نویسنده: رسانه‌ای گوهر شاد

1 سال قبل - 271 بازدید

شبکه زنان مدافع برابری در نامه‌ای سرگشاده به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد درباره‌ی حذف زنان و نمایندگان جامعه‌ی مدنی افغانستان از سومین نشست دوحه ابراز نگرانی کرده است. این شبکه که متشکل از فعالان حقوق بشر، نمایندگان سابق پارلمان، فعالان مدنی، روزنامه‌نگاران است و سیاست‌مداران زن هزاره است، در نامه‌ی خود نوشته است که غیبت زنان افغانستان در نشست سوم دوحه نقض قطع‌نامه‌ی ۱۳۲۵ شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره‌ی زنان، صلح و امنیت است. شبکه زنان مدافع برابری می‌گوید که مردم افغانستان، به‌ویژه زنان و جامعه‌ی هزاره، عمیقا نگران تعامل دیپلماتیک جامعه‌ی بین‌المللی با حکومت سرپرست بدون تغییر سیاست‌های حکومت فعلی هستند. این شبکه از سازمان ملل خواسته است که تعاملات عادی‌سازی دیپلماتیک با حکومت فعلی را متوقف کند. در نامه آمده است که جامعه‌ی بین‌المللی باید از هرگونه اقدامی که به حکومت فعلی مشروعیت می‌بخشد، بدون بهبود وضعیت حقوق بشر و به‌ویژه حقوق زنان خودداری کند. شبکه زنان مدافع برابری تاکید کرد که حقوق بشر و حقوق زنان باید یک هدف اصلی تعامل بین‌المللی با افغانستان و دستور کار همه‌ی بحث‌ها باشد. این شبکه به دبیرکل سازمان ملل متحد گفت که اطمینان حاصل کند که قربانیان وحشیگری حکومت فعلی، از جمله زنان، مدافعان حقوق بشر و نمایندگان گروه‌های به حاشیه‌رانده‌شده در همه‌ی بحث‌ها و روندها در مورد افغانستان مشارکت معنادار داشته باشند. شبکه زنان مدافع برابری خواستار ایجاد میکانیسم تحقیقی سازمان ملل متحد برای بررسی حملات جاری بر مردم هزاره نیز شده است. در نامه آمده است که هزاره‌های افغانستان به‌عنوان جامعه‌ای که از نظر تاریخی تحت آزار و اذیت قرار گرفته‌اند، به‌شدت تحت حکومت سرپرست به حاشیه‌ رانده شده و با حملات هدفمند روبرو هستند که هیچ سازوکار بین‌المللی برای مستندسازی و پاسخ‌گویی عاملان آن وجود ندارد. این گروه از فعالان زن خواستار به‌رسمیت‌شناختن آپارتاید جنسیتی به‌عنوان جنایت علیه بشریت نیز شده است. از دید فعالان حقوق بشر، سیاست‌های حکومت فعلی علیه زنان افغانستان آپارتاید جنسیتی است. این فعالان از دیر زمانی خواستار به‌رسمیت‌شناختن این آپارتاید هستند. قرار است نشست نمایندگان ویژه‌ی کشورها در امور افغانستان هفته‌ی آینده به میزبانی سازمان ملل متحد در دوحه قطر برگزار شود. در این نشست از افغانستان تنها از حکومت فعلی دعوت شده است. عدم دعوت از نمایندگان جامعه‌ی مدنی و زنان افغانستان با انتقادات تند مواجه شده است و از دید منتقدان این کار سازمان ملل، بی‌توجهی به بحران حقوق بشری در افغانستان و امتیازدهی به حکومت سرپرست است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 300 بازدید

زویا پیرزاد در سال ۱۳۳۱ در آبادان ایران متولد شد. پدر او مسلمان و مادرش ارمنی بود. او سال‌های کودکی و ابتدای نوجوانی خود را در شهر آبادان گذراند و برای ازدواج به تهران آمد. پیرزاد فعالیت خود را با ترجمه آغاز کرد و ترجمه‌ی کتاب «آلیس در سرزمین عجایب» از لوییس کارول، اولین اثر او در این حوزه به شمار می‌رود. او پس از ترجمه، قدم به دنیای نویسندگی گذاشت و کار خود را با نوشتن داستان کوتاه آغاز کرد. زویا پیرزاد از اوایل دهه‌ی هفتاد، به‌طور رسمی کار نویسندگی خود را با نگارش چند داستان کوتاه آغاز کرد. او داستان‌های کوتاه خود را در سه کتاب با عنوان‌های «مثل همه عصرها»، «طعم گس خرمالو» و «یک روز مانده به عید پاک» منتشر کرد. زویا پیرزاد پس از نگارش این داستان‌های کوتاه، اولین داستان بلند خود را با عنوان «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» راهی بازار کرد. این کتاب با استقبال بالایی از سوی مخاطبان روبرو شد و نام او را بیش از پیش بر سر زبان‌ها انداخت. رمان «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» تا کنون ۲۹ بار تجدید چاپ شده که در نوع خود یک رکورد محسوب می‌شود. کتاب چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم را شاید بتوان بهترین کتاب زویا پیرزاد دانست. داستان این کتاب در شهر آبادان می‌گذرد و شخصیت اصلی داستان زنی به نام «کلاریس» است که همراه همسر و سه فرزند خود در این شهر زندگی می‌کند. شخصیت اصلی این داستان اگرچه با چالش عجیب یا تعلیق زیادی روبرو نمی‌شود، اما آغاز به روایت زندگی به‌ظاهر معمولی خود برای مخاطب می‌کند و همین روایت‌های ساده و روان او می‌توانند مخاطب را با خود همراه کنند و به دل زندگی شخصیت اصلی داستان ببرند. این کتاب توانست تنها کتاب داستانی باشد که تمامی جوایز نخست سال ۸۰ تمامی گروه‌ها و طیف‌های ادبی را ( پکا، بنیاد گلشیری، یلدا، منتقدان ونویسندگان مطبوعات) و حتی جایزه کتاب سال رمان و داستان را از آن نویسنده وناشرش کند. رمان بعدی پیرزاد «عادت می‌کنیم» است که این رمان بیانگر زندگی آرزو صارمی زن مطلقه و بچه‌داری است که دلش می‌خواهد بعضی وقت‌ها خودش را دوست بدارد. کاری که مطابق میل خودش است انجام دهد نه هر کاری که دختر و مادرش می‌خواهند. زویا پیرزاد در این کتاب نیز به سراغ مسئله‌ی زن و زنانگی رفته‌ است، با این تفاوت که در این کتاب او زندگی زنانی از سه نسل مختلف را بازگو می‌کند. این کتاب که یکی از پرفروش‌ترین رمان‌های فارسی‌ است، تاکنون به زبان‌هایی ازجمله فرانسوی، گرجی و ایتالیایی ترجمه شده است. آثار داستانی زویا پیرزاد ردپایی زنانه را همراه خود دارند. زویا پیرزاد در کتاب‌هایش به زن و دغدغه‌های او در جامعه می‌پردازد و مسائل زنان را بازگو می‌کند. او برای این روایت به سراغ روزمرگی‌ها می‌رود و سوژه‌هایش را از دل یک زندگی معمولی بیرون می‌کشد. زویا پیرزاد در مصاحبه‌های متعددی اعلام کرده که این مسئله که زندگی یک زن در کشورهایی مثل ایران، همواره به یک مرد گره خورده و زنان به عنوان دختر پدرشان، همسر یک مرد و یا مادر یک پسر تعریف می‌شوند، از جمله دغدغه‌های او در تمام سال‌ها بوده است و زویا پیرزاد تلاش کرده تا در کتاب‌هایش همین دغدغه‌ها را بازتاب دهد. او معتقد است دیدگاهی که نسبت به زنان ایرانی در دنیا وجود دارد، اشتباه است و خود در این باره می‌گوید: «من در مورد زنان زیاد می‌نویسم؛ زیرا زنان در حال حاضر در مرکز دل مشغولی‌های من قرار دارند. اینکه فکر می‌کنم زنان به مردان وابسته هستند، واقعا مرا رنج می‌دهد. سرنوشت و زندگی یک زن همواره به زندگی یک مرده گره خورده است و این چیزی است که جامعه از زن توقع دارد؛ کار کردن در منزل، ازدواج کردن و سپس بچه دار شدن...» زویا پیرزاد یکی از زنان تاثیرگذار در ادبیات داستانی ایران است. او یکی از رمان نویسان مطرحی است که آثارش در ایران بسیار پرفروش است و قلمش از مخاطبان بسیاری برخوردار است. نخستین تجربه‌ای که هر انسانی می‌تواند با خوانش کتاب‌های زویا پیرزاد به دست آورد ، روایت زندگی انسان‌هایی است که در همین اطراف ما زندگی می‌کنند. یکی از نکاتی که آثار زویا پیرزاد را از سایر نویسندگان متمایز می‌کند توجه بی‌مانند او به جزئیات و پرداخت دقیق از پدیده‌های روزمره و اتفاقات عادی است، به‌گونه‌ای که در کتاب‌های زویا پیرزاد، مخاطب با امری روزمره و تکراری به شیوه‌ای نو و به‌گونه‌ای که تاکنون مواجه نشده‌ مواجه می‌شود. آثار زویا پیرزاد به دلیل روایت ساده و ظریف زندگی اقلیت‌های مذهبی در ایران، به خصوص ارمنی‌ها، و همچنین تصویر دقیق او از تحولات اجتماعی و سیاسی ایران در دوران معاصر، مورد تحسین قرار گرفته‌اند. علاوه بر نویسندگی، پیرزاد در زمینه‌ی ترجمه نیز فعال بوده و آثاری از نویسندگان برجسته‌ی جهان را به زبان فارسی برگردانده است. آثار زویا پیرزاد به زبان‌های انگلیسی، آلمانی، فرانسه، لهستانی، یونانی، ترکی، گرجی، چینی، ایتالیایی، ژاپنی و ارمنی ترجمه شده است. او از سوی دولت فرانسه موفق به دریافت جایزه «شوالیه ادب و هنر» نیز شده است. زویا پیرزاد را باید یک نویسنده‌ی اجتماعی و صد البته مردمی دانست. او دست بر روی باورها و عقاید مردم می‌گذارد، با احساسات آنها هم‌نشین می‌شود و خودش را بخشی از شخصیت‌های داستانش می‌کند. همه‌ی اینها ترکیبی را فراهم می‌کند که زویا پیرزاد در رده‌ی بهترین رمان‌نویسان حداقل دهه‌ی اخیر ایران قرار گیرد. رمان چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم، با نثر روان و ساده‌ای که داشت توانست جایزه‌های فراوانی دریافت کند که از آن جمله می‌توان به جایزه... بهترین رمان سال ۱۳۸۰ پکا، جایزه بهترین رمان بنیاد هوشنگ گلشیری (سال ۱۳۸۰)، کتاب سال وزارت ارشاد جمهوری اسلامی سال ۱۳۸۱، و لوح تقدیر جایزه ادبی یلدا در سال ۱۳۸۰ اشاره کرد، داستان کوتاه طعم گس خرمالو برنده جایزه بیست سال ادبیات داستانی در سال ۱۳۷۶ شد، ترجمه فرانسوی داستان کوتاه طعم گس خرمالو برنده جایزه کوریه انترناسیونال در سال ۲۰۰۹ شد، داستان یک روز مانده به عید پاک هم به زبان فرانسوی ترجمه و منتشر شده، این کتاب تشویق شده در هفتمین دوره کتاب سال (۱۳۷۸) نیز بوده است. دریافت نشان لژیون دونور از دولت فرانسه جز افتخارات زویا پیرزاد است. زویا پیرزاد اکنون ساکن آلمان است. آثار داستان کوتاه: مثل همه عصرها طعم گس خرمالو (در فرانسه توسط نشر «زولما» منتشر شده است) یک روز مانده به عید پاک رمان: چراغ ها را من خاموش میکنم عادت میکنیم ترجمه: آلیس در سرزمین عجایب آوای جهیدن غوک در انتهای مطلب برشی کوتاه از رمان مشهور و موفق «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» تقدیم به شما خواهد شد: «معلم پیانوی بچه‌ها، زن انگلیسی سفید و بوری بود. با مردی ایرانی ازدواج کرده بود و بعد از سال‌ها زندگی در ایران فارسی را خیلی بدتر از ما ارمنی‌ها حرف می‌زد. قبل از شروع کلاس بچه‌ها پرسید: «نمره تلفن ما رو شما به هانومِ. هانومِ. اسمش چی هست؟ همسایه شما» گفتم: «سیمونیان» دست گذاشت روی پیشانی کک و مکی‌اش. «اوه سیمونیان. امروز تلفن کرد. هیلی هانومِ عژیبی هست. گفت بیا پیانو ما کوک کن. گفتم من پیانو کوک کن نیست که. هیلی بی‌تربیت حرف زد.» ابرو‌های نازک بور و شانه‌های ظریفش را داد بالا، انگشت‌ها را با ناخن‌های قرمز چند بار توی هوا تکان داد و بچه‌ها را برد به اتاق پیانو. انگار خودم کار زشتی کرده باشم، خجالت زده در اتاق پذیرایی نشستم. به راحتی‌های چهارخانه و پرده‌های گلدار و مجسمه‌های کوچک و تابلو‌های بزرگ و ظرف‌های نقره و چینی نگاه کردم و منتظر تمام شدن کلاس بچه‌ها با خودم کلنجار رفتم که «به تو چه؟ مسئول کار‌های زشت بقیه تو نیستی. آرتوش حق دارد. با این خانواده نباید زیاد معاشرت کنی.» نگاهم را دور اتاق گرداندم. گردگیری این همه مجسمه‌های ریز و درشت و تابلو و ظرف حتما خیلی وقت گیر بود...» نویسنده: قدسیه امینی

ادامه مطلب


1 سال قبل - 202 بازدید

نهاد هماهنگ کننده‌ی فعالان حقوق زن افغانستان، با فرستادن نامه‌ای به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، از این سازمان و جامعه‌ی جهانی خواسته‌‌ است که هرچه زودتر از «امتیاز‌دهی به حکومت فعلی» که نقض‌کنندگان حقوق زنان هستند، دست‌ بردارند. این نهاد امروز (دوشنبه، ۴ سرطان) با نشر نامه‌ای در حساب کاربری ایکس خود، سازمان ملل متحد را به‌دلیل «امتیاز‌دهی مکرر» به حکومت فعلی به «خیانت و بی‌عدالتی» در حق زنان و دختران افغانستان متهم کرده است. در نامه خطاب به آنتونیو گوترش آمده است: «ما فوراً از سازمان ملل می‌خواهیم که به یک بی‌عدالتی بزرگ رسیدگی کند. امتیازات مکرر سازمان ملل متحد به حکومت فعلی به حقوق اساسی بشر و مردم افغانستان به‌ویژه زنان خیانت کرده است و مستقیم با اصول کرامت، ارزش و برابری برای همه منشور ملل متحد در تضاد است.» در بخشی از این نامه آمده است که زنان افغانستان اکنون «ستم سیستماتیک» را که از آن به‌عنوان «آپارتاید جنسیتی» یاد می‌شود، تحمل می‌کنند. نهاد هماهنگ کننده‌ی فعالان حقوق زن در این نامه، نشست سوم دوحه را تحریم کرده و گفته است که حذف زنان و جامعه‌ی مدنی افغانستان از گفتگوهای کلیدی، مانند نشست سوم دوحه، به منزله‌ی «تایید ضمنی سیاست‌های تبعیض‌آمیز حکومت فعلی» است. این حذف خیانت آشکار به منشور خود سازمان ملل است. این نهاد از سازمان ملل متحد خواسته‌ است که تعهد خود را به حقوق بشر و برابری جنسیتی حفظ کند. در بخشی از نامه آمده است: «سازمان ملل باید این استندرد دوگانه‌ را متوقف کند. عدم انجام این کار اعتبار و اقتدار اخلاقی آن را از بین می‌برد. زنان و دختران افغانستان لایق بهترین‌ها هستند و ما ساکت نخواهیم شد. ما از سازمان ملل می‌خواهیم که اکنون برای بازگرداندن ایمان به مأموریت خود اقدام کند.» باید گفت که سومین نشست دوحه از تاریخ ۳۰ جون تا اول جولای در قطر برگزار می‌شود. هرچند تا اکنون اجندای این نشست مشخص نیست؛ اما استفین دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد هدف از برگزاری این نشست را «افزایش تعاملات بین‌المللی به‌گونه منسجم و ساختارمند» با افغانستان عنوان کرده است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 263 بازدید

در آستانه‌ی برگزاری سومین نشست سازمان ملل متحد در مورد افغانستان موسوم به نشست دوحه، شماری از فعالان جامعه‌ مدنی و حقوق بشر و زنان معترض با ارسال نامه‌ی سرگشاده به آدرس سازمان ملل و فراخوان تظاهرات و جمع‌آوری امضاء، خواهان تحریم این نشست شده‌اند. موسسه تحکیم رفاه زنان و کودکان افغانستان ( AWCSWO ) امروز ( دوشنبه، ۴ سرطان) با ارسال یک نامه‌ی سرگشاده به آدرس رزماری دی کارلو، معاون دبیرکل سازمان ملل در امور سیاسی و صلح ملل متحد، حضور نمایندگان زنان و جامعه مدنی در نشست دوحه را «حیاتی» عنوان کرده و از او خواسته‌اند تا از مشارکت زنان معترض در نشست دوحه حمایت کند. این نهاد با نشر نامه‌ی سرگشاده‌اش در حساب کاربری ایکس خود، تاکید کرده است که در نشست دوحه از حضور «لابی‌گران» وابسته به حکومت سرپرست خودداری شود و «باید» از حضور رهبران واقعی زنان که «واقعیت‌های افغانستان» را در میدان مبارزه تحمل کرده‌اند، حمایت شود. موسسه تحکیم رفاه زنان و کودکان افغانستان حضور خانم رزماری دی کارلو در ریاست نشست دوحه را «چراغ امید» برای اولویت دهی صدای زنان افغانستان عنوان کرده است. در نامه از وی خواسته شده است تا در قبال از دست نرفتن آزادی و حقوق زنان اطمینان حاصل کند. زنان معترض در این نامه از معاون دبیرکل سازمان ملل در امور سیاسی و صلح خواستند تا از سفیدنمایی حکومت فعلی و نادیده گرفتن خواست‌های مردم افغانستان به‌ویژه زنان خودداری کند. باید گفت که قرار است نشست سوم دوحه در مورد افغانستان با حضور نمایندگان ویژه‌ی برخی از کشورها به ریاست رزماری دی کارلو به تاریخ ۳۰ جولای در دوحه، پایتخت قطر برگزار شود. مقامات حکومت فعلی برای نخستین‌بار پذیرفته‌اند که در این نشست شرکت کنند. برگزاری این نشست با انتقاد گسترده‌ی از سوی نهادها و مردم به همراه بوده است. در این نشست نمایندگان جامعه‌ی مدنی و زنان حضور ندارند. در همین‌حال، شماری از شهروندان افغانستان روز گذشته (یک‌شنبه، ۳ سرطان) در شهر پاریس، پایتخت فرانسه در واکنش به عدم مشارکت زنان در نشست دوحه اعتراضاتی را آغاز کرده‌اند. در ویدیویی از اعتراضات که در دسترس رسانه‌ها قرار گرفته یکی از زنان معترض به کشورهای جهان می‌گوید که شما حق «به‌رسمیت‌شناختن حکومت فعلی» را ندارید و نباید «مرتکب چنین جفایی» در حق مردم افغانستان شوید. این اعتراضات قرار است تا پایان این نشست در شهرها و کشورهای مختلف جهان ادامه پیدا کند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 281 بازدید

گروهی از زنان اهل افغانستان در کانادا اعلام کرده‌اند که نگران است جامعه‌ی جهانی برای رسیدن به منافع خود، حقوق بشر و حقوق زنان افغانستان را در نشست سوم دوحه نادیده بگیرد. انجمن فمینیستی کانادا برای افغانستان بر مشارکت معنادار جامعه مدنی و زنان اهل افغانستان در نشست سوم دوحه تاکید کرده و می‌گوید که تعامل مبتنی بر حقوق بشر با حکومت سرپرست، اعتماد از بین رفته افغان‌ها به جامعه‌ی جهانی را باز می‌گرداند. این انجمن، تعامل جامعه‌ی جهانی با حکومت فعلی در دور سوم نشست دوحه را مشروط به برخی خواسته‌های زنان و جامعه مدنی افغانستان می‌داند. «انجمن فمینیستی کانادا برای افغانستان» با نشر اعلامیه‌ای گفته است که مشارکت زنان در مورد آینده افغانستان، جرم‌انگاری آپارتاید جنسیتی و بازگشایی مکاتب به روی دختران از برخی خواسته‌های زنان و جامعه مدنی عنوان شده است. در اعلامیه آمده است: «جامعه بین‌المللی باید هر‌گونه تعامل با حکومت فعلی از جمله نشست دوحه را حداقل مشروط به بازگشایی مکاتب در تمام سطوح برای دختران و زنان و بازگشایی کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان کند.» «انجمن فمینیستی کانادا برای افغانستان» متشکل از ۶۹ سازمان و گروه‌ جامعه مدنی افغان در کانادا است، در اعلامیه خود بر دستیابی به یک دولت همه‌شمول با مشروعیت داخلی و خارجی تاکید شده است. باید گفت که سومین نشست دوحه در باره‌‌ افغانستان، در پایان ماه جاری میلادی به میزبانی سازمان ملل در قطر برگزار می‌شود. حکومت فعلی برخلاف دور قبل گفته‌اند که در نشست شرکت می‌کند. اما در این نشست نمایندگان زنان، جامعه مدنی و مخالفان سیاسی حکومت فعلی حضور ندارند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 271 بازدید

رسانه‌های تحت کنترل حکومت سرپرست افغانستان گزارش داده‌اند که در اثر لغزش کوه در ولسوالی جانی خیل پکتیا، هفت عضو یک خانواده به شمول زنان و کودکان جان باخته‌اند. رادیو و تلویزیون ملی افغانستان گزارش داده است که این رویداد ناوقت روز گذشته (یک‌شنبه، ۳ سرطان) در ولسوالی جان خیل ولایت پکتیا رخ داده است. در گزارش رادیو و تلویزیون ملی افغانستان در آمده است که قربانیان رویداد شامل دو زن و پنج کودک هستند. در گزارش در مورد هویت قربانیان و سن سال آنان جزییات ارائه نکرده است. همچنان در گزارش در مورد جنسیت کودکان جزییات نداده است. باید گفت که حوادث مشابه در سال جاری جان چندین نفر را گرفته و خسارات مالی برجای است. همچنین سایر حوادث طبیعی مانند بارندگی و سیل نیز در بهار امسال تلفات سنگین برجای گذاشته است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 215 بازدید

استفان دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد به انتقادها از عدم حضور زنان در نشست سوم دوحه واکنش نشان داده و می‌گوید که حقوق بشر و حقوق زنان و دختران در همه‌ی بحث‌ها برجسته خواهد بود. خبرگزاری رویترز به نقل از آقای دوجاریک نوشته است که جلسات دوحه «بخشی از یک فرآیند است، نه یکبار» و زنان و جامعه‌ی مدنی همچنان بخشی از آن هستند. وی تاکید کرد که هدف نشست دوحه تشویق حکومت سرپرست افغانستان برای تعامل با جامعه‌ی جهانی از طریق یک رویکرد هماهنگ و ساختاریافته به نفع مردم افغانستان است. او افزود: «حقوق بشر و حقوق زنان و دختران در همه‌ی بحث‌ها، قطعا از سوی سازمان ملل برجسته خواهد بود.» باید گفت که سومین نشست نمایندگان ویژه‌ی کشورها در امور افغانستان قرار است در روزهای ۱۰ و ۱۱ ماه جاری خورشیدی برگزار شود. در نشست سوم دوحه رزماری دی‌کارلو، مسوول امور سیاسی سازمان ملل متحد، روزا اوتنبایوا، نماینده‌ی ویژه سازمان ملل متحد در امور افغانستان و فرستادگان کشورهای مختلف حضور خواهند داشت. حکومت سرپرست نیز برای اشتراک در این نشست اعلام آمادگی کرده‌اند؛ اما نمایندگان جامعه‌ی مدنی و زنان در نشست اصلی حضور نخواهند داشت. مقام‌های سازمان ملل متحد می‌گویند که قرار است یک روز قبل و یک روز بعد از نشست، با نمایندگان جامعه‌ی مدنی و زنان گفتگو شود. حذف زنان و نمایندگان جامعه‌ی مدنی از نشست دوحه انتقادهای تند فعالان و نهادهای حقوق بشری را در پی داشته است. برخی از شهروندان افغانستان در خارج برای تحریم این نشست فراخوان اعتراض داده‌اند. با این وجود، روزا اوتنبایوا، نماینده‌ی ویژه سازمان ملل متحد در افغانستان روز جمعه پس از پایان نشست شورای امنیت، از حذف حضور زنان در نشست دوحه دفاع کرده است. وی گفته بود که نشست دوحه بر تجارت بخش خصوصی و مبارزه با مواد مخدر متمرکز خواهد بود، موضوعاتی که او آن‌ها را مرتبط با حقوق زنان توصیف کرده است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 246 بازدید

استفان دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد به انتقادها از عدم حضور زنان در نشست سوم دوحه واکنش نشان داده و می‌گوید که حقوق بشر و حقوق زنان و دختران در همه‌ی بحث‌ها برجسته خواهد بود. خبرگزاری رویترز به نقل از آقای دوجاریک نوشته است که جلسات دوحه «بخشی از یک فرآیند است، نه یکبار» و زنان و جامعه‌ی مدنی همچنان بخشی از آن هستند. وی تاکید کرد که هدف نشست دوحه تشویق حکومت سرپرست افغانستان برای تعامل با جامعه‌ی جهانی از طریق یک رویکرد هماهنگ و ساختاریافته به نفع مردم افغانستان است. او افزود: «حقوق بشر و حقوق زنان و دختران در همه‌ی بحث‌ها، قطعا از سوی سازمان ملل برجسته خواهد بود.» باید گفت که سومین نشست نمایندگان ویژه‌ی کشورها در امور افغانستان قرار است در روزهای ۱۰ و ۱۱ ماه جاری خورشیدی برگزار شود. در نشست سوم دوحه رزماری دی‌کارلو، مسوول امور سیاسی سازمان ملل متحد، روزا اوتنبایوا، نماینده‌ی ویژه سازمان ملل متحد در امور افغانستان و فرستادگان کشورهای مختلف حضور خواهند داشت. حکومت سرپرست نیز برای اشتراک در این نشست اعلام آمادگی کرده‌اند؛ اما نمایندگان جامعه‌ی مدنی و زنان در نشست اصلی حضور نخواهند داشت. مقام‌های سازمان ملل متحد می‌گویند که قرار است یک روز قبل و یک روز بعد از نشست، با نمایندگان جامعه‌ی مدنی و زنان گفتگو شود. حذف زنان و نمایندگان جامعه‌ی مدنی از نشست دوحه انتقادهای تند فعالان و نهادهای حقوق بشری را در پی داشته است. برخی از شهروندان افغانستان در خارج برای تحریم این نشست فراخوان اعتراض داده‌اند. با این وجود، روزا اوتنبایوا، نماینده‌ی ویژه سازمان ملل متحد در افغانستان روز جمعه پس از پایان نشست شورای امنیت، از حذف حضور زنان در نشست دوحه دفاع کرده است. وی گفته بود که نشست دوحه بر تجارت بخش خصوصی و مبارزه با مواد مخدر متمرکز خواهد بود، موضوعاتی که او آن‌ها را مرتبط با حقوق زنان توصیف کرده است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 245 بازدید

نویسنده: مهدی مظفری در ادامه بررسی موانع تکریم زنان در افغانستان، به موضوع وابستگی اقتصادی آنان می‌پردازیم. همانطور که در شماره‌های پیشین این سلسله مقالات اشاره شد، عوامل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی متعددی مانع از دستیابی زنان افغان به جایگاه شایسته خود در جامعه شده‌اند. در این میان، وابستگی اقتصادی زنان یا عدم مشارکت آنان در فعالیت‌های اقتصادی، نقشی کلیدی در تشدید این موانع دارد. وابستگی اقتصادی زنان به معنای اتکای کامل یا بخشی از معیشت آنان به حمایت مالی مردان، اعم از همسر، پدر یا برادر است. این وابستگی ریشه در باورهای سنتی و ساختارهای مردسالارانه جامعه افغانستان دارد که نقش زنان را به امور خانه‌داری و مراقبت از فرزندان محدود می‌کند. ارتباط مشارکت اقتصادی زنان با کرامت ایشان و توسعه کشور مشاركت اقتصادي جزء لاينفك توسعه اقتصادي است و عدم بسترسازي براي مشاركت، علاوه بر نظام اقتصادي، نظام اجتماعي را نيز به چالش مي‌كشد. از حيث كاركردي، مشاركت اقتصادي را ساز و كاري براي بقا، توسعه و تعالي نظام اجتماعي مي‌دانند. از اينرو، امروزه كمتر نوشته‌اي را در ادبيات توسعه مي‌توان يافت كه از مشاركت و به صورت خاص مشاركت اقتصادي به عنوان موتور محركة توسعه، بحثي به ميان نياورده باشد. در اين ارتباط، جايگاه زنان به عنوان نيمي از جمعيت جوامع، سرمايه انساني نيروي كار و كنش‌هاي اقتصادي آنان مهم است. تا به حدي كه در دنياي امروز يكي از نشانه‌هاي توسعه يافتگي جوامع، مشاركت زنان در نظام اقتصادي بوده و دسترسي آنان به فرصت‌هاي اقتصادي و اشتغال، بيان كننده موقعيت اجتماعي زنان در كشورهاي مختلف است. علاوه بر اينكه از حيث كاركردي، مشاركت زنان در بازار كار نقش كليدي در توسعه دارد، از حيث شهروندي و اين يک حق است؛ حقي كه استقلال، رفاه، سلامت رواني، اعتماد به نفس، بهبود كيفيت زندگي و... را براي ايشان به ارمغان مي‌آورد و در سطح كلان، رشد و توسعه اقتصادي، سلامت اقتصادي، كاهش هزينه‌هاي اجتماعي، جلوگيري از تضاد و... را به دنبال دارد. محرومیت تاریخی زنان از حقوق مالی و طلوع عدالت با اسلام در اعصار گذشته، زن در بسیاری از جوامع از حقوق مالی اولیه محروم بود. این ستم نه تنها او را از بهره‌مندی از دستاوردهای اقتصادی باز می‌داشت، بلکه او را به عنوان "مِلک" یا "کالایی" در اختیار دیگران قرار می‌داد. زن نه تنها از ارث و مهریه سهمی نداشت، بلکه حتی حاصل دسترنج خود نیز متعلق به او نبود. این باور نادرست و فرهنگ تبعیض‌آمیز، ریشه در تار و پود جوامع داشت و قرن‌ها بر سرنوشت زنان سایه افکنده بود. گویی زنان از حقوق انسانی اولیه، از جمله استقلال اقتصادی، محروم بودند. اما اسلام با طلوع خود، انقلابی در جایگاه و حقوق زن ایجاد کرد. اسلام از همان ابتدا، با ردّ قاطعانه‌ی باورهای غلط و رسوم ظالمانه، سیمای حقیقی زن را به تصویر کشید و غبار اوهام و خرافات را از چهره او زدود. اسلام، کرامت و منزلت زن را به رسمیت شناخت و استقلال اقتصادی او را به عنوان حقی مسلم تأیید کرد. با احکام و تعالیم روشن اسلام، زن نه تنها از حقوق مالی مانند ارث و مهریه برخوردار شد، بلکه حق مالکیت مطلق بر دسترنج و اموال خود را نیز به دست آورد. «وَلَا تَتَمَنَّوۡاْ مَا فَضَّلَ ٱللَّهُ بِهِۦ بَعۡضَكُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۚ لِّلرِّجَالِ نَصِيبٞ مِّمَّا ٱكۡتَسَبُوا وَلِلنِّسَآءِ نَصِيبٞ مِّمَّا ٱكۡتَسَبۡنَ وَسۡـَٔلُواْ ٱللَّهَ مِن فَضۡلِهِۦٓ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا»؛ و آنچه را كه خدا به وسيلۀ آن برخى از شما را بر برخى ديگر برترى داده است آرزو نكنيد.[زيرا] براى مردان از آنچه به دست آورده‌اند بهره‌اى است و براى زنان [نيز] از آنچه به دست آورده اند بهره‌اى است، و از فضل [بيكران] خدا درخواست كنيد؛ زيرا خدا به هر چيزى داناست. (نساء،۳۲) اسلام با اعطای این حقوق، زن را از قیدوبند وابستگی‌های مالی رها ساخت و به او قدرت انتخاب و اختیار در مسیر زندگی‌اش عطا کرد. زن مسلمان با اتکای به توانایی‌های خود و با بهره‌مندی از حقوق اقتصادی، می‌توانست در عرصه‌های مختلف جامعه حضور یابد و نقش‌آفرینی کند. این تحول عظیم، گامی بلند در جهت عدالت و انصاف بود و زمینه‌ای را برای شکوفایی استعدادها و توانایی‌های زنان فراهم کرد. نظام فعلی و طرد زنان از اقتصاد افغانستان؛ زخمی بر پیکر کرامت انسانی حکومتداران فعلی افغانستان با قدرت‌یافتن دوباره در سال ۲۰۲۱ بار دیگر نیمی از جمعیت انسانی افغانستان را به محدودیت کشاند و دریچه‌های مشارکت فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و از همه حائز اهمیت‌تر دریچه مشارکت اقتصادی را به روی زنان در افغانستان بست. این اقدام نه تنها معیشت و استقلال مالی زنان را هدف قرار داد، بلکه تار و پود زندگی میلیون‌ها زن را از هم گسست و توهینی آشکار به کرامت انسانی آنان نمود. زنان افغانستان در سال‌های اخیر، با تلاش و پشتکار، گام‌های بلندی در عرصه اقتصاد برداشته بودند. آن‌ها کارآفرینان موفقی شده بودند، مهارت‌های خود را ارتقا داده بودند و در زمینه‌های مختلف اقتصادی فعالیت می‌کردند. اما با سقوط نظام جمهویت و روی کار آمدن نظام فعلی، همه این دستاوردها از بین رفت. ممنوعیت کار زنان در بسیاری از مشاغل، محدودیت‌های شدید برای فعالیت‌های اقتصادی آن‌ها و فضای خفقان‌آور حاکم بر جامعه، زنان را از عرصه اقتصاد رانده است. این امر، فقر و ناامیدی را در میان خانواده‌ها گسترش داده و آینده‌ای تاریک را برای زنان افغانستان رقم زده است. طرد زنان از نظام اقتصادی افغانستان، پیامدهای ناگوار و جبران‌ناپذیری به همراه دارد: از دست رفتن فرصت‌های شغلی و افزایش بیکاری در میان زنان وابستگی مالی زنان به مردان و از بین رفتن استقلال آن‌ها فقر و گرسنگی در خانواده‌ها، به ویژه کودکان محروم شدن جامعه از نیمی از نیروی کار و استعدادهای زنان سرکوب خلاقیت و نوآوری و ایجاد رکود اقتصادی نظام فعلی با طرد زنان از اقتصاد کشور، نه تنها حقوق اولیه آن‌ها را نقض کرده‌ است، بلکه به کرامت انسانی آن‌ها نیز توهین کرده‌ است. زنان افغانستان، حق دارند در انتخاب مسیر زندگی خود آزاد باشند، استعدادهای خود را شکوفا کنند و در پیشرفت جامعه خود سهیم باشند. جامعه جهانی، فرهنگیان و... باید در قبال این ظلم سکوت نکنند و برای احقاق حقوق زنان افغانستان و حمایت از مشارکت آن‌ها در اقتصاد تلاش کنند. آزادی و استقلال زنان، پایه و اساس یک افغانستان توسعه‌یافته و صلح‌آمیز است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 252 بازدید

شبکه‌ی تحقیقاتی حمایت از زنان و کودکان افغانستان، از برگزاری نشستی به‌هدف افزایش آگاهی جهان در مورد چالش‌های زنان و دختران این کشور به تاریخ ۲۷ جون در شهر نیویورک آمریکا خبر داد. این شبکه امروز (یک‌شنبه، ۳ سرطان) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این نشست قرار است، با هم‌کاری نهاد‌های حامی زنان از جمله دفتر سازمان ملل متحد در نیویورک، نهاد ملاله یوسفزی، شبکه‌ی هم‌بستگی فراملی برای پیش‌برد عدالت جنسیتی و نهاد دادرسی استراتژیک برگزار شود. در ادامه آمده است که هدف از راه‌اندازی این نشست، افزایش آگاهی جهان در مورد چالش‌های زنان و اهمیت مشارکت «معنادار» آنان در نشست‌های مرتبط به افغانستان است. همچنان شبکه‌‌ی تحقیقاتی حمایت از زنان و کودکان افغانستان نوشته است که در این نشست، یافته‌‌های را در مورد «ائتلاف جهانی در حمایت از زنان افغانستان» و نامه‌ی سرگشاده‌ی فعالان حقوق زن را به کشورهای عضو و نمایندگان ویژه‌ی دعوت شده به سومین نشست دوحه، ارائه خواهد کرد. باید گفت که سومین نشست دوحه قرار است از تاریخ ۳۰ جون تا اول جولای در قطر با میزبانی سازمان ملل و اشتراک نمایندگان ویژه‌ی کشورها برگزار شود. همچنین این نشست شبکه‌ی تحقیقاتی حمایت از زنان در حالی برگزار می‌شود که حکومت سرپرست افغانستان با روی کار آمدن دوباره‌ی در آگست ۲۰۲۱ در افغانستان و وضع بیش‌از ۵۰ فرمان محدود‌کننده بالای زنان و دختران، آنان را از حق آموزش، کار، سفر، تفریح، ورزش و مشارکت‌های سیاسی محروم ساخته‌اند.

ادامه مطلب