رکورد فروش را شکست! این کتاب که عنوان پرفروش‌ترین کتاب سال آمریکا را نصیب خود کرد، زندگی شخصی همسر اولین رییس‌جمهور آمریکا را قبل و بعد از ورود به کاخ سفید روایت می‌کند. میشل لاوون رابینسون اوباما، نویسنده و وکیل آمریکایی، نخسین زن آفریقایی تباری بود که عنوان بانوی اول ایالات متحده را داشت. تحصیلات او در زمینه حقوق باعث شد تا در زمان ریاست جمهوری همسرش به فعالیت‌های گوناگونی از جمله مشاوره به خانواده‌های نظامیان و رسیدگی به وضعیت پناه‌جویان بی‌خانمان و مشکلات اجتماعی بپردازد. میشل دانش‌آموخته دانشگاه هاروارد است و به استناد مجله اسنس، می‌توان او را یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های چند سال اخیر دانست. میشل اوباما (Michelle Obama) بانوی اول پیشین آمریکا، با استفاده از شیوه‌ای صمیمانه شما را به دنیای خود دعوت می‌کند و از تجربیاتی سخن می‌گوید که شخصیت او را شکل داده‌اند. در واقع کتاب شدن (Becoming Michelle Obama) حکایت سرگذشت زنی است که دشواری‌ها و موانع زندگی را قدم‌ به ‌قدم پشت سر می‌گذارد و با تلاش، صبوری، تدبیر و ایستادگی آینده‌ای روشن برای خود رقم می‌زند. او در این کتاب بازگو می‌کند که زندگی‌اش را از کجا آغاز کرده است. از طبقه‌ی دوم خانه یکی از بستگانش در جنوب شهر شیکاگو، ‌ جایی که به خاطر نرخ بالای جرم و جنایتش مشهور است. اما با تلاش به موفقیت می‌رسد و زندگی ایده آلی برای خود فراهم می‌کند. این کتاب نوعی داستان رویای آمریکایی است. دختری از یک خانواده‌ای فقیر و کارگری که تحصیل در یک دبیرستان خوب پلی می‌شود تا او بتواند به هاروارد راه پیدا کند. درس می‌خواند و وکیل می‌شود و سرانجام از کاخ سفید سر در می‌آورد. جملات برگزیده کتاب شدن: - اگر در زندگی چیزی یاد گرفته باشم، این است که قدرت استفاده از صدایم را داشته باشم. نهایت تلاشم را کردم که حقایق را بگویم و به زندگی مردمی که فراموش شده‌اند، نور بتابانم. - اگر به خودتان اجازه بدهید که شناخته و شنیده شوید، این نشانه‌ی قدرت شماست و داستان منحصر به فرد خود را دارا باشید و از صدای خود بهره ببرید. اگر مایل باشید دیگران را بشناسید و صدایشان را بشنوید نشانه‌ی مرحمت و خوش‌ نیتی شما است و این ‌گونه من، من شدم. - بیایید همدیگر را بپذیریم. شاید بتوانیم کم‌تر بترسیم. کم‌تر قضاوت‌های اشتباه بکنیم. کلیشه‌ها و تعصباتی که ما را بی‌هیچ دلیل و مفهومی از هم جدا می‌کنند را دور بیندازیم. شاید بهتر بتوانیم یکدیگر را همان‌طور که هستیم قبول کنیم و در آغوش بگیریم. بخش اول این کتاب در هشت فصل به روایت دوران کودکی تا دانشگاه میشل اوباما می‌پردازد. از شروع زندگی سخت تا رسیدن به هاروارد، روابط خانوادگی خانواده‌اش و تاثیری که این روابط در تمام دوران زندگی‌اش گذاشته است. او معتقد است حمایت والدینش پشتوانه‌ای برای او بوده که اکثر هم‌نژادانش از آن محروم‌اند و همین موضوع سبب شده تا با مواجهه با چالش‌های زندگی بتواند روی پای خودش بایستد. بخش دوم در ده فصل آشنایی، ازدواج و سال‌های اولیه زندگی میشل و همسرش باراک اوباما را مورد بررسی قرار می‌دهد. میشل اوباما پس از اینکه از رشته حقوق دانشگاه پرینستون و بعد از آن هم از هاروارد فارغ‌التحصیل می‌شود در معتبرترین شرکت حقوقی شیکاگو با حقوقی بالا استخدام می‌شود که بسیار فراتر از انتظار خانواده‌اش بود. و بخش سوم را با روز پیروزی باراک اوباما در انتخاب شروع می‌کند و از جشن روز سوگند ریاست جمهوری سخن می‌گوید. کتاب شدن که روایتگر زندگی همسر شخص اول آمریکا است، شامل قراردادی ۶۵ میلیون دلاری است که به میشل و باراک اوباما پرداخت شده است. این کتاب به ۲۴ زبان در کشورهای مختلف جهان منتشر شده است. این کتاب به تمام کسانی که به دیدن احتمالات گوناگون سیر زندگی علاقه دارند توصیه می‌شود. اگرچه نمی‌توان آن را با عنوان پشت صحنه سیاست معرفی کرد اما بدون شک، تصویری از سبکی زندگی است که کمتر از آن دیده یا شنیده‌اید. در بخشی از کتاب شدن می‌خوانیم: گاهی به این چیزها فکر می‌کردم و سرگیجه می‌گرفتم. به شیوه‌ی خودم سعی می‌کردم تشریفات آن‌جا را کم‌تر کنم. برای خدمتکاران روشن کرده بودم که دخترها درست مثل زمانی که در شیکاگو بودیم، هر روز صبح خودشان تختشان را باید مرتب کنند. هم‌چنین به مالیا و ساشا گفتم مثل سابق رفتار کنند، مؤدب و مهربان باشند و چیزی بیش از نیاز خود سفارش ندهند. برایم مهم بود که دخترها از هر گونه تشریفات داخلی این‌جا در امان باشند. به آن‌ها گفتم بله می‌توانید در راهرو توپ‌بازی کنید. می‌توانید در آشپزخانه به‌دنبال خوراکی بگردید. مطمئن شدم که آن‌ها می‌دانند برای بیرون رفتن و بازی کردن مجبور به گرفتن اجازه نیستند .یک روز بعدازظهر وقتی از لای پنجره دو دخترم را که روی چمن‌های جنوبی سورتمه بازی می‌کردند دیدم، خوشحال و دلگرم شدم. برای سورتمه رفتن در شیب زمین چمن از چند سینی پلاستیکی استفاده می‌کردند که کارکنان آشپزخانه به آن‌ها داده بودند. حقیقت این بود که من و دخترها در تمام این مسائل از مزایا و تجملاتی که در اختیار باراک گذاشته شده بود قدردانی ‌می‌کردیم و این مهم بود چون سعادت و دلخوشی ما به سعادت او وابسته بود. ما به یک دلیل امنیت داشتیم و آن این بود که اگر امنیت ما به خطر می‌افتاد، او نمی‌توانست به خوبی فکر کرده و مملکت را اداره کند. انسان متوجه می‌شود که کاخ‌سفید با این مقصود کار می‌کند که سلامتی و کارایی و قدرت یک شخص را تضمین کند و آن شخص رییس‌جمهور است. باراک حالا کسانی را در اطرافش داشت که کارشان این بود که با او همچون گوهری قیمتی رفتار کنند. البته گاهی احساس می‌کردم این مسئله یادآور دوران تلخی در زمان‌های گذشته است که یک خانواده حول محور نیازهای یک شخص دور می‌زد و این درست متضاد چیزی بود که می‌خواستم دخترهایم فکر کنند. باراک نیز از این همه توجهی که به او می‌شد راحت نبود. هر چند کنترل اندکی روی این اوضاع داشت. او حالا پنجاه کارمند برای خواندن و جواب‌دادن به ایمیل‌هایش داشت. چند خلبان هلیکوپتر آماده به خدمت بودند تا او را به هر مقصدی که خواست برسانند. و یک تیم شش نفره که دفترچه‌ی اطلاعاتی مفیدی تنظیم کردند که باراک از اوضاع جاری مطلع شود و تصمیماتی عاقلانه بگیرد. او چند سرآشپز داشت که به تغذیه‌اش رسیدگی می‌کردند و چند نفر که مسئول خرید موادغذایی بودند و مراقب بودند غذایی که می‌خوریم سالم باشد و گاهی به صورت ناشناس به مغازه‌های مختلف رفته و بدون این‌که بگویند این مواد را برای چه کسانی می‌خرند، مواد غذایی را انتخاب می‌کردند. از زمانی که باراک را می‌شناسم هرگز از خرید، آشپزی یا خانه‌داری لذت نبرده است. او آدمی نیست که در زیرزمین جعبه ابزار داشته باشد یا این‌که برای کم‌کردن تنش‌های کاری، خوراک ریزوتو بخورد، یا به کوتاه کردن چمن‌ها روی آورد. حرف همه‌ی مسئولیت‌ها و نگرانی‌های مرتبط با خانه او را خوشحال می‌کرد، به‌خاطر این‌که ذهنش آزاد می‌شد و این امکان را داشت که به مسائل بزرگ‌تر فکر کند که تعدادشان کم نبود. جالب‌ترین مسئله برای من این بود که او حالا سه پیشکار نظامی شخصی داشت که وظیفه‌شان این بود که مراقب کمد لباس او باشند تا مطمئن شوند کفش‌هایش واکس خورده، پیراهن‌هایش اتو شده و لباس‌های ورزشی‌اش تمیز و تا شده است .همه‌ی زندگی در کاخ‌سفید با زندگی در دخمه فرق داشت. یک روز وقتی سر میز صبحانه نشسته بودیم، باراک با چشم‌هایی که شاد و شنگول بود گفت: «می‌بینی حالا چقدر مرتب و آرسته شده‌ام؟ کمد لباسم را دیده‌ای؟» من هم لبخندی زده و گفتم: «دیدم ولی تو از هیچ یک از این‌ها امتیازی نمی‌گیری. نویسنده: قدسیه امینی