نمایندگی اتحادیه اروپا در افغانستان همزمان با روز جهانی کودک، اعلام کرده است که متعهد به حمایت از کودکان افغانستان از طریق برنامه‌های آموزشی، مراقبت‌های صحی و حفاظتی است. این اتحادیه با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که کودکان آینده‌ی افغانستان هستند. نمایندگی اتحادیه اروپا تاکید کرد که در کنار مردم افغانستان، به‌ویژه کودکان و مادران، محکم می‌ایستد. قابل ذکر است که امروز، (چهارشنبه، ۲۰ نوامبر برابر با ۳۰ عقرب) مصادف با روز جهانی کودک است. همچنین افغانستان از ناامن‌ترین مکان‌ها برای کودکان شناخته می‌شود. در حال حاضر بحران‌های اقتصادی و اقلیمی بیشتر کودکان را متأثر می‌کنند. شاخص جهانی فقر چندبعدی (ام‌پی‌آی) گزارش داده بود که ۵۸.۹ درصد فقیران در افغانستان را کودکان تشکیل می‌دهند. در این گزارش که چندی پیش منتشر شد، آمده است که تعداد کودکان فقیر حدود پنج میلیون بیشتر از بزرگ‌سالان است. همچنین در افغانستان زیر حاکمیت حکومت فعلی، کودکان دختر از حق آموزش محروم شده و با ازدواج‌های زودهنگام مواجه‌ هستند. محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

نیلا ابراهیمی، دختر ۱۷ ساله‌ی اهل افغانستان به دلیل تلاش‌هایش برای حقوق زنان و دختران، برنده‌ی جایزه بین‌المللی صلح کودکان موسسه‌ «حقوق کودکان» شد. نهاد حمایت از حقوق کودکان در هالند با نشر اعلامیه‌ای گفته است که نیلا به‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران پلتفرم «قصه او یا Her Story» برنده‌ی جایزه صلح کودکان ۲۰۲۴ شده است. در اعلامیه آمده است که نیلا ابراهیمی از میان ۱۶۵ نامزد از ۴۸ کشور جهان برنده‌ی این جایزه شده است. در ادامه آمده است که «قصه او» بستری امن برای روایت داستان‌های دختران و زنان افغانستان، شناخته می‌شود. نهاد حمایت از حقوق کودکان تاکید کرد که از طریق برنامه‌ی «قصه او»، نیلا پتانسیل، توانایی و مقاومت دختران اهل افغانستان، چه در داخل و چه در خارج از افغانستان، را برجسته می‌کند. این نهاد افزود که او برای حق آموزش تمام دختران و زنانی که به دلیل ممنوعیت‌های تبعیض‌آمیز حکومت فعلی از تحصیل محروم شده‌اند، مبارزه می‌کند. همچنین در بخشی از اعلامیه آمده است که نیلا ابراهیمی قبل از تسلط حکومت فعلی، به‌منظور اعمال فشار بر مقامات معارف کابل برای لغو ممنوعیت آواز خواندن دختران دانش‌آموز در محضر عام، آوازخوانی خود را ضبط و در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد. اعلامیه به نقل از مارک دولارت، موسس و رییس بنیاد حقوق کودکان نوشته است: «زنان و دختران در سراسر افغانستان در حال حاضر با ظلم غیرقابل تحملی روبرو هستند. ممنوعیت آموزش بالاتر از دوره ابتدایی منجر به محرومیت حیرت‌آور ۲.۵ میلیون دختر در افغانستان از مکتب شده است. کار الهام‌بخش نیلا برای ارائه‌ی صدایی که در سراسر جهان شنیده می‌شود، او را به برنده‌ی واقعا شایسته‌ی بیستمین جایزه بین‌المللی صلح امسال تبدیل می‌کند.» مارک دولارت تاکید کرده است که نیلا ابراهیمی به‌دلیل رهبری یک جنبش اعتراضی موسیقی در افغانستان و همچنین الهام‌بخشی به دیگر دختران افغا‌نستان برای مطالبه‌ی حقوق‌شان و مبارزه با بی‌عدالتی، از طریق سخنرانی‌های عمومی و فعالیت‌های بین‌المللی، مورد تقدیر قرار گرفته است. قابل ذکر است که جایزه بین‌المللی صلح کودکان هر ساله توسط یکی از برندگان جایزه صلح نوبل اعطا می‌شود و امسال توکل عبدالسلام خالد کرمان این جایزه را به نیلا ابراهیمی اهدا کرد. در حالی خانم ابراهیمی برنده‌ی این جایزه می‌شود که دختران بالاتر از صنف ششم از آموزش منع شده‌اند. محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

شفیقه یارقین «دیباج» در مرکز ولایت سرپل در یک خانواده‌ای روشنفکر و تحصیل کرده به دنیا آمد. پدرش میرزا محمد قاسم قاضی‌زاده شاعر، وکیل پارلمان در دوره‌ای هفتم شورای ملی افغانستان، شهردار شهر سرپل و کارمند عالی‌رتبه‌ی وزارت معادن و صنایع افغانستان و از تحصیل یافته‌گان دوره‌ای رشدیه زمان امیر امان الله خان بود. پدر بزرگش قاضی محمد اسماعیل و اجداد پدری‌اش از ۱۳ نسل قاضی شهر سرپل بودند. مادرش بانو «محترمه» خانم خانه‌دار و دختر «ایشان نذر خان» از افراد سرشناس و محترم ولسوالی صیاد سرپل بود. شفیقه فرزند اول پدر و مادرش بود، اما تربیتش را همسر نخست پدرش بانو «تاجور» دختر تاجرباشی «ناربای» خان، که زنی بسیار محترم، مدبر و مهربان بود، به عهده داشت. شفیقه هنوز سه سال داشت که خانواده‌اش از سرپل به شهر مزارشریف کوچیدند. او تا صنف ششم در لیسه‌ی سلطان راضیه در شهر مزار شریف درس خواند و از صنف هفتم بنا بر تغییر محل کار پدرش به کابل، در لیسه رابعه‌ی بلخی درس‌هایش را ادامه داد تا این که در سال ۱۳۵۱ با اول نمر‌گی دوره لیسه را به پایان رسانید و پس از سپری کردن امتحان کانکور و اخذ نمره‌ی عالی در دانشکده دلخواهش، دانشکده ادبیات و علوم‌بشری دانشگاه کابل در رشته‌ی ژورنالیزم ادامه‌ای تحصیل داد و دانشگاه را با درجه‌ی اعلی تمام کرد. درجه تحصیل نهایی او دكتورای زبان و ادبیات است که  در ماه فبروری سال ۱۹۹۹ میلادی در انستیتوت زبان و ادبیات امیرعلی شیرنوایی، آكادمی علوم جمهوری ازبكستان دفاع کرد و دیپلوم PhD خود را به دست آورد. شفیقه یارفین دیباج از سال ۱۳۵۶ تا ۱۳۹۰ در این پست‌ها کار کرده است: معین مسلکی وزارت امور زنان (معاون وزیر)، مدیر برنامه‌های ادبی رادیو تلویزیون ملی و در عین زمان تهیه کننده و گوینده برنامه‌های ادبی، عضو علمی و رییس یكی از شعبات آكادمی علوم افغانستان، در بست فوق رتبه با حفظ حقوق كدر علمی اكادمی علوم به حیث ریس عمومی نشرات و تبلیغات مجلس سنا و در عین زمان مدیر مسوول مجله‌ی ماهانه «سنا» و گوینده و تهیه كننده برنامه‌ی هفته‌گی «صدای سنا» در رادیو و تلویزیون ملی افغانستان، رییس شورای اسلامی زنان جوزجان و  همزمان با آن استاد در انستیتوت پیداگوژی امیرعلی‌شیر‌نوایی جوزجان، مشاور فرهنگی ولایت جوزجان، رییس امور تربیتی وزارت معارف و در عین زمان مدیر مسوول مجله‌ی «تربیت»، رییس شورای علمی وزارت معارف و مشاور نصاب تعلیمی، آموزگار (در آغاز کار برای مدت یک سال)، نماينده مردم در چند لویه جرگه. او با طنزنویس و پژوهشگر نامدار افغانستان محمد حلیم یارقین ازدواج كرده و دارای یک دختر به نام ویدا (شاعر و آهنگساز) و دو پسر به نام‌های سنجر و ارسلان و پنج نواسه به نام‌های آيلين، آلتای، سومر، اینجو و اوزل می‌باشد و در حال حاضر در پایتخت کشور سویدن زندگی می‌کند. شفیقه یارقین شاعر، داستان‌نویس، پژوهشگر و مترجم ادبی است که از سال ۱۳۵۷ تا حال شعرها، داستان‌ها، ترجمه‌ها، مقاله‌ها، رساله‌ها، کتاب‌ها و مصاحبه‌هایش در مجله‌های معتبر علمی افغانستان، ازبکستان، تاجکستان، ایران، اتریش، ایتالیا، و نشرات برون مرزی چاپ شده است. او به خاطر فعالیت‌های علمی- ادبی و اداری اش جوایز، مدال‌ها، نشان‌ها، ترفیعات فوق العاده، تقدیرنامه‌های درجه اول و مکافات نقدی گرفته است که مهم ترین‌های شان قرار ذیل است: جایزه‌ی بین المللی دكتور محمد معین در سال ۱۳۹۰ از کشور جمهوری اسلامی ایران، مدال عالی دولتی افغانستان «ملالی» در سال ۱۳۹۰، مدال عالی دولتی افغانستان «غازی میر بچه خان» در سال ۱۳۸۹، جایزه‌ی بهترین کتاب سال ۱۳۸۷ از کشور جمهوری اسلامی ایران برای کتاب فرهنگ دو جلدی اوزبیکی به فارسی. جایزه و مدال مطلای فوند بین المللی بابر از کشور جمهوری اوزبیکستان در سال ۱۹۹۹، جایزه‌ی «آزادی» مجتمع جامعه مدنی افغانستان «مجما» در سال ۱۳۸۶، جایزه‌ی صلح سیمرغ از سوی بنیاد بین المللی میراث‌های فرهنگی آسیا «آرمانشهر» در سال ۲۰۱۹، جایزه و دیپلوم مقام دوم قصه‌ی کودک از مسابقه‌ی آنلاین «بنیاد بین المللی استعدادهای جهان» در جمهوری قزاقستان در اول جون سال ۲۰۲۰، جایزۀ ادبی «حکیم ناصر خسرو بلخی»، جمهوری دموکراتیک افغانستان. دو جایزه‌ی مطبوعاتی وزارت اطلاعات و فرهنگ، چند مدال صداقت، دو نشان افتخار، ترفیعات فوق العاده، تقدیرنامه های درجه اول و تعدادی تحسین نامه از سوی دولت جمهوری دموکراتیک و جمهوری اسلامی افغانستان. تلویزیون سرتاسری ملی آلمان از کار و فعالیت‌های  دکتور شفیقه یارقین در سال ۱۹۹۶ فلم کوتاه مستند تهیه و بیش از ده‌بار از شبکه ماهواره‌یی جهانی خویش نشر کرده است. شفیقه یارقین به زبان دری و اوزبكی شعر، داستان، مقاله، رساله و کتاب و به زبان پشتو شعر و مقالات پژوهشی و علمی نوشته است كه تعداد زیادی از آنها در مجله‌ها و نشریه‌های افغانستان، نظیر: خراسان، كابل، ژوندون، ملیت‌های برادر، غرجستان، حجت، تربیت، صدف، چاووش، روزنه، انگار و روزنامه های كابل تایمز، انیس، اصلاح و یولدوز و مقاله‌ها و مصاحبه‌هایش در نشریه‌های خارج و نشریه‌های بیرون مرزی (ایران، آلمان، ازبكستان، تاجیكستان، امریکا، اتریش)، همچنان در مجموعه‌ها، تذكره‌ها و سالنامه‌ها با تخلص‌های «یارقین» و «دیباج» به چاپ رسیده است. شفیقه دیباج از سه سال به این سو رهبری یک گروه ۵۰ نفری بانوان و شاعران افغانستان را برای تولید محتوای ادبیات کودک به عهده دارد که محصول آن بیش از ۱۵۰۰ شعر و ۱۸۲ قصه کودک است. این شعرها و داستان‌ها از فیسبوک، وبسایت «شعر و داستان کودک» و فیسبوک دیباج توماریس نشر شده است. کلیپ‌های ویدیویی بسیاری نیز ازاین نوشته‌ها در یوتیوب و سایر شبکه‌های اجتماعی به نشر رسیده است. همچنان در درازنای سال‌های گذشته و حال، تعداد زیادی مصاحبه‌های رادیویی و تلویزیونی با رادیوهای بین المللی (بی‌بی‌سی، آزادی، صدای آمریكا،  روسیه، تاجكستان، ازبكستان، ایران “ایرنا”…) و تلویزیون‌های بین‌المللی (تلویزیون سرتاسری ملی آلمان، تلویزیون ملی ایتالیا، صدا و سیمای ایران، شبكه‌های مختلف تلویزیون‌های ازبكستان، تاجكستان، قزاقستان…) و اكثر رادیوها و تلویزیون‌های دولتی و شخصی افغانستان انجام داده است. او با زبان‌های انگلیسی، سویدی، روسی، ترکی و اردو نیز آشناست و در کارهای پژوهشی خود می‌تواند از منابع علمی این زبان‌ها استفاده کند. او حدود ۵۰ کتاب و رساله چاپ شده و تعدادی کتاب و رساله آماده‌ی چاپ دارد که در اخیر همین بیوگرافی فهرست همه آثارش علاوه می‌شود. دیوان ظهیرالدین محمد بابر (متن انتقادی)، نادره و شعرهای او، بابرگه ارمغان، نصاب الصبیان، بابر منگولیگی، دیوان شاه غریب میرزا غریبی، زنده‌گانی و آثاركامران میرزا، دیوان بابر (تكلمه بر چاپ كابل دیوان بابر)، درباره‌ی زبان، خط و فرهنگ نویسی ترکی، رباعیات مولانا جلال الدین محمد بلخی- رومی، نَی تیلماجی و غیره نمونه‌ی سخن: هوای سرد شبانگاهی، صدای شرشر باران بود زنی که غصه صدایش کرد، ز نام خویش گریزان بود گلوی ملتهبش می‌سوخت، همیشه دردِ نگفتن داشت چه حرف‌ها که به لب‌هایش، کبوتران هراسان بود نگاه منتظرش هر شب به راه مرد به در می‌ماند مرد پیش زنی دیگر، عزیز کرده و     مهمان بود سپیده سر‌زد و زن مأیوس به روی بستر تنهایش ز سرنوشت خودش بیزار،  به حال خویش پریشان بود کنار آینه ایستاد و دو قطره اشک فرو بارید دوای خواب … سرش چرخید، سقوط … نقطهٔ پایان بود… نویسنده: قدسیه امینی

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در روز جهانی «دانش‌آموز» از راه‌اندازی یک صنف سیار برای ده‌ها دختر دانش‌آموز خبر داده است. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود، هدف از راه‌اندازی این صنف را فراهم کردن زمینه‌ی آموزش برای دختران عنوان کرده است. در بخشی از اعلامیه آمده است: «این صنف به ده‌ها دانش‌آموز دختر کمک می‌کند تا به آموزش‌های ابتدایی دسترسی پیدا کنند.» رابعه، یکی از دانش‌آموزان این صنف به صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد گفته است که پیش‌ از این هیچ دسترسی به آموزش نداشته است. رابعه تاکید کرد: «ما مشتاقیم که به این‌جا بیایم تا بتوانیم یاد بگیریم، بخوانیم و بنویسیم.» یونیسف اما در مورد موقعیت این صنف جزئیات نداده است. روز یک‌شنبه با هفدهم نوامبر، برابر با روز جهانی دانش‌آموز بوده است. این روز در حالی فرارسیده است که اکنون در افغانستان، یک هزار و ۱۵۴ روز می‌شود که دروازه‌های مکتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم قفل است. حکومت سرپرست تا اکنون خواست جامعه‌ی جهانی، سازمان‌های حقوق بشری و دانش‌آموزان مبنی بر بازگشایی مکتب‌ها را نپذیرفته است. مسوولان حکومت فعلی آموزش دختران را مسئله‌ی داخلی افغانستان عنوان کرده و می‌گویند که نه سازمان ملل و نه جامعه‌ی جهانی «حق مداخله» در این زمینه را دارند. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که بیش از یک میلیون کودک را برای شناسایی سوءتغذیه معاینه کرده‌ است. این نهاد امروز (دوشنبه، ۲۸ عقرب) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این معاینات اولین قدم در شناسایی کودکان در معرض خطر مشکلات مربوط به سوءتغذیه و مداخله زودهنگام در صورت تایید آن است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد بیش از این وضاحت نداده که این شمار کودکان را در چه مدت معاینه کرده است. قبل ذکر است که افغانستان زیر حاکمیت حکومت سرپرست به دلیل مشکلات اقتصادی، گرفتار بحران‌های متعدد از جمله بحران سوءتغذیه است. چندی پیش فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و جمعیت هلال احمر با نشر گزارشی گفته بودند که افغانستان در بین ماه‌های می و سپتامبر سال روان میلادی سطوح بی‌سابقه و هشداردهنده‌ای از سوءتغذیه را تجربه کرده است. این نهادها به نقل از گزارش شاخص جهانی گرسنگی اعلام کرده‌اند که وضعیت سوءتغذیه و گرسنگی در افغانستان به‌شدت وخیم‌تر شده است.

صندوق جمعیت سازمان ملل متحد اعلام کرده است که از جنوری تا اکتبر ۲۰۲۴ با حمایت دفتر جمعیت، پناهندگان و مهاجرت آمریکا به بیش از ۳.۵ میلیون زن‌ باردار و تازه‌مادر در افغانستان کمک حیاتی ارائه کرده است. این سازمان امروز (یک‌شنبه، ۲۷ عقرب) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که زنان باردار و تازه‌مادر در افغانستان به‌دلیل بحران جاری با خطرات و آسیب‌پذیری‌های بیشتری روبرو هستند. قابل ذکر است که افغانستان از جمله کشورهایی با آمار بالای مر‌گ‌ومیر مادران و نوزادان است. براساس آمار سازمان جهانی صحت، روزانه ۲۴ مادر و ۱۶۷ نوزاد در افغانستان به دلایل عوامل قابل‌ پیش‌گیری جان‌شان را از دست می‌دهند. این سازمان چندی پیش در گزارشی گفته بود که شدیدترین عواقب وضعیت بحرانی صحی در افغانستان را زنان و کودکان متحمل می‌شوند. باید گفت که که پس از حاکمیت دوباره‌ی حکومت سرپرست بر کشور و تحمیل سیاست‌های محدودکننده‌ی این گروه در مورد حقوق و آزادی‌های اساسی زنان، دختران و محدودیت‌های کاری مانع دسترسی آنان به کمک‌های بشردوستانه شده است.

سازمان جهانی صحت بازگشت اجباری مهاجرین افغانستانی از پاکستان را «مانع بزرگ» برای تلاش‌ها جهت محو ویروس پولیو خوانده و گفته است که این اقدام پاکستان به احیای این ویروس در منطقه کمک کرده است. براساس گزارش‌های سازمان جهانی صحت، افغانستان و پاکستان، دو کشوری در جهان اند که هنوز هم بیماری فلج اطفال از کودکان در آن قربانی می‌گیرد. در سال جاری میلادی، ۴۹ مورد در پاکستان و ۲۳ مورد این بیماری در افغانستان گزارش شده که نسبت به شش مورد در هریک از این دو کشور در سال ۲۰۲۳ میلادی، افزایش چشم‌گیری را نشان می‌دهد. آخرین مورد پولیو در پاکستان به تاریخ (۲۴ عقرب) در ایالت جنوب غربی بلوچستان که نصف موارد گزارش شده در سال ۲۰۲۴ را تشکیل می‌دهد، تایید شد. حمید جعفری، مدیر محو پولیو برای منطقه مدیترانه شرقی در سازمان جهانی صحت گفت: «تا زمانیکه پولیو کاملاً محو نشود، دوباره ظهور می‌کند و برمی‌گردد، و این چیزی است که ما حال در پاکستان [جایی‌که] تقریباً نیمی از ایالت‌ها و در افغانستان یک سوم ولایات آلوده اند، می‌بینیم.» او تاکید کرد: «به نظر من مانع عمده بازگشت اجباری اتباع افغانستان بود که منجر به حرکت عظیم و غیر قابل پیش‌بینی جمعیت‌ها در داخل پاکستان و آنسوی هر دو مرز و داخل افغانستان شد، بنابراین ویروس با این جمعیت‌ها حرکت کرد.» همچنین کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان گفته است که اخراج اتباع خارجی فاقد اسناد از سوی پاکستان منجر به بازگشت بیش از ۷۳۰ هزار مهاجر افغان از آگوست ۲۰۲۳ به افغانستان شده است. حمید جعفری همچنان گفت که عواملی از جمله عدم توانایی مقامات پاکستانی در انجام کمپاین‌های مداوم واکسن پولیو در ساحات تحت تاثیر تندروان و «تردید قابل توجه در مقابل واکسن و تحریم‌های جامعه» در افزایش موارد این بیماری نقش مهمی داشته است. مقامات پاکستان و سازمان جهانی صحت می‌گویند که تحریم واکسن در برخی مناطق نیز ناشی از تبلیغات دروغ است که گویا کمپاین‌های ضد پولیو توطیه‌ای غرب برای عقیم‌سازی کودکان مسلمان است. تندروان نیز تیم‌های پولیو را به جاسوسی به حکومت متهم کرده و هدف قرار می‌دهند. جعفری با اشاره به ممنوعیت وضع شده توسط مقامات حکومت سرپرست بر تیم‌های پولیو به دلیل نگرانی‌های امنیتی، گفت: «ما نمی‌توانیم واکسیناسیون خانه به خانه را تطبیق کنیم.» سازمان جهانی صحت همواره بر تطبیق خانه-به-خانه واکسن پولیو تاکید داشته و گفته است که این روش در مقایسه‌ با روش‌های دیگر موثرتر است، اما حکومت سرپرست تاکید داشته اند که این کمپاین در مساجد تطبیق شود.