نویسنده: رسانه‌ای گوهر شاد

11 ماه قبل - 289 بازدید

جنبش اعتراضی تحول تاریخ زنان افغانستان اعلام کرده است که برای حدود ۸۰ دختر بازمانده از مکتب، زمینه‌ی آموزش را فراهم کرده است. این جنبش با نشر اعلامیه‌ای گفته است که جنبش تحول تاریخ زنان افغانستان از سه ماه پیش دو صنف درسی را برای دختران دانش‌آموز صنف‌های هفتم تا دوازدهم ایجاد کرده است. در اعلامیه آمده است که در این دو صنف، مضامین درسی مکاتب از صنف‌های هفتم تا دوازدهم توسط دو آموزگار زن تدریس می‌شود. رقیه ساعی، مسوول این جنبش می‌گوید که این صنف‌ها بدون هیچ‌گونه حمایت مالی داخلی و خارجی و دور از چشمان نیروهای حکومت سرپرست برای آموزش دختران ایجاد شده‌اند. او تاکید کرد که ایجاد فرصت‌های آموزشی برای دختران بازمانده از مکتب و دانشگاه، نوعی مقاومت و اعتراض در برابر محدودیت‌ها بر زنان و دختران است. این در حالی است که پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، حقوق و آزادی‌های زنان و دختران به شدت محدود شد و علاوه بر ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، زنان و دختران از حضور در دانشگاه‌ها نیز محروم شده‌اند. محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 298 بازدید

منابع محلی از ولایت بادغیس می‌گویند که یک دختر ۲۶ ساله در ولسوالی تگاب عالم این ولایت توسط پدرش به قتل رسیده است. دست‌کم دو منبع رسانه گوهرشاد گفته‌اند که این دختر رقیه نام داشت و باشنده‌ی روستای «داوودی‌ها» از مربوطات ولسوالی تگاب عالم بود. منبع تاکید کرد که رقیه (سه‌شنبه‌شب، ۶ قوس) توسط پدرش با سلاح گرم به قتل رسیده است. منبع افزود که تا اکنون دلیل و انگیزه‌ی قتل این دختر ۲۶ ساله روشن نیست. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور و به‌ویژه در ولایات غربی افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 285 بازدید

سفارت آمریکا برای افغانستان به‌مناسبت «روز جهانی محو خشونت علیه زنان» و آغاز کارزار ۱۶ روزه‌ی مبارزه با خشونت مبتنی بر جنسیت، اعلام کرده است که زنان و دختران افغانستان همچنان با خشونت، تبعیض و بی‌عدالتی مواجه هستند. این سفارت (سه‌شنبه‌شب، ۶ قوس) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «هر زنی سزاوار آن است که بدون ترس زندگی کند.» سفارت آمریکا گفته است که ما در کنار زنان افغانستان هستیم. این سفارت تاکید کرد: «بیایید با هم کار کنیم تا آینده‌ای را ایجاد کنیم که در آن زنان قدرت داشته باشند، محافظت شوند و احترام داشته باشند.» این در حالی است که حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره‌ بر افغانستان، محدودیت‌های گسترده‌ای بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از حق کار و آموزش محروم کرده است. محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 256 بازدید

منابع محلی از ولایت هرات می‌گویند که نیروهای امر به معروف و نهی از منکر تمام کافه‌های ویژه زنان را در هرات بسته‌اند. دست‌کم سه منبع تأیید کرده‌اند که تمام کافه‌های ویژه زنان از سوی ریاست امر به معروف حکومت سرپرست در هرات بسته شده است. منبع گفت که پس از محرومیت دختران از آموزش و تحصیل، شماری از دختران و زنان اقدام به ایجاد کافه‌های مخصوص زنان کرده بودند. براساس معلومات موجود، دست‌کم پنج کافه ویژه زنان در هرات فعالیت می‌کردند که در روزهای اخیر مأموران امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست به اتهام پخش موسیقی و رفت‌و‌آمد زنان آن‌ها را مسدود کرده‌اند. مسوولان محلی حکومت سرپرست در هرات تا اکنون به‌طور رسمی در این باره چیزی نگفته‌اند. این در حالی است که زنان و دختران بیش از سه سال تسلط حکومت فعلی با سرکوب سیستماتیک روبرو شده‌اند. محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 209 بازدید

یوناما یا نمایندگی سیاسی سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که این نهاد از زمان تسلط حکومت فعلی در کشور، دست‌کم ۳۳۶ مورد نقض حقوق خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای را ثبت کرده است. یوناما و دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد امروز (سه‌شنبه، ۶ قوس) با نشر گزارشی گفته است که این گزارش، بازه‌ی زمانی ۱۵ آگوست ۲۰۲۱ تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴ را پوشش می‌دهد و به محدودیت‌های شدید، سانسور و تهدیدات گسترده‌ای اشاره دارد که فضای فعالیت رسانه‌ای را در افغانستان تحت تأثیر قرار داده است. این نهاد می‌گوید که در آن گزارش به بررسی چالش‌های فزاینده‌ای که خبرنگاران، کارمندان رسانه‌ای و رسانه‌ها در افغانستان با آن مواجه هستند، پرداخته است. بر اساس این گزارش، طی این دوره‌ی سه‌ساله، ۳۳۶ مورد نقض حقوق بشر علیه خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای ثبت شده است. در ادامه آمده است که از جمله این موارد، ۲۵۶ مورد بازداشت خودسرانه، ۱۳۰ مورد شکنجه و بدرفتاری و ۷۵ مورد تهدید و ارعاب بوده است. همچنین گزارش تاکید کرده که خبرنگاران زن و کارمندان رسانه‌ای زن با محدودیت‌ها و تبعیض‌های بیشتری روبه‌رو هستند که فعالیت حرفه‌ای آن‌ها را به‌شدت مختل کرده است. روزا اوتونبایوا، نماینده‌ی ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد و رییس یوناما در گزارش گفته است: «برای هر کشوری، آزادی مطبوعات یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت است. خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای در افغانستان در شرایط دشواری کار می‌کنند و اغلب با قوانین نامشخصی در مورد آنچه می‌توانند یا نمی‌توانند گزارش دهند مواجه‌اند. این وضعیت آنان را در معرض تهدید، ارعاب و بازداشت خودسرانه به دلیل برداشت‌های انتقادی قرار می‌دهد.» او از حکومت سرپرست خواسته است که امنیت و ایمنی همه‌ی خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای را تضمین و به اهمیت حضور زنان در بخش رسانه‌ای کاملاً اذعان کنند. همچنین ولکر تورک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، نیز یافته‌های این گزارش را بسیار نگران‌کننده توصیف کرده و تاکید کرد که حکومت فعلی باید اقدامات خود را با تعهدات بین‌المللی این کشور، از جمله میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هماهنگ کنند. این گزارش همچنین کاهش حمایت‌های فنی و مالی از بخش رسانه‌ای افغانستان، به‌ویژه از سوی جامعه‌ی جهانی را از عوامل تخریب بیشتر این بخش دانسته است که به‌طور مستقیم توانایی مردم این کشور برای دسترسی به اطلاعات را تحت تأثیر قرار داده است.

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 232 بازدید

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد می‌گوید که زنان و دختران در افغانستان با محدودیت‌های شدید روبرو هستند. این نهاد امروز (سه‌شنبه، ۶ قوس) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که صدای زنان افغانستان خاموش شده است. در ادامه آمده است که حقوق زنان و دختران افغانستان نقض شده و آنان بیش‌تر آسیب‌پذیر شده‌اند. دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد همچنان از کارزار ۱۶ روزه جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان حمایت کرده است. اوچا از همه خواسته است که با اشتراک در این کمپین جهانی از پایان خشونت علیه زنان حمایت کنند. این در حالی است که پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر افغانستان، این گروه محدودیت‌های شدیدی را علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان وضع کرده است. همچنین پیش از این نیز مدافعان حقوق زنان و برخی از نهادهای بین‌المللی از افزایش نقض حقوق زنان از سوی حکومت فعلی نگرانی کرده بودند.

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 256 بازدید

مارگارت اتوود یکی از تحسین‌شده‌ترین نویسندگان عصر حاضر، از آن دست هنرمندانی است که می توان نام «همه‌فن‌حریف» را بر آن‌ها نهاد. نویسنده، منتقد ادبی و شاعر پرکاری که نه‌تنها به‌واسطه‌ی درخشش در عرصه‌ی ادبیات، بلکه به دلیل ویژگی‌های شخصیتی و فعالیت‌های انسان‌دوستانه‌‌اش مقبولیت و محبوبیت بالایی نزد هواداران خود کسب کرده است. با این‌که آثار ادبی اتوود اغلب با مضامین فمنیستی و اسطوره‌ای‌اش شناخته شده و در حوزه‌ی ادبیات علمی-تخیلی قرار می‌گیرد، اما سبک نوشتاری او از فرمول‌های عادی این ژانر گذر کرده و به شیوه‌ای نمادین، مرزهای رئالیسم سنتی را گسترش می‌دهد؛ از این رو مرور زندگینامه او و مسیری که جهت خلق آثار ارزشمندی چون رمان «سرگذشت ندیمه» پیموده است، برای علاقه‌مندان به ادبیات از جذابیت و برای متخصصان این امر از اهمیت بالایی برخوردار است. مارگارت النور اتوود، در سال ۱۹۳۹ م. در اوتاوای کانادا متولد شد. پدرش، کارل ادموند اتوود، حشره‌شناس و مادرش، مارگارت دوروتی کیلام، متخصص تغذیه بود. مارگارت که فعالیت‌ ادبی خود را با نوشتن نمایش‌نامه و سرودن شعر در سن شش سالگی آغاز کرده بود، در شانزده سالگی تصمیم گرفت نویسندگی را به‌صورت جدی دنبال کند. او در سال ۱۹۵۷ میلادی تحصیلاتش را در کالج ویکتوریای دانشگاه تورنتو آغازکرد و در سال ۱۹۶۱ با مدرک لیسانس در رشته‌ی اصلی ادبیات انگلیسی، و فلسفه و زبان فرانسوی به عنوان رشته‌های جنبی فارغ‌التحصیل شد. این دوره‌ی چهار ساله در زندگی حرفه‌ای مارگارت اتوود از اهمیت زیادی برخوردار بود، چرا که علاوه‌بر آشنایی با ادبیات انگلیسی، امکان انتشار اشعار و مقالاتش را در نشریه‌ی ادبی کالج فراهم آورد. اتوود در اواخر سال ۱۹۶۱ و پس از کسب مدال ای.جی. پرات برای کتاب اشعارش به نام «هم‌زاد پرسفونه»، تحصیلات عالیه‌ی خود را با استفاده از بورسیه در کالج رادکلیف هاروارد پی گرفت و در سال ۱۹۶۹ مدرک ارشد خود را از این کالج دریافت کرد. او در ادامه جهت تحصیل در مقطع دکترا به دانشگاه هاروارد رفت، اما پس از دو سال، پایان‌نامه‌ی خود را نیمه‌کاره رها کرده و به دنیای نویسندگی بازگشت. با این‌که این تصمیم امکان کسب درجه‌ی دکترای آکادمیک را از اتوود سلب کرد، اما او بعدها توانست مدارک افتخاری متعددی را از دانشگاه‌های معتبری چون آکسفورد و کمبریج دریافت کند. از دیگرسو، مارگارت به وجه دیگر آموزش نیز علاقه‌مند بود و سال‌ها در کنار نویسندگی به تدریس در دانشگاه‌های مطرحی چون بریتیش کلمبیا، سر ژرژ ویلیام، آلبرتا، یورک، آلاباما و نیویورک پرداخت. اولین اثر مارگارت اتوود که به شکل گسترده و عمومی وارد بازار نشر شد، مجموعه‌ای از اشعار او بود که در سال ۱۹۶۶ به چاپ رسید. از آن روز تاکنون، اگرچه نوشتن رمان دغدغه‌ی اصلی او بوده و غالباً با این عنوان شناخته می‌شود، اما چندین کتاب شعر و داستان کوتاه نیز منتشر نموده است. در اوایل دهه‌ی ۶۰ میلادی که ریشه‌یابی علل حس حقارت کانادایی‌ها به یکی از بحث‌های روز محیط‌های آکادمیک بدل شده بود، مارگارت اتوود مطالعه در فرهنگ کشورش را آغاز کرد. او این موضوع را با محوریت پاسخ به این پرسش که «چرا کانادا نویسنده ندارد؟» شروع کرد، اما خیلی زود به این نتیجه رسید که کانادا نویسندگان زیادی دارد، اما فرهنگ مهاجرنشین همواره نسبت به حضور آن‌ها بی‌اعتنا بوده است. این بی‌توجهی به استعدادهای کشور برای اتوود عجیب و ناامیدکننده می‌نمود و باعث شد با نگارش یک اثر غیرداستانی به نام «بقا: راهنمای موضوعی برای ادبیات کانادا» به بررسی حس حقارت در میان اهالی کانادا بپردازد. نتیجه‌ی جالب‌توجه اتوود از نگارش این کتاب آن بود که هر کشوری در دل خود نمادی یگانه و وحدت‌بخش دارد و نماد کانادا، بقا است؛ برای کاشفین اولیه، بقا در معنای فیزیکی آن و سپس بقای فرهنگی در برابر نفوذ فراگیر آمریکا. ورود مارگارت اتوود به عرصه‌ی نگارش رمان‌ با انتشار «زن خوراکی» در سال ۱۹۶۹ اتفاق افتاد. بسیاری از منتقدان، از این اثر -که در قالب یک طنز اجتماعی به نقد مصرف‌گرایی در آمریکای شمالی می‌پردازد- به عنوان منشأ گرایش‌های فمینیستی اتوود در آثار متأخر او یاد می‌کنند. از مارگارت اتوود در دهه‌ی ۷۰ میلادی سه رمان به نام‌های «سر‌پوش» (۱۹۷۲)، «بانو اوراکل» (۱۹۷۶) و «زندگی پیش از انسان» (۱۹۷۹) منتشر شد که محوریت هرسه، مانند رمان اول او، بررسی هویت و ساختارهای جنسیتی-اجتماعی بود. از میان آثار منتشرشده‌ی اتوود تا آن دوران، رمان سرپوش در کنار اولین تک‌نگاری غیرداستانی او، بقا، به تثبیت اتوود به عنوان یک صدای مهم و نوظهور در ادبیات کانادا کمک کرد. شهرت ادبی اتوود در دهه‌ی ۸۰  میلادی با انتشار کتاب «آسیب‌های بدنی» ادامه یافت، اما آن‌چه نام او را در این دهه بر سر زبان‌ها انداخت، انتشار رمان «سرگذشت ندیمه» در سال ۱۹۸۵ بود. از دیگر آثار مطرح مارگارت اتوود می‌توان به نهمین رمان او با نام «چشم گربه» اشاره کرد. این کتاب که برای نخستین بار در سال ۱۹۸۸ منتشر شد با درون‌مایه‌های اجتماعی‌اش، داستان زندگی ایلین ریزلی، نقاشی سالخورده را روایت می‌کند که بعد از سال‌ها برای برگزاری نمایشگاه به زادگاهش بازمی‌گردد و خاطرات گذشته‌اش را مرور می‌کند. این رمان فضای اجتماعی و فرهنگی کانادا را در میانه‌ی قرن بیستم، از جنگ جهانی دوم تا اواخر دهه‌ی ۸۰ میلادی به‌خوبی نشان می‌دهد و عناصر فرهنگی آن زمان هم‌چون جنبش‌های متعدد هنر مدرن و فمینیسم را به تصویر می‌کشد. علاوه‌بر رمان‌‌های اتوود، داستان‌های کوتاه او نیز جهت اقتباس مورد استقبال قرار گرفت و سریال شش‌قسمتی «داستان‌های اتوود» که هر قسمت آن با اقتباس از یکی از داستان‌های کوتاه مارگارت اتوود ساخته‌شده‌بود، در سال ۲۰۰۳ منتشر شد. فیلم «سرپوش» و سریال «نام مستعار گریس» آثار نمایشی دیگری بودند که با اقتباس از کتاب‌هایی با همین نام، در سال‌های ۱۹۸۱ و ۲۰۱۷ در اختیار علاقه‌مندان به هنرهای نمایشی و طرفداران آثار اتوود قرار گرفتند. مارگارت که از کودکی آرزو داشت به یک نقاش بزرگ تبدیل شود، با این‌که در نهایت مسیر متفاوتی را در جهان خلق آثار هنری برای خود برگزید، اما تصویرگری جلد بسیاری از کتاب‌های شعر خود را عهده‌دار شد. او بارها بیان کرده است که ممکن است پس از بازنشستگی از نویسندگی، به نقاشی روی آورد. مارگارت که به ژانر علمی-تخیلی علاقه‌ی ویژه‌ای دارد و از سرآمدان این عرصه به شمار می‌رود، در واکنش به مشکلات زیاد پیرامون تورهای ادبی، ایده‌ی «قلم طویل» را مطرح کرد که برای نویسندگان این فرصت را فراهم می‌کند تا با استفاده از اینترنت، کتاب‌های خود را برای طرفدارانشان به صورت مجازی امضا کنند. این ایده که اولین بار در سال ۲۰۰۴ توسط اتوود مطرح شد و در نگاه اول برگرفته از یکی از داستان‌های علمی-تخیلی خود او به نظر می‌رسید، در کم‌تر از دو سال به واقعیت بدل شد. اتوود همچنین اولین نویسنده‌ای است که در پروژه‌ی «کتابخانه‌ی آینده» شرکت کرده است. این پروژه به صورت سالانه و به مدت صد سال، اثری را از یک نویسنده دریافت می‌کند تا مجموعه‌ای حاصل شود که قرار است در سال ۲۱۱۴ به انتشار برسد. هنرمندی اسکاتلندی به نام کِیتی پترسون این ایده را خلق کرد و برای اجرای آن درختان بسیاری در نروژ کاشت تا در آینده برای چاپ کتاب‌های این پروژه مورد استفاده قرار گیرد. اتوود یکی از بنیان‌گذاران بنیاد نویسندگان کانادا است؛ سازمانی غیرانتفاعی که برای پشتیبانی از جامعه‌ی نویسندگان کانادا می‌کوشد. کسب جوایز برجسته‌ی متعدد در شاخه‌های مختلف ادبیات، جوایزی همچون بوکر، آرتور سی. کلارک، گاورنر جنرال، ریتز همینگوی پاریس، پرنسس آستوریاس و... گواهی بر نبوغ و توانایی‌های کم‌نظیر این نویسنده‌ی برجسته‌ی کانادایی است. او از معدود نویسندگانی است که شش بار نامزد دریافت جایزه‌ی معتبر بوکر و دو بار موفق به کسب آن شده است و همچنین، بارها در مرحله‌ی پایانی جایزه‌ی گاورنر جنرال کانادا حضور داشته و دو بار آن را به دست آورده است. این دستاوردها به همراه سایر فعالیت‌های ادبی و غیرادبی او، در سال ۲۰۰۱ نام مارگارت اتوود را در میان ستاره‌داران پیاده‌راه مشاهیر کانادا قرار داد. نویسنده: قدسیه امینی

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 248 بازدید

سازمان ملل متحد در مورد افزایش خشونت‌ها علیه زنان و دختران در افغانستان هشدار داده و اعلام کرده است که در سراسر جهان هر ۱۰ دقیقه یک زن توسط «شریک زندگی یا اعضای خانواده» خود کشته می‌شود. این سازمان با نشر گزارش تازه‌ای به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان با استناد به یافته‌های خود از سال ۲۰۲۳ میلادی گفته است که در هر دقیقه یک زن یا دختر «به طور عمدی» توسط «شریک زندگی یا اعضای خانواده» خود کشته می‌شود. در این گزارش آمده است که در سال ۲۰۲۳ میلادی، حدود ۵۱ هزار و ۱۰۰ زن و دختر در سراسر جهان توسط شریک زندگی یا سایر اعضای خانواده خود کشته شده‌اند. این در حالی است که پس از حاکمیت دوباره حکومت سرپرست زنان و دختران افغانستان با نقض گسترده حقوق اساسی شان مواجه شده‌اند و به گفته برخی از نهادهای حقوق بشری و فعالان حقوق زن، منع کار، آموزش و تحصیل، مشارکت سیاسی، مسافرت بدون محرم و محدودیت‌های روزافزون طالبان، زنان افغانستان را عملاً به «زندان خانگی» محکوم کرده‌اند. سازمان ملل گفته است که این آمار به این معناست که به طور میانگین ۱۴۰ زن یا دختر در هر روز توسط یکی از اعضای خانواده خود به قتل می‌رسند. در گزارش آمده است که در حالی که ۶۰ درصد قتل‌های زنان توسط شریک زندگی یا اعضای خانواده انجام می‌شود، تنها ۱۲ درصد قتل‌های مردان در حوزه خصوصی رخ می‌دهد. بر بنیاد این گزارش، از هر سه زن، یک نفر در طول زندگی خود خشونت را تجربه می‌کند. سازمان ملل متحد این وضعیت را یک بحران فوری توصیف کرده و خواستار اقدام جدی برای مقابله با خشونت علیه زنان و دختران شده است. در بیانیه این نهاد آمده: «خشونت علیه زنان و دختران یک مسئله گسترده و بی‌هیچ توجیهی است که نیازمند مسئولیت‌پذیری از سوی دولت‌ها، سازمان‌ها و افراد برای پیشگیری است.» سازمان ملل متحد به مناسبت روز محو خشونت علیه زنان، از آغاز کارزار ۱۶ روزه زیر نام «۱۶ روز فعالیت علیه خشونت جنسیتی» خبر داده و گفته است که هدف این کارزار جهانی تجدید تعهدات برای پایان دادن به خشونت در برابر زنان و دختران است. ملل متحد افزوده است که کارزار امسال اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا جهان به سمت سی‌امین سالگرد اعلامیه پکن و برنامه عمل برای برابری جنسیتی در سال ۲۰۲۵ پیش می‌رود. این چارچوب به عنوان یکی از مهم‌ترین اسناد برای تحقق برابری جنسیتی و حمایت از حقوق زنان و دختران شناخته می‌شود.

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 344 بازدید

ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت سرپرست ادعا کرده است که وزارت امر به معروف و نهی از منکر در سه سال اخیر از پنج هزار ازدواج اجباری و در بدل پول زنان و ازدواج دختران خردسال و مردان کهن‌سال، جلوگیری کرده است. آقای مجاهد بدون اشاره به «روز بین‌‌المللی محو خشونت علیه زنان» گفته است که تنها در شش ماه اخیر، از ۵۰۰ مورد از چنین ازدواج‌هایی جلوگیری شده است. سخنگوی حکومت سرپرست گفته است که براثر تلاش‌های محتسبان وزارت امر به معروف و نهی از منکر این گروه، در سه سال اخیر حق میراث، مهریه و سایر حقوق اساسی ۲۰ هزار زن تأمین شده است. وی تاکید کرد که این حقوق براثر آداب و رسوم نادرست و «غیرت بی‌جا» از این زنان سلب شده بود. آقای مجاهد افزوده است که هزار مورد از چنین قضایایی در شش ماه اخیر ثبت و حل‌وفصل شده است. به گفته‌ی سخنگوی حکومت سرپرست، وزارت امر به معروف و نهی از منکر این گروه در شش ماه اخیر، به هزار مورد خشونت خانوادگی علیه زنان نیز رسیدگی کرده است. این ادعا در حالی مطرح شده است که وزارت امر به معروف و نهی از منکر متهم به سرکوب، بازداشت خودسرانه، وضع محدودیت‌ بر حقوق و آزادی‌های زنان و نقض گسترده‌ی حقوق‌‌ بشر است. حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان، محدودیت‌های گسترده‌ای بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از حق کار و آموزش محروم کرده‌اند‌. در قانون امر به معروف و نهی از منکر که در ماه‌های اخیر توشیح شده است، صدای زنان جزء «عورت» دانسته شده و شنیده‌شدن آن در بیرون از خانه منع شده است‌.

ادامه مطلب


11 ماه قبل - 228 بازدید

سازمان عفو بین‌الملل درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زنان و دختران افغانستان در چهار سال پی‌هم، جدی‌ترین شکل تبعیض و سوءاستفاده سیستماتیک را تجربه می‌کنند. این سازمان روز (دوشنبه، ۵ قوس) به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان با نشر اعلامیه‌ای گفته است که به این منظور کارزار ۱۶ روزه را راه‌اندازی کرده است. سازمان عفو بین‌الملل تاکید کرد که این کارزار نقض حقوق زنان در افغانستان را برجسته خواهد کرد. این در حالی است که دفتر هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان (یوناما) به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان، از حکومت سرپرست خواسته است که خشونت‌های اعمال‌شده علیه زنان را به‌گونه فوری لغو کنند. این نهاد تاکید کرد که سیاست‌های زن‌ستیزانه تمام ابعاد زندگی زنان را در افغانستان وخیم کرده است. قابل ذکر است که با آن‌که زنان و دختران در افغانستان از اساسی‌ترین حقوق خود محروم شده‌اند، مسوولان حکومت سرپرست مدعی هستند که حقوق زنان در چارچوب «شریعت اسلامی» حفظ شده است.

ادامه مطلب