برچسب: آموزش

6 ماه قبل - 125 بازدید

نویسنده: مهدی مظفری عوامل مؤثر در كارآفرينی زنان را می‌توان در چهار بعد فردی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی بررسی کرد. در شماره پیشین عوامل فردی مؤثر بر اشتغال زنان مورد بررسی قرار گرفت. بیان شد که توجه به انگیزه‌ها، ویژگی‌های شخصیتی و مشخصات جمعیتی زنان در حوزه اشتغال حائز اهمیت است و همۀ آن مؤلفه‌ها شرایط و بستر لازم برای حضور زنان در عرصه کار را فراهم می‌کنند یا موانعی را بر سر راه آنان ایجاد می‌نمایند. در این شماره مقاله، به عوامل پیشرفت و پسرفت فرهنگی مؤثر در اشتغال زنان افغان را پی می‌‌گیریم. تأثیر مخرب فرهنگ اقتدارگرا و مردسالار بر جامعه زنان: واکاوی ابعاد مختلف فرهنگ اقتدارگرا و مردسالار، ریشه در باورهای سنتی و کلیشه‌های جنسیتی دارد که از دیرباز بر جامعه افغانستان سایه افکنده است. این فرهنگ، با تسلط نگاهی نابرابر بر دختران از دوران کودکی، مسیر تربیت و اجتماعی شدن آنها را منحرف می‌کند و پیامدهای مخربی را بر اعتماد به نفس، هویت و توانایی‌های آن‌ها به جای می‌گذارد. تربیت در سایه مردسالاری: زخمی بر پیکر هویت و توانایی دختران مردسالاری که به تار و پود فرهنگ افغانستان ریشه دوانده، نه تنها بر ساختارهای اجتماعی و سیاسی سایه افکنده، بلکه در ظریف‌ترین لایه‌های تربیت و پرورش کودکان نیز نفوذ کرده و پیامدهای ناگواری بر دختران این کشور برجای گذاشته است. در ادامه به برخی از این پیامدها می‌پردازیم: ۱. تضعیف اعتماد به نفس: از نخستین سال‌های زندگی، القائات تحقیرآمیز و محدودکننده به دختران در مورد جایگاه و توانایی‌هایشان آغاز می‌شود. این باورهای مخرب که از طریق خانواده، مدرسه و جامعه به آنها منتقل می‌شود، عزت نفس دختران را خدشه‌دار می‌کند و مانع از شکوفایی استعدادها و توانایی‌های ذاتی آنها می‌شود. دخترانی که در معرض چنین القائاتی قرار می‌گیرند، خود را باور ندارند و جرأت ابراز وجود و دنبال کردن علایق و اهدافشان را از دست می‌دهند. ۲. تعمیق حس حقارت و خودکم‌بینی: تبعیض‌های جنسیتی که در رفتارها و گفتار اطرافیان نسبت به دختران نمود پیدا می‌کند، به تدریج درونی شده و حس حقارت و خودکم‌بینی را در آنها پرورش می‌دهد. القاب تحقیرآمیز، مقایسه‌های نابرابر با پسران و محدودیت‌های اعمال‌شده در زمینه‌های مختلف، عزت نفس دختران را جریحه‌دار می‌کند و مانع از رشد و بالندگی آنها در عرصه‌های مختلف تحصیلی، اجتماعی و شخصی می‌شود. این حس حقارت نه تنها مانع از پیشرفت دختران می‌شود، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز افسردگی، اضطراب و سایر مشکلات روحی و روانی در آنها نیز باشد. ۳. محدودیت در انتخاب‌ها: فرهنگ مردسالار با تحمیل نقش‌های از پیش تعیین‌شده برای دختران، آزادی و حق انتخاب را از آنها سلب می‌کند و مسیر زندگی آنها را به قهقرا می‌کشاند. در این جوامع، از دختران انتظار می‌رود که صرفاً وظایف خانه‌داری و مراقبت از فرزندان را بر عهده بگیرند و از دنبال کردن علایق و استعدادهای خود در سایر زمینه‌ها محروم می‌شوند. این محدودیت‌ها نه تنها مانع از شکوفایی استعدادهای دختران می‌شود، بلکه به ضرر کل جامعه نیز خواهد بود، چرا که از نیمی از توانایی‌ها و خلاقیت‌های بشری برای پیشرفت و توسعه استفاده نمی‌شود. تربیت در سایه مردسالاری، زخمی عمیق بر پیکر هویت و توانایی دختران است. برای رهایی از این آسیب‌ها و ساختن جامعه‌ای عادلانه و برابر، ضروری است که با تبعیض‌ها و باورهای مردسالارانه مبارزه کنیم و به دختران فرصت دهیم تا در فضایی آزاد و بدون محدودیت، استعدادها و توانایی‌های خود را شکوفا کنند. تبعیض‌های ریشه‌دار در اشتغال زنان در دنیایی که داعیه‌ی برابری و عدالت سر می‌دهد، تبعیض جنسیتی در اشتغال در برخی کشورها (مثل افغانستان) همچنان ریشه‌ای عمیق و گره‌ای کور به شمار می‌رود. نگاهی ظلم‌آلود به جنسیت، تمام فرصت‌های شغلی را به دو دسته تقسیم می‌کند و زنان را از نیمی از حق و حقوق طبیعی خود محروم می‌کند. این تبعیض، گویی پرده ظلمت ضخیمی بر چشمان کارفرمایان می‌کشد و شایستگی‌ها و توانایی‌های زنان را نادیده می‌گیرد. استعدادها در سایه‌ی تعصبات جنسی نهفته می‌مانند و نیمی از جامعه از فرصت شکوفایی و بالندگی محروم می‌شوند. عده کثیری از زنان افغان از اشتغال و کسب معیشت محروم اند. آن اقلیتی از زنان افغان هم که در چرخه اشتغال مشغول هستند، با تبعیض آشکار روبرو هستند. ستم مضاعف بر زنان شاغل، در تبعیض آشکار در زمینه حقوق و مزایا خود را نشان می‌دهد. دستمزدهای نابرابر، مزایای ناچیز و شرایط شغلی نامناسب، زخمی عمیق بر پیکره‌ی عدالت شغلی می‌زنند و حقوق اولیه‌ی زنان را پایمال می‌کنند. این تبعیض، ظلمی آشکار است که نه تنها معیشت و رفاه زنان را به خطر می‌اندازد، بلکه ارزش و احترام آنان را نیز در جامعه خدشه‌دار می‌کند. مبارزه با موانع پیشرفت در اشتغال زنان مسیر پیشرفت و تعالی برای زنان شاغل، مملو از موانع نامرئی است. گویی سقف شیشه‌ای در بالای سرشان وجود دارد که مانع از پرواز و اوج‌گیری آنان می‌شود. تعصبات جنسی، فرصت‌های برابر برای رشد و ارتقا را از زنان سلب می‌کند و آنان را در وضعیتی ناعادلانه قرار می‌دهد. استعدادها و توانایی‌هایشان نادیده گرفته می‌شود و موانعی نامرئی بر سر راه پیشرفتشان تراشیده می‌شود. تبعیض جنسیتی در اشتغال، چالشی عمیق و ریشه‌دار است که عدالت، شایسته‌سالاری و حقوق اولیه‌ی زنان را نشانه گرفته است. تا زمانی که این نگاه نابرابر حاکم باشد، نیمی از جامعه از فرصت‌های برابر محروم خواهند ماند و بالندگی و شکوفایی جامعه نیز در سایه‌ی این تبعیض، به مخاطره خواهد افتاد. راه درازی در پیش است و برای ریشه‌کن کردن این معضل نیازمند عزم و اراده‌ای راسخ و همتی بلند از سوی آحاد جامعه، کارفرمایان، قانون‌گذاران و دولتمردان هستیم. ترویج فرهنگ برابری، اجرای قوانین حمایتی و ایجاد فرصت‌های برابر، گام‌هایی اساسی در جهت از بین بردن تبعیض جنسیتی در اشتغال و احقاق حقوق زنان خواهد بود. آموزش و آگاهی‌رسانی: ارتقای سطح آگاهی و دانش زنان در زمینه حقوق خود، هویت و توانایی‌هایشان، گامی اساسی در جهت توانمندسازی آنها و رهایی از قیدوبندهای فرهنگ مردسالاری است. حمایت از تشکل‌های زنان: تقویت و حمایت از تشکل‌های صنفی و مدنی زنان، بستری برای مشارکت فعال آنها در عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی فراهم می‌کند و صدای آنها را به گوش جهانیان می‌رساند. تغییر نگرش‌ها: تغییر نگرش‌های سنتی و مردسالارانه در خانواده، مدارس و جامعه، نیازمند تلاش جمعی و همه‌جانبه است تا دختران و زنان بتوانند در فضایی عاری از تبعیض و نابرابری، به شکوفایی استعدادها و توانایی‌های خود بپردازند. رهایی از فرهنگ مردسالار، نه تنها ضرورتی انکارناپذیر برای زنان، بلکه گامی حیاتی در جهت ساخت جامعه‌ای عادلانه، توسعه‌یافته و انسانی برای همه آحاد جامعه است. همه باید دست در دست هم دهیم تا زمینه‌های شکوفایی و بالندگی تمام اعضای جامعه، فارغ از جنسیت، فراهم شود و شاهد افغانستانی باشیم که در آن عدالت و برابری حرف اول را می‌زنند.

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 157 بازدید

وب‌سایت خبری «عرب نیوز»، گزارش داده است که پس از محرومیت‌های آموزشی دختران در افغانستان، کارآفرینان زن تلاش دارند تا جای‌گاهی برای توان‌مندسازی و استقلال زنان در این کشور فراهم کنند. در گزارش آمده است که هم‌زمان با تشدید محدودیت‌‌های حکومت سرپرست در برابر زنان و دختران افغانستان، حذف آنان از مکان‌های عمومی و منع ورودشان به مکتب و دانشگاه‌ها، شماری از کارآفرینان زن به ایجاد شغل‌های خصوصی روی آورده‌اند. در ادامه آمده است که تنها در حوزه‌ی غرب افغانستان و هرات دست‌کم ۸۰۰ جواز کاری در سه سال اخیر برای زنانی که کسب‌و‌کارهای کوچکی را راه‌اندازی کرده‌اند، صادر شده است. سایت خبری «عرب نیوز» گفته است که شغل‌های فراهم شده تحت رهبری زنان است و آنان در بخش‌های مانند پوشاک، قالین‌بافی، نقاشی و مینیاتوری، تولید مواد غذایی، فرآوری و بسته‌بندی فعالیت دارند. در ادامه آمده است: «با توجه به این‌که زنان فقط تا زمانی‌که برای زنان و در میان زنان کار می‌کنند؛ مجاز به کار هستند، عبور از محدودیت‌ها آسان نیست. این موضوع به دلیل تحریم‌های موجود و اقتصاد شکننده افغانستان پیچیده‌تر شده است.» در این گزارش، چالش‌های حقوقی و مالی از عمده‌ترین مشکل‌های کاری کارآفرینان زن در افغانستان عنوان شده است. «عرب نیوز»، به نقل از کارآفرینان زن نگاشته که فراهم‌کردن فرصت‌های شغلی برای زنان دیگر به معنای ایفای مسوولیت اجتماعی و تحقق انرژی  نهفته در جامعه از سوی سایر زنان افغانستانی است. در گزارش آمده است که فراهم‌کردن کسب‌وکارهای کوچک از سوی زنان در افغانستان، منجر به کاهش نابرابری جنسیتی، افزایش مشارکت اجتماعی زنان و تحکیم بنیاد خانواده می‌شود. با تسلط حکومت سرپرست در افغانستان، نرخ اشتغال در سراسر این کشور به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است. این وضعیت با محدودیت‌های که حکومت فعلی به‌طور پیوسته بر مشارکت زنان در بخش عمومی، آموزش‌های متوسطه و عالی و حرکت زنان اعمال کرده‌اند، تشدید می‌شود. زنان، باوجود محدودیت‌های وضع شده در افغانستان، تلاش دارند تا کسب‌و‌کارهای خصوصی را راه‌اندازی کرده و از این طریق از سایر دختران و خانواده‌های شان کمک کنند.

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 143 بازدید

عبدالقیوم روحانی، والی حکومت سرپرست در ولایت خوست می‌گوید که افغانستان میلیون‌ها جوان تحصیل کرده خود را در چهل سال گذشته از دست داده است. خبرگزاری باختر که تحت کنترول حکومت فعلی قرار دارد، گزارش داده است، آقای روحانی این اظهارات را در نشستی در دانشگاه خوست در مطرح کرده است که برخی از مقامات بلند پایه حکومت سرپرست از جمله ندا محمد ندیم، وزیر تحصیلات عالی نیز در آن حضور داشته است. والی خوست تاکید کرد که افغانستان در حال حاضر به دکتر، مهندس، اقتصاددان و افراد متخصص دیگر نیازمند است. او افزود: «جوانان باید خود را با علوم دینی و عصری مجهز کنند تا از نیاز به دیگران رهایی یابند و به خودکفایی برسند.» همچنین در این نشست ندا محمد ندیم، وزیر تحصیلات حکومت فعلی گفته است: «دلیل اصلی پیشرفت و آبادانی دنیا در علم و تحصیل است. جایی‌که نور علم و دانش وجود داشته باشد، فساد و بی‌عدالتی وجود ندارد، انسانیت و بشریت محفوظ است و حقوق کسی پایمال نمی‌شود.» در حالی اظهارات والی خوست مطرح می‌شود که حکومت فعلی از سه سال به این سو مکاتب متوسطه و دانشگاه‌ها را بر دختران و زنان افغانستان بسته‌اند که همواره باعث اختلاف نظر در میان سران آن‌ها بوده است. با این وجود، شماری از رهبران حکومت سرپرست خواستار باز شدن نهادهای آموزشی و تحصیلی برای دختران و زنان افغانستان هستند. باید گفت که سازمان بین‌المللی مهاجرت در ماه اسد امسال اعلام کرد که از سال ۲۰۲۰ میلادی تا اکنون نزدیک به هشت میلیون شهروند افغانستان سرزمین خود را ترک کرده‌اند. از این میان، یک میلیون افغانستانی به کشورهای اروپایی پناه برده و ۸۵ درصد به کشورهای همسایه رفته‌اند. وزارت مهاجرین و عودت‌کنندگان حکومت فعلی روز (سه‌شنبه، ۱۶ اسد) این گزارش را رد کرد و گفت: «از زمان اشغال افغانستان توسط شوروی سابق تا اکنون چنین مهاجرت گسترده‌ای از افغانستان صورت نگرفته است.»

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 185 بازدید

نورویژه احمدی، پزشک اهل افغانستان پس از گذراندن دوره‌ی سه ماهه امتحانات بین‌المللی «OET، PLAB1 و PLAB2» موفق به کسب عضویت در شورای پزشکی بریتانیا شد. نورویژه احمدی، پزشک ۳۰ ساله اهل افغانستان است که تحصیلات ابتدایی خود را در کابل به پایان رساند و سپس در رشته‌ پزشکی در هند و دانشگاه خصوصی «افغان-سوئیس» در کابل به تحصیل ادامه داد. او پس از تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان به بریتانیا مهاجرت کرد و فعالیت حرفه‌ای و تحصیلات خود را در آنجا ادامه داد. خانم احمدی در گفتگو با رسانه‌ها از حکومت فعلی خواسته است تا درهای مکاتب و دانشگاه‌ها را به‌روی دختران باز کرده و محدودیت‌های اشتغال آنان را لغو کند. وی از دختران افغانستان خواست به مبارزه برای دستیابی به حقوق خود ادامه دهند و تسلیم نشوند. عضویت در شورای عمومی پزشکی بریتانیا به پزشکان اجازه می‌دهد تا به‌طور قانونی در این کشور فعالیت کنند و نشان‌دهنده ارزیابی و تایید حرفه‌ای فرد است. قابل ذکر است که این موفقیت در شرایطی برای نورویژه احمدی به دست آمده است که طی سه سال گذشته حکومت فعلی میلیون‌ها دختر را از رفتن به مکتب و دانشگاه محروم کرده است. به‌رغم واکنش‌های بین‌المللی به این اقدام، مسوولان حکومت سرپرست مدعی هستند که بر اساس «شریعت» تمام حقوق زنان را تأمین کرده است.

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 142 بازدید

محمد خالد حنفی، وزیر امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست مدعی است که وضعیت حقوق زنان و دختران در افغانستان بهبود یافته است. آقای حنفی این اظهارات را در سفرش به ولایت ننگرهار مطرح کرده و گفته است که در شرایط کنونی، زنان افغانستان بیشتر از هر زمان دیگری از حقوق خود برخوردار هستند. وی دیروز (یک‌شنبه، ۲۹ میزان) به ولایت ننگرهار سفر کرد و یک نشست مردمی، بدون حضور رسانه‌ها در ساختمان مقام ولایت برگزار کرده است. او تاکید کرده است که امنیت جانی، مالی و عفت زنان در افغانستان تامین شده است و بسیاری از مشکلات حقوقی آن‌ها، از جمله مسائل مربوط به ارث، حل‌وفصل شده و این روند همچنان ادامه دارد. همچنین آقای حنفی در بخشی از سخنان خود به قانون امر به معروف و نهی از منکر اشاره کرده و گفته است که این قانون بر اساس احکام الهی و دستورات پیامبر اسلام تدوین شده است. وی افزود که افغانستان تنها کشور اسلامی است که شریعت را به‌طور کامل اجرا می‌کند و «به برکت شریعت اسلامی» از مواد مخدر، فساد اخلاقی و آدم‌ربایی در کشور جلوگیری شده است. او گفته است که این قانون پس از طی پنج مرحله بازنگری، با امضای ملا هبت‌الله، رهبر حکومت فعلی به تصویب رسیده و اکنون به اجرا درآمده است. وزیر امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست در سخنان خود در این نشست، بر تعهد کامل به اجرای این قانون تاکید کرده است. قابل ذکر است که بسیاری از سازمان‌های حقوق بشری قانون امر به معروف را نکوهش کرده و آن را در تضاد با ارزش‌های انسانی خوانده‌اند. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، در اوایل میزان گفت که قانون امر به معروف حذف زنان از حوزه عمومی را رسمی کرده است. مسوولان حکومت فعلی اما می‌گویند که برای تطبیق شریعت در افغانستان، سفارش‌های جامعه بین‌الملل را نمی‌پذیرد. عبدالکبیر، معاون سیاسی رییس‌الوزرای حکومت فعلی، در ۱۸ میزان گفت که برای خوشی دیگران «شعایر اسلامی» خود را زیر پا نخواهند گذاشت و تأکید کرد که این گروه در این باره با کسی سازش نخواهد کرد. همچنین سخنان وزیر امر به معروف در شرایطی بیان می‌شود که نهادهای حقوق بشری و بین‌المللی مکرراً از وضعیت وخیم حقوق زنان در افغانستان انتقاد کرده و خواستار بازگرداندن حقوق اساسی آنان شده‌اند. پس از تسلط حکومت فعلی بر کشور، زنان و دختران از بسیاری از حقوق اولیه و اساسی خود از جمله، آموزش بالاتر از صنف ششم و دانشگاه‌ها محروم شده‌اند و فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی آن‌ها به شدت محدود شده است.

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 137 بازدید

روزا اوتنبایوا، رییس یوناما یا هیأت معاونت سازمان ملل متحد برای افغانستان می‌گوید که بیش از پنج میلیون کودک در این کشور به آموزش دسترسی ندارند. خانم اوتنبایوا این اظهارات را در دیدار با معاون وزارت اطلاعات و فرهنگ حکومت سرپرست مطرح کرده و گفت که بیش از پنج میلیون کودک به آموزش دسترسی ندارند و سوادآموزی در افغانستان یک موضوع مهم و حیاتی است. وی همچنان از راه‌اندازی یک کمپین ملی برای ترویج کتاب‌خوانی در افغانستان خبر داد است. او تاکید کرد که در کنار کمک‌های بشردوستانه، یوناما آماده همکاری در بخش‌های سوادآموزی، کتابخانه‌های عمومی و هنرستان‌ها است. همچنین در این دیدار، عتیق‌الله عزیزی، معاون هنر و فرهنگ وزارت اطلاعات و فرهنگ، از یوناما درخواست کرد که در زمینه ساخت کتابخانه‌های عمومی در ولایات و ولسوالی‌ها، ایجاد سیستم‌های دیجیتال و توسعه کتابخانه‌های سیار به این وزارت کمک کند. وی همچنان از جامعه بین‌المللی هم خواست تا به بازسازی، حفاظت و آموزش کارمندان در حوزه آثار تاریخی افغانستان کمک کنند. بر اساس بیانیه وزارت اطلاعات و فرهنگ حکومت فعلی، دو طرف همچنان درباره حفظ و تقویت آثار تاریخی، جلوگیری از قاچاق و حفاری‌های غیرقانونی در مناطق باستانی و فرهنگی کشور صحبت کردند. در حالی روزا اوتنبایوا از عدم دسترسی بیش از پنج میلیون کودک به آموزش خبر می‌دهد که حکومت فعلی بیشتر از سه سال است که زنان و دختران را از رفتن به مکاتب و دانشگاه‌ها محروم کرده‌ است. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 148 بازدید

دید‌بان حقوق بشر به ادامه‌ی وضع محدودیت زنان و دختران افغانستان واکنش نشان داده و می‌گوید که دولت ناروی در مسایل حقوق بشر به ویژه‌ در مورد حقوق زنان رویکرد دوگانه دارد. فرشته عباسی، پژوهشگر افغانستان در دیدبان حقوق بشر و تورن ویمپلمن، مدیر پژوهش در مؤسسه‌ی کریستیان میکلسن (Chr. Michelsen)، در مقاله‌ای مشترک از معیارهای دوگانه‌ی دولت ناروی در برخورد با حقوق زنان افغانستان انتقاد کرده و گفته‌اند که نظم حقوق بین‌المللی باید بدون توجه به جامعه‌ای که زنان در آن زندگی می‌کنند اعمال شود. در ادامه آمده است که دولت ناروی در مورد افغانستان زیر سلطه حکومت فعلی باید مانند خاورمیانه، اوکراین و کشورهای دیگر از قوانین بین‌المللی حمایت کند. در مقاله آمده است: «دولت ناروی همچنان موضع روشنی در برابر جنایات درگیری‌های اسرائیل و حماس گرفته و از اجرای قوانین بین‌المللی در این زمینه حمایت کرده است؛ اما در مورد افغانستان، به‌ویژه پس از تسلط طالبان در آگوست ۲۰۲۱، این کشور بیشتر بر «گفتگو» به‌جای «پاسخگویی» تاکید کرده است.» این نهاد به این باور است که وقتی از افغانستان، جایی که زنان در معرض آزار و اذیت جنسی از سوی حکومت فعلی قرار دارند صحبت می‌شود، ناروی موضع محتاطانه‌تری اتخاذ می‌کند. دیدبان حقوق بشر تاکید کرد که زنان افغانستان از بسیاری از انواع اشتغال، تحصیل بالاتر از صنف ششم و حضور در فضاهای عمومی مانند پارک‌ها و آرایشگاه‌ها منع شده‌اند. آن‌ها همچنان بدون همراهی یک خویشاوند مرد نمی‌توانند از وسایل نقلیه‌ی عمومی استفاده کنند و باید صورت خود را بپوشانند، در غیر این صورت با مجازات‌هایی مانند شلاق در ملاءعام مواجه می‌شوند. در ادامه آمده است که در ناروی تمایلی وجود دارد که این نقض‌ها را کم‌اهمیت جلوه دهند و به افغانستان به‌عنوان یک جامعه‌ی سنتی با حقوق محدود برای زنان نگاه کنند؛ در حالی که جامعه‌ی افغانستان در دهه‌های اخیر تغییرات قابل‌توجهی را تجربه کرده است و بسیاری از زنان حتی در مناطق روستایی نیز خواهان حقوق بیشتری برای خود و دخترانشان هستند. همچنین نویسندگان در بخشی از مقاله اشاره می‌کنند که برخی از کشورها از جمله آلمان، استرالیا، هلند و کانادا اخیراً روندی را آغاز کرده‌اند که ممکن است منجر به طرح پرونده‌ای علیه حکومت فعلی در دادگاه بین‌المللی لاهه برای نقض کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان شود. خانم عباسی و ویمپلمن از دولت ناروی می‌خواهند که به این روند بپیوندد و از پاسخگویی حکومت فعلی به‌خاطر جنایات علیه زنان و دختران افغانستان حمایت کند. گفتنی است که سال ۲۰۲۲ میلادی ناروی نخستین فرصت را برای حکومت فعلی فراهم کرده بود تا با مقام‌های اروپایی در شهر اسلو، پایتخت این کشور، دیدار کنند. این در حالی است که پیش از این نیز نهادهای حقوق بشر بین‌المللی و برخی از فعالان حقوق زن از رویکرد شماری از کشورها در برابر طالبان انتقاد کرده بودند. چند روز پیش هم سیما سمر، وزیر پیشین امور زنان افغانستان و یکی از فعالان حقوق زن در تبعید، گفته بود که اقدامات و محکومیت‌های جامعه‌ی جهانی در زمینه توقف تجاوز بر حقوق زنان از سوی حکومت سرپرست در کشور کارساز نبوده است.

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 168 بازدید

شماری از زنان معترض و اعضای «جنبش شنبه‌های ارغوانی» می‌گویند که مسدود ماندن مکاتب دخترانه فاجعه‌ا‌ی بزرگ برای افغانستان است. اعضای این جنبش امروز (شنبه، ۲۸ میزان) در یک گردهمایی اعتراضی در یک مکان سربسته در مرکز ولایت تخار گفته‌اند که بیش از نیمی از جمعیت کشور تحت حاکمیت حکومت سرپرست از حق آموزش و رشد فکری محروم شده‌اند. زنان معترض هشدار دادند که مکاتب تحت کنترول حکومت فعلی خطرناک‌تر از مسدودبودن مکاتب دخترانه است، زیرا در مکاتب تحت مدیریت حکومت فعلی «افکار و آموزه‌های افراطی و انحصارطلبی ترویج» می‌شود. جنبش شنبه‌های ارغوانی این اظهارات در واکنش به درخواست جرگه اخیر پشتون‌های پاکستان مطرح شده است. جرگه پشتون‌های پاکستان که در خیبرپختوانخوا برگزار شده بود، خواستار دسترسی دختران افغانستان به آموزش شده است. جنبش شنبه‌های ارغوانی تاکید کرد که مسدودبودن مکاتب دخترانه‌ی بالاتر از صنف ششم، به‌ خودی‌ خود یک فاجعه‌ی بزرگ برای افغانستان است، زیرا بیش از نیمی از جمعیت جامعه از حق آموزش و رشد فکری محروم شدند، اما بازگشایی مکاتب دخترانه تحت حاکمیت فعلی فاجعه‌بارتر از آن است. در ادامه آمده است که در مکاتب تحت مدیریت حکومت سرپرست نه تنها از آموزش علمی، عقلانی و انسانی خبری نیست، بلکه افکار و آموزه‌های افراطی ترویج و نسلی از دختران و زنان را تربیت خواهد کرد که به‌جای پذیرش تفاوت‌ها و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز، تنها خشونت، ترس، عقب‌گرایی و سلطه‌طلبی را ترویج خواهند کرد. این جنبش تاکید کرد که زنان افغانستان از حقوق انسانی، قانونی و اسلامی خود دست نمی‌کشند و هرگونه تقلیل حقوق آنان را محکوم می‌کنند. زنان معترض از رهبران و نهادهای سیاسی و مدنی پاکستان، به‌ویژه جنبش تحفظ پشتون‌ها  (PTM)، خواسته است که به مرزهای بین‌المللی احترام گذاشته و از حمایت حکومت فعلی بردارند. حکومت فعلی بیشتر از سه سال است که زنان و دختران را از رفتن به مکاتب و دانشگاه‌ها محروم کرده‌ است. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 148 بازدید

نهاد راه‌های منتهی به صلح (Pathways To Peace PTP) در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که جایزه زن استثنایی صلح سال ۲۰۲۴ میلادی به حمیرا ثاقب از افغانستان تعلق گرفته است. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که جایزه‌ی زن استثنایی صلح سال ۲۰۲۴ توسط نهاد راه‌های منتهی به صلح (Pathways to Peace) که در ایالات متحده مستقر است، به حمیرا ثاقب، مسوول خبرگزاری زنان افغانستان اهدا شده است. در گزارش آمده است که این جایزه به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد اعلامیه‌ی سازمان ملل متحد در مورد فرهنگ صلح به خانم ثاقب اهدا شده است. در ادامه آمده است که تیزیکیا گابریل، مدیر اجرایی نهاد راه‌های منتهی به صلح از میان صدها زن کاندید، چهار زن از جمله جوزفین ایکیرو از کنیا، عبیر الزویدی از کالیفرنیا، ربکا ایربی از میشیگان و حمیرا ثاقب از افغانستان را به عنوان کاندیدان نهایی این جایزه معرفی کرده بود. همچنین خانم ثاقب در حساب کاربری ایکس خود این جایزه را به تمامی زنان مبارز افغانستان و همکارانش در خبرگزاری زنان افغانستان تقدیم کرده است. خانم ثاقب این موفقیت را مشوقی برای تقویت تلاش‌ها در زمینه‌ی مبارزه با نابرابری جنسیتی و ترویج حقوق زنان دانسته است. قابل ذکر است که حمیرا ثاقب بیش از دو دهه است که در زمینه‌ی آزادی بیان، حقوق بشر و عدالت اجتماعی فعالیت می‌کند و مؤسس «خبرگزاری زنان افغانستان» است. وی در سال ۲۰۱۱ نیز به عنوان یکی از ۲۱ زن متفکر جهان توسط نهاد «یوتن ریدر» معرفی شده بود.

ادامه مطلب


6 ماه قبل - 120 بازدید

نهاد موسوم به «دیدبان نسل‌کشی» اعلام کرده است که پس از تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، زنان و دختران با یک واقعیت تلخ و نگران‌کننده «نقض فاحش حقوق بشر» مواجه شدند. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که حکومت فعلی در افغانستان با ساختاری از «آپارتاید جنسیتی» به شدت حقوق و آزادی‌های زنان و دختران را محدود کرده است. در ادامه آمده است: « آپارتاید جنسیتی در افغانستان نقض فاحش حقوق بشر و خیانتی به مردم کشور است. حکومت فعلی جامعه‌ای را ایجاد کرده است که در آن زنان شهروندان درجه دوم محسوب می‌شوند، از آزادی‌های اساسی خود محروم هستند.» دیدبان نسل‌کشی تاکید کرد که این «ساختار آپارتاید جنسیتی» تاثیر ویرانگری بر زندگی زنان و دختران افغانستان داشته و آنان را از حقوق و آزادی‌های انسانی و اساسی‌شان محروم کرده است. همچنین در بخشی از این گزارش آمده است که وضعیت موجود، پیشرفت افغانستان را به عنوان یک کشور به شدت مختل کرده است؛ چون زنان برای توسعه اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور ضروری هستند. دیدبان نسل‌کشی در این گزارش می‌گوید که جامعه بین‌المللی باید به محکوم کردن «سیاست‌های آپارتاید جنسیتی» ادامه دهد و تلاش کند تا حکومت فعلی را به خاطر اقدام‌های‌شان مسوول قرار بدهند. در ادامه آمده است که دختران بالای یازده سال از حضور در مکتب‌ها محروم شده‌اند و میلیون‌ها زن و دختر دیگر نیز با تهدیدات جدی روبرو هستند. این نهاد می‌افزاید که این وضعیت به معنای «محو شدن زنان از فضای عمومی» و نادیده گرفتن توانایی‌های آنان در توسعه اجتماعی و اقتصادی کشور است. در گزارش آمده است که با تبلیغات فریبنده‌ای که این محدودیت‌ها را به «ارزش‌های سنتی» نسبت می‌دهد، حکومت فعلی در حال پنهان کردن واقعیت «آپارتاید جنسیتی» به عنوان یک ضرورت فرهنگی، هستند. دیدبان نسل‌کشی در این گزارش گفته است که جامعه‌ی جهانی باید در حمایت از این زنان و تقویت صدای آنان تلاش کند و آنان را در مبارزه علیه «آپارتاید جنسیتی» که به وضوح نشان‌دهنده یک «نسل‌کشی خاموش» است، همراهی کند. این نهاد تاکید کرد که افغانستان در حال حاضر به یک نقطه عطف تاریخی برای حقوق زنان تبدیل شده و نیاز فوری به همبستگی بین‌المللی برای مقابله با این «سرکوب» احساس می‌شود.

ادامه مطلب