برنامه جهانی غذا (WFP) اعلام کرده است که از ماه می الی اکتوبر سال جاری میلادی حدود ۱۲.۴ میلیون شهروند کشور با ناامنی غذایی روبرو بودند. این نهاد با نشر گزارش ماه سپتامبر خود گفته است که ۳.۹ میلیون تن، از جمله ۲.۸ میلیون کودک زیر پنج سال دچار سوءتغذیه حاد هستند. در گزارش آمده است که ۲.۴ میلیون نفر دیگر در افغانستان با گرسنگی حاد دستوپنجه نرم میکنند. برنامه جهانی غذا تاکید کرد که بهطور مجموعی طی سال جاری میلادی دستکم ۲۳.۷ میلیون تن در افغانستان زیر سلطه حکومت سرپرست به کمکهای فوری نیاز دارند. همچنین برنامه جهانی غذا با اشاره به قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر افزوده است که این نهاد شاهد افزایش سطح نظارت از سوی این گروه بر فعالیتهای بشردوستانه بینالمللی است. در گزارش آمده است: «هرچند فعالیتهای برنامه جهانی غذا بهطور قابل توجهی تحت تأثیر قرار نگرفته است، اما این نهاد بهگونه فعال با حکومت فعلی برای حفاظت از کارمندان، شرکا و ذینفعان خود گفتگو میکند.» به گفتهی این نهاد بینالمللی، امنیت غذایی در کشور به دلیل بلند رفتن ارزش پول افغانی و بارانهای فصلی نسبت به گذشته بهبود یافته است. طبق اطلاعات موجود، نرخ پایین اشتغال و کاهش درآمد و دسترسی محدود دهقانان همچنان بهعنوان یک معضل در کشور باقی مانده است. این در حالی است که پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر افغانستان، نرخ بیکاری در کشور بهگونهای بیپیشینهای افزایش یافته است. حکومت فعلی در کنار زنان، شمار زیادی از کارمندان مرد در نظام پیشین را به بهانههای مختلف برکنار کرده است. برنامه جهانی غذا هفته گذشته نیز گفته بود که برای پایان دادن به گرسنهگی برای همیشه در افغانستان باید روی تواناییهای خود مردم سرمایهگذاری شود.
برچسب: افغانستان
کرن دیکر، کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان میگوید که کشورش از دختران افغانستان که با موانع آموزش و آزادیهای اساسی روبرو هستند، بهطور خستگیناپذیر حمایت میکند. خانم دیکر با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود به مناسبت روز جهانی دختر گفته است که هر دختر افغانستان مستحق داشتن فرصتهای آموزشی، رشد، کار و پیشرفت است. این دیپلمات آمریکایی که در قطر مستقر است، تاکید کرده است که آینده افغانستان بدون سهمگیری دختران تضمینشده نمیتواند. روز گذشته، ۲۰ میزان، برابر با ۱۱ اکتبر مصادف با روز جهانی دختر بود. مجمع عمومی ملل متحد در سال ۲۰۱۱ با تصویب قطعنامهای، برای احقاق حقوق دختران، ۱۱ اکتبر را روز جهانی دختر نامگذاری کرد. همچنین روزا اوتنبایوا، رییس یوناما یا هیأت معاونت سازمان ملل متحد در کابل نیز در بیانیهای به مناسبت این روز گفت که «در افغانستان این روز را با انبوهی از اندوه تجلیل مینماییم، زیرا درست ۱۱۲۰ روز از زمانی میگذرد که مقامات حاکم بر آموزش دختران بالاتر از ۱۲ سال ممنوعیت وضع کردند.» او از حکومت سرپرست خواسته است تا مسیر کنونی را تغییر دهند. وی تاکید کرد: «با سپریشدن هر روز، آسیبهای بیشتری به زندگی زنان و دختران وارد میگردد. به عوض پیشرفت در تلاشهای کشور برای صلح، بهبودی و شگوفایی افغانستان به عقب کشانیده میشود.» قابل ذکر است که دختران و زنان افغانستان پس از حاکمیت حکومت فعلی با محدودیتهای شدید مواجه شدهاند. در حاضر دختران بالاتر از صنف ششم از آموزش در مکاتب و دانشگاهها محروم هستند.
کمیته روابط خارجی پارلمان کانادا اعلام کرده است که قتلعام هزارههای افغانستان در دوران امیر عبدالرحمن و ادامه آزار و اذیت آنها را بهرسمیت میشناسد. این کمیته با نشر گزراشی به شهادت پژوهشگران و متخصصان درباره «نسلکشی هزارهها» در دوره عبدالرحمان خان اشاره کرده و گفته است که هزارههای افغانستان به علت تحمل ظلم تاریخی دولت و وضعیت کنونی شان پس از بازگشت حکومت سرپرست به قدرت، شایسته شنیده شدن، حمایت و شناسایی رنجهایشان در سطح بینالمللی هستند. در گزارش ادامه آمده است که شناسایی ۲۵ سپتامبر به عنوان روز یادآوری کشتار هزارهها از ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۳ در افغانستان، از آنها در آینده نیز محافظت میکند. کمیته روابط خارجی و کمیته فرعی حقوق بشر به تاریخ ۲۸ اپریل سال ۲۰۲۳ از شماری از پژوهشگران و متخصصان حوزه تاریخ و سیاست افغانستان دعوت کرد تا درباره وضعیت هزارههای افغانستان در این کمیته شهادت بدهند. شماری از آنان که در دانشگاههای کانادا و آسترالیا تدریس میکنند، تاکید کردند که کشتار هزارهها در دوره امیر عبدالرحمان، پادشاه وقت افغانستان در قرن نوزده، به عنوان نسلکشی به رسمیت شناخته شود. در گزارش به نقل از این پژوهشگران آمده که عبدالرحمن خان علیه هزارهها اعلام جهاد کرد و در جنگهای او از سال ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۳، حدود ۶۲ درصد هزارهها از بین رفتند. به گفتهی آنان، عبدالرحمان بخش زیادی از هزارهها را از سرزمینهایشان بیرون راند و بسیاری از آنان را به عنوان برده به فروش رساند. همچنین در بخشی از این گزارش ۳۶ صفحهای آمده است: «کمیته به دقت به اظهارات افرادی که در این تحقیق شرکت کردند و شواهد قانع کنندهای که از آزار و اذیت تاریخی هزارهها در اواخر قرن ۱۹ ارائه کردند، گوش داده است.» در ادامه آمده است: «شهادتهای آنها درباره نسلکشی ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۳ فهم جامعی از تاثیر پایدار آن و این که چگونه سکوت درباره این رویداد، عاملان آزار و اذیت هزارهها را قدرتمند ساخته است، فراهم کرد.» فعالان هزاره و حامیان آنها در چندین کازار از کشورهای جهان خواستهاند که کشتار تاریخی هزارهها و حملات داعش به این قوم را به عنوان نسلکشی به رسمیت بشناسند. کمیته روابط خارجی پارلمان کانادا تاکید کرد که شهادتها و شواهد ارائه شده به این کمیته، «به وضوح آسیبپذیری کنونی هزارهها در افغانستان را به تصویر کشید. زیرا، آنها با تهدیدهای دایمی روبرو هستند.» تداوم آزار و اذیت هزارهها همچنین در گزارش آمده که تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، با نقض گسترده حقوق بشر بهخصوص حقوق زنان، دختران و اقلیتها همراه بوده و هزارهها و شیعیان بیشتر متاثر شدهاند. کمیته روابط خارجی پارلمان کانادا گفت که هزارهها مورد خشونت شدید حکومت فعلی و گروههای تندرو قرار دارند.
برنامه جهانی غذا (WFP) اعلام کرده است که برای پایان دادن به گرسنگی برای همیشه در افغانستان زیر سلطه حکومت سرپرست باید روی تواناییهای خود مردم سرمایهگذاری شود. برنامه جهانی غذا این موضوع با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود مطرح کرده است. این نهاد تاکید کرد که در حالات اضطرار غذا و پول نقد را به هدف بقای خانوادهها در کشور فراهم میکند. این در حالی است که دو روز پیش نیز برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد گفته بود که از آغاز سال جاری میلادی تا اکنون نزدیک به چهار میلیون تن در افغانستان پول نقد دریافت کردهاند. به گفتهی برنامه جهانی غذا، نیمی از دریافت کنندهگان این کمکها زنان هستند. باید گفت که که پس از تسلط دوبارهی حکومت سرپرست بر افغانستان، اقتصاد خانوادهها به دلیل نبود زمینه کاری کاهش یافته و بهشدت نیازمند کمکهای فوری هستند. همچنین حکومت سرپرست بر فعالیت اقتصادی و آموزشی زنان و دختران نیز محدودیتهای شدیدی وضع کرده و این موضوع باعث افزایش نرخ بیکاری در میان زنان شده است.
نویسنده: مهدی مظفری در جوامع سنتی، که هنجارها و باورهای مردسالارانه بر آنها حاکم است، زنان با چالشهای متعددی در مسیر کارآفرینی روبرو هستند. این موانع که ریشه در اعماق ساختارهای اجتماعی دارند، نه تنها مانع پیشرفت و توانمندسازی زنان در عرصه اقتصادی میشوند، بلکه به مثابهی زنجیر نامرئی، توسعه و پیشرفت کل جامعه را نیز محدود میکنند. در افغانستان، به عنوان نمونهای عینی از جوامع سنتی، زنان کارآفرین با موانعی متعدد دست به گریبان هستند. نابرابری جنسیتی عمیقاً در تار و پود این جامعه ریشه دوانده و فرصتهای برابر را از زنان سلب کرده است. از جمله مصادیق این نابرابری، میتوان به محدودیتهای اعمالشده در زمینه تحصیل و اشتغال زنان اشاره کرد. علاوه بر این، زنان کارآفرین افغان با مشکلات عدیدهای در زمینه دسترسی به منابع مالی و تسهیلات بانکی روبرو هستند. این امر، راهاندازی و اداره کسبوکار را برای آنها به مراتب دشوارتر میکند. قوانین و مقررات موجود نیز غالباً تبعیضآمیز بوده و از حمایت کافی از زنان کارآفرین به عمل نمیآورند. موانع پیش روی کارآفرینی زنان در جوامع سنتی، پیامدهای ناگواری را برای کل جامعه به دنبال دارد. محدود شدن نیمی از نیروی خلاق و نوآور جامعه، به معنای از دست رفتن فرصتهای ارزشمندی برای توسعه و پیشرفت است. لذا، رفع این موانع و توانمندسازی زنان کارآفرین، ضرورتی انکارناپذیر برای دستیابی به جامعهای عادلانه، توسعهیافته و پایدار است. نقش زن به عنوان ملتساز؛ فراتر از محدودیتها، در مسیر توسعه ملی زنان در گذر تاریخ، نقشی فراتر از وظایف سنتی خود ایفا کردهاند و به عنوان ستونهای بنیادی جوامع، در مسیر توسعه و پیشرفت ملتها گام برداشتهاند. حضور فعال زنان در عرصههای مختلف، از جمله کارآفرینی، گواه این مدعاست. شواهد متعددی حاکی از افزایش تمایل زنان به مالکیت مشاغل کوچک و راهاندازی کسبوکارهای مستقل است. این امر، در کنار روند رو به رشد نرخ اشتغال زنان در سطوح مختلف، نشاندهنده مشارکت روزافزون بانوان در ساختار اقتصادی جوامع است. اگرچه آمار رسمی دقیقی از تعداد کسبوکارها با مالکیت یا مدیریت زنان در سطح ملی(افغانستان) و جهانی وجود ندارد، اما شواهد حاکی از رشد چشمگیر کارآفرینی زنان است. برآوردها نشان میدهد که حدود یک سوم از کارآفرینان جهان را زنان تشکیل میدهند. کارآفرینی زنان، فرآیندی پویا است که در آن، زنان با اتکا به تواناییها و خلاقیت خود، اقدام به راهاندازی یک کسبوکار میکنند. این امر مستلزم پذیرش ریسکها و چالشهای متعددی است، اما در نهایت به ایجاد فرصتهای شغلی برای خود و دیگران، و همچنین اداره مستقل یک فعالیت اقتصادی منجر میشود. زنان کارآفرین، در قالبهای مختلفی فعالیت میکنند: زن کارآفرین انفرادی: زنی که به تنهایی اقدام به راهاندازی، سازماندهی و اداره یک کسبوکار میکند. گروه زنان کارآفرین: گروهی از زنان که با همکاری یکدیگر، یک شرکت تجاری را تأسیس و اداره میکنند. طبق نظریه شومپیتر، زن کارآفرینِ نوآور، زنی است که با خلاقیت و ابتکار، ایدههای جدید را در قالب یک فعالیت تجاری به کار میگیرد. کمال سینگ، کارآفرین برجسته راجستانی، تعریفی جامع از زن کارآفرین ارائه میدهد: «زن کارآفرین، زنی با اعتماد به نفس و خلاق است که به دنبال دستیابی به استقلال اقتصادی، چه به صورت مجزا و چه در قالب همکاری با دیگران، میباشد. او با راهاندازی و اداره یک کسبوکار، نه تنها برای خود، بلکه برای دیگران نیز فرصتهای شغلی ایجاد میکند. زنان کارآفرین، بنیانگذار یا مدیرعامل مشاغلی هستند که با ارائه یک محصول یا خدمت منحصر به فرد در بازار حضور دارند و در جهت توسعه ملی و جهانی تلاش میکنند.» نقشآفرینی زنان کارآفرین در توسعه ملی کارآفرینی زنان، به مثابه نیرویی محرک، نقشی حیاتی در پیشرفت و آبادانی جوامع ایفا میکند. این امر، از طریق مسیرهای گوناگونی، ابعاد توسعه ملی را تحت تأثیر خود قرار داده و پیامدهای مثبت و ارزشمندی را به ارمغان میآورد. در ادامه به مهمترین این پیامدها میپردازیم: کاهش فقر و نابرابری: زنان کارآفرین، با ایجاد فرصتهای شغلی و کسب درآمد برای خود و دیگران، به طور مستقیم به کاهش فقر و نابرابری در جامعه، به خصوص در اقشار آسیبپذیر، کمک میکنند. توانمندسازی اقتصادی زنان، شکاف طبقاتی را کاهش داده و زمینههای برابری اجتماعی را فراهم میسازد. ایجاد فرصتهای شغلی: راهاندازی کسبوکارهای کوچک و بزرگ توسط زنان کارآفرین، فرصتهای شغلی جدیدی را برای افراد جامعه، به ویژه زنان، جوانان و فارغالتحصیلان ایجاد میکند. این امر، نرخ بیکاری را کاهش داده و به پویایی و رونق اقتصادی میانجامد. رشد و توسعه اقتصادی: فعالیتهای کارآفرینانه زنان، موتور محرکه رشد و توسعه اقتصادی در سطوح مختلف ملی و منطقهای محسوب میشود. نوآوری، خلاقیت و تولید محصولات و خدمات جدید توسط این بانوان توانمند، به افزایش سهم تولید ناخالص داخلی (GDP) و ارتقای شاخصهای توسعه اقتصادی کمک میکند. نوآوری و خلاقیت: زنان کارآفرین، با ذهنی خلاق و ایدههای نوآورانه، نقشی کلیدی در ارتقای سطح فناوری، تنوعبخشی به محصولات و خدمات و ایجاد راهحلهای جدید برای چالشهای مختلف ایفا میکنند. این امر، به پویایی و تحول در عرصههای مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی میانجامد. توانمندسازی زنان: کارآفرینی، بستری مناسب برای توانمندسازی زنان از جنبههای مختلف فردی و اجتماعی فراهم میکند. کسب استقلال اقتصادی، ارتقای اعتماد به نفس، افزایش مهارتها و دانش تخصصی، و مشارکت فعال در عرصههای عمومی، از جمله پیامدهای مثبت کارآفرینی برای زنان به شمار میرود. توسعه پایدار: کارآفرینی زنان، با رویکردی مسئولانه و پایدار، به حفظ محیط زیست، ترویج ارزشهای اجتماعی و ایجاد جوامعی عادلانه و تابآور کمک میکند. این بانوان کارآفرین، با استفاده از شیوههای تولید و مصرف پایدار، به حفظ منابع طبیعی و ارتقای کیفیت زندگی نسلهای آینده میاندیشند. با وجود مزایای متعدد کارآفرینی زنان، چالشهای متعددی نیز در مسیر فعالیت آنان وجود دارد. فقدان دسترسی به سرمایه، تبعیض جنسیتی، کمبود زیرساختهای حمایتی و قوانین و مقررات دست و پاگیر، از جمله این چالشها هستند. در شمارههای بعدی این نوشتار به این امر پرداخته خواهد شد.
برنامه جهانی غذا اعلام کرده است که در سال جاری میلادی تا اکنون نزدیک به چهار میلیون نفر از این برنامه کمک نقدی دریافت کرده که نیمی از آنان زنان هستند. این برنامه با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که کمک نقدی به نیازمندان این قدرت را میدهد تا برای آنچه خانوادهیشان بیشتر نیاز دارند خرج کنند. برنامه جهانی غذا در پیامش به میزان کمکهای نقدی به هر نیازمند اشاره نکرده است. همچنین اوچا یا دفتر سازمان ملل متحد در امور هماهنگی کمکهای بشردوستانه چند وقت پیش اعلام کرده بود که بیش از ۲۳ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک دارد. اوچا در سال جاری میلادی برای کمکرسانی به مردم افغانستان ۳.۰۶ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده بود، اما بهگفتهی اوچا، بخش اندکی از این بودجه تأمین شده ست. در ادامه آمده است که برای رسیدگی به مناطق آسیبپذیر در افغانستان در فصل زمستان به ۶۰۳.۵ میلیون دالر بودجه بهصورت فوری نیاز است. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از تسلط بر افغانستان، در کنار سایر محدودیتها علیه زنان، آنان را از حق کار نیز محروم کرده است. هفته گذشته برنامه جهانی غذا اعلام کرده بود که زنان و دختران در افغانستان زیر سلطه حکومت فعلی فرصت اندکی برای کسب درآمد دارند. براساس اطلاعات این نهاد بینالمللی، توزیع کمکها به هزاران زن افغان ادامه دارد.
یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد میگوید که یک ذخیرهگاه جدید واکسن با ظرفیت ۶۰ میلیون دوز در افغانستان ایجاد کرده است. این نهاد با نشر اعلامیهای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این تأسیسات به کمک مالی جاپان و اتحاد جهانی برای واکسن ساخته شده است. در اعلامیه آمده است که این تأسیسات شامل اتاقها و یخچالهای واکسن میشود. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد تاکید کرد که واکسنها برای حفظ موثریت باید در محیط سرد نگهداری شود. یونیسف نگفته است که این ذخیرهگاه در کدام ولایات و با چقدر هزینه ایجاد شده است. این در حالی است که هفته گذشته نیز یونیسف کمپین خانهبهخانه واکسن فلج کودکان (پولیو) را برای «ریشهکنی» این بیماری در افغانستان زیر سلطه حکومت سرپرست مهم خوانده بود. براساس گزارش رسانههای بینالمللی حکومت سرپرست چندی پیش تطبیق واکسن خانهبهخانه پولیو در کشور را تعلیق کرده بودند. این گروه میخواهد که واکسن پولیو بر کودکان از طریق مساجد تطبیق شود. قابل ذکر است که سازمان بهداشت جهانی گفته است که امسال ۱۸ مورد فلج کودکان در افغانستان گزارش شده است که بهجز دو مورد، همه در جنوب این کشور بودهاند. این در حالی است که تعداد موارد در سال ۲۰۲۳ تنها شش مورد بوده است. افغانستان و پاکستان دو کشوری هستند که هنوز موفق به مهار کامل شیوع فلج کودکان نشدهاند.
کرن دیکر، کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان اعلام کرده است که آموزش و پرورش حق اساسی همه انسانها است، اما متاسفانه افغانستان در وضعیتی قرار دارد که نیمی از جامعه (دختران و زنان) آن از حقوق انسانی محروم هستند. خانم دیکر با نشر اعلامیهای گفته است که واشنگتن در کنار زنان و دختران افغانستان ایستاده است. وی از سفرش به نیویارک خبر داده و تاکید کرد که نشستهای مؤثری در مورد حمایت از زنان و دختران افغانستان داشته است. کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان میگوید که در این روزها افغانستان در محور بحثهای بینالمللی قرار دارد. در اعلامیه آمده است که فراهم شدن زمینه تحصیل برای زنان و دختران اهل افغانستان یک امر ضروری و حیاتی است و بدون حضور فعال زنان در عرصههای مختلف، افغانستان نمیتواند پیشرفت کند. کرن دیکر افزود که واشنگتن و همکارانش به ویژه قطر تلاش میکنند تا زمینه تحصیل را برای زنان و دختران افغانستان فراهم کنند. همچنین هفته گذشته دیدبان حقوق بشر در گزارشی هشدار داد بود که ممنوعیت تحصیل دختران توسط حکومت فعلی، میتواند سبب نهادینه شدن «نابرابری جنسیتی» در سیستم آموزشی کشور شود. دیدبان حقوق بشر به این باور است که این ممنوعیت بر ابعاد مختلف زندگی مردم افغانستان تأثیر منفی گذاشته است. در ادامه است که اگر ممنوعیت دختران از تحصیل ادامه یابد، افغانستان تا چند سال آینده با کمبود جدی داکتران، نرسها، آموزگاران زن و زنان تحصیل کرده روبرو خواهد شد. کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان در حالی از ممنوعیت آموزش دختران انتقاد میکند که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانشجویان دختر را از رفتن به دانشگاهها دولتی و خصوصی و آموزشگاههای خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار این، طی سه سال گذشته شمار زیادی از پسران به دلیل چالشهای اقتصادی مجبور به ترک آموزش شدهاند. سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شدهاند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواستها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند.
پنی وانگ، وزیر خارجه آسترالیا نگرانی شدید خود را از وضعیت زنان و دختران افغانستان ابراز کرده و گفته است که آینده صلحآمیز افغانستان به مشارکت کامل زنان و دختران در همه عرصههای جامعه بستگی دارد. خانم وانگ که در یک کنفرانس مطبوعاتی در نیویارک صحبت میکرد، گفت که بدون مشارکت کامل زنان، افغانستان به صلح و ثبات دست نخواهد یافت. وی تاکید کرد که آسترالیا با وجود ایستادگی در کنار زنان و دختران افغانستان، آنها را صادق میداند و از شجاعت زنان افغانستان الهام میگیرد. همچنین شماری از زنان اهل افغانستان که در شرایط سخت در افغانستان زندگی میکنند خواستار رفع محدودیتها در برابرشان شده و میخواهند که جامعهی جهانی به ویژه کشورهای که روابط نزدیک با حکومت سرپرست دارند، فشارها را بر حکومت افزایش دهند. از سویی هم، انتونیو گوتیرش، دبیرکل سازمان ملل در سخنرانی روز دوشنبه هفته جاری خود در نشست در مورد زنان افغانستان در نیویارک گفت که زنان و دختران با بحران عمیق تبعیض و ظلم براساس جنسیت روبرو هستند. او با اشاره به قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر که در ماه گذشته اعلام شد، گفت که این قانون حذف سیستماتیک زنان و دختران از زندگی عمومی را رسمی میسازد. در حالی وزیر خارجه آسترالیا از حقوق زنان افغانستان حمایت میکند که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانشجویان دختر را از رفتن به دانشگاهها دولتی و خصوصی و آموزشگاههای خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار این، طی سه سال گذشته شمار زیادی از پسران به دلیل چالشهای اقتصادی مجبور به ترک آموزش شدهاند. سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شدهاند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواستها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. همچنین به تازگی، قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی حتا صدای زنان را «عورت» عنوان کرده است. بخش زنان سازمان ملل پیش از این نیز گفته بود که محدودیتها بر زنان تاثیر مخربی بر زندگی آنان در افغانستان داشته است.
ایندریکا راتوات، معاون یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان و هماهنگکننده امور بشردوستانه این دفتر، میگوید که سرمایهگذاری در بخش صحت و آموزش در کشور یک نیاز جدی است. یوناما امروز (سهشنبه، ۳ میزان) با نشر اعلامیهای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که آقای راتوات این اظهارات را در قندوز بیان کرده است. ایندریکا راتوات بر حمایت از بخش خصوصی برای دسترسی به بازار نیز تاکید کرده است. دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد افزود: «راتوات بر نیاز به حمایت از دسترسی بخش خصوصی به بازار و سرمایهگذاری در بخش صحت و آموزش برای همه افغانها بهعنوان چرخش بازسازی تاکید کرد.» در حالی این مقام یوناما بر سرمایهگذاری در بخش آموزش تاکید میکند که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانشجویان دختر را از رفتن به دانشگاهها دولتی و خصوصی و آموزشگاههای خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار این، طی سه سال گذشته شمار زیادی از پسران به دلیل چالشهای اقتصادی مجبور به ترک آموزش شدهاند. سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شدهاند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواستها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. همچنین به تازگی، قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی حتا صدای زنان را «عورت» عنوان کرده است. بخش زنان سازمان ملل پیش از این نیز گفته بود که محدودیتها بر زنان تاثیر مخربی بر زندگی آنان در افغانستان داشته است.