یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که به ۶۶ هزار خانواده‌ی دارای کودکان زیر دو سال و مادران باردار و شیرده در افغانستان کمک نقدی توزیع کرده است. این نهاد روز (یک‌شنبه، ۹ سنبله) با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که هرکدام از این خانواده‌ها هر سه ماه، معادل ۶۰ دالر پول نقد برای خرید غذا و تأمین نیازهای اولیه دریافت کرده است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در ادامه تاکید کرده است که این کمک با حمایت مالی بانک توسعه آسیایی انجام شده است. قابل ذکر است که در ماه می سال جاری میلادی گفته بود این کمک‌ها برای ۱۸ ماه در در ولایت‌های زابل، کنر، سمنگان و بادغیس توزیع می‌شود. یونیسف تاکید کرده بود که خانواده‌های مستحق برای هزار روز کمک‌های نقدی، برای خرید غذا و سایر نیازهای اولیه، از جمله پرداخت هزینه‌ی شفاخانه دریافت خواهند کرد. عزت بی‌بی، یکی از مادران در زابل که این کمک را دریافت کرده، می‌گوید: «این کمک به من امکان می‌دهد که تغذیه‌ی فرزندانم را بهتر تأمین کنم و فشار اقتصادی را کاهش دهم.» نمایندگان یونیسف تأکید کردند که این اقدام به ویژه برای زنان اهمیت دارد، زیرا آنان بیش‌ترین آسیب را از بحران اقتصادی و کم‌بود منابع تغذیه‌ای متحمل می‌شوند. این برنامه بخشی از تلاش‌های مداوم سازمان‌های بین‌المللی برای پشتیبانی از خانواده‌های آسیب‌پذیر در افغانستان است. این کمک‌ها در شرایطی برای زنان باردار و شیرده فراهم می‌شود که نیمی از جمعیت افغانستان برای ادامه‌ی زندگی شان به کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز دارند. همچنین برنامه‌ی جهانی غذا، همواره هشدار داده که زنان و دختران بیش‌ترین آسیب را از بحران افغانستان متحمل شده و بار اصلی بحران گرسنگی را آنان متحمل می‌شوند. با این حال، نهادهای امداد‌‌‌رسان بارها از کمبود بودجه شکایت کرده‌اند و در مورد پیامدهای آن بر زندگی نیازمندان هشدار داده‌اند.

بیش از صد نهاد مدنی و مدافع حقوق بشر در یک نامه‌ی مشترک سرگشاده به شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا، خواستار ‏ایجاد یک سازوکار مستقل بین‌المللی پاسخ‌گویی برای رسیدگی به نقض حقوق بشر در افغانستان شدند. این نامه که امروز (پنج‌شنبه، ۶ سنبله) منتشر شده، از سوی ۸۶ نهاد مدنی داخلی و ۲۲ نهاد بین‌المللی، از جمله سازمان عفو ‏بین‌الملل و دیدبان حقوق بشر امضاء شده است. در نامه آمده است که سازوکاری از سوی شورای حقوق بشر ایجاد شود که بتواند از روند پاسخ‌گویی در قبال موارد نقض فاحش ‏و سیستماتیک حقوق بشر و جرایم مشمول حقوق بین‌الملل حمایت کند.‏ این نهادها تاکید کرده‌اند که سازوکار پاسخ‌گویی می‌تواند از دسترسی به قربانیان و بازماندگان به عدالت، حقیقت و جبران خسارت حمایت ‏کند و به چرخه‌های خشونت و معافیت از مجازات پایان دهد.‏ نهادهای مدنی و مدافع حقوق بشر در ادامه افزوده‌اند که سازوکار پاسخ‌گویی مکمل مأموریت گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر در افغانستان ‏خواهد بود. همچنین این نهادها در بخشی از نامه، بر تمدید مأموریت این گزارشگر نیز تاکید کرده‌اند.‏ پیش از این نهادهای جامعه مدنی خواستار ایجاد یک سازوکار برای تحقیق، گردآوری، حفظ و تحلیل اسناد و شواهد موارد نقض ‏جدی حقوق بشر در افغانستان شده بودند.‏ قابل ذکر است که اخیراً گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر افغانستان و برخی کشورها نیز از ایجاد این مکانسیم حمایت کردند.‏

همزمان با هفته‌ی جهانی آب، دفتر نمایندگی اتحادیه اروپا برای افغانستان، درباره‌ی ‏بحران کمبود آب در افغانستان هشدار داده است و می‌گوید که این دفتر متعهد ‏به مقابله با این چالش است.‏ این دفتر امروز (پنج‌شنبه، ۶ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته ‏است: «با پایان هفته‌ی جهانی آب، افکار ما با مردم افغانستان است. ‏کمبود آب یک نگرانی حیاتی است، به‌ویژه در کابل، زیرا این مشکل ‏همه چیز را از مصونیت غذایی گرفته تا صحت عامه متأثر می‌سازد.»‏ دفتر اتحادیه اروپا در افغانستان در ادامه تاکید کرده است که متعهد به مقابله با ‏این چالش است و فعالانه با همکارانش در سراسر افغانستان روی ‏سازگاری با تغییر اقلیم، زراعت، صحت، امنیت غذایی و فراهم ساختن ‏حمایت برای عودت‌کنندگان و بی‌جاشدگان داخلی تمرکز می‌کند.‏ نمایندگی اتحادیه اروپا در ادامه افزوده است: «این یک مسوولیت مشترک است. طوری که ‏ما در مورد این هفته تأمل می‌کنیم. ما می‌خواهیم یک گفت‌وگو را در ‏مورد این‌که چگونه ما می‌توانیم با هم کار کنیم تا از آب به‌صورت ‏مؤثرتر استفاده کنیم و یک آینده‌ی پایدارتر را برای نسل بعدی بسازیم، ‏آغاز کنیم.» قابل ذکر است که افغانستان چند سال است که با خشک‌سالی‌های پی‌هم دست‌وپنجه نرم می‌کند.‏ در این میان شهر کابل با بحران شدید کمبود آب مواجه ‏است. کارشناسان هشدار می‌دهند که ممکن است کابل تا سال ۲۰۳۰ میلادی دیگر ‏به شهر بدون آب تبدیل شود.‏ براساس گزارش سازمان غیردولتی مرسی کورپس که چندی ‏پیش نشر شد، سطح آب در منابع زیرزمینی کابل در دهه‌ی ‏گذشته به‌دلیل شهرنشینی سریع و بحران آب‌‌وهوایی تا ۳۰ ‏متر کاهش یافته است.‏ طبق این گزارش، استخراج آب در حال حاضر سالانه ۴۴ ‏میلیون متر مکعب بیشتر از میزان تغذیه طبیعی آب‌های ‏زیرزمینی است.

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهند‌گان اعلام کرده است که در سال جاری میلادی، ۲.۳ میلیون مهاجر اهل افغانستان از ایران و پاکستان اخراج شده‌اند و به حمایت فوری نیاز دارند. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۶ سنبله) با نشر اعلامیه‌ای بار دیگر تاکید کرده است که جهان نمی‌تواند در شرایط کنونی از افغانستان روی بگرداند و بسیاری از این افراد تحت شرایط دشوار به کشوری بازگشته‌اند که آماده پذیرش آنان نیست. همچنین از این، کارشناسان سازمان ملل هشدار داده بودند که مهاجران به کشوری بازمی‌گردند که نقض حقوق بشر در آن جریان دارد. این در حالی است که دولت پاکستان اول سپتامبر سال جاری را مهلت اخراج بیش از یک میلیون پناهجوی افغانستانی تعیین کرده است که کارت‌های اقامت موقت‌شان باطل شده است. در پاکستان هم چند میلیون مهاجر افغانستانی حضور دارند. به‌تازگی ‏کارت‌های اقامت بیش از یک میلیون نفر منقضی شده و دولت پاکستان ‏تا اکنون درباره تمدید یا عدم تمدید آن تصمیم نگرفته است.‏ در کنار آن، باید گفت که در حال حاضر روند اخراج و بازگشت مهاجران از ایران ادامه دارد. ‏مقام‌های جمهوری اسلامی ایران می‌گویند که تا اکنون بیش از یک میلیون مهاجر افغانستانی اخراج ‏شده‌اند. ‏ چند وقت پیش، ایران از تمام مهاجران بدون مدرک خواسته‌ بود که آن کشور را ترک ‏کنند. مقام‌های ایرانی درباره‌ی شمار مهاجران بدون مدرک آمار ‏متفاوت ارائه می‌کنند. همچنین براساس برخی آمار، شمار مهاجران بدون‌ مدرک ‏اهل افغانستان به چهار میلیون نفر می‌رسد. نهادهای امدادرسان همواره هشدار داده‌اند که بازگشت‌کنندگان با مشکلاتی چون نبود سرپناه، کار، فقر و محدودیت‌های آموزشی و فردی مواجه خواهند شد.

اندریکا راتوات، رییس دفتر اوچا یا هماهنگ کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرد که شیوع وبا (کولر) در ولایت پروان برای این سازمان نگران‌کننده است. آقای راتوات که به ولایت پروان سفر کرده، با نشر پیامی در کاربری فیس‌بوک اوچا گفته است که تا اکنون ۷۴ مورد این بیماری در هفت ولسوالی پروان شناسایی شده است. وی در ادامه تاکید کرد که برای پاسخ‌گویی به شیوع وبا در پروان، یک شفاخانه را که برای مبارزه با کرونا ساخته شده بود، به مرکز تداوی وبا تبدیل کرده است. در ادامه آمده است که این شفاخانه یک مرکز صحی با ۵۰ بستر است که به طور ۲۴ ساعته فعالیت می‌کند و تجهیزات و داروهای لازم برای درمان وبا را در اختیار دارد. رییس دفتر هماهنگ کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد در افغانستان تاکید کرده است که با تداوم خشکسالی و شرایط جوی خشک، بیماری‌های ناشی از آب ناپاک، به‌ویژه وبا، به یک نگرانی جدی مبدل شده است. اندریکا راتوات در بخشی از صحبت‌هایش افزوده است که با مقام‌های محلی و نهادهای امدادرسان برای پاسخ‌گویی فراتر از ایجاد این مرکز صحی نیز گفتگو کرده است. رییس دفتر هماهنگ کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد، گسترش دسترسی مردم به آب صحی و ارائه خدمات در این زمینه را از نیازهای جدی مردم پروان در حال حاضر می‌داند. او اضافه می‌کند که اقدامات جدی برای جلوگیری از شیوع وبا و ارائه خدمات صحی و بهداشتی در پروان نیاز است. پیش از این سازمان جهانی صحت نیز از شیوع بیماری «اسهال آبکی حاد» در پروان خبر داده بود. قابل ذکر است که همه‌ساله در فصل سرما، بیماری‌های چون اسهال حاد و وبا در بخش‌های از کشور شیوع پیدا می‌کند.

سازمان بین‌المللی مهاجرت اعلام کرده که از ماه نوامبر سال گذشته میلادی تا اکنون، از پنج‌هزار و ۶۲۷ زن بازگشت‌کننده حمایت کرده است. این سازمان امروز (دوشنبه، ۳ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این کمک‌ها با همکاری بخش زنان سازمان ملل متحد فراهم شده است. سازمان بین‌المللی مهاجرت در ادامه تاکید کرده است که زنان بازگشت‌کننده از پاکستان در زمینه‌های سلامت، مشاوره و بازسازی زندگی‌شان کمک دریافت کرده‌اند. براساس گزارش نهادهای بین‌المللی، نیمی از بازگشت‌کنندگان از پاکستان را زنان و دختران تشکیل می‌دهند. از سوی دیگر، کارشناسان سازمان ملل هشدار داده‌اند که بازگشت زنان و دختران به افغانستان، آنان را در معرض خطر و محدودیت‌های اعمال‌شده قرار می‌دهد. پس از آغاز روند اخراج اجباری مهاجران افغانستانی از پاکستان در اواخر سال ۲۰۲۳ میلادی، هزاران خانواده به افغانستان بازگشتند. بسیاری از این خانواده‌ها به‌ویژه زنان و کودکان، با کم‌بود سرپناه، نبود فرصت‌های کاری و دسترسی محدود به خدمات آموزشی و صحی روبرو شده‌اند. همچنین ایران نیز در سال روان خورشیدی اخراج مهاجران افغانستانی را تشدید کرده که بیشتر بازگشت‌کنندگان خانواده بوده‌اند. بازگشت صدها هزار مهاجر، در وضعیتی صورت می‌گیرد که نیمی از جمعیت افغانستان، بیش از ۲۲ میلیون نفر، برای ادامه‌ی زندگی شان به کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز دارند.

رادیو بین‌المللی فرانسه (rfi) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که زنان و دختران در افغانستان با محدودیت‌های شدید، محرومیت از آموزش و تهدیدهای امنیتی مواجه هستند و بسیاری از آنان تنها رویای ترک کشور را در سر دارند و با بحران روحی مواجه هستند. این رادیو امروز (یک‌شنبه، ۲ سنبله) گزارش داده است که شیلا نوری، موسس سازمان زنان افغان در فرانسه، برای اولین‌بار پس از تسلط حکومت سرپرست در سال ۲۰۲۱ میلادی توانسته در سراسر افغانستان سفر کند و او در این سفر از ۱۵ ولایت دیدار و با زنان، دختران و مردان درباره وضعیت انسانی و روانی آن‌ها گفتگو کرده است. خانم نوری در این گزارش گفته است که دختران از سن ۱۳ ساله‌گی از ادامه تحصیل محروم شده‌اند و بسیاری از زنان و دختران در وضعیت روانی وخیمی قرار دارند. او در ادامه تاکید کرده است که دسترسی به شغل، مراکز تفریحی و خدمات درمانی برای زنان بسیار محدود شده است. موسس سازمان زنان افغان در فرانسه افزوده است که کودکان نیز تحت فشار هستند و بسیاری مجبورند برای کمک به خانواده در خیابان‌ها کار کنند. خانم نوری می‌گوید: «زنان و دخترانی که در گذشته تحصیل می‌کردند و یا وظیفه داشتند اکنون بسیار افسرده‌اند. آنان تمام روز در خانه‌اند، بیدار می‌شوند، غذا می‌پزند، خانه را تمیز می‌کنند و تنها کاری که می‌توانند انجام دهند اینست که برای خرید یا دیدار همدیگر بیرون بروند.» در اواسط ماه میزان سال گذشته، آژانس پناهندگان سازمان ملل گزارش داد که بیماری‌های روانی در میان زنان افغان در یک سال گذشته ۴۰ تا ۵۰ درصد افزایش یافته است. همچنین در اوایل ماه جوزای سال جاری دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه ملل متحد در گزارشی اعلام کرد که ۴۸ درصد مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و بیش از ۲۲ میلیون نفر به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.

برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بدون یک سرپناه ‏مصون، ادغام مجدد بازگشت‌کنندگان ناممکن است و آنان  بدون داشتن مسکن مناسب نمی‌توانند زندگی خود را بازسازی ‏کنند. این برنامه امروز (یک‌شنبه، ۲ سنبله) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که با همکارانش کار ‏می‌کند تا پاسخ دهد، مگر نیازها خیلی بیشتر از منابع موجود است. زیرا بسیاری از مهاجران بازگشت‌کننده به افغانستان جای برای رفتن ندارند. استفانی لوز، رییس برنامه اسکان بشر نیز تاکید کرده است که پناهگاه ‏و بعدا خانه‌ی کافی یک جزء مهم برای ادغام و آغاز یک زندگی جدید با ‏وقار است.‏ براساس آمار سازمان بین‌المللی مهاجرت، از سپتامبر ۲۰۲۳ میلادی به ‏این‌طرف بیش از ‏چهار میلیون ‏مهاجر از ایران و پاکستان به افغانستان ‏بازگشته‌اند.‏ این سازمان در ادامه افزوده است که بیش از ۱.۵ میلیون نفر تنها در سال ‌‏۲۰۲۵ میلادی ‏به ‏افغانستان بازگشته‌اند و انتظار می‌رود پس از تصمیم دولت ‏پاکستان مبنی بر عدم ‌‏تمدید اقامت پناهندگان، یک میلیون نفر دیگر نیز ‏از پاکستان بازگردند.‏ همچنین سازمان بین‌المللی مهاجرت می‌گوید که بدون همکاری منطقه‌ای و ‏حمایت فوری ‌‏بین‌المللی، بحران بازگشت مهاجران می‌تواند به یک ‏بحران انسانی گسترده‌تر با ‌‏عواقب شدید برای افغانستان و فراتر از آن ‏تبدیل شود.‏ قابل ذکر است که در حال حاضر یکی از مشکلات جدی بازگشت‌کنندگان، نبود سرپناه ‌‏است. پس ‏از آغاز موج گسترده‌ی بازگشت، شهرهای افغانستان با کمبود ‌‏خانه مواجه شده‌اند.

صندوق جمعیت سازمان ملل (UNFPA) اعلام کرده است که با حمایت مالی اتحادیه اروپا، مرکز بهداشت خانواده را در ولسوالی ترین‌کوت ارزگان افتتاح کرده است تا خدمات حیاتی بهداشت مادران و کودکان را ارائه دهد. این سازمان امروز (پنج‌شنبه، ۳۰ اسد) با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این مرکز زمینه دسترسی بیش از دوهزار و ۸۰۰ زن به خدمات صحی و حیاتی بهداشت مادران را فراهم کرده است. صندوق جمعیت سازمان ملل این مرکز صحی را در حالی ایجاد کرده است که اکثر زنان، به‌ویژه زنان روستایی، به خدمات صحی کافی دسترسی ندارند و همین موضوع باعث افزایش خطر مرگ و میر مادران باردار در افغانستان شده است. همچنین راه‌های طولانی تا مراکز درمانی، کمبود داکتر زن و قابله و نبود امکانات صحی مناسب، از عمده‌ترین چالش‌های زنان در مناطق دورافتاده کشور محسوب می‌شود. در کنار آن، حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان، محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. همچنان زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.