گروه هنری دختران «نیما» با ارسال نامه‌ای سرگشاده به آدرس دفتر اولاف شولتس، صدراعظم آلمان از او خواسته‌اند که از حقوق زنان و دختران در افغانستان حمایت کند، زیرا افغانستان برای آن‌ها به یک قفس تبدیل شده و راهی برای رفتن و جایی برای زندگی کردن یا ماندن ندارند. این گروه هنری روز گذشته (دوشنبه، ۲۸ حوت) نامه‌ی سرگشاده را به آدرس دفتر اولاف شولتس، صدراعظم آلمان فرستاده و گفته‌اند که پس از تسلط حکومت سرپرست در افغانستان، تمامی روزنه‌های امید به‌روی زنان و دختران بسته شده است. آنان می‌گویند که حکومت فعلی مکاتب، دانشگاه‌ها، کار و حضور در اجتماع را از زنان و دختران افغانستان گرفته است. گروه دختران هنری نیما که تعدادشان به ۱۵ دختر هنرمند می‌رسد. در نامه آمده است که زنان و دختران افغانستان هر روز خود را زیر ظلم و شکنجه سپری می‌کنند و شاهد اعدام شهروندان، نکاح اجباری زنان و دختران و... هستند. در ادامه آمده است که زنان افغان در کنج خانه‌‌های خود دچار یک مصیبت کلان هستند. گروه هنری دختران نیما تاکید کردند: «ما انتظار داریم که کشور قدرتمند آلمان به حقوق زنان و دختران این سرزمین توجه جدی داشته باشد و این حکومت را به رسمیت نشناسد و از حقوق زنان و دختران افغانستان حمایت و دفاع کند.» آنان افزوده‌اند: «ما از شما چیز زیادی نمی‌خواهیم، فقط برای نجات زندگی خود، برای نجات رویا و اهداف خود، برای حق انسانی خود دست به سوی شما دراز می‌کنیم که شما امیدی برای ما باشید. فقط یک فرصت برای نجات زندگی دوباره می‌خواهیم.» در حالی گروه هنری دختران نیما نامه‌ی سرگشاده به صدراعظیم آلمان ارسال می‌کند که بیش از دو سال می‌شود که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. علی‌رغم واکنش‌ها و محکومیت‌های جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیم‌شان درباره‌ی آموزش زنان و دختران عقب‌نشینی نکرده‌اند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است. براساس آمارهای سازمان ملل متحد، براثر این دستورات حکومت فعلی بیش از دو میلیون دختر در افغانستان از آموزش و تحصیل بازمانده‌اند.

خانواده سلطنتی هلند برای قدردانی از فعالیت‌های لیلا حیدری، بنیان‌گذار کمپ و مرکز آموزشی مادر که در زمینه درمان معتادان و آموزش زنان و دختران افغانستان فعالیت می‌کند، نشان «گئوزن‌پنینگ» (Geuzenpenning) را به او اهدا کرد. نشان گئوزن، معروف به نشان شجاعت، که از عالی‌ترین نشان‌های سلطنتی هلند به شمار می‌رود با حضور مارگریت، شاهدخت هلند، و ده‌ها تن از مقام‌های دولتی و کنشگران حقوق بشر به لیلا حیدری، فعال اجتماعی افغان اهدا شد. در بیانیه‌ای خانواده سلطنتی هلند آمده است که شاهدخت مارگریت، با اهدای این مدال به لیلا حیدری «از کار شجاعانه او» قدردانی کرد. لیلا حیدری، ازدواج در خوردسالی تا مدیریت کمپ درمان معتادان همچنین سایت نشان گئوزن در مطلبی جزئیاتی از زندگی لیلا حیدری منتشر کرد. در این مطلب آمده است که لیلا حیدری متولد ۱۹۸۷ در یک خانواده افغان در پاکستان است که پس از مدتی اقامت در پاکستان به ایران پناه بردند. لیلا در ۱۲ سالگی در ایران با یک مرد روحانی ازدواج کرد و در ۱۳ سالگی نخستین فرزندش را به دنیا آورد. او در ۱۹ سالگی از شوهرش جدا شد و طبق قوانین اسلامی، سه فرزندش نزد پدرشان باقی ماندند. لیلا حیدری از آن پس به تحصیل پرداخت و در رشته‌های ادبیات فارسی، الهیات و روان‌شناسی تحصیل کرد. او همچنین در زمینه فیلم‌سازی نیز کار کرده است. براساس معلومات موجود خانم حیدری در سال ۲۰۰۹ میلادی و هنگام بازگشت از ایران به افغانستان با اعتیاد برادرش حکیم و دشواری‌های زندگی او مواجه شد و تصمیم گرفت برای کمک به برادر خود و دیگر معتادان به مواد مخدر، مرکز درمانی کوچکی ایجاد کند. این مرکز به‌سرعت رشد کرد و از سوی متقاضیان به «کمپ مادر» شهرت یافت و به یکی از مراکز مهم درمان معتادان در کابل تبدیل شد. در ادامه آمده است که خانم حیدری برای تامین هزینه‌های کمپ مادر، رستورانی به نام تاج‌بیگم تاسیس کرد که به یکی از رستوران‌های پرجنب‌وجوش کابل بدل شد. او بعد از بسته شدن رستوران تاج‌بیگم خانم حیدری فعالیت خود را با ایجاد «مرکز آموزشی مادر»، با هدف ارائه برنامه‌های آموزشی به زنان و دختران ادامه داد. در بیانیه خانواده سلطنتی هلند آمده است «مرکز آموزشی مادر»، که سال ۲۰۲۱ میلادی تاسیس شد، امکان آموزش و درآمدزایی را برای دختران و زنان زیادی فراهم کرد. در ادامه آمده است که زنان و دختران این مرکز در زمینه نقاشی، دوزندگی و طراحی لباس، بافت قالیچه و ساخت جواهرات آموزش می‌بینند و از این طریق کسب درآمد می‌کنند. [caption id="attachment_11473" align="aligncenter" width="310"] مدال گئوزن (Geuzenpenning)[/caption] نشان گئوزن چیست؟ مبارزان هلندی که در جنگ جهانی دوم شرکت داشتند، بنیاد نشان گئوزن را در سال ۱۹۸۷ میلادی تاسیس کردند. این نشان هر سال به مبارزان راه آزادی و فعالان حقوق بشر که در حمایت از دموکراسی و ضد دیکتاتوری فعالیت می‌کنند اهدا می‌شود. در سال ۲۰۱۱ میلادی، سیما ثمر، رییس کمیسیون حقوق بشر دولت پیشین افغانستان، به‌خاطر دفاع از زنان و حقوق بشر این مدال را به دست آورده بود.

کارن ملکیور، عضو پارلمان اروپا می‌گوید که زنان و دختران هزاره در افغانستان به دلیل هویت قومی‌شان، با ظلم و ستم بیشتری مواجه هستند. خانم ملکیور این اظهارات را در صحبت در پارلمان اروپا مطرح کرده و گفت: «برای زنان هزاره، قومیت آن‌ها لایه‌ی دیگری از ظلم و ستم را به واقعیت بی‌رحمانه‌ای که صرفا با زن بودن با آن روبرو هستند، اضافه می‌کند.» وی در صحبت‌هایش تاکید کرد که اکنون حکومت فعلی در افغانستان رویاهای زنان و دختران را ربوده‌ است، زنان در خانه‌های‌شان در قفس هستند و یک نسل تحت سلطه‌ی حکومت سرپرست رنج می‌برند. به گفته‌ی او، در حالی‌که جهان «معامله‌گرانه» و با «سکوت» وضعیت زنان و دختران افغانستان را تماشا می‌کند، ما باید به حرف زدن در مورد وضعیت این کشور ادامه بدهیم. خانم ملکیور تاکید کرد: «آیا ما نسلی خواهیم بود که چشمان خود را بسته است؟ یا ما نسلی هستیم که برای حق‌ آموزش، حق کار و به سادگی حق وجود داشتن زنان افغانستان مبارزه می‌کند؟» این در حالی است که پارلمان اروپا دیروز (پنج‌شنبه، ۲۴ حوت) با صدور قطعنامه‌ای، گفته بود که حکومت سرپرست عملا زنان و دختران را از زندگی عمومی حذف کرده‌ است و این به‌مثابه‌ی آزار جنسی و آپارتاید جنسیتی است. اعضای پارلمان اروپا در این قطعنامه از حکومت سرپرست خواسته‌اند که به حقوق زنان و دختران احترام بگذارند و مجازات افراد متهم در ملأ عام را متوقف کنند. در حالی این عضو پارلمان اروپا از علمکرد حکومت فعلی انتقاد می‌کند که زنان و دختران در افغانستان با محدودیت‌های شدید مواجه هستند. زنان و دختران افغانستان حق آموزش، حق کار و حق فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی ندارند.

باوجود سرکوب و وضع محدودیت علیه زنان و دختران در افغانستان، جوزپ بورل، مسوول سیاست خارجی اتحادیه‌ی اروپا در تازه‌ترین اظهار نظرش گفته است که در افغانستان تحت کنترل حکومت سرپرست، آپارتاید جنسیتی وجود دارد. آقای بورل این اظهارات را در نشست سالانه شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره‌ی همکاری این سازمان با اتحادیه اروپا بیان کرده است. او در این نشست گفت: «به نظر می‌رسد که افغانستان فراموش شده است، اما وضعیت بشردوستانه، اقتصادی، سیاسی و حقوق بشری نگران کننده‌است. در افغانستان یک آپارتاید جنسیتی وجود دارد. این وضعیت نمی‌تواند تحمل شود.» وی بر اجرای قطعنامه ۲۷۲۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره‌ی افغانستان تاکید کرده و گفت که برای اجرای قطعنامه، به فشار و تعامل ضرورت است. این قطعنامه چندی پیش در راستای اجرای توصیه‌های «ارزیابی مستقل افغانستان» تصویب شد. قابل ذکر است که در این قطعنامه از دبیرکل سازمان ملل متحد خواسته شده که در مشوره با اعضای شورای امنیت، بازیگران و ذی‌نفعان مرتبط به افغانستان، از جمله مقام‌های حکومت فعلی، زنان، جامعه‌ی مدنی و کشورهای منطقه یک نماینده‌ی ویژه در مورد افغانستان با تخصص قوی در مورد حقوق‌‌بشر و جنسیت، تعیین کند. شورای امنیت سازمان ملل متحد گفته است که این نماینده ویژه باید توصیه‌های ارزیابی مستقل افغانستان را بدون لطمه زدن به مأموریت یوناما و‌ فرستاده ویژه دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان، اجرایی کند. باید گفت که حکومت فعلی پس از تسلط خود بر افغانستان، محدودیت شدید بر زنان و دختران وضع کرده‌ است. در حال حاضر زنان و دختران افغانستان از کار و آموزش و دیگر فعالیت‌های اجتماعی محروم هستند.

با وجود منع آموزش و اشتغال زنان از سوی حکومت سرپرست، برنامه توسعه‌ی سازمان ملل متحد (UNDP) اعلام کرده است که برای بیش از ۱۶ هزار زن و دختر در سراسر افغانستان، «فرصت‌های شغلی کوتاه‌مدت» ایجاد کرده است. این برنامه این اظهارات را در حساب کاربری ایکس خود نوشته است. برنامه ‌توسعه‌ی سازمان ملل متحد تاکید کرد که خانواده‌هایی‌که سرپرستی آنان را زنان بر عهده دارند، برای تأمین نیازهای‌شان با مشکلات جدی مواجه هستند. این در حالی است که این نهاد چند وقت پیش نیز گفته بود که پروژه‌ای را به منظور توان‌مند‌سازی ۷۵ هزار زن کارآفرین در افغانستان راه‌اندازی کرده است. در ادامه آمده است که پروژه‌ای توان‌مند‌سازی برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل، زنان کارآفرین را قادر ساخته است که تجارت‌ها را مدیریت کرده و برای زنان و مردان زمینه‌ی کار نیز فراهم کنند. در حالی سازمان ملل متحد بر حمایت از کار زنان تاکید می‌کند که حکومت سرپرست در بیش‌تر از دوونیم سال گذشته محدودیت‌های زیادی بر زنان وضع کرده است. محدودیت‌های حکومت فعلی بر کار زنان به‌ویژه در نهادهای غیردولتی داخلی و خارجی باعث شده است که ده‌ها هزار زن در کشور خانه‌نشین و چالش‌های زیادی بر سر راه ارائه کمک‌های بشردوستانه به مردم نیز ایجاد گردد. سازمان‌های امدادرسان و کشورهای جهان، همواره خواستار لغو محدودیت‌ها بر کار زنان شده‌اند.