مرکز خبرنگاران افغانستان توقف نشرات «رادیو بیگم» از سوی حکومت سرپرست افغانستان را ادامه‌ی سیاست سرکوب رسانه‌های آزاد دانسته و آن را به شدت محکوم کرده است. این مرکز با نشر اعلامیه‌ای از حکومت سرپرست خواسته است که در تصمیم شان تجدیدنظر کنند و اجازه دهند که این رادیو بر مبنای قانون رسانه‌ها فعالیت خود را ادامه دهد. در اعلامیه آمده است که مرکز خبرنگاران افغانستان، تعلیق فعالیت جواز کار رادیو خصوصی بیگم را خلاف قانون رسانه‌های کشور و اقدامی در راستای سرکوب فعالیت رسانه‌های آزاد در کشور می‌داند و محکوم می‌کند. این مرکز تاکید کرده است که در قانون رسانه‌های همگانی که از سوی وزارت اطلاعات و فرهنگ حکومت فعلی نیز قابل اجرا خوانده شده است و رسانه‌ها در انجام کارهای حرفه‌ای خود آزاد هستند و مسولان نباید در کار آنها محدودیت خلق کرده و یا آن‌ها را تهدید کنند. وزارت اطلاعات و فرهنگ حکومت فعلی دیروز (سه‌شنبه، ۱۶ دلو) اعلام کرد که نشرات رادیو بیگم را به‌دلیل تخلف از پالیسی نشراتی و استفاده‌ی نادرست از جواز متوقف کرده است. این وزارت گفته بود که این رادیو برای یک تلویزیون مستقر در خارج از کشور، مواد و برنامه تهیه می‌کند. تا اکنون مسوولان رادیو بیگم در این زمینه ابراز نظر نکرده‌اند. قابل ذکر است که «رادیو بیگم» در هشتم مارچ سال ۲۰۲۱ میلادی، هم‌زمان با روز جهانی همبستگی زنان ایجاد شده بود و تنها شبکه رادیویی بود که تمام کارکنان آن زن بودند‌. براساس اطلاعات منتشرشده در صفحه‌‌ی فیس‌بوک این رادیو، نشر آن در شماری از ولایت‌های کشور، از جمله کابل، پروان، بامیان، بغلان، لوگر، میدان وردک و غزنی قابل دسترس بود. این رادیو را حمیده امان، کارآفرین اهل افغانستان مقیم فرانسه راه‌اندازی کرده است و از سوی «مؤسسه‌ی بیگم برای زنان» مدیریت می‌شد. خانم امان «اکادمی بیگم» را نیز تأسیس کرده است که به دختران بالاتر از صنف ششم و محروم از آموزش، به‌صورت آنلاین آموزش می‌دهد. ویدیوهای آموزشی این رادیو از طریق رادیو بیگم نیز منتشر می‌شد و از طریق تلویزیونی به همین نام نیز قابل دسترس است.

سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد درتازه‌ترین اعلام کرده است که نزدیک به ۱۰ هزار خانواده در ولایت‌های بدخشان، غور و قندهار کمک‌های نقدی دریافت خواهند کرد. این سازمان امروز (چهارشنبه، ۱۷ دلو) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که بسته‌های محافظتی برای دام‌ها نیز به این خانواده‌ها توزیع خواهد شد. در ادامه آمده است که به خانواده‌های یادشده در این ولایت‌ها آموزش‌های دام‌داری نیز ارائه خواهد شد. سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد تاکید کرده است که ثبت‌نام کشاورزان از طریق برنامه «شناسای» آغاز شده است. این در حالی است که دهقانان و کشاورزان کشور با خشک‌سالی شدید مواجه هستند. همچنین اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد گفته است که برای رسیدگی به مناطق آسیب‌پذیر در افغانستان در فصل زمستان و بحران فقر؛ به ۶۰۳.۵ میلیون دالر بودجه به‌صورت فوری نیاز است. این دفتر در سال جاری میلادی برای کمک‌رسانی به مردم افغانستان ۳.۰۶ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده بود؛ اما گفته می‌شود بخشی از این بودجه تأمین شده است. به‌گفته‌ی اوچا، بیش از ۲۳ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک دارند. نهادهای امدادرسان خارجی همچنین پیش‌بینی کرده‌اند که زمستان دشواری در انتظار مردم افغانستان خواهد بود.

«پروانه فیاض» بانوی ۲۹ ساله‌ی است که در کابل به دنیا آمد و سپس همراه خانواده‌اش به پاکستان مهاجرت کرد. وی سپس برای تحصیل به بنگلادش و بعد از آن به آمریکا رفت. شعر «چهل اسم» سروده‌ی «پروانه فیاض» روایت چهل دختری است که از بیم تجاوز لشکریانی که به شهر هجوم آورده‌ بودند، به کوهی پناه می‌برند و در آخر برای حفاظت از نجابت‌شان از صخره‌ای می‌پرند. بانو فیاض شعر سرودن را از سال ۲۰۱۰ میلادی آغاز کرد. جایزه ادبی فوروارد برای اولین‌بار در سال ۱۹۹۱ میلادی با هدف ترغیب و تشویق مخاطبان برای شعرخوانی و معرفی شاعران نوقلم در انگستان و ایرلند راه‌اندازی شد که هر سال سه برنده را در سه بخش بهترین مجموعه شعر، بهترین قطعه شعر و بهترین کتاب شعر به مخاطبان معرفی می‌کند. این رویداد یکی از مهم‌ترین جوایز شعر در بریتانیا می‌باشد. موفقیت شعر «چهل اسم» از خانم پروانه فیاض در رقابت‌های شعر انگلستان، از طرفی موفقیت روایت‌های زنانه افغانستان است که توانسته فراتر از بوم فرهنگی خویش خوانده شود و از طرفی موفقیت تلاش‌های زنان افغانستان است که با کسب مهارت‌های امروزی می‌توانند مخاطبان جهانی داشته باشند. پروانه در لندن بعد از سفرهای بسیار و شنیدن قصه‌های مادرش و قصه‌های دیگر مادران با زحمت بسیار دست به خلاقیت زده است و در قالب شعر به روایت قصه مادرش از گذشته پرداخته است. قصه‌ای که مادران برای دختران‌شان بارها بازگو کرده‌اند. قصه حفظ حیثیت و نباختن به حریف، قصه مقاومت علیه ظلم، قصه مادرانی که برای گریز از بغاوت و ظلم روایت شده است، قصه کوه «چهل‌دختران» که قصه محوری زنان و مردانی است که برای گریز از ظلم عبدالرحمن(خانی) بخشی از حقیقت آن دوره بوده است و امروزه قصه زندگی ما شده است تا نجابت، شرم و فداکاری را به هم نسلان ما بیاموزد. او با زبان شاعرانه‌ای در این مورد گفت:"من برنده نشده‌ام، شعری که نوشته‌ام برنده شده و کلمات و کوه‌ها و افسانه این شعر برنده شده‌اند و افسانه‌ای که از پدر و مادرم شنیده بودم، آنها برنده شده اند. من فقط آن را نوشته‌ام." «چهل دختران» روایت غم‌های مردم ارزگان است که به سبب مهاجرت‌های اجباری به اقصی نقاط کشور و حتی خارج از کشور منتقل شده است. این بار این روایت به زبان انگلیسی باز آفرینی می‌شود، تا تاریخ درد زنان این کشور را فراتر از جغرافیای فرهنگی به دیگر مخاطبانش نیز فریاد کند. سرودن و خلق کردن به زبان انگلیسی سال‌هاست که توسط مهاجرین افغان در دیگر کشورها تجربه شده است، در قالب داستان و رمان، تحقیقات و کتاب‌های تاریخی ولی زبان شعر پدیده متفاوتی است که می‌تواند احساس و اندوه دختران و زنان این کشور را به شکلی بدیع‌تر فریاد کند. زنان تا زمانی که زبان خود را نیابند و تا زمانی که خود روایت‌گر مشکلات و دردهای خود نباشند نمی‌توانند جایگاه فرهنگی و تاریخی شان را بازیابند. زنان باید بتوانند با پیدا کردن زبان فرهنگی جهانی مخاطبان جهانی پیدا کنند. آنچه را که بسیاری از شاعران و نویسندگان انجام می‌دهند تا فیلم سازان و عکاسان، کار ارزشمند و ماندگاری است برای رساتر ساختن صدای زنان و بازگو کردن روایت‌های گم شده زنان در تمام فرهنگ‌ها و خرده فرهنگ‌های جهانی. موفقیت شعر «چهل اسم» از خانم پروانه فیاض در رقابت‌های شعر انگلستان، از طرفی موفقیت روایت‌های زنانه افغانستان است که توانسته فراتر از بوم فرهنگی خویش خوانده شود و از طرفی موفقیت تلاش‌های زنان افغانستان است که با کسب مهارت‌های امروزی می‌توانند مخاطبان جهانی داشته باشند و تلاش‌های‌شان مورد توجه قرار بگیرد. افغانستان گنجینه‌ی ذخایر فرهنگی است، هزاران داستان و قصه بومی که ظرفیت بازگو شدن و شعر شدن را دارد، در دل این خاک نهفته است. با توجه به تکثر فرهنگی در کشور می‌شود بسیاری از روایت‌های ناب بومی را به شعر و اثر ادبی تبدیل کرد و وضعیت زنان کشور را با زبان زنانه روایت کرد. در گفت‌وگویی که به زبان فارسی با پروانه شد، از مهاجرت‌های پی در پی خود و خانواده‌اش گفت و این که با ترک وطن و زادگاهش، مجبور به عادت کردن در کشوری دیگری و فرهنگی دیگر شد. زبان اول او فارسی است و می‌گوید وقتی تخیل می‌کند و فکر می‌کند و به خاطراتش سر می‌زند، همه با زبان فارسی پیوند دارند، اما با یادگرفتن زبان انگلیسی، توانسته زبانی برای ابراز خودش را پیدا کند. زبانی که به گفته او دارای سادگی و شفافیت است و امکان دسترسی به کار او را برای مخاطبان بیشتری در جهان فراهم می‌کند. می‌گوید به شکلی که برایش زمینه یادگیری انگلیسی مهیا شد، زمینه آموزش فارسی و زبان دیگری مهیا نبود. پروانه می‌گوید در کودکی شعرهای مولانا جلال الدین محمد بلخی را می‌خوانده است. به نظر او شعر معنی بخشیدن به چیزهایی است که بدون شعر معنایی ندارند و زندگی روزمره او با شعر معنی پیدا می‌کند. پروانه می‌گوید با شعر در حالی که از نوستالژی فرار می‌کند، می‌خواهد در زمان حال باقی بماند. یکی از سوژه‌های اصلی شعر پروانه مادر اوست. پروانه به این باور است که او همیشه یک شاعر بوده است ولی فقط اخیراً توانسته بنویسد. شعری که پروانه را برنده جایزه هزار پوندی فوروارد کرد، روایت چهل زنی است که به خاطر حفظ حیثیت و آبروی شان از صخره‌ای می‌پرند. این شعر زبانی ساده دارد و دارای ایماژ و استعاره‌هایی هم هست. پروانه می‌گوید در این شعر زنان به کوه‌ها بیشتر از آدم‌ها اعتماد کرده‌اند. پروانه امیدوار است پس از اتمام دوره دکترا مجموعه شعرش چاپ شود. او روی این مجموعه از ۲۰۱۲ به این طرف کار می‌کند. تم اصلی شعرهای او زنان، جنگ و حضور خود شاعر در میان این دوتا است. پروانه، این مجموعه شعرش را به مادرش و به نادیا انجمن تقدیم خواهد کرد. نادیا انجمن، شاعر هراتی که چند سال پیش به طور مرموزی در غرب افغانستان درگذشت، از شاعران محبوب اوست. او که در سال ۲۰۰۵ به افغانستان سفر کرده بود، خبر "کشته شدن" نادیا انجمن را شنید و به شدت تحت تاثیر آن قرار گرفت. او می‌گوید:"از این رویداد به شدت ترسیدم. چرا که کسی به خاطر نوشتن شعر کشته شده بود. در آن زمان شعر نمی‌نوشتم ولی این رویداد تا همیشه در ذهنم ماند." کمی بعدتر او باشعرهای نادیا انجمن آشنا شد ولی همیشه داستان زندگی او برایش مهم بود. پروانه حالا مجموعه‌ای از شعرهای خانم انجمن را به انگلیسی برگردانده است و قرار است منتشر کند.

وزارت اطلاعات و فرهنگ حکومت سرپرست درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که نشرات «رادیو بیگم» را که برای زنان و دختران برنامه‌های آموزشی نشر می‌کرد، متوقف کرده است. این وزارت امروز (سه‌شنبه، ۱۶ دلو) با نشر اعلامیه‌‌ای گفته است که نشرات این رادیو را به دلیل تخلف از پالیسی نشراتی و استفاده‌ی نادرست از جواز، متوقف کرده است. وزارت اطلاعات و فرهنگ تاکید کرده است که این رادیو برای یک تلویزیون که در خارج از کشور قرار دارد مواد و برنامه تهیه می‌کرد. در اعلامیه آمده است که تصمیم نهایی درباره چگونه‌گی ادامه فعالیت این ایستگاه رادیویی پس از بررسی اسناد و شواهد گرفته خواهد شد. براساس معلومات موجود، «رادیو بیگم»، در هشتم مارچ سال ۲۰۲۱ میلادی، همزمان با روز جهانی همبستگی زنان ایجاد شده بود و تنها شبکه رادیویی بود که تمام کارکنان آن زن بودند‌. نشرات این رادیو در ولایت کشور از جمله کابل، پروان، بامیان، بغلان، لوگر، میدان وردک و غزنی قابل دسترس بود. این رادیو را حمیده امان، کارآفرین اهل افغانستان مقیم فرانسه راه اندازی کرده است و از سوی «مؤسسه‌ی بیگم برای زنان» مدیریت می‌شد. خانم امان «اکادمی بیگم» را نیز تأسیس کرده است که به دختران بالاتر از صنف ششم و محروم از آموزش، به صورت آنلاین آموزش می‌دهد. قابل ذکر است که ویدیوهای آموزشی این رادیو از طریق رادیو بیگم نیز منتشر می‌شد و از طریق تلویزیونی به همین نام نیز قابل دسترس است. این در حالی است که از زمان تسلط دوباره حکومت فعلی بر افغانستان، این گروه محدودیت‌های گسترده‌ای بر رسانه‌ها و خبرنگاران اعمال کرده است. حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته همواره دست به بازداشت خبرنگاران و مسدود کردن رسانه‌ها در نقاط مختلف کشور زده‌اند.

سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که به هدف توان‌مندسازی زنان کشاورز در نورستان، ۲۵۰ گل‌خانه را برای ۲۵۰ خانواده‌ی تحت سرپرستی زنان ساخته است. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این گل‌خانه‌ها در ۵۶ روستا در ولسوالی‌های برگیمتال، دوآب، کامدیش و ماندل ساخته شده است. در اعلامیه آمده است که این گل‌خانه‌ها افزون بر افزایش تغذیه و تنوع غذایی، به بهبود وضعیت معیشتی این خانواده‌ها کمک کرده و امکان تولید سبزی‌های خارج از فصل را فراهم می‌کنند. سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد تاکید کرده است که زنان کشاورز با کار در این گل‌خانه‌ها می‌توانند درآمد خود را افزایش داده و در برابر چالش‌های اقتصادی و تغذیه‌ای مقاوم‌تر شوند. قابل ذکر است که نورستان، یکی از ولایت‌های کوهستانی و نسبتاً دورافتاده‌ی افغانستان، با چالش‌های زیادی در زمینه‌ی کشاورزی روبرو است. شرایط سخت جغرافیایی، تغییرهای آب‌وهوایی، کم‌بود زمین‌های حاصل‌خیز و محدودیت در دسترسی به بازارها، همواره مانعی برای کشاورزان این منطقه بوده است. قابل ذکر است که پیش از این نیز، نهادهای مختلف سازمان ملل متحد از جمله برنامه‌ی جهانی غذا اعلام کرده بود که برای کشاورزان زن در ولایت‌های مختلف، برنامه‌های آموزشی برگزار کرده است. در حالی‌که کار زنان در افغانستان در بسیاری از بخش‌ها ممنوع شده، این نهادها تلاش دارند که بر توان‌مندسازی زنان در بخش‌های باقی‌مانده کار کنند. در کنار آن، حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کردند و سپس درهای دانشگاه‌ها را نیز به‌روی دختران بستند. همچنان در تازه‌ترین اقدام، تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را نیز منع کرده‌ است و به این ترتیب دختران را به‌صورت کامل از دسترسی به آموزش رسمی محروم کرده است. این اقدام حکومت فعلی افغانستان باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بمانند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند.

منابع محلی از ولایت خوست می‌گویند که یک دختر جوان در مرکز این ولایت خودکشی کرده است. دست‌کم دو منبع امروز (سه‌شنبه، ۱۶ دلو) در صحبت با رسانه گوهرشاد گفته‌اند که این رویداد در منطقه «متون» از مربوطات مرکز ولایت خوست رخ داده است. منبع تاکید کرده است که این دختر جوان باشنده اصلی ولسوالی «تنیو» این ولایت بود. منبع سن این دختر جوان را حدود 18 سال گفته است. به گفته‌ی منبع، این دختر جوان یک روز پیش از اقدام خودکشی، از مدرسه دینی فارغ شده بود. منبع در مورد نحوه خودکشی و هویت این دختر جوان جزییات ارائه نکرده است. قابل ذکر است که دلیل و انگیزه‌ی خودکشی این دختر تا اکنون مشخص نشده است. مسوولان محلی حکومت سرپرست در ولایت خوست نیز در این باره چیزی نگفته‌اند. این در حالی است که مقام‌های محلی حکومت فعلی چند روز پیش گفته بودند که در یک سال گذشته در این ولایت دست‌کم ۷۲ تن به شمول ۳۴ زن خودکشی کرده‌اند. ازدواج‌های اجباری، خشونت خانگی و مشکلات روانی از عوامل عمده خودکشی زنان و دختران در کشور عنوان می‌شود. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان و به ویژه در ولایات شرق کشور پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

صندوق جمعیت سازمان ملل متحد برای افغانستان اعلام کرده است که زنان و دختران در این کشور به‌دلیل عدم دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، در معرض خطر افزایش مرگ‌ومیر و بیماری‌های مختلف قرار دارند. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود از محدودیت دسترسی زنان و دختران افغانستان به خدمات بهداشتی امن و موثر ابراز نگرانی کرده و گفته است که با همکاری بریتانیا، خدمات نجات‌بخش را برای اطمینان از دسترسی بدون مانع زنان به مراقبت‌های بهداشتی ارائه می‌کند. صندوق جمعیت سازمان ملل متحد به نقل از فوزیه، یکی از زنان در ولایت ننگرهار گفته است: «بچه‌ام خیلی مریض است. دو فرزند دیگر هم دارم که آن‌ها نیز در خانه به دنیا آمدند. بدون پول، نمی‌توانستیم برای کمک پزشکی به جایی برویم.» همچنین ملالی امین، کارمند یک مرکز بهداشتی در این ولایت تاکید کرده است که مردم روستا هزینه‌ی پرداخت تداوی خود در مراکز بهداشتی دورتر را ندارند. ملالی افزوده است: «مردم از ما توقعات زیادی دارند؛ زیرا این کلینیک در منطقه‌ای بسیار دورافتاده واقع شده است. فقر در این‌جا بسیار گسترده است و مردم حتی ۱۰ افغانی برای پرداخت کرایه موتر به‌منظور رفتن به کلینیک‌های دیگر و خرید دارو ندارند.» صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در بخشی از این گزارشش بر ضرورت سرمایه‌گذاری پای‌دار برای تضمین دسترسی امن و بدون مانع زنان به مراقبت‌های صحی در افغانستان تاکید کرده است. این سازمان گفت: «به همراه شرکا و اهداکنندگان خود، خدمات بهداشتی نجات‌بخش در زمینه‌های باروری، مادران، نوزادان، کودکان و نوجوانان را به‌منظور مقابله با تاثیرات شدید بحران انسانی بر زنان و دختران ارائه می‌دهیم.» قابل ذکر است که افغانستان یکی از بالاترین نرخ‌های مرگ‌ومیر مادران و نوزادان را در جهان دارد. عواملی هم‌چون کم‌بود کادر درمان متخصص، به‌ویژه پزشکان زن، نبود تجهیزات پزشکی کافی، و کم‌بود بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در ولایت‌های دوردست، از مهم‌ترین دلایل افزایش مرگ‌ومیر مادران و نوزادان در این کشور عنوان شده است. همچنین کارشناسان بهداشت و نهادهای بین‌المللی بارها هشدار داده‌اند که بدون حمایت کافی از سیستم بهداشت و درمان، وضعیت سلامت زنان و کودکان در افغانستان وخیم‌تر خواهد شد. در شرایطی که بسیاری از کشورهای جهان در حال کاهش مرگ‌ومیر مادران هستند، افغانستان هم‌چنان با بحرانی عمیق در این زمینه روبه‌رو است.

منابع محلی از ولایت کنر می‌گویند که یک مرد در ولسوالی چپه‌دره این ولایت همسرش را با شلیک گلوله به شکل فجیع به قتل رسانده است. دست‌کم دو منبع با تایید این رویداد گفته‌اند که این قتل حوالی ساعت ۹:۰۰ صبح روز گذشته (دوشنبه، ۱۵ دلو) در منطقه‌ی «گلسلک» از مربوطات ولسوالی چپه‌دره این ولایت صورت گرفته است. منبع تاکید کرده است که فردی به‌نام عطاءالله همسرش را با شلیک گلوله به قتل رسانده و از ساحه متواری شده است. منبع در مورد دلیل و انگیزه‌ی این قتل جزییات نداده است.. مسوولان محلی در ولایت کنر نیز تا اکنون در مورد این رویداد چیزی نگفته‌اند. قابل ذکر است که طی ۱۰ روز اخیر موارد چشم‌گیری از قتل گزارش شده است. در این موارد دست‌کم ۲۵ نفر کشته شده‌اند. یک‌شنبه‌شب در ولایت تخار دزدان مسلح یک زن و مرد سالخورده را به قتل رسانده و بر یک دختر ۱۳ ساله تجاوز جنسی کرده‌اند. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

مسوولان در فرماندهی پولیس ولایت تخار می‌گویند که دزدان مسلح یک زن و مرد را در شهر تالقان، مرکز این ولایت به قتل رسانده و بر دختر ۱۳ساله‌ی‌شان تجاوز جنسی کرده است. محمداکبر حقانی، سخنگوی فرماندهی پولیس تخار گفته است که این رویداد (یک‌شنبه‌شب، ۱۴دلو) در روستای «چوبور» از مربوطات حوزه اول امنیتی این ولایت رخ داده است. آقای حقانی تاکید کرد که دزدان مسلح به هدف سرقت پول نقد وارد یک خانه شده و پس از درگیری فزیکی و مشاجره لفظی با اعضای خانواده، یک مرد ۷۳ ساله و یک زن ۶۰ ساله را با ضرب چاقو و چوب و به شکل بسیار فجیع به‌ قتل رسانده‌اند. سخنگوی فرماندهی پولیس ولایت تخار افزوده است که دزدان مسلح پس از قتل این زن و مرد، بر یک دختر ۱۳ ساله‌ی این خانواده نیز تجاوز جنسی کرده‌اند. او تصریح کرد که یک‌تن از دزدان را در پیوند به این رویداد بازداشت کرده است. محمداکبر حقانی گفت که یکی از دزدان موفق به فرار از ساحه شده است؛ اما تلاش‌های نیروهای پولیس برای بازداشت وی جریان دارد‌. وی در مورد هویت قربانیان این رویداد جزییاتی نداده است. همچنین مسوولان در فرماندهی پولیس تخار تا اکنون از وضعیت صحی دختر این خانواده جزییاتی ارائه نکرده‌اند. این رویداد در حالی رخ داده است که روز شنبه هفته جاری، یک پسر ۱۴ ساله در ولایت ننگرهار توسط پدرش به قتل رسید. پیش از این نیز، باشند‌گان ولایت تخار از افزایش دزدی‌ها شکایت کرده و خواستار رسیدگی به این موضوع شدند.