شماری از زنان معترض و فعالان حقوق بشر افغانستان در نامه‌ای سرگشاده به ملانیا ترمپ، بانوی اول آمریکا، از او خواسته‌اند که صدای آنان باشد و برای دفاع حقوق زنان و دختران افغانستان، از قدرت و نفوذ خود استفاده کند. زنان معترض در این نامه نوشته‌اند که پس از تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، زندگی زنان و دختران به یک کابوس تبدیل شده، حقوق انسانی آنان نقض و از آزادی‌های اساسی‌شان در افغانستان محروم شده‌اند. همچنان حکومت فعلی با صدور فرمان‌های محدودکننده «حتی» امنیت خانه‌های‌شان را از آنان گرفته است. در ادامه آمده است: «حکومت فعلی نه‌تنها زنان را سرکوب می‌کنند، بلکه اقوام غیرپشتون را نیز تحت فشار و سرکوب قرار می‌دهند.» زنان معترض و فعالان حقوق بشر افغانستان در این نامه از دولت جدید آمریکا خواسته‌اند که اقدامات جدی‌تری علیه حکومت فعلی، به‌ویژه رهبریت دولت که به باور آنان نقش عمده‌ای در سرکوب زنان و دختران افغانستان دارند، روی دست گیرد. در نامه از دولت آمریکا خواسته شده است که با اعمال فشار دیپلماتیک و اقتصادی بر حکومت فعلی، آنان را وادار به رعایت حقوق زنان و دختران در افغانستان کند. نویسندگان نامه از ملانیا ترمپ، بانوی اول آمریکا و دولت جدید این کشور خواسته‌اند که از آموزش زنان و دختران در افغانستان حمایت کرده و با همکاری سازمان‌های بین‌المللی، صندوق‌های ویژه‌ای برای حمایت از تحصیل زنان و دختران در خارج از کشور، راه‌اندازی مدارس آنلاین و برنامه‌های آموزشی جایگزین، ایجاد کند. همچنین در بخشی از نامه زنان معترض و فعالان حقوق بشر افغانستان از رییس‌جمهور آمریکا خواسته‌اند که از پناه‌جویان افغانستانی، به‌ویژه زنان، دختران و فعالان حقوق بشر که به دلیل تهدیدات امنیتی به کشورهای همسایه پناه برده‌اند، حمایت کرده و در روند پناهندگی آنان همکاری کند. زنان معترض و فعالان حقوق بشر افغانستان در آخر از بانوی اول آمریکا خواسته‌اند که آنان را فراموش نکرده و در جلب حمایت‌های بین‌المللی برای زنان و دختران افغانستان همکاری کند. در حالی زنان معترض و فعالان حقوق بشر افغانستان از بانوی اول آمریکا خواستار دفاع از حقوق زنان و دختران می‌شوند که حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کردند و سپس درهای دانشگاه‌ها را نیز به‌روی دختران بستند. همچنان در تازه‌ترین اقدام، تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را نیز منع کرده‌ است و به این ترتیب دختران را به‌صورت کامل از دسترسی به آموزش رسمی محروم کرده است. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند.

نهاد همیاری زنان افغانستان از عملکرد حکومت سرپرست افغانستان برای سرکوب رسم و رواج‌ها در کشور به شدت انتقاد کرده و می‌گوید که فرهنگ و هویت مردم این سرزمین غیرقابل نابودی است. این نهاد (یک‌شنبه‌شب، ۲ جدی) این اظهارات را در بیانیه‌ای به مناسبت شب یلدا ابراز کرده و گفته است: «شب یلدا یکی از کهن‌ترین جشن‌های این منطقه، نمادی از دوام و استقامت در برابر تاریکی است.» نهاد همیاری زنان افغانستان تاکید کرد که حکومت فعلی تلاش دارند هویت‌های فرهنگی مردم افغانستان را نابود کنند، اما ایستادگی زنان و تجلیل با شکوه از این شب تاریک و دراز نشان‌دهنده تعهد در برابر هرگونه تاریکی است. در بیانیه آمده است که با زنده نگه‌داشتن این جشن، زنان افغانستان به حکومت فعلی و دنیا نشان دادند که نمی‌توانند نور فرهنگ، امید و همبسته‌گی را خاموش کنند. در ادامه آمده است که زنان و دختران در هر نقطه از جهان که باشند هویت و فرهنگ افغانستان را می‌توانند به نسل‌های بعدی انتقال دهند. نهاد همیاری زنان افغانستان به این باور است که فرهنگ یک گنجینه زنده است و باید حفظ شود. این زنان می‌افزایند هر محدودیتی که بر آن‌ها تحمیل شود، انگیزه‌ای برای مبارزه بیش‌تر و ایستادگی در برابر ظلم خواهد بود. این جنبش در ادامه بیان داشته که در تاریخ افغانستان، زنان نقش برجسته‌ای داشته‌اند و این روند ادامه خواهد داشت.

در آستانه‌ی فرا رسیدن شب یلدا، شماری از زنان و اعضای جنبش فانوس آزادی زنان افغانستان گردهم آمده و شب یلدا را تجلیل کردند. زنان در این برنامه، ابراز امیدواری کردند که سال آینده، شب یلدا را زیر بیرق آزادی، در فضایی سرشار از عدالت و برابری جشن بگیرند. اعضای جنبش فانوس آزادی زنان افغانستان شب گذشته (سه‌شنبه، ۲۷ قوس) با تجلیل از شب یلدا در کابل، بر ضرورت مبارزه برای حقوق زنان تاکید کرده و گفته‌اند که زنان افغانستان هرگز تسلیم تاریکی نمی‌شوند. زنان معترض، شب یلدا را نمادی از پیروزی نور بر تاریکی عنوان کرده و می‌گویند: «یلدا برای ما فقط یک شب طولانی نیست، بلکه فرصتی برای تأمل، همبستگی و تقویت امید به آینده‌ای روشن است. همان‌گونه که تاریکی یلدا پایان می‌یابد، ظلم و بی‌عدالتی نیز روزی پایان خواهد یافت.» آنان خواستار اقدامات جدی جامعه‌ی جهانی برای پایان دادن به «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان شدند. همچنین زنان معترض خواستار بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها به‌روی دختران، توقف خشونت علیه معترضان زن و به‌رسمیت شناختن «آپارتاید جنسیتی» به عنوان «جنایت علیه بشریت» شدند. این برنامه با خواندن اشعار حافظ و بیان داستان‌هایی از شب یلدا ادامه یافت و با پیامی از امید به آینده و تعهد به مبارزه برای آزادی و عدالت به پایان رسید. اعضای جنبش فانوس آزادی زنان افغانستان تاکید کردند که شب یلدا برای آن‌ها نه فقط یک جشن، بلکه نمادی از مقاومت و ایستادگی در برابر تاریکی است. این در حالی است که حکومت سرپرست تجلیل از شب یلدا را غیرشرعی دانسته و ممنوع اعلام کرده است. قابل ذکر است که به‌تازگی، ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی هیأتی را برای جلوگیری از رسم‌ورواج‌های ناپسند تعیین کرده است.

شماری از زنان معترض و اعضای جنبش شنبه‌های ارغوانی با انتقاد از عملکرد روزا اوتنبایوا، نماینده‌ی ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان، او را به ناتوانی در دفاع از حقوق بشر و عدالت اجتماعی متهم کرده و خواهان برکناری وی شده‌اند. جنبش شنبه‌های ارغوانی امروز (یک‌شنبه، ۲۵ قوس) با انتشار اعلامیه‌ای از سازمان ملل متحد خواسته است تا سیاست‌های خود نسبت به افغانستان را فورا تغییر دهد و خانم اوتنبایوا را با فرد شایسته‌ای جایگزین کند. در ادامه آمده است که سیاست تعامل‌گرایانه‌ی این نهاد نه‌تنها به تقویت موقعیت حکومت فعلی منجر شده، بلکه به‌طور مستقیم باعث افزایش سرکوب سیستماتیک حقوق زنان شده است. اعلامیه رویکرد یوناما را سازش‌کارانه توصیف کرده و آن را عامل مشروعیت‌بخشی غیرمستقیم به حکومت فعلی و وخامت اوضاع حقوق بشری در افغانستان عنوان کرده است. زنان معترض از عملکرد روزا اوتنبایوا به شدت انتقاد نموده و او را به ناتوانی در دفاع از حقوق بشر و عدالت اجتماعی متهم کرده و خواهان جایگزینی وی با فردی شایسته و بی‌طرف شده است که بتواند رسالت یوناما را در افغانستان به درستی انجام دهد. جنبش شنبه‌های ارغوانی در ادامه خواسته است که تمامی نهادهای حقوق بشری، رسانه‌ها و جامعه‌ی جهانی فشارهای خود را بر سازمان ملل متحد افزایش دهند تا این سازمان نقش واقعی خود را در حمایت از موازین حقوق بشری در افغانستان ایفا کند. همچنین این جنبش از کشورهایی چون چین و روسیه نیز خواسته است که تهدید و حضور گروه‌های تروریستی در افغانستان را جدی بگیرند. این جنبش در ادامه تاکید کرده است که افغانستان بیش از هر زمان دیگری به تغییر مثبت نیاز دارد و تنها شکل‌گیری نظامی مشروع، دموکراتیک و غیرمتمرکز می‌تواند راه‌حلی پایدار برای عبور از بحران کنونی باشد. باید گفت که حکومت فعلی مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم را تعطیل کرده و ورود زنان به دانشگاه‌ها و انستیتوت‌های صحی را ممنوع کرده است. محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

در آستانه‌ی روز جهانی محو خشونت علیه زنان، زنان معترض و اعضای جنبش‌های اعتراضی بار دیگر بر لزوم مبارزه با آپارتاید جنسیتی و حمایت جهانی از حقوق زنان و دختران افغانستان تاکید کردند. جنبش زنان عدالت‌خواه افغانستان کنفرانسی را در اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان برگزار کرده که محور اصلی آن بررسی پیامدهای آپارتاید جنسیتی علیه زنان و دختران افغانستان و تلاش برای ایجاد انسجام میان فعالان حقوق زنان بوده است. این کنفرانس با حضور فعالان حقوق زنان و حقوق بشر برگزار شده و اشتراک‌کنندگان بر ضرورت همبستگی جهانی برای مقابله با سیاست‌های محدودکننده‌ی حکومت فعلی تأکید کردند. همچنین اعضای جنبش فانوس آزادی زنان در اعلامیه‌ای به همین مناسبت، حکومت فعلی را مسوول ایجاد «آپارتاید جنسیتی» و نقض سیستماتیک حقوق زنان دانستند. آنان تاکید کردند زنان افغانستان از تمامی حقوق انسانی خود مانند تحصیل، کار و آزادی اجتماعی محروم شده‌اند. این جنبش از جامعه‌ی جهانی خواست تا با اعمال فشار بر حکومت فعلی ، حقوق اساسی زنان را بازگرداند و از مبارزات آن‌ها حمایت عملی کند. روز جهانی محو خشونت علیه زنان، که هر ساله در ۲۵ نوامبر گرامی داشته می‌شود، فرصتی برای افزایش آگاهی در مورد اشکال مختلف خشونت علیه زنان و تلاش برای پایان دادن به این معضل جهانی است. این روز، یادآور مقاومت خواهران میرابال است که در راه مبارزه با دیکتاتوری در جمهوری دومینیکن جان باختند و اکنون به نمادی جهانی برای مبارزه با خشونت تبدیل شده‌اند.

شماری از زنان معترض و اعضای «جنبش تاریخ تحول زنان افغانستان» می‌گویند که اقدام و تهدیدات صرفاً لفظی برای به‌رسمیت‌شناختن «آپارتاید جنسیتی» کافی نبوده، جهان و نهادهای بین‎المللی باید با اقدامات عملی به این نقض حقوق بشری پایان دهد. این جنبش خواستار واکنش عملی جامعه‌ی جهانی در برابر نقض حقوق زنان توسط حکومت سرپرست شد. این جنبش با نشر اعلامیه‌ای گفته است که طی سه سال اخیر، حکومت سرپرست به‌صورت سیستماتیک و گسترده، حقوق زنان و دختران افغانستان را نقض کرده و با آگاهی از واکنش‌های ناکافی بین‌المللی، به این روند ادامه داده است. اعضای این جنبش تاکید کردند که تصمیم سازمان ملل متحد برای به‌رسمیت شناختن «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان و درخواست ۲۶ کشور برای ارجاع پرونده‌ای علیه حکومت فعلی به دادگاه بین‌المللی لاهه، گامی مثبت و مؤثر است؛ اما این تهدیدات بدون اقدام عملی نتیجه‌بخش نخواهد بود. همچنین جنبش تحول تاریخ زنان افغانستان در بخش از اعلامیه‌ی اش از تمامی دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری درخواست کرده است که با اتخاذ اقدامات مشخص و عملی، حکومت فعلی را به‌دلیل جنایات علیه زنان و بشریت پاسخگو کنند. در اعلامیه آمده است که تنها به‌رسمیت شناختن «آپارتاید جنسیتی» و ارجاع پرونده‌ای علیه حکومت فعلی به محاکم بین‌المللی کافی نیست و جامعه‌ی جهانی باید با اقدامات عملی‌تر، تعهد خود به حقوق بشر را ثابت کند. جنبش تحول تاریخ زنان افغانستان گفت که عدالت و حقوق بشر نباید تنها در کلام محدود شود، بلکه باید در عمل نیز به اجرا درآید. در حالی این جنبش خواستار اقدام جامعه‌ی جهانی علیه محدودیت‌ها بر زنان و دختران افغانستان شده است که چهار کشور کانادا، آلمان، استرالیا و هالند با نشر بیانیه‌ی مشترک هشدار دادند که اگر حکومت سرپرست تبعیض جنسیتی را متوقف نکنند، از این گروه به‌دلیل نقض کنوانسیون منع تمام اشکال تبعیض علیه زنان در دادگاه بین‌المللی دادگستری شکایت می‌کنند. بیش از ۲۰ کشور جهان تاکنون از این بیانیه حمایت کرده‌اند. این کشورها شامل آلبانیا، آندورا، بلژیک، شیلی، کرواسی، فنلند، هندوراس، ایرلند، آیسلند، کره جنوبی، لتوانی، لیختن اشتاین، لوکزامبورک، مالاوی، مراکش، مولداوی، مونته نگرو، رومانی، اسلوونی، اسپانیا و سویدن هستند. حکومت سرپرست پس از دست‌یافتن به قدرت، محدودیت شدید علیه زنان و دختران وضع کرده‌‌اند. زنان افغانستان در حال حاضر از تحصیل، کار و آزادی گشت‌وگذار محروم هستند.

جنبش زنان معترض افغانستان، با برگزاری گردهمایی اعتراضی خواستار بازنگری فرمان‌های محدودکننده‌ی حکومت سرپرست بر زنان و دختران شده است. زنان معترض می‌گویند تا دست‌یابی به حقوق‌شان و برابری جنسیتی به مبارزه‌های‌شان از طریق «مسالمت‌آمیز» ادامه می‌دهند. اعضای «جنبش زنان معترض افغانستان» در یک مکان سربسته در شهر کابل گردهمایی اعتراضی برگزار و می‌گویند که برای مبارزه با «ظلم، نابرابری و تبعیض سیستماتیک» این جنبش را ایجاد کرده است. زنان معترض با نشر اعلامیه‌ای گفته‌اند که زنان برای برابری و برخوردای از حق انسانی و شهروندی خود در برابر حکومت فعلی همچنان اعتراض می‌کنند. جنبش زنان معترض افغانستان، خواستار پایان دادن به ممنوعیت کار و آموزش زنان و دختران در کشور شدند. آنان می‌گویند که مانند هر شهروند دیگر می‌خواهند در اجتماع امنیت داشته و حقوق برابر شهروندی داشته باشند. اعضای جنبش زنان معترض افغانستان می‌گویند که زنان و دختران نصف پیکر جامعه استند و حق مشارکت فعالانه در تصمیم‌گیری‌های سیاسی را دارند. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از به‌دست گرفتن قدرت بیش از ۸۰ فرمان به هدف محدودکردن زنان و دختران صادر کرده است. جنبش‌های مختلف اعتراضی زنان در سه سال گذشته، در واکنش به محدودیت‌های حکومت فعلی ایجاد شده است. این جنبش‌ها نخست، اعتراض‌های خیابانی را برگزار می‌کردند اما پس از آن‌که حکومت فعلی ، راه‌پیمایی‌های زنان را سرکوب کرد، زنان معترض از راه‌های دیگر به اعتراض‌های شان ادامه داده‌اند. زنان معترض، در مکان‌های سربسته تجمع‌های اعتراضی برگزار می‌کنند و سپس ویدیوهای شان را در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند.

شماری از جنبش‌های زنان افغانستان با نشر یک اعلامیه‌ی مشترک، خواستار توجه جدی سازمان ملل به مسئله نسل‌کشی هزاره‌ها در افغانستان شدند. این جنبش‌ها شب گذشته (یک‌شنبه، ۲۵ سنبله) در این اعلامیه‌ حملات بر هزاره‌ها را هدفمند و سیستماتیک توصیف کرده و خواستار بررسی این جنایات از سوی نهادهای بین‌المللی شده‌اند. در اعلامیه آمده است: «ما از تمامی نهادهای بین‌المللی، سازمان‌های حقوق بشر و کشورهایی که به حقوق بشر احترام می‌گذارند، می‌خواهیم که این جنایات را فوراً بررسی کنند و عاملان آن را به پاسخگویی وادار کنند.» این اعلامیه در واکنش به رویداد اخیر در ولایت دایکندی که در آن ۱۴ شهروند هزاره توسط گروه داعش تیرباران شدند، صادر شده است. پنج روز پیش، شماری از باشندگان ولسوالی سنگ‌تخت‌وبندر ولایت دایکندی که برای استقبال از زائران کربلا به سمت ولایت غور می‌رفتند، در مناطق مرزی این دو ولایت، توسط افراد مسلح تیرباران شدند. قربانیان این رویداد همه مردان و باشندگان یک روستا هستند. این حمله با واکنش‌های شدید داخلی و خارجی روبرو شده است. پیش‌تر دید‌بان حقوق بشر نیز در واکنش به این حمله گفته بود که پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر افغانستان، بیش از ۷۰۰ شیعه هزاره در پی حملات داعش در افغانستان کشته شده‌اند. قابل ذکر است که طی سال‌های اخیر هزاره‌ها بارها در مساجد، مکاتب، شفاخانه‌ها، ورزشگاه‌ها و مسیرهای رفت‌وآمد هدف حملات مرگ‌بار قرار گرفته‌اند. مسوولیت بیشتر این حملات را گروه داعش برعهده گرفته است.