رسانههای آلمانی گزارش دادهاند که جسد یک دختر ۱۵ ساله اهل افغانستان در کنار رودخانه راین در شهر ورمس در ایالت راینلاند-فالتس آلمان پیدا شده است. خبرگزاری دویچه وله آلمان در گزارشی نوشته است که کالبدشکافی جسد نشان داده است که این دختر در نتیجه غرقشدن جان باخته است؛ اما پولیس برای تحقیقات پدر و مادر او را بازداشت کرده است. این خبرگزاری به نقل دفتر پولیس شهر ماینس گفته است: «این ظن وجود دارد که متهمان تصمیم به قتل دخترشان گرفته بودند، به خاطری که با شیوه زندگی او موافق نبودهاند.» پولیس گفته است که پدر ۳۹ ساله و مادر ۳۴ ساله این دختر در توقیفخانههای جداگانه قرار گرفتهاند. به گزارش رسانه بلید، جسد این دختر نوجوان شام روز (دوشنبه، ۲۸ جوزا) پیدا شده است. در گزارش آمده است که پیش از ظهر همین روز مادر این دختر از احتمال قتل دخترش به اداره پولیس شهر پیرمازنز گزارش کرده و او از شوهرش بهعنوان مظنون نام برده است. طبق گزارش رسانههای آلمان، این پدر و مادر هر دو در شهر پیرمازنز در آدرسهای جداگانه زندگی میکنند و دختر همراه با مادرش بوده است. پولیس محل زندگی این دو نفر و محل پیداشدن جسد را بررسی کرده است. باید گفت که پیش از این ماجرا، چاقوکشیهای شهروندان افغانستان در آلمان خبرساز شده بود. یک هفته قبل رسانههای آلمانی گزارش داده بودند که یک مهاجر اهل افغانستان به گروهی از افراد که در یک خانه در حال تماشای فوتبال بودند، با چاقو حمله کرده و سه نفر را زخمی کرده است. این مهاجم که به ضرب گلوله پولیس از پا درآمد، پیش از حمله به تماشاگران فوتبال، یک شهروند دیگر افغانستان را با شی تیز مانند چاقو کشته است. همچنین در ۱۲ ماه جون نیز رسانههای آلمانی گزارش داده بودند که یک شهروند افغانستان با چاقو به یک زن اوکراینی در شهر فرانکفورت حمله و او را زخمی کرده است.
برچسب: افغانستان
همزمان با هزار روزه شدن محرومیت دختران بالاتار از صنف ششم از آموزش در افغانستان، گوردون براون، فرستاده ویژه سازمان ملل متحد برای آموزش جهانی، خواستار اتحاد جهان در حمایت از دختران افغانستان شده است. آقای براون با حمایت از کارزار «صدای دختران افغانستان» گفت که انکار حق آموزش یک امر «شنیع و ناقض» منشور سازمان ملل متحد است. او تاکید کرد که انکار حق برخورداری از آموزش با کیفیت یک امر شنیع و ناقض منشور ملل متحد، کنوانسیون حقوق کودک و حقوق اساسی بشر است. کارزار «صدای دختران افغانستان» از سوی نهاد موسوم «آموزش نمیتواند منتظر بماند» راهاندازی شده است. این نهاد با نشر اعلامیهای هزار روز محرومیت دختران افغانستان از آموزش را نقطه عطف غمانگیز برای حقوق بشر، حقوق کودکان و حقوق دختران خوانده است. از کارزار این نهاد، چهرههای شناختهشده از جمله ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، خالد حسینی، نویسنده و ضیاءالدین یوسفزی، از بنیانگذار نهاد «ملاله» حمایت کردند. همچنین گوردون براون در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که دختران افغانستان اکنون هزار روز تحصیلی را از دست دادهاند که هرگز نمیتوانند آن را جبران کنند. وی افزود: «زمان آن فرا رسیده است که تمام جهان متحد شوند تا از حکومت سرپرست مطالبه کنند که حقوق اولیه انسانی هر دختری را رعایت کنند.» سفارت بریتانیا برای افغانستان نیز در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که زنان و دختران در افغانستان هزار روز یادگیری را از دست دادهاند. این سفارت گفت که زنان تحصیل کرده و توانمند برای صلح، ثبات و توسعه در افغانستان حیاتی هستند. باید گفت که حکوم سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، ابتدا مکاتب دخترانه را تعطیل کردند، اما وزارت معارف این گروه در سوم ماه حمل سال ۱۴۰۱ خورشیدی اعلام کرد که مکاتب بهروی دختران بالاتر از صنف ششم تا اطلاع ثانوی مسدود است. پس از آن حکومت فعلی تحصیل دختران در دانشگاهها را نیز منع کرده و آموزشگاههای خصوصی را نیز بهروی آنان بستهاند. از آن زمان تا اکنون جامعهی جهانی و دیگر نهادهای بینالمللی بارها خواستار لغو ممنوعیت آموزش و تحصیل دختران شدهاند، اما حکومت فعلی همچنان این ممنوعیت را ادامه میدهند.
کمیته بینالمللی المپیک (آیاوسی) در تازهترین مورد اعلام کرده است که در المپیک پاریس ۲۰۲۴، شش ورزشکار از افغانستان بهشمول سه زن و سه مرد درشتههای مختلف اشتراک خواهند کرد. مارک آدامز، سخنگوی کمیته بینالمللی المپیک این موضوع را در یک نشست خبری مطرح کرده و گفته است که ورزشکاران مرد افغانستان در رشتههای دوش، شنا و جودو رقابت خواهند کرد. مارک آدامز میگوید که زنان ورزشکار افغان در رشتههای دوش و بایسکیلرانی شرکت خواهند کرد. وی افزود که تشکیل تیم مبتنی بر جنسیت پیامی برای حکومت سرپرست است که دسترسی زنان و دختران افغانستان را به ورزش محدود کردهاند. او تاکید کرد: «ما به صراحت اعلام کردیم که یک تیم برابر جنسیتی میخواهیم و این چیزی بود که به آن دست یافتیم.» آدامز میگوید که به هیچ یکی از مقامهای حکومت فعلی اجازه حضور در المپیک پاریس ۲۰۲۴ داده نخواهد شد. سخنگوی کمیته بینالمللی المپیک گفت: «در خود پاریس جایی برای مقامهای حکومت فعلی وجود نخواهد داشت. هیچ نمایندهای از حکومت افغانستان برای بازیهای المپیک ۲۰۲۴ اعتبار نخواهد داشت.» این در حالی است که پیشتر کمیته بینالمللی المپیک اعلام کرده بود که در حال مذاکره با کمیته ملی المپیک افغانستان و همچنان مقامهای ورزشی با هدف رفع محدودیتهای فعلی برای دسترسی زنان و دختران جوان به ورزش در کشور است. باید گفت که قرار است المپیک ۲۰۲۴ از ۲۶ جولای تا ۱۱ آگست (۵ تا ۲۱ اسد) و پارالمپیک پاریس ۲۰۲۴ هم از ۲۸ آگست تا ۸ سپتامبر (۷ تا ۱۸ سنبله) در شهر پاریس، پایتخت فرانسه، برگزار شود. قابل ذکر است که ورزش افغانستان نیز از اقدامات سختگیرانه حکومت فعلی در امان نمانده و تمام رشتههای ورزشی در بخش زنان با محدودیتهای شدید مواجه شده است.
دیدبان حقوق بشر میگوید که نشست سوم دوحه فرصتی برای ایستادن جامعهی جهانی در کنار زنان افغانستان و اجتناب از مشروعیت بخشیدن به حکومت سرپرست است. این نهاد امروز (سهشنبه، ۲۲ جوزا) با نشر گزارشی گفته است که در کنار سایر محدودیتها، یک هزار روز میشود که حکومت فعلی دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب در افغانستان محروم کرده است. اندرو استروهلین، نویسنده این گزارش میگوید که در پایان ماه جنوری کارشناسان و نمایندگان سازمان ملل متحد در مورد افغانستان در دوحه دیدار خواهند کرد تا در مورد رویکرد جامعهی جهانی در قبال افغانستان گفتگو کنند. وی تاکید کرد: «این فرصتی است برای ایستادن در کنار زنان و دختر ان افغانستان و اجتناب از انجام هر کاری که ممکن است، برای بیاهمیت جلوه دادن بحران جدی حقوق بشر یا مشروعیت بخشیدن به حکومت سرپرست باشد.» در ادامه آمده است: «جامعه جهانی نباید آنها [حکومت فعلی] را به نشستهای سازمان ملل دعوت کند. هیچکس نباید تحریمهای علیه حکومت سرپرست را لغو کند.» در گزارش دیدبان حقوق بشر آمده است که این جدیترین بحران حقوق زنان در جهان است که توسط کارشناسان بینالمللی بهعنوان «آپارتاید جنسیتی» محکوم شده است. چند روز پیش نیز رینا امیری، نماینده ویژه امریکا در امور زنان افغانستان بر مشارکت معنادار زنان و جامعه مدنی افغانستان در نشست سوم دوحه تاکید کرده بود. همچنین پیشتر گروهی از سازمانهای بینالمللی مدافع حقوق بشر با انتشار نامهای به کشورهای شرکتکننده در نشست دوحه گفتند «جهان به طرز خطرناکی به سوی پذیرش مشروعیت حاکمیت حکومت فعلی نزدیک» میشود. قرار است سومین نشست دوحه به میزبانی سازمان ملل متحد و نمایندگان ویژه کشورها برای افغانستان در روزهای دهم و یازدهم سرطان برگزار شود.
برنامه جهانی غذا در تازهترین مورد اعلام کره است که طی چهار ماه سال روان میلادی (۲۰۲۴ میلادی) به ۳.۵ میلیون افغان کمک نقدی کرده است. این سازمان با نشر اعلامیهای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که با این کمکها زمینه تهیه غذا و تقویت بازار محلی را فراهم کرده است. برنامه جهانی غذا در مورد مقدار پول کمک شده جزییات ارائه نکرده است. باید گفت که با روی کار آمدن حکومت سرپرست در افغانستان، نهادهای متعدد بینالمللی از جمله سازمان ملل متحد اعلام کردند که این کشور افزون بر بحران سیاسی با بحران شدید گرسنگی، بیکاری و صحی نیز دستوپنجه نرم میکند. اوچا یا دفتر همأهنگکننده کمکهای بشردوستانه سازمان ملل متحد چند روز قبل نیز گفته بود که معیشت و امنیت غذایی در افغانستان در خطر است.
نویسنده: مهدی مظفری در سرزمینی که زخم کهنهی تاریخ بر پیشانیاش نقش بسته، در سرزمینی که فریادهای آزادی در نایِ نغمههایش جاریست، در سرزمینی که لالههای سرخِ رشادت، دشتِ دغدغههایش را رنگین کرده، هنوز هم، نغمهی غمانگیزِ بیاحترامی به زن، در گوش جانِ انسان طنین انداز است. افغانستان، مهد تمدنها و گهوارهی فرهنگ، در پیچ و تابِ تار و پودِ تاریخ، شاهدِ ظلمهایی بس ناگوار بوده است. در این میان، زنان این سرزمین، همواره طعم تلخِ بیعدالتی و ناعدالتی را چشیدهاند. ما در سلسله مقالات «موانع تکریم زنان در افغانستان» موانعی را پی میگیریم که مغایر با کرامت زنان افغانستان اند، موانعی که متأسفانه ریشه در اعماقِ تاریکیِ جهل و سنتهای متحجر در افغانستان دارد. در سه شماره قبل این سلسله، به موانع فرهنگی و اجتماعی پرداختیم؛ مفصل بحث کردیم که مسائل بیشمار فرهنگی و اجتماعی در جامعه سنتی افغانستان وجود دارد که با کرامت زنان در تضاد است. در این شماره به آن موانع تکریم زنان افغان میپردازیم که قانون و سیاست آنرا حمایت میکند. موانع قانونی و سیاسی تکریم زن در افغانستان حکومت فعلی پس از به قدرت رسیدن در افغانستان، قوانین و محدودیتهای متعددی را علیه زنان وضع کردهاند که نقض آشکار کرامت و حقوق اساسی آنان محسوب میشود. این قوانین ظالمانه، تار و پود زندگی زنان افغان را درهم تنیده و آنان را از حقوق اولیه انسانی، آزادیهای مدنی و فرصتهای برابر محروم ساخته است. در ادامه، به برخی از بارزترین قوانین مغایر با کرامت انسانی حکومت فعلی میپردازیم: محدودیت حق آموزش: حکومت فعلی از زمان به قدرت رسیدن تا کنون، دختران بالاتر از کلاس ششم را از رفتن به مکتب منع کردهاند. این اقدام، برعلاوه اینکه نسل آینده زنان افغانستان را از حق آموزش و دانشآموزی محروم میکند و آینده آنان را به تاریکی میکشاند، کشور را نیز به ورطه سقوط رهنمون میسازد. محدودیت حق کار: زنان افغان در بسیاری از ادارات دولتی و بخش خصوصی از کار کردن منع شدهاند. این امر آنان را از استقلال مالی و توانایی مشارکت در اقتصاد جامعه باز میدارد و به وابستگی اقتصادی زنان دامن میزند. این وابستگی مخصوصا برای زنانی که قبلا کارمند بودهاند، متضاد با کرامت ایشان است. محدودیت حق آزادی رفت و آمد: سیاستگذاران حکومت فعلی بارها و بارها تأکید کردهاند که زنان بدون همراه مرد محرم حق ندارند از خانه خارج شوند. این محدودیت، زنان را در قفسی از محدودیتها اسیر کرده و سادهترین حقوق انسانی آنان مانند آزادی رفت و آمد را نقض میکند. اجبار به پوشیدن برقع: سیاستگذاران حکومت فعلی افغانستان با تعریف و نگاه خاص و افراطی که نسبت به حجاب دارند، پوشیدن برقع را برای زنان در برخی از مناطق افغانستان اجباری کردهاند. چادر برقع طوری است که همۀ اعضای بدن انسان حتی صورت را که نشان از هویت انسان دارد، میپوشاند. این نوع پوشش(پوشش برقع نه چادری)، هویت و شخصیت زنان را نادیده میگیرد و آنان را به انسانهایی فاقد هویت و استقلال و بدون حق انتخاب تبدیل میکند. محدودیت حق آزادی بیان: یکی دیگر از تصریحات سردمداران حکومت فعلی افغانستان در مورد زنان افغان است: «زنان افغان حق ندارند آزادانه نظرات خود را بیان کنند و در فعالیتهای سیاسی و اجتماعی مشارکت داشته باشند.» این امر که صدای زنان را خاموش کرده و آنان را از عرصههای عمومی و تصمیمگیریها حذف میکند؛ بدون شک کاملا مغایر با کرامت زنان است. قوانین ضد زن حکومت فعلی افغانستان نه تنها حقوق اساسی زنان افغان را نقض میکند، بلکه مغایر با آموزههای واقعی دین اسلام و کرامت ذاتی انسانها است. زنان نیمی از جامعه افغانستان را تشکیل میدهند و بدون مشارکت و حضور فعال آنان، هیچ جامعهای نمیتواند به صلح، ثبات و توسعه پایدار دست یابد. نه تنها فرهنگیان افغانستان، بلکه جهان نباید در برابر این ظلم آشکار سکوت کند. جامعه جهانی باید با تمام توان برای احقاق حقوق زنان افغان و لغو قوانین ضد زن قانونگذاران فعلی حکومت افغانستان تلاش کند. به یاد داشته باشیم که کرامت و ارزش انسانها، فارغ از جنسیت، نژاد و قومیت، امری ذاتی و خدشهناپذیر است. دفاع از حقوق زنان افغان، دفاع از حقوق بشر و کرامت انسانی است؛ بدون شک.
مرکز پژوهشی و سیاست «لاجورد یولی» کنفرانس دو روزهای را تحت عنوان «تحلیل انتقادی فرآیند دوحه» با حضور شماری از زنان و چهرههای مخالف حکومت سرپرست در شهر «انقره» ترکیه برگزار کرد. این مرکز با نشر اعلامیهای گفته است: «پیشنهاد میگردد تا زمینهی حضور معنیدار مردم افغانستان اعم از جریانهای سیاسی، نهادهای آکادمیک، فعالین مدنی و زنان فراهم گردد.» در اعلامیه آمده است که اشتراککنندهها در این نشست، سومین نشست دوحه را با اهمیت و این روزها را «لحظهی حساس» در مورد سرنوشت مردم افغانستان عنوان کرده است. مرکز پژوهشی و سیاست «لاجورد یولی» گفت که اشتراککنندگان در این نشست، تاکید کردهاند که حضور معنیدار نمایندهای جامعهی مدنی افغانستان در این نشستها برای طرح مطالبات مردم این کشور بدون هراس از حکومت فعلی بهعنوان «یک مسئله» مطرح است و معیار و شرایط انتخاب نمایندگان و مکانیزمهای پاسخگویی آنها نیز باید مشخص شود. در اعلامیه آمده است که در پایان کنفرانس دو روزه، چهرههای مخالف حکومت فعلی از سازمان ملل متحد خواستهاند که بر اساس قطعنامهی ۲۷۲۱ شورای امنیت این سازمان، نمایندهی ویژهی برای افغانستان تعیین شود و در ایجاد گروه تماس توازن منطقهای و بینالمللی نیز درنظر گرفته شود. در این کنفرانس از جمله شاهگل رضایی و راحله دوستم، از اعضای پیشین شورای ملی افغانستان، نصیراحمد اندیشه، نمایندهی افغانستان در جنیوا و فیضالله ذکی، وزیر پیشین کار و امور اجتماعی کشور حضور داشتند. باید گفت که رهبران سازمان ملل متحد، قرار است در ۳۱ جون و اول جولایی با مقامهای حکومت فعلی در دوحه برای کنفرانس دو روزه و نمایندهای ویژهی کشورهای جهان در مورد افغانستان دیدار کنند، اقدامی که بهطور گستردهی بهدلیل مشروعیت بخشیدن به حکومت فعلی، مورد انتقاد قرار گرفته است.
اوچا یا دفتر هماهنگکننده کمکهای بشردوستانه سازمان ملل متحد درتازهترین مورد اعلام کرده است که معیشت و امنیت غذایی در افغانستان در خطر است. اوچا با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که میلیونها تن در افغانستان در معرض خطر هستند. دفتر هماهنگکننده کمکهای بشردوستانه سازمان ملل متحد تاکید کرد که افغانستان با افزایش دما، کمبود آب و خشکسالی مکرر مواجه است. باید گفت که پس از تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، نهادهای متعدد بینالمللی از جمله سازمان ملل متحد اعلام کردند که این کشور افزون بر بحران سیاسی با بحران شدید گرسنگی، بیکاری و صحی نیز دستوپنجه نرم میکند. همچنین چند روز قبل، برنامه جهانی غذا درتازهترین مورد اعلام کرده بود که ۳۰۹ میلیون تن در سال جاری میلادی در سراسر جهان با «ناامنی حاد غذایی» مواجه هستند. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که ۴۲ میلیون تن در ۴۵ کشور جهان در «وضعیت اضطراری یا بدتر از گرسنگی» قرار دارند. اما برنامه جهانی غذا از این کشورها نام نبرده است. برنامه جهانی غذا تاکید کرد که تغییرات اقلیمی، درگیریها، نابرابری، فقر و پیامدهای بیماری کرونا از عوامل گرسنگی این افراد در جهان است. همچنان پیش از این سازمان جهانی غذا (WFP) اعلام کرده بود که تقریباً نیمی از جمعیت افغانستان، یعنی ۱۹.۷ میلیون تن با گرسنگی حاد مواجهاند.
ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم با صدور فرمان حکومت سرپرست، دو روز قبل وارد ۹۰۰دمین روز خود شد. شماری از کاربران شبکههای اجتماعی از دو روز به این طرف، کارزار دادخواهی برای دختران دانشآموز در افغانستان را به راه انداختهاند. کاربران شبکههای اجتماعی نسبت به ممنوعیت «غیر قابل توجیه» آموزش و تحصیل دختران ابراز نگرانی کرده و آن را به شدت محکوم کردهاند. ضیاءالدین یوسفزی، یک کاربر در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که ممانعت از حضور ۴.۳ میلیون دختر در مکتب ضایعه جبرانناپذیر برای خودشان، خانوادهها و کشورشان است. سارا یکی دیگر از کاربران شبکههای اجتماعی، نوشته است: «۹۹۰ روز است که دختران از حق تحصیل و آموزش محروم هستند، این بیعدالتی باید پایان یابد.» داوود محمدی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که منع آموزش دختران، افغانستان را به چند قرن عقب خواهد برد. او از سران حکومت سرپرست خواست که به دختران و زنان افغانستان اجازه دهد تا به آموزش بگردند و افغانستان به آموزش دختران نیاز دارد. باید گفت که این کارزار برای پایان دادن به ممنوعیت آموزش دختران در حالی به راه افتاده که حدود ۵۳۰ روز از محرومیت دختران از حق تحصیل و رفتن به دانشگاهها نیز میگذرد. این در حالی است که حکومت سرپرست در ماههای نخست ورودشان به کابل، دختران بالاتر از صنف ششم را از آموزش محروم کرده و سال دوم حاکمیتشان درب دانشگاهها بهروی دختران را بستند. کاربران شبکههای اجتماعی در حالی این خواستها را برای رفع ممنوعیت آموزش دختران مطرح میکنند که انتظار میرود در نشست سوم دوحه در پایان ماه جاری میلادی، موضوع آموزش دختران یکی از خواستهای مهم جهان از حکومت فعلی باشد.
همرزمان با روز جهانی محیط زیست، روزا اوتنبایوا، نمایندهی ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد و رییس یوناما یا هیأت معاونت این سازمان در افغانستان خواستار توجه به افغانستان بهعنوان قربانی تغییرات اقلیمی در سطح بینالملل شده است. امروز (چهارشنبه، ۱۶ جوزا) برابر با پنجم جون، مصادف با روز جهانی محیط زیست است و روزا اوتنبایوا در پیام خود بهمناسبت این روز گفته است که محیط زیست زیبا و خاص افغانستان در خطر است. وی خواستار سازگاری فوری، مدیریت بهتر منابع و احیای ایکوسیستم افغانستان شده است تا از تغییرات اقلیمی که باعث ایجاد سیلابها، خشکسالی و تبدیل زمین به بیابان شده، جلوگیری شود. خانم اوتنبایوا با اشاره به سیلابهای اخیر گفت که این فاجعه همه چیز را با خود برد و حداقل ۲۰ هزار نفر در این سیلاب خانههایشان را از دست دادهاند. او تصریح کرد که سازمان ملل متحد تلاشهای خود را برای کاهش تأثیر سیلاب افزایش میدهد. رییس یوناما گفت که سازمان ملل متحد و شرکایش تا اکنون به ۱۰ هزار نفر مواد غذایی و زراعتی و برای دو هزار و ۵۰۰ نفر دیگر سرپناه و بستههای صحی توزیع کردهاند. نمایندهی ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد میگوید که سیلابهای اخیر بار دیگر آسیبپذیری شدید افغانستان در برابر تغییرات اقلیمی منحیث یکی از آسیبپذیرترین کشورها را نشان داد. رییس یوناما گفت که از افغانستان و محیط زیست زیبای آن در سطح بینالملل حمایت میکند و میخواهد اطمینان حاصل کند که افغانستان بهعنوان قربانی تغییرات اقلیمی در سطح بینالمللی یاد شود. این در حالی است که افغانستان از جملهی ۱۰ کشوری آسیبپذیر در برابر تغییرات اقلیمی است. این کشور در سالهای اخیر خشکسالی شدید را نیز تجربه کرده است.