نویسنده: مهدی مظفری موانع تکریم و کرامت زنان در افغانستان موضوعی پیچیده و چند وجهی است که ریشه در تاریخ، فرهنگ، سیاست و ساختارهای اجتماعی این کشور دارد. در طول دهههای گذشته، زنان افغانستان با چالشهای متعددی برای دستیابی به حقوق و کرامت انسانی خود روبرو بودهاند. مقالهی حاضر، به واکاوی موانع تکریم و کرامت زنان در افغانستان میپردازد. موانعی که ریشه در تار و پود فرهنگ و سیاست و اجتماع این سرزمین دارد. ازدواج اجباری، خشونت خانگی، محرومیت از تحصیل و فرصت های شغلی، و نگاه ابزاری به زن، تنها گوشهای از این موانع ستمگرانه هستند. در سلسله شمارگان این مقاله، تلاش خواهیم کرد تا زوایای پنهان این معضل را به تصویر کشیده و راهکارهایی برای عبور از این سایۀ ظلمانی ارائه دهیم. هدف ما، نه تنها به تصویر کشیدن رنج زنان افغانستان، بلکه بیدار کردن وجدان جامعه و تلاش برای ایجاد تغییری بنیادین در اینگونه نگرشها و ساختارهای ستمگرانه است. ما به دنبال آیندهای روشن هستیم که در آن زنان افغانستان، در سایهی صلح و احترام، طعم شیرین کرامت انسانی را بچشند. موانع فرهنگی تکریم زن در افغانستان تکریم زن در افغانستان با موانع فرهنگی متعددی روبرو است که ریشه در تاریخ، سنت و باورهای جامعه دارد. برخی از این موانع عبارتند از: مردسالاری «مردسالاری» یکی از اصلیترین موانع فرهنگی تکریم و کرامت زنان در افغانستان است. مردسالاری به معنای دادن اولویت و اهمیت بیشتر به نقش و حقوق مردان در خانواده و اجتماع و سیاست نسبت به زنان است. در این چارچوب، زن از حقوق فردی و اجتماعی کمتری نسبت به مردان برخوردار است. همچنین زنان در اجتماع مردسالارانه با نگاههای نازلی روبروست. مردسالاری به صورت حادّ آن به شکلهای مختلفی مانند تبعیض در حقوق قانونی، محدودیت در دسترسی به تحصیلات و کار، تبعیض در حقوق و آزادیها، خشونت خانگی و اجتماعی علیه زنان و... بروز میدهد. در بسیاری از مناطق افغانستان، فرهنگ مردسالاری حاکم است و مردان در سطوح مختلف جامعه از جمله خانواده، سیاست و اقتصاد قدرت و نفوذ بیشتری دارند. این فرهنگ در افغانستان باعث شده است که اکثر شهروندان این کشور حتی بسیاری از زنان افغان، زنان را به عنوان موجوداتی ضعیف و وابسته به مردان ببینند و نقش آنها را در خانه و خانواده محدود کنند. بررسی قوانین و نقش زنان در اجتماع و سیاست افغانستان، به روشنی نشان میدهد که زنان هیچ سهمی در اجتماع و سیاست کشور ندارند و «مردسالاری» به معنای واقعی آن در افغانستان ریشه دوانده است. اینکه این نگاه به شدت تبعیضآمیز چگونه در فرهنگ و سنت افغانستان ریشه دوانده است، دلایل و عوامل گوناگونی دارد. امّا دو عامل میتواند سهم بیشتری در این فرایند داشته باشد. ۱. ساختار قبیلهای: افغانستان جامعهای قبیلهای است و در بسیاری از قبایل، مردان از قدرت و نفوذ بیشتری نسبت به زنان برخورداراند. بدون شک این عامل، حتما قویترین محرکی است که نگاه جنسیتی مردسالاری را در فرهنگ افغانستان تقویت بخشیده است. ۲. دین: اسلام، دین اکثریت مردم افغانستان است. مبلّغان مسلمان افغان با تأثیرپذیری از ساختار قبیلهای، قرائتی به شدت جنسیتی از اسلام به مردم ارائه داده اند. به عنوان مثال، این مبلّغان از وظایف زنان بیشتر سخن رانده اند تا وظایف دینی مردان و در اکثر سخنرانیهای تبلیغیشان زنان را بیشتر مورد خطابت قرار داده تا مردان. اینگونه تبلیغ دینی که تنها زن مورد تخاطب قرار میگیرد؛ باعث شده است که حقوق زنان در فرهنگ و اجتماع افغانستان نادیده گرفته شود. برای کمرنگ کردن نگاه جنسیتی در افغانستان، بر مبلّغان دینی و فعالان فرهنگی لازم است به حقوق دینی و مدنی زنان بپردازند و از وظایف مردان در قبال زنان بیشتر سخن بگویند. تفاسیر نادرست مذهبی برخی برداشتهای غلط از متون مذهبی، به توجیه فرودستی زنان و محدودیتهای آنان در زمینههای مختلف مانند آموزش، اشتغال و مشارکت اجتماعی میپردازند. این تفاسیر نادرست، که مغایر با آموزههای حقیقی دین هستند، مانع بزرگی بر سر راه توانمندسازی زنان و نیل به برابری جنسیتی محسوب میشوند. در افغانستان، تفسیرهای نادرست و انحرافی از آموزههای دین اسلام نقشی مخرب در به چالش کشیدن کرامت و حقوق زنان داشته است. این تفاسیر غلط که اغلب توسط مردان قدرتمند و مبلّغان دینی ترویج میشوند، به عنوان توجیهی برای سرکوب زنان، محدود کردن آزادیهای آنها و انکار حقوق اساسی آنها به کار میرود. پیامدها و تأثیرات مخرّب برداشتهای برخی رهبران و مروجان دین از اسلام –در افغانستان- بسیار زیاد است. امّا مهمترین آنها از این قرار اند: محدودیتهای تحرک و آزادی: رهبران حکومت فعلی افغانستان و برخی از مروجان دین، تفسیر نادرستی از اسلام در این کشور ارائه میدهند که زنان را به انزوا و محدودیت در تحرک و آزادیهای اجتماعی سوق میدهد. این تفسیر غلط، زنان را از حق تحصیل، کار، و مشارکت در جامعه محروم میکند و آنها را در خانهها حبس میکند. خشونت و تبعیض: زنان افغان تحت حاکمیت حکومت خودخوانده اسلامی و در جوامعی که تحت تأثیر تفاسیر نادرست از دین قرار دارند، با خشونت خانگی، آزار جنسی، و تبعیض جنسیتی روبرو هستند. این خشونت و تبعیض، کرامت و عزت نفس زنان را لگدمال میکند و آنها را در معرض آسیبهای روحی و جسمی قرار میدهد. ازدواج اجباری و کودکهمسری: متأسفانه برخی از مروجان دین، ازدواج اجباری و کودکهمسری را ترویج میکنند که این امر البته به نفع دختران و زنان نیست. این رسم غلط که نتیجه برداشت ناقص و ناصحیح از دین اسلام است، آینده تحصیلی و شغلی دختران را به خطر جدّی میاندازند و آنها را در معرض خطر بارداری زودهنگام و مشکلات سلامتی قرار میدهد. محرومیت از حقوق اساسی: زنان افغان در بسیاری از موارد از حقوق اساسی مانند حق مالکیت، حق طلاق، و حق حضانت فرزندان محروم هستند. این محرومیتها، استقلال و قدرت تصمیمگیری زنان را سلب میکند و آنها را در موقعیتهای آسیبپذیر قرار میدهد. این قوانین البته برداشت ناصحیح برخی مروجان دینی از اسلام است. امّا، بسیاری از نواندیشان دینی و کسانی که تحقیق علمی از متون دینی میکنند، دریافتهاند که زنان از منظر اسلام حقیقی دارای حقوق مالکیت هستند و همچنین ایشان میتوانند با شرایطی حق طلاق را بدست آورند. نادیده گرفتن نقش زنان در جامعه: برداشت ناقص و ناصحیح از اسلام، نقش زنان در جامعه را نادیده میگیرد و آنها را به موجوداتی ضعیف و ناتوان تقلیل میدهد. این طرز تفکر، ارزش و تواناییهای زنان را انکار میکند و مانع مشارکت کامل آنها در پیشرفت جامعه میشود. در کنار این موارد، لازم به ذکر است که از دید اسلامشناسان و محققان مسلمان و رهبران به حق مسلمان، اسلام حقیقی همانا دین رحمت و کرامت است و هیچگاه زن را موجودی ضعیف و ناتوان نمیداند. اسلام به زنان حقوق و آزادیهای بسیاری اعطا کرده و آنها را تشویق به تحصیل، کار، و مشارکت در جامعه میکند. برداشت ناقص و ناصحیح از اسلام توسط رهبران حکومت فعلی افغانستان و برخی از مروجان دین، نه تنها مسبب ظلم به زنان است، بلکه به کل جامعه و به دین اسلام نیز آسیب میرساند.

برچسب: افغانستان
سازمان داکتران بدون مرز در تازهترین مورد اعلام کرده است که در چهار ماه اول سال جاری میلادی پنج هزار کودک مشکوک ابتلا به بیماری سرخک (سرخکان) در مراکز صحی تحت مدیریت یا حمایت این نهاد در افغانستان بستری شدند. این نهاد امروز (یکشنبه، ۳۰ ثور) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است، هرچند که این آمار در حال حاضر رو به کاهش است، اما اقداماتی برای جلوگیری از شیوع آن در آینده لازم است. سازمان داکتران بدون مرز به نقل از هماهنگکنندهی بخش صحی این نهاد در افغانستان گفته است که بهترین راه برای جلوگیری از شیوع سرخکان، واکسن کردن کودکان است. وی تاکید کرد که واکسیناسیون برای جلوگیری از بیماری سرخک کودکان را از سن ششماهگی تحت پوشش قرار دهد. در ادامه آمده است که این کودکان با وجود اینکه تحت تأثیر شیوع سرخک قرار میگیرند، اما تحت پوشش واکسیناسیون قرار ندارند. باید گفت که بیماری سرخ یکی از بیماریهای مسری است که از فرد مبتلا به افراد دیگری که واکسن نشدهاند به سرعت انتقال مییابد. پیش از این سازمان جهانی صحت نیز از افزایش موارد ابتلا به این بیماری در افغانستان هشدار داده بود و از خانوادهها خواسته بود که کودکان خود را واکسن کنند. سرخک نوعی عفونت سیستم تنفسی است که یک ویروس آرانآ از خانواده پارامیکسوویریده آن را ایجاد میکند. علائم سرخک شامل تب، سرفه، آبریزش بینی، و راش پوستی در نقاط مختلف بدن است.

شماری از زنان معترض و اعضای جنبش مقتدر زنان افغانستان و جنبش آزادگان در تبعید میگویند که زنان افغانستان به طور کامل از حقوق بشری، حقوق اساسی و شهروندی خود محروم هستند. اعضای این جنبشها در یک حرکت اعتراضی در شهر اسلامآباد، پایتخت پاکستان گفتند که زنان و دختران افغانستان به دلیل جنسیتشان از فضای سیاسی و اجتماعی حذف شده و با ستم و «آپارتاید جنسیتی» روبرو هستند. در قطعنامهای این دو جنبش اعتراضی آمده است که با وجود اینکه زنان افغانستان بهطور پراکنده از جادههای کابل تا شهرهای دیگر جهان فریاد میکشند؛ اما جامعهی جهانی در مقابل اعتراضات آنان بیصداست. در ادامه آمده است که خاموشی جامعهی جهانی نسبت به مبارزات زنان و دختران، زنان افغانستان را از اعتراضات منصرف نمیکند؛ بلکه آنها را به ادامهی مبارزه و اعتراضاتشان از طریق کارزارها و فعالیتهای جهانی بیشتر تشویق میکند. آنان در این قطعنامه آپارتاید جنسیتی در افغانستان را به شدت وحشتناک توصیف کردند. زنان معترض میگویند که زنان افغانستان از مبارزات خود در برابر آپارتاید جنسیتی و تقاضای شناخته شدن و جرم انگاری این ستم دست نمیکشند. قابل ذکر است که حمایت از کارزار جهانی مبارزه علیه آپارتاید جنسیتی به رهبری زنان افغانستان همچنان ادامه دارد و گروههای زنان معترض و فعالان حقوق بشر از این کارزار پشتیبانی میکنند.

حنان حسن بلخی، رییس بخش شرق مدیترانهی سازمان جهانی صحت در دیدار با مقامهای حکومت سرپرست، بر حقوق آموزش زنان و دختران در این کشور تاکید کرده است. خانم بلخی در جریان هفتهی گذشته به کابل سفر کرده و با شماری از مقامهای حکومت فعلی از جمله، عبدالسلام حنفی، معاون اداری رییسالوزرا و قلندر عباد، وزیر صحت عامهی حکومت فعلی دیدار داشته است. وی با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که وی در کنار مسایل دیگر در مورد آموزش دختران نیز با مقامهای حکومت فعلی گفتگو کرده است. او آموزش زنان و دختران را نیاز حیاتی عنوان کرده و بر حق آموزش آنان تاکید کرده است. به گفتهی این مقام سازمان جهانی صحت، آموزش زنان بهطور قابل توجهی بر سلامت و رفاه عمومی مردم تاثیر میگذارد. خانم بلخی در این سفرش بر تضمین دسترسی عادلانه به مراقبتهای بهداشتی نیز تاکید کرده است. حنان بلخی تاکید کرد که سازمان جهانی بهداشت با جامعهی مدنی افغانستان در برنامههای بشردوستانه همکاری خواهد کرد. او افزود: «من به عنوان مدیر منطقهای، متعهد به حمایت بیشتر برای پیشبرد صحت افغانستان هستم.» باید گفت که حکومت سرپرست، پس از تسلط بر افغانستان، در نخستین اقدام شان آموزش زنان و دختران بالاتر از صنف ششم را ممنوع کرد. این حکومت در ادامه، دانشگاههای خصوصی و دولتی را نیز بهروی دختران مسدود کرد. حکومت فعلی باوجود خواستهای مکرر سازمانهای مختلف بینالملل، جامعهی جهانی و مردم افغانستان؛ فرمانهای محدود کننده بر زنان و دختران را لغو نکردهاند.

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد، یکبار دیگر حمایت خود را از دختران دانشآموز در سراسر افغانستانی اعلام کرده است. یونیسف امروز (سهشنبه، ۱۸ ثور) در حساب کاربری ایکس خود با نشر یک نوار تصویری از دختران دانشآموز میگوید که با شرکای خود از دانشآموزان حمایت میکند، تا زمینهی یادگیری را برای هر کودک فراهم سازد. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد تاکید کرد:«هر روز صبح، شمار زیادی از دختران در شرق افغانستان از تپههای بلند بالا میروند، تا به صنف آموزشی خود برسند.» در این نوار تصویری آمده است که یونیسف و حامیهای آن گامبهگام حمایت خود را ادامه میدهند، تا زمینهی یادگیری را برای هر کودک مهیا کنند. باید گفت که قبل از آن، یونسکو یا سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل گفته بود که با ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم ۱.۴ میلیون دختر افغانستانی از آموزش محروم شده است. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از به دست گرفتن قدرت، در نخستین اقدام آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را در کشور ممنوع کرد. در بیش از دو و نیم سال گذشته بارها جامعهی جهانی و سازمانهای بینالمللی خواستار لغو این فرمان شدند.

اوچا یا دفتر هماهنگکننده کمکهای بشردوستانه سازمان ملل متحد، از قطع شدن احتمالی برخی اقلام امدادی برای نیازمندان در سراسر افغانستان هشدار داده است. اوچا با نشر اعلامیهای گفته است که بین ماه اپریل تا ماه جون برخی منابع حیاتی مانند سرپناه، مواد صحی، مواد خوراکه، تغذیه، حفاظت و آموزش در افغانستان با خطر قطع شدن مواجه است. دفتر هماهنگکننده کمکهای بشردوستانه سازمان ملل محتد، دلیل قطع برخی از کمکهای بشردوستانه به نیازمندان در افغانستان را کمبود بودجه خوانده است. اوچا تاکید کرد: «با توجه به چالشهای تدارکات محلی برای اقلام خاص و زمان طولانی حمل و نقل، بودجه اضافی برای حمایت از تدارکات اولیه و تحویل منابع اصلی بسیار مهم است.» این نهاد افزود که از ماه اپریل تا جون سال روان میلادی ۶.۹ میلیون دالر در بخش آموزش، ۱۲.۷ میلیون دالر در بخش سرپناه اضطراری و مواد غیرخوراکه، ۵۴.۲ میلیون دالر در بخش مصوونیت غذایی و زراعتی، ۹.۹ میلیون دالر در بخش صحت و ۳۶.۳ میلیون دالر در بخش تغذیه نیاز است تا احتیاجات لازم برای نیازمندان در کشور فراهم شود. دفتر هماهنگکننده کمکهای بشردوستانه سازمان ملل متحد میگوید که در بخشهای دیگر، از جمله حفاظت از کودکان، آب آشامیدنی صحی، حفظالصحه و سایر موارد نیز کمبود بودجه وجود دارد. این در حالی است که سازمانهای امدادی بارها گفته بودند که در سال جاری میلادی بیش از نیمی جمعیت افغانستان به نحوی به کمکهای بشردوستانه نیاز خواهند داشت. پیش از این نیز، دبیر کل سازمان ملل متحد از کمبود بودجه برای نیازمندان در افغانستان هشدار داده بود.

فدراسیون بینالمللی فوتبال (فیفا) در اولین ردهبندی رسمی فوتسال خود اعلام کرده است که تیمهای ملی فوتسال مردان و زنان افغانستان در جایگاه ۳۰ و ۴۸ جهان قرار گرفتهاند. فدراسیون بینالمللی فوتبال اولین ردهبندی رسمی فوتسال در بخش مردان و زنان را روز گذشته (دوشنبه، ۱۷ ثور) منتشر کرده است. براساس ردهبندی فدراسیون بینالمللی فوتبال، تیم ملی فوتسال برزیل هم در بخش مردان و هم در بخش زنان، در جایگاه نخست جهان قرار دارد. در این ردهبندی آمده است که در بخش مردان، برزیل، پرتگال، اسپانیا، ایران و آرژانتین، بهترتیب پنج تیم برتر جهان هستند. همچنین در بخش زنان، برزیل، اسپانیا، پرتگال، آرژانتین و کلمبیا پنج تیم برتر جهان هستند. این حالی است که تیم ملی فوتسال مردان افغانستان به تازگی برای اولینبار به جام جهانی صعود کرده است و بزرگترین افتخار ورزشی کشور را رقم زده است. باید گفت که تیم ملی فوتسال زنان افغانستان در حالی در میان ۶۹ کشور، در جایگاه ۴۸ جهان قرار گرفته است که پس از تسلط دوبارهی حکومت سرپرست وضعیت آن روشن نیست. تیم ملی فوتسال زنان افغانستان در زمان حکومت پیشین در رقابتهای مختلف منطقهای شرکت میکرد.

منیژه باختری، نویسنده و سفیر افغانستان در اتریش در مراسم اهدای جایزهی «رابعه بلخی» گفت که حکومت سرپرست حقوق اجتماعی و سیاسی زنان را انکار کرده و از طریق سیاستهای تفکیک جنسیتی و آپارتاید جنسیتی زنان و دختران افغانستان را سرکوب میکند. خانم باختری ویدیوی سخنرانی خود، در این مراسم را در حساب کاربری فیسبوک خود نشر کرده و با اشاره به فعالیتهای رابعهی بلخی گفته است که تقریباً ۱۱۰۰ سال از تاریخ تلخ رابعه بلخی میگذرد، اما زنان و دختران افغانستان هنوز هم قربانی سنتها و کلیشهها هستند. وی با اشاره به نهادینهسازی سیستم آپارتاید جنسیتی در افغانستان گفته است که بدون داشتن شرایط حقوقی و کنوانسیونهای بینالمللی نمیتوان حکومت فعلی را به عنوان حکومت خودکامه مسوول قرار داد. خانم باختری در این مراسم تاکید کرده است که تنها با آپارتاید جنسیتی نمیتوان حکومت فعلی را شکست داد؛ اما این میتواند یکی از راهها برای مبارزه با آنان باشد. وی به محدودیتهای موجود بر زنان و دختران نیز اشاره کرده و افزود که اکنون دختران نه تنها که از رفتن به مکتب منع شدهاند؛ بلکه آنان حتا حق بلند کردن صدای شان را نیز ندارند. این در حالی است که حکومت سرپرست علاوه بر این زنان و دختران را در بعدهای وسیع از زندگی اجتماعی محدود کرده است؛ دادخواهیها و حقخواهی زنان را نیز با خشونت سرکوب میکند. دومین دور اهدای تندیس «رابعه بلخی» به فعالان حقوق زن افغانستان، در روزهای سوم و چهارم ماه (می ۲۰۲۴) در ویانا پایتخت کشور اتریش برگزار شد.

همزمان با روز جهانی آزادی مطبوعات، سازمان گزارشگران بدون مرز با نشر گزارشی اعلام کرده است که افغانستان براساس شاخص جهانی آزادی مطبوعات در سال ۲۰۲۴ میلادی با ۲۶ پله سقوط در جایگاه ۱۷۸ قرار گرفته است. این سازمان با نشر گزارشی در مورد ردهبندی شاخص جهانی آزادی مطبوعات نوشته است که افغانستان در سال ۲۰۲۴ میلادی از میان ۱۸۰ کشور جهان با ۱۹.۹ امتیاز و سقوط ۲۶ رتبه نسبت به سال گذشته، در جایگاه ۱۷۸ قرار گرفته است. در ادامه آمده است که افغانستان سال گذشته میلادی در ردهبندی سازمان گزارشگران بدون مرز در جایگاه ۱۵۲ قرار داشت. براساس معلومات این سازمان، در این ردهبندی کوریای شمالی پیشتر از افغانستان در جایگاه ۱۷۷، سوریه و اریتره پس از افغانستان در دو جایگاه آخر جدول قرار دارند که جز بدترین کشورها به لحاظ آزادی مطبوعات تعریف شدند. سازمان گزارشگران بدون مرز تاکید کرده است که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت، خبرنگاران را بیوقفه مورد آزار و اذیت قرار میدهند، ۴۴ رتبه جایگاه خود را از دست داده است. در ادامه آمده است که ناروی، دنمارک و سویدن به ترتیب سه کشور در بهترین وضع آزادی مطبوعات قرار داشته که در صدر جدول جایگاه دارند. این در حالی است که پس از حاکمیت حکومت سرپرست در افغانستان محدودیتهای گسترده بر رسانهها و خبرنگاران وضع شده است. خبرنگاران با محدودیتهای شدید و رسانهها با سانسور بیوقفه مواجه هستند. مرکز خبرنگاران افغانستان نیز اعلام کرده است که در یک سال گذشته دستکم ۱۳۶ مورد نقض آزادی رسانهها و خبرنگاران در کشور را ثبت کرده که شامل ۷۳ مورد تهدید و ۶۴ مورد بازداشت خبرنگاران بوده است. یافتههای مرکز خبرنگاران افغانستان نشان میدهد که از ماه می سال ۲۰۲۳ میلادی تا اکنون، رسانهها و خبرنگاران در کشور به لحاظ سطح آزادی و برخورداری از حقوق بنیادی و قانونیشان با محدودیتهای بسیار بیشتری نسبت به دورهی زمانی قبل از آن مواجه بودهاند و حقوقشان به شکل گستردهتری نقض شده است.

همزمان با روز جهانی آزادی مطبوعات، ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد برای افغانستان نسبت به وضعیت رسانهها در کشور ابراز نگرانی کرده است. آقای بنت با نشر پیام در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که نگران محدودیتهای روزافزون بر رسانهها و بازداشت خودسرانه خبرنگاران در افغانستان است. وی تاکید کرد: «روزنامهنگاری در افغانستان ضروری است.» گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد برای افغانستان از جامعهی جهانی خواسته است که از خبرنگاران کشور حمایت کند. آقای بنت این اظهارات را به مناسبت ۳ می، روز جهانی آزادی مطبوعات مطرح کرده است. همچنین سازمان گزارشگران بدون مرز (RSF) نیز در تازهترین مورد گفته است که آمارها نشان میدهد که افغانستان تحت تسلط حکومت سرپرست از نظر آزادی مطبوعات، ۲۶ پله سقوط کرده و یکی از خطرناکترین کشورها به خبرنگاران و رسانهها است. این در حالی است که پس از حاکمیت طالبان در افغانستان محدودیتهای گسترده بر رسانهها و خبرنگاران وضع شده است که دیگر رسانههای آزاد در این کشور اجازهی فعالیت ندارند.