برچسب: رسانه گوهرشاد

3 هفته قبل - 123 بازدید

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که طبق آخرین آمار، براثر زمین‌لرزه در شرق افغانستان دو هزار و ۱۶۴ نفر به شمول یک هزار و ۲۵ زن جان باخته و سه هزار و ۴۲۸ نفر زخمی شده‌اند. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که جان‌باختگان شامل ۵۱۶ زن، ۴۷۶ مرد، ۵۰۹ دختر و ۶۶۳ پسر می‌شوند و همچنان زخمیان نیز شامل هزار و ۸۷۵ زن و هزار و ۵۵۳ مرد می‌شوند. در ادامه آمده است که براثر این زمین‌لرزه پنج هزار و ۹۵۰ خانه ویران شده و هزار و ۱۹۵ خانه‌ی دیگر آسیب دیده‌اند. در ادامه آمده است که روند بررسی در چهار روستا هنوز ادامه دارد و ممکن است شمار تلفات نیز افزایش یابد. باید گفت که پیش از این مسوولان حکومت سرپرست اعلام کرده بودند که براثر زمین‌لرزه تنها در کنر، دو هزار و ۲۰۵ نفر جان باخته و سه هزار و ۶۴۰ نفر زخمی شده‌اند. مسوولان تاکید کرده بودند که براثر این زمین‌لرزه شش هزار و ۷۸۲ خانه نیز ویران شده‌اند. حکومت در آمارهای اولیه‌ی خود گفته بودند که ۱۲ نفر دیگر در ولایت ننگرهار براثر زمین‌لرزه جان باخته‌اند و ده‌ها خانه در این ولایت و ولایت‌های لغمان، نورستان و پنجشیر نیز تخریب شده‌اند. با این وجود دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد در گزارش خود گفته است که براثر زمین‌لرزه بین ۳۱ آگوست و چهار سپتامبر، در مجموع ۴۱۱ روستا آسیب دیده‌اند که ۷۱ روستای آن در ولسوالی‌های چپه‌دره، سوکی، دره پیچ، نورگل و وته‌پور ولایت کنر، ولسوالی‌های دره نور و کوزکنر ولایت ننگرهار و ولسوالی علینگار ولایت لغمان قرار دارند. این نهاد در ادامه تاکید کرده است که زمین‌لرزه در مجموع به هفت هزار و ۱۴۷ خانواده، شامل ۴۶ هزار و ۱۳۷ نفر در شرق افغانستان آسیب زده است. همچنین در بخشی از گزارش آمده است که تا اکنون دست‌کم ۶۰ هزار و ۸۷۲ نفر از زلزله‌زدگان کمک‌های غذایی و حمایت تخصصی تغذیه دریافت کرده‌اند و برای حدود ۳۰ هزار نفر آب آشامیدنی سالم فراهم شده است. در ادامه گزارش آمده است که هزار و ۶۶۶ بسته لوازم سرپناه اضطراری، هزار و ۴۸۶ بسته لوازم تعمیر سرپناه اضطراری، بسته‌های استاندارد اقلام غیرغذایی، بسته‌های لباس زمستانی، پتو، دو هزار و ۴۶۰ نوع مختلف بسته‌ی بهداشتی، سه هزار و ۷۸۰ بسته و ۴۶۰ هزار قرص «آکوا» نیز به خانواده‌های آسیب‌پذیر توزیع شده است. باید گفت که زمین‌لرزه‌ای با قدرت شش ریشتر، یک‌شنبه‌شب هفته‌ی گذشته ولایت‌های شرق افغانستان را لرزاند و بیشترین تلفات و خسارات را در کنر برجای گذاشت.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 401 بازدید

با گسترش روزافزون دنیای دیجیتال و نفوذ ابزارهای تکنولوژیک به زندگی روزمره، تربیت فرزندان در این فضا به یکی از مهم‌ترین چالش‌ها و وظایف والدین تبدیل شده است. کودکان و نوجوانان امروز به دلیل دسترسی آسان به اینترنت، گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و دیگر ابزارهای دیجیتال، بیش از هر زمان دیگری در معرض محتواهای متنوع و تجربیات آنلاین قرار دارند. والدین در این میان وظیفه دارند که با آموزش سواد دیجیتال به فرزندان خود، آن‌ها را برای زندگی در این دنیای جدید آماده کنند. سواد دیجیتال نه‌تنها به معنای یادگیری کار با ابزارهای تکنولوژیک است، بلکه شامل توانایی تفکر انتقادی، ارزیابی صحیح اطلاعات و محافظت از خود در برابر خطرات موجود در فضای مجازی نیز می‌شود. کودکان و نوجوانان به طور طبیعی به تکنولوژی علاقه‌مند هستند و در بسیاری از مواقع سریع‌تر از بزرگسالان با آن سازگار می‌شوند. با این حال، این سرعت یادگیری به معنای توانایی مدیریت درست از این ابزارها نیست. به همین دلیل، والدین باید نقش فعالی در هدایت فرزندانشان در این مسیر داشته باشند. آن‌ها باید نه تنها نحوه استفاده از ابزارهای دیجیتال را به فرزندان خود بیاموزند، بلکه آن‌ها را در درک و تحلیل محتواها و اطلاعات موجود در فضای مجازی یاری دهند. از این رو، نقش والدین در ایجاد آگاهی و هدایت فرزندان در استفاده مسئولانه و هوشمندانه از تکنولوژی بسیار حائز اهمیت است. اهمیت آموزش سواد دیجیتال: گامی به سوی آینده سواد دیجیتال در دنیای امروز به یکی از مهم‌ترین نیازهای هر فرد تبدیل شده است. با گسترش اینترنت و رسانه‌های اجتماعی، کودکان و نوجوانان به‌طور مداوم با حجم عظیمی از اطلاعات مواجه می‌شوند. برخی از این اطلاعات ممکن است سودمند و آموزشی باشند، اما بخش بزرگی از آن‌ها نیز می‌تواند مضر، نادرست یا حتی خطرناک باشد. آموزش سواد دیجیتال به کودکان و نوجوانان به آن‌ها کمک می‌کند تا بتوانند به‌طور هوشمندانه از ابزارهای دیجیتال استفاده کنند و اطلاعات مفید را از اطلاعات نادرست و خطرناک تشخیص دهند. یکی از جنبه‌های مهم سواد دیجیتال، توانایی مقابله با مخاطرات اینترنت است. اینترنت مکانی است که در آن انواع خطرات مانند کلاهبرداری‌های آنلاین، محتواهای نامناسب و نقض حریم خصوصی وجود دارد. کودکان و نوجوانان که اغلب به‌صورت ناآگاهانه وارد این فضا می‌شوند، نیاز به آموزش‌های مناسبی دارند تا بتوانند از خود در برابر این تهدیدات محافظت کنند. والدین باید فرزندان خود را درباره این خطرات آگاه کنند و به آن‌ها بیاموزند که چگونه در مواجهه با چنین موقعیت‌هایی رفتار کنند. علاوه بر این، یکی دیگر از جنبه‌های مهم سواد دیجیتال، توانایی مصرف هوشمندانه محتوا است. کودکان و نوجوانان با دسترسی به اینترنت به راحتی می‌توانند به هر نوع محتوایی دسترسی پیدا کنند. برخی از این محتواها مناسب سن آن‌ها نیست و می‌تواند تأثیرات منفی بر روح و روان آن‌ها داشته باشد. والدین باید به فرزندان خود آموزش دهند که چگونه محتوای مناسب را انتخاب کنند و از محتواهای مخرب و نامناسب دوری کنند. نقش والدین در هدایت فرزندان در فضای مجازی والدین به عنوان نخستین معلمان فرزندان خود، نقشی اساسی در هدایت آن‌ها در فضای مجازی دارند. اولین قدم در این راه، ایجاد یک گفتگوی باز و شفاف با فرزندان است. والدین باید فضای مناسبی فراهم کنند تا فرزندان بتوانند به‌راحتی نگرانی‌ها و سوالات خود را مطرح کنند. این گفت‌وگو باید حول موضوعات مختلفی از جمله ایمنی در فضای مجازی، حفظ حریم خصوصی و رفتار مسئولانه در اینترنت باشد. ارتباط صمیمانه بین والدین و فرزندان به آن‌ها کمک می‌کند تا در مواجهه با مسائل و مشکلات فضای مجازی به والدین خود مراجعه کنند و از آن‌ها راهنمایی بگیرند. یکی دیگر از اقداماتی که والدین می‌توانند انجام دهند، تعیین محدودیت‌های زمانی و محتوایی برای استفاده از تکنولوژی است. استفاده مداوم و بی‌رویه از ابزارهای دیجیتال می‌تواند به مشکلات جسمی و روانی منجر شود. والدین باید محدودیت‌های مشخصی برای زمان استفاده از اینترنت و گوشی‌های هوشمند تعیین کنند و نظارت دقیقی بر محتوایی که فرزندان مشاهده می‌کنند، داشته باشند. این محدودیت‌ها باید با توجه به سن فرزند و نیازهای تحصیلی و تفریحی او تنظیم شوند تا بتوانند به سلامت و رفاه فرزندان کمک کنند. علاوه بر تعیین محدودیت‌ها، والدین باید فرزندان خود را درباره نحوه برخورد با تهدیدات آنلاین نیز آموزش دهند. کودکان باید بدانند که در صورت مواجهه با پیام‌های نادرست یا درخواست‌های نامطمئن چگونه رفتار کنند و به چه کسی اطلاع دهند. آن‌ها باید بیاموزند که اطلاعات شخصی خود را به اشتراک نگذارند و از تعامل با افرادی که نمی‌شناسند پرهیز کنند. آموزش این نکات به کودکان می‌تواند از آن‌ها در برابر بسیاری از خطرات فضای مجازی محافظت کند. ترویج استفاده مفید از ابزارهای دیجیتال یکی از مهم‌ترین جنبه‌های تربیت فرزندان دیجیتال، ترویج استفاده مفید و سازنده از تکنولوژی است. ابزارهای دیجیتال امکانات فوق‌العاده‌ای برای یادگیری و توسعه مهارت‌های خلاقانه فراهم می‌کنند. والدین می‌توانند با معرفی برنامه‌های آموزشی و اپلیکیشن‌های مناسب به فرزندان خود، آن‌ها را به سمت استفاده مثبت و مفید از تکنولوژی هدایت کنند. استفاده از بازی‌های آموزشی، نرم‌افزارهای یادگیری زبان و برنامه‌های تعاملی می‌تواند به کودکان کمک کند تا مهارت‌های تحصیلی و خلاقیت خود را تقویت کنند. همچنین، والدین باید از نرم‌افزارهای کنترل والدین برای نظارت بر فعالیت‌های آنلاین فرزندان خود استفاده کنند. این نرم‌افزارها به والدین امکان می‌دهند تا بر محتواهای مشاهده‌شده، زمان استفاده و فعالیت‌های فرزندشان در اینترنت نظارت داشته باشند و از دسترسی آن‌ها به محتواهای نامناسب جلوگیری کنند. اما در عین حال، این نظارت باید با احترام به حریم خصوصی فرزندان انجام شود تا اعتماد متقابل حفظ شود و فرزندان احساس نکنند که آزادی آن‌ها محدود شده است. در دنیای مدرن و دیجیتالی امروز، نقش والدین در تربیت فرزندان برای زندگی در فضای مجازی بسیار حیاتی است. آموزش سواد دیجیتال نه تنها به فرزندان کمک می‌کند تا از ابزارهای تکنولوژیک به شکل مؤثر و ایمن استفاده کنند، بلکه باعث می‌شود آن‌ها بتوانند با آگاهی و مسئولیت‌پذیری بیشتری در دنیای آنلاین حرکت کنند. ایجاد تعادل بین استفاده از تکنولوژی و زندگی واقعی، تربیت اخلاقی و مسئولانه در فضای مجازی و نظارت هوشمندانه، از جمله وظایف والدین در این عصر دیجیتال است. با ایجاد محیطی که در آن فرزندان بتوانند نگرانی‌ها و سوالات خود را در مورد فضای مجازی مطرح کنند و با توجه به نیازهای فیزیکی، روانی و اجتماعی آن‌ها، والدین می‌توانند فرزندان خود را به مصرف‌کنندگان هوشمند و آگاه در دنیای دیجیتال تبدیل کنند. هدف نهایی این است که فرزندان بتوانند از تکنولوژی به‌عنوان ابزاری مفید برای رشد و پیشرفت خود بهره ببرند و در عین حال از مخاطرات آن آگاه بوده و به شکل مسئولانه از آن استفاده کنند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 96 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که برای رسیدگی به کودکان و خانواده‌های زلزله‌زده در شرق افغانستان به ویژه در ولایت کنر به ۲۲ میلیون دالر بودجه نیاز دارد. این سازمان امروز (چهارشنبه، ۱۹ سنبله) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این بودجه را در یک طرح شش‌ماهه و برای رسیدگی به ۴۰۰ هزار نفر، شامل ۲۱۲ هزار کودک در مناطقی به‌شدت آسیب‌دیده از زمین‌لرزه، از جمله ولسوالی‌های چپه‌دره، نورگل و سوکی نیاز دارد. یونیسف در ادامه تاکید کرده است که این پول را در زمینه‌ی گسترش دسترسی به خدمات صحی اضطراری، تأمین دسترسی به آب پاک، بهبود خدمات صحی محیطی و بهداشت، مبارزه با سوءتغذیه، حمایت روانی اجتماعی و تضمین تداوم آموزش، به مصرف می‌رساند. همچنین صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد افزوده است که به ۱۳ هزار و ۲۰۰ خانواده کمک‌های نقدی اضطراری برای رفع نیازهای فوری‌شان و آمادگی برای زمستان ارائه می‌کند. اعلامیه به نقل از تاج‌الدین اویواله، مسوول دفتر یونیسف در افغانستان نوشته است: «انزوای جغرافیایی، کمبود زیربناها و هنجارهای اجتماعی عمیقا محافظه‌کارانه، وضعیت پس از زمین‌لرزه را به یکی از پیچیده‌ترین پاسخ‌های اضطراری تبدیل کرده است.» آقای اویواله تصریح کرد که یونیسف و همکارانش از همان روز اول در محل حاضر بوده و خدمات صحی، آب آشامیدنی سالم، حمایت روانی-اجتماعی و کمک‌های حیاتی را به خانواده‌ها و کودکان ارائه کرده‌اند، اما نیازها بسیار فراتر از این است. قابل ذکر است که زمین‌لرزه‌ای با شدت شش ریشتر یک شنبه‌شب هفته‌ی گذشته ولایت‌های شرق افغانستان را لرزاند و بیشترین تلفات و خسارات را در ولایت کنر برجای گذاشت. براساس آمار حکومت سرپرست، در این زمین‌لرزه دو هزار و ۲۰۵ نفر جان باخته و سه هزار و ۶۴۰ نفر زخمی شده‌اند. همچنین حکومت اعلام کرده است که براثر این زمین‌لرزه شش هزار و ۷۸۲ خانه نیز ویران شده‌اند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 154 بازدید

جوهره بنت عبدالعزیز السویدی، معاون نمایندگی دائم قطر در ژنو اعلام کرد که تضمین حق آموزش و کار زنان باید به‌عنوان بخشی اساسی از آینده  افغانستان مورد توجه جامعه‌ی جهانی قرار گیرد. خانم السویدی این اظهارات را در نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو مطرح کرده و گفته است که افغانستان با چالش‌های متعددی از جمله بحران اقتصادی، بیکاری، افزایش نیازهای انسانی، فقر، ناامنی غذایی، تغییرات اقلیمی، ادامه تحریم‌ها و بازگشت میلیون‌ها مهاجر روبرو است. او در ادامه تاکید کرد که جامعه‌ی جهانی باید به حمایت از بازسازی نهادهای افغانستان، رساندن کمک‌های بشردوستانه و حفظ گفتگو با تمام طرف‌های افغان ادامه دهد تا شرایط لازم برای تحقق صلح و بازگشت افغانستان به جامعه‌ی جهانی فراهم شود. وی در ادامه افزود که قطر در گفتگوهای خود با طرف‌های افغان همواره بر حقوق بشر تاکید کرده و موضوع مشارکت زنان، تضمین حق آنان در آموزش و کار و حفاظت از حقوق همه اقشار افغانستان را مطرح می‌کند. قابل ذکر است که پس از بازگشت حکومت سرپرست به قدرت، دولت رفتن دختران به مکتب‌های متوسطه و لیسه را ممنوع کرد. افزون بر آن، حکومت فعلی زنان را از بیشتر بخش‌های کاری، به‌ویژه اداره‌های دولتی و نهادهای غیردولتی، کنار گذاشته و محدودیت‌های گسترده‌ای بر حضور آنان در بازار کار وضع کرد؛ اقداماتی که با انتقادهای شدید جامعه‌ی جهانی روبرو شده است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 152 بازدید

منابع محلی از ولایت زابل می‌گویند که یک دختر ۲۱ ساله در مرکز این ولایت ‏با خوردن زهر خودکشی کرده است. دست‌کم دو منبع گفته‌اند که این دختر جوان عصر دیروز (سه‌شنبه، ۱۸ سنبله) در منطقه ‌‏«نمرو» از مربوطات ناحیه دوم شهر قلات به دلیل ازدواج ‏اجباری و خشونت خانوادگی به زندگی خود پایان داده است.‏ منبع در ادامه تاکید کرد که پدر این دختر یک هفته قبل او را خلاف میل‌اش به نکاح یک ‏مرد بزرگ‌تر از خودش درآورده بود.‏ منبع در ادامه افزوده است که خانواده‌ی این دختر اصالتاً اهل ولسوالی نوبهار ولایت زابل هستند، اما از مدتی به این طرف در ناحیه دوم شهر قلات زندگی‌ می‌کردند. مسوولان محلی حکومت سرپرست در ولایت زابل تا اکنون در مورد این رویداد اظهارنظر نکرده‌اند.‏ این حادثه در حالی رخ می‌دهد که امروز، ۱۰ سپتامبر، مصادف با روز جهانی ‏پیشگیری از خودکشی است.‏ باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، عدم دسترسی به خدمات صحی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها در بین زنان و جوانان بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 157 بازدید

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در پی درگیری‌های مسلحانه در جهان، خشونت علیه کودکان نیز افزایش یافته است. آقای گوترش با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که با افزایش خشونت علیه کودکان، آموزش بار دیگر در تیررس قرار گرفته است و هیچ کودکی نباید برای یادگیری، جان خود را به خطر بیندازد. وی در ادامه تاکید کرده است که باید از حق اساسی هر کودک برای آموزش در امنیت و صلح محافظت شود. همچنین سازمان ملل متحد در بهار سال جاری، در گزارشی نوشته بود که کودکان در کشورهای درگیر جنگ از استراحت کردن، بازی کردن و آموزش ایمن برخوردار نیستند. در گزارش این سازمان آمده بود که وضعیت کودکان در کشورهایی مانند افغانستان، کنگو، سومالیا و نایجریا نگران‌کننده است. بر اساس آمارها سازمان‌های بین‌المللی، تنها در سال ۲۰۲۳ میلادی، ‌۱۱۶۴۹ کودک در نتیجه‌ی درگیری‌های مسلحانه در سراسر جهان کشته و یا معلول شده‌اند. همچنین در سال ۲۰۲۳ میلادی سازمان ملل متحد استخدام ۳۴۲ پسر توسط حکومت فعلی و استفاده از آنها در جنگ و نقش‌های پشتیبانی را مستند کرده است. ۱۵۰ تن از این کودک‌سربازان در جنگ و ۱۹۲ تن دیگر آن‌ها در «نقش‌های پشتیبانی» استفاده شده‌اند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 163 بازدید

سازمان حفاظت از کودکان (save the children) اعلام کرده است که حدود ۳۷ هزار کودک زیر پنج سال و ۱۰ هزار زن باردار و شیرده در مناطق زلزله‌زده‌ی شرق افغانستان با سوءتغذیه حاد روبرو هستند. اين نهاد با نشر گزارشی گفته است که در مناطق زلزله‌زده در شرق افغانستان بیش از ۹۱ هزار نفر به حمایت تغذیه‌ای نیاز دارند و متاسفانه دست‌کم ۱۶ مرکز صحی آسیب دیده و یکی از این مراکز به‌طور کامل ویران شده است. سازمان حفاظت از کودکان در ادامه تاکید کرد که در سال جاری میلادی حدود ۸۰ کلینیک یا تیم صحی سیار و نزدیک به ۹ درصد کل مراکز صحی شرق کشور به‌‌دلیل کاهش کمک‌ها بسته شده‌ که بسته شدن این مراکز حدود ۵۶۴ هزار نفر را متاثر کرده است. در گزارش آمده است که در سراسر افغانستان، حدود ۴۲۲ مرکز صحی به‌دلیل کمبود بودجه بسته یا تعلیق شده که این مسئله دسترسی سه میلیون نفر به خدمات نجات‌بخش صحی را کاهش داده است. همچنین این نهاد در بخشی از گزارشش به زمین‌لرزه‌ و پس‌لرزه‌های آن در شرق کشور اشاره کرده و گفته است که این رویداد طبیعی سبب مرگ حدود دو هزار و ۲۰۰ نفر از جمله ۷۵۰ کودک شده؛ آن‌هم در زمانی که افغانستان با بحران سراسری سوءتغذیه کودکان دست‌وپنجه نرم می‌کند. در گزارش آمده است: «نزدیک به پنج میلیون کودک حدود ۲۰ درصد آن با کمبود مواد غذایی در سطح «بحران» یا «فوریت» مواجه‌اند و برآورد می‌شود که حدود ۳.۵ میلیون از این کودکان امسال دچار سوءتغذیه شوند.» این نهاد گفته که پس از زمین‌لرزه‌ی ۱ سپتامبر تا اکنون بیش از ۱۲ هزار نفر، از جمله ۷ هزار کودک را با ارائه‌ی خدمات حمایت کرده است. همچنین گزارش به نقل از سمیرا سید رحمان، رییس برنامه‌ها و بخش حمایتگری سازمان حفاظت از کودکان در افغانستان نوشته است که سوءتغذیه کودکان یک وضعیت اضطراری ملی است. زمین‌لرزه ویرانگر این بحران را عمیق‌تر خواهد کرد. با گذشت بیش از ده روز از زمین‌لرزه‌ی مرگ‌بار و پس‌لرزه‌های آن در ولایت‌های شرقی کشور، تا هنوز عملیات نجات و بیرون کشیدن اجساد از زیر آوارها جریان دارد. براساس آمار حکومت سرپرست، در این زمین‌لرزه در کنر دو هزار و ۲۰۵ نفر جان باخته و سه هزار و ۶۴۰ نفر دیگر زخمی شده‌اند. همچنین مسوولان دولتی اعلام کرده‌اند که براثر این زمین‌لرزه شش هزار و ۷۸۲ خانه در کنر ویران شده است.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 111 بازدید

یونسکو یا سازمان علمی و آموزشی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۴ میلادی حملات به مراکز آموزشی در سراسر جهان ۴۴ درصد افزایش یافته است. این سازمان همزمان با روز جهانی حفاظت از آموزش در برابر حملات، با نشر اعلامیه‌ای نسبت به افزایش چشمگیر حملات علیه مراکز آموزشی در سال ۲۰۲۴ میلادی هشدار داده و گفته است که ۸۵ میلیون کودک در سراسر جهان که در وضعیت‌های بحرانی زندگی می‌کنند، به مکتب و مراکز آموزشی نمی‌روند. در ادامه آمده است که در مناطق درگیر جنگ، حملات به مکاتب و مراکز آموزشی به سطح نگران‌کننده‌ای رسیده است و آینده صدها هزار کودک و نوجوان را به شدت به خطر انداخته است. سازمان علمی و آموزشی سازمان ملل متحد تاکید کرده است که تنها در سال ۲۰۲۴ میلادی ۴۱ هزار و ۳۷۰ مورد نقض جدی علیه کودکان در درگیری‌های مسلحانه در سراسر جهان ثبت شده که بی‌سابقه‌ترین سطح در ۳۰ سال اخیر است. یونسکو در ادامه افزوده است: «مکاتب و مراکز آموزشی که بر اساس حقوق بین‌الملل بشردوستانه باید در هر شرایطی محافظت شوند، اکنون در خط مقدم قرار دارند و تنها در سال ۲۰۲۴ میلادی هزار و ۲۶۵ مکتب هدف حمله قرار گرفته‌اند که نسبت به سال ۲۰۲۳ میلادی ۴۴ درصد افزایش یافته است.» همچنین سازمان عملی آموزشی سازمان ملل متحد در بخشی از اعلامیه‌اش گفته است که استفاده نظامی از مکاتب برخلاف حقوق بین‌الملل بشردوستانه در کشورهای اوکراین، غزه، میانمار، هائیتی و افغانستان روزبه‌روز رایج‌تر می‌شود. یونسکو در ۳۱ کشور بحران‌زده با بسیج شرکای محلی خود، راه‌حل‌های آموزشی عملی و همچنین حمایت‌های مادی و روانی-اجتماعی برای ده‌ها هزار دانش‌آموز و معلم، به‌ویژه در افغانستان، غزه، سودان، سوریه و اوکراین فراهم کرده است. همچنین این سازمان از همه طرف‌های درگیر در منازعات خواسته که به‌طور کامل به قطعنامه ۲۶۰۱ شورای امنیت سازمان ملل (مصوب ۲۰۲۱) و همچنین اعلامیه مدارس امن پایبند باشند.

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 191 بازدید

وقتی در کوچه‌های هرات قدم می‌زنی، صدای ازدحام مردم، بوی نان تازه از تنور و شور و حال بازار شاید این شهر را زنده و پرانرژی نشان دهد، اما اگر وارد دنیای زنان کارگر، به‌ویژه زنان داکتر شوی، داستان کاملاً متفاوت است. یکی از این زنان که سال‌ها درس خوانده، رنج کشیده و تنها طبابت را از آرزوهای کودکی‌اش حفظ کرده بود، حالا روایت تلخ و دردناکی از زندگی کاری‌اش در یکی از شفاخانه‌های خصوصی دارد. او به روزهایی اشاره می‌کند که هنوز دانشجوی طب بود. شب‌ها تا نیمه‌شب زیر چراغ کم‌نور، کتاب‌های قطور را ورق می‌زد و خواب و بیداری‌اش در هم می‌آمیخت، اما امید داشت. امید داشت روزی روپوش سفید به تن کند و مادران، کودکان و بیماران با نگاه پر از امید به سویش بیایند و او را چون فرشته‌ای ببینند که دردشان را تسکین می‌دهد. اما وقتی فارغ‌التحصیل شد و نخستین بار پا به یکی از شفاخانه‌های خصوصی گذاشت، همه‌چیز آن‌قدر روشن و زیبا نبود که تصور می‌کرد. در همان هفته‌های نخست، مدیر شفاخانه که مردی پرمدعا و صاحب نفوذ بود، با حرف‌هایی او را تکان داد. ابتدا در قالب شوخی و کنایه، و سپس با سخنانی مستقیم که هیچ ربطی به طبابت نداشت. پیشنهادهای شرم‌آور، درخواست‌های پنهان و گاهی آشکار، قلب این داکتر جوان را می‌لرزاند و او را میان وظیفه‌اش و حفظ عزت نفسش گرفتار می‌کرد. او می‌گوید هر بار که مجبور بود با مدیر صحبت کند، دستانش سرد می‌شد و نفسش به شماره می‌افتاد. او داکتر بود، اما در برابر نگاه‌های آلوده و لبخندهای کثیف مدیر، خود را مثل یک بیمار بی‌دفاع می‌دید. این تجربه تلخ، آغاز کابوس زندگی کاری‌اش بود. او تنها نبود؛ نرس‌ها و همکاران زن دیگر نیز از همین زخم‌ها رنج می‌بردند. آنها هر روز ساعت‌های طولانی کار می‌کردند، اما در ازای این تلاش تنها پنج تا هفت هزار افغانی حقوق می‌گرفتند که اغلب ماه‌ها به تأخیر می‌افتاد. یکی از نرس‌ها یک روز آرام در گوشش گفت: «اگر همین حقوق ناچیز را هم نگیرم، کودکانم شب‌ها گرسنه می‌خوابند؛ به همین دلیل باید تمام تحقیرها و توهین‌ها را تحمل کنم.» او بارها شاهد گریه‌های خاموش این نرس‌ها بود؛ زنانی که پس از دوازده ساعت کار سخت، در گوشه‌ای از شفاخانه اشک‌های‌شان را با آستین پاک می‌کردند و دوباره با لبخندی اجباری به استقبال بیماران می‌رفتند. تبعیض و بی‌عدالتی در این شفاخانه مثل خوره به جان همه زده بود و روحشان را می‌خورد. داکتران مرد با حقوق‌های بالاتر و احترام بیشتری کار می‌کردند. اگر اشتباهی می‌کردند، با گذشت و آرامش از کنار آن می‌گذشتند، اما اگر یک داکتر زن کوچک‌ترین لغزشی داشت، همان روز آوازه‌اش در همه جا می‌پیچید و حیثیتش لکه‌دار می‌شد. زنان همیشه زیر ذره‌بین بودند، حتی در ساده‌ترین رفتارهای‌شان. اگر با مریض بیش از حد معمول صحبت می‌کردند، اگر چند دقیقه بیشتر از زمان معمول با همکار مرد حرف می‌زدند، یا اگر صدایشان کمی بلندتر می‌شد، فوراً برچسب می‌خوردند و آبروی‌شان بازیچه دست دیگران می‌شد. این فضای خفه‌کننده هر روز بیش‌تر روح او را فرسوده می‌کرد. شب‌ها که به خانه برمی‌گشت، سرش را روی بالین می‌گذاشت و در سکوت گریه می‌کرد. مادرش فکر می‌کرد از خستگی و درد بیماران اشک می‌ریزد، اما حقیقت چیز دیگری بود؛ او از انسان‌ها، از بی‌عدالتی‌ها، از نگاه‌های آلوده و از فشارهایی که بر او و همکاران زن وارد می‌شد، به شدت خسته و دل‌شکسته بود. او می‌گوید بارها با خود فکر کرده بود کاش هرگز داکتر نمی‌شد؛ کاش همان دختر ساده روستایی می‌ماند تا امروز این همه زخم و درد بر دل نداشت. اما هر بار که به یاد شاگردان جوانی می‌افتاد که تازه وارد دانشکده طب شده‌اند و او را الگوی خود می‌دانند، دلش نرم می‌شد و به خودش می‌گفت: «اگر من هم بروم و تسلیم شوم، پس چه کسی برای این دختران خواهد ماند تا راه علم را ادامه دهند؟» او ماند، اما ماندنش به معنای آرامش نبود. روز به روز فضای شفاخانه بیشتر شبیه یک تجارت‌خانه بی‌رحم می‌شد. مدیران تنها به فکر منافع مالی بودند، بیماران برای‌شان فقط «عدد» و پرسونل طبی «ابزار» محسوب می‌شدند. هیچ نهادی برای حمایت از داکتران و نرس‌ها وجود نداشت. وزارت صحت عامه در کاغذ وعده‌های زیبا می‌داد، اما در عمل نه نظارتی بود و نه حمایتی دیده می‌شد. این سکوت اجباری، دردناک‌ترین بخش زندگی او بود. اگر جرأت می‌کرد و از آزار و فشارها سخن می‌گفت، نه تنها شغلش را از دست می‌داد، بلکه در جامعه‌ای پر از قضاوت، خودش متهم و طرد می‌شد. همین ترس بود که باعث می‌شد او و صدها زن دیگر در این شهر و سراسر کشور، با زخم‌های پنهان زندگی کنند و لب به شکایت باز نکنند. گاهی مقابل آیینه می‌ایستاد و با خود می‌گفت: «تو داکتر هستی، اما چرا چشمانت این‌قدر خسته و پر از اشک است؟ چرا روپوش سفیدی که باید نماد غرور باشد، بوی غم می‌دهد؟» با همه‌ی این دردها، او هنوز کورسویی از امید را در دل زنده نگه داشته است. هر بار که شاگردانش در دانشگاه با شور و شوق به او نگاه می‌کنند، به خودش می‌گوید: «شاید هنوز ارزش داشته باشد که بمانم، شاید همین ماندن خاموش و پر از زخم من، الهام‌بخش نسلی شود که فردا بتوانند این فضای مسموم را تغییر دهند.» اما خودش می‌داند که این راه، پر از سنگلاخ و خونین است و بسیاری در همین مسیر از پا می‌افتند. داستان او فقط داستان یک نفر نیست؛ بلکه بازتاب زندگی صدها داکتر و نرس زن در افغانستان است؛ زنانی که با هزاران امید وارد شفاخانه‌ها می‌شوند، اما در پشت درهای بسته به جای احترام و عدالت، با تحقیر و سکوت اجباری روبه‌رو می‌شوند. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


3 هفته قبل - 123 بازدید

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که ۷۳۱ کودک به شمول دختران در نتیجه زمین‌لرزه‌ی مرگ‌بار کنر جان باخته‌اند. این سازمان با نشر گزارشی گفته است که از این میان، ۳۹۳ تن آنان دختر و ۳۳۸ تن دیگرشان پسر بودند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل گفته که ۱۹ هزار و ۷۸۱ کودک در نتیجه‌ی زمین‌لرزه و پس‌لرزه‌های آن در کنر آسیب دیده‌اند. در ادامه آمده است که از میان بیش از ۱۹ هزار کودک آسیب‌دیده، ۱۰ هزار و ۲۹۹ تن آنان دختر و ۹ هزار و ۴۸۲ تن دیگرشان پسر هستند. در بخشی از گزارش تاکید شده است که این تعداد کودکان در نتیجه‌ی زمین‌لرزه‌ی بزرگ ۶ و ۶.۲ ریشتری و سه پس‌لرزه‌ی بالاتر از ۵ ریشتری در کنر قربانی شدند. صندوق حمایت از کودکان افزوده است که در نتیجه‌ی این رویداد طبیعی، بیش از دوهزار و ۲۰۵ تن کشته و سه هزار ۶۴۰ تن زخمی شده‌اند. یونیسف تصریح کرد که بیشتر افراد آسیب‌دیده از زمین‌لرزه، کودکان هستند. در گزارش آمده است که با ارائه‌ی خدمات فوری در بخش‌های صحی، تغذیه، آب آشامیدنی، حمایت روانی- اجتماعی و کمک نقدی، از کودکان آسیب‌دیده حمایت می‌کند. یونیسف افزوده که بیش از شش هزار و ۷۰۰ خانه‌ی مسکونی نیز در نتیجه‌ی زمین‌لرزه و پس‌لرزه‌های آن به صورت جزئی یا کامل تخریب شده است. با گذشت بیش از ده روز از زمین‌لرزه‌ی مرگ‌بار و پس‌لرزه‌های آن در ولایت‌های شرقی کشور، تا هنوز عملیات نجات و بیرون کشیدن اجساد از زیر آوارها جریان دارد. براساس آمار حکومت سرپرست، در این زمین‌لرزه در کنر دو هزار و ۲۰۵ نفر جان باخته و سه هزار و ۶۴۰ نفر دیگر زخمی شده‌اند. همچنین مسوولان دولتی اعلام کرده‌اند که براثر این زمین‌لرزه شش هزار و ۷۸۲ خانه در کنر ویران شده است.

ادامه مطلب