برچسب: فقر

1 ماه قبل - 108 بازدید

اداره اسکان بشر سازمان ملل متحد در افغانستان (UN-Habitat)، درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که روند شهرنشینی در افغانستان با سرعت چشم‌گیری در حال افزایش است، اما شهرهای کشور برای این رشد آمادگی لازم را ندارند. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که در سال ۱۹۵۰ میلادی تنها پنج درصد جمعیت افغانستان در شهرها زند‌گی می‌کردند. اداره اسکان بشر سازمان ملل متحد در افغانستان در ادامه تاکید کرده است که این رقم در سال ۲۰۲۲ میلادی به ۲۵ درصد رسیده و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۶۰ میلادی نیمی از جمعیت کشور در مناطق شهری ساکن شوند. این نهاد در اعلامیه‌اش هشدار داده است که اگر از اکنون برای مدیریت این روند اقدام نشود، رشد بی‌برنامه‌ شهرنشینی می‌تواند به افزایش فقر، کم‌بود مسکن، و فشار بر خدمات شهری منجر شود. این نهاد تصریح کرد که شهرنشینی، در صورت برنامه‌ریزی درست، می‌تواند به یک نیروی مثبت برای توسعه و تغییر اجتماعی در افغانستان تبدیل شود. این در حالی است بیشتر مهاجرین افغانستان که در سال‌های اخیر از ایران و پاکستان اخراج شدند، ترجیح می‌دهند در شهرها ساکن شوند تا بتوانند به فرصت‌های شغلی، آموزشی، خدمات بهداشتی و امکانات رفاهی دسترسی داشته باشند. همچنین چندی پیش، برنامه‌ی اسکان بشر سازمان ملل متحد رشد شهرنشینی در ‏افغانستان را سریع خوانده بود، اما شهرهای ‏افغانستان برای چنین سرعتی آماده نیست. این سازمان گفته بود که بیش از ۴۰ ‏درصد از جمعیت شهری افغا‌نستان در کابل زندگی می‌کنند؛ ‏شهری که اکنون با جدی‌ترین بحران زیست‌محیطی و کم‌آبی ‏مواجه است.

ادامه مطلب


2 ماه قبل - 132 بازدید

در قلب کابل، جایی در میان کوچه‌های تنگ، پر از خاک و خاطره، خانه‌ای گلی و کهنه ایستاده است. خانه‌ای که اگر دیوارهایش زبان داشتند، از نفس‌نفس‌های زنی روایت می‌کردند؛ زنی که سال‌ها با دستانش نان دوخته، علم آموخته، و امید برشته بود... و حالا تنها درد می‌دوزد. نامش فاطمه است. زنی ۳۸ ساله، با پیشانی‌ای پر از چین و چشمانی که سال‌هاست لبخند را به خاطر نمی‌آورند. هرچند خندیدن را از یاد نبرده، اما دیگر دلیلی برای خندیدن نمی‌یابد. روزگاری معلم بود، در یکی از مکاتب متوسطه‌ی کابل. صنف‌های هفتم و هشتم را تدریس می‌کرد، بیشتر ریاضی. هنوز هم خوب یادش مانده روزی را که شاگردی با دست بالا پرسید: «معلم صاحب، اگر یک زن وزیر شود، می‌تانه قانون را تغییر بده؟» او خندید و گفت: «زن اگر باسواد باشه، هر کاری می‌تانه.» آن روزها، امید مثل نور آفتاب از پنجره‌ی مکتب به داخل می‌تابید. شاگردان، همچون گل‌های بهاری بودند. مکتب، باغی بود زنده و پرشور. و فاطمه، باغبان دلسوز آن باغ. اما... روزی، بی‌هیچ هشدار، بی‌هیچ دلیل، و بی‌هیچ عدالتی، دروازه‌های مکتب بسته شد. تصمیمی که نه از دل مردم، که از جایی بالا و بی‌چهره آمده بود. فاطمه هنوز آن روز را خوب به یاد دارد؛ روزی که با چشمانی پر از اشک، از دروازه‌ی مکتب گذشت، در حالی که شاگردانش، مثل پرنده‌های بی‌لانه، به او می‌نگریستند و اشک می‌ریختند. یکی از آن‌ها گفت: «معلم صاحب... باز می‌آیی؟» و فاطمه، با لبخندی پر از تلخی و اندوه، تنها گفت: «ان‌شاءالله...» آن لبخند، بیش از هزار حرف، درد داشت. شوهرش، رحمت‌الله، سال‌ها پیش در یک پروژه‌ی ساختمانی کار می‌کرد؛ اما کم‌کم درد گرده‌اش بیشتر شد. حالا حتی توان بالا رفتن از سه پله را ندارد. نمی‌تواند چیزی بلند کند، نه زیر آفتاب بایستد، نه کار کند. روزهایش را در سکوت می‌گذراند، با نگاهی خاموش و سری خم‌شده. وقتی طفل کوچک‌شان با امید می‌گوید: «بابا، برای من خوراکی بخر!» رحمت‌الله به زمین خیره می‌شود، بی‌هیچ پاسخ. بعد، آهسته نگاهش را به آسمان می‌دوزد و آرام می‌گوید: (خدا بزرگ است). با بیکاری شوهرش و بسته شدن مکاتب، فاطمه ماند با چهار طفل—خُرد و بزرگ—و یک دنیا مسئولیت. معاش معلمی دیگر نمی‌رسید، و امید هم کم‌کم مثل گیاهی بی‌آب، خشک می‌شد. ناچار شد چرخ خیاطی کهنه‌ای را از زیر تخت بیرون بکشد؛ همان چرخی که روزگاری مادرش با آن لباس عروس دوخته بود. حالا اما، باید نان زندگی را بدوزد. دوباره شروع کرد به یادگیری: پارچه بریدن، دوختن، اندازه گرفتن... اما بازار دیگر مثل قبل نبود. مردم نان خشک می‌خریدند، نه لباس نو. تولیدی‌ها، لباس‌های آماده را با نرخ ارزان‌تر به بازار آورده‌اند. مشتری‌ها کم‌اند. گاهی چند روز می‌گذرد بی‌آن‌که حتی یک سفارش برسد. فاطمه آه می‌کشد و می‌گوید: «صدای این چرخ، مثل غژغژ دروازه‌ی بسته‌ی مکتب است. هر بار که پِدال می‌زنم، دلم تیر می‌کشه... انگار دارم بر دفترچه‌ی خاطراتم زخم می‌زنم.» او حالا خیاط است، اما نه از دل، از مجبوری. روزهایی هست که تا نیمه‌شب پای چرخ می‌نشیند، کوک می‌زند و نخ می‌کِشد. اما وقتی حساب و کتاب می‌کند، می‌بیند همان هم کفاف پول برق و آرد را به‌سختی می‌دهد. دختر بزرگش، لیلا، زمانی صنف هفتم بود. حالا در خانه نشسته و به مادر کمک می‌کند. می‌گوید: «مادر، منم می‌خواهم معلم شوم.» فاطمه لبش را می‌گزد، بغضش را قورت می‌دهد و آرام می‌گوید: «می شوی دخترم، می‌شوی... فقط هنوز زود است. باید صبر کنی.» اما خودش می‌داند، صبر هم وقتی زیاد شود، آدم را می‌سوزاند. او هر شب، وقتی اطفالش خوابیده‌اند، دفترچه‌های کهنه‌اش را از گوشه‌ی صندوق بیرون می‌آورد. گچ خشکی را که لای تاهای چادرش پنهان کرده، بیرون می‌کشد. آن را بو می‌کند، روی میز می‌گذارد، آرام می‌نویسد: "۲ + ۲ = ۴" و زیر لب می‌گوید: «آسان است، دخترکم... آسان. فقط باید بخوانی.» گاهی با خودش فکر می‌کند: چرا باید علم و معرفت از زن گرفته شود؟ مگر زن نیست که نسل را تربیت می‌کند؟ مگر زن نیست که وطن را می‌سازد؟ او نمی‌فهمد چرا دنیا چنین شده، اما یک چیز را خوب می‌داند: بدون علم، ما هیچ هستیم. بدون زن، وطن ناقص است. یکی از روزها، وقتی برای خرید نخ و پارچه به بازار می‌رفت، دختر کوچکش پرسید: «مادر، اگه باز هم مکتب باز شود، باز هم می‌روی درس می‌دهی؟» فاطمه ایستاد. به چشمان دخترک خیره شد، دستش را گرفت، زانو زد و گفت: «من تا وقتی نفس دارم، باز هم درس می‌دهم. حتی اگه فقط یک شاگرد داشته باشم. حتی اگر مکتب نباشد، خانه‌ام مکتب می‌شود.» اما دلش چیز دیگری می‌خواهد؛ این‌که روزی دوباره همان مانتوی خاکستری‌اش را بپوشد، همان دفترچه‌ها را به بغل بگیرد، صدای زنگ مکتب را بشنود و در میان هیاهوی شاگردان، کسی از ته دل صدا بزند: «معلم صاحب!» و برگردد به همان صنف، همان نیمکت‌ها، همان تخته‌ی سفید. او هنوز هم باور دارد: زن، اگر اجازه داشته باشد، کوه را هم تکان می‌دهد. فاطمه در دلش فقط یک دعا دارد. نه برای ثروت، نه برای شهرت— بلکه برای باز شدن دروازه‌های مکتب. تا هیچ دختری پشت چرخ خیاطی، رؤیاهایش را ندوزد. تا هیچ مادری مجبور نشود علم را با نان عوض کند. و تا هیچ چرخی، صدای گچ‌های سفید را در خود خاموش نکند. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 209 بازدید

بخش زنان سازمان ملل درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بیش از یک میلیون زن و دختر در نوار غزه با بحران شدید گرسنگی مواجه هستند و این وضعیت غیرانسانی باید هر چه سریع‌تر پایان یابد. این سازمان روز (دوشنبه، ۶ اسد/۲۸ جولای) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نگرانی عمیق را نسبت به رنج‌های بی‌پایان زنان و دختران در غزه ابراز کرده و خواهان ارسال فوری کمک‌های حیاتی، برقراری آتش‌بس فوری و آزادی همه گروگان‌ها شده است. بخش زنان سازمان ملل در ادامه تاکید کرده است که دیگر کلمات قادر به توصیف عمق این رنج‌‌ها نیستند و این بحران انسانی باید فوراً متوقف شود. همچنین این سازمان در ادامه بر ضرورت تضمین کمک‌های بشردوستانه برای همه زنان و دختران در منطقه تاکید کرده است. این در حالی است که غزه در ماه‌های اخیر با بحران انسانی گسترده‌ای مواجه شده و کمبود شدید غذا، دارو و امکانات پزشکی، زند‌گی زنان و کودکان را به شدت دشوار کرده است. قابل ذکر است که روزنامه گاردین به نقل از سازمان پزشکان بدون مرز هشدار داده بود که در دو هفته‌ گذشته، نرخ سوءتغذیه حاد در میان کودکان زیر پنج سال در غزه سه‌برابر افزایش یافته است. این روزنامه گزارش داده که سازمان داکتران بدون رمز وضعیت گرسنگی در نوار غزه را بی‌سابقه توصیف کرده و اسرائیل را به استفاده «عمدی» از گرسنگی به‌عنوان سلاح متهم کرده است.

ادامه مطلب


12 ماه قبل - 357 بازدید

بانک جهانی درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که افغانستان با بحران «شدید» امنیت غذایی مواجه است و میلیون‌ها شهروند این کشور برای دسترسی به غذای کافی با مشکل مواجه هستند. این بانک با نشر گزارشی گفته است که برای مبارزه با این بحران فراتر از کمک‌های اضطراری، باید روی راهکارهای بلندمدت سرمایه‌گذاری شود. بانک جهانی تاکید کرده است که در حال حاضر ۱۱.۶ میلیون نفر که ۲۵ درصد جمعیت افغانستان را تشکیل می‌دهند، با ناامنی غذایی مواجه هستند. براساس گزارش بانک جهانی، خشکسالی و شوک‌های اقلیمی که افغانستان با آن مواجه است، بحران ناامنی غذایی را تشدید می‌کند. در ادامه آمده است که افغانستان در فهرست کشورهایی که بیشتر در معرض خطر بحران‌های مرتبط با آب و هوا هستند، رتبه چهارم را دارد و هفتمین کشور آسیب پذیر با کمترین ظرفیت مقابله به شمار می‌رود. بانک جهانی هشدار داده است که تشدید خشکسالی و سیل به محصولات زراعی آسیب می‌رساند، زنجیره تامین را مختل می‌کند و قیمت مواد غذایی را افزایش می‌دهد. همچنین در بخشی از گزارش آمده است که چنین شوک‌های اقلیمی-همراه با بی‌ثباتی اقتصادی و درگیری-ناامنی غذایی را بدتر می‌کند. با این وجود، افغانستان در یک سال اخیر شاهد سیلاب‌های سنگین در ولایت‌های شمالی به ویژه بغلان بود که باعث تخریب زمین‌های زراعتی و نابودی مواشی شد. بانک جهانی گفته است که برای مبارزه با ناامنی غذایی در افغانستان باید علاوه بر کمک‌های اضطراری روی راهکارهای (تاب‌آوری) بلندمدت سرمایه گذاری شود. در گزارش این بانک آمده است: «در حالی که کمک‌های اضطراری برای رفع نیازهای فوری ضروری است، راه حل‌های پایدار برای امنیت غذایی پایدار ضروری است.»

ادامه مطلب


12 ماه قبل - 288 بازدید

با آغاز فصل سخت و سرد زمستان در افغانستان، برنامه جهانی غذا درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که این نهاد قادر به رسید‌گی به شش میلیون نیازمند در این فصل است. این سازمان امروز (سه‌شنبه، ۴ جدی) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که با کمبود شدید بودجه روبرو است و نمی‌تواند به میلیون‌ها تن دیگر در این فصل مواد غذایی کمک کند. برنامه جهانی غذا تاکید کرده است: «زمستان در افغانستان بی‌رحم است و ما با کمبود بودجه مواجه هستیم.» قابل ذکر است که این سازمان پیش‌تر گفته بود برای رسیدگی به نیازمندان در این زمستان، به بیش از ۱۴ میلیون دالر نیاز دارد. این در حالی است که مردم افغانستان تحت حاکمیت حکومت سرپرست هر روز فقیرتر می‌شوند و حدود ۱۵ میلیون تن نمی‌دانند وعده غذایی بعدی‌شان از کجا تأمین خواهد شد. با این وجود اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد در سال جاری میلادی برای کمک‌رسانی به مردم افغانستان ۳.۰۶ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده بود؛ اما گفته می‌شود ۳۷.۵ درصد از این بودجه تأمین شده است. به‌گفته‌ی اوچا، بیش از ۲۳ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک دارند. در همین حال، این دفتر از مسوولان حکومت سرپرست خواسته است که تمام اقدامات محدودکننده خود بر زنان را لغو کرده و به حقوق بشر احترام بگذارند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 405 بازدید

برنامه جهانی غذا در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که برخی خانواده‌ها در افغانستان به دلیل فقر و گرسنگی شدید، دختران خردسال خود را به ازدواج می‌دهند. این سازمان با انتشار ویدیویی در حساب کاربری ایکس خود، این وضعیت را «داستانی دلخراش» برای برخی از خانواده‌ها در افغانستان توصیف کرده است. برنامه جهانی غذا، خشکسالی‌های پی‌درپی و بحران اقلیمی را از عوامل اصلی گسترش فقر در افغانستان می‌داند. همچنین یک مرد که دختر پنج ساله‌اش را به دلیل فقر به شوهر داده است، می‌گوید: «دختر پنج ساله‌ام را عروس کردم تا بتوانم زندگی دیگر فرزندهایم را نجات دهم و همچنان گندم خریدم تا زمین‌های زراعتی را کشت کنم، اما بخاطر خشکسالی هیچ‌گونه حاصل برداشت نتوانستم.» این مرد گفت: «اکنون مانده است که برای زندگی‌اش چی‌کار و تنها منتظر لطف و معجزه خداوند است.» پیش از این، اوچا یا دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد در گزارشی گفته بود که افغانستان در سه سال گذشته ۶.۷ میلیارد دالر کمک دریافت کرده است اما بحران اقتصادی در این کشور همچنان پابرجاست.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 261 بازدید

یونسکو یا سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در سراسر جهان ۲۵۱ میلیون کودک و نوجوان از رفتن به مکتب محروم هستند. این سازمان با نشر گزارشی تحت عنوان «وضعیت جهانی آموزش»، گفته است که در افغانستان و نیجریه از هر ده کودک و نوجوان، شش نفر آنان از رفتن به مکتب محروم هستند. براساس معلومات این گزارش، کودکان و نوجوانانی که در سراسر جهان از رفتن به مکتب محروم هستند شامل ۱۲۹ میلیون پسر و ۱۲۲ میلیون دختر هستند. همچنین گزارش یونسکو که با تمرکز به نقش رهبری در عرصه‌ی آموزش تهیه شده است، نشان می‌دهد که در یک‌دهه‌ی اخیر پیشرفت کمی در دسترسی به آموزش صورت گرفته است. سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد تاکید کرده است که از سال ۲۰۱۵ میلادی تا اکنون میزان کودکان و نوجوانانی که به آموزش دسترسی ندارند، تنها یک درصد کاهش یافته است. در گزارش آمده است که شکاف نگران‌کننده‌ای در عرصه‌ی دسترسی به آموزش میان کشورهای ثروتمند و کشورهای فقیر وجود دارد. در این گزارش آمده است که در کشورهای فقیر ۳۳ درصد از کودکان و نوجوانان از رفتن به مکتب محروم هستند، درحالی‌که این رقم در کشورهای با درآمد بالا تنها سه درصد است. یونسکو گفته است که کشورهای جنوب صحرای آفریقا با بزرگ‌ترین چالش در عرصه‌ی دسترسی به آموزش مواجه هستند و نیمی از کودکان محروم از مکتب در این کشورها زندگی می‌کنند. همچنین در بخشی از گزارش کاهش سرمایه‌گذاری در عرصه‌ی آموزش را از موانع اصلی بهبود وضعیت آموزش در جهان عنوان می‌کند. این نهاد نابرابری در هزینه‌های آموزشی میان کشورهای با درآمد بالا و کشورهای فقیر را نگران‌کننده خوانده است. مطابق گزارش سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد، در کشورهای با درآمد بالا، برای هر دانش‌آموز هشت هزار و ۵۴۳ دالر سرمایه‌گذاری می‌شود، اما این رقم در کشورهای با درآمد پایین و متوسط فقط ۵۵ دالر است. این نهاد افزوده است که این وضعیت در کشورهایی که با بدیهی مواجه هستند، بدتر است. آدری آزولی، مدیرکل یونسکو گفته است که «آموزش محرک اصلی جوامع مرفه، فراگیر و صلح‌آمیز است.» یونسکو خواستار سازوکارهای مالی نوآورانه در عرصه‌ی آموزش در سراسر جهان شده است.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 349 بازدید

روزا اوتنبایوا، رییس یوناما یا هیأت معاونت سازمان ملل متحد برای افغانستان می‌گوید که بیش از پنج میلیون کودک در این کشور به آموزش دسترسی ندارند. خانم اوتنبایوا این اظهارات را در دیدار با معاون وزارت اطلاعات و فرهنگ حکومت سرپرست مطرح کرده و گفت که بیش از پنج میلیون کودک به آموزش دسترسی ندارند و سوادآموزی در افغانستان یک موضوع مهم و حیاتی است. وی همچنان از راه‌اندازی یک کمپین ملی برای ترویج کتاب‌خوانی در افغانستان خبر داد است. او تاکید کرد که در کنار کمک‌های بشردوستانه، یوناما آماده همکاری در بخش‌های سوادآموزی، کتابخانه‌های عمومی و هنرستان‌ها است. همچنین در این دیدار، عتیق‌الله عزیزی، معاون هنر و فرهنگ وزارت اطلاعات و فرهنگ، از یوناما درخواست کرد که در زمینه ساخت کتابخانه‌های عمومی در ولایات و ولسوالی‌ها، ایجاد سیستم‌های دیجیتال و توسعه کتابخانه‌های سیار به این وزارت کمک کند. وی همچنان از جامعه بین‌المللی هم خواست تا به بازسازی، حفاظت و آموزش کارمندان در حوزه آثار تاریخی افغانستان کمک کنند. بر اساس بیانیه وزارت اطلاعات و فرهنگ حکومت فعلی، دو طرف همچنان درباره حفظ و تقویت آثار تاریخی، جلوگیری از قاچاق و حفاری‌های غیرقانونی در مناطق باستانی و فرهنگی کشور صحبت کردند. در حالی روزا اوتنبایوا از عدم دسترسی بیش از پنج میلیون کودک به آموزش خبر می‌دهد که حکومت فعلی بیشتر از سه سال است که زنان و دختران را از رفتن به مکاتب و دانشگاه‌ها محروم کرده‌ است. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 319 بازدید

شاخص جهانی گرسنگی اعلام کرده است که افغانستان در کنار نیجریه از جمله‌ی کشورهای است که میزان قد کوتاهی کودکان در آن بیشترین افزایش را داشته است. شاخص جهانی گرسنگی با نشر گزارشی گفته است که ۴۴.۶ درصد کودکان زیر پنج سال در افغانستان نسبت به سن خود، قد کوتاه‌تر هستند و قد کوتاهی کودکان ناشی از ابتلای آنان به سوءتغذیه حاد است. در گزارش آمده است که افغانستان در شاخص جهانی گرسنگی سال ۲۰۲۴ میلادی با ۳۰.۸ نمره، در رتبه‌ی ۱۱۶ جهان در میان ۱۲۷ کشور قرار گرفته است و افغانستان در «سطح جدی» گرسنگی قرار دارد و ۳۰.۸ درصد جمعیت آن، دچار سوءتغذیه هستند. در ادامه آمده است که ۳.۸ درصد از کودکان زیر پنج سال افغانستان نسبت به سن خود وزن کمتری دارند و ۵.۸ درصد کودکان قبل از سن پنج سال می‌میرند. در گزارش آمده است که وضعیت امنیت غذایی در افغانستان به‌دلیل جنگ، بی‌ثباتی اقتصادی و فجایع طبیعی که زراعت و کمک‌رسانی را مختل می‌کنند، وخیم‌تر شده است. شاخص جهانی گرسنگی تاکید کرد که از سال ۲۰۱۶ میلادی به بعد، امتیاز افغانستان در شاخص گرسنگی افزایش یافته که عمدتاً ناشی از افزایش میزان گرسنگی است. در ادامه آمده است که خانواده‌ها در افغانستان به‌دلیل کمبود غذا، مجبور هستند که استراتژی‌های بسیار سخت‌گیرانه‌ای را استفاده کنند. وضعیت گرسنگی در جهان همچنین در بخشی از گزارش شاخص جهانی گرسنگی آمده است که پیشرفت اندکی در زمینه‌ی کاهش گرسنگی در جهان از سال ۲۰۱۶ به این‌سو صورت گرفته است و چشم‌انداز رسیدن به هدف «گرسنگی صفر» تا سال ۲۰۳۰ میلادی، «بسیار بد» است. در گزارش آمده است که شاخص جهانی گرسنگی در سال ۲۰۲۴ میلادی ۱۸.۳ تعیین شده است که نسبت به سال ۲۰۱۶ اندکی کم‌تر است و پیشرفت کمی را نشان می‌دهد. طبق این گزارش، این چالش‌ها عبارتند از درگیری‌های مسلحانه در مقیاس بزرگ، تأثیرات فزاینده‌ی تغییرات اقلیمی، قیمت بالای مواد غذایی داخلی، اختلالات بازار، بدهی بالا میان کشورهای با درآمد پایین و متوسط، نابرابری درآمد و رکود اقتصادی. در ادامه آمده است که درگیری‌های چون جنگ در غزه و سودان، شبح قطحی را در جهان برانگیخته و به بحران‌های غذایی استثنایی منجر شده است. مطابق این گزارش، علاوه بر این، درگیری‌های داخلی در کشورهای مثل جمهوری دموکراتیک کنگو، هائیتی، مالی و سوریه نیز باعث ایجاد بحران غذایی شده است. در این گزارش نقض حق غذا و تبعیض جنسیتی نیز از عوامل افزایش میزان گرسنگی در کشورهای مختلف دانسته شده است. نمرات شاخص جهانی گرسنگی بر اساس معیارهای سوءتغذیه، کوتاه‌قدی کودکان و مرگ‌ومیر آنان محاسبه می‌شود و بر روی یک مقیاس ۱۰۰ امتیازی ارزیابی می‌شود.

ادامه مطلب


1 سال قبل - 327 بازدید

یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در کابل به مناسبت روز جهانی کاهش خطر بلاهای طبیعی، خواستار حمایت بیشتر بین‌المللی از افغانستان شده است. یوناما امروز (یک‌شنبه، ۲۲ میزان) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «در سرتاسر افغانستان، جوامع همچنان از بلایای مکرر ناشی از خطرات طبیعی و شوک‌های محیطی و اقلیمی متحمل تلفات سنگینی می‌شوند.» در ادامه تاکید کرد: «در روز جهانی کاهش خطر بلاها، ما خواستار حمایت بیشتر بین‌المللی برای بهبود و تاب‌آوری هستیم.» ۱۳ اکتبر از سوی سازمان ملل متحد به‌عنوان روز جهانی کاهش اثرات بلاهای طبیعی نام‌گذاری شده است. چند روز پیش نیز یوناما گفته بود که با گذشت یک سال از وقوع زمین‌لرزه «مرگ‌بار» در هرات، هنوز شمار زیادی از آسیب دیده‌گان این زمین‌لرزه نیازمند کمک‌های بشری هستند. دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد گفته است که افغانستان به‌شدت متأثر از رویدادهای طبیعی است. شعار این روز در سال ۲۰۲۴ میلادی، «آموزش به‌عنوان راه نجات جوانان در کاهش خطر بلایا» تعیین شده است. افغانستان از جمله کشورهای به‌شدت آسیب‌پذیر و با کم‌ترین آمادگی در برابر خطرات طبیعی، از جمله زمین‌لرزه و سیل است. همچنین سیل در بهار امسال تلفات و ویرانی‌های گسترده‌ای در شماری از ولایت‌ها برجای گذاشت. این در حالی است که این کشور با بحران اقتصادی و فقر نیز مواجه است.

ادامه مطلب