مسوولان جمعیت هلال احمر افغانی میگویند که ۱۴ هزار کودک دچار به بیماری سوراخ قلب در افغانستان وجود دارد. عبداللطیف ثابت، معاون عملیاتی سکرترجنرال هلال احمر گفته است که از این تعداد، هفت هزار کودک دارای بیماری قلبی پیچیده هستند که امکان درمان آنها در شفاخانههای داخلی کشور وجود ندارد و حدود هفت هزار کودک دیگر از بیماران سوراخ قلب در یازده شفاخانه داخلی کشور، بر اساس نوبت، تحت درمان قرار دارند. آقای ثابت تاکید کرد: «۱۴ هزار کودک دچار به بیماری سوراخ قلب نزد این وزارت ثبت شدهاند که از این میان، ۷ هزار مورد آن پیچیده است و امکان درمان آنها در داخل کشور وجود ندارد و باید به هند یا آلمان فرستاده شوند.» وی از موسسات داخلی و بینالمللی، بازرگانان، صنعتکاران و شخصیتهای دارای امکانات درخواست کرد که به این اداره کمکهای خود را ادامه دهند. او گفت: «هموطنان، تاجران ملی، تصدیها و اتحادیههای مختلفی که در افغانستان فعالیت دارند، به اندازهای که میتوانند با ما همکاری کنند. هرچه همکاری بیشتری باشد، ما میتوانیم بهتر کار کنیم.» همچنین مدثر همراز، سخنگوی جمعیت هلال احمر افغانی اعلام کرد که این نهاد در بخشهای مختلفی از جمله گردآوری گداها در سطح کشور، ارائه کمکهای بشری و نقدی به آسیبدیدگان رویدادهای طبیعی و غیر طبیعی، پشتیبانی از خانوادههای بیبضاعت، زنان بیوه، کودکان یتیم و سایر فعالیتهای بشردوستانه؛ اقدامهای زیادی انجام داده است. آقای همراز گفت: «در سراسر کشور ۱۱۶ هزار و ۲۵۹ گدا گردآوری شدهاند که از این تعداد، پنج و هزار ۳۰۰ خانواده شامل ۳۰ هزار و ۵۴۳ نفر مستحق شناخته شدهاند و ماهانه ۵۳ میلیون و ۸۷۵ هزار و ۸۱۲ افغانی کمک نقدی از سوی جمعیت هلال احمر افغانی به آنها ارائه شده است.» بر اساس اطلاعات موجود، جمعیت هلال احمر افغانی ۹۴ سال پیش تاسیس شده و ۷۰ سال پیش از سوی کمیته بینالمللی صلیب سرخ به رسمیت شناخته شده است. این نهاد هماکنون در سراسر افغانستان چهار هزار و ۶۰۵ کارمند دارد.
برچسب: رسانه گوهرشاد
ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران میگوید بیش از ۵۰ درصد بیماران در شفاخانهها و دانشآموزان در مراکز آموزشی در برخی مناطق پایتخت مهاجران اهل افغانستان هستند. آقای امانی هشدار داده است که حضور کنترولنشده مهاجران میتواند تبعات اجتماعی و فرهنگی جبرانناپذیری برای ایران داشته باشد. عضو شورای شهر تهران تاکید کرد که خانوادههای ایرانی، با مشاهده این وضعیت در مراکز آموزشی، از ثبتنام فرزندانشان پشیمان میشوند. همچنین خبرگزاری ایرنا به نقل از این عضو شورای شهر تهران گزارش داد: «حضور کنترولنشده اتباع غیرمجاز در مناطقی از شهر، به ویژه در قسمت جنوبی پایتخت، میتواند تبعات فرهنگی و اجتماعی جبرانناپذیری به دنبال داشته باشد.» وی افزود که حضور قانونی اتباع خارجی مشکلی ایجاد نمیکند، اما عمده مشکلات مربوط به ورود غیرقانونی و عدم کنترول آنها است. او گفت که مشکل عمده مربوط به افرادی است که به صورت غیرمجاز و قاچاق وارد کشور میشوند و این اتباع در مناطق با بافت فرسوده و واحدهای مسکونی ارزانقیمت به صورت جمعی در یک واحد کوچک ساکن میشوند. وی افزود که گفت که در بازدید از مرکز بهداشتی نعمتآباد، یکی از مناطق با حضور بالا از اتباع، مشاهده شد که بیش از ۶۰ درصد مراجعان آن مرکز اتباع هستند. همچنین پیشتر مسعود پزشکیان، رییسجمهور ایران، نیز در جریان کارزار انتخاباتی خود بر انسداد مرز با افغانستان تاکید کرده بود. باید گفت که پس از فروپاشی حکومت پیشین افغانستان، صدها هزار نفر از شهروندان این کشور به کشورهای همسایه، به ویژه ایران و پاکستان، مهاجرت کردند. در سه سال گذشته، هر دو کشور صدها هزار مهاجر افغان را اخراج کردهاند.
شماری از زنان معترض و اعضای گروه اعتراضی زنان موسوم به «شنبههای ارغوانی»، میگویند که سازمان همکاری اسلامی به عنوان مهمترین نهاد جهان اسلام، نقش مهمی در متوقف کردن «آپارتاید جنسیتی و جنایت علیه بشریت» که در برابر زنان و دختران افغانستان صورت میگیرد، دارد. اعضای جنبش شنبههای ارغوانی گفتهاند که حکومت فعلی در سه سال گذشته، همهی سیاستهای شان را زیر نام دین و شریعت بر زنان و دختران تطبیق کرده است. این جنبش تاکید کردند که سازمان همکاری اسلامی در برابر وضعیت موجود سکوت کرده است. زنان معترض میگویند: «اکنون بیش از هر زمان دیگری انتظار میرود که سازمان همکاری اسلامی موضعی قاطع و روشن در دفاع از حقوق زنان افغانستانی اتخاذ کرده و از ادامهی سکوت و بیتفاوتی خودداری کند.» در ادامه آمده است که اقدامهای «سرکوبگرانه و محدودیتهای شدید اعمالشده توسط حکومت فعلی بر زنان، نهتنها با اصول بنیادی و روحیه عدالتمحور اسلام کاملاً در تضاد است؛ بلکه تصویری تحریفشده و نادرست از این دین» ارائه میدهد. اعضای جنبش شنبههای ارغوانی میگویند که سکوت سازمان همکاری اسلامی در برابر وضعیت زنان و دختران نهتنها پیامدهای وخیمی برای زنان میگذارد؛ بلکه اعتبار و مسوولیتپذیری سازمان همکاری اسلامی را نیز زیر سوال میبرد. زنان معترض میگویند: «این سازمان، با صدور یک فتوای قاطع مبتنی بر اصول واقعی شریعت، بهوضوح بیان کند که هیچ تفسیر یا اجرای افراطی که منجر به نقض کرامت انسانی و حقوق زنان شود، از سوی اسلام تایید نمیشود.» زنان معترض تاکید دارند که سکوت دراز مدت سازمان همکاری اسلامی در برابر نقض آشکار حقوق زنان، چالشهای مهمی را در زمینه «مشروعیت و تاثیرگذاری» آن بر مسائل مربوط به حقوق بشر در جهان اسلام ایجاد کرده است. در حالی این خواست از سازمان همکاری اسلامی مطرح میشود که این سازمان پیش از این بارها، از سیاستهای حکومت فعلی در برابر زنان و دختران انتقاد کرده و از این گروه خواسته است که به دختران و زنان حق کار و آموزش را بدهند.
همزمان با افزایش اخراج اجباری مهاجران اهل افغانستان از ایران و پاکستان، فدراسیون خبرنگاران افغانستان در تبعید، خواهان توقف روند اخراج مهاجران از ایران شده است. اعضای این فدراسیون در یک تجمع اعتراضی، خواستار توقف اخراج خبرنگاران، مدافعان حقوق بشر، نیروهای امنیتی حکومت پیشین و افراد در معرض خطر از ایران شدند. در اعلامیهی فدراسیون خبرنگاران افغانستان از نهادهای بینالمللی پشتیبان خبرنگاران خواسته شده است که به پروندههای آنان زودتر رسیدگی شود. در اعلامیه آمده است که دولت ایران خلاف موازین پذیرفته شده بینالمللی دست به اخراج اجباری کسانی میزند که به این کشور پناه آوردهاند. اعضای فدراسیون خبرنگاران افغانستان تاکید کردند که در یک ترس و اضطراب شدید به سر میبرند. اعضای این فدراسیون خاطرنشان کردند: «پیش از آنکه زندگی ما تبدیل به تراژدی غمانگیز شود، لطفاً به درخواستهای ما رسیدگی کنید.» این در حالی است که حکومت جدید ایران روند اخراج پناهجویان اهل افغانستان از این کشور را افزایش داده است. بربنیاد آمارهای وزارت مهاجرین و عودتکنندگان حکومت سرپرست افغانستان، روزانه بهگونه میانگین حدود دو هزار پناهجوی از ایران و پاکستان جبراً اخراج میشوند.
جایزه و تندیس «نویسندگی زریاب» در مراسم اهدای جوایز سالانه روزنامه ۸صبح، به حمیرا قادری، نویسنده و رماننویس برجسته اهل افغانستان اهداء شده است. مراسم اهدای جوایز سالانه ۸صبح که در باشگاه ملی مطبوعات واشنگتن دیسی برگزار شده بود، تندیس «نویسندگی زریاب» به حمیرا قادری، نویسنده و رماننویس کشور اهداء شد. مراسم اهدای این جوایز (جمعهشب، ۳۰ سنبله) در باشگاه ملی مطبوعات واشنگتن دیسی برگزار شده بود. در این مراسم، تندیس «نویسندگی زریاب» به حمیرا قادری، نویسنده رمان «نقره؛ دختر دریای کابل»، اهدا شد. خانم قادری با مدرک دکتورای زبان و ادبیات فارسی، در حال حاضر فیلوشیپ دانشگاه هاروارد را دارد. همچنین او از پیشکسوتان داستاننویسی افغانستان است که نخستین گامها را در این عرصه در کارگاه سوزن طلایی در هرات، که در خانه استاد محمدناصر رهیاب برگزار میشد، برداشت. رمانهای رقص در مسجد، نقره؛ دختر دریای کابل، اقلیما، نقش شکار آهو، مجموعهی داستان کوتاه گوشوارۀ انیس، جنگ و غربت در ادبیات داستانی افغانستان و روند داستاننویسی در افغانستان از آثار چاپ شده خانم قادری هستند. باید گفت که مراسم اهدای جوایز سالانه ۸صبح با سه سال تأخیر برگزار میشود. اولین مراسم اهدای جوایز ۸صبح در سال ۱۴۰۰ در دفتر روزنامه در منطقه تایمنی شهر کابل برگزار شد. در دور نخست تنها سه تندیس به سه شخصیت برجسته عرصههای روشنگری، تاریخ و نویسندگی اهدا شد.
بسیاری از زوجهای که تازه ازدواج کردهاند، ممکن است دچار افسردگی پس از ازدواج شوند. این دوره از افسردگی میتواند بهطرز شگفتانگیزی زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد، بهگونهای که حتی انجام معمولترین امور زندگی و شغلی برای او مشکلساز شود. این نوع افسردگی ممکن است به دلیل تغییرات عمدهای که پس از ازدواج در زندگی افراد رخ میدهد، ایجاد شود. برای بسیاری از افراد، ازدواج یک تغییر بزرگ و گاه شگرف است که انتظارات، مسئولیتها و فشارهای جدیدی را به زندگی آنها اضافه میکند. از جمله این فشارها میتوان به مسئولیتهای مالی و اقتصادی اشاره کرد. بهویژه برای زوجهایی که پیش از ازدواج بهطور مستقل زندگی نکردهاند، تقسیم هزینهها و مدیریت مالی خانوادگی میتواند یک چالش بزرگ باشد. استرسهای مالی شامل تأمین نیازهای روزمره، هزینههای مربوط به خانه، برنامهریزی برای آینده و حتی مدیریت بدهیها و وامهاست. در برخی موارد، زوجین ممکن است برای اولین بار پس از ازدواج با واقعیتهای اقتصادی زندگی مواجه شوند و این موضوع میتواند باعث استرس و نگرانیهای بیشتری شود. علاوه بر استرسهای مالی، انتظارات از زندگی مشترک نیز میتواند باعث افزایش فشارهای روحی شود. بسیاری از افراد با تصویری ایدهآل و رویایی از زندگی زناشویی به ازدواج وارد میشوند، اما پس از مدتی با چالشهای واقعی زندگی مشترک روبهرو میشوند. این تضاد میان انتظارات و واقعیت میتواند منجر به احساس نارضایتی و حتی ناامیدی شود. زوجین ممکن است انتظارات متفاوتی از یکدیگر داشته باشند که اگر به درستی مدیریت نشوند، به تعارض و افسردگی منجر میشود. از سوی دیگر، تغییرات در نقشهای اجتماعی و خانوادگی نیز ممکن است فشارهای روانی بیشتری را به افراد وارد کند. ازدواج باعث تغییر در روابط فرد با دیگران، از جمله خانواده و دوستان میشود. برای برخی افراد، این تغییرات ممکن است به احساس انزوا یا دوری از عزیزان منجر شود. همچنین، انتظارات فرهنگی و اجتماعی که از زوجین وجود دارد، میتواند بر نحوه تعامل آنها با یکدیگر و دیگران تأثیر بگذارد. برخی فرهنگها ممکن است از زوجها انتظار داشته باشند که به شکلی خاص رفتار کنند یا نقشهایی خاص را در زندگی مشترک بپذیرند، که این موضوع نیز به فشارهای روانی بیشتری منجر میشود. در نهایت، تمام این عوامل میتوانند به افسردگی پس از ازدواج منجر شوند و برای مقابله با آن، زوجین باید به دنبال راهحلهایی برای مدیریت استرس و حفظ ارتباط مؤثر باشند. علائم افسردگی پس از ازدواج: علائم افسردگی پس از ازدواج میتواند شامل طیف وسیعی از نشانههای روحی و جسمی باشد. این علائم شامل کاهش علاقه به شغل یا حتی تمایل به استعفا دادن از کار است. کاهش ارتباطات اجتماعی و گوشهگیری نیز ممکن است اتفاق بیفتد. بسیاری از افراد با تغییرات غیرمعمول در عادات غذایی خود مواجه میشوند که ممکن است بهصورت بیاشتهایی یا پرخوری ظاهر شود. کاهش علاقه به فعالیتهای محبوب گذشته و کمرنگ شدن میل جنسی نیز از دیگر نشانههای رایج این افسردگی است. افراد معمولاً در این دوره احساس تنهایی بیشتری دارند و ممکن است از اجتماع دوری کنند. ناتوانی در هماهنگی کارها و تغییر در الگوی خواب نیز مشاهده میشود. به همین ترتیب، تغییر در مراقبتهای شخصی مانند کاهش تمایل به ورزش یا پیروی از رژیم غذایی سالم نیز دیده میشود. بروز احساسات پوچی و بیمعنایی زندگی نیز در این افراد رایج است. علل بروز افسردگی پس از ازدواج: افسردگی پس از ازدواج میتواند دلایل متعددی داشته باشد. همانطور که اشاره شد، حس ناراحتی، پشیمانی و حالت ناخوشایند پس از ورود به زندگی مشترک از جمله دلایل اصلی این نوع افسردگی است. افسردگی پس از ازدواج بهطور مستقیم به جنسیت افراد یا شخصیت همسر بستگی ندارد. حتی در ازدواجهایی که با رضایت کامل و عشق آغاز شدهاند، ممکن است این افسردگی رخ دهد. دلایلی مانند دوری از خانواده و دوستان نزدیک، تغییر ناگهانی در سبک زندگی، و انتظارات غیرواقعی از زندگی مشترک میتوانند به ایجاد این نوع افسردگی کمک کنند. علاوه بر این، اختلاف طبقاتی، فرهنگی یا مالی میان زوجین نیز میتواند یکی از علل بروز این احساسات باشد. همچنین، ازدواجهایی که با اختلاف سنی زیاد همراه هستند نیز ممکن است باعث به وجود آمدن چالشهای بیشتری شوند. احساس انزوا و تنهایی پس از شروع زندگی مشترک نیز در تشدید این افسردگی نقش دارد. راهکارهای درمانی برای افسردگی پس از ازدواج: روشهای متعددی برای درمان افسردگی پس از ازدواج وجود دارد که از جمله مهمترین آنها زوجدرمانی و خانوادهدرمانی است. این شیوههای درمانی بر مبنای گفتگو و ارتباط مؤثر میان زن و شوهر استوار هستند. هدف اصلی این روشها کمک به حل مشکلات و تنشهای موجود در زندگی مشترک و نجات روابط خانوادگی است. اگر یکی از زوجین با افسردگی دستوپنجه نرم میکند، ممکن است نیاز به درمان فردی نیز داشته باشد. در برخی موارد، افراد از حمایت اعضای خانواده برای بهبود وضعیت خود استفاده میکنند. آموزش و آگاهی دادن به اعضای خانواده در مورد افسردگی و نحوه برخورد با آن نیز میتواند بسیار مؤثر باشد. همچنین، تشویق زوجین به ایجاد ارتباط عمیقتر و بیشتر با یکدیگر، میتواند به بهبود روابط زناشویی کمک کند. مهم است که زوجین بدانند افسردگی پس از ازدواج یک مشکل رایج است و با حمایت متقابل میتوان بر آن غلبه کرد. آشنایی با شرایط پس از ازدواج: پس از فروکش کردن هیجانات اولیه ازدواج، بسیاری از زنان و مردان دچار نوعی فروپاشی عاطفی میشوند. آنها احساس میکنند که از یک فرد شاداب و پرانرژی به فردی خسته و بیروح تبدیل شدهاند. این احساس منفی میتواند به دلایل مختلفی در ذهن افراد شکل بگیرد. از جمله این دلایل میتوان به توقعات غیرواقعی از زندگی مشترک اشاره کرد. بسیاری از افراد پیش از ازدواج تصویری رویایی از زندگی زناشویی در ذهن خود میسازند، اما پس از ورود به زندگی واقعی و مواجهه با مسئولیتها و چالشهای مختلف، این تصویر در هم میشکند. همچنین، استرسها و فشارهای مالی جدید که معمولاً پس از ازدواج به وجود میآیند، میتوانند به احساس سرخوردگی و ناامیدی منجر شوند. تفاوت در دیدگاهها و اولویتهای مالی نیز ممکن است به این وضعیت دامن بزند. این تغییرات ممکن است افراد را دچار احساس عدم آمادگی برای زندگی مشترک کنند. چند نکته برای مقابله با افسردگی پس از ازدواج: برای مقابله با افسردگی پس از ازدواج، چند راهکار مؤثر وجود دارد. مشاوره با یک روانشناس یا مشاور خانواده میتواند در درک بهتر احساسات و افکار منفی کمک کند. افراد در این شرایط ممکن است احساس گناه یا سرزنش کنند، اما مشاوره با یک فرد متخصص میتواند به آرامش و پذیرش احساسات کمک کند. یکی از راهکارهای مؤثر دیگر، ایجاد چشمانداز جدید در زندگی مشترک است. به جای تمرکز بر افکار منفی، بهتر است به فعالیتهای مثبت و سازنده پرداخته و با همسر خود درباره اهداف و آرزوهای مشترک صحبت کنید. تعیین اهداف مشترک در زندگی میتواند امید به آینده را تقویت کرده و به بهبود روابط کمک کند. همچنین، ابراز احساسات و به اشتراک گذاشتن آنها با همسر یا خانواده میتواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»
جیس جامبرتگری، نماینده بریتانیا در شورای امنیت ملل متحد، از حکومت سرپرست افغانستان خواست سیاستهای «نفرتانگیز» خود علیه زنان و دختران افغان را فوراً تغییر دهد. خانم جامبرتگری، قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی را «عقبگردی غمانگیز برای مردم افغانستان» توصیف کرده و گفت که جامعهی جهانی باید علیه تهاجم مستمر حکومت فعلی به حقوق بشر موضع واحد داشته و یکصدا صحبت کند. او تاکید کرد که موضع متبوع کشورش در حمایت از زنان و دختران افغانستان و فراهم کردن بسترهای شنیدهشدن صدای آنها تغییرناپذیر است. وی افزود که بریتانیا قانون امر به معروف و نهی از منکر را به شدت نکوهش کرده و از آزادیهای زنان و دختران افغانستان حمایت میکند. جیس جامبرتگری تصریح کرد که بریتانیا خواستار انتصاب فوری فرستاده ویژه به افغانستان و پیشرفت قطعنامه ۲۷۲۱ شورای امنیت است. نماینده بریتانیا در شورای امنیت سازمان ملل میگوید که حکومت فعلی نباید انتظار داشته باشند که بدون پایبندی به تعهدات بینالمللی خود نسبت به حقوق و آزادیهای اساسی زنان و دختران افغانستان، جامعهی جهانی با آنها تعامل کند. همچنین او در ادامه خاطر نشان کرد که بریتانیا از سال ۲۰۲۱ تا اکنون بیش از ۸۰۰ میلیون دالر را برای مقابله با بحران انسانی در افغانستان کمک کرده است. او از دیگر کشورهای جهان خواست که اقدامات مشابهی را برای کاهش فقر و گرسنگی در افغانستان انجام دهند. وی همچنان گفت که بریتانیا برای دستیابی به یک افغانستان صلحآمیز برای همسایگان و جامعهی جهانی، متعهد به کار سازنده با احزاب در داخل و خارج از افغانستان است.
جنبش شنبههای ارغوانی اعلام کرده است که از زمان تسلط دوبارهی حکومت سرپرست بر افغانستان، سیاستهای تبعیضآمیز زبانی و سیستماتیک علیه فارسیزبانان به شدت افزایش یافته است. این جنبش امروز (شنبه، ۳۱ سنبله) در نامهای اقدامات حکومت فعلی علیه زبان و ادبیات را به عنوان «آپارتاید زبانی» توصیف کرده و از جامعهی جهانی خواسته که علیه سیاستهای حکومت سرپرست در افغانستان وارد عمل شوند. جنبش شنبههای ارغوانی در این نامه به طور خاص بر سرکوب زبان و فرهنگ فارسی در افغانستان اشاره کرده و از سازمانهای بینالمللی خواسته است که برای جلوگیری از نابودی این میراث فرهنگی، اقداماتی فوری انجام دهند. در ادامه آمده است که اقدامات سرکوبگرانه حکومت فعلی شامل حذف زبان فارسی از مکاتبات رسمی دولتی، تحمیل واژههای پشتو به جای فارسی و ممنوعیت استفاده از واژههای فارسی در ادارات دولتی است. در نامه آمده است که سیاستهای حکومت سرپرست نه تنها نقض حقوق بشر است، بلکه به بحران اجتماعی و فرهنگی در افغانستان منجر شده است. جنبش شنبههای ارغوانی تاکید کرد که سرکوب زبان فارسی و فعالان فرهنگی، تعطیلی رسانهها و تهدید نویسندگان و تولیدکنندگان محتوای فارسی از دیگر سیاستهای حکومت فعلی است. این جنبش میگوید که سرکوب زبان فارسی، بستر نارضایتیهای اجتماعی و منازعات قومی و زبانی را فراهم کرده و تنشهای داخلی را افزایش خواهد داد. همچنین در این نامه، از سازمان ملل، یونسکو و عفو بینالملل درخواست شده است تا در برابر این آپارتاید زبانی واکنش نشان داده و از حقوق زبانی و فرهنگی فارسیزبانان در افغانستان حمایت کنند. در ادامه تاکید شده است: «متأسفانه کشورهای که خود را میراثدار زبان فارسی/دری، تاریخ و تمدن آن میدانند، از جمله ایران، ترکیه، تاجیکستان و کشورهای فارسیزبان آسیای میانه، در برابر آپارتاید زبانی و فرهنگی حکومت سرپرست علیه زبان فارسی و تخریب آثار فرهنگی آن در افغانستان سکوت کردهاند.» در نامه آمده است: «ما از این کشورها میخواهیم تا به سکوت غیرقابل توجیهشان پایان دهند و نقش فعال در حفاظت از میراث فرهنگی مشترک و زبان فارسی ایفا نما یند. جنبش شنبههای ارغوانی از رسانههای داخلی و بینالمللی درخواست کرده است که صدای سرکوبشدگان را به گوش جهان برسانند و از نویسندگان، هنرمندان و شاعران فارسیزبان خواسته شده تا از تلاشهای فارسیزبانان افغانستان برای حفظ زبان و فرهنگشان حمایت کنند. قابل ذکر است که حکومت فعلی از زمان تسلط بر کشور، کلمات فارسی را از مکاتبات دولتی، تابلوهای دانشگاهها و برخی از مراکز دیگر حذف کرده است.
پارلمان اروپا با صدور قطعنامهای، وضعیت زنان و دختران افغانستان را «آپارتاید جنسیتی» عنوان کرده و از اتحادیه اروپا خواسته است که از بهرسمیتشناسی آپارتاید جنسیتی بهعنوان جنایت علیه بشریت حمایت کند. این قطعنامه با ۵۶۵ رأی موافق، هشت رأی مخالف و ۴۳ رأی ممتنع در پارلمان اتحادیه اروپا تصویب شده و توشیح قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی را محکوم کرده است. در قطعنامه آمده است که قانون امر به معروف حکومت فعلی زنان و دختران افغانستان را از حقوق و آزادیهای اساسیشان بیشتر محروم کرده و این وضعیت معادل «آپارتاید جنسیتی» است. در ادامه آمده است که قانون امر به معروف و اجرای سایر دستورات باعث حذف زنان از صحنهی عمومی، ازدواج اجباری و زودهنگام آنان و قراردادنشان در معرض خشونت جنسی شده است. اعضای پارلمان اروپا در این قطعنامه از شجاعت زنان افغانستان ستایش کردهاند. آنان در این قطعنامه خواستار وضع تحریمهای جدید اتحادیه اروپا علیه حکومت سرپرست شدهاند. همچنین اعضای پارلمان اروپا رفتار کشورهایی را که با عادیسازی روابط با حکومت فعلی آنان را تقویت میکنند، محکوم کردهاند و خواستار مشارکت معنادار زنان افغانستان در مجامع و مذاکرات بینالمللی شدهاند. قابل ذکر است که حکومت فعلی از زمان تسلط دوباره بر افغانستان، محدودیتهای گستردهای بر حقوق و آزادیهای اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار منع کرده است. ملا هبتالله آخندزاده، رهبر حکومت سرپرست حدود یک ماه پیش قانون امر به معروف و نهی از منکر را توشیح کرد که براساس آن صدای زنان «عورت» محسوب میشود و شنیده شدن آن در بیرون از خانه منع شده است.
شماری از زنان معترض و اعضای جنبش اعتراضی موسوم به «جنبش شنبههای ارغوانی» از وضع محدودیتهای حکومت سرپرست بر زنان بهویژه حجاب اجباری انتقاد کرده و میگویند که پوشش اجباری بخشی از یک کمپین عمدی و سیستماتیک برای حذف زنان از فضاهای اجتماعی، خاموش کردن صدای آنان و از بین بردن نقش زنان و دختران در جامعه است. اعضای این جنبش با نشر بیانیهای در حساب کاربری ایکسشان، نوشتهاند که تحمیل پوشش اجباری از سوی حکومت فعلی بر زنان و دختران، پایههای «آزادی و کرامت انسانی» آنان را نابود کرده است. در ادامه آمده است: «وضع این محدودیتهای سرکوبگر نه تنها آزادی زنان را تهدید میکند، بلکه به ویران شدن مسیر پیشرفت و توسعهی افغانستان منجر خواهد شد. هیچ جامعهی بدون مشارکت فعال و توانمندسازی زنان نمیتواند به عدالت و پیشرفت دست یابد.» آنان از تاثیرهای روانی و فزیکی پوشش اجباری بر زنان نیز ابراز نگرانی کردند. زنان معترض تاکید کردند که پوشش اجباری سبب ایجاد احساس بیگانهگی و انزوای درونی در بین زنان میشود. آنان در این مورد گفتهاند: «این تحمیل، هویت فردی و اجتماعی زنان را سرکوب کرده و توانایی بیان فردیت و آزادی را از آنان سلب میکند. احساس مداوم محدودیت و عدم حق انتخاب، منجر به اضطراب، افسردگی و کاهش عزت نفس میشود.» اعضای جنبش شنبههای ارغوانی میگویند: «پوشیدن تمام بدن و لباسهای محدود کننده سبب مسایل مختلف سلامت جسمی میشود. این لباسها بهویژه در آبوهوای گرم افعانستان، خطرات جدی برای سلامت زنان بهبار میآورد و باعث بیماریهای پوستی، کمآبی بدن و گرمازدگی میشود.» آنان تاکید کردند: «پوشش اجباری نمونهی از سیاستهای سرکوبگر حکومت فعلی است. این دولت با انکار حقوق بنیادین انسانی و اجتماعی زنان، نه تنها به هویت و خودمختاری آنان حمله میکند، بلکه آینده و توسعهی جامعهی افغانستان را نیز بهطور کلی در خطر میاندازد.» این در حالی است که حکومت سرپرست در سه سال گذشته متهم به نقض گستردهی حقوق بشری بهویژه حقوق زنان و دختران است. این انتقادها در حالی مطرح میشود که حکومت فعلی در سومین سال از حاکمیت شان قانون «امر به معروف و نهی از منکر» خود را توشیح کرده و اکنون در سراسر کشور نافذ است. مادهی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است به «احکام مربوط به حجاب زن» اختصاص داده شده است.