تاج‌الدین اولواله، رییس دفتر یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد برای افغانستان می‌گوید که در این نهاد با شرکای خود در سال ۲۰۲۴ میلادی برای ۳.۱ میلیون کودک و مراقبان آنان خطرات ماین را آموزش دادند. آقای اولواله با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «آموزش خطر ماین جان‌ها را نجات می‌دهد.» رییس دفتر صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد تاکید کرده است که مهمات منفجرنشده همچنان یک تهدید مرگ‌بار برای کودکان در افغانستان است. قابل ذکر است که افغانستان یکی از آلوده‌ترین کشورها به ماین و مواد انفجاری باقی‌مانده از جنگ است. همچنین پیش از این سازمان ملل متحد اعلام کرده بود که ۳.۳ میلیون نفر در افغانستان در فاصله‌ی یک کیلومتری ماین‌ها و مواد انفجاری زندگی می‌کنند. براساس گزارش‌های منتشره شده، انفجار ماین‌ها و مواد انفجاری همه‌ساله جان صدها نفر، به‌ویژه کودکان را در افغانستان می‌گیرد. همچنین اداره ماین‌پاکی سازمان ملل متحد (UNMAS) گزارش داده است که در سال ۲۰۲۴، بیش از ۸۰ درصد از کودکانی که در انفجار ماین در افغانستان کشته شده‌اند، پسر بوده‌اند. در سال ۲۰۲۴، ۱۴۰ نفر در انفجار ماین کشته و ۳۴۳ نفر دیگر زخمی شدند که از این تعداد ۱۰۵ نفر طفل به‌ویژه پسر بودند. با متوقف‌شدن کمک‌های اخیر ایالات متحده آمریکا، این نگرانی دوبرابر شده است که فعالیت‌های پروژه ماین‌پاکی در افغانستان محدود و با نابودی روبه‌رو است. سازمان کمک‌های مردمی ناروی که در امور بشردوستانه و ماین‌پاکی فعالیت می‌کرد، اعلام کرده است که فعالیت‌های خود را به دلیل محدودیت کمک‌های آمریکا به حالت تعلیق درآورده است. بر اساس گزارش‌های سازمان ملل متحد، در حال حاضر یک‌میلیون و دو‌صد‌هزار متر مربع زمین در افغانستان پوشیده از ماین‌ها و سایر مهمات منفجر‌نشده است. اگرچه در حال حاضر عملاً در افغانستان جنگ نیست، اما خطر انفجار ماین‌ها و سایر مهمات منفجر‌نشده توسط طرف‌های درگیر در جنگ در رژیم جمهوری در بیست سال گذشته وجود دارد.

منابع محلی از شهرک المهدی جبرییل هرات می‌گویند که یک دختر نوجوان ۱۸ ساله در این شهرک خودش را حلق‌آوزیر کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. دست‌کم سه منبع محلی با حفظ هویت خود به رسانه‌ی گوهرشاد گفته‌اند که این دختر ۱۸ ساله بعد از ظهر روز (دوشنبه، ۴ حمل) در خانه‌ پدر خود در محله‌ی آزادی از مربوطات شهرک المهدی جبرییل خودکشی کرده است. منبع تاکید کرد که این دختر نوجوان، دانش‌آموز یک «مدرسه‌ی دینی» بوده است. منبع افزوده است که این دختر نوجوان مهدیه نام داشته و در غیاب اعضای خانواده‌، خودش را از پنجره‌ی خانه حلق‌آویز کرده است. منابع می‌گویند تاهنوز علت و انگیزه‌ی این خودکشی مشخص نشده است. مسوولان محلی حکومت سرپرست در هرات تا اکنون در مورد این رویداد چیزی نگفته است. این خودکشی، اولین مورد خودکشی زنان و دختران در سال نو هجری خورشیدی است که در هرات گزارش می‌شود. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان و به ویژه در ولایات شرق کشور پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ریچارد بنت، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل در امور افغانستان، خواهان حضور زنان فوتبالیست اهل افغانستان در رقابت‌های بین‌المللی فوتبال شده است. ریچارد بنت امروز (چهارشنبه، ۶ حمل) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود از فدراسیون بین‌المللی فوتبال «فیفا» خواسته است که سکوت خود را در برابر سرکوب جنسیتی بشکند و دسترسی زنان فوتبالیست افغانستانی را به رقابت‌های جهانی فراهم کند. همچنین پیش از این، «اتحادیه ورزش و حقوق» از فیفا خواسته بود که حضور زنان فوتبالیست اهل افغانستان که در تبعید به سر می‌برند، در بازی‌های بین‌المللی تسهیل کند. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که تا دو روز دیگر قرعه‌کشی مرحله‌ی مقدماتی جام ملت‌های زنان آسیا ۲۰۲۶ برگزار می‌شود، اما تیم ملی فوتبال زنان افغانستان از این قرعه‌کشی غایب است. در گزارش آمده است که این رقابت‌ها راهی برای صعود به جام جهانی زنان ۲۰۲۷ است. در ادامه آمده است که این دومین دوره‌ی پیاپی مقدماتی جام جهانی از سال ۲۰۲۱ است که تیم زنان افغانستان از آن حذف شده است. فیفا تا اکنون در این باره چیزی نگفته است. پس از تسلط مجدد حکومت فعلی بر افغانستان، شماری از فوتبالیست‌های زن به خارج از کشور منتقل شدند و اکنون از رقابت‌های بین‌المللی محروم شده‌اند. حکومت سرپرست در افغانستان هرگونه ورزش را برای زنان افغان ممنوع کرده‌اند.

مسوولان در فرماندهی پولیس ولایت غور می‌گویند که صاعقه یا رعد و برق جان یک کودک را در ولسوالی پسابند این ولایت گرفته است. مولوی عبدالرحمن بدری، سخنگوی پولیس غور گفته است که این رویداد شب گذشته (سه‌شنبه، ۵ حمل) در روستای «برج کاکری» از مربوطات ولسوالی پسابند این ولایت رخ داده است. آقای بدری تاکید کرد که این کودک به دلیل برخورد صاعقه با یک خانه مسکونی جان باخته است. سخنگوی پولیس غور در مورد جنسیت و هویت این کودک معلومات نداده است. قابل ذکر است که ولایت غور از دو روز بدینسو گواه بارنده‌گی‌های شدید همراه با رعد و برق بوده‌ است. رویدادهای رعد و برق همه ساله در فصل بهار از مردم قربانی می گیرد. برخورد رعد و برق قبلا نیز در ولایت بدخشان جان چندین تن از باشندگان این ولایت را گرفته است. پیش از این، یک کودک ۱۵ ساله در روستای «کاتک پایان» ولسوالی شهر بزرگ این ولایت بر اثر برخورد صاعقه [رعد و برق] جان باخته است.

یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد برای افغانستان از ادامه‌ی محرومیت دختران از آموزش به «شدت ابراز نگرانی و ناامیدی» کرده و می‌گوید این محدودیت یکی از دلایل اصلی ادامه‌ی منزوی‌بودن افغانستان از جامعه‌ی جهانی است. این دفتر امروز (چهارشنبه، ۶ حمل) با نشر اعلامیه‌ای به نقل از رزا اوتنبایوا، نماینده‌ی دبیرکل سازمان ملل متحد در افغانستان نوشته است که منع آموزش دختران تنها سبب پیچیده‌شدن حقوق بشری، کمک‌های بشری و بحران‌های اقتصادی می‌شود. خانم اوتنبایوا تاکید کرده است: «سال جدید آموزشی افغانستان آغاز گردیده است، اما بازهم با نبود آشکار و زیان‌بار دختران در صنف‌ها.» وی افزوده است که منع آموزش نه تنها به آینده‌ی دختران آسیب می‌رساند، بلکه صلح و رفاه تمام مردم افغانستان را نیز متضرر می‌کند. رزا اوتونبایوا گفته است: «از بابت این که مقام‌های حاکم درخواست مردم را در سراسر کشور نادیده می‌گیرند، عمیقاً ناامید هستم.» همچنین براساس آمار یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد، با ادامه‌ی محدودیت بر آموزش دختران در افغانستان، تنها در سال جاری ۴۰۰ هزار دختر از آموزش محروم می‌شوند و شمار کل دختران محروم از آموزش به ۲.۲ میلیون دختر می‌‌رسند. یونیسف تاکید کرده است که با ادامه‌ی محدودیت تا سال ۲۰۳۰ میلادی، بیش از چهار میلیون دختر در افغانستان از آموزش محروم می‌مانند. رییس یوناما تاکید کرده است که محدودیت بر آموزش چشم‌انداز احیای افغانستان را متأثر می‌کند و باید لغو شود. او افزوده است: «این محدودیت همچنان یکی از دلایل اصلی ادامه‌ی منزوی‌بودن افغانستان از جامعه‌ی جهانی است که احیای دوباره‌ی این کشور را نیز به عقب می‌راند.» این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

شماری از زنان معترض و اعضای سازمان «حمایت از جامعه مدنی و خبرنگاران افغانستان»، در اعتراض به ادامه‌ بسته‌ماندن مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران و زنان، نگرانی‌شان را از تداوم این وضعیت ابراز کردند. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این اعتراض روز (سه‌شنبه، ۵ حمل) در برابر یکی از مکاتب دخترانه در کابل برگزار شده است. در ادامه آمده است که این اعتراض نمادی از سرکوب و سکوت اجباری تحمیل‌شده بر میلیون‌ها دختر دانش‌آموز در افغانستان بود. آنان در این تجمع نمادین، دست و زبان خود را بسته و به این شکل، همدردی و همبستگی‌شان را با دختران بازمانده از آموزش نشان دادند. معترضان تاکید کردند: «ما را خاموش نگه نمی‌دارید. هر در بسته‌ای را با اراده‌ خود خواهیم گشود. تحصیل حق مسلم ماست و از آن عقب‌نشینی نمی‌کنیم.» زنان معترض افزوده‌اند که ۲.۲ میلیون دختر در افغانستان از حق اساسی خود، یعنی آموزش، محروم شده‌اند و این وضعیت آینده‌ کشور را به خطر می‌اندازد. این سازمان می‌گوید که همواره در کنار دختران افغانستان ایستاده و برای تحقق حق تحصیل آنان از هیچ تلاشی دریغ نخواهد کرد. آنان از جامعه‌ی‌ جهانی خواسته‌اند تا برای بازگشایی مکاتب، فشارهای بیش‌تر بر حکومت سرپرست وارد کند. قابل ذکر است که حکومت سرپرست از زمان بازگشت به قدرت در افغانستان، مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم را بسته‌اند و در سال جدید تعلیمی نیز هیچ نشانه‌ای از تغییر این سیاست دیده نمی‌شود. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ائتلاف ورزش و حقوق از فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) خواسته‌ است که برای توقف تبعیض مداوم علیه اعضای تیم فوتبال زنان افغانستان که در تبعید به‌سر می‌برند، زمینه‌ی بازگشت آنان به رقابت‌های بین‌المللی را تسهیل کند. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که تا دو روز دیگر قرعه‌کشی مرحله‌ی مقدماتی جام ملت‌های زنان آسیا ۲۰۲۶ برگزار می‌شود، اما تیم ملی فوتبال زنان افغانستان از این قرعه‌کشی غایب است. در گزارش آمده است که این رقابت‌ها راهی برای صعود به جام جهانی زنان ۲۰۲۷ است. در ادامه آمده است که این دومین دوره‌ی پیاپی مقدماتی جام جهانی از سال ۲۰۲۱ است که تیم زنان افغانستان از آن حذف شده است. باید گفت که براساس قوانین کنونی فیفا، تیم ملی فوتبال زنان افغانستان برای حضور در رقابت‌های بین‌المللی باید از سوی فدراسیون فوتبال افغانستان که تحت کنترل حکومت سرپرست قرار دارد، تایید شود. حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت، ورزش زنان را ممنوع کرده و تیم‌های ورزشی زنان کشور را به‌رسمیت نمی‌شناسد. تیم ملی فوتبال زنان افغانستان و حامیانش در سه سال اخیر بارها از فیفا خواسته‌اند که آنان را به‌رسمیت بشناسد و از آنان برای حضور در رقابت‌های بین‌المللی حمایت مالی کند. اما فیفا در پاسخ به نامه‌ی ائتلاف ورزش و حقوق گفته است که برنامه‌هایی برای حمایت از فوتبالیست‌های زن افغا‌نستان در داخل و خارج از این کشور تدوین شده، اما مشخص نکرده است که آیا تیم ملی فوتبال زنان افغانستان را به‌رسمیت می‌شناسد یا خیر. در گزارش به نقل از آندریا فلورنس، مدیر اجرایی ائتلاف ورزش و حقوق آمده است: «توانایی فوتبالیست‌های زن افغانستان برای بازی در سطح بین‌المللی کاملا به مداخله‌ی فیفا بستگی دارد. پاسخ فیفا به گزارش ما استراتژی آن‌ها برای حمایت از زنان افغانستان را مشخص کرد. شنیدن این‌که فیفا برای ایجاد فرصت‌های بازی برای این بازیکنان تلاش می‌کند، دلگرم‌کننده است، اما ما همچنان امیدواریم که آن‌ها تصمیم بگیرند تیم را به‌رسمیت بشناسند و به آنان حمایت مالی، همانند سایر انجمن‌های عضو ارائه دهند.» همچنین فرشته عباسی، پژوهشگر آسیا در دیدبان حقوق بشر گفته است: «برای این ورزشکاران، فوتبال فقط یک علاقه نیست، بلکه یک کار بنیادی از مقاومت در برابر طالبان است؛ کاری در همبستگی با خواهران‌شان که هنوز در افغانستان زندگی می‌کنند. به‌رسمیت شناختن و حمایت فیفا از این تیم، این پیام قدرتمند را خواهد داشت که حقوق زنان افغانستان قابل حذف نیست.» این در حالی است که اعضای تیم ملی فوتبال زنان افغانستان پس از تسلط حکومت فعلی، کشور را ترک کردند و اکنون در کشورهای مختلف جهان، از جمله استرالیا، پرتغال، آلبانیا، بریتانیا و ایالات متحده زندگی می‌کنند.

تاج‌الدین اویواله، رییس یونیسف یا دفتر صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد برای افغانستان می‌گوید که این نهاد در سال ۲۰۲۴ میلادی، ۱۱.۶ میلیون کودک زیر پنج سال را در برابر بیماری پولیو واکسن کرده است. آقای اویواله امروز (سه‌شنبه، ۵ حمل) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که مبارزه برای پایان پولیو در افغانستان هنوز به پایان نرسیده است. رییس دفتر صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد برای افغانستان تاکید کرده است که آنان و شرکای‌شان می‌خواهند اطمینان حاصل کنند که همه‌ی کودکان برای محافظت در برابر پولیو، واکسن دریافت می‌کنند. قابل ذکر است که در سال جاری میلادی تا اکنون تنها یک مورد مثبت بیماری فلج کودکان در افغانستان در ولایت بادغیس شناسایی شده است. اما در سال ۲۰۲۴ میلادی ۲۵ مورد مثبت پولیو در افغانستان شناسایی شده بود که ۱۴ مورد آن در قندهار، هفت مورد در هلمند، دو مورد در ارزگان، یک مورد در کنر و یک مورد دیگر در نورستان بود. در حال حاضر افغا‌نستان و پاکستان تنها کشورهای جهان اند که بیماری فلج کودکان در آن‌ها ریشه‌کن نشده است.

شورای پناهندگان ناروی هشدار داده است که به‌دلیل کمبود بودجه، حضور نهادهای بشردوستانه در افغانستان کاهش خواهد یافت و زندگی میلیون‌‌ها شهروند افغانستانی در مسیر خطرناک قرار خواهد گرفت. این نهاد امروز (سه‌شنبه، ۵ حمل) با نشر اعلامیه‌ای درباره‌ی کاهش کمک‌ها به افغانستان هشدار داده و گفته است که بیشترین آسیب کاهش کمک‌ها را زنان و کودکان متحمل خواهند شد. سوز ون میگن، مسوول شورای پناهندگان ناروی (ان‌آرسی) برای افغانستان تاکید کرده است، در زمانی که مردان، زنان و کودکان در این کشور به‌شدت به حمایت‌‌های مالی و بین‌المللی نیاز دارند، نهادهای کمک‌رسان با کاهش‌ شدید بودجه از سوی اهداکنندگان و کمک‌کنندگان مواجه هستند. وی افزوده است که شورای پناهندگان ناروی مانند بسیاری از نهادهای بشردوستانه، مجبور شده است دو دفتر خود را ببندد و بسیاری از کارمندان خود را اخراج کند. در اعلامیه آمده است که افزون بر آمریکا که کمک‌هایش را متوقف کرده، دولت‌های دیگری از جمله بلجیم، فرانسه، آلمان، هالند، سویدن و بریتانیا نیز گفته‌اند که بودجه‌‌ی کمک‌‌های جهانی خود را در سال‌‌های آینده کاهش خواهند داد. مسوول شورای پناهندگان ناروی می‌گوید: «این چالش‌برانگیزترین وضعیت است که ان‌آرسی در ۲۲ سال فعالیت خود در افغانستان با آن روبرو شده است. بااین‌حال، می‌خواهم تأکید کنم که ان‌آرسی در افغانستان فعالیت خود را تعطیل نخواهد کرد. ما همچنان به ماندن در افغانستان متعهد هستیم تا از زنان، مردان و کودکان بی‌جاشده حمایت کنیم و اطمینان حاصل کنیم جوامعی که از دهه‌ها جنگ آسیب دیده‌اند، رها نخواهند شد.» در ادامه آمده است که از ماه جنوری مجبور شده است دو مرکز منابع محلی خود را بسته کند و اگر در ماه‌های آینده بودجه‌ی مناسب تأمین نشود، دو مرکز دیگر نیز در خطر بسته‌شدن قرار دارند. همچنین اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد می‌گوید که ادامه‌ی توزیع کمک‌های حیاتی در افغانستان در سال ۲۰۲۵ منوط به دریافت بودجه‌ی کافی و انعطاف‌پذیر است. براساس آمار اوچا، در سال جاری میلادی ۲۲.۹ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک بشردوستانه دارند. این دفتر برای رسیدگی به افراد نیازمند ۲.۲۴ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده است. این در حالی است آمریکا، بزرگ‌ترین کمک‌کننده‌ی افغانستان پس از روی‌کارآمدن دونالد ترامپ کمک‌هایش را قطع کرده است. در پی کاهش کمک‌ها، سازمان جهانی صحت در افغانستان هشدار داد که به‌دلیل کمبود بودجه، ۸۰ درصد مراکز صحی تحت حمایت این سازمان در افغانستان تعطیل خواهند شد.