یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل اعلام کرده است که بارانهای شدید و سیلاب زندگی بیش از شش میلیون کودک را در افغانستان، بنگلادش، هند، نیپال و پاکستان به خطر انداخته است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل خواهان اقدام فوری برای محافظت از کودکان در این کشورها شد. سانجی ویجسکرا، مدیر منطقهای یونیسف در جنوب آسیا با نشر بیانیهای، وضعیت کودکان و نوجوانان آسیبدیده از سیلهای اخیر در این کشورها را «نگرانکننده» توصیف کرد. وی تاکید کرد: «ما عمیقا نگران رفاه و امنیت بیش از شش میلیون کودک و خانوادههایشان در این کشورها هستیم که خانههای خود را از دست داده و یا آواره شدند و برای زنده ماندن تلاش میکنند.» صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل برای حمایت از آمادگی اضطراری برای کودکان در سراسر منطقه ۹.۳ میلیون دالر درخواست کرده است. این سازمان آمار تلفات مالی و جانی ناشی از سیلابهای اخیر در شش کشور آسیای جنوبی به شمول افغانستان را منتشر کرده است. براساس این آمار سیلهای اخیر در بغلان، بدخشان و ولایات غربی افغانستان ۵۸ کشته برجای گذاشته و یک هزار و ۹۰۰ خانواده را تحت تاثیر قرار داده است. در بیانیه آمده است: «سیل خطر فراتر از جراحت و مرگ برای سلامت کودکان دارد. سیل منابع آب پاک را به خطر میاندازد و این امر خطر ابتلا به بیماری و شیوع اسهال را افزایش میدهد.» یونیسف افزود: «وقتی خانهها زیر آب میروند آوارگی میتواند کودکان را در معرض سوءاستفاده، استثمار و قاچاق قرار دهد.» در سال جاری خورشیدی ولایتهای مختلف افغانستان شاهد بارندگیهای شدید و سرازیرشدن سیلابهای ویرانگر بودهاند. این سیلابها تلفات و خسارات زیادی برجای گذاشته و صدها نفر را آواره کرده است.
برچسب: رسانه گوهرشاد
نویسنده: مهدی مظفری از زمان تسلط دوبارهی دولت فعلی بر افغانستان، شاهد اعمال محدودیتهای گسترده و بیسابقهای بر حقوق و آزادیهای اساسی زنان بودهایم. این محدودیتها که از سوی کارشناسان سازمان ملل متحد «جنایت علیه بشریت» و از نگاه فعالان زن افغانستانی «آپارتاید جنسیتی» توصیف میشود، زندگی میلیونها زن در افغانستان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است. در گزارش مشترکی که اخیراً توسط دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، بخش زنان سازمان ملل متحد و سازمان بینالمللی مهاجرت منتشر شده است، پیامدهای وخیم این سیاستها بر زنان افغان به طور مفصل بررسی شده است. پژوهشگران این گزارش با انجام صدها مصاحبه با زنان از سراسر افغانستان، تصویری روشن از وضعیت اسفبار حقوق زنان در این کشور ارائه دادهاند. شرکتکنندگان در این پژوهش در مورد چالشهایی که در زمینههای دسترسی به خدمات اساسی، احساس امنیت، سلامت روان و مشارکت اجتماعی با آن مواجه هستند، به طور مفصل صحبت کردهاند. این گزارش که بر اساس قطعنامهی (۲۷۲۱) شورای امنیت سازمان ملل متحد تهیه شده است، نشان میدهد که سیاستهای حکومت فعلی افغانستان نه تنها حقوق اساسی زنان را نقض میکند، بلکه به طور جدی به ثبات و توسعه افغانستان نیز آسیب میرساند. محرومیت زنان از تحصیل، اشتغال و مشارکت در زندگی عمومی، نه تنها نیمی از جمعیت افغانستان را از توسعه محروم میکند، بلکه پتانسیلهای عظیم این کشور را نیز هدر میدهد. جامعه جهانی و نهادهای بینالمللی باید برای مقابله با این وضعیت و حمایت از حقوق زنان افغان اقدامات جدیتری انجام دهند. عدم دسترسی به مکانیزمهای حقوقی یکی از بارزترین پیامدهای تسلط مجدد گروههای حاکم فعلی بر افغانستان، محرومیت گسترده زنان از دسترسی به مکانیزمهای حقوقی است. گزارشهای نهادهای بینالمللی به ویژه سازمان ملل متحد، تصویری تیره و تار از وضعیت زنان در این کشور ارائه میدهد. براساس این گزارشها، قریب به تمامی زنان افغان، چه از مکانیزمهای رسمی و چه از مکانیزمهای غیررسمی حل و فصل اختلافات محروم شدهاند. تنها درصد بسیار اندکی (سه درصد) از زنان مدعی شدهاند که توانستهاند به این مکانیزمها دسترسی پیدا کنند. این آمار تکاندهنده، عمق فاجعهای را نشان میدهد که زنان افغان با آن دست و پنجه نرم میکنند. علاوه بر فقدان دسترسی به مکانیزمهای حقوقی، ترس و وحشت نیز بر زندگی روزمره زنان سایه افکنده است. بسیاری از زنان اذعان کردهاند که به دلیل ترس از تبعات، هیچ گونه تعاملی با مقامات محلی گروه حاکم بر کشور نداشتهاند. این ترس عمیق ناشی از سیاستهای سرکوبگرانه این گروه و محدودیتهای شدید اعمال شده بر زنان است. در واقع، حاکمان فعلی افغانستان با ایجاد جوّی از ترس و ارعاب، تلاش میکند تا زنان را از مطالبه حقوق خود بازدارند. علاوه بر موانع ساختاری، موانع اجتماعی نیز مانع دسترسی زنان به عدالت شده است. بسیاری از زنان برای طرح مشکلات خود مجبورند به واسطه مردان با نفوذ یا رهبران مذهبی متوسل شوند. این امر نه تنها به منزلهی تحقیر و توهین به زنان است، بلکه نشاندهندهی تبعیض جنسیتی عمیق در جامعه افغانستان است. در واقع، زنان در این جامعه به حاشیه رانده شدهاند و از حق ابتدایی خود برای دسترسی به عدالت محروم شدهاند. این وضعیت نه تنها برای زنان بلکه برای کل جامعه افغانستان تهدیدی جدی محسوب میشود، زیرا نیمی از جمعیت این کشور از حقوق اولیه خود محروم شدهاند. محرومیت زنان از مشارکت در تصمیمگیری محرومیت زنان از حق مشارکت در تصمیمگیری، یکی از ابعاد تاسفبار حاکمیت گروه فعلی بر افغانستان است. این سیاست تبعیضآمیز، زنان را به حاشیه رانده و از کلیه عرصههای زندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی حذف کرده است. زنان افغان که زمانی نقش فعال و تأثیرگذاری در جامعه داشتند، امروزه از ابتداییترین حقوق انسانی خود محروم شدهاند. زنان افغان که با نمایندگان سازمان ملل متحد گفتوگو کردهاند، بر عمق این بحران تأکید کردهاند. آنها بیان کردهاند که در هیچ مرحلهای از تصمیمگیری، از جمله در تدوین قوانین و سیاستهای عمومی، نقشی ندارند. این در حالی است که قوانین وضع شده، به طور مستقیم بر زندگی و آینده آنها تاثیرگذار است. اما زنان نه تنها نمیتوانند بر این قوانین تاثیر بگذارند، بلکه حتی نمیتوانند از مجاری قانونی برای احقاق حقوق حداقلی که گروههای حاکم برای آنها قائل شدهاند، اقدام کنند. حاکمیت گردانندگان فعلی افغانستان، به معنای بازگشت به قرون وسطی برای زنان این کشور است. پیش از تسلط این گروه، زنان افغان حضور فعال و گستردهای در جامعه داشتند. آنها در پارلمان، دانشگاهها، رسانهها و سازمانهای غیردولتی فعالیت میکردند و در تدوین قوانین کشور نقش ایفا میکردند. اما اکنون، زنان از کلیه عرصههای عمومی حذف شدهاند و حق اعتراض و ابراز نظر آنها به شدت محدود شده است. این وضعیت نه تنها به زنان افغانستان، بلکه به کل جامعه افغانستان آسیب میرساند و مانع از توسعه و پیشرفت این کشور میشود. احساس ناامنی و مشکلات روانی بحران روانی در افغانستان، به ویژه در میان زنان، ابعاد گستردهای یافته است. براساس گزارش جامع سازمان ملل متحد، احساس ناامنی در جامعه به شدت افزایش یافته است. ۶۵ درصد از زنان افغان اذعان داشتهاند که هنگام خروج از منزل به تنهایی، احساس امنیت نمیکنند. این آمار تکاندهنده، عمق ریشه دواندن ترس و اضطراب در جامعه را نشان میدهد. حتی حضور مردان همراه با زنان در اماکن عمومی، نمیتواند به طور کامل احساس امنیت را برای آنان تضمین کند. این وضعیت نشان از ایجاد جوّی از ترس و محدودیت در زندگی روزمره زنان افغان دارد. محدودیتهای شدید اعمال شده توسط حاکمان فعلی کشور بر زندگی زنان، تأثیرات مخرب و طولانی مدتی بر سلامت روان آنان گذاشته است. بیش از نیمی از زنان شرکتکننده در این پژوهش، وضعیت سلامت روان خود را بسیار بد یا بد توصیف کردهاند. احساس افسردگی، اضطراب و انزوا، به عنوان شایعترین مشکلات روانی گزارش شده است. سخنرانی اخیر رهبر گروه حاکم مبنی بر دفاع از اعمال خشونت علیه زنان، بر شدت یافتن این بحران افزوده است. این اظهارات، احساس ناامیدی و یأس را در میان زنان تقویت کرده و آیندهای تاریک را پیش روی آنان قرار داده است. دختران دانشآموز و دانشجو، از جمله آسیبپذیرترین گروهها در این شرایط هستند. محرومیت از حق آموزش، لطمهای جبرانناپذیری به آینده آنان وارد کرده و به افسردگی و ناامیدی گسترده منجر شده است. افزایش قابل توجه موارد خودکشی در میان دختران، گواهی بر عمق تأثیرات مخرب این سیاستها است. این وضعیت، نه تنها به سلامت روان فردی دختران آسیب میزند، بلکه به توسعه اجتماعی و اقتصادی افغانستان نیز لطمه شدید وارد میکند. محرومیت از آموزش نیمی از جمعیت، پتانسیل عظیمی را از این کشور سلب میکند. پیامدهای مخرّب و انسانسوز سیاستهای گروه حاکم بر جامعه زنان خلاصه نمیشود! اگرچه سازمان ملل متحد عمدتاً بر پیامدهای فاجعهبار سیاستهای حاکمان کنونی کشور بر زندگی زنان افغانستان تمرکز کرده است، اما اثرات ویرانگر این گروه بر تمامی ابعاد زندگی مردم افغانستان انکارناپذیر است. در واقع، سیاستهای گروه فعلی به یک بحران انسانی گسترده در این کشور منجر شده است؛ به طوری که بیش از دو سوم جمعیت افغانستان در فقر شدید به سر میبرند و به کمکهای بشردوستانه نیاز مبرم دارند. ۱۷ میلیون نفر از این جمعیت در شرایط بسیار آسیبپذیر قرار دارند و زندگی روزمره آنها با تهدید جدی روبرو است. علاوه بر بحران اقتصادی، تبعیض و نقض حقوق بشر نیز به طور چشمگیری افزایش یافته است. اقلیتهای مذهبی و قومی، به ویژه شیعیان هزاره، بیش از پیش مورد آزار و ستم قرار میگیرند و از دسترسی به حقوق اساسی خود محروم شدهاند. آزادیهای مدنی و سیاسی به شدت محدود شده و فضای عمومی تحت کنترل شدید گروههای حاکم قرار دارد. این شرایط نه تنها بر زندگی روزمره مردم تأثیر گذاشته، بلکه به زیرساختهای کشور نیز آسیب جدی وارد کرده و روند توسعه را معکوس کرده است. بخشهای مهمی مانند آموزش، بهداشت و زیرساختهای شهری به شدت تضعیف شدهاند و این امر آینده نسلهای آینده افغانستان را به خطر انداخته است. به طور خلاصه، سیاستهای گروه حاکم به یک بحران چند وجهی در افغانستان منجر شده است که نیازمند توجه جدی جامعه جهانی و اتخاذ اقدامات فوری برای بهبود وضعیت انسانی مردم این کشور است.
در ادامهی وضع محدودیت بر خبرنگاران و سانسور رسانهها توسط حکومت سرپرست، مرکز خبرنگار افغانستان درتازهترین مورد اعلام کرده است که محمدابراهیم محتاج، خبرنگار محلی در قندهار توسط اداره امر به معروف و نهی از منکر بازداشت شده است. این مرکز گفته است که ابراهیم محتاج مجری و گزارشگر رادیوی محلی «ملت ژغ» (صدای ملت) است و او روز (شنبه، ۶ اسد) بازداشت شده است. مرکز خبرنگاران به نقل از یک منبع نوشته است که نهادهای امنیتی حکومت فعلی در قندهار گفتهاند که این خبرنگار «مشکل رسانهای که او به آن متهم شده باشد ندارد» و این نهادها او را بازداشت نکردهاند. اما مرکز خبرنگاران افغانستان به نقل از یک خبرنگار محلی در قندهار نوشته است که محتاج حوالی ساعت ۴:۰۰ پسازچاشت روز شنبه، پس از خروج از دفتر کارش توسط کارمندان اداره امر به معروف و نهی از منکر ولایت قندهار بازداشت شده است. در ادامه آمده است که تا اکنون چگونگی و دلیل بازداشت این خبرنگار مشخص نیست. این مرکز با ابراز نگرانی جدی در مورد بازداشت خودسرانهی محمدابراهیم محتاج، از اداره امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست در قندهار خواسته است که این خبرنگار را هرچه زودتر و بدون قیدوشرط آزاد کند. مرکز خبرنگاران افزوده است که در یک ماه اخیر دستکم این سومین خبرنگار محلی است که در قندهار بازداشت میشود. در ادامه آمده است که محمدیار مجروح، خبرنگار آزاد که در ۲۲ سرطان توسط استخبارات در قندهار بازداشت شده بود، همچنان زندانی است. این در حالی است که بربنیاد آمار سازمان گزارشگران بدون مرز، دستکم ۲۵ خبرنگار در سال ۲۰۲۳ میلادی در افغانستان بازداشت شدند که در فهرست جهانی آزادی مطبوعات این سازمان طی سال گذشته در بین ۱۸۰ کشور در رده ۱۵۲ قرار دارد.
همزمان با برگزاری بازیهای المپیک ۲۰۲۴ پاریس، سمیرا اصغری، عضو کمیتهی بینالمللی المپیک میگوید که زنان و دختران افغانستان نباید از سوی جامعهی جهانی فراموش شود. کمیتهی بینالمللی المپیک به نقل از خانم اصغری نوشته است که حضور دختران افغانستان در بازیهای المپیک پاریس ۲۰۲۴ در وضعیتی که حکومت سرپرست، ورزش دختران را ممنوع کرده، نشان دهندهی قدرت زنان و دختران است. او تاکید کرد که سه ورزشکار زن به نمایندگی از افغانستان در بازیهای المپیک حضور دارند و حضور آنان در این رویداد ورزشی، واضحترین نشانهای است که حکومت فعلی نتوانسته ورزش زنان یا روحیه آنان را درهم بشکنند. وی افزود که نباید ۲۰ میلیون زن و دختر افغانستانی که از حقوق اولیه خود برای دسترسی به آموزش، کار، بهداشت و ورزش محروم اند، فراموش شوند. عضو کمیتهی بینالمللی المپیک در بخش از این مقاله به چالشهای فرهنگی و اجتماعی فرا راه ورزش دختران نیز اشاره کرده و گفته است که دختران در دو دههی گذشته باوجود این مشکلها مبارزه کرده و به ورزش روی آوردند. او علاوه کرد که اما حکومت فعلی پس از به دست گرفتن قدرت برای دومین بار، همهی دستآوردهای بیست سال گذشته را واژگون کرده است. در بخش از این مقاله به محدودیتهای حکومت فعلی بر زنان و دختران نیز اشاره شده و آمده است که دختران اجازهی آموزشهای بالاتر از صنف ششم، کار و ورزش را ندارند. خانم اصغری میگوید که پس از به قدرت رسیدن حکومت فعلی، ورزشکاران زن مجبور شدند که پیراهنهای ورزشی خود را بسوزانند، مدالهای خود را دفن کنند، وسایل ورزشی را پنهان کرده و یا از کشور فرار کنند. سمیرا اصغری افزود که این بازی پایانی برای زنان و دختران افغانستانی نیست. به گفتهی وی، دولتها، سازمان ملل متحد و دیگر بازیگران کلیدی برای بازگرداندن حقوق اولیهی انسانی زنان افغانستانی باید بر حکومت فعلی فشار وارد کنند. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از بهدست گرفتن قدرت بیش از ۵۰ فرمان بههدف محدود کردن دختران و زنان در بخشهای مختلف صادر کرده است. باید گفت که این درخواستها در حالی مطرح میشود که بازیهای المپیک امسال در پاریس جریان دارد. سه ورزشکار زن نیز به نمایندگی از افغانستان شرکت دارند.
منابع محلی از ولایت هرات میگویند که در پی وقوع یک رویداد ترافیکی این ولایت، هشت عضو یک خانواده، بهشمول کودکان جان باختهاند. منبع گفته است که این رویداد ترافیکی حوالی ساعت ۷:۰۰ شب گذشته (یکشنبه، ۷ اسد) در مسیر شهر هرات-ادرسکن رخ داده است. منبع تاکید کرد که یک موتر سواری نوع «سویفت» که حامل اعضای یک خانواده بود، در منطقهی دوراهی شیندند با موتر باربری نوع «خاور» برخورد کرده و هشت تن جان باختند. به گفتهی منبع، در رویداد ترافیکی، هشت سرنشین موتر سویفت به شمول زنان و کودکان جان باختهاند. در ادامه آمده است که موتر حامل اعضای این خانواده از مرکز شهر هرات به سمت ولسوالی شیندند در حرکت بود. منبع در مورد هویت و سن قربانیان این رویداد جزییات ارائه نکرده است. قابل ذکر است که در ۲۴ ساعت گذشته این دومین رویداد مرگبار ترافیکی در هرات است. روز گذشته نیز چهار مرد براثر یک رویداد ترافیکی دیگر در کرخ هرات جان باختند. باید گفت که رویدادهای ترافیکی در بسیاری از ولایتها، هر از گاهی از شهروندان کشور قربانی میگیرد. بیاحتیاطی رانندگان، خرابی جادهها و نبود علایم ترافیکی از عوامل اصلی وقوع حوادث ترافیکی خوانده میشود.
برنامه جهانی غذا در افغانستان اعلام کرده است که در سال جاری میلادی به پنج میلیون زن و دختر در سراسر کشور کمکهای غذایی و تغذیهای توزیع کرده است. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که به شماری از زنان کمکهای نقدی نیز کرده است. در ادامه آمده است که با کمک بخش زنان سازمان ملل متحد، به تعدادی از زنان و دختران افغانستانی بستههای بهداشتی و خانگی کمک میکند. برنامه جهانی غذا جزییات بیشتر در مورد دریافتکنندگان کمکهای نقدی، بستههای بهداشتی و خانگی ارائه نکرده است. قابل ذکر است که افغانستان پس از حاکمیت حکومت فعلی با بحران بشری روبرو است. براساس آمار سازمان ملل متحد، ۲۳.۷ میلیون نفر در افغانستان نیازمند کمکهای بشری هستند. سازمانها و نهادهای که کمکهای بسردوستانه را به مردم افغانستان ارائه میکنند، از کمبود بودجه برای کمکرسانی به نیازمندترین افراد، ابراز نگرانی کردهاند. همچنین پیش از این گروه کاری زنان، صلح و امنیت در گزارشی گفته بود که در افغانستان، ۲۳.۷ میلیون نفر که تقریبا ۸۰ درصد آنان زنان و کودکان هستند به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند. به گفتهی این نهاد، پیشبینی میشود که یک سوم افغانستانیها در سال ۲۰۲۴، با سطوح اضطراری ناامنی غذایی مواجه شوند که به طور نامتناسبی بر زنان و دختران تأثیر میگذارد. در کنار آن، نزدیک به سه سال است، حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است. حکومت سرپرست زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاهها، مراکز آموزشی و کار در نهادهای داخلی و بینالمللی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که صدها هزار تن از کار بیکار و میلیونها دختر از آموزش باز بمانند.
یک زن افغان در ایالت ویکتوریای استرالیا به دلیل نکاح اجباری دخترش به سه سال زندان محکوم شد. رسانههای استرالیایی امروز (دوشنبه، ۸ اسد) گزارش دادهاند که این زن متهم شده که دخترش را به زور به نکاح یک مرد افغان درآورده و این مرد پنج ماه بعد از عروسی این دختر را به قتل رسانده است. در ادامه آمده است که سکینه محمد جان، مادر دختر مقتول، پس از ختم مدت حبس خود با اخراج به افغانستان روبرو است. در گزارش آمده است که این زن افغان-استرالیایی متهم است که در ماه اگست سال ۲۰۱۹ رقیه حیدری، دختر ۲۰ سالهاش را که تازه از شوهر اولش طلاق گرفته بود، به زور به نکاح یک مرد ۲۵ سال افغان به نام محمدعلی حلیمی درآورد. قاضی پرونده گفته است که محمدعلی حلیمی پنج ماه بعد از عروسی با رقیه حیدری، او را به قتل رساند و دادگاه حلیمی را به حبس ابد محکوم کرده است. در حکم دادگاه آمده که سکینه ۴۸ ساله فکر میکرده که طلاق دخترش آبروی خانوادهاش را خدشهدار کرده است و به همین دلیل او را به زور به عقد مرد دیگری درآورده بود تا آبروی خانوادهاش احیا شود. دادگاه گفته است که سکینه تاکید دارد که مرتکب هیچ جرمی نشده است. براساس قانون استرالیا، نکاح اجباری جرم شمرده میشود و سکینه محمد جان اولین زن افغان است که به دلیل نقض قانون منع نکاح اجباری دادگاهی میشود.
منابع محلی از ولایت نیمروز میگویند که یک کودک خوردسال پس از تجاوز جنسی در این ولایت بهگونه فجیع توسط افراد ناشناس به قتل رسیده است. دستکم دو منبع با تایید این رویداد به رسانه گوهرشاد گفتهاند که جسد این کودک روز گذشته (یکشنبه، ۷ اسد) از منطقهی نمایندگی از مربوطات شهر زرنج پیدا شده است. منبع تاکید کرد که این کودک حدود هشت تا نه سال سن دارد و در ابتدا مورد تجاوز جنسی قرار گرفته و سپس بهگونهی فجیع به قتل رسیده است. همچنین یک منبع دیگر گفت که چشمان این کودک کشیده شده است. از سویی هم، گل محمد قدرت، سخنگوی فرماندهی پولیس نیمروز با تایید این رویداد به رسانه گوهرشاد گفت که جسد این کودک به شفاخانه مرکزی این ولایت منتقل شده است. آقای قدرت تاکید کرد که تا اکنون وارثین این کودک پیدا نشده و جسدش در شفاخانه میباشد. او در مورد دلیل و علت این قتل جزییات ارائه نکرد. وی میگوید، زمانیکه خانواده این کودک پیدا شود، دلیل و نحوه به قتل رسیدن آن مشخص خواهد شد. باید گفت که چندی پیش نیز یک کودک دختر در نیمروز پس از تجاوز جنسی بهگونه فجیع به قتل رسیده بود. طی روزهای اخیر موارد چشمگیری از قتل از ولایتها گزارش میشود. دیروز موارد قتل از بامیان، بادغیس، فاریاب و غزنی گزارش شده بود.
مسوولان در اداره دعوت و ارشاد وزارت تحصیلات عالی حکومت سرپرست افغانستان میگویند که استفاده از چپن و کلاه سیاه در جشن فارغ التحصیلی در دانشگاهها ممنوع است. شاکرالله وحدت، رییس دعوت و ارشاد وزارت تحصیلات در یک پیام صوتی به مسوولان دانشگاهها هشدار داده است که مخالفت با این دستور، بغاوت علیه حکومت فعلی خواهد بود. آقای وحدت در این پیام صوتی گفته است: «جشنهای فارغالتحصیلی در راه است پس تقاضای جدی من این است که این موضوع را جدی بگیرید، پوشش عبا و کلاه سفید را در دانشگاهها رعایت کنید. اگر کسی قبول نکرد، سرپیچی از اطاعت است و بغاوت علیه امارت است.» وی با ابراز نگرانی از رسانهای شدن این موضوع گفت که به ارسال پیام صوتی اکتفا میکند. تلویزیون افغانستان اینترنشنال به نقل از وحدت نوشته است: «اگر مکتوبی به [دانشگاهها] بفرستیم، رسانهها آن را بازتاب میدهند، سر و صدا و مشکل ایجاد میکنند.» براساس گزارش رسانههای محلی پیشتر برخی از دانشجویان در پکتیا نیز گفته بودند که مسوولان محلی پوشیدن کلاه و چپن سیاه مخصوص مراسم فراغت را ممنوع کرده است. همچنین کف زدن در مراسم فارغ التحصیلی نیز اکیداً ممنوع شده است. قابل ذکر است که پیش از این حکومت فعلی دیگر محدودیتها برای مراسم فارغ التحصیلی وضع کرده بود. این گروه سال گذشته دستور داد که مراسم فراغت در بیرون از دانشگاه تجلیل نشود. در کنار وضع محدودیت بر تجلیل از جنش فارغ التحصیلی، نزدیک به سه سال است، حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاهها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. علیرغم واکنشها و محکومیتهای جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیمشان دربارهی آموزش زنان و دختران عقبنشینی نکردهاند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.
برونشیت، التهاب پوشش لولههای برونش است که هوا را به ریهها میبرد و از آن خارج میشود. افرادی که برونشیت دارند معمولاً مخاط غلیظی را سرفه میکنند که میتواند تغییر رنگ دهد. برونشیت ممکن است حاد یا مزمن باشد. برونشیت حاد که اغلب از سرماخوردگی یا سایر عفونتهای تنفسی ایجاد میشود، بسیار شایع است. برونشیت مزمن، یک بیماری جدیتر، تحریک یا التهاب مداوم پوشش لولههای برونش است که اغلب به دلیل سیگار کشیدن است. برونشیت حاد که سرماخوردگی قفسه سینه نیز نامیده میشود، معمولاً طی یک هفته تا ۱۰ روز بدون تأثیرات پایدار بهبود مییابد، اگرچه سرفه ممکن است برای هفتهها ادامه داشته باشد. با این حال، اگر دورههای مکرر برونشیت دارید، ممکن است برونشیت مزمن داشته باشید که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. برونشیت مزمن یکی از شرایطی است که در بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) وجود دارد. علائم برونشیت برای برونشیت حاد یا برونشیت مزمن، علائم و نشانهها ممکن است شامل موارد زیر باشد: سرفه تولید مخاط (خلط) که میتواند به رنگ شفاف، سفید، خاکستری متمایل به زرد یا سبز باشد - به ندرت ممکن است با رگههای خون همراه باشد. خستگی تنگی نفس تب و لرز خفیف ناراحتی قفسه سینه اگر برونشیت حاد دارید، ممکن است علائم سرماخوردگی مانند سردرد خفیف یا بدن درد داشته باشید. در حالی که این علائم معمولاً در حدود یک هفته بهبود مییابند، ممکن است سرفههای آزاردهندهای داشته باشید که چند هفته طول میکشد. برونشیت مزمن به عنوان سرفهای مولد تعریف میشود که حداقل ممکن سه ماه طول بکشد و حملات مکرر حداقل برای دو سال متوالی رخ دهد. اگر برونشیت مزمن دارید، احتمالاً دورههایی دارید که سرفه یا سایر علائم شما بدتر میشود. در آن مواقع، ممکن است یک عفونت حاد در بالای برونشیت مزمن داشته باشید. علل ایجاد بیماری برونشیت برونشیت حاد معمولاً توسط ویروسها ایجاد میشود، معمولاً همان ویروسهایی که باعث سرماخوردگی و آنفولانزا میشوند. آنتی بیوتیکها ویروسها را از بین نمیبرند، بنابراین، این نوع دارو در اکثر موارد برونشیت مفید نیست. شایعترین علت برونشیت مزمن، کشیدن سیگار است. آلودگی هوا و گرد و غبار یا گازهای سمی موجود در محیط یا محل کار نیز میتواند به این وضعیت کمک کند. عوامل خطر عواملی که خطر ابتلا به برونشیت را افزایش میدهند عبارتند از: دود سیگار: افرادی که سیگار میکشند یا با یک فرد سیگاری زندگی میکنند در معرض خطر ابتلا به برونشیت حاد و برونشیت مزمن هستند. مقاومت کم: این ممکن است ناشی از یک بیماری حاد دیگر، مانند سرماخوردگی، یا یک بیماری مزمن باشد که سیستم ایمنی شما را به خطر میاندازد. بزرگسالان مسن، نوزادان و کودکان خردسال آسیب پذیری بیشتری نسبت به عفونت دارند. قرار گرفتن در معرض عوامل تحریک کننده در محل کار: خطر ابتلا به برونشیت در شما بیشتر است اگر در اطراف برخی از محرکهای ریه مانند غلات یا منسوجات کار کنید یا در معرض بخارات شیمیایی قرار بگیرید. رفلاکس معده: حملات مکرر سوزش سر دل شدید میتواند گلو شما را تحریک کند و شما را مستعد ابتلا به برونشیت کند. عوارض بیماری برونشیت چیست؟ اگرچه یک دوره برونشیت معمولاً جای نگرانی ندارد، اما در برخی افراد میتواند منجر به ذات الریه شود. با این حال، حملات مکرر برونشیت ممکن است به این معنی باشد که شما به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) مبتلا هستید. برای جلوگیری چه باید کرد؟ برای کاهش خطر ابتلا به برونشیت، نکات زیر را دنبال کنید: از دود سیگار اجتناب کنید. دود سیگار خطر ابتلا به برونشیت مزمن را افزایش میدهد. واکسن بزنید. بسیاری از موارد برونشیت حاد ناشی از آنفولانزا، یک ویروس است. دریافت واکسن آنفولانزای سالانه میتواند از شما در برابر ابتلا به آنفولانزا محافظت کند. همچنین ممکن است بخواهید واکسیناسیونی را در نظر بگیرید که از برخی از انواع ذات الریه محافظت میکند. دست هایتان را بشویید. برای کاهش خطر ابتلا به عفونتهای ویروسی، دستهای خود را به طور مکرر بشویید و عادت به استفاده از ضدعفونی کنندههای الکلی دست داشته باشید. از ماسک استفاده کنید. اگر مبتلا به (COPD) هستید، در صورت قرار گرفتن در معرض گرد و غبار یا بخار، و زمانی که میخواهید در میان جمعیت باشید، مانند هنگام مسافرت، ممکن است در محل کار از ماسک استفاده کنید. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ در صورت سرفه به پزشک مراجعه کنید. اگر بیماری شما بیش از سه هفته طول کشید. اگر مانع خوابیدن شما میشود. همراه با تب بالاتر ۳۸ درجه سانتیگراد مخاط بد رنگ تولید میکند. سرفههای خونی با خس خس سینه یا تنگی نفس همراه است. برونشیت چگونه تشخیص داده میشود؟ پزشک شما میتواند بر اساس سابقه سلامتی و علائم (تشخیص بالینی) تشخیص دهد که آیا برونشیت دارید یا خیر. آنها به ریههای شما برای علائم احتقان گوش میدهند و مطمئن میشوند که خوب نفس میکشید. آنها ممکن است شما را برای عفونتهای ویروسی، مانند آنفولانزا یا (COVID-19) آزمایش کنند. در چند روز اول بیماری، علائم برونشیت مشابه علائم سرماخوردگی است. پزشک شما برونشیت را با پرسیدن سوالاتی از بیماران در مورد علائم و انجام معاینه فیزیکی تشخیص میدهند. اگرچه آنها به ندرت آزمایشهای اضافی را تجویز میکنند، اما اگر تب داشته باشید، پزشک ممکن است برای رد کردن ذات الریه، عکس برداری از قفسه سینه را تجویز کند. چگونگی درمان برونشیت؟ برای درمان برونشیت حاد و مزمن داروهای متنوعی تجویز میشود. برای تسکین درد و تب از داروهای ضد التهاب استفاده میشود. اما در صورت بروز علائمی مانند خسخس سینه، از داروهای گشادکننده برونش استفاده میشود. همچنین ممکن است از داروهای سرکوب کننده سرفه و یا مسکن استفاده شود. استراحت و دریافت مایعات فراوان نوشیدن مقدار زیادی آب که به شل شدن احتقان سینه کمک میکند. آنتی بیوتیکها برای درمان عفونتهای ویروسی موثر نیستند، اما اگر پزشک مشکوک به عفونت باکتریایی باشد، ممکن است یکی را تجویز کند. نویسنده: داکتر معصومه پارسا