بخش زنان سازمان ملل متحد درتازهترین مورد اعلام کرده است که زنان و دختران که مجبور به بازگشت به افغانستان میشوند، با خطرات فزاینده فقر، ازدواج زودهنگام، خشونت، استثمار و محدودیتها در حقوق و آزادیهای خود روبرو هستند. این نهاد و آژانس بینالمللی امدادرسان «کییر» در یک اعلامیهای مشترک گفتهاند زنان و دختران بازگشتکننده، برای بازسازی زندگی خود در جوامعی که از قبل تحت فشارهای شدید اقتصادی و زیستمحیطی بودهاند، نیاز مبرم به کمکهای بشردوستانه و حمایت پایدار دارند. در اعلامیه آمده است که از ماه سپتامبر ۲۰۲۳ میلادی به اینطرف بیش از ۲.۴۳ میلیون نفر بدون مدرک از ایران و پاکستان بازگشتهاند. همچنین در بخشی از اعلامیه آمده است که زنان و دختران یک سوم از بازگشتکنندگان از ایران و حدود نیمی از کل بازگشتکنندگان از پاکستان را تشکیل میدهند. در ادامه آمده است که بسیاری از این زنان به کشوری بازمیگردند که هرگز در آن زندگی نکردهاند و با وضعیت بدون خانه، بدون درآمد و بدون دسترسی به آموزش یا مراقبتهای مواجه میشوند. در ادامه آمده است: «زنان و دختران بازگشته، مانند همه زنان و دختران در افغانستان، با خطرات فزاینده فقر، ازدواج زودهنگام، خشونت، استثمار و محدودیتهای بیسابقه در حقوق، حرکت و آزادیهای خود روبرو هستند.» اعلامیه به نقل از سوزان فرگوسن، نماینده ویژه زنان سازمان ملل متحد در افغانستان، نوشته است: «زنان و دختران آسیبپذیر که بدون هیچچیز به جوامعی که از قبل به نقطه شکست رسیدهاند، میرسند، آنان را در معرض خطر بیشتری قرار میدهند.» وی تصریح کرد که برای حمایت اختصاصی از زنان بازگشتکننده، به بودجه بیشتری نیاز است. قابل ذکر است که کاهش شدید بودجه کمکرسانی، ظرفیت سازمانهای بشردوستانه را برای پاسخگویی به نیازها را به شدت تضعیف کرده است. گراهام دیویسون، مدیر آژانس بینالمللی امدادرسان «کییر» در افغانستان، تاکید کرد: «ما به شدت به حمایت برای ارائه خدمات اولیه، فضاهای امن و حفاظت از زنان و دختران بازگشته نیاز داریم.» وی در ادامه افزوده است که زنان و دختران با پریشانی، سردرگم و ناامیدی به افغانستان بر میگردند. بخش زنان سازمان ملل و نهاد «کییر» گفتهاند: «ما از جامعه بینالمللی میخواهیم که اکنون اقدام کند – از حقوق زنان و دختران افغان محافظت کند و روی زنان امدادرسان که خستگیناپذیر در خطوط مقدم برای حمایت از آنها تلاش میکنند، سرمایهگذاری کند.»
