برچسب: زنان و دختران

2 ماه قبل - 102 بازدید

درد پریودی یکی از نشانه‌های اصلی دوره قاعدگی است که از چند روز قبل از آغاز پریود شروع می‌شود و در روزهای خونریزی شدت بیشتری پیدا می‌کند. اغلب زنان این درد را در دوره عادت ماهانه خود تجربه می‌کنند اما باید گفت شدت و مدت زمان آن در سیکل قاعدگی هر خانم متفاوت است. معمولا دردهای پریودی به شکل فشار و پیچش در پایین شکم ظاهر می‌شوند و اغلب در ۴۸ تا ۷۲ ساعت اولیه قاعدگی بسیار شدید هستند. برخی زنان این درد را آن‌قدر شدید تجربه می‌کنند که نمی‌توانند فعالیت روزمره خود را انجام دهند. در چنین مواقعی می‌توان به کمک درمان خانگی و رعایت رژیم غذایی مناسب، شدت درد قاعدگی را کاهش داد. در واقع درد پریودی که در اصطلاح پزشکی به آن دیسمنوره می‌گویند ناشی از انقباضات رحم و تخریب دیواره آن برای تکمیل سیکل قاعدگی است. با شروع انقباضات، عروق خونی که در لایه‌های دیواره رحم وجود دارند، فشرده می‌شوند. نتیجه این فرآیند، قطع خون‌رسانی و اکسیژن‌رسانی کافی به رحم است. زمانی که اکسیژن کافی به رحم نرسد، دیواره آن ماده شیمیایی‌ آزاد می‌کند که علت اصلی دل درد پریودی به‌شمار می‌آید. در واقع ترشح ماده‌ای به نام پروستاگلاندین باعث تحریک و افزایش انقباض دیواره رحم می‌شود. بنابراین شما درد خفیف تا شدید را از زمان ترشح این ماده به صورت مبهم، یکنواخت و گاهی ضربان‌دار تا پایان تخریب دیواره رحم در زیر شکم احساس می‌کنید. درد طبیعی پریود چیست؟ داشتن مقداری درد در طول پریود طبیعی است. درد پریود در صورتی طبیعی است که: در دو روز اول پریود خود درد داشته باشید این درد بر زندگی روزمره شما تأثیر نگذارد با استفاده از داروهای مسکن، کمپرس گرم یا سرد از بین برود. بیشتر خانم‌ها در دوره قاعدگی در ناحیه شکم، کمر، ران و سینه‌درد احساس می‌کنند. در طول این دوره ترشح برخی مواد شیمیایی باعث انقباض ماهیچه‌ها شده و پوشش داخلی رحم می‌ریزد. این روند دردی در ناحیه شکم و رحم ایجاد می‌کند. گاهی ممکن است درد پریودی شدید شود و نیاز به درمان داشته باشد. اگر درد و گرفتگی رحم خفیف تا متوسط باشد، می‌توان با درمان خانگی یا استفاده از دم‌نوش‌های گیاهی مشکل را تا حدودی برطرف کرد. اما گاهی قاعدگی دردناک باعث اختلال در فعالیت‌های روزانه شده و باید به پزشک مراجعه کرد. برخی اختلالات و بیماری‌ها می‌توانند باعث درد شدید شوند و باید برای درمان آنها اقدام کرد. علائم درد پریود علائم درد پریود ممکن است شامل موارد زیر باشد: گرفتگی یا سنگینی در ناحیه لگن درد در معده، کمر و پاها درد مداوم حالت تهوع یا اسهال. علل درد پریود افرادی که پریودهای دردناکی دارند ممکن است سطح بالاتری از مواد شیمیایی طبیعی (به نام "پروستاگلاندین‌ها") داشته باشند که باعث انقباض رحم می‌شوند. درد قاعدگی زمانی اتفاق می‌افتد که رحم شما در طول پریود سفت می‌شود. این اغلب بخشی طبیعی از چرخه قاعدگی است. گاهی اوقات پریودهای دردناک می‌توانند ناشی از شرایطی مانند موارد زیر باشند: رشد بافت رحم در جاهای دیگر (اندومتریوز و آدنومیوز) رشد بافت در داخل و اطراف رحم (فیبروم) عفونت رحم، لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها (بیماری التهابی لگن) دستگاه داخل رحمی (IUD) نیز می‌تواند باعث درد پریود شود، به‌خصوص در ۳ تا ۶ ماه اول پس از قرار دادن آن. رژیم غذایی و تغذیه مناسب در دوره پریود باید به برخی موارد در رژیم غذایی توجه کنید. از خوردن غذاهایی که باعث نفخ و احتباس آب می‌شوند، خودداری کنید. خوردن غذاهای زیر در دوره پریود مضر است و درد را بیشتر می‌کند: غذاهای چرب الکل نوشیدنی گازدار کافئین غذاهای شور کاهش یا عدم مصرف این غذاها به کاهش درد و گرفتگی کمک می‌کند. سعی کنید به‌جای آنها مصرف چای زنجبیل یا نعناع را بیشتر کنید. درمان درد قاعدگی اگر قاعدگی دردناکی دارید، می‌توانید موارد زیر را امتحان کنید: داروی تسکین درد (مثلاً ایبوپروفن) هنگام شروع درد ورزش منظم که مواد شیمیایی طبیعی (اندورفین) را آزاد می‌کند که درد را تسکین می‌دهد قرار دادن کیسه آب گرم یا بطری آب گرم روی شکم و کمر برای کمک به شل شدن عضلات تکنیک‌های آرامش (مثلاً مدیتیشن) برای کاهش استرس درمان‌های مکمل مانند طب سوزنی یا طب طبیعی یا مکمل‌هایی مانند روغن ماهی و منیزیم. می‌توانید در مورد درمان‌های هورمونی مانند قرص یا دستگاه داخل رحمی (IUD) با پزشک خود صحبت کنید چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم اگر درمان‌های ساده برای درد قاعدگی کمکی نمی‌کنند یا اگر علائم شما آن‌قدر دردناک هستند که بر کیفیت زندگی شما تأثیر می‌گذارند، با پزشک خود صحبت کنید. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 140 بازدید

اتل مشوانی، سخنگوی ریاست تربیت بدنی و ورزش حکومت سرپرست بازی شطرنج در افغانستان را «تعلیق» کرده است. آقای مشوانی به تلویزیون خصوصی طلوع‌نیوز گفته است که به‌دلیل وجود مشکلات در سطح رهبری فدراسیون شطرنج و «ملاحظات شرعی» درباره‌ی این رشته، بازی شطرنج منع شده است. وی تاکید کرده است که پس از بررسی‌های شرعی در خصوص بازی شطرنج، در مورد ازسرگیری این بازی زیر چتر اداره‌ی ورزش تصمیم گرفته خواهد شد. او درباره‌ی آنچه ملاحظات شرعی درباره‌ی شطرنج خوانده، توضیح نداده است. حکومت سرپرست پیش از این هم بر برخی از رشته‌های ورزشی و سرگرمی‌ها محدودیت وضع کرده است. در حال حاضر ورزش هنرهای رزمی ترکیبی (ام‌ام‌ای) در افغانستان تحت کنترل حکومت فعلی ممنوع است. همچنین حکومت فعلی زنان را از تمام رشته‌های ورزشی محروم کرده‌اند. قابل ذکر است که شطرنج در بسیاری از کشورها به‌عنوان یکی از ورزش‌های فکری مؤثر در آموزش مهارت‌های ذهنی، تمرکز و تصمیم‌گیری شناخته می‌شود. افغانستان نیز در سال‌های گذشته در این رشته حضور بین‌المللی فعالی داشته است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 115 بازدید

پیو اسمیت، مدیر بخش آسیا و اقیانوسیه صندوق جمعیت سازمان ملل هشدار داده است که قطع بودجه در افغانستان مرگبار خواهد بود. آقای اسمیت با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، حمایت‌ بشردوستانه بین‌المللی در افغانستان را «حیاتی» دانست و خواستار توجه به نیازهای فوری زنان و دختران به‌ویژه در بخش سلامت شد. وی تاکید کرده است که از نزدیک به مناطق محروم افغانستان سفر کرده و با واقعیت‌های تلخ مواجه شده است. پیش از این نیز این مقام ملل متحد تخمین زده بود که قطع کمک‌های امریکا در میان سال‌های ۲۰۲۵ تا ۲۰۲۸ منجر به مرگ‌ومیر یک هزار و ۲۰۰ زن در جریان ولادت و بیش از یک صد هزار بارداری ناخواسته خواهد شد. اسمیت اذعان کرد که کمک‌های مالی آمریکا در سال ۲۰۲۳ میلادی از سه هزار و ۸۰۰ مورد مرگ در دوران بارداری در سراسر جهان جلوگیری کرده است. صندوق جمعیت سازمان ملل، بیش از ۷۰۰ مرکز صحی در سراسر افغانستان را حمایت می‌کند. قابل ذکر است که ماهانه ۷۰۰ هزار نفر از خدمات این مراکز صحی استفاده می‌کنند. با این حال در پی کاهش و قطع کمک‌های بین‌المللی، صندوق جمعیت سازمان ملل با مشکل تامین بودجه روبرو شده است. همچنین بر اساس آمار سازمان ملل متحد، در سال جاری میلادی ۲۲.۹ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند و ۱۶.۸ میلیون نفر آنان برای دریافت کمک در اولویت قرار گرفته‌اند. اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد برای کمک به این افراد ۲.۴۲ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده است. این در حالی است که کمک‌های بشری به افغانستان به شدت کاهش یافته است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 145 بازدید

فیفا یا شورای فدراسیون بین‌المللی فوتبال درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که با تشکیل تیم فوتبال زنان افغانستان متشکل از پناهندگان موافقت کرد. فیفا با نشر اعلامیه‌ای گفته است که شورای فدراسیون بین‌المللی فوتبال، استراتژی اقدام برای فوتبال زنان افغانستان را تصویب کرده است و در این طرح، تشکیل تیم فوتبال پناهندگان زنان افغانستان (AWRT) پیش‌بینی شده است. در اعلامیه آمده است که این نهاد مأموریت دارد تا تشکیل تیم فوتبال زنان افغانستان را سازمان‌دهی و تسهیل کند و این تیم باید در اسرع وقت فعالیت خود را آغاز کند. اعلامیه به نقل از جیانی اینفانتینو، رییس فیفا نوشته است که شورای فدراسیون بین‌المللی فوتبال متعهد است به هر دختری در سراسر جهان فرصت بازی فوتبال را بدهد. وی این اقدام را «تاریخی» توصیف کرده است. این در حالی است که اعضای تیم ملی فوتبال زنان افغانستان پس از بازگشت حکومت فعلی به قدرت از کشور خارج شده‌اند و اکنون در کشورهای مختلفی چون استرالیا، بریتانیا، آلبانیا، پرتغال و ایالات متحده زندگی می‌کنند. پیش‌تر نهادهای حقوق بشری از فیفا خواسته بودند که زمینه بازگشت تیم فوتبال زنان افغانستان به رقابت‌های بین‌المللی را فراهم کند. همچنین شورای فیفا در نشست خود تصمیم گرفت که جام جهانی فوتبال زنان از سال ۲۰۳۱ با حضور ۴۸ تیم برگزار شود. در این قالب جدید، تیم‌ها در دوازده گروه به مصاف هم می‌روند و تعداد بازی‌ها از ۶۴ به ۱۰۴ مسابقه افزایش خواهد یافت. همچنین مدت‌زمان برگزاری این رقابت‌ها یک هفته بیشتر از دوره‌های پیشین خواهد بود. فیفا هدف از این تغییر را توسعه و گسترش فوتبال زنان در سطح جهانی عنوان کرده است. فدراسیون فوتبال افغانستان (AFF) تحت کنترل حکومت سرپرست تا اکنون در این زمینه چیزی نگفته است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 139 بازدید

اسمم مریم است. سی و پنج سال دارم، یا شاید هم بیشتر. راستش دقیق نمی‌دانم چند سالم است. شناسنامه‌ام سال تولدم را اشتباه نوشته، و من هم هیچ‌وقت وقتش را نداشتم که به عددهای روی کاغذ فکر کنم. آنچه می‌دانم، این است که زندگی‌ام از همان روزی که پانزده سالم شد، دیگر زندگی نبود. در پانزده‌سالگی، مرا شوهر دادند. نه با لباس سفید پر زرق‌وبرق، نه با مهمانی باشکوه. فقط یک شب ساده بود که مادرم موهایم را با روغن مالید، چادر سفیدی به سرم انداخت و گفت: «دخترم، خدا قدرت بده، زنتی شدی، خوشبخت می‌شوی.» من چیزی نگفتم. دلم پر بود، اما زبانم بسته. می‌ترسیدم، ولی نه از شوهرم، از آینده‌ای که نمی‌شناختم. شوهرم سی ویک ساله بود. پدرم گفته بود: «آدم کارگر و با خداست، زن‌دار نمی‌باشد، زن اولش مرده.» آن شب فقط صدای طبل و دایره بود و نگاه سنگین زنان فامیل که زیر لب پچ‌پچ می‌کردند. فردای آن شب، من دیگر دختر نبودم. خانه شوهر، جای سرد و خاموشی بود. دیوارها گِلین و فرش‌های کهنه. شوهرم زیاد حرف نمی‌زد. شب‌ها بی‌کلام می‌خوابید، صبح‌ها زود می‌رفت سر کار. من مانده بودم با تنهایی، با ترس، با سؤال‌های که جوابی نداشتند. چند ماه نگذشته بود که فهمیدم باردارم. هنوز بدنم کودک بود، اما درونم کودکی دیگر رشد می‌کرد. در دل، بیشتر از آنکه مادر شدن را حس کنم، وحشت داشتم. زایمانم سخت بود. در خانه، با کمک زن همسایه زاییدم. ناله‌هایم را دیوارها بلعیدند. هیچ داکتر، هیچ دوا، هیچ‌کس نبود. فقط خودم بودم و خدا. وقتی نوزادم به دنیا آمد، در آغوشم گذاشتند. قلبم لرزید. این موجود کوچک از من بود، اما حس عجیبی داشتم. حس گم‌شدگی. هنوز نمی‌دانستم چه می‌کنم، هنوز یاد نگرفته بودم خودم کی‌ام، اما حالا باید مادر می‌بودم. سال‌ها گذشتند. پشت‌هم باردار شدم. شش بچه آوردم. هر بار که زاییدم، انگار بخشی از وجودم را جا گذاشتم. جسمم تحلیل رفت، روحم هم. شب‌هایی بود که از درد نمی‌خوابیدم، ولی صبح باید باز بیدار می‌شدم، غذا می‌پختم، بچه‌ها را جمع‌وجور می‌کردم. شوهرم اوایل کار می‌کرد. کارگر ساختمان بود. گاهی هم در باغ مردم عرق می‌ریخت. اما زندگی سخت‌تر شد. یک روز از طبقه دوم ساختمان افتاد. از آن به بعد، دیگر هیچ‌وقت آدم سابق نشد. نه که زخمش زیاد باشد، اما ضربه‌ای که به سرش خورد، انگار ذهنش را عوض کرد. روزبه‌روز عصبی‌تر شد. گاهی فریاد می‌زد بی‌هیچ دلیلی، گاهی با مشت به دیوار می‌کوبید. بچه‌ها می‌ترسیدند. من هم. بعد کم‌کم دیگر ساکت شد. می‌نشست گوشه‌ای و فقط به یک نقطه خیره می‌شد. حالا سال‌هاست که نه حرف می‌زند، نه کار می‌کند. فقط گاهی لب‌هایش تکان می‌خورند، انگار زیر لب دعا می‌خواند. گاهی شب‌ها کابوس می‌بیند، از خواب می‌پرد، گریه می‌کند، مثل کودک. من آرامش می‌کنم، درحالی‌که خودم به هزار تکه شکسته‌ام. خرج خانه با کیست؟ با من. اما من کاری ندارم. مکتب نخوانده‌ام. چیزی بلد نیستم. نه دوختن، نه حساب، نه خواندن درست. فقط بلد بودم جان بدهم، و همین را هم خوب انجام دادم. حالا نان خشک جمع می‌کنم. گاهی در خانه‌های مردم نظافت می‌کنم. در بدل یک لقمه نان، یا چند افغانی. بچه‌هایم... چه بگویم؟ سه تا از آن‌ها مکتب نمی‌روند. یا پول نداریم، یا کفش. بزرگ‌ترینشان، احمد، ده ساله است. صبح‌ها با دلی پر از امید می‌رود زباله جمع می‌کند. آهن، نایلون، بوتل. هر چیزی که کسی دور انداخته. دست‌هایش زخمی‌ست، اما لبخند می‌زند وقتی حتی ۲۰ افغانی پیدا کند. دخترم، زینب، هشت ساله است. عروسک ندارد. دوست دارد معلم شود، اما من نمی‌دانم آیا اصلاً تا آن وقت زنده می‌مانم؟ همیشه می‌ترسم کسی بیاید خواستگاری‌اش، مثل من. نگذارم؟ چه کنم؟ او را با چه نگه دارم؟ با شکم گرسنه‌اش؟ با لباس پاره‌اش؟ ما هر شب با شکم نیمه خالی می‌خوابیم. گاهی برای شام فقط نان خشک است و آب جوش. اگر همسایه رحم کند و چیزی بدهد، آن روز جشن است. بچه‌هایم یاد گرفته‌اند که چیزی نخواهند. سکوت یاد گرفته‌اند. شوهرم حالا بیشتر وقت‌ها نمی‌داند کجاست. گاهی اسم مادر مرده‌اش را صدا می‌زند، گاهی پسر کوچکمان را «پدر» خطاب می‌کند. دلم برایش می‌سوزد. نه این که عاشقش بوده باشم، اما آدم بود. سختی کشیده بود، تا جایی که ذهنش برید. حالا انگار جنازه‌ای‌ست که نفس می‌کشد. من کی‌ام؟ زنی که نه کودکی کرد، نه جوانی، نه حتی مادری درست. فقط باری شد بر دوش خودش. همیشه در حال دویدن، ولی هیچ‌وقت به جایی نرسیده. گاهی شب‌ها که همه خوابیده‌اند، گوشه‌ای می‌نشینم و فکر می‌کنم. به گذشته، به روزی که در حویلی خانه‌مان خاک‌بازی می‌کردم، به وقتی که دوست داشتم نقاش شوم. حالا دست‌هایم فقط زخم دارند. نه دفتر دارم، نه قلم. فقط دل. از خدا خواستم که بمیرم. چند بار. ولی بعد یادم آمد، اگر بمیرم، بچه‌ها چه می‌شوند؟ چه کسی برایشان نان خشک خیس می‌کند؟ چه کسی وقتی تب دارند پیشانی‌شان را لمس می‌کند؟ من باید بمانم. برای آن‌ها. حتی اگر خودم دیگر نباشم. من فقط زنده‌ام. زندگی نکرده‌ام. از پانزده‌سالگی تا امروز، فقط زنده مانده‌ام. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 94 بازدید

بخش زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زنان و دخترانی که در افغانستان با موانع سیستماتیک مواجه‌اند، جایگاهی مرکزی در برنامه‌های این نهاد دارند. این سازمان امروز با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود با تاکید بر حمایت از زنان و دختران افغانستانی، گفته است که آن‌ها به فضاهای امن، کمک‌های حقوقی و آموزش حرفه نیاز دارند. بخش زنان سازمان ملل متحد همچنان بر حمایت از زنان و دختران افغانستان از جمله حمایت‌های مبتنی بر نیازهای جنسیتی، تاکید کرد. همچنین در این پیام بر ضرورت حمایت از کسب‌وکارهای تحت مدیریت زنان و به رسمیت شناختن مشارکت آن‌ها به‌عنوان عاملی کلیدی برای بهبود و پایداری تاکید شده است. این سازمان در حالی نسبت به محدودیت‌های اعمال‌شده بر زنان و دختران در افغانستان ابراز نگرانی کرده که در حال حاضر حق آموزش، اشتغال و حضور در فضاهای عمومی از آن‌ها سلب شده است. براساس آخرین گزارش بخش زنان سازمان ملل متحد، بیش از ۷۰ درصد زنان برای دسترسی به کمک‌های بشردوستانه با مشکل مواجه‌اند و مقررات سخت‌گیرانه حکومت فعلی، مشارکت آن‌ها در زندگی عمومی را به شدت محدود کرده است. همچنین در نزدیک به چهار سال گذشته، آموزش دختران بالاتر از صنف ششم تعلیق شده و خواست‌های جامعه‌ی جهانی برای لغو این ممنوعیت هنوز بی‌پاسخ مانده است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 130 بازدید

مجله فوربز هشدار داده است که در سایه «نظام آپارتاید جنسیتی»، سلامت روانی زنان و دختران افغانستان به مرز فروپاشی رسیده است. این مجله با نشر مطلبی با انتقاد از سکوت در برابر وضعیت زنان و دختران افغانستان گفته است که این بحران نه تنها با سکوت پایان نمی‌یابد، بلکه در سکوت تشدید می‌شود و جان‌های بیشتری خواهد گرفت. مجله فوربز به نقل از سازمان‌های حقوق‌بشری نوشت که در پی وضع محدودیت‌های فزاینده بر زنان و دختران در افغانستان، خودکشی در میان آنان افزایش یافته است. بازگشت حکومت فعلی در آگوست ۲۰۲۱، با سلب تدریجی حقوق زنان و دختران همراه شد. در سه سال گذشته، حکومت فعلی در تمامی عرصه‌های زندگی زنان اعم از آموزش، کار، تردد در فضای عمومی و مشارکت اجتماعی و سیاسی محدودیت‌هایی چشمگیری وضع کرده‌ است. در ادامه آمده است که در تاریخ ۱ می ۲۰۲۵ میلادی، هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان (یوناما) گزارش داد که حکومت فعلی فرامین خود را برای حذف زنان از حیات عمومی و محدود کردن آزادی رفت‌وآمد آن‌ها عملی کرده‌ است. این محدودیت‌ها تاثیر عمیقی بر سلامت جسمی و روانی زنان و دختران در سراسر افغانستان گذاشته‌اند. گزارش بخش زنان سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ نشان داد که ۶۸ درصد پاسخ‌دهندگان دست‌کم یک زن یا دختر را می‌شناختند که از اضطراب یا افسردگی رنج می‌برده است و ۸ درصد نیز گفته‌اند که دست‌کم یک زن یا دختر را می‌شناسند که اقدام به خودکشی کرده است. همچنین مرسلینا امین، بنیان‌گذار سازمان «دختران به‌سوی رهبری»، هشدار داده است: «وضعیت آن‌قدر وخیم است که حتی صحبت در مورد آن باعث گریه‌شان می‌شود. آن‌ها در قفس‌اند؛ نه آموزش، نه رفت‌وآمد، نه ابراز وجود.» خانم امین افزود: «دختران تمام رویاهایی که در ذهن خود ساخته بودند، حالا هیچ شده‌اند. حتی واژه‌ای ندارند تا بیان کنند چه می‌گذرد. هر دختری که با او صحبت کرده‌ام، دچار مشکلات روانی است، اما نمی‌تواند درباره‌اش صحبت کند.» با حذف حقوق زنان و دختران و عدم دسترسی ناظران بین‌المللی به کشور، گزارش‌دهی درباره وضعیت افغانستان بسیار دشوار شده است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 111 بازدید

دفتر نمایندگی اتحادیه اروپا برای افغانستان به مناسبت روز جهانی قابله‌ها گفته است که دسترسی به آموزش برای همه‌ی زنان، به‌ویژه آموزش طبی، نیروی کار قوی‌تری را برای همه ایجاد می‌کند. این دفتر امروز (دوشنبه، ۱۵ ثور) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود از فداکاری قابله‌ها قدردانی کرده و گفته است که توانمندسازی آنان جان‌ها را نجات می‌دهد، مرگ‌ومیر مادران و نوزادان را کاهش می‌دهد و سیستم‌های صحی را تقویت می‌کند. همچنین صندوق جمعیت ملل متحد در افغانستان در روز جهانی قابله‌ها افزوده است که بخش بزرگی مراقبت‌های ضروری را قابله‌ها انجام می‌دهند و در شرایط بحرانی می‌توانند زندگی را نجات دهند. این نهاد تاکید کرده است که زنان در مواقع اضطراری زایمان را متوقف نمی‌کنند، به همین دلیل است که مراقبت‌های بهداشت باروری نیز نمی‌تواند متوقف شود. قابل ذکر است که کمبود کارمند صحی زن، از جمله قابله چالش جدی بخش صحت در افغانستان است. در همین حال حکومت سرپرست افغانستان آموزش زنان و دختران، از جمله تحصیل در بخش طبی را منع کرده‌اند. افغانستان از جمله کشورهای با بالاترین میزان مرگ‌ومیر مادران و نوزادان هنگام زایمان است. کمبود پرسنل و امکانات از چالش‌های عمده در بخش خدمات صحی و به‌ویژه در زمینه‌ی باروری است. این در حالی است که حکومت فعلی آموزش و تحصیل دختران را منع کرده‌اند و ادامه‌ی این ممنوعیت، منجر به بحران جدی کمبود داکتران زن خواهد شد. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 144 بازدید

برنامه جهانی غذا برای افغانستان هشدار داده است که فرصت‌های کاری برای زنان و دختران این کشور به شدت در حال کاهش است. این سازمان امروز (یک‌شنبه، ۱۴ ثور) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که تلاش دارد با ایجاد فرصت‌های شغلی در بخش‌های خصوصی برای زنان زمینه‌ی کسب درآمد را فراهم کند. برنامه‌ی جهانی غذا تاکید کرده است که روزانه برای ۷۰۰ هزار دانش‌آموز دختر و پسر در سراسر افغانستان مواد غذایی مغذی کمک می‌کند. در ادامه آمده است که بیسکوت‌های مغذی‌شده به دانش‌آموزان کمک‌ می‌کند که پرانرژی بمانند و روند یادگیری شان نیز بهتر شود. در اعلامیه آمده است که این بیسکوت‌ها در داخل افغانستان ساخته می‌شود و در بیش‌تر آن‌ها، کارکنان زن به عنوان کارمند جذب می‌شود. این کارگاه تحت حمایت برنامه‌ی جهانی غذا است که بیش‌تر زنان را استخدام می‌کند، در کشوری که فرصت‌های کاری زنان در حال کاهش است. این کمک‌ها در حالی به کودکان صورت می‌گیرد که بربنیاد آخرین داده‌های سازمان ملل نزدیک به ۲۳ میلیون نفر در افغانستان نیازمند کمک‌های انسان‌دوستانه اند. همچنان حدود چهار میلیون کودک دیگر دچار سوءتغذیه هستند. همچنین سازمان‌ها اعلام کرده‌اند که ممنوعیت کار زنان در بسیاری از بخش‌ها سبب بدترشدن بحران انسانی در افغانستان شده است. اکنون زنان و دختران به گونه‌ی محدود در بخش بهداشت، آموزش پایین‌تر از صنف ششم و کارهای خصوصی مانند صنایع‌دستی می‌توانند کار کنند.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 118 بازدید

دفتر مطبوعاتی فرماندهی پولیس ولایت هلمند ‌می‌گوید که در یکی از مناطق ولسوالی نادعلی این ولایت، نیروهای امنیتی یک زن و یک دختر خردسال را از خشونت خانوادگی نجات داده‌اند. پولیس هلمند با نشر اعلامیه‌ای گفته است، این زن که حدود یک ماه از سوی شوهر و دیگر اعضای خانواده‌اش تحت ظلم شدید جسمی و روانی قرار داشت، توان حرکت پاهایش را از دست داده و فلج شده بود. در اعلامیه آمده است که نیروهای امنیتی این زن را برای تداوی به شفاخانه بُست در شهر لشکرگاه، مرکز هلمند انتقال داده‌اند. فرماندهی پولیس ولایت هلمند تاکید کرده است که در پیوند به این قضیه، یک تن بازداشت شده و برای تحقیقات بیشتر به مدیریت مبارزه با جرایم جنایی این ولایت سپرده شده است. قابل ذکر است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب