برچسب: زنان و دختران

2 هفته قبل - 67 بازدید

همزمان با روز جهانی علم برای صلح و توسعه، دفتر نمایندگی اتحادیه اروپا برای افغانستان اعلام کرده است که سرمایه‌گذاری در علم و حمایت از دانش‌آموزان و استادان، قدرتمندترین مسیر به‌سوی آینده‌ی پایدار و مرفه است. این دفتر امروز (دوشنبه، ۱۹ عقرب) با نشر پیامی در حساب کاربری فیس‌بوک خود نوشته است که تعهد اتحادیه اروپا به حمایت از آموزش در افغانستان کاملاً حیاتی است. دفتر نمایندگی اتحادیه اروپا در ادامه تاکید کرده است که علم و دانش کلیدهایی برای صلح پایدار، نوآوری و حل مسأله و آینده‌ای متکی به خود برای همه‌ی شهروندان افغانستان است. این دفتر در بخشی از پیامش افزوده است: «ما در باور خود مبنی بر این‌که دانش پایه و اساس پیشرفت است، محکم ایستاده‌ایم. ما باید اطمینان حاصل کنیم که هر جوان افغان می‌تواند پتانسیل خود را شکوفا کند.» در حالی از روز جهانی علم برای صلح و توسعه تجلیل می‌شود که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 84 بازدید

شکریه بارکزی، نماینده پیشین مجلس افغانستان و سفیر پیشین افغانستان در ناروی به عنوان معاون «کانگرس جهانی آزادی» انتخاب شده است. کانگرس جهانی آزادی با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این انتخاب، تعهد کانگرس جهانی آزادی را نسبت به رهبری فراگیر و تقویت نقش زنان در تحقق آزادی، برابری و کرامت انسانی نشان می‌دهد. شکریه بارکزی در پیام خود به اعضای این کانگرس، بر کار گروهی تاکید کرده و گفته است: «ما با هم برای آزادی، برابری و عدالت ایستاده‌ایم؛ نیرومندتر، متحدتر و متعهد به تغییر جهانی.» دومین نشست کانگرس جهانی آزادی با حضور نمایندگانی از ۶۰ کشور در برلین برگزار شد. این نشست سه‌روزه بر راهبردهای مقابله با حکومت‌های خودکامه، وضعیت زندانیان سیاسی و تقویت مقاومت مدنی متمرکز بود. در جریان این نشست، انتخابات کانگرس جهانی آزادی نیز برگزار شد و هیأت رییسه آن پس از دو سال تغییر کرد. لئوپولدو لوپز، دبیرکل کنگره جهانی آزادی می‌گوید که این کنگره در حال شکل‌دهی به ائتلافی جهانی است که به گفته وی، «بزرگ‌ترین ائتلاف از مبارزان آزادی و مدافعان دموکراسی» به شمار می‌آید. هدف این کانگرس ایجاد وحدت و همکاری برای مبارزه با بی‌عدالتی و دفاع از ارزش‌های جهانی مانند انتخابات آزاد، حقوق بشر و حاکمیت قانون است.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 99 بازدید

صندوق اعتماد سازمان ملل برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زنان خودسرپرست را در ولایت غزنی برای پرورش دام‌ها حمایت می‌کند. این صندوق امروز (یک‌شنبه، ۱۸ عقرب) با نشر گزارشی گفته است که این اقدام را با همکاری برنامه (JP) و برنامه هماهنگی بازسازی ملی افغانستان انجام داده است. در بخشی از گزارش صندوق اعتماد سازمان ملل متحد برای افغانستان آمده است که هر گروه شامل ۲۰ زن خودسرپرست در روستاهای ولسوالی ناور غزنی از بسته‌های جامع دام‌داری مستفید شدند. در گزارش تاکید شده است که این بسته‌ها شامل ابزار و تجهیزات بهداشتی ضروری مثل سطل‌های شیر استیل، صافی‌ها، لیوان‌ها و قوطی‌های ۴۰ لیتری برای بهبود بهداشت و کیفیت محصول بودند. همچنین در بخشی از گزارش آمده است که بر تأمین تجهیزات، دام‌داران آموزش‌های عملی در زمینه تکنیک‌های بهبود دام‌داری، استانداردهای بهداشتی و روش‌هایی برای ارتقای کیفیت و قابلیت فروش محصولات دریافت کردند. صندوق اعتماد سازمان ملل متحد برای افغانستان افزوده است که چالش‌هایی مثل آب‌وهوای غیرقابل پیش‌بینی، روش‌های قدیمی دام‌داری و دسترسی محدود به بازارها سبب شده است که درآمدها پایین و ناامنی غذایی بالا باقی بماند. برنامه‌های حمایتی کوچک از سوی نهادهای بین‌المللی در حالی صورت می‌گیرد که حکومت سرپرست زنان را از کار کردن در ادارات و بیرون از خانه منع کرده‌اند. حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 95 بازدید

مسوولان در فرماندهی پولیس در ولایت لوگر درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که یک زن سالمند و یک کودک دختر، در شهر پل علم، مرکز این ولایت به طرز «فجیعی» توسط افراد ناشناس به قتل رسیده‌اند. فرماندهی پولیس لوگر با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این رویداد (جمعه‌شب، ۱۶ عقرب) در شهر پل علم، مرکز این ولایت رخ داده است. در اعلامیه آمده است که دو دزد شب گذشته وارد یک خانه‌ی مسکونی شده و یک زن حدوداً ۶۰ ساله و یک کودک دختر ۱۲ ساله را ابتدا بیهوش کرده و سپس با تبر آن‌ها را به شکل بسیار فجیع به قتل رسانده‌اند. به گفته‌ی فرماندهی پولیس، دزدان پس از قتل، جسد قربانیان را داخل صندوق گذاشته بودند. در ادامه آمده است که این دو مرد مبلغ دو میلیون افغانی و ۴ هزار دالر آمریکایی را از خانه‌ی مسکونی سرقت کرده و از محل فرار کرده بودند. فرماندهی پولیس لوگر در اعلامیه تاکید کرده است که دو تن را در پیوند به این رویداد، روز (شنبه، ۱۷ عقرب) از منطقه‌ی عمرآباد از مربوطات شهر پل علم، مرکز این ولایت بازداشت کرده‌اند. در اعلامیه تصریح شده است که آن‌ها در تحقیقات اولیه به «جرم» خود اعتراف کرده‌اند. مسوولان گفته‌اند که پرونده‌های این دو تن برای «پیگیری قانونی» به نهادهای عدلی و قضایی سپرده خواهد شد. پیش از این نیز در رویدادهای مشابه، چندین تن به‌شمول زنان و کودکان در شماری از ولایت‌های کشور قربانی شده‌اند. حدود یک هفته پیش از این، دزدان یک استاد دانشگاه کابل را به قتل رسانده بودند و پیش از آن، جوانی از سوی دزدان مسلح در ولایت تخار به قتل رسیده بود.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 104 بازدید

برگدیس الرتسدوتیر، معاون دبیرکل دایمی وزارت خارجه ایسلند و رییس هیأت نمایندگی این کشور در یونسکو، بر حمایت پایدار از زنان و دختران افغانستان تاکید کرده و می‌گوید که زنان و دختران این کشور نباید در سکوت جهانیان فراموش شوند. خانم الرتسدوتیر این اظهارات را در چهل‌وسومین نشست عمومی یونسکو در سمرقند مطرح کرده و گفته است که میلیون‌ها کودک، به‌ویژه دختران در کشورهای درگیر جنگ یا تحت «رژیم‌ سرکوبگر» از حق آموزش محروم مانده‌اند. او با اشاره به محدودیت‌های گسترده‌ی حکومت سرپرست بر آموزش و کار زنان در افغانستان گفت: «میلیون‌ها دختر افغانستان‌ با آزار و تبعیض آشکار جنسیتی مواجه‌اند. یونسکو باید در کنار آنان بایستد، آموزش را زنده نگه دارد و اطمینان حاصل کند که صدای زنان و دختران افغانستان‌ در جهان شنیده می‌شود.» الرتسدوتیر در این نشست تاکید کرده است که حمایت از حق آموزش، آزادی بیان و کرامت انسانی، از اصول بنیادی یونسکو است و جامعه‌ی جهانی نباید در برابر سرکوب زنان افغانستان‌ بی‌تفاوت بماند. همچنین وی در بخشی از صحبت‌هایش از نقش یونسکو در اجرای برنامه‌های اضطراری در افغانستان، اوکراین و غزه ستایش کرد و گفت این برنامه‌ها در حفظ تداوم آموزش و حمایت از روزنامه‌نگاران و دانشمندان در مناطق بحران‌زده حیاتی است. ایسلند که دوره چهارساله عضویت خود در هیأت اجرایی یونسکو را به پایان رسانده، در طول این مدت بر برابری جنسیتی، حقوق بشر، آزادی رسانه‌ها و آموزش برای همه تاکید کرده است. وزارت امور خارجه‌ی ایسلند گفته است که این کشور همچنان به همکاری با یونسکو برای حمایت از زنان و دختران افغانستان‌ و ترویج آموزش در مناطق محروم ادامه خواهد داد.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 84 بازدید

زینب صبح‌ها همیشه پیش از طلوع آفتاب بیدار می‌شود. در خانه‌ای که دیوارهایش رنگ و بوی تازگی را از دست داده‌اند، زینب نخستین کسی‌ست که چشم می‌گشاید. شب را در کنار شوهر بیمار و پنج فرزند خردسالش به صبح رسانده‌اند. در این شب‌ها، هیچ صدای شادی‌ای از خانه برنمی‌خیزد؛ تنها سکوتی سنگین و دلگیر همه جا را فرا گرفته است. وقتی زینب به خواب می‌رود، در دل دعا می‌کند که فردا اندکی بهتر از امروز باشد؛ اما خوب می‌داند که این دعاها، اغلب بی‌پاسخ می‌مانند. در نیمه‌های شب، وقتی دستانش از درد و فشار کار می‌لرزند، از خواب می‌پرد. بی‌درنگ می‌داند که باید به فکر کارهای روز بعد باشد. اما پیش از آن‌که آفتاب سر بزند، نگاهی به چهره‌ی شوهرش می‌اندازد؛ مردی که در گوشه‌ای از تخت، بی‌جان و بی‌رمق خوابیده است. او یک ماهی‌ست که به تب‌های مکرر گرفتار شده و دیگر توان کار کردن ندارد. زینب خوب می‌داند که این وضعیت ادامه خواهد داشت، و این یعنی بارِ زندگی همچنان بر دوش او خواهد ماند. زینب با چشمانی خسته و بغضی که در گلویش گیر کرده، از جا بلند می‌شود. دستانش، که هر روز زیر بار کار سخت‌تر و زبرتر می‌شوند، بی‌صدا اما مصمم به زندگی ادامه می‌دهند. ظرف‌های شب گذشته را می‌شوید، از دل کوره‌پزخانه نان خشکی برای کودکانش بیرون می‌آورد و چای سردی آماده می‌کند. وقتی نوبت به بچه‌ها می‌رسد، با لحنی آرام اما پر از خستگی می‌گوید: «صبحانه نمی‌خواهید؟ نان و چای تا چند دقیقه‌ی دیگه آماده می‌شه.» اما ناگهان به یاد می‌آورد که دیگر نه چای گرمی برای خودش مانده، نه غذایی برای خوردن. دلش برای خودش می‌سوزد، اما نمی‌گذارد این تلخی به چشم بچه‌ها بیاید. بغضش را فرو می‌برد، لبخند کم‌جانی می‌زند و باز به آشپزخانه برمی‌گردد. ساعت‌ها بی‌رحمانه می‌گذرند. زینب باید از ساعت هشت صبح تا پنج عصر در خانه‌های مردم کار کند. در خانه‌ای بچه‌داری، در خانه‌ای دیگر شستن ظرف و لباس، و جایی دیگر جارو و تمیزکاری. هرجا که کاری باشد، او هست. اما در تمام این خانه‌ها، تنها چیزی که برایش اهمیت دارد، آن حقوق اندک آخر ماه است: چهار هزار افغانی. همین مبلغ ناچیز که حتی خرج نان یک هفته نمی‌شود، چه رسد به داروی شوهر بیمار یا نیازهای پنج فرزند گرسنه‌اش. اما چاره‌ای ندارد. باید این روزهای سخت را تاب بیاورد. از وقتی که شوهرش بیمار شده، حتی یک روز برای خودش نبوده. هیچ استراحتی، هیچ هدیه‌ای، حتی یک جفت کفش ساده برای خودش نخریده است. زینب وقتی در کوچه‌های خاکی و تنگ راه می‌رود، نگاهش همیشه به زمین است. دیگر چیزی در این دنیا نیست که دلش را بلرزاند یا شوقی در او بیدار کند. امید، برای او مدتی‌ست خاموش شده است. تا ساعت پنج عصر، در خانه‌های دیگران مشغول کار است. استراحت برایش معنایی ندارد. حتی وقتی خسته و کوفته آرزو می‌کند لحظه‌ای از این زندگی فرار کند، باز خودش را میان طوفان کار و مسئولیت می‌یابد. بچه‌ها چشم‌به‌راهش هستند، و او همیشه باید برگردد — با دستان خالی، اما دلِ پر از مهر. حتی وقتی گرسنه است، لقمه را برای بچه‌ها نگه می‌دارد. همیشه، خودش را آخر می‌گذارد. در پایان روز، وقتی از خانه‌ای به خانه‌ی دیگر قدم می‌زند، دلش تیر می‌کشد. پاهایش سنگین‌اند و قلبش خسته‌تر از همیشه. بارها با خودش زمزمه کرده: «چرا زندگی این‌قدر سخت است؟ چرا حتی یک لحظه فرصت نفس کشیدن نمی‌دهد؟» اما هیچ‌گاه جوابی نیافته. تنها چیزی که همیشه در ذهنش می‌چرخد، یک جمله است — ساده، اما سنگین‌تر از تمام دردهای دنیا: «اگر من نباشم، این خانواده چه می‌شود؟» و همین فکر، همین نگرانی بی‌پایان، کافی‌ست تا فردا صبح باز هم زودتر از آفتاب بیدار شود… و دوباره زندگی را، با تمام دردهایش، به دوش بکشد. شب که به خانه برمی‌گردد، شوهرش هنوز همان‌طور در گوشه‌ی تخت خوابیده؛ بی‌رمق و خاموش. طفلانش در کنجی از اتاق، بی‌صدا کنار هم خوابیده‌اند، انگار خوابِ نان و آرامش می‌بینند. زینب به سراغ نان‌ها می‌رود؛ همان نان‌های خشک‌شده‌ی صبح که باید با دست‌های خسته‌اش دوباره گرمشان کند. نان را گرم می‌کند، اما دلش همچنان سرد است. در دلش می‌داند... شاید فردا کمی بهتر باشد — شاید. اما خوب هم می‌داند که این روزها، این خستگی‌ها، این ناتمام بودن‌ها… به این زودی‌ها تمام نمی‌شوند. برای زینب، هر روز یک آغاز تازه است؛ روزی که باید در آن برای خانواده‌اش غذا فراهم کند، به شوهر بیمارش دارو بدهد، و شب، بچه‌ها را آرام به خواب بسپارد. اما همیشه در این میان چیزی کم است؛ گاهی نان، گاهی دارو، گاهی یک نوازش ساده، و گاهی… فقط اندکی امید. و در حالی که کودکان با دستان کوچک‌شان به شانه‌های خسته‌اش پناه می‌برند، زینب به یاد می‌آورد که خودش همیشه گرسنه می‌ماند؛ اما در دلش، هنوز شمع کوچکی روشن است — امیدی که شاید، فردا… روز بهتری باشد. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 69 بازدید

جویس کارول اوتس نویسنده و شاعر برجسته‌ی آمریکایی‌ است. او از سال ۱۹۶۳ تاکنون به نوشتن مشغول است و جوایز بسیاری را از آن خود کرده. از بهترین آثار جویس کارول اوتس می‌توان به کتاب‌های «عشق تابستانی»، «شوهر عزیزم» و «دختر ذرت» اشاره کرد. جویس کارول اوتس (Joyce Carol Oates) در تاریخ ۱۶ ژوئن سال ۱۹۳۸ در نیویورک آمریکا به‌ دنیا آمد. جویس کارول اوتس اغلب روزهای کودکی خود را در مزرعه‌ی خانوادگی‌شان در خارج از شهر گذراند و بهره‌ی زیادی از هم‌صحبتی با مادربزرگش برد. به‌طوری که بخشی از مهارت خود را در نوشتن مدیون داستان‌های او می‌داند. جویس کارول اوتس بزرگ‌ترین فرزند خانواده بود و مادرش زنی مجارستانی‌تبار و خانه‌دار بود و پدرش ابزار طراحی می‌کرد. جویس کارول اوتس از سنین پایین علاقه‌ی زیادی به خواندن و نوشتن داشت و این علاقه‌ی او زمانی که مادربزرگش کتاب «آلیس در سرزمین عجایب» را به او هدیه داد دوچندان شد. در اوایل دوران نوجوانی، جویس کارول اوتس زمان زیادی را به خواندن اختصاص می‌داد و آثار نویسندگانی چون شارلوت برونته، امیلی برونته، فئودور داستایوفسکی، ویلیام فاکنر، ارنست همینگوی، و هنری دیوید ثورو را با دقت زیادی مطالعه می‌کرد. آغاز نویسندگی جویس کارول اوتس نیز به تشویق مادربزرگش و در ۱۴سالگی بود؛ زمانی که یک ماشین‌تحریر به اوتس هدیه داد. تا پایان دوران دبیرستان، جویس کارول اوتس چندین مدرسه عوض کرد و سرانجام در سال ۱۹۵۶ از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد. او در دوران نوجوانی و پیش از فارغ‌التحصیلی، مهارت خود را در نوشتن به نمایش گذاشت و توانست برنده‌ی جوایز ادبی نیز بشود. پس از فارغ‌التحصیلی و ورود به دانشگاه، جویس کارول اوتس بیشتر از پیش با جهان نویسندگی آشنا شد و در این دوران، اغلب آثار خود را به رشته‌ی تحریر درآورد که هر یک از آن‌ها با استقبال زیادی از سوی مخاطبان روبه‌رو شده‌اند. جویس کارول اوتس تاکنون جوایز بسیاری را از آن خود کرده است که از آن میان می‌توان به جایزه‌ی هنری  او در سال ۱۹۶۷، مدال ملی علوم انسانی در سال ۲۰۱۰، و جایزه‌ی سنگ برای یک عمر دستاورد ادبی که در سال ۲۰۱۲ به او تعلق گرفت اشاره کرد. جویس کارول اوتس جوایز ادبی بسیاری را از آن خود کرده و در میان مخاطبان، نویسنده‌ای شناخته‌شده است. سبک خاصِ قلم او موجب شده که هر یک از آثارش مخاطبان مخصوص‌به‌خود را داشته باشد. در ادامه، به معرفی فهرستی از بهترین کتاب‌های جویس کارول اوتس می‌پردازیم: کتاب قربانی (The Sacrifice) یکی از شناخته‌شده‌ترین آثار جویس کارول اوتس است. این کتاب بر مبنای یک پرونده‌ی جنایی واقعی در سال ۱۹۸۷ نوشته شده و در آن به موضوعاتی مانند نژاد پرستی، خشونت و بی‌رحمی پرداخته شده است. داستان کتاب قربانی روایت دختر چهارده‌ساله‌ی سیاه‌پوستی است که مورد تجاوز و آزار قرار می‌گیرد و در تلاش است تا آزارگران خود را که مردانی پرقدرت و سفیدپوست هستند، رسوا و از آن‌ها شکایت کند. کتاب شوهر عزیزم (Dear Husband) یکی دیگر از آثار شناخته‌شده‌ی جویس کرول اوتس و یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز است. این کتاب با جمله‌ای تکان‌دهنده آغاز می‌شود: «شوهر عزیز، باید بگویم که من بچه‌ها را کُشته‌ام.» جویس کارول اوتس در این کتاب، ده روایت نوآرگونه را گرد هم می‌آورد، روایت‌هایی که در هر یک از آن‌ها واقعیت و خیال آن‌چنان به‌هم پیچیده‌اند که تشخیص آن‌ها از یکدیگر کار دشواری برای مخاطب است. کتاب عشق تابستانی (A Fair Maiden) نام اثر دیگری از جویس کارول اوتس است. این کتاب را می‌توان از جهاتی با سایر آثار اوتس متفاوت دانست. نویسنده در این کتاب با نگاهی اسطوره‌ای و کمی شرقی، به مسئله‌ی جنسیت و خشونت پرداخته است. این کتاب داستان دختر نوجوانی به‌ نام کاتیا اسپیواک را روایت می‌کند که با یک نویسنده و تصویرگر کتاب که اختلاف سنی زیادی با خودش دارد آشنا می‌شود. این دو پس از آشنایی و در ابتدای مسیر، روزگاری خوش را با هم سپری می‌کنند، اما رفته رفته این زندگی شاد روی دیگر خود را نشان می‌دهد و کاتیا خود را در برابر مسیری می‌یابد که هیچ‌گاه تصور آن را نیز نمی‌کرده است. کتاب دختر ذرت (The Corn Maiden and Other Nightmares) در واقع اثری در خصوص آسیب‌شناسی جامعه‌ی کنونی آمریکاست. این کتاب با خط سِیری نامنظم و از سه زاویه دید متفاوت روایت می‌شود. داستان دختر ذرت در واقع بلندترین داستان از مجموعه‌ داستان‌های کتاب دختر ذرت و دیگر کابوس‌ها است که در سال ۲۰۱۱ به چاپ رسید. این کتاب جایزه‌ی برام استوکر را برای جویس کارول اوتس به ارمغان آورد. برخی دیگر از مهم‌ترین آثار جویس کارول اوتس: رمان‌ها: آنها: رمانی برنده جایزه ملی که به بررسی زندگی یک خانواده در جامعه‌ای خشن می‌پردازد. بلوند: رمانی پرفروش و تحسین‌شده که زندگی مریلین مونرو را از زاویه‌ای متفاوت روایت می‌کند. سیاهاب:  رمانی که به ماجرای سقوط زنی جوان به نام کلی کلره در یک مهمانی می‌پردازد و به خاطر تصویرسازی قوی‌اش شناخته می‌شود. ما مولوانی‌ها بودیم: داستانی درباره فروپاشی یک خانواده موفق در پی یک تراژدی. شب. بخواب. مرگ ستاره‌ها:  یکی از آثار جدیدتر او. داستان‌های کوتاه: چرخ عشق:  مجموعه‌ای که اوتس را به شهرت رساند و به عنوان یکی از بهترین مجموعه‌های داستان کوتاه آمریکایی شناخته می‌شود. شب‌های وحشی:  مجموعه‌ای تخیلی که به روزهای پایانی زندگی نویسندگان بزرگی چون پو، دیکنسون و همینگوی می‌پردازد. جایزه بگیر:  داستانی پرتنش و تکان‌دهنده درباره تأثیر خشونت و فقدان بر روان انسان. دیگر آثار: طریقت نویسنده : مجموعه‌ای از مقالات درباره زندگی، مهارت و هنر نویسندگی.   اغلب آثار جویس کرول اوتس فضایی رمزآلود و هیجانی دارند. او در آثارش فضای کنونی جامعه‌ی آمریکا و دورافتادگی انسان‌ها از انسانیتشان را روایت می‌کند و در این مسیر، واقعیت و خیال را به‌گونه‌ای به یکدیگر پیوند می‌دهد که تشخیص آن‌ها از هم کار دشواری می‌شود. در اغلب داستان‌های جویس کارول اوتس می‌توانیم شخصیت‌های بی‌گناهی را ببینیم که مورد تجاوز، آزار و نابرابری در جامعه‌ای پرهرج‌ومرج قرار می‌گیرند، و نکته‌ی جالب توجه اینکه این شخصیت‌ها هر بار تلاش می‌کنند قدرت خود را بازیابند و علیه استبداد و سلطه، هر چقدر هم سخت و غیرممکن، بشورند. همان‌طور که جویس کارول اوتس در مصاحبه‌ای گفته است، مادربزرگ او نقش پررنگی در نویسندگی‌اش داشت و می‌توان ردپای داستان‌های خیال‌انگیز و گاه اسطوره‌ای نسل‌های پیشین را در آثار امروز اوتس مشاهده کرد. نویسنده: قدسیه امینی

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 67 بازدید

همزمان با ممنوعیت ورود زنان بدون چادر برقع به دکان‌ها و فروشگاه‌های هرات از سوی حکومت سرپرست، ورود زنان به اداره‌های دولتی را نیز بدون چادر برقع منع شده است. دست‌کم سه منبع گفته‌اند که نیروهای امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی امروز (چهارشنبه)، مانع حضور بیش از ۵۰ زن در اداره‌های دولتی و شفاخانه‌ی حوزوی هرات شده‌اند. منبع در ادامه تاکید کرده است که نیروهای امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی در دروازه‌های اداراتی چون ریاست معارف، شفاخانه، زندان، ثبت‌ احوال نفوس و کتاب‌خانه‌ی عامه‌ی این ولایت به زنان بدون چادر برقع اجازه‌ی ورود نداده‌اند. در نوارهای تصویری که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده نیز دیده می‌شود زنان و دخترانی که برقع نپوشیده‌اند، اجازه ورود به شفاخانه حوزوی هرات را پیدا نکرده و پشت دروازه مانده‌اند. منبع افزوده است که هدف از این اقدام، مجبور کردن زنان به پوشیدن اجباری برقع است. این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که حکومت فعلی در ماه‌های اخیر محدودیت‌های بیشتری بر پوشش و حضور اجتماعی زنان در هرات وضع کرده است. روز گذشته نیز نیرو‌های امر به معروف و نهی از منکر در یک نشست با دکان‌داران و مسوولان سالن‌های عروسی این شهر، دستور داده‌اند که به زنان و دختران بدون برقع، چادر‌ نماز، نقاب (روی بند) به بازار‌ها و سالن‌های عروسی، اجازه‌ی ورود و خریداری را ندهند. همچنین نیروهای امر به معروف و نهی از منکر در شهر هرات چندی پیش مانع ورود زنان و دختران به «جمعه بازار» واقع در سرک ۶۴ متره‌ی این شهر شده بودند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 50 بازدید

اندریکا راتواته، هماهنگ‌کننده‌ی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که ملل متحد فعالیت‌های خود را در مرز اسلام قلعه‌ی هرات به‌دلیل محدودیت‌های حکومت سرپرست بر کارمندان زنان و دختران تعلیق کرده است. آقای راتواته این اظهارات را در گفتگو با خبرگزاری فرانسه مطرح کرده و گفته است که اعمال این محدودیت‌ها از سوی حکومت فعلی «چالش‌های عملیاتی فوری» ایجاد کرده و «خطرات بیشتری را متوجه مهاجران اخراج شده‌، به‌ویژه زنان و دختران» خواهد کرد. وی در ادامه در مورد جزییات این محدودیت‌ها در مرز اسلام قلعه‌ی هرات چیزی نگفته است. او تاکید کرده است که مرز اسلام قلعه‌ی ولایت هرات، نقطه عبور اصلی برای مهاجران افغانستانی اخراج‌ شده از کشور ایران است که بیش از ۶۰ درصد آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند. هماهنگ‌کننده‌ی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد در افغانستان: «سازمان ملل و نهادهای بشردوستانه همکار آن، پس از اعمال محدودیت‌های تازه که مانع فعالیت کارکنان زن سازمان ملل و شرکای آن در مرز می‌شود، عملیات خود را در مرز اسلام قلعه بین افغانستان و ایران به حالت تعلیق درآورده‌اند.» او در ادامه از وضع این محدودیت‌ها، ابراز نارضایتی کرده و هشدار داده است که سازمان ملل بدون کارمندان زن نمی‌تواند به زنان و کودکان اخراج شده از ایران خدمات ارایه کند. مسوولان محلی حکومت فعلی در هرات تا اکنون در این مورد چیزی نگفته‌اند. این در حالی است که چندی پیش یوناما یا دفتر نمایندگی سیاسی سازمان ملل متحد در افغانستان گفته بود که که بدون کارمندان زن نمی‌تواند به نیازمندان خدمات ارایه کند.

ادامه مطلب


2 هفته قبل - 107 بازدید

منابع از میان مهاجران اهل افغانستان در پاکستان می‌گویند که پولیس این کشور، فاطمه همنوا، خبرنگار افغانستان را همراه با دو کودک‌اش از منطقه «بی–۱۷» شهر اسلام‌آباد بازداشت کرده است. دست‌کم دو منبع گفته‌اند فاطمه همنوا پس از چاشت امروز (سه‌شنبه، ۱۳ عقرب) همراه با دو کودک‌اش توسط پولیس پاکستان بازداشت شده و به یکی از کمپ‌های مهاجران غیرقانونی انتقال داده‌ شده‌اند. منبع در ادامه تاکید کرده است که فاطمه همنوا از جمله خبرنگارانی است که پس از روی‌کار آمدن حکومت سرپرست به پاکستان پناه برده بود و در ماه‌های اخیر با مشکلات تمدید ویزه روبرو بوده است. در هفته‌های اخیر، حکومت پاکستان روند تمدید ویزه برای شهروندان افغانستان را دشوار کرده و هم‌زمان، روند بازداشت و اخراج مهاجران از این کشور شدت یافته است. همچنین شماری از نهادهای مدافع حقوق بشر گفته‌اند که این اقدام‌ها برخلاف اصول بین‌المللی پناهندگی است و جان بسیاری از خبرنگاران و فعالان مدنی افغانستان در پاکستان را در معرض خطر قرار داده است. پاکستان همه روزه مهاجران افغانستان را بازداشت و اخراج می‌کند.

ادامه مطلب