در ادامهی خواستها، مبنی بر به رسمیتشناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان، شماری از فعالان حقوق زن میگویند که آپارتاید جنسیتی در کشور به معنی «تبعیض علیه زنان، بدون عواقب قانونی برای عاملان آن» است و از جامعهی جهانی میخواهند که هرچه زودتر به سکوت خود در برابر عملکردهای حکومت فعلی پایان دهند. این فعالان در یک نوار تصویری که از سوی کمپاین جهانی «مبارزه علیه آپارتاید جنسیتی» در افغانستان و ایران در حساب کاربری ایکس نشر شده، عملکردهای حکومت فعلی افغانستان و جمهوری اسلامی ایران را در برابر زنان، «جنایت علیه بشریت» عنوان کردند. آنان تاکید کردند: «آپارتاید جنسیتی بهمعنی سلب هویت مستقل زنان در تمام دوران زندگی، زن را نیمهی مرد دانستن و بهمعنی قانونی دانستن ازدواج کودکان است.» این فعالان حقوق زن از کشورهای جهان میخواهند که هرچه زودتر بهخاطر تأمین حقوق زنان افغانستان و ایران، آپارتاید جنسیتی را بهعنوان «جنایت علیه بشریت» جرمانگاری کنند. همچنین همزمان با این شماری از مدافعان حقوق بشر در نشستی که از سوی موسسهی خاورمیانه بهمنظور «تدوین آپارتاید جنسیتی بهعنوان جنایت علیه بشریت در افغانستان» برگزار شده، تاکید کردهاند که آپارتاید جنسیتی در این کشور «تنها یک موضوع قانونی نیست، بلکه یک مشکل عمیق اخلاقی و اجتماعی» است. این در حالی است که حکومت سرپرست، با روی کار آمدن دوبارهیاش در افغانستان، بیش از ۵۰ فرمان محدودکننده بر زنان و دختران وضع کرده است. نزدیک به سه سال میشود که زنان تحت حاکمیت حکومت فعلی از تمام حقوق ابتداییشان از جمله حق آموزش، کار، سفر، تفریح و مشارکتهای سیاسی محروم هستند. کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد، نقض حقوق اساسی زنان و دختران را مصداق «آپارتاید جنسیتی» خوانده و از مرجعهای قضایی کشورها خواستهاند تا این پدیده را بهرسمیت بشناسند. در همین حال زنان افغانستانی و ایرانی با راهاندازی کمپاینی از سوی «اتحاد علیه آپارتاید جنسیتی» با نشر اعلامیههای متفاوتی برای گسترش صدای زنان از این دو کشور که با سیستم «آپارتاید جنسیتی» مبارزه میکنند؛ خواستار پایان دادن به این پدیده شدهاند. چندی پیش نیز شمار زیادی از فعالان حقوق زن از کشورهای مختلف حتی کشورهای غربی بهشمول آلمان و فمینیستهای اوکراینی، نیز با نشر پیامهایی همبستگی خود را با زنان در ایران و افغانستان اعلام کرده بودند.
برچسب: رسانه گوهرشاد
هسیائو ویلی، مدیر برنامه جهانی غذا برای افغانستان میگوید که پشت تمام داستانهای کارآفرینهای زن در این کشور، «هوس آموزش» پنهان شده است. برنامه جهانی غذا در افغانستان با نشر یک نوار تصویری از هسیائو ویلی در حساب کاربری ایکس خود، از دیدار وی با دختران و زنان بازمانده از آموزش که اکنون سرگرم تجارتهای کوچک هستند، نشان میدهد. خانم ویلی در این دیدار گفته است که برنامه جهانی غذای سازمان ملل از صدها زن در بخشهای تهیهی مواد غذایی، فارم مرغداری و آموزش مهارتهای خیاطی حمایت کرده و زمینهی کار را برای آنان فراهم کرده است. او با استقبال از پیشرفت مهارتهای زنان و دختران افغانستان، افزود که خیاطهای زن اکنون توانایی لازم برای طرحهای مد را انجام میدهند. آنان کسبوکارهایشان را باز کرده و تولیدات خود را نیز خودشان به فروش میرسانند. وی تاکید کرد که در پس همهی این داستانهای مثبت، داستانی غمانگیز و پنهان نیز وجود دارد. مدیر برنامه جهانی غذا برای افغانستان گفت: «زیرا زنانی که سعی کردم با آنان در مورد پرورش مرغ صحبت کنم، در حالیکه او میتواند از تخمهایی که تولید میشود درآمد خوبی کسب کند. چیزی که او واقعاً میخواست در مورد آن با من صحبت کند، آموزش بود.» خانم ویلی، به نقل از یک دختر بازمانده از آموزش میگوید که او میخواست چند سال پیش در آستانهی تمام شدن صنف هفتم، سپس وارد دورهی لیسه شود. او افزود: «در نهایت، دختران در افغانستان، مسیر جدیدی را برای خود ترسیم میکنند. من میدانم که این لزوماً آن چیزی نیست که آنان میخواستند؛ اما ما همچنان به آنان کمک میکنیم تا نمایندگی خود را دوباره به دست آورند. کاری که ما باید انجام دهیم این است که مطمئن شویم که میتوانیم این کار را ادامه دهیم تا بدانند دنیا آنان را فراموش نکرده است.» باید گفت که پس از به قدرت رسیدن دوبارهی حکومت فعلی در افغانستان، این گروه در اولین اقدام خود مکتبها را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند. حکومت فعلی سپس فعالیت تمامی مرکزهای آموزشی را متوقف و محدودیتهای روزافزونی ازجمله منع کار زنان و گشتوگذار آنان را وضع کرد.
یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در تازهترین مورد اعلام کرده است که بیش از ۴۰ درصد زنان و دختران در افغانستان از کمخونی رنج میبرند. این نهاد با نشر گزارش تصویری در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که مکملهای ویتامین و مواد معدنی را به زنان باردار در سراسر افغانستان ارائه میکند. یونیسف تاکید کرد که عامل کمخونی در میان زنان بیشتر کمبود آهن و ریز مغذیها در وعدههای غذایی شان است. زهرا موسوی، یکتن از کارمندان یونیسف در ولایت بامیان میگوید که بیشتر خانوادهها با فقر و بیکاری مواجهاند و زنان و کودکان بیشتر از این وضعیت متاثر شده است. این آمار در حالی ارائه میشود که ۲۳.۷ میلیون نفر که حدود ۸۰ درصد آنان زنان هستند، درگیر فقر میباشند و به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند. براساس معلومات سازمانهای امدادرسان آنان نمیتوانند مواد غذاییشان را بهگونهی مکمل تهیه کنند. در حالی صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد از این موضوع خبر میدهد که در تازهترین مورد فعالیت شش مرکز صحی تحت حمایت سازمان بینالمللی مهاجرت (آیاوام) در ولایت بدخشان متوقف شده است. این مراکز که برای هزاران تن به خصوص برای زنان باردار و نوزادان خدمات بهداشتی ارائه میکردند، در ختم ماه روان میلادی به روی بیماران بسته خواهند شد و هیچ نوع فعالیت نخواهند داشت.
منابع صحی از ولایت بدخشان میگویند که قرار است طی دو روز آینده، فعالیت شش مرکز صحی تحت حمایت سازمان بینالمللی مهاجرت (آیاوام) در این ولایت متوقف شوند. دستکم سه منبع امروز (سهشنبه، ۹ اسد) در صحبت با رسانه گوهرشاد گفتهاند که این مراکز صحی در ساحات بتاش و میانهدشت شهر فیضآباد، دشت فراخ ولسوالی بهارک، دهنآب ولسوالی ارگو، خسرو ولسوالی وردوج و دانشآباد ولسوالی یفتل فعالیت دارند و طی دو روز آینده متوقف خواهند شد. منابع در مورد دلیل توقف فعالیت این مراکز صحی جزییات ندادهاند. همچنین مسوولان محلی از ولایت بدخشان توقف فعالیت این مراکز صحی را تایید کردند، اما در مورد دلیلش معلومات ارائه نکردهاند. این مراکز که برای هزاران تن به خصوص برای زنان باردار و نوزدان خدمات بهداشتی ارائه میکردند، در ختم ماه روان میلادی به روی بیماران بسته خواهند شد و هیچ نوع فعالیت نخواهند داشت. باشندگان محل میگویند که بسیاری از افرادی که توانایی مراجعه به داکتر و خرید دارو نداشتند، به این مراکز مراجعه و داروی رایگان دریافت میکردند. باشندگان محل میگویند که با توقف فعالیت این مراکز صحی، هزاران نفر به ویژه زنان و کودکان با مشکل مواجه خواهند شد. این در حالی است که اخیراً فعالیت شفاخانه ۶۰ بستر نسایی و ولادی بدخشان که از سوی سازمان جهانی صحت حمایت مالی میشد، نیز متوقف شده است. دلیل توقف فعالیت این شفاخانه، نبود بودجه کافی خوانده میشود. درحالحاضر در شفاخانهی ولایتی بدخشان تنها یک واحد ۳۰ بستر زنانه فعالیت دارد که از بهر کمبود پزشک و متخصص پاسخگوی نیازمندیهای بیماران نمیباشد. باید گفت که در سال جاری میلادی نهادهای مددرسان بینالمللی بارها از کمبود بودجه خبر داده و در مورد پیامدهای آن هشدار دادهاند. چندی پیش سازمان جهانی صحت در گزارشی گفته بود که ۳۱۰ مرکز صحی در سراسر کشور، از جمله شفاخانهها بهدلیل کمبود بودجه، با کمبود شدید خدمات و عدم حمایت مواجه خواهند شد. این سازمان هشدار داده بود که تعطیلی مراکز صحی، تأثیر مخربی بر دسترسی بیش از سه میلیون نفر به مراقبتهای بهداشتی دارد.
منابع محلی از ولایت فاریاب میگویند که یک زن جوان در ولسوالی شیرینتگاب این ولایت به ضرب چاقو به گونهی فجیع به قتل رسیده است. منبع گفت که این رویداد در روستای «تورتکل» از مربوطات ولسوالی شیرینتگاب رخ داده است. منبع تاکید کرد که این زن جوان حدود ۲۲ سال سن داشته و حامله نیز بوده است. به گفتهی منبع، این زن توسط افراد ناشناس روز (یکشنبه، ۷ اسد) در خانهاش به ضرب چاقو به قتل رسیده است. منبع میگوید که تا اکنون علت و انگیزهی قتل این زن جوان روشن نیست. با این وجود، مسوولان محلی در فاریاب قتل این زن جوان را تایید کردهاند. شمسالله محمدی، رییس اطلاعات و فرهنگ فاریاب به رسانهها گفته است که نیروهای پولیس دو نفر را در پیوند به قتل این زن جوان بازداشت کرده است. این در حالی است که چند روز پیش هم، چند فرد ناشناس وارد خانهای در ولایت فاریاب شده و بر یک دختر ۱۶ ساله ابتدا تجاوز جنسی گروهی کرده و سپس او را به قتل رساندهاند. پس از تسلط دوبارهی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتلهای مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور و بهویژه در ولایت فاریاب افزایش کمپیشینه یافته است. بیماریهای روانی، خصومت شخصی، ازدواجهای اجباری، خشونت خانوادگی و فشارهای روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتلها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمیتوانند برای خشونتهای واردهی شان شکایت کنند و اینگونه خشونتها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا میکند.
یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل اعلام کرده است که بارانهای شدید و سیلاب زندگی بیش از شش میلیون کودک را در افغانستان، بنگلادش، هند، نیپال و پاکستان به خطر انداخته است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل خواهان اقدام فوری برای محافظت از کودکان در این کشورها شد. سانجی ویجسکرا، مدیر منطقهای یونیسف در جنوب آسیا با نشر بیانیهای، وضعیت کودکان و نوجوانان آسیبدیده از سیلهای اخیر در این کشورها را «نگرانکننده» توصیف کرد. وی تاکید کرد: «ما عمیقا نگران رفاه و امنیت بیش از شش میلیون کودک و خانوادههایشان در این کشورها هستیم که خانههای خود را از دست داده و یا آواره شدند و برای زنده ماندن تلاش میکنند.» صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل برای حمایت از آمادگی اضطراری برای کودکان در سراسر منطقه ۹.۳ میلیون دالر درخواست کرده است. این سازمان آمار تلفات مالی و جانی ناشی از سیلابهای اخیر در شش کشور آسیای جنوبی به شمول افغانستان را منتشر کرده است. براساس این آمار سیلهای اخیر در بغلان، بدخشان و ولایات غربی افغانستان ۵۸ کشته برجای گذاشته و یک هزار و ۹۰۰ خانواده را تحت تاثیر قرار داده است. در بیانیه آمده است: «سیل خطر فراتر از جراحت و مرگ برای سلامت کودکان دارد. سیل منابع آب پاک را به خطر میاندازد و این امر خطر ابتلا به بیماری و شیوع اسهال را افزایش میدهد.» یونیسف افزود: «وقتی خانهها زیر آب میروند آوارگی میتواند کودکان را در معرض سوءاستفاده، استثمار و قاچاق قرار دهد.» در سال جاری خورشیدی ولایتهای مختلف افغانستان شاهد بارندگیهای شدید و سرازیرشدن سیلابهای ویرانگر بودهاند. این سیلابها تلفات و خسارات زیادی برجای گذاشته و صدها نفر را آواره کرده است.
نویسنده: مهدی مظفری از زمان تسلط دوبارهی دولت فعلی بر افغانستان، شاهد اعمال محدودیتهای گسترده و بیسابقهای بر حقوق و آزادیهای اساسی زنان بودهایم. این محدودیتها که از سوی کارشناسان سازمان ملل متحد «جنایت علیه بشریت» و از نگاه فعالان زن افغانستانی «آپارتاید جنسیتی» توصیف میشود، زندگی میلیونها زن در افغانستان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است. در گزارش مشترکی که اخیراً توسط دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، بخش زنان سازمان ملل متحد و سازمان بینالمللی مهاجرت منتشر شده است، پیامدهای وخیم این سیاستها بر زنان افغان به طور مفصل بررسی شده است. پژوهشگران این گزارش با انجام صدها مصاحبه با زنان از سراسر افغانستان، تصویری روشن از وضعیت اسفبار حقوق زنان در این کشور ارائه دادهاند. شرکتکنندگان در این پژوهش در مورد چالشهایی که در زمینههای دسترسی به خدمات اساسی، احساس امنیت، سلامت روان و مشارکت اجتماعی با آن مواجه هستند، به طور مفصل صحبت کردهاند. این گزارش که بر اساس قطعنامهی (۲۷۲۱) شورای امنیت سازمان ملل متحد تهیه شده است، نشان میدهد که سیاستهای حکومت فعلی افغانستان نه تنها حقوق اساسی زنان را نقض میکند، بلکه به طور جدی به ثبات و توسعه افغانستان نیز آسیب میرساند. محرومیت زنان از تحصیل، اشتغال و مشارکت در زندگی عمومی، نه تنها نیمی از جمعیت افغانستان را از توسعه محروم میکند، بلکه پتانسیلهای عظیم این کشور را نیز هدر میدهد. جامعه جهانی و نهادهای بینالمللی باید برای مقابله با این وضعیت و حمایت از حقوق زنان افغان اقدامات جدیتری انجام دهند. عدم دسترسی به مکانیزمهای حقوقی یکی از بارزترین پیامدهای تسلط مجدد گروههای حاکم فعلی بر افغانستان، محرومیت گسترده زنان از دسترسی به مکانیزمهای حقوقی است. گزارشهای نهادهای بینالمللی به ویژه سازمان ملل متحد، تصویری تیره و تار از وضعیت زنان در این کشور ارائه میدهد. براساس این گزارشها، قریب به تمامی زنان افغان، چه از مکانیزمهای رسمی و چه از مکانیزمهای غیررسمی حل و فصل اختلافات محروم شدهاند. تنها درصد بسیار اندکی (سه درصد) از زنان مدعی شدهاند که توانستهاند به این مکانیزمها دسترسی پیدا کنند. این آمار تکاندهنده، عمق فاجعهای را نشان میدهد که زنان افغان با آن دست و پنجه نرم میکنند. علاوه بر فقدان دسترسی به مکانیزمهای حقوقی، ترس و وحشت نیز بر زندگی روزمره زنان سایه افکنده است. بسیاری از زنان اذعان کردهاند که به دلیل ترس از تبعات، هیچ گونه تعاملی با مقامات محلی گروه حاکم بر کشور نداشتهاند. این ترس عمیق ناشی از سیاستهای سرکوبگرانه این گروه و محدودیتهای شدید اعمال شده بر زنان است. در واقع، حاکمان فعلی افغانستان با ایجاد جوّی از ترس و ارعاب، تلاش میکند تا زنان را از مطالبه حقوق خود بازدارند. علاوه بر موانع ساختاری، موانع اجتماعی نیز مانع دسترسی زنان به عدالت شده است. بسیاری از زنان برای طرح مشکلات خود مجبورند به واسطه مردان با نفوذ یا رهبران مذهبی متوسل شوند. این امر نه تنها به منزلهی تحقیر و توهین به زنان است، بلکه نشاندهندهی تبعیض جنسیتی عمیق در جامعه افغانستان است. در واقع، زنان در این جامعه به حاشیه رانده شدهاند و از حق ابتدایی خود برای دسترسی به عدالت محروم شدهاند. این وضعیت نه تنها برای زنان بلکه برای کل جامعه افغانستان تهدیدی جدی محسوب میشود، زیرا نیمی از جمعیت این کشور از حقوق اولیه خود محروم شدهاند. محرومیت زنان از مشارکت در تصمیمگیری محرومیت زنان از حق مشارکت در تصمیمگیری، یکی از ابعاد تاسفبار حاکمیت گروه فعلی بر افغانستان است. این سیاست تبعیضآمیز، زنان را به حاشیه رانده و از کلیه عرصههای زندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی حذف کرده است. زنان افغان که زمانی نقش فعال و تأثیرگذاری در جامعه داشتند، امروزه از ابتداییترین حقوق انسانی خود محروم شدهاند. زنان افغان که با نمایندگان سازمان ملل متحد گفتوگو کردهاند، بر عمق این بحران تأکید کردهاند. آنها بیان کردهاند که در هیچ مرحلهای از تصمیمگیری، از جمله در تدوین قوانین و سیاستهای عمومی، نقشی ندارند. این در حالی است که قوانین وضع شده، به طور مستقیم بر زندگی و آینده آنها تاثیرگذار است. اما زنان نه تنها نمیتوانند بر این قوانین تاثیر بگذارند، بلکه حتی نمیتوانند از مجاری قانونی برای احقاق حقوق حداقلی که گروههای حاکم برای آنها قائل شدهاند، اقدام کنند. حاکمیت گردانندگان فعلی افغانستان، به معنای بازگشت به قرون وسطی برای زنان این کشور است. پیش از تسلط این گروه، زنان افغان حضور فعال و گستردهای در جامعه داشتند. آنها در پارلمان، دانشگاهها، رسانهها و سازمانهای غیردولتی فعالیت میکردند و در تدوین قوانین کشور نقش ایفا میکردند. اما اکنون، زنان از کلیه عرصههای عمومی حذف شدهاند و حق اعتراض و ابراز نظر آنها به شدت محدود شده است. این وضعیت نه تنها به زنان افغانستان، بلکه به کل جامعه افغانستان آسیب میرساند و مانع از توسعه و پیشرفت این کشور میشود. احساس ناامنی و مشکلات روانی بحران روانی در افغانستان، به ویژه در میان زنان، ابعاد گستردهای یافته است. براساس گزارش جامع سازمان ملل متحد، احساس ناامنی در جامعه به شدت افزایش یافته است. ۶۵ درصد از زنان افغان اذعان داشتهاند که هنگام خروج از منزل به تنهایی، احساس امنیت نمیکنند. این آمار تکاندهنده، عمق ریشه دواندن ترس و اضطراب در جامعه را نشان میدهد. حتی حضور مردان همراه با زنان در اماکن عمومی، نمیتواند به طور کامل احساس امنیت را برای آنان تضمین کند. این وضعیت نشان از ایجاد جوّی از ترس و محدودیت در زندگی روزمره زنان افغان دارد. محدودیتهای شدید اعمال شده توسط حاکمان فعلی کشور بر زندگی زنان، تأثیرات مخرب و طولانی مدتی بر سلامت روان آنان گذاشته است. بیش از نیمی از زنان شرکتکننده در این پژوهش، وضعیت سلامت روان خود را بسیار بد یا بد توصیف کردهاند. احساس افسردگی، اضطراب و انزوا، به عنوان شایعترین مشکلات روانی گزارش شده است. سخنرانی اخیر رهبر گروه حاکم مبنی بر دفاع از اعمال خشونت علیه زنان، بر شدت یافتن این بحران افزوده است. این اظهارات، احساس ناامیدی و یأس را در میان زنان تقویت کرده و آیندهای تاریک را پیش روی آنان قرار داده است. دختران دانشآموز و دانشجو، از جمله آسیبپذیرترین گروهها در این شرایط هستند. محرومیت از حق آموزش، لطمهای جبرانناپذیری به آینده آنان وارد کرده و به افسردگی و ناامیدی گسترده منجر شده است. افزایش قابل توجه موارد خودکشی در میان دختران، گواهی بر عمق تأثیرات مخرب این سیاستها است. این وضعیت، نه تنها به سلامت روان فردی دختران آسیب میزند، بلکه به توسعه اجتماعی و اقتصادی افغانستان نیز لطمه شدید وارد میکند. محرومیت از آموزش نیمی از جمعیت، پتانسیل عظیمی را از این کشور سلب میکند. پیامدهای مخرّب و انسانسوز سیاستهای گروه حاکم بر جامعه زنان خلاصه نمیشود! اگرچه سازمان ملل متحد عمدتاً بر پیامدهای فاجعهبار سیاستهای حاکمان کنونی کشور بر زندگی زنان افغانستان تمرکز کرده است، اما اثرات ویرانگر این گروه بر تمامی ابعاد زندگی مردم افغانستان انکارناپذیر است. در واقع، سیاستهای گروه فعلی به یک بحران انسانی گسترده در این کشور منجر شده است؛ به طوری که بیش از دو سوم جمعیت افغانستان در فقر شدید به سر میبرند و به کمکهای بشردوستانه نیاز مبرم دارند. ۱۷ میلیون نفر از این جمعیت در شرایط بسیار آسیبپذیر قرار دارند و زندگی روزمره آنها با تهدید جدی روبرو است. علاوه بر بحران اقتصادی، تبعیض و نقض حقوق بشر نیز به طور چشمگیری افزایش یافته است. اقلیتهای مذهبی و قومی، به ویژه شیعیان هزاره، بیش از پیش مورد آزار و ستم قرار میگیرند و از دسترسی به حقوق اساسی خود محروم شدهاند. آزادیهای مدنی و سیاسی به شدت محدود شده و فضای عمومی تحت کنترل شدید گروههای حاکم قرار دارد. این شرایط نه تنها بر زندگی روزمره مردم تأثیر گذاشته، بلکه به زیرساختهای کشور نیز آسیب جدی وارد کرده و روند توسعه را معکوس کرده است. بخشهای مهمی مانند آموزش، بهداشت و زیرساختهای شهری به شدت تضعیف شدهاند و این امر آینده نسلهای آینده افغانستان را به خطر انداخته است. به طور خلاصه، سیاستهای گروه حاکم به یک بحران چند وجهی در افغانستان منجر شده است که نیازمند توجه جدی جامعه جهانی و اتخاذ اقدامات فوری برای بهبود وضعیت انسانی مردم این کشور است.
در ادامهی وضع محدودیت بر خبرنگاران و سانسور رسانهها توسط حکومت سرپرست، مرکز خبرنگار افغانستان درتازهترین مورد اعلام کرده است که محمدابراهیم محتاج، خبرنگار محلی در قندهار توسط اداره امر به معروف و نهی از منکر بازداشت شده است. این مرکز گفته است که ابراهیم محتاج مجری و گزارشگر رادیوی محلی «ملت ژغ» (صدای ملت) است و او روز (شنبه، ۶ اسد) بازداشت شده است. مرکز خبرنگاران به نقل از یک منبع نوشته است که نهادهای امنیتی حکومت فعلی در قندهار گفتهاند که این خبرنگار «مشکل رسانهای که او به آن متهم شده باشد ندارد» و این نهادها او را بازداشت نکردهاند. اما مرکز خبرنگاران افغانستان به نقل از یک خبرنگار محلی در قندهار نوشته است که محتاج حوالی ساعت ۴:۰۰ پسازچاشت روز شنبه، پس از خروج از دفتر کارش توسط کارمندان اداره امر به معروف و نهی از منکر ولایت قندهار بازداشت شده است. در ادامه آمده است که تا اکنون چگونگی و دلیل بازداشت این خبرنگار مشخص نیست. این مرکز با ابراز نگرانی جدی در مورد بازداشت خودسرانهی محمدابراهیم محتاج، از اداره امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست در قندهار خواسته است که این خبرنگار را هرچه زودتر و بدون قیدوشرط آزاد کند. مرکز خبرنگاران افزوده است که در یک ماه اخیر دستکم این سومین خبرنگار محلی است که در قندهار بازداشت میشود. در ادامه آمده است که محمدیار مجروح، خبرنگار آزاد که در ۲۲ سرطان توسط استخبارات در قندهار بازداشت شده بود، همچنان زندانی است. این در حالی است که بربنیاد آمار سازمان گزارشگران بدون مرز، دستکم ۲۵ خبرنگار در سال ۲۰۲۳ میلادی در افغانستان بازداشت شدند که در فهرست جهانی آزادی مطبوعات این سازمان طی سال گذشته در بین ۱۸۰ کشور در رده ۱۵۲ قرار دارد.
همزمان با برگزاری بازیهای المپیک ۲۰۲۴ پاریس، سمیرا اصغری، عضو کمیتهی بینالمللی المپیک میگوید که زنان و دختران افغانستان نباید از سوی جامعهی جهانی فراموش شود. کمیتهی بینالمللی المپیک به نقل از خانم اصغری نوشته است که حضور دختران افغانستان در بازیهای المپیک پاریس ۲۰۲۴ در وضعیتی که حکومت سرپرست، ورزش دختران را ممنوع کرده، نشان دهندهی قدرت زنان و دختران است. او تاکید کرد که سه ورزشکار زن به نمایندگی از افغانستان در بازیهای المپیک حضور دارند و حضور آنان در این رویداد ورزشی، واضحترین نشانهای است که حکومت فعلی نتوانسته ورزش زنان یا روحیه آنان را درهم بشکنند. وی افزود که نباید ۲۰ میلیون زن و دختر افغانستانی که از حقوق اولیه خود برای دسترسی به آموزش، کار، بهداشت و ورزش محروم اند، فراموش شوند. عضو کمیتهی بینالمللی المپیک در بخش از این مقاله به چالشهای فرهنگی و اجتماعی فرا راه ورزش دختران نیز اشاره کرده و گفته است که دختران در دو دههی گذشته باوجود این مشکلها مبارزه کرده و به ورزش روی آوردند. او علاوه کرد که اما حکومت فعلی پس از به دست گرفتن قدرت برای دومین بار، همهی دستآوردهای بیست سال گذشته را واژگون کرده است. در بخش از این مقاله به محدودیتهای حکومت فعلی بر زنان و دختران نیز اشاره شده و آمده است که دختران اجازهی آموزشهای بالاتر از صنف ششم، کار و ورزش را ندارند. خانم اصغری میگوید که پس از به قدرت رسیدن حکومت فعلی، ورزشکاران زن مجبور شدند که پیراهنهای ورزشی خود را بسوزانند، مدالهای خود را دفن کنند، وسایل ورزشی را پنهان کرده و یا از کشور فرار کنند. سمیرا اصغری افزود که این بازی پایانی برای زنان و دختران افغانستانی نیست. به گفتهی وی، دولتها، سازمان ملل متحد و دیگر بازیگران کلیدی برای بازگرداندن حقوق اولیهی انسانی زنان افغانستانی باید بر حکومت فعلی فشار وارد کنند. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از بهدست گرفتن قدرت بیش از ۵۰ فرمان بههدف محدود کردن دختران و زنان در بخشهای مختلف صادر کرده است. باید گفت که این درخواستها در حالی مطرح میشود که بازیهای المپیک امسال در پاریس جریان دارد. سه ورزشکار زن نیز به نمایندگی از افغانستان شرکت دارند.
منابع محلی از ولایت هرات میگویند که در پی وقوع یک رویداد ترافیکی این ولایت، هشت عضو یک خانواده، بهشمول کودکان جان باختهاند. منبع گفته است که این رویداد ترافیکی حوالی ساعت ۷:۰۰ شب گذشته (یکشنبه، ۷ اسد) در مسیر شهر هرات-ادرسکن رخ داده است. منبع تاکید کرد که یک موتر سواری نوع «سویفت» که حامل اعضای یک خانواده بود، در منطقهی دوراهی شیندند با موتر باربری نوع «خاور» برخورد کرده و هشت تن جان باختند. به گفتهی منبع، در رویداد ترافیکی، هشت سرنشین موتر سویفت به شمول زنان و کودکان جان باختهاند. در ادامه آمده است که موتر حامل اعضای این خانواده از مرکز شهر هرات به سمت ولسوالی شیندند در حرکت بود. منبع در مورد هویت و سن قربانیان این رویداد جزییات ارائه نکرده است. قابل ذکر است که در ۲۴ ساعت گذشته این دومین رویداد مرگبار ترافیکی در هرات است. روز گذشته نیز چهار مرد براثر یک رویداد ترافیکی دیگر در کرخ هرات جان باختند. باید گفت که رویدادهای ترافیکی در بسیاری از ولایتها، هر از گاهی از شهروندان کشور قربانی میگیرد. بیاحتیاطی رانندگان، خرابی جادهها و نبود علایم ترافیکی از عوامل اصلی وقوع حوادث ترافیکی خوانده میشود.