خبرگزاری فرانسه در نشر مطلبی نوشته است که کشورهای غربی به رهبری ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا قوانین جدید حکومت سرپرست افغانستان را محکوم کرده، اما به نظر میرسد به این دولت تسلیم شدهاند. خبرگزاری فرانسه با نشر مطلبی نوشته است که ظلم و ستم بر زنان افغان در برابر چشمان جهانیان همچنان ادامه دارد. خبرگزاری فرانسه در ادامه نوشته است که سه سال پس از بازگشت حکومت فعلی به قدرت، زنان افغان همچنان شاهد کاهش اندک حقوق باقیماندهشان هستند. این خبرگزاری از قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی انتقاد کرده است. در همین حال، شکیبا هاشمی، رییس سازمان افغانستان آزاد گفته است: «مردم دیگر حق ندارند صدای یک زن را بشنوند و به یک زن نگاه بکنند. انگار آنها (حکومت فعلی) به ما میگفتند میخواهیم آهسته شما را بکشیم.» خانم هاشمی تاکید کرد که قوانین جدید به موجودیت آنها حمله میکند. این در حالی است که ملا هبتالله آخوندزاده، رهبر حکومت سرپرست بهتازگی قانون «امر به معروف و نهی از منکر» را توشیح کرده و این قانون اکنون نافذ است. این قانون شامل یک مقدمه، چهار فصل و ۳۵ ماده است. باید گفت که مادهی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است به «احکام مربوط به حجاب زن» اختصاص داده شده است. براساس قانون اعلام شده، در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم هم ذکر شده است که «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن تاکید شده که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» همچنین در بند چهارم این ماده آمده است که «لباس زنان نازک، کوتاه و چسپ نباشد»، در بند پنجم آمده است که «زنان مسلمان مکلفاند که بدن و روی خویش را از مردان نامحرم پنهان کنند» و در بند ششم هم آمده است که «ستر زنان مسلمان و صالح از زنان کافر و فاسق از ترس فتنه واجب» است. این قانون واکنشهایی را نیز در پی داشته است. زنان و دختران افغانستان در اعتراض علیه این قانون و عورت خواندن صدای زنان، بهگونهی نمادین با زمزمهی سرودهها و اشعار، اعتراض خود را ابراز کردند. روز گذشته کارشناسان سازمان ملل متحد نیز گفته بودند که قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر نشاندهنده «عقبگرد جدی» حقوق بشر در افغانستان است. با این وجود، مسوولان حکومت فعلی واکنشهای بینالمللی نسبت به تصویب این قانون را «گستاخی» خواندند.
برچسب: سرکوب
شماری از زنان معترض و اعضای جنبش «انقلاب زنان افغانستان» به قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست واکنش نشان داده و از جامعهی جهانی میخواهند که با این دولت تعامل نکرده؛ بلکه بر مسوولان آن فشارهای سیاسی وارد کند. گروه از زنان معترض موسوم به «انقلاب زنان افغانستان» در مکان سربسته تجمع اعتراضی برگزار کرده و میگویند که «صدای من عورت نیست» و حکومت فعلی پس از بهدست گرفتن قدرت بهگونهی «هدفمند» تلاش کرده که زنان را به حاشیه بکشاند. اعضای جنبش انقلاب زنان افغانستان تاکید کرد که حکومت سرپرست در سه سال گذشته با صدور فرمانهای مختلف، دختران را از حقوق اساسی، شهروندی و انسانیشان محروم کرده است. زنان معترض از ادامهی محدودیتهای حکومت فعلی بر زنان و دختران هشدار داده و میگویند: «ادامهی این وضعیت برای زنان و دختران به مثابهی ختم زندگیشان است. چرا که وضعیت زنان و دختران در افغانستان تحت تسلط حکومت فعلی، به جهنمی میماند که هر لحظهاش عذاب، رنج و شکنجه است.» آنان در تجمع اعتراضیشان، در ادامهی کارزار شعر و آوازخوانی «صدای من عورت نیست»، شعر و سرودخوانی کردند. این اعتراضها در حالی برگزار میشود که حکومت سرپرست در چهارمین سال حاکمیت خود، محدودیتها بر زنان و دختران را تشدید کرد. این در حالی است که وزارت عدلیهی حکومت فعلی، از توشیح و تنفیذ قانون «امر بهمعروف و نهی از منکر» خبر داده است. این قانون دارای چهار فصل، ۳۵ ماده است و در ۱۱۴ صفحه در جریدهی رسمی منتشر شد. مادهی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است، به حجاب زنان اختصاص داده شده است. این قانون محدودیتهای تازه و شدیدی بر زنان و دختران وضع میکند. طوریکه حتا صدا و صورت آنان «عورت» شمرده شده است. این قانون با واکنشهای گسترده در داخل و خارج از کشور به همراه بوده است. شماری از زنان در واکنش به این قانون کارزار آوازخوانی راهاندازی کردهاند.
بخش زنان سازمان ملل متحد در واکنش به قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست گفته است که این دولت باید بهگونه فوری قانون «زنستیزانه» خود را لغو کند و به تعهدات بینالمللی پایبند باشد. این سازمان با نشر بیانیهای گفت که بخش زنان سازمان ملل به شدت نگران تصویب قانون جدید حکومت فعلی در افغانستان است که محدودیتهای گستردهای را بر رفتار شخصی اعمال میکند و عملاً زنان را از زندگی عمومی حذف میکند و اختیارات اجرایی گستردهای را به محتسبان میدهد. در ادامه آمده است که این قانون جدید به طور خاص زنان را هدف قرار داده و مجموعهای از محدودیتهای سنگین را بر آنها تحمیل میکند. بخش زنان سازمان ملل میگوید که زنان اکنون ملزم به پوشاندن کامل بدن و چهره خود در تمامی مکانهای عمومی هستند و همچنین صدای آنها در محیطهای عمومی ممنوع اعلام شده است. در بیانیه تاکید شده است که این قوانین عملاً زنان را از حضور و مشارکت در جامعه محروم کرده و آنان را به حاشیه رانده است. بخش زنان سازمان ملل متحد با استناد به دادههای خود، اعلام کرده که این محدودیتها تأثیرات ناگواری بر زندگی زنان و دختران افغانستان داشته است. این نهاد با ابراز نگرانی شدید از این وضعیت، خواستار لغو فوری این قوانین سرکوبگرانه شده و از حکومت فعلی میخواهد به تعهدات بینالمللی پایبند باشند و حقوق کامل زنان و دختران افغانستان را تضمین کنند. این سازمان همچنین متعهد شده که با همکاری شرکای خود، به تلاشها برای حمایت از حقوق زنان در افغانستان ادامه میدهد و به دنبال تحقق حقوق کامل آنها است. به گفتهی این سازمان، حکومت فعلی در سه سال گذشته بیش از ۷۰ فرمان محدودکننده بر زندگی و کار زنان صادر کرده است که منجر به نقض فاحش حقوق بشر آنان شده است. بخش زنان سازمان ملل تصریح کرده که این محدودیتها تاثیر مخربی بر زندگی زنان در افغانستان داشته است. این در حالی است که ملا هبتالله آخوندزاده، رهبر حکومت سرپرست بهتازگی قانون «امر به معروف و نهی از منکر» را توشیح کرده و این قانون اکنون نافذ است. این قانون شامل یک مقدمه، چهار فصل و ۳۵ ماده است. باید گفت که مادهی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است به «احکام مربوط به حجاب زن» اختصاص داده شده است. براساس قانون اعلام شده، در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم هم ذکر شده است که «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن تاکید شده که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» همچنین در بند چهارم این ماده آمده است که «لباس زنان نازک، کوتاه و چسپ نباشد»، در بند پنجم آمده است که «زنان مسلمان مکلفاند که بدن و روی خویش را از مردان نامحرم پنهان کنند» و در بند ششم هم آمده است که «ستر زنان مسلمان و صالح از زنان کافر و فاسق از ترس فتنه واجب» است. این قانون واکنشهایی را نیز در پی داشته است. زنان و دختران افغانستان در اعتراض علیه این قانون و عورت خواندن صدای زنان، بهگونهی نمادین با زمزمهی سرودهها و اشعار، اعتراض خود را ابراز کردند. با این وجود، مسوولان حکومت فعلی واکنشهای بینالمللی نسبت به تصویب این قانون را «گستاخی» خواندند.
شماری از زنان معترض و اعضای «جنبش شنبههای ارغوانی» از سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی خواستار توجه فوری به وضعیت وخیم زنان و دختران و حقوق بشر در افغانستان شده است. این جنبش با نشر اعلامیهای هشدار داده است که مقامات حکومت سرپرست با اجرای قوانین سرکوبگرانه و محدودیتهای شدید بر زنان و دختران در تلاش هستند تا افغانستان را به مرکز نقض گستردهی حقوق بشر تبدیل کنند. در ادامه آمده است که حکومت فعلی از زمان به دست گرفتن قدرت در ۱۵ آگوست ۲۰۲۱ میلادی، به صورت سیستماتیک حقوق زنان و اقلیتها را در افغانستان نقض کرده است. جنبش شنبههای ارغوانی تاکید کرد که حکومت فعلی با معرفی قوانین سختگیرانهای که حقوق اساسی زنان را سلب میکند، در حال تحمیل تفسیر خود از قوانین و شریعت و منزوی کردن افغانستان در بین جامعهی جهانی است. در اعلامیه آمده است که این اقدامات حکومت سرپرست بهویژه زنان افغانستان را هدف قرار داده است که هماکنون از دسترسی به آموزش، اشتغال و مشارکت سیاسی و اجتماعی محروم شدهاند. جنبش شنبههای ارغوانی ضمن محکوم کردن این قوانین، تاکید کرد که سرکوب حقوق زنان تنها به انزوای بیشتر افغانستان و رشد ایدئولوژیهای افراطی منجر خواهد شد. این جنبش از جامعهی جهانی خواسته است که فشارهای خود را بر حکومت سرپرست برای بازگرداندن حقوق زنان و رعایت اصول حقوق بشر افزایش دهند. این جنبش از سازمان ملل و نهادهای بینالمللی خواسته است که با حمایت از جامعهی مدنی افغانستان به ویژه سازمانهای مدافع حقوق زنان در برابر حکومت سرکوبگرانهی حکومت سرپرست ایستادگی کنند و اجازه ندهند که حقوق زنان افغانستان بهطور کامل ریشهکن شود. این در حالی است که هبتالله آخوندزاده، رهبر حکومت سرپرست بهتازگی قانون امر به معروف و نهی از منکر را توشیح کرده و این قانون اکنون نافذ شده است. این قانون شامل یک مقدمه، چهار فصل و ۳۵ ماده است. در مادهی سیزدهم این قانون که ویژهی حجاب زنان است، پوشاندن تمام بدن زنان لازمی و صدای آنان جزء عورت دانسته شده است. براساس قانون اعلام شده، در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم هم ذکر شده است که «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن تاکید شده که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» این قانون نوروز، شب یلدا، آتشبازی، تراشیدن ریش و کمکردن آن از قبضه، پوشیدن نکتایی و اصلاح مو برخلاف شریعت اسلامی؛ خارج شدن صدای زنان از خانه و تماشای عکس و فیلم جانداران در کامپیوتر و موبایل از جملهی «منکرات خاص» دانسته شده و گفته شده که محتسب مسئولیت دارد از آن جلوگیری کند. توشیح این قانون واکنشهای گستردهای در پی داشته است.
در ادامه واکنشها به قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست، «جبهه مقاومت ملی» گفته است که این قانون ابزاری برای سرکوب زنان است و زمینهساز یک سیستم مجازات جمعی خواهد بود. این جبهه بامداد امروز (دوشنبه، ۵ سنبله) با نشر اعلامیهای گفته است که هر نوع قانونی که ناشی از تفکر جزماندیشانه حکومت فعلی باشد و به افزایش خشونتهای فزیکی و روانی علیه مردم افغانستان بهویژه زنان منجر شود، بهطور قاطع رد و محکوم میکند. در ادامه آمده است که قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست، «نمایانگر اندیشه قبیلهای و بدوی این گروه زنستیز است که با جوهر دین و عملکرد نزدیک به دو میلیارد مسلمان در سراسر جهان در تضاد قرار دارد.» در اعلامیه آمده است که جامعه اسلامی افغانستان قرنها پیش از ظهور حکومت سرپرست، زندگی مسالمتآمیز بین مردان و زنان را برقرار کرده و بر اساس اصول اخلاقی و فرهنگی پذیرفتهشده در جامعه، کرامت، عزت و وقار زنان جزو مقدسات عمومی محسوب میشود. «جبهه مقاومت ملی» تاکید کرد: «تاریخ هرگز بیحرمتی سازمانیافتهی حکومت سرپرست در برابر زنان را فراموش نخواهد کرد و این گروه عواقب این بیحرمتی را خواهند چشید.» این جبهه از مردم خواسته است: «خاموشی و بیتفاوتی خود را در برابر این اقلیت شوم و سیاستهای قرون وسطایی آنان پایان دهند.» همچنین «جبهه مقاومت ملی» از روحانیون همکار با حکومت سرپرست خواسته است تا ظلم و سرکوب مردم را وسیلهای برای تأمین معاش خود قرار ندهند. این در حالی است که هبتالله آخوندزاده، رهبر حکومت سرپرست بهتازگی قانون امر به معروف و نهی از منکر را توشیح کرده و این قانون اکنون نافذ شده است. این قانون شامل یک مقدمه، چهار فصل و ۳۵ ماده است. در مادهی سیزدهم این قانون که ویژهی حجاب زنان است، پوشاندن تمام بدن زنان لازمی و صدای آنان جزء عورت دانسته شده است. براساس قانون اعلام شده، در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم هم ذکر شده است که «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن تاکید شده که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» این قانون نوروز، شب یلدا، آتشبازی، تراشیدن ریش و کمکردن آن از قبضه، پوشیدن نکتایی و اصلاح مو برخلاف شریعت اسلامی؛ خارج شدن صدای زنان از خانه و تماشای عکس و فیلم جانداران در کامپیوتر و موبایل از جملهی «منکرات خاص» دانسته شده و گفته شده که محتسب مسئولیت دارد از آن جلوگیری کند. توشیح این قانون واکنشهای گستردهای در پی داشته است. وزیر خارجهی آلمان آن را صد صفحه نفرت از زنان خوانده و نمایندهی ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان گفته است که این قانون نشان میدهد که حکومت سرپرست به سیاستهای دههی نود میلادی خود بازگشتهاند.
پنی وانگ، وزیر امور خارجهی استرالیا به توشیح قانون امر به معروف و نهی از منکر از سوی ملا هبتالله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی واکنش نشان داده و میگوید که این کشور تلاش حکومت فعلی برای خاموش کردن صدای زنان و دختران افغانستان را محکوم کرده است. خانم وانگ با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «ما در کنار زنان و دختران افغانستان میایستیم و از حقوق بشری آنان حمایت میکنیم.» این در حالی است که هبتالله آخوندزاده، رهبر حکومت سرپرست بهتازگی قانون امر به معروف و نهی از منکر را توشیح کرده است و این قانون اکنون نافذ شده است. این قانون شامل یک مقدمه، چهار فصل و ۳۵ ماده است. باید گفت که مادهی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است به «احکام مربوط به حجاب زن» اختصاص داده شده است. براساس قانون اعلام شده، در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم هم ذکر شده است که «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن تاکید شده که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» همچنین در بند چهارم این ماده آمده است که «لباس زنان نازک، کوتاه و چسپ نباشد»، در بند پنجم آمده است که «زنان مسلمان مکلفاند که بدن و روی خویش را از مردان نامحرم پنهان کنند» و در بند ششم هم آمده است که «ستر زنان مسلمان و صالح از زنان کافر و فاسق از ترس فتنه واجب» است. براساس این قانون نوروز، شب یلدا، آتشبازی، تراشیدن ریش و کمکردن آن از قبضه، پوشیدن نکتایی و اصلاح مو برخلاف شریعت اسلامی؛ خارج شدن صدای زنان از خانه و تماشای عکس و فیلم جانداران در کامپیوتر و موبایل از جملهی «منکرات خاص» دانسته شده و گفته شده که محتسب مسوولیت دارد از آن جلوگیری کند. توشیح این قانون واکنشهای گستردهای در پی داشته است. وزیر خارجهی آلمان آن را صد صفحه نفرت از زنان خوانده و نمایندهی ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان گفته است که این قانون نشان میدهد که حکومت سرپرست به سیاستهای دههی نود میلادی خود بازگشتهاند.
گوردن براون، نخستوزیر پیشین بریتانیا به وضع محدودیت علیه زنان و دختران افغان واکنش نشان داده و میگوید که «نقض نظاممند» حقوق دختران و زنان افغانستان توسط حکومت سرپرست ، موضوع «مرگ و زندگی» است. آقای براون در مقالهای که آن را رسانههای بریتانیایی نشر کردهاند، گفت که با نقض حقوق دختران، پریشانی روانی، افسردگی و اقدام به خودکشی در افغانستان در حال افزایش است و به نظر میرسد خطر مرگومیر مادران و دختران جوان در هنگام زایمان، حداقل ۵۰ درصد از زمان تسلط حکومت سرپرست افزایش یافته است. وی تاکید کرد که افکار جهانی به اندازه کافی بسیج نشدهاند تا مجبور به تغییر در سیاست حکومت فعلی شوند. او تاکید کرد: «اگر چه نشست اخیر سازمان ملل متحد در قطر توانست حکومت فعلی را پای میز مذاکره بیاورد؛ اما حقوق دختران هنوز در دستور کار مذاکرات برای ورود مجدد افغانستان به جامعه بینالمللی قرار نگرفته است.» نخستوزیر پیشین بریتانیا در ادامه این مقاله از پیامدهای محرومیت دختران و زنان از آموزش ابراز هشدار داد و گفت که یکی از نتایج تراژیک محرومیت دختران از آموزش، افزایش ازدواجهای اجباری است. همچنین سازمان ملل متحد اخیراً گزارش داده است که آمار ازدواج کودکان تحت حاکمیت حکومت فعلی ۲۵ درصد افزایش یافته است؛ اما آقای براون میگوید محرومیت از آموزش یک عامل کلیدی در ازدواج زودهنگام است. گوردن براون در این مقاله با اشاره به سفر ۱۹ دختر دانشجوی افغانستان به اسکاتلند برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی، نوشت که هیچ دلیلی وجود ندارد که دختران این کشور از آموزش و تحصیل محروم شوند. او همچنین نوشته است: «۱۹ دختر افغان این هفته به اسکاتلند رسیدند تا تحصیلات پزشکی خود را برای تبدیل شدن به پزشک آغاز کنند. این امکان به همکاری بنیاد لیندا نورگرو که در جزایر غربی مستقر است، امکانپذیر شد. این زنان جوان که در افغانستان عملاً در حبس خانگی بودند، نمیتوانستند بدون همراهی مردان از خانه خارج شوند.» همچنین او از جامعه بینالمللی خواسته است با تحریمهای بیشتر علیه حکومت فعلی وضع کند تا این «گروه» را وادار به تغییر کند. در تازهترین مورد حکومت سرپرست با توشیح قانون امر به معروف بر زنان و دختران محدودیتهای بیشتری وضع کرده است.
یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان از توشیح قانون امر به معروف و نهی از منکر توسط رهبر حکومت سرپرست ابراز نگرانی کرده و آن را «یک دیدگاه ناراحتکننده برای آیندهی افغانستان» عنوان کرد. یوناما امروز (یکشنبه، ۴ سنبله) با اعلامیهای گفته است که در این قانون محدودیتهای گسترده بر رفتار شخصی وضع شده و به محتسبان اختیارات وسیع اجرایی داده شده است. این نهاد در بخشی از اعلامیه تاکید کرد که محدودیتهایی که در این قانون بر مردم افغانستان وضع شده است، دارای مکانیسمهای اجرایی «خودسرانه» و شدید است. اعلامیه به نقل از رزا اوتنبایوا، فرستادهی ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد و رییس یوناما نوشته است: «این یک دیدگاه ناراحتکننده برای آیندهی افغانستان است؛ جایی که محتسبان برای تهدید و بازداشت افراد براساس لیستهای وسیع و گاه مبهم از تخلفات، اختیارات نامحدودی دارند.» خانم اوتنبایوا تاکید کرد: «این موضوع محدودیتهای غیرقابل تحمل موجود علیه زنان و دختران افغانستان را گسترش میدهد، حتا صدای زن در بیرون از خانه، ظاهرا یک نقض اخلاقی تلقی میشود.» هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان تاکید کرد که این قانون با نادیدهگرفتن تنوع کامل جوامع مذهبی افغانستان، تأثیرات نگرانکنندهای بر آزادیهای مذهبی دارد و محدودیتهای بیشتری بر کار خبرنگاران و رسانهها میگذارد. او افزود: «پس از دههها جنگ و در بحبوحهی یک بحران انسانی وحشتناک، مردم افغانستان برای مواردی چون دیر رسیدن به نماز، نگاه کردن به جنس مخالف، که عضوی از خانوادهیشان نیستند، و یا داشتن عکسی از عزیزانشان، مستحق تهدید و یا زندانیشدن نیستند.» وی میگوید که جامعهی بینالمللی با حسن نیت، دنبال تعامل سازنده با حکومت سرپرست است و میخواهد افغانستان را در مسیر صلح و رفاه ببیند؛ جایی که همهی مردم افغانستان در آیندهی خود سهم داشته باشند و شهروندان دارای حقوق باشند، نه اینکه صرفا تحت انضباط باشند. رییس یوناما گفت که محدودکردن بیشتر حقوق مردم و نگهداشتن آنان در ترس دائمی، دستیابی به این هدف را دشوارتر میکند. همچنین یوناما در بخشی از اعلامیه گفته است که براساس بررسی اولیه، دو مادهی این قانون، که شامل غیرقانونی ساختن بدرفتاری با کودکان بیسرپرست و ممنوعیت «بچهبازی» است، دارای «گام مثبت» است. دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد گفته است که تعهدات افغانستان در هفت سند بینالمللی حقوق بشر و دستور قطعنامهی ۲۶۸۱ (۲۰۲۳) شورای امنیت سازمان ملل متحد را به حکومت سرپرست یادآوری کرده است. در این قطعنامه از حکومت فعلی خواسته شده بود که به سرعت سیاستها و اقداماتی را که زنان و دختران را از دسترسی به حقوق بشری و آزادیهای اساسیشان محدود میکند، لغو کنند. این در حالی است که وزارت عدلیه بهتازگی اعلام کرده که هبتالله آخوندزاده، رهبر این گروه قانون امر به معروف و نهی از منکر را توشیح کرده و این قانون اکنون نافذ است. توشیح این قانون واکنشهای گستردهای را در پی داشته است و کشورهای مختلف از حکومت سرپرست خواستهاند که محدودیتها علیه زنان و دختران را لغو کنند.
وزارت امور خارجهی کانادا در واکنش به توشیح قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر از سوی حکومت سرپرست، خواسته است که تمام محدودیتهای اعمالشده بر زنان و دختران افغانستان را لغو کند. این وزارت با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، توشیح این قانون را محکوم کرده و آن را تلاش دیگر برای ساکت کردن مردم افغانستان، بهویژه زنان و دختران عنوان کرده است. وزارت خارجهی کانادا تاکید کرد: «ما از حکومت سرپرست میخواهیم که تمام محدودیتهای اعمالشده بر زنان و دختران را لغو کنند و به نقض حقوق بشر در افغانستان پایان دهند.» این در حالی است که در تازهترین مورد وزارت عدلیهی حکومت فعلی اعلام کرده که رهبر این گروه قانون امر به معروف و نهی از منکر را توشیح کرده و این قانون اکنون نافذ است. این قانون شامل یک مقدمه، چهار فصل و ۳۵ ماده است. باید گفت که مادهی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است به «احکام مربوط به حجاب زن» اختصاص داده شده است. براساس قانون اعلام شده، در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم هم ذکر شده است که «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن تاکید شده که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» همچنین در بند چهارم این ماده آمده است که «لباس زنان نازک، کوتاه و چسپ نباشد»، در بند پنجم آمده است که «زنان مسلمان مکلفاند که بدن و روی خویش را از مردان نامحرم پنهان کنند» و در بند ششم هم آمده است که «ستر زنان مسلمان و صالح از زنان کافر و فاسق از ترس فتنه واجب» است. توشیح این قانون واکنشهای گستردهای در پی داشته است. وزیر خارجهی آلمان آن را صد صفحه نفرت از زنان خوانده و نمایندهی ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان گفته است که این قانون نشان میدهد که حکومت سرپرست به سیاستهای دههی نود میلادی خود بازگشتهاند.
مایکل مککال، رییس کمیتهی روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا به توشیح قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی واکنش نشان داده و میگوید: «ما نمیتوانیم میلیونها زن و دختری را که از دست این حکومت رنج میکشند، فراموش کنیم.» کمیتهی روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، سخنان آقای مککال در واکنش به توشیح این قانون را در حساب کاربری ایکس خود نشر کرده است. آقای مککال تاکید کرده است که وعدههای میانتهی دولت بایدن و هریس برای کمک به زنان افغانستان، باعث شد که «رژیم طالبان» در حمله به زنان یک گام فراتر برود و حتا آنان را از نشان چشمانشان در محضرعام منع کنند. وی تاکید کرد که وقتی بایدن و هریس مردم افغانستان را رها کردند، این موضوع حکومت سرپرست را برای حذف دستآوردهای چندین دهه در عرصهی حفاظت از حقوق زنان و دختران جسورتر کرد. او افزود: «ما نمیتوانیم میلیونها زن و دختری را که از دست طالبان رنج میکشند، فراموش کنیم. جامعهی جهانی باید در بهرسمیتنشناختن طالبان استوار بماند.» این در حالی است که وزارت عدلیهی حکومت سرپرست بهتازگی اعلام کرده که ملا هبتالله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی قانون امر به معروف و نهی از منکر را توشیح کرده و این قانون اکنون نافذ است. مادهی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است، به «احکام مربوط به حجاب زن» اختصاص داده شده است. در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم گفته شده «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن آمده است که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» همچنین براساس این قانون نوروز، شب یلدا، آتشبازی، تراشیدن ریش و کمکردن آن از قبضه، پوشیدن نکتایی و اصلاح مو برخلاف شریعت اسلامی؛ خارج شدن صدای زنان از خانه و تماشای عکس و فیلم جانداران در کامپیوتر و موبایل از جملهی «منکرات خاص» دانسته شده و گفته شده که محتسب مسوولیت دارد از آن جلوگیری کند. قابل ذکر است که توشیح این قانون واکنشهای گستردهای را در پی داشته است. نهادهای بینالمللی و کشورهای مختلف از حکومت سرپرست خواستهاند که محدودیتها علیه زنان و دختران را لغو کنند.