یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد به مناسبت «روز جهانی حقوق‌‌بشر» بر دسترسی زنان و دختران در افغانستان به آموزش و تحصیل تاکید کرده است. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که بیش از چهار سال است که دختران و زنان در افغانستان از آموزش محروم هستند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در بخشی از پیامش تاکید کرده است که آموزش حق همه‌ی زنان و دختران است و برای رشد، سلامت و حفاظت آنان حیاتی است. همچنین یونیسف در پایان کارزار ۱۶ روزه مبارزه با خشونت علیه زنان، خواستار شنیده‌شدن صدای دختران نوجوان در افغانستان شده و در ادامه افزوده است که صدای آنان اغلب شنیده نمی‌شود. این در حالی است که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که زنان و دختران به‌طور مستمر با محدودیت‌های شدید در بخش‌های صحت، کار و مشارکت در زندگی اجتماعی مواجه‌اند. یوناما امروز (چهارشنبه، ۱۹ قوس) به مناسبت «روز جهانی حقوق‌‌بشر» با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این محدودیت‌ها، حقوق بنیادی زنان و دختران و آینده افغانستان را تضعیف می‌کند و مساعد نبودن دسترسی به خدمات صحی، خانواده‌ها را آسیب‌پذیر و محلات را ناتوان می‌سازد. دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که حکومت سرپرست باید خود را با مکلفیت‌های جهانی در برابر حقوق‌بشر نزدیک سازند. در اعلامیه آمده است که این امر نه تنها هم‌سویی با معیارهای جهانی است، بلکه مسیر عملی در راستای صلح، استقامت و انکشاف کشور و مردم آن نیز است. همچنین یوناما به نقل از جورجت گانیون، سرپرست دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان نوشته است: «حقوق بشر امری اختیاری نیست. این حقوق نیاز روزمره برای ادامه‌ی زندگی‌ است.» خانم گانیون در ادامه افزوده است: «در افغانستان، اطمینان از اینکه زنان و دختران می‌توانند بیاموزند، کار نمایند و از مشارکت کامل برخوردار باشند، امر ضروری برای بهبود می‌باشد. از مقامات حاکم تقاضا می‌‌نماییم تا گام های متسحکمی را برای همسویی با مکلفیت‌های جهانی و بازگشایی فضا برای شکوفایی افغانستان و تمام مردم آن بر دارند.» فیونا فریز نماینده کمیشنر عالی حقوق بشر سازمان ملل در افغانستان نیز گفته است: «نیازمندی های روز مره چون آموزش، صحت، معیشت و آزادی حقوقی‌اند که باید به همه‌ی افغان‌ها فراهم گردد؛ اما شمار زیادی افغان‌ها، به ویژه زنان و دختران از این حقوق بی‌بهره اند.» وی تصریح کرد که حقوق بشر باید در کانون مسیر پیشرفت افغانستان قرار گیرد؛ زیرا این حقوق به «مثابه پل میان بقا و امید» عمل می‌کند. سازمان ملل گفته است: «در روز حقوق بشر امسال، یوناما از تمام دست اندرکاران، بهره گیرندگان، مقامات، محلات و همکاران بین‌المللی تقاضا می‌نماید تا تعهد خویش را به حقوق بشر منحیث بنیاد تلاش‌های برای بهبود امور در افغانستان مجدداً تاکید نمایند.» قابل ذکر است که سازمان‌های بین‌لمللی می‌گویند که حکومت فعلی از زمان تسلط دوباره بر افغانستان به صورت گسترده متهم به نقض حقوق‌‌بشر شده‌اند.

سازمان حقوق‌‌ بشر و دموکراسی افغانستان اعلام کرده است که حملات شاخه‌ی خراسان داعش علیه هزاره‌ها و شیعیان در افغانستان ممکن است مطابق قوانین بین‌المللی، مصداق نسل‌کشی، جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت باشد. این نهاد با نشر یک گزارش تحقیقی گفته است که حملات داعش علیه هزاره‌ها و شیعیان افغانستان را از سال ۲۰۱۶ میلادی به این‌سو بررسی کرده و در گزارش آمده است که شاخه‌ی خراسان داعش، هزاره‌ها را «مرتد» و «رافضی» می‌خواند و آنان را در مراکز آموزشی، صحی، ورزشی و مذهبی هدف حمله قرار می‌دهند. در بخشی از گزارش آمده است که شاخه‌ی خراسان داعش از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ میلادی، ۲۱ حمله‌ی انتحاری و از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴ میلادی سه حمله‌ی انتحاری علیه هزاره‌ها و شیعیان انجام داده است. سازمان حقوق‌‌ بشر و دموکراسی افغانستان در بخشی از گزارش تحقیقی تاکید کرده است که این گروه همچنان از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ میلادی ۱۴ بمب‌گذاری و از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴ میلادی ۵۴ حمله بمب‌گذاری علیه هزاره‌ها و شیعیان انجام داده است. این سازمان گفته است شاخه‌ی خراسان داعش مدام از زبان نفرت و کلماتی چون «رافضی، مشرک، کافر و مرتد» علیه هزاره‌ها استفاده می‌کند و با این کلمات حملات خود و «قصد نسل‌کشی» را توجیه می‌کنند.‌ گزارش اشاره کرده که به‌عنوان مثال داعش پس از کشتار ۱۴ نفر هزاره در مرز دایکندی و غور در یکی از نشریات خود نوشت: «بسیاری هنوز می‌پرسند که چرا مجاهدین دولت اسلامی به‌طور خاص شیعیان و روافض را در عملیات خود هدف قرار می‌دهند و شهرهای شان را به گورستان تبدیل می‌کنند، بنابراین ما می‌خواهیم به عموم مسلمانان روشن کنیم که شدت عملیات ما فقط یک دلیل دارد: دشمنی ما با همه‌ی کافران و مرتدان . . . شیعیان و روافض . . . آن‌ها شدیدترین مرتدان جهان هستند.» سازمان حقوق‌‌ بشر و دموکراسی افغانستان نوشته است که خشونت فرقه‌ای داعش خراسان علیه مردم هزاره و شیعیان، علی‌رغم شدت جرایم، کم‌تر مورد مطالعه قرار گرفته است. قابل ذکر است که هزاره‌ها و شیعیان در سال‌های اخیر هدف حملات مرگ‌بار تروریستی قرار گرفته‌اند. این حملات عمدتاً در مراکز آموزشی، مساجد، سالن‌های عروسی، ورزشگاه‌ها، شفاخانه‌ها و موترهای شهری انجام شده و هدف آن غیرنظامیان هزاره از جمله دانش‌آموزان دختر و پسر بوده‌اند.

نهاد هماهنگی فعالان زن افغانستان، با فرستادن نامه‌ای سرگشاده به وزارت‌های امور داخله، خارجه و حقوق بشر پاکستان، نسبت به اخراج زنان مدافع حقوق بشر از این کشور ابراز نگرانی کرده و خواستار این روند شدند. این نهاد در نامه‌شان گفته است که سه زن وابسته به این نهاد، پس‌از اخراج ناپدید شده‌اند و دو زن دیگر در افغانستان در شرایط دشواری به‌سر می‌برند. در بخشی از این نامه آمده است که بازگرداندن اجباری زنان، اصول بشردوستانه و قوانین بین‌المللی مربوط به ممنوعیت اخراج پناه‌جویان را نقض می‌کند. نهاد هماهنگی فعالان زنن افغانستان در ادامه تاکید کرده است که زنان افغانستانی مقیم پاکستان در جابه‌جایی داخلی با مشکلات جدی از جمله نداشتن معلومات درباره‌ی شهرهای امن، خطر بازداشت در مسیرها، هزینه‌ی بالای ویزا، روند پیچیده‌ی اداری و خودداری مالک‌های خانه از اجاره به پناه‌جویان بدون ویزا روبرو هستند. این نهاد و سایر امضاکنندگان از دولت پاکستان خواسته‌اند که اخراج زنان مدافع حقوق بشر را فوراً متوقف کند، برای زنان در معرض تهدید اقامت موقت و قانونی فراهم سازد، روند ویزا را عادلانه و قابل‌دسترس بسازد و امنیت جابه‌جایی داخلی را تضمین کند. همچنین آنان خواستار بررسی فوری پرونده‌ی پنج زن اخراج‌شده، به‌ویژه سه زن ناپدید، شده‌اند. قابل ذکر است که به دلیل‌ محدودیت‌ها بسیاری از زنان و دختران، فعالان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، نظامیان پیشین و دیگر قشرهای آسیب‌پذیر مجبور به ترک افغانستان شدند. شمار زیادی از آنان به کشورهای همسایه از جمله ایران و پاکستان پناهنده شدند؛ اما این کشورها در سال‌های پسین روند اخراج  مهاجران افغانستانی را تشدید کرده است.

بخش زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که مدافعان حقوق زن در افغانستان در معرض ریسک‌های بزرگ فردی جدی قرار دارند. این نهاد با نشر پیامی به مناسبت «کارزار ۱۶ روزه مبارزه علیه خشونت مبتنی بر جنسیت» در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که مدافعان حقوق زن در افغانستان همچنان به سازماندهی و حفاظت از جوامع خود ادامه می‌دهند، هرچند اغلب با خطرات فردی جدی روبرو هستند. بخش زنان سازمان ملل متحد، زنان و دختران افغانستان را شجاع توصیف کرده است. این سازمان در بخشی از پیامش تاکید کرده است که بر حمایت از زنان و دختران در افغانستان ادامه می‌دهد. با این وجود، اتحاد فعالان حقوق بشر نیز به مناسبت «روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان» اعلام کرده بود که حمایت از حقوق زنان، اولویت اصلی برای مقابله با خشونت علیه زنان در افغانستان است. این نهاد تاکید کرده بود که زنان و دختران افغانستان در چهار سال گذشته با شدیدترین محدودیت‌ها و سیاست‌های خاموش‌سازی روبرو شده‌اند. همچنین حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

بخش زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که آمار خشونت علیه زنان و دختران در افغانستان به‌سرعت در حال افزایش است و میلیون‌ها زن و دختر به حمایت و حفاظت فوری نیاز دارند. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۶ قوس) با نشر گزارشی گفته است که در کمتر از دو سال، شمار زنان و دخترانی که در معرض خطر جدی قرار دارند، ۴۰ درصد افزایش یافته است. بخش زنان سازمان در بخشی از گزارشش تاکید کرده است که کاهش کمک‌های مالی سبب شده است این سازمان خدمات حیاتی مقابله با خشونت مبتنی بر جنسیت را در افغانستان محدود کند. همچنین این سازمان افزوده است که هم‌اکنون حدود ۱۴ میلیون زن به خدمات حمایتی نیازمند هستند. براساس گزارش بخش زنان سازمان ملل متحد، سازمان‌های محلی تحت رهبری زنان در افغانستان حدود یک‌پنجم بودجه خود را از دست داده‌اند. بخش زنان سازمان ملل گفته است که با فروپاشی نظام‌های حمایتی پیشین پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست، میلیون‌ها زن جایی برای مراجعه ندارند و دسترسی به خدمات حیاتی نیز به شدت محدود شده است. در حالی بخش زنان سازمان ملل این گزارش را نشر می‌کند که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

بخش زنان سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که خطر خشونت علیه زنان در افغانستان به‌ سرعت در حال افزایش است. این نهاد امروز (چهارشنبه، ۵ قوس) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان و همچنان کارزار ۱۶ روزه این سازمان برای مبارزه با این پدیده، نوشته است: «محدودیت‌ها در زندگی و دسترسی زنان به خدمات، زنان بیشتری را بدون امنیت یا حمایت رها کرده است.» بخش زنان سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که در کارزار ۱۶ روزه‌ی امسال خواستار اقدام فوری است. این سازمان افزوده است که محدودیت‌ها بر زند‌گی زنان و دختران و عدم دسترسی آن‌ها به خدمات اساسی سبب شده است که زنان بدون امنیت باقی بمانند. به گفته‌ی بخش زنان سازمان ملل متحد، خشونت علیه زنان افغانستان طی دو سال گذشته ۴۰ درصد افزایش یافته است. بخش زنان سازمان ملل تصریح کرد که اکنون ۱۴.۲ میلیون زن در افغانستان نیازمند محافظت و کمک هستند. همچنین، این سازمان بر افزایش کمک‌ها و سرمایه‌گذاری برای زنان تأکید کرده است. با این وجود یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان نیز نگرانی مشابهی درباره وضعیت زنان افغانستان مطرح کرده است. زنان و دختران افغانستان در حال حاضر از ابتدایی‌ترین حقوق خود، از جمله آموزش و کار محروم هستند. در این مدت، با وجود تأکید کشورهای جهان بر احترام به حقوق زنان و دختران افغانستان، محدودیت‌ها بر این قشر تشدید شده است.

سازمان عفو بین‌الملل آمریکا درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که جایزه سالانه این نهاد به پشتنه درانی، فعال حقوق بشر از افغانستان و جزمین رومرو اپیایو، نماینده یک جنبش فمینیستی کلمبیا اهدا شد. عفو بین‌الملل روز (شنبه، ۱ قوس) با نشر اعلامیه‌ای نوشته است که این جایزه به زنان شجاعی اهدا می‌شود که برای حفاظت از حقوق زنان و کودکان در شرایط دشوار تلاش می‌کنند. این جایزه شامل یک کمک‌هزینه ۲۰ هزار دالری است. در اعلامیه آمده است که پشتنه درانی، در زمینه‌ی آموزش دختران زیر حاکمیت حکومت فعلی فعالیت دارد و مکتب «آموختن» را به‌صورت زیرزمینی اداره می‌کند. پشتنه درانی، دانش‌آموخته‌ی دانشگاه هاروارد و بنیان‌گذار مکتب «آموختن» است؛ نخستین مکتب دیجیتال در افغانستان که اکنون برای حفاظت از دختران افغانستان زیرزمینی عمل می‌کند. وی تاکید کرد: «این جایزه متعلق به هر دختر افغانستان است که هنوز رویای آموختن در سر دارد و هر زنی که حاضر نیست از حقوق خود دست بکشد.» او همچنان نویسنده‌ی کتاب خاطره‌های «آخرین کسی که غذا می‌خورد، آخرین کسی که می‌آموزد» است و پیش‌تر جایزه‌های متعددی، از جمله قهرمان آموزش جهانی بنیاد ملاله و جایزه‌ی ۱۰۰ زن برتر بی‌بی‌سی  را دریافت کرده است. برنده دیگر، جزمین رومرو اپیایو، نماینده بنیاد جنبش فمینیستی دختران و زنان قوم وایو از کلمبیا است. قوم وایو یکی از جوامع بومی شمال کلمبیا و ونزوئلا است که با سنت‌های ریشه‌دار، پیوند با طبیعت و صنایع دستی رنگارنگ شهرت دارد. جزمین رومرو با تلفیق دانش سنتی قوم وایو و روش‌های مدرن، از حقوق زنان و دختران و همچنین حفاظت از سرزمین‌های بومی در برابر خشونت و استخراج غیرقانونی منابع دفاع می‌کند. در حالی این جایزه به پشتنه اهدا می‌شود که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. همچنان در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران و زنان بست، در حالی که ‏بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.