هنگامی که زوجی بدون هیچ گونه جلوگیری ۱۲ ماه به صورت منظم برای باردار شدن تلاش کنند و بارداری رخ ندهد، می‌توان گفت که این زوج درگیر ناباروری هستند. البته این زمان، برای زنان بالای ۳۵ سال، ۶ ماه است. علاوه براین، زنانی که در گذشته باردار شده بودند اما حالا قادر به باردار شدن نیستند و همینطور زنانی که سقط مکرر دارند نیز نابارور تلقی می‌شوند. علل ناباروری می‌تواند شامل اختلالات تخمک گذاری، اندومتریوز، تعداد کم اسپرم یا تستوسترون پایین باشد. خطر ناباروری با افزایش سن افزایش می‌یابد. گزینه‌های درمانی زیادی برای افراد مبتلا به ناباروری در دسترس است. ناباروری چیست؟ ناباروری وضعیتی در سیستم تناسلی است که باعث می‌شود زنان نتوانند باردار شوند. ناباروری می‌تواند هر فردی را تحت تاثیر قرار دهد و دلایل زیادی دارد. باردارشدن شامل چندین مرحله است: مغز شما باید هورمون‌های تولید مثلی را تولید کند که عملکرد تخمدان را کنترل می‌کنند. یک تخمک باید در تخمدان شما بالغ شود. تخمدان شما باید یک تخمک آزاد کند (تخمک گذاری) لوله فالوپ شما باید تخمک را بگیرد. اسپرم باید از واژن شما عبور کند و از طریق رحم به لوله فالوپ شما برسد. اسپرم تخمک را بارور می‌کند تا جنین ایجاد شود. جنین از طریق لوله فالوپ شما به رحم می‌رود که در آن لانه گزینی می‌کند. اگر هریک از این موارد در فرآیند باردارشدن اتفاق نیفتد، بارداری نمی‌تواند رخ دهد. اگر کمتر از ۳۵ سال دارید، ممکن است پزشک شما پس از یک سال (۱۲ ماه) تلاش برای باردار شدن، ناباروری را تشخیص دهد. تلاش برای باردار شدن به عنوان داشتن رابطه جنسی منظم و محافظت نشده تعریف می‌شود. اگر ۳۵ سال یا بیشتر سن دارید، پزشک شما ممکن است پس از شش ماه رابطه جنسی منظم و محافظت نشده، ناباروری را تشخیص دهد. ناباروری شایع‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید. خوشبختانه، گزینه‌های درمانی زیادی برای افرادی که دچار این مشکل هستند، وجود دارد.   علائم ناباروری چیست؟ علامت اصلی ناباروری ناتوانی در باردار شدن پس از شش ماه یا یک سال رابطه جنسی منظم و محافظت نشده است. ممکن است علائم دیگری نداشته باشید. اما برخی از افراد ممکن است  این علائم فیزیکی را نیز داشته باشند: درد لگن یا شکم عدم قاعدگی، قاعدگی‌های سنگین خونریزی نامنظم واژینال پریودهای نامنظم یا بدون قاعدگی علائم نوسانات هورمونی درد هنگام مقاربت اختلالات آلت تناسلی یا مشکلات مربوط به انزال علت ناباروری چیست؟ در زنان، عوامل متعددی می‌تواند در هر مرحله‌ای این روند (بارداری) را مختل کند. ناباروری زنان در اثر یک یا چند عامل زیر ممکن است ایجاد شود. سن: با بالارفتن سن یک زن، تعداد تخمک در نتیجه قدرت باروری  خانم به سرعت کاهش می‌یابد. این روند کاهشی در اواسط ۳۰ سالگی، بارزتر می‌شود. به طوری که تخمین زده می‌شود، حدود یک سوم زوج‌هایی که خانم در آن‌ بالای ۳۵ سال سن دارد، درگیر ناباروری هستند. پس بهترین زمان برای بارداری قبل از۳۵ سالگی می‌باشد. اختلالات تخمک گذاری: عدم تخمک گذاری یکی از علت‌های اکثر موارد ناباروری است. مشکلات مربوط به تنظیم هورمون‌های تولید مثل توسط هیپوتالاموس یا غده هیپوفیز یا مشکلات در تخمدان می‌تواند باعث اختلال در تخمک گذاری شود. سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) سندرم تخمدان پلی کیستیک باعث عدم تعادل هورمون‌ها می‌شود که بر تخمک گذاری تأثیر می گذارد. (PCOS) با مقاومت به انسولین و چاقی، رشد غیر طبیعی مو در صورت یا بدن و آکنه همراه است و یکی از شایع‌ترین علت‌های ناباروری زنان است. اختلالات هورمونی: نوسان در سطح هورمون‌ها بنا به دلایل مختلف، می‌تواند بر چرخه قاعدگی، تخمک گذاری و در نتیجه قدرت باروری یک زن اثرگذار باشد. اختلال عملکرد هیپوتالاموس: دو هورمون تولید شده توسط غده هیپوفیز مسئول تحریک تخمک گذاری در هر ماه هستند. هورمون محرک فولیکول (FSH)  و هورمون  (LH) و همچنان استرس بیش از حد فیزیکی یا عاطفی، وزن بسیار بالا یا بسیار کم بدن، یا افزایش یا کاهش قابل توجه وزن اخیر می‌تواند تولید این هورمون‌ها را مختل کرده و بر تخمک گذاری تأثیر بگذارد. پریودهای نامنظم یا غایب شایع‌ترین علائم هستند. اختلال در عملکرد هیپوفیز: در صورت نقص در تولید هورمون‌ها مترشحه از هیپوفیز( FSH و LH)، تخمک گذاری با مشکل روبرو می‌شود. نارسایی اولیه تخمدان: نارسایی زودرس تخمدان نیز نامیده می‌شود، معمولاً به دلیل پاسخ خود ایمنی یا از دست دادن زودهنگام تخمک از تخمدان شخص می‌باشد ،احتمالاً در نتیجه ژنتیک یا شیمی درمانی ایجاد می‌شود. تخمدان دیگر تخمک تولید نمی‌کند و تولید استروژن را در زنان زیر ۴۰ سال کاهش می‌دهد. آسیب به لوله های فالوپ : لوله‌های فالوپ آسیب دیده یا مسدود شده مانع از رسیدن اسپرم به تخمک می‌شود و یا مانع از عبور تخم بارور شده به داخل رحم می‌شود. بیماری التهابی لگن: عفونت رحم و لوله‌های فالوپ به دلیل کلامیدیا، سوزاک یا سایر عفونت‌های مقاربتی، جراحی قبلی در شکم یا لگن، از جمله جراحی برای حاملگی خارج از رحم، که در آن یک تخمک بارور شده در جایی غیر از رحم، معمولاً در لوله فالوپ، کاشته می‌شود و رشد می‌کند. اندومتریوز: آندومتریوز زمانی اتفاق می‌افتد که بافتی که به طور معمول در رحم رشد می‌کند، کاشته می‌شود ولی در مکان‌های دیگر رشد می‌کند. این رشد بافت اضافی و برداشتن آن از طریق جراحی می‌تواند باعث ایجاد اسکار شود که می‌تواند لوله‌های فالوپ را مسدود کند و از اتحاد تخمک و اسپرم جلوگیری کند. آندومتریوز همچنین می‌تواند لانه گزینی تخمک بارور شده را مختل کند. همچنین به نظر می‌رسد که این وضعیت به روش‌های کمتر مستقیم بر باروری تأثیر می‌گذارد، مانند آسیب به اسپرم یا تخمک. علل رحم یا دهانه رحم: چندین علت رحمی یا دهانه رحم می‌تواند در کاشت تخمک اختلال ایجاد کند یا خطر سقط جنین را افزایش دهد: پولیپ‌ها یا تومورهای خوش خیم (فیبروم یا میوم) در رحم شایع هستند. برخی از آن‌ها می‌توانند لوله‌های فالوپ را مسدود کنند یا در لانه گزینی اختلال ایجاد کنند و بر باروری تأثیر بگذارند. با این حال، بسیاری از زنانی که فیبروم یا پولیپ دارند باردار می‌شوند. مشکلات مربوط به رحم که از بدو تولد وجود دارد، مانند شکل غیرمعمول رحم، می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در باردارشدن یا باقی ماندن آن شود. تنگی دهانه رحم، باریک شدن دهانه رحم، می‌تواند ناشی از یک ناهنجاری ارثی یا آسیب به دهانه رحم باشد. گاهی اوقات دهانه رحم نمی‌تواند بهترین نوع مخاط را تولید کند تا به اسپرم اجازه دهد از طریق دهانه رحم به داخل رحم حرکت کند. ناباروری بدون دلیل: در برخی موارد، علت ناباروری هرگز پیدا نمی‌شود. ترکیبی از چندین عامل جزئی در هر دو طرف می‌تواند باعث مشکلات باروری غیر قابل توضیح شود. اگرچه دریافت پاسخ مشخص ناامید کننده است، اما این مشکل می‌تواند با گذشت زمان خود را اصلاح کند. ولی نباید درمان ناباروری را به تعویق بیندازید. عوامل خطر کدام‌ها اند؟ برخی عوامل ممکن است شما را در معرض خطر ناباروری قرار دهد، از جمله: سن: کیفیت و کمیت تخمک‌های زنان با افزایش سن شروع به کاهش می‌کند. در اواسط دهه ۳۰، سرعت از دست دادن فولیکول‌ها افزایش می‌یابد که منجر به تولید تخمک‌های کمتر و با کیفیت‌تر می‌شود. این امر لقاح را دشوارتر می‌کند و خطر سقط جنین را افزایش می‌دهد. سیگار کشیدن: سیگار کشیدن علاوه بر آسیب به دهانه رحم و لوله‌های فالوپ، خطر سقط جنین و حاملگی خارج از رحم را افزایش می‌دهد. همچنین تصور می‌شود که تخمدان‌های شما را پیر می‌کند و تخمک‌های شما را زودتر از موعد تخلیه می‌کند. قبل از شروع درمان باروری سیگار را ترک کنید. وزن: اضافه وزن یا کمبود وزن قابل توجهی ممکن است بر تخمک گذاری تاثیر بگذارد. رسیدن به شاخص توده بدنی سالم (BMI) ممکن است دفعات تخمک گذاری و احتمال بارداری را افزایش دهد. سابقه جنسی: عفونت‌های مقاربتی مانند کلامیدیا و سوزاک می‌توانند به لوله‌های فالوپ آسیب برسانند. داشتن رابطه جنسی محافظت نشده با چندین شریک، خطر ابتلا به عفونت‌های مقاربتی را افزایش می‌دهد که ممکن است بعداً باعث مشکلات باروری شود. الکل: مصرف زیاد الکل می‌تواند باروری را کاهش دهد. روش‌های پیشگیری از ناباروری برای زنانی که به زودی یا در آینده باردار می‌شوند، این نکات ممکن است کمک کننده باشد: وزن سالم را حفظ کنید: زنان دارای اضافه وزن و کم وزن در معرض افزایش خطر اختلالات تخمک گذاری هستند. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، ورزش کنید و ‌رژیم غذایی‌تان را رعایت کنید. از انجام ورزش‌های سنگین و غیر اصولی خوداری کنید زیرا ورزش سنگین و ‌با شدت زیاد بیش از پنج ساعت در هفته با کاهش تخمک گذاری همراه است. ترک سیگار: تنباکو اثرات منفی متعددی بر باروری و همچنین سلامت عمومی شما و سلامت جنین دارد. اگر سیگار می‌کشید و قصد بارداری دارید، همین الان آن را ترک کنید. از الکل اجتناب کنید: مصرف زیاد الکل ممکن است منجر به کاهش باروری شود. هر گونه مصرف الکل می‌تواند بر سلامت جنین در حال رشد تأثیر بگذارد. اگر قصد بارداری دارید، از مصرف الکل اجتناب کنید و در دوران بارداری الکل مصرف نکنید. استرس را کاهش دهید: برخی از مطالعات نشان داده‌اند که استرس می‌تواند باعث شود زوج‌ها در درمان ناباروری نتایج ضعیف‌تری داشته باشند. سعی کنید قبل از اقدام به بارداری استرس را در زندگی خود کاهش دهید. تشخیص و‌ درمان پزشک متخصص بعد از گرفتن تاریخچه و شرح حال از زوجین و انجام معاینات و‌آزمایش‌های مربوطه مانند سنوگرافی، آزمایش انالیز اسپرم، نمونه برداری از اندومتر و سایر آزمایشات، با توجه به علت ناباروری درمان را شروع می‌کند. البته درمان به علت زمینه‌ای بستگی دارد. بخاطر داشته باشید که برای مشخص شدن علت ناباروری زوجین هردو باید به پزشک مراجعه کنند و تحت درمان قرار بگیرند. درمان شامل درمان دارویی، اصطلاح سبک زندگی، تلقیح داخل رحمی اسپرم، لقاح خارج از رحم، و‌ سایر روش‌ها که با توجه به علت ناباروری، انجام می‌شوند.  نویسنده: داکتر معصومه پارسا

ممکن است در مهمانی، خانه‌ی دوستان و آشنایان و یا در موتر و مسیر رفت و آمد با کودکانی سرخورده باشید که از رفتارهای‌ آن‌ها به ستوه آمده باشید و در دل گفته باشید که چقدر بی‌ادب هستند و بلافاصله در دل گفته باشید که چرا پدر و مادر این نوع کودکان هیچ توجهی به تربت فرزندان‌شان ندارند. حتی ممکن است این مورد را در رفتار کودکان خودتان نیز مشاهده کرده باشید و از نوع رفتار و چگونگی برخورد آنان با دیگران و یا با خودتان درمانده شده باشید. با توجه به این موضوع که  بدون استثنا تمام والدین دوست دارند فرزندانی داشته باشند باادب که با احترام با خود و دیگران رفتار کنند، باید بگوییم که این امر اما در شماری از فرزندان که از قضا تعدادشان هم کم نیست، تحقق نمی‌یابد. شاید در پس رفتار بی‌ادبانه کودک، پدر و مادری باشد که توجه آنچنانی به تربیت کودک خود نداشته است. اما در بسیار از مواقع کودکان علی‌رغم توجه زیاد، باز از خود رفتارهای بی‌ادبانه‌ای نشان می‌دهند که موجب شرم، قهر و ناراحتی والدین‌شان می‌شود. رفتارهای توهین آمیز و بی‎‌ادبانه کودکان شامل فحش دادن، فریاد زدن، مشاجره کردن، نادیده گرفتن شما، رد درخواست‌های‌تان، اسم‌گذاشتن روی اشخاص( اسم‌ها یا صفات توهین‌آمیز) و... می‌شود که این گونه رفتارها را در صورتی که در کودتان دیدید، باید بگوییم بله! این یک رفتار بی‌ادبانه است. با دیدن این رفتارها زنگ خطر برای والدین به صدا در می‌آید. دیدن این نوع رفتارها از جانب بچه‌‌ها به شما می‌گوید که باید کنترل بیشتری بر اوضاع داشته باشید و محدودیت‌های بهتری برای‌شان تعیین کنید. البته این را بدانید این فرآیندی است که در طول زمان اتفاق می‌افتد و به یک‌باره موجب تغییر بچه‌ها نمی‌شود. آموزش ادب و احترام به کودکان زمانگیر است همانگونه که کودکان یک شبه رفتارهای بی‌ادبانه را یاد نگرفته اند. ناممکن است که شما شاهد رفتارهای بی‌ادبانه کودک‌تان باشید اما کاری انجام ندهید. بسیاری از والدین ترجیح می‌دهند در این شرایط کودک را تنبیه کنند تا دیگر رفتار زشتش را انجام ندهد. اما بهتر است شما پدر و مادر‌های عزیز بدانید که تنبیه کردن کودک بی‌ادب، نه‌تنها نتیجه‌ای به همراه ندارد، بلکه باعث ایجاد ناراحتی، ترس، سردرگمی در او شده و به‌مرور می‌تواند باعث مشکلات رفتاری متعددی در کودک شود. آنچه شما را در چنین شرایطی کمک می‌کند تقویت مهارت شنیدن، توجه و ابراز محبت به کودک، عدم استفاده از تنبیه و مقایسه نکردن فرزندتان با دیگران، رفتار درستی را با کودک بی‌ادب خود داشته باشید و اینگونه به رشد بهتر اجتماعی، فردی و شناخت او کمک نمایید. برای آگاهی از چگونگی رفتار با چنین کودکانی بهتر است نگاهی به محتوای این مطلب بیندازید. دلیل بی‌‌ادبی و بی‌‌تربیتی کودکان چیست؟ دلایل مختلفی وجود دارد که باعث می‌شود کودک بی‌ادب و بی‌تربیت شود، در این زمینه می‌توان به موارد زیر اشاره نمود: یکی از دلایلی که باعث می‌شود کودکان رفتار بی‌ادبانه‌ای از خود نشان بدهند، زمانی است که با شکست و ناکامی روبه‌رو می‌شوند، به‌طوری که گفته می‌شود ناکامی بچه‌ها می‌تواند زمینه‌ساز رفتار‌های بی‌ادبانه در آن‌ها شود. هنگامی که کودکان در محیطی قرار دارند که پرخاشگری در آن زیاد است، به‌ویژه پرخاشگری کلامی، مسلماً رفتار‌های بی‌ادبانه در آن‌ها بیشتر بروز می‌کند. در این زمینه معمولاً پرخاشگری پدر و مادر یا هم سن و سال‌های کودک می‌تواند تأثیر زیادی در این‌ خصوص داشته باشد. کودک به‌خودی‌خود بی‌ادب و بی‌تربیت نمی‌شود، مگر اینکه بی‌ادبی را در خانواده یا اطرافیانش دیده یا شنیده باشد. وجود کودکان یا افراد بی‌ادبی که در ارتباط با کودک قرار دارند یا اینکه بی‌ادب بودن پدر و مادر در محیط خانواده می‌تواند باعث شود تا کودکان رفتار بی‌ادبانه از خود نشان دهند. در این حالت بهتر است فرد بی‌ادب را از فرزندتان دور کنید و اگر خودتان در مقابل کودک بی‌ادبانه رفتار کردید، در مرحله اول سعی کنید رفتارتان را تغییر دهید و خود را اصلاح کنید. علاوه بر این بسیاری از پدر و مادر‌ها مقابل فرزندان‌شان باهم دعوا می‌کنند و گاهی اوقات کلمات نامناسبی به زبان می‌آورند که این مسأله می‌تواند باعث افزایش بی‌ادبی در کودکان شود. علت اصلی اینکه کودک بی‌ ادبی می‌کند، در حقیقت به آستانه تحمل او برمی‌گردد و می‌توان گفت که وجود دلایل اکتسابی و ذاتی مختلف می‌تواند زمینه‌ساز بی‌احترامی فرزندان نسبت به پدر و مادر‌ها یا اطرافیان شود. درصورتی‌که پدر و مادر یا اطرافیان هنگام برخورد با کودک رفتار خوبی نداشته باشند، مسلماً او به‌راحتی بی‌ادبی و بی‌تربیت بودن را یاد می‌گیرد و این‌گونه برخورد می‌کند. برای اینکه کودکان رفتار‌های مؤدبانه با والدین و اطرافیان‌شان داشته باشند، بهتر است بزرگ‌تر‌ها به آن‌ها احترام بگذارند و محترمانه با کودک رفتار نمایند. کودکانی که در محیط خانه و یا سایر محیط‌ها ارزش کافی را بدست نیاورند، تحقیر شوند و خود را به هر دلیلی کم ارزش بیابند، احساس ناامنی و عدم اعتماد به نفس می‌کنند و با رفتار بی‌ادبانه و گرفتن حالت تدافعی جلب توجه می‌کنند. بی‌عدالتی ممکن است سبب ایجاد حس حسادت، تضعیف روحیه‌ی آدمی، افسردگی یا خشم شود و همین موضوع هم بی‌ادبی را به دنبال خواهد داشت. بنابراین، تلاش کنید تمام کودکان‌تان را به یک اندازه دوست بدارید تا زمینه‌ی رفتارهای بد را به فرزندان‌تان فراهم نسازید. با کودک بی‌ادب چگونه رفتار کنیم؟ بی‌ادبی کودک ممکن است خشم شما را تحریک کند. ممکن است بخواهید فرزندتان را تنبیه کنید یا فریاد بزنید. استفاده از پاسخ‌های بی‌احترامی برای آموزش احترام به ندرت کارساز است. بزرگسالان بی‌ادب می‌توانند مسائل را تشدید کنند، همانطور که بچه‌های بی‌تربیت می‌توانند. شما باید الگوی خوبی باشید. به بچه‌ها نشان دهید که چگونه حتی در موقعیت‌های ناراحت کننده، خونسرد و محترم بمانند. اگر کودک شما چیزهایی را پرتاب می‌کند یا به دیگران ضربه می‌زند، برای ایمنی او و دیگران باید کنترل فیزیکی آن‌ها را به دست آورید. خودتان را جای کود‌ک‌تان بگذارید و سعی کنید علت رفتار او را بفهمید. ممکن است آن‌ها از اتفاقی که در آن روز در مدرسه رخ داده، ناراحت شده‌باشند یا فقط به دنبال آن هستند که به آن‌ها توجه کنید. درک ریشه‌ی اصلی رفتار بی‌ادبانه‌ی بچه‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا به طور مؤثرتری به آن رسیدگی کنید. اگر کودک شما بی‌ادبی یا بی‌احترامی می‌کند، آن را نادیده نگیرید. روشن ومحکم باشید تا به بچه‌ها بفهمانید که بی‌ادبی را تحمل نمی‌کنید. برای مثال، اگر با همسایه‌تان صحبت می‌کنید و فرزندتان مدام صحبت شما دو نفر را قطع می‌کند، به او بگویید که اجازه دهد و وقتی حرف‌های‌تان تمام شد با او صحبت خواهید کرد و موضوع را حل خواهید کرد. این کار به آن‌ها کمک می‌کند تا بفهمند که قطع کردن صحبت‌های دو نفر بی‌ادبانه است و به جای اینکه کودک را نادیده بگیرید فقط از او می‌خواهید صبر کنند تا بتوانید نیازهایش را برطرف کنید. اگر فرزندتان حتی بعد از اینکه به او گفتید چه توقعی از او دارید و باید‌ها و نبایدها را دانست و به بی‌احترامی و بی‌ادبی‌ کردن ادامه بدهد، بگویید که اگر رفتارش را اصلاح نکند چه عواقبی در انتظارش است. همیشه درباره‌ی قوانینی که وضع کرده‌اید و و اجرای عواقب رفتار بی‌ ادبی بچه‌‌ها ثابت قدم باشید. نه اینکه گاهی آن‌ها را تنبیه کنید و گاهی بی‌خیال باشید، وگرنه کودک شما سریع می‌فهمد چطور می‌تواند از دست عواقب کارش فرار کند. وظیفه شما به عنوان بزرگتر بچه بی‌ادب این است که به فرزندتان رفتار درست را بیاموزید و به او کمک کنید تا به یک بزرگ‌سال محترم تبدیل‌شود. نگذارید کودک‌تان شما را وارد جنگ قدرت کند. خونسرد بمانید، از واکنش بیش از حد خودداری کنید و محدودیت‌های روشنی در مورد اینکه چه‌چیزی را تحمل می‌کنید و چه چیز غیرقابل تحمل است، تعیین کنید. کودک‌تان از شما تقلید خواهد کرد، او حرکات و حرف‌های شما را می‌بیند و می‌شنود، به همین‌دلیل مهم است که رفتار محترمانه و ادب را در خود تقویت کنید. با رفتار محترمانه با دیگران، الگوی خوبی برای فرزند خود باشید. فرزند شما از رفتار شما سرمشق و الگو می گیرد و یاد می‌گیرد که چگونه با دنیا به روش شما تعامل داشته باشد.