آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد از حکومت سرپرست افغانستان خواسته است که محدودیتهای تبعیضآمیز علیه زنان و دختران را فوراً بردارند و مکاتب و دانشگاهها را برای دختران بالاتر از صنف ششم باز کنند. آقای گوترش این اظهارات را دیروز (دوشنبه، ۲ میزان) در نشست جانبی سازمان ملل متحد دربارهی زنان افغانستان مطرح کرده و گفت که زنان و دختران افغانستان با بحران عمیق تبعیض و ستم مبتنی بر جنسیت روبرو هستند. وی با اشاره به قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی گفت که این قانون حذف سیستماتیک زنان و دختران از زندگی عمومی را رسمیت داده است. او تاکید کرد: «زنان و دختران افغانستان عمدتا در خانههای خود محبوس هستند، بدون آزادی رفتوآمد و تقریبا بدون دسترسی به تحصیل یا کار. آنان حتا از آواز خواندن یا بلند کردن صدای خود در ملاءعام منع شدهاند.» دبیرکل سازمان ملل متحد افزود که قانون امر به معروف ادامهی فرمانهای است که حقوق و آزادیهای زنان و دختران افغانستان را در سراسر کشور سلب میکند. او افزود که زنان افغانستان از نرخ بالای خشونت مبتنی بر جنسیت، به اصطلاح قتلهای ناموسی و افزایش مرگومیر مادران رنج میبرند. آقای گوترش میگوید که تبعیض شدید مبتنی بر جنسیت تنها نقض کنوانسیونها و قوانین حقوق بشر نیست، بلکه خودآزاری در مقیاس ملی است و خوداتکایی اقتصادی را تضعیف میکند. وی گفت که آموزش دختران یکی از سریعترین راهها برای شروع توسعه اقتصادی و بهبود سلامت، رفاه و شکوفایی جوامع است. او به این باور است: «بدون زنان تحصیلکرده، بدون زنان در مشاغل، از جمله در نقشهای رهبری، و بدون بهرسمیتشناختن حقوق و آزادیهای نیمی از جمعیت، افغانستان هرگز جایگاه شایستهی خود را در صحنهی جهانی نخواهد داشت.» وی افزود که کشورها و سازمانها، از جمله سازمان همکاری اسلامی بهشدت خواستار احترام به حقوق اساسی دختران و زنان افغانستان هستند. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از حاکمیت خود بر افغانستان محدودیتهای شدیدی علیه زنان و دختران وضع کرده است. طی سه سال گذشته، اکثریت زنان و دختران افغانستان از سوی حکومت فعلی از آموزش و کار محروم شدند. همچنین حکومت فعلی در ادامهی محدودیتهای خود بر آزادی و حقوق شهروندان افغانستان، اخیرا مقرراتی را تحت عنوان قانون امر به معروف و نهی از منکر وضع کرده است. این قانون با انتقادات و واکنشهای منفی گستردهی کشورها و سازمان ملل متحد مواجه شده است. اما حکومت فعلی انتقاد و مخالفت با قوانین خود را جرم اعلام کرده و گفته است که مخالفان و منتقدان قوانین این گروه محاکمه میشوند.
برچسب: سرکوب
نویسنده: مهدی مظفری پارلمان اروپا در واکنش به اقدامات اخیر حکومت سرپرست افغانستان، بهویژه تصویب قانون جنجالی «امر به معروف و نهی از منکر»، نشستی ویژه در روز پنجشنبه 29 سنبله برگزار کرد تا وضعیت اسفبار حقوق بشر، بهویژه وضعیت زنان در افغانستان، را مورد بررسی قرار دهد. این نشست بهخاطر افزایش نگرانیهای بینالمللی در مورد نقض گسترده حقوق بشر در افغانستان و بهویژه محدودیتهای شدیدی که علیه زنان اعمال شده، برگزار شد. نتیجه این نشست، تصویب قطعنامهای قاطع بود که با اکثریت قریب به اتفاق آرا به تصویب رسید. این قطعنامه در حالی به تصویب رسید که فشارهای بینالمللی بر حکومت افغانستان به دلیل اعمال محدودیتهای جنسیتی و نقض حقوق بشر در حال افزایش است. پارلمان اروپا در این نشست تأکید کرد که این نوع قوانین و محدودیتها با هنجارهای بینالمللی در تضاد کامل هستند و منجر به سرکوب شدید حقوق انسانی زنان و دختران افغان میشود. این قطعنامه که با ۵۶۵ رأی موافق، هشت رأی مخالف و ۴۳ رأی ممتنع به تصویب رسید، بهصراحت نقض گسترده هنجارهای بینالمللی توسط حکومت فعلی افغانستان را محکوم میکند. در این قطعنامه، دولت فعلی افغانستان متهم به سرکوب شدید زنان و دختران، اقلیتهای قومی، مدافعان حقوق بشر و اقلیتهای جنسی شده است. این قطعنامه به وضوح نشان میدهد که سیاستهای حکومت کنونی نه تنها باعث بحران انسانی شدیدی در افغانستان شده، بلکه کشور را به انزوای بینالمللی نیز سوق داده است. پارلمان اروپا هشدار داده که این سرکوبهای گسترده و ادامه سیاستهای تنگنظرانه دولت افغانستان میتواند به بحرانی بزرگتر در سطح منطقه و جهان منجر شود. از همین رو، این قطعنامه نشاندهنده یک تغییر رویکرد جدی در مواضع بینالمللی علیه حکومت افغانستان است. آپارتاید جنسیتی وضعیت اسفناک زنان افغان در سایه حکومت سرپرست، ابعاد تازهای از نقض حقوق بشر را آشکار کرده است. پارلمان اروپا در اقدامی مهم، وضعیت کنونی زنان افغانستان را به عنوان «آپارتاید جنسیتی» توصیف کرده و خواستار به رسمیت شناخته شدن آن بهعنوان «جنایت علیه بشریت» در قوانین بینالمللی شده است. این اصطلاح بهطور دقیق به سیستماتیک بودن و فراگیر بودن تبعیضهای جنسیتی در افغانستان اشاره دارد. در واقع، پارلمان اروپا با این قطعنامه تأکید کرده است که سرکوب زنان و محدودیتهای شدید علیه آنها نه تنها یک نقض ساده حقوق بشر است، بلکه به نوعی جنایت علیه بشریت تعبیر میشود که نیازمند واکنش فوری و جامع جامعه جهانی است. این توصیف پارلمان اروپا در راستای نگرانیهای پیشین کارشناسان سازمان ملل، از جمله ریچارد بنت، است که رفتار حکومت افغانستان با زنان را بهعنوان «جنایت علیه بشریت» توصیف کرده بودند. این کارشناسان بر این باورند که اعمال محدودیتهای شدید و سیستماتیک علیه زنان در افغانستان، مصداق بارز آپارتاید جنسیتی است. در شرایط کنونی، زنان معترض افغان نیز بارها با اعتراض به سیاستهای حکومت، خواستار به رسمیت شناخته شدن این وضعیت به عنوان یک جنایت بینالمللی شدهاند. تداوم این اعتراضات نشان میدهد که زنان افغان همچنان در حال مبارزه برای احقاق حقوق خود هستند، اگرچه شرایط فعلی امید به تغییر را به شدت کمرنگ کرده است. در حال حاضر، آپارتاید جنسیتی بهعنوان یک جرم مستقل در قوانین بینالمللی تعریف نشده است، اما با توجه به شرایط بحرانی در افغانستان، تلاشهایی در جریان است تا این مفهوم بهعنوان یک جرم بینالمللی به رسمیت شناخته شود. این تلاشها در چارچوب تعدیل برخی مواد قوانین بینالمللی صورت میگیرد و هدف آن پاسخگویی به این جنایت هولناک و حمایت از حقوق زنان افغان است. به رسمیت شناخته شدن آپارتاید جنسیتی بهعنوان یک جرم بینالمللی، گامی بزرگ در جهت ایجاد مکانیزمهای قانونی برای پیگرد و مجازات عاملان این جنایت خواهد بود و میتواند به اعمال تحریمهای بینالمللی و اقدامات عملی برای محافظت از زنان افغان منجر شود. محکومیت تعامل با سردمداران فعلی افغانستان و درخواست تحریمهای جدید پارلمان اروپا در این اقدام قاطعانه، رفتار دولتهایی را که با تعامل با سردمداران حکومت فعلی افغانستان به تقویت این گروه کمک میکنند، نیز محکوم کرده است. این موضعگیری بر مبنای اصول حقوق بشر و بر پایه تعهدات بینالمللی است که هرگونه تعامل با دولتهایی که در نقض گسترده حقوق بشر مشارکت دارند، را منع میکند. این قطعنامه که با اکثریت قاطع آرا به تصویب رسید، نگرانی عمیق اتحادیه اروپا را نسبت به رویکرد برخی کشورها در قبال حکومت فعلی در افغانستان ابراز میدارد. اگرچه نمایندگان پارلمان بهطور مشخص نامی از کشورها نبردهاند، اما شواهد نشان میدهد که در سالهای اخیر، علاوه بر کشورهای همسایه و منطقهای، برخی از اعضای اتحادیه اروپا نیز بهصورت مستقیم یا غیرمستقیم با حکومتداران افغانستان تعامل داشتهاند. این تعاملات نه تنها مشروعیت حکومت فعلی را تقویت کرده، بلکه زمینهساز ادامه نقض حقوق بشر در این کشور نیز شده است. در کنار محکومیت تعامل با حکومت سرپرست، پارلمان اروپا خواستار تشدید تحریمها علیه اعضای این گروه شده است. اتحادیه اروپا در حال حاضر برخی از مقامات ارشد حکومت افغانستان را تحت تحریمهای فردی قرار داده است، اما پارلمان اروپا معتقد است که این اقدامات کافی نیست و باید تحریمهای گستردهتری علیه این دولت اعمال شود. هنوز مشخص نیست که تحریمهای جدید شامل چه حوزههایی خواهد بود، اما انتظار میرود که این تحریمها بر فعالیتهای اقتصادی حکومت و منابع مالی آنها تأثیرگذار باشد. پارلمان اروپا تأکید کرده است که تحریمها باید بهگونهای اعمال شوند که به مردم عادی آسیب نرسد و تنها سردمداران حکومت تحت فشار قرار گیرند. علاوه بر موضوع تحریمها، پارلمان اروپا بر اهمیت حمایت از زنان و دختران افغان تأکید کرده است. نمایندگان پارلمان خواستار مشارکت فعال زنان افغان در تمامی عرصههای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور شدهاند و از جامعه جهانی خواستهاند تا از حقوق این قشر آسیبپذیر حمایت کنند. همچنین، پارلمان اروپا بر ضرورت ادامه کمکهای بشردوستانه به مردم افغانستان تأکید کرده است و از اتحادیه اروپا خواسته است تا این کمکها را بهطور مستقیم به مردم نیازمند برساند و از رسیدن آن به دست حکومت جلوگیری کند. این رویکرد، نشاندهنده حساسیت ویژه پارلمان اروپا به وضعیت مردم افغانستان و اهمیت دسترسی مستقیم به کمکهای انسانی است. توماس نیکلسن، نماینده ویژه اتحادیه اروپا برای افغانستان، اخیراً اعلام کرده است که اتحادیه اروپا در سال جاری میلادی ۳۰۰ میلیون یورو به افغانستان کمک کرده است و این کمکها بهصورت مستقیم به مردم افغانستان و سازمانهای غیردولتی میرسد. این نوع از کمکهای مستقیم بهویژه در شرایط بحرانی کنونی اهمیت بیشتری پیدا کرده است، زیرا حکومت فعلی افغانستان از این کمکها برای تحکیم قدرت خود استفاده میکند. با این حال، سازمان ملل متحد هشدار داده است که افغانستان همچنان با یک بحران انسانی شدید روبرو است و نیازمند کمکهای بیشتر جامعه جهانی است. در مجموع، قطعنامه پارلمان اروپا نشان میدهد که اتحادیه اروپا نگران وضعیت افغانستان و نقض حقوق بشر در این کشور است. این اتحادیه با محکوم کردن تعامل با سردمداران حکومت و خواستار تشدید تحریمها، پیام روشنی به حکومت افغانستان ارسال کرده است. همچنین، تأکید پارلمان اروپا بر حمایت از زنان و دختران افغان و ادامه کمکهای بشردوستانه نشان میدهد که اتحادیه اروپا متعهد به کمک به مردم افغانستان است. با این حال، برای بهبود وضعیت افغانستان و ایجاد یک دولت فراگیر و پایدار، همکاری بیشتر جامعه جهانی و فشار بر قدرتمندان حکومتی این کشور برای رعایت حقوق بشر و تعهدات بینالمللی ضروری است.
دهها نفر از شهروندان افغانستان مقیم کانادا در اعتراض به «نسلکشی» هزارهها-شیعیان در افغانستان دست به اعتراض زده و خواستار توقف «نسلکشی» هزارههای افغانستان شدند. این اعتراض روز (یکشنبه، ۱ میزان) به وقت کانادا در شهر تورنتو با حضور فعالان مدنی و نهادهای حقوق بشری کانادا برگزار شد و معترضان دربارهی آنچه که نسلکشی جاری هزارهها-شیعیان در افغانستان خواندند، ابراز نگرانی و آن را محکوم کردند. معترضان با نشر قطعنامهای خواستار اقدام فوری قاطع بینالمللی در برابر کشتار اخیر باشندگان ولایت دایکندی شدند. این در حالی است که بهتاریخ ۲۲ سنبله، ۱۴ نفر از باشندگان روستای «قریودال» ولسوالی سنگتختوبندر ولایت دایکندی در ساحهی مرزی این ولایت با غور توسط افراد مسلح به قتل رسیدند. مسوولیت این کشتار را گروه داعش برعهده گرفت. باید گفت که در این کشتهشدگان یک باشنده ولایت غور نیز شامل میباشند. معترضان در کانادا گفتند که از سال ۲۰۰۱، بیش از ۲۹۴ حادثهی خشونتآمیز ثبت شده که بهطور خاص هزارهها را هدف قرار داده است و در این رویدادها بیش از دو هزار و ۲۲۸ نفر کشته و دو هزار و ۸۳۷ نفر دیگر زخمی شدند. در قطعنامه آمده است که با بازگشت حکومت سرپرست به قدرت، وضعیت بدتر شده است، طوری که بیش از ۳۰ حملهی بزرگ، از جمله هفت حمله تنها در سال جاری علیه هزارهها انجام شده است که منجر به کشتهشدن بیش از ۵۶۰ نفر و زخمیشدن ۷۰۰ نفر شد. معترضان تاکید کردند که از ۱۳۰ سال قبل به اینطرف، مردم هزاره بهدلیل هویت قومی و مذهبی خود با آزار و اذیت و نسلکشی مداوم روبرو بودهاند. معترضان از دولت کانادا، جامعهی بینالمللی و سازمانهای حقوق بشری خواستند که نسلکشی جاری علیه مردم هزاره در افغانستان را بهرسمیت بشناسند و محکوم کنند. آنان همچنان خواستار اقدام فوری مطابق با قوانین بینالمللی برای محافظت از مردم هزاره و جلوگیری از جنایات بیشتر شدند. در ادامه آمده است که دولت کانادا و جامعهی بینالمللی از عادیسازی روابط با حکومت فعلی خودداری کنند و از همهی ابزارهای موجود استفاده کنند تا حکومت سرپرست را مسوول نقض حقوق بشر بدانند. معترضان از دولت کانادا خواسته است که از یک تحقیق مستقل از سوی سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشری هزارهها و قطعنامهای برای حمایت سریع از آنان حمایت کند. همچنین نظارت عدالت شمال (انجیدبلیو) در همبستگی با جامعهی هزاره و فعالان حقوق بشر با نشر بیانیهای از تظاهرات شهروندان افغانستان حمایت کرده است. این نهاد تاکید کرد که هدف این تظاهرات افزایش آگاهی و درخواست اقدام فوری بینالمللی در پاسخ به خشونت وحشتناک علیه هزارهها است. نظارت عدالت شمال از دولت کانادا و جامعهی بینالمللی خواسته است جنایات وحشیانه علیه هزارهها را بهرسمیت بشناسند و برای جلوگیری از خشونت بیشتر اقدام قاطعانه انجام دهند.
ملاله یوسفزی، برنده جایزهی صلح نوبل و فعال آموزش دختران میگوید که با شماری از فعالان زن، در مقابل ساختمان سازمان ملل متحد تجمع کرده و خواستار توجه رهبران جهان به وضعیت زنان و دختران در افغانستان، غزه و برخی از کشورهای دیگر شدند. خانم با نشر یک پیام ویدیویی در حساب کاربری ایکس خود، از اشتراککنندگان در ۷۹مین نشست عمومی ملل متحد خواست که باید به وضعیت زنان و دختران توجه جدی کنند. او گفت: «دختران در جهان با مشکلات مختلف روبرو هستند. دختران در افغانستان از مکاتب متوسطه منع شدهاند، دختران در غزه تحت بمباران دوامدار زندگی میکنند، دختران در نایجریا از سیلهای ویرانگر رنج میبرند.» وی همچنان از رهبران جهان خواست که تا اقدامات بیشتری را برای بهبود وضعیت زندگی دختران در سراسر جهان به شمول افغانستان روی دست گیرند. قابل ذکر است که پس از بازگشت حکومت فعلی به قدرت در افغانستان، این گروه مکاتب متوسطه و لیسه را به روی دختران بست. علاوه بر این، حکومت فعلی در دسمبر ۲۰۲۲ تحصیل دختران در دانشگاهها و موسسات تحصیلات عالی را نیز ممنوع کرد. ملاله یوسفزی هفته گذشته از مبارزه زنان و دختران در افغانستان برای تامین حقوق شان، به ویژه تلاش آنان برای باز شدن مکاتب ستایش کرد و گفت که زنان افغانستان در این مبارزه تنها نیستند. او ادامه بستهماندن مکاتب دختران توسط حکومت فعلی را «بیرحمانه و جنایت» خوانده و گفت که برای پاسخگو قراردادن حکومت سرپرست تلاش خواهد کرد و در این راستا، زنان و دختران افغانستان متحدان زیادی در جهان دارند. این در حالی است که ۷۹همین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تاریخ ۱۰ سپتمبر (۲۰ سنبله) آغاز شد و تا اکنون جریان دارد. همزمان با ادامهی نگرانیها از محدودیتهای حکومت فعلی بر زنان و دختران در افغانستان، سهیل شاهین، رییس دفتر سیاسی این گروه در قطر از دعوت نشدن نماینده این گروه در نشست مجمع عمومی ملل متحد انتقاد کرده است.
کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل از ادامهی ممنوعیت آموزش دختران در افغانستان انتقاد کرده و میگوید که هیچ بهانهای برای محروم کردن دختران از آموزش وجود ندارد. خانم راسل در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که براساس سیاستهای حکومت سرپرست، سه سال است که دختران در افغانستان از آموزشهای بالاتر از صنف ششم در سراسر این کشور محروم هستند. او تاکید کرد که در حال حاضر ۱.۵ میلیون دختر در افغانستان از حق ادامهی آموزش و دستیابی به حقوق کامل خود محروم ماندهاند. مدیر بخش اجرایی صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد افزود: «هیچ بهانهای برای محروم کردن دختران از حقوق آنان و مزایای جامعهی تحصیلکرده وجود ندارد.» پیشتر همزمان با سهسالگی ممنوعیت آموزش دختران، یونیسف گفته بود که امسال با ادامهی ممنوعیت آموزش دختران ۳۸ هزار دختر دیگر نیز از ادامهی آموزشهای شان محروم میشوند. در حالی کاترین راسل از منع آموزش زنان و دختران افغانستان انتقاد میکند که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانشجویان دختر را از رفتن به دانشگاهها دولتی و خصوصی و آموزشگاههای خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شدهاند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواستها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. همچنین به تازگی، قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی حتا صدای زنان را «عورت» عنوان کرده است. بخش زنان سازمان ملل پیش از این نیز گفته بود که محدودیتها بر زنان تاثیر مخربی بر زندگی آنان در افغانستان داشته است.
جیس جامبرتگری، نماینده بریتانیا در شورای امنیت ملل متحد، از حکومت سرپرست افغانستان خواست سیاستهای «نفرتانگیز» خود علیه زنان و دختران افغان را فوراً تغییر دهد. خانم جامبرتگری، قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی را «عقبگردی غمانگیز برای مردم افغانستان» توصیف کرده و گفت که جامعهی جهانی باید علیه تهاجم مستمر حکومت فعلی به حقوق بشر موضع واحد داشته و یکصدا صحبت کند. او تاکید کرد که موضع متبوع کشورش در حمایت از زنان و دختران افغانستان و فراهم کردن بسترهای شنیدهشدن صدای آنها تغییرناپذیر است. وی افزود که بریتانیا قانون امر به معروف و نهی از منکر را به شدت نکوهش کرده و از آزادیهای زنان و دختران افغانستان حمایت میکند. جیس جامبرتگری تصریح کرد که بریتانیا خواستار انتصاب فوری فرستاده ویژه به افغانستان و پیشرفت قطعنامه ۲۷۲۱ شورای امنیت است. نماینده بریتانیا در شورای امنیت سازمان ملل میگوید که حکومت فعلی نباید انتظار داشته باشند که بدون پایبندی به تعهدات بینالمللی خود نسبت به حقوق و آزادیهای اساسی زنان و دختران افغانستان، جامعهی جهانی با آنها تعامل کند. همچنین او در ادامه خاطر نشان کرد که بریتانیا از سال ۲۰۲۱ تا اکنون بیش از ۸۰۰ میلیون دالر را برای مقابله با بحران انسانی در افغانستان کمک کرده است. او از دیگر کشورهای جهان خواست که اقدامات مشابهی را برای کاهش فقر و گرسنگی در افغانستان انجام دهند. وی همچنان گفت که بریتانیا برای دستیابی به یک افغانستان صلحآمیز برای همسایگان و جامعهی جهانی، متعهد به کار سازنده با احزاب در داخل و خارج از افغانستان است.
ملاله یوسفزی، فعال آموزش دختران و برنده جایزهی صلح نوبل به محدودیت آموزش دختران افغانستان واکنش نشان داده و میگوید که شجاعت زنان افغانستان در برابر حکومت سرپرست برای مردم جهان «منبع الهام» است. خانم یوسفزی امروز (دوشنبه، ۲۶ سنبله) با انتشار پیامی در حساب کاربری ایکس خود از ادامهی مبارزه و مقاومت زنان و دختران افغانستان در برابر سیاستهای حکومت فعلی ستایش کرده است. او تاکید کرد: «امروز میخواهم پیامی را با خواهران قوی افغانم شریک سازم. در حالی که حکومت فعلی از رفتن شما به مکتب ممانعت میکنند و سعی دارند که شما را از صحنه زندگی اجتماعی محو کنند، شما در برابر جنایات مبارزه میکنید و پیوسته در حال مقاومت هستید. شجاعت شما برای من و مردم سراسر جهان منبع الهام است.» او افزود که تصور آن سخت است در سه سال گذشته حکومت فعلی آموزش را بهروی دختران بالاتر از صنف ششم ممنوع کرده است. وی میگوید که اینها همه بخشی از سیاستهای بیرحمانه و زنستیزانهی دولت است که زنان را از کار، تحصیل و مشارکتهای اجتماعی محروم کرده است. خانم یوسفزی در ادامه گفت که میلیونها دختر افغانستان حتا اگر از رفتن به مکتب منع شده باشند، از راههای مختلف از جمله آموزش در خانه، آموزش آنلاین و رادیو و تلویزیون به یادگیری ادامه میدهند. او در پیامش تاکید کرده است که از آموزش زنان و دختران افغانستان حمایت میکند. در حالی ملاله یوسفزی از آموزش زنان و دختران افغانستان حمایت میکند که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانشجویان دختر را از رفتن به دانشگاهها دولتی و خصوصی و آموزشگاههای خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شدهاند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواستها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. همچنین به تازگی، قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی حتا صدای زنان را «عورت» عنوان کرده است. بخش زنان سازمان ملل پیش از این نیز گفته بود که محدودیتها بر زنان تاثیر مخربی بر زندگی آنان در افغانستان داشته است.
شماری از زنان معترض و اعضای جنبش اعتراضی «شنبههای ارغوانی»، از رویکرد تعاملی جامعهی جهانی با حکومت سرپرست انتقاد کرد. این جنبش میگوید که تعامل با حکومت فعلی، نه تنها به آنها اجازه داده که سرکوب زنان را تشدید کند؛ بلکه حقوق زنان را در مقیاس بینالمللی به خطر انداخته است. جنبش شنبههای ارغوانی با نشر اعلامیهای گفته است که برای تقویت فشار بر حکومت فعلی که تحت پوشش تعامل با جهان جسورتر شدهاند، جامعهی بینالمللی باید رویکردی «محکم و معنادار» روی دست گیرند. این جنبش تاکید کرد که نگران بیتوجهی جامعهی جهانی به «جنایتهای افغانستان» است. جنبش «شنبههای ارغوانی»، خواستار اعمال فوری و موثر «فشار دیپلماتیک» بر حکومت سرپرست شده است. در اعلامیه آمده است که جامعهی جهانی بهدلیل نقض حقوق زنان تحریمهای مالی و اقتصادی هدفمند را بر حکومت فعلی اعمال کند. در بخشی از اعلامیه آمده است: «ضروریست که همهی منابع مالی حکومت فعلی بهطور کامل و جامع مسدود شود. بهویژه شبکههای تجارت غیرقانونی و حامیان خارجی آنها. این تحریمها باید شامل همهی نهادها و افرادی باشد که به هر شکلی از این گروه حمایت مالی میکنند.» این جنبش تاکید دارند که جامعهی بینالمللی، کمیسیون مستقل و بیطرفی برای بررسی «نقض حقوق بشر و جنایتهای جنگی» را ایجاد کند. شنبههای ارغوانی میگوید که نتایج این تحقیقها، باید به دادگاههای بینالمللی ارجاع شود تا عاملان تحت تعقیب قرار گیرند. در اعلامیه آمده است که جامعهی جهانی با اقدامهای موثر حکومت فعلی را مورد پاسخگویی قرار دهد. این انتقاد در حالی مطرح میشود که حکومت سرپرست با برخی از کشورها از جمله کشورهای همسایه و آسیایی میانه، روابط اقتصادی داشته و شماری از آنان سفیر این گروه را نیز پذیرفته است. باید گفت که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانشجویان دختر را از رفتن به دانشگاهها دولتی و خصوصی و آموزشگاههای خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شدهاند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواستها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند.
شورای مشورتی زنان سازمان همکاری اسلامی از محدودیتهای شدید حکومت فعلی بر زنان و دختران به شدت انتقاد کرده و محرومیت دختران افغانستان از آموزش را یکی از چالشهای جدی کشورهای اسلامی عنوان کرده است. امینه الهجری، مدیر کل اداره امور فرهنگی سازمان همکاری اسلامیدر مقر این سازمان در شهر جده گفته است که زنان در کشورهای اسلامی متأثر از جنگهای ویرانگر و بلایای طبیعی هستند. وی تاکید کرد که ممنوعیت دختران و دختران افغانستان از تحصیل و آموزش همچنان یکی از چالشهای نگران کننده است. همچنین امینه الهجری در بخشی از صحبتهایش گفت که زنان در فلسطین زندگی سختی را زیر بار سنگین جنگ تجربه میکنند. سازمان همکاری اسلامی پیش از این نیز وضعیت زنان افغانستان را نگران کننده خوانده و خواهان لغو تمام محدودیتهای وضع شده از سوی طالبان شده بود. قابل ذکر است که این سازمان چندی پیش به حکومت سرپرست پیشنهاد کرده بود که در صورت همکاری این گروه، دختران افغانستان را در بخش آموزش حمایت میکند. در سازمان همکاری اسلامی از ممنوعیت آموزش دختران انتقاد میکند که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانشجویان دختر را از رفتن به دانشگاهها دولتی و خصوصی و آموزشگاههای خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شدهاند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواستها اعتنا نکرده است.
شماری از زنان معترض و اعضای جنبش تحول تاریخ زنان افغانستان در کابل علیه سیاستهای محدودیتکنندهی حکومت سرپرست بر زنان و دختران دست به اعتراض خیابانی زدند. زنان معترض صبح امروز (چهارشنبه، ۲۱ سنبله) در جادههای دشت برچی، از مربوطات غرب شهر کابل، راهپیمایی اعتراضی برگزار کرده و علیه سیاستهای محدودیتکنندهی حکومت فعلی شعار دادند. اعضای جنبش تحول تاریخ زنان افغانستان در این راهپیمایی، به شدت از مواضع جامعهی جهانی و کشورهای اروپایی در خصوص واگذاری سفارتهای افغانستان به حکومت فعلی انتقاد کردند. آنان با شعارهایی چون، «تحصیل، کار، آزادی»، «یکصدا تا رهایی»، «سفارتهای افغانستان، آخرین بقایای افغانستان»، «افغانستان را از فاجعهی انسانی نجات دهید»، «آزادی بدون قید و شرط، پیام ماست» و «طالبان جنایت میکنند، جهان حمایت میکند» به خیابان آمدند. جنبش تحول تاریخ زنان افغانستان با نشر اعلامیهای گفته است که ۱۵ آگوست روز سیاه و ننگین بر جبین افغانستان، روزی که تمام دستاوردهای چندین ساله مردم افغانستان به بازار سیاه دوحه به دست آمران ناکارآمد فروخته شد و سرنوشت میلیونها زن و مرد افغانستان به یغما رفت. در ادامه آمده است که همزمان با تسلط دوباره حکومت سرپرست جنبشهای آزادی بخش در افغانستان شکل گرفت که نقش زنان در این جنبشها پررنگ و احیاگر بوده است. در اعلامیه آمده است که در طول سه سال حاکمیت حکومت فعلی، زنان افغانستان به صورت فعال در جنبشهای آزادیخواهانه برای بازپسگیری حقوق و آزادیهای از دسترفته حضور داشتهاند. در اعلامیه آمده است: «زنان افغانستان در سختترین شرایط، سه سال است که مبارزه میکنند. مبارزاتی که با زندان، شلاق، اعدام، تجاوز و سنگسار همراه بوده است. اعدامهای خودسرانه، زندانی کردن زنان و معترضان، شلاق زدن در ملاءعام و دهها مورد جنایت دیگر از این دست، توسط رسانههای بینالمللی نیز گزارش شده است.» همچنین جنبش تحول تاریخ زنان افغانستان در بخشی از اعلامیهاش گفته است: «حکومت فعلی، که اکثریت رهبران آن تحت تعقیب پلیس بینالمللی قرار دارند، هر از گاهی به راحتی به کشورهای مختلف سفر میکنند که این خود زنگ خطری برای منطقه و جهان است.» اعضای جنبش تحول تاریخ زنان از جامعهی جهانی و سازمانهای حقوق بشری خواستهاند تا بهجای تعامل با حکومت فعلی، از تشکیل یک حکومت مردمسالار در افغانستان حمایت کنند.