مجله اختصاصی زن، با نشر گزارشی تحلیلی در مورد وضعیت زنان و دختران افغانستان میگوید که حکومت سرپرست در این کشور «همه چیز» را به عقب برده است. این مجله نوشته است که افغانستان کشور «بسیار قدرتمندی» بود که زنان و دختران در این کشور طرفدار آزادی و آموزش هستند، اما اکنون همه چیز از «روز به شب» تغییر کرده است. این مجله اختصاصی که به موضوعات زنان در سراسر جهان میپردازد؛ در مورد وضعیت زنان و دختران نوشته است که در حال حاضر زنان و دختران تحت حاکمیت حکومت فعلی، قربانی «ظلم نهادینهشده» هستند. در ادامه آمده است: «به راحتی میتوان افغانستان را به عنوان کشوری به یاد آورد که مدتها با جنگ و ویرانی روبرو بوده است؛ اما پیش از حاکمیت دور اول حکومت فعلی در سال ۱۹۹۶ و سپس برگشت دوبارهی آنها در اگست ۲۰۲۱، افغانستان مترقی بود.» در گزارش آمده است که وضعیت امروز افغانستان وخیم است، اما جهان از گستردگی فاجعهی آن برای زنان و همه مردم این کشور بیاطلاع مانده است. مجله زن افزود که به راحتی میتوان تصور کرد که آنچه در افغانستان اتفاق افتاده هرگز نمیتواند در هیچ جای دیگری رخ دهد. در ادامهی این گزارش آمده است که حق آموزش دختران در افغانستان یک مسئلهی جهانی است و باید به این صورت با آن برخورد کرد. همچنین کمیسیون حقوق بشر کانگرس آمریکا در آستانهی سومین سالگرد سقوط دولت افغانستان، دو روز قبل نشستی را دربارهی حقوق زنان و دختران افغانستانی برگزار کرد. در این نشست، رینا امیری، نمایندهی ویژهی آمریکا برای زنان و حقوق بشر در افغانستان گفت که حکومت فعلی در حاکمیت خود در سه سال گذشته، مرتکب نقض سیستماتیک حقوق زنان، اقلیتهای قومی- مذهبی، آزادی بیان، خشونت علیه مقامات و نیروهای امنیتی حکومت پیشین شده است. او افزوده است: «برخورد طالبان با زنان و دختران فاجعهبارتر از دیگران بوده و این اقدامات حکومت فعلی مصداق آزار جنسیتی است.» همچنین هیدر بار، معاون بخش زنان دیدبان حقوق بشر نیز گفته است که حکومت فعلی باید بهخاطر «جنایتهایی» که مرتکب شدهاند، پاسخگو باشند. وی تاکید کرد که آپارتاید جنسیتی در افغانستان، از سوی جامعهی جهانی بهرسمیت شناخته شود. باید گفت که برگزارکنندگان در این نشست از جامعهی جهانی و سازمانهای بینالمللی، خواستار پاسخگوکردن حکومت فعلی در برابر عملکردهای شان علیه زنان شدهاند.
برچسب: رسانه گوهرشاد
ایلان ماسک، بنیانگذار شرکت تسلا مدعی شده است که ربات انساننمای اپتیموس(Optimus) محصول شرکت تسلا از سال ۲۰۲۵ در کارخانه این شرکت به کار گرفته خواهد شد و احتمالا از سال ۲۰۲۶ برای فروش آماده شود. روزنامه گاردین گزارش داده است که شرکت تسلا رباتهای انساننما را برای شروع کار در کارخانههای خود در سال آینده تولید خواهد کرد. به نقل از گاردین، ثروتمندترین فرد جهان که تمایل زیادی به ادعاهای بلندپروازانه در رسانههای اجتماعی دارد، در شبکه ایکس (توییتر سابق) اعلام کرد که امیدوار است رباتهایی با شکل انسان در سال ۲۰۲۶ برای فروش به شرکتهای دیگر در دسترس باشند. در ادامه آمده است که او قبلاً ادعاهای جسورانهای در مورد زمان آماده شدن این ربات موسوم به اپتیموس برای استفاده تجاری داشته است. وی در سال ۲۰۲۱ گفت که انتظار دارد این ربات برای استفاده در کارخانههای تسلا در سال بعد یعنی سال ۲۰۲۲ آماده شود که اینطور نشد. ربات انساننمای اپتیموس حدود ۱۷۰ سانتیمتر قد و ۵۶ کیلوگرم وزن دارد و برای انجام کارهای خسته کننده، تکراری و خطرناک طراحی شده است. ایلان ماسک در مراسم روز هوش مصنوعی تسلا در سال ۲۰۲۱ این ربات را معرفی کرد که در آن زمان «ربات تسلا» نامیده میشد. سپس در یکی دیگر از رویدادهای روز هوش مصنوعی تسلا در سال ۲۰۲۲، ماسک گفت که تجارت رباتهای تسلا روزی بیشتر از ماشینهای این شرکت ارزش خواهد داشت و نمونه اولیه اپتیموس را به نمایش گذاشت که روی صحنه رفت و برای تماشاگران دست تکان داد. چندی بعد ویدئویی از این ربات در حال حمل جعبه، آبیاری گیاهان و حرکت روی میلههای فلزی در کارخانه تسلا منتشر شد. ماسک قبلا گفته بود که هدفش تولید انبوه این رباتها و عرضه آنها با قیمت کمتر از ۲۰ هزار دلار است. ربات انساننمای اپتیموس تنها پروژه فناورانه ایلان ماسک نیست که در سر دارد. وی در سال ۲۰۱۹ گفت که مطمئن است تسلا در سال بعد تاکسیهای خودران خود را عرضه خواهد کرد. همچنین اوایل سال جاری گفت که این محصول در تاریخ ۸ اوت رونمایی میشود، اما باز هم به تعویق خواهد افتاد.
منابع محلی از ولایت هلمند میگویند که شش تن به شمول چهار کودک و یک زن به دلیل یک رویداد ترافیکی در این ولایت جانهایشان را از دست دادهاند. دستکم دو منبع گفتهاند که این رویداد شب گذشته (سهشنبه، ۹ اسد) در ساحهی از مربوطات ولسوالی سنگین ولایت هلمند رخ داده است. منبع تاکید کرد که این شش نفر پس از آن جان باختهاند که تاکسی حامل آنان به دریای هلمند سقوط کرده است. منبع افزود که براساس صحبتهای خانوادهی قربانیان، در این رویداد ترافیکی چهار کودک، یک زن و یک مرد جان باختند. به گفتهی منبع، دو سرنشین دیگر این موتر در رویداد یاد شده زخمی شدهاند. تا اکنون معلوم نیست که قربانیان همه اعضای یک خانواده بودهاند یا خیر. دلیل این رویداد، بیاحتیاطی راننده عنوان شده است و مسوولان نیز وقوع آن را تایید کرده و اطمینان دادهاند که زخمیان آن زیر درمان قرار دارند. باید گفت که رویدادهای ترافیکی در بسیاری از ولایتها، هر از گاهی از شهروندان کشور قربانی میگیرد. بیاحتیاطی رانندگان، خرابی جادهها و نبود علایم ترافیکی از عوامل اصلی وقوع حوادث ترافیکی خوانده میشود.
منابع محلی از ولایت قندهار میگویند که یک کودک پسر ۱۳ ساله در این ولایت در یک چاه عمیق سقوط کرده و جان باخته است. دستکم دو منبع گفتهاند که این رویداد عصر روز گذشته (سهشنبه، ۹ اسد) در ولسوالی غنیخیل این ولایت رخ داده است. منبع تاکید کرد که این کودک حدود سال ۱۳ سال سن دارد و بهنام نورالله بوده است. منبع افزود که این کودک خورد سال در چاهی با عمق ۶۰ متر سقوط کرده و جان باخته است. در ادامه آمده است که باشندگان محل و مسوولان محلی حکومت فعلی تلاش کردند تا او را نجات دهند؛ اما موفق نشدند. مردم محل علت این رویداد را بیتوجهی خانوادهی این کودک و باز بودن درب چاه عمیق عنوان کرده است. رویدادهای مشابه در بسیاری از ولایتهای کشور رخ داده است که اکثر قربانیان کودکان بوده و در بسیاری از موارد منجر به مرگ آنها شده است. در دو سال اخیر موارد مختلفی از اینگونه رویدادها در ولایتهای مختلف کشور گزارش شده است. این درحالی است که قبل از این نیز چندین کودک در ولایات مختلف کشور، از جمله قندهار، زابل، هلمند و… داخل چاه افتادهاند. اغلب این کودکان جان باختهاند. قابل ذکر است که به تعقیب این موضوع وزارت امور داخلهی حکومت سرپرست به تمام مسوولان در ولایات کشور دستور داده بود تا مردم را وادار سازند که چاههای موجود در قریه و قصبات را بپوشانند تا از افتادن کودکان و سایر جانداران در آنها جلوگیری شود.
موسسه زنان کانادا برای زنان افغانستان در گزارشی تأثیر عمیق «آپارتاید جنسیتی» بر زنان و دختران افغانستان را تشریح کرده و میگوید که «پیدا کردن معیار گویاتری» از این ویرانی دشوار است. لورین اوتس، مدیر اجرایی این موسسه در این گزارش بر اهمیت حیاتی دسترسی دختران و زنان به آموزش تاکید کرده و گفت: «وقتی از خودم میپرسم، چگونه بفهمیم که چه زمانی برنده شدهایم؟ پاسخ این است: وقتی هر یک از آن ۹.۳ میلیون دختر و زن جوان، مکتبی دارند که خودشان آن را بخوانند.» وی بر ضرورت آموزش برای رفاه و حقوق زنان تاکید کرده و آن را راهبردیترین مسیر به سوی توانمندسازی و برابری زنان خواند. او با استناد به یافتههای یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد، خاطرنشان کرد که افغانستان خانه بیش از ۲۱ میلیون کودک است که تقریباً ۱۰.۵ میلیون از آنها دختر هستند. مدیر اجرایی موسسه زنان کانادا برای افغانستان افزود: «با استفاده از نرخ جهانی برای محاسبه درصد کودکانی که در سن مکتب هستند، در نهایت به حدود ۹.۳ میلیون دختر رسیدیم که باید در سطح آموزش ابتدایی (تا صنف ۱۲) به مکتب بروند.» او به یافتههای سال ۲۰۲۳ یونسکو اشاره کرد و گفت که حدود ۸۰ درصد از دختران و زنان جوان در سن مکتب در افغانستان از تحصیل بازماندهاند. لورین اوتس گفت: «ما میدانیم که یادگیری معنادار باید در صنف درس اتفاق بیفتد و این نیاز به چیزی بیش از پذیرش دختران دارد. آموزش و پرورش باید مرتبط و همسو با آرزوهای جوانانی باشد که میخواهند بخشی از دنیای مدرن باشند، کسانی که خواهان تحصیلاتی هستند که به آنها اختیار و فرصت بدهد.» این گزارش همچنین بر تعهد موسسه زنان کانادا برای زنان افغانستان به ایجاد فرصتهای آموزشی تاکید کرده و گفت که این سازمان یک مکتب دیجیتال برای دانشآموزان افغان ساخته است. «میزهای آن دیجیتال هستند، اما دانشآموزان و معلمان واقعی هستند و ما به اضافه کردن اتاقهای بیشتر ادامه میدهیم تا جایی که برای همه یک صندلی وجود داشته باشد.» در حالی موسسه زنان کانادا برای زنان افغانستان بر آموزش و رعایت حقوق زنان و دختران افغانستان تاکید میکند که نزدیک به سه سال است، حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است. حکومت سرپرست زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاهها، مراکز آموزشی و کار در نهادهای داخلی و بینالمللی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که صدها هزار تن از کار بیکار و میلیونها دختر از آموزش باز بمانند.
برنامه جهانی غذا اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۳ میلادی، به ۱۸.۶ میلیون نفر که شامل ۹.۳ میلیون زن و دختر میشود، در سراسر افغانستان کمکهای بشردوستانه توزیع کرده است. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که یکسوم جمعیت افغانستان دچار گرسنگی است. در گزارش آمده است که برنامه جهانی غذا در پروسهی امدادرسانی برخی از آسیبپذیرترین خانوادهها از جمله خانوادههای که سرپرست آن زنان میباشند، در اولویت قرار داده است. این سازمان تاکید کرد که در نه ماه گذشته به بیش از ۲۶۰ هزار فرد نیازمند در افغانستان کمکهای اضطراری غذایی را فراهم کرده است. در ادامه آمده است که تامین هزینهی این کمکها ۳.۲ میلیون دالر از صندوق امانی بشردوستانهی افغانستان که توسط بانک توسعهی اسلامی مدیریت و از سوی مرکز امداد و کمکهای بشردوستانه ملک سلمان تامین میشود، صورت گرفته است. برنامهی جهانی غذا افزود: «با توجه به اوج گرسنگی در سالهای ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲، امنیت غذایی در افغانستان به طور جزئی بهبود یافته است که عمدتاً به دلیل کمکهای بشردوستانه بزرگ است.» براساس آمار سازمان ملل، ۲۳.۷ میلیون نفر به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند. گروه کاری زنان، صلح و امنیت پیشتر گزارش داد که از این میان حدود ۸۰ درصد نیازمندان کمکهای بشری زنان و دختران اند. پیش از این برنامهی جهانی غذای سازمان ملل، از آمار بلند نیازمندان در افغانستان و کمبکد بودجه هشدار داده بود. این نهاد هشدار داده که به ۱۱ میلیون نفر کمکهای اضطراری ارایه نمیتواند.
نگاره راحله شاهین، جودوکای اهل افغانستان و عضو تیم پناهندگان کمیتهی بینالمللی المپیک در دیدار مرحلهی یکهشتم پایانی المپیک ۲۰۲۴ پاریس، مقابل حریفی از مکسیکو با یک ضربهی فنی شکست خورده و از این بازیها حذف شد. وبسایت المپیک ۲۰۲۴ پاریس با نشر اعلامیهای از حذف شدن نگاره راحله شاهین، جودوکای اهل افغانستان از بازیهای المپیک پاریس خبر داد. در اعلامیه آمده است که این جودوکای افغانستانی، عضو تیم پناهندگان در رقابتهای المپیک، مقابل حریفاش از کشور مکسیکو به میدان رفته که سرانجام وی در برار حریف خود تن به شکست داده و از ادامهی رقابتها کنار رفته است. در ادامهی اعلامیه است که نگاره شاهین در وزن منفی ۶۳ کیلوگرام در برابر ملیپوش مکسیکو شکست خورده است. باید گفت که بازیهای المپیک امسال در پاریس جریان دارد. تنها شش ورزشکار افغانستانی، شامل سه زن و سه مرد در بازیهای المپیک پاریس شرکت کردهاند. آنان از سوی کمیتهی بینالمللی المپیک در مشوره با مقامهای پیشین کمیتهی المپیک افغانستان دعوت شدهاند. با این وجود، چندی پیش اتل مشوانی، سخنگوی ادارهی ورزش حکومت فعلی گفته بود که حکومت آنان، سه ورزشکار زن را که به نمایندگی از افغانستان در المپیک حضور دارند، بهرسمیت نمیشناسند.
شماری از زنان معترض از «آزار و اذیت» شهروندان اهل افغانستان در ایران به ویژه در تهران انتقاد کرده و میگویند که زنان، دختران، فعالان حقوق بشر و زنان معترض که از ترس حکومت سرپرست به این کشور فرار کردهاند نیز با موج «مهاجر ستیزی» مواجه هستند. گروهی از زنان معترض موسوم به «جنبش زنان پنجرهی امید» با نشر اعلامیهای گفته است که میلیونها نفر از ترس حکومت فعلی به کشورهای مختلف فرار کرده و اکنون در کشورهای میزبان نیز دچار چالشهای زیادی از جمله رفتارهای خشونتآمیز و خطر اخراج اجباری روبرو هستند. در اعلامیه آمده است: «کشور ایران از یک طرف حامی درجه یک عاملان تباهی مردم، یعنی حکومت فعلی است. از طرف دیگر خلاف اصول حقوق بشری به آزار و اذیت، شکنجه، رفتار غیر انسانی، بازداشت و اخراج اجباری گسترده مهاجرین اقدام میکند.» زنان معترض تاکید کردند که «شکنجهکردن و به کام مرگ فرستادن» چنین اشخاص، خلاف همهی اصول پذیرفتهشدهی بینالمللی است که ایران باید به آن عمل کند. اعضای «جنبش زنان پنجرهی امید» افزوده اند که مداخلهها، سیاستهای کشور های همسایه و کشورهای ابرقدرت جهان، تروریزم، فقر و بیکاری عامل اصلی مهاجرت شهروندان افغانستان است. آنان میفزایند که حمایت از مردم مهاجر افغانستانی مسوولیت کشورها در سطح بینالمللی است. زنان معترض از ایران میخواهند که «سیاست مهاجرستیزی» خودشان را توقف کرده و از حکومت سرپرست حمایت افغانستان نکنند. همچنین اعضای «جنبش زنان پنجرهی امید» از سازمان ملل و کشورهای مهاجرپذیر میخواهند که مسوولیتهای خود را فراموش نکرده و برای نجات زندگی مهاجرین افغانستانی بهویژه زنان و کودکان مقیم ایران اقدام عملی کنند. قابل ذکر است که اخیراً به دنبال انتشار خبر کشته شدن یک شهروند ایران در منطقه ۱۵ تهران، شماری از مهاجران اهل افغانستان در تهران از «بدرفتاریهای گسترده مردم محلی با افغانها در شرق پایتخت» خبر دادند. هفته گذشته گزارش شد که یک شهروند ایران در پی درگیری با سه مهاجر افغان کشته شده است. همچنین مهاجران اهل افغانستان از منطقه ۱۵ تهران (محل وقوع این درگیری) تصویر اطلاعیهای را در شبکههای اجتماعی نشر کردهاند که در آن به مهاجران افغان هشدار داده شده تا فوراً این محله را ترک کنند.
رینا امیری، نماینده ویژه ایالات متحده برای حقوق بشر و زنان در افغانستان میگوید که احکام وضع شدهی حکومت سرپرست طی سه سال گذشته علیه زنان و دختران افغانستان «فاجعهبار» بوده است. خانم امیری این موضوع را در نشستی درباره وضعیت زنان و دختران افغانستان در کانگرس آمریکا مطرح کرده و گفت که زنان و دختران «متحمل اصلی بحران اقتصادی و انسانی» در افغانستان هستند. او تاکید کرد که حکومت سرپرست در سه سال پسین به صورت ریشهای ارزشهای که بعد از دو دهه مردم افغانستان به آن دست یافته بودند را نابود کرده است. وی میگوید که حکومت فعلی زنان و دختران را از بخشهای اشتغال منع کردند و خدمات درمانی را به شدت برای آنان محدود ساخته است. نماینده ویژه آمریکا برای حقوق بشر و زنان افغانستان با استناد به گزارش ماه جون ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان گفته است که مجموعهی احکام حکومت فعلی به نقض حقوق نظاممند زنان منجر شده و مسیر پیشرو را برای نهادهای بینالمللی دشوار ساخته است. خانم امیری افزود که حکومت فعلی در سه سال پسین هیچگونه عادیسازی از خود نشان نداده و ایالات متحده قرار نیست که آنان را به رسمیت بشناسند. رینا امیری تاکید کرده است که جهان باید اطمینان پیدا بکند که افغانستان نباید دوباره پناهگاه امن برای تروریستان مبدل شود. او در ادامه سخنرانی خود در این نشست افزوده است که حکومت فعلی متهم به سرکوب حقوق بشر، بهویژه حقوق زنان در افغانستان هستند. این مقام ایالات متحده با استقبال از تحریمهای وضع شده علیه حکومت فعلی از سوی ایالات متحده گفته است که از این تحریمها «استقبال میکنیم.» خانم امیری میگوید که بیش از ۱۰۰ شخصیت حقیقی و پنج نهاد حکومت فعلی تحت تحریم قرار دارند و آنان با همکاری دفتر هیئت معاونیت سازمان ملل متحد برای افغانستان «یوناما» و گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در راستای پاسخگو کردن حکومت سرپرست اقدام خواهند کرد. در کنار آن، نزدیک به سه سال است، حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است. حکومت سرپرست زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاهها، مراکز آموزشی و کار در نهادهای داخلی و بینالمللی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که صدها هزار تن از کار بیکار و میلیونها دختر از آموزش باز بمانند.
هارپر لی در ۲۸ آوریل ۱۹۲۶ در آلاباما به دنیا آمد. نام کاملش نل هارپر لی بود. او دو خواهر و یک برادر داشت. هرچند خواهرها باهم رابطهی خوبی داشتند، در دوران کودکی، او بیشتر با برادرش همبازی بود. پدرشان وکیل بود و در مجلس قانونگذاری ایالت آلاباما هم خدمت میکرد. هارپر لی هم مانند پدر، رشتهی حقوق را انتخاب کرد. لی در دانشگاه آلاباما در رشته حقوق تحصیل کرد اما قبل از تکمیل مدرک تحصیلی، دانشگاه را رها کرد. او به کارهای دیگری مانند جرمشناسی، گردآوری خاطرات روحانیون قرن نوزدهم، گلف، موسیقی و ادبیات علاقه داشت. علاقهی هارپر لی به ادبیات زمانی شکل گرفت که در دبیرستان درس میخواند و معلم خوبی داشت. او سپس به شهر نیویورک نقل مکان کرد تا به عنوان یک نویسنده، حرفهای را دنبال کند. او در سال ۱۹۵۷ دستنوشتهای را به ناشر ارسال کرد که در نهایت با عنوان «کشتن مرغ مقلد» در سال ۱۹۶۰ منتشر شد. هارپر لی در دوران کودکی با ترومن کاپوتی، نویسندهی کتاب «صبحانه در تیفانی»، دوست بود. خانوادهی کاپوتی در تابستانهای سالهای ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۴ به مونروویل، محل زندگی خانوادهی لی، آمدند. این دوستی در اینجا شکل گرفت و البته بعداً عمیقتر هم شد. مدتزمانی که هارپر لی در نیویورک زندگی میکرد، خانهای نزدیک خانهی دوست نویسندهاش، ترومن کاپوتی، داشت. هارپر لی در سالهای پایانی عمرش در خانهاش در نیویورک زندگی میکرد. چندی بعد سکتهای کرد و بخشی از تواناییهای خود مانند بینایی، شنوایی و حافظهاش را از دست داد. از آن به بعد، برای زندگی به خانهی سالمندان رفت. او نوزدهم فوریهی ۲۰۱۶ در مونروویل آلاباما، چشم از جهان فرو بست. هارپر لی به خاطر طبیعت منزوی خود شناخته میشد و به ندرت مصاحبه میکرد یا در انظار ظاهر میشد. در واقع، او در تمام عمرش فقط چند مصاحبه انجام داد. کتاب کشتن مرغ مقلد (To Kill a Mockingbird) در سال ۱۹۶۰ منتشر شد. داستان از زبان دختر کوچکی به نام اسکات فینچ روایت میشود. پدر اسکات وکیلی است که در جامعهای بهشدت نژادپرست کار وکالت یک جوان سیاهپوست را بر عهده گرفته است. داستان بهخوبی تبعیض نژادی را نشان میدهد. این کتاب با عنوان «کشتن مرغ مینا» نیز به ۴۰ زبان ترجمه شده است. کتاب برو دیدبانی بگمار (Go Set a Watchman) در سال ۲۰۱۵ به چاپ رسید. این داستان را میتوان ادامهی کتاب کشتن مرغ مقلد دانست، هرچند پیش از آن نوشته شد. اسکات فینچ حالا بزرگ شده و با ذهنی پر از پرسش دربارهی پدرش، به زادگاهش بازگشته است. هارپر لی علاوه بر نویسندگی، در جنبش حقوق مدنی نیز مشارکت داشت. زمانی که هر دو در مونروویل کودک بودند، با ترومن کاپوتی، نویسنده مشهور دیگر دوست شد. کاپوتی بعداً خود به یک نویسنده موفق تبدیل شد و او و لی در کتابی در مورد قتل وحشیانه یک خانواده از کانزاس همکاری کردند که مبنایی برای کتاب پرفروش خود او به نام «In Cold Blood» شد. زندگی شخصی لی بیشتر خصوصی بود، اما مشخص است که او هرگز ازدواج نکرد و بچه دار نشد. او به خانوادهاش در آلاباما نزدیک بود و بیشتر سالهای آخر زندگیاش را در آنجا گذراند. تأثیر ادبی لی را میتوان در آثار بسیاری از نویسندگانی که راه او را دنبال کرده اند مشاهده کرد. «کشتن مرغ مقلد» همچنان به طور گسترده در مدارس تدریس میشود و به عنوان یک اثر اساسی در ادبیات آمریکا در نظر گرفته میشود. میراث او از طریق نوشتههایش و زندگیهای بیشماری که از طریق آثارش لمس کرده است، زنده میماند. تأثیر هارپر لی بر ادبیات و جامعه قابل توجه بوده است، زیرا «کشتن مرغ مقلد» به مضامین بی عدالتی نژادی، نابرابری اجتماعی و اهمیت همدلی و شفقت پرداخته است. این رمان به دلیل داستان سرایی قدرتمند و شخصیتهای زندهاش مورد ستایش قرار گرفته است و بر بسیاری از نویسندگان دیگر تأثیر گذاشته است. سبک نوشتن لی ساده و مستقیم توصیف شده است، با تمرکز بر شخصیت و محیط. او توانایی منحصربهفردی در به تصویر کشیدن تفاوتهای ظریف زندگی شهری کوچک در جنوب آمریکا و خلق شخصیتهای قانعکننده و مرتبط داشت. تأثیر لی بر ادبیات فراتر از «کشتن مرغ مقلد» و «برو نگهبانی را تنظیم کن» است. او نویسندهای پرکار بود و مقالات و داستانهای کوتاه او در مجموعههای مختلفی از جمله «خرگوش صلیبی» و «بهترین مقالات آمریکایی قرن» منتشر شده است. در سالهای اخیر، علاقه مجددی به هارپر لی و کارهای او افزایش یافته است. در سال ۲۰۱۸ بیوگرافی لی با عنوان «مرغ مقلد همسایه: زندگی با هارپر لی» منتشر شد. این کتاب نگاهی صمیمی به زندگی و روند نوشتن لی و همچنین رابطه نزدیک او با خواهرش آلیس لی ارائه میدهد. هارپر لی علاوه بر دستاوردهای ادبی، تأثیر قابل توجهی بر حرفه وکالت نیز داشت. از «کشتن مرغ مقلد» اغلب به عنوان اثری مهم در زمینه داستانهای حقوقی یاد میشود و آتیکوس فینچ، قهرمان رمان، به طور گسترده به عنوان نمادی از شجاعت اخلاقی و وکالت اخلاقی در نظر گرفته میشود. میراث لی توسط جامعه حقوقی از طریق افتخارات و جوایز متعدد به رسمیت شناخته شده است. در سال ۱۹۹۲، او بالاترین افتخار وکالت ایالت آلاباما، جایزه کلارنس دارو را به پاس کمکهایش به حرفه وکالت دریافت کرد. تأثیر هارپر لی بر ادبیات و جامعه برای نسلهای آینده همچنان محسوس خواهد بود و آثار او گواهی ماندگار بر قدرت داستانگویی و اهمیت عدالت اجتماعی خواهد بود. میراث هارپر لی نیز مورد بررسی و بحث قرار گرفته است. برخی از منتقدان او را به ترویج روایت «نجات سفید» در »کشتن مرغ مقلد» متهم کرده اند که در آن یک وکیل مرد سفیدپوست یک مرد سیاه پوست را از یک اتهام نادرست نجات میدهد. برخی دیگر از این رمان به دلیل تداوم کلیشهها در مورد آمریکاییهای آفریقایی تبار و ناتوانی در کشف کامل پیچیدگیهای روابط نژادی در جنوب آمریکا انتقاد کردهاند. نژاد، عدالت اجتماعی و قدرت داستان سرایی است. هارپر لی برای نوشتن کتاب کشتن مرغ مقلد در سال ۱۹۶۱ جایزهی پولیتزر ادبی را از آن خود کرد. او این جایزه را بعد از اینکه کتابش به مدت ۴۱ هفته در فهرست پرفروشها بود، به دست آورد. هارپر لی در سال ۲۰۰۶ موفق به دریافت درجهی دکترای افتخاری از دانشگاه نوتردام شد. جرج دبلیو بوش، رئیسجمهور آمریکا، در سال ۲۰۰۷ مدال آزادی ریاستجمهوری را به هارپر لی اعطا کرد و از او به دلیل تلاشهایش در زمینهی ادبی و نیز نشان دادن تبعیض نژادی تقدیر کرد. باراک اوباما، رئیسجمهور آمریکا، در سال ۲۰۱۳ مدال ملی هنر را به هارپر لی اعطا کرد. این مدال بالاترین جایزهای بود که دولت آمریکا برای کمک به تعالی و رشد هنر به افراد اهدا میکرد. کتاب برو دیدبانی بگمار در سال ۲۰۱۵ برندهی جایزهی کتاب داستانی گودریدز شد. رابرت مولیگان در سال ۱۹۶۲ فیلمی با اقتباس از کتاب کشتن مرغ مقلد ساخت. فیلم کشتن مرغ مقلد برای جوایز بسیاری نامزد شد و تعدادی از آنها را به خانه برد. این فیلم در جوایز اسکار در ۸ رشته نامزد شد و جایزهی بهترین هنرپیشه، بهترین فیلمنامه و بهترین کارگردانی هنری را از آن خود کرد. این فیلم یک جایزه را در جشنوارهی فیلم کن از آن خود کرد و در جوایز گلدن گلوب نامزد پنج جایزه شد و سه جایزه را از آن خود کرد. نویسنده: قدسیه امینی