برچسب: رسانه گوهرشاد

5 ماه قبل - 122 بازدید

آلیسون دیویدیان، نماینده‌ی سازمان ملل متحد در امور زنان، درباره‌ی وضعیت بحرانی حقوق زنان در افغانستان هشدار داده و بر ضرورت اقدام فوری جامعه‌ی جهانی برای حمایت و توانمندسازی زنان و دختران تاکید کرد. خانم دیویدیان روز گذشته (سه‌شنبه، ۳ میزان) با اشاره به مقاله‌ای که تحت عنوان «بازگشت به اصول اولیه: مبارزه برای حقوق زنان افغانستان» به تاریخ ۱۷ سپتامبر در ویب‌سایت (UN women) منتشر شده، گفته است: «هر روز شاهد وخامت بیشتر شرایط زندگی و حقوق اجتماعی زنان افغانستان هستیم.» او در این مقاله تاکید کرده است که حکومت سرپرست از زمان به دست گرفتن قدرت، قوانین و محدودیت‌های سختگیرانه‌ای را بر زنان اعمال کرده که زندگی روزمره‌ی آن‌ها را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. وی افزود که افغانستان اکنون تنها کشوری در جهان است که دختران را از آموزش در مقاطع بالاتر از صنف ششم منع کرده و همچنان زنان از کار در بسیاری از بخش‌ها محروم شده‌اند. آلیسون دیویدیان می‌گوید که زنان و دختران در افغانستان حتی هنگام سفر به مسافتی بیش از ۷۸ کیلومتر، نیازمند همراهی یک محرم [مرد عضوخانواده] هستند و گزارش‌هایی نیز وجود دارد که در مواردی برای مسافت‌های کوتاه‌تر نیز چنین الزامی تحمیل می‌شود. خانم دیویدیان گفت: «دیگر خبری از وزارت امور زنان نیست و زنان از تمامی سطوح مشارکت سیاسی و اجتماعی کنار گذاشته شده‌اند. در حالی که پیشتر زنان افغانستان در عرصه‌های مختلف از جمله پزشکی، وکالت، روزنامه‌نگاری و حتی سیاست فعال بودند؛ امروز آن‌ها عملاً از زندگی عمومی حذف شده‌اند.» او در ادامه گفت که «بخش زنان سازمان ملل متحد» از همان روزهای اولیه در افغانستان ماند تا اطمینان حاصل کند که حقوق زنان و دختران در کانون مذاکرات با حکومت فعلی باقی می‌ماند. این عضو سازمان ملل متحد گفت: «ما نمی‌توانیم بگوییم ابتدا جان‌ها را نجات دهیم و بعداً به حقوق زنان بپردازیم. اگر از همان ابتدا حقوق زنان را نادیده بگیریم، دیگر هرگز نمی‌توانیم آن‌ها را بازگردانیم و در نهایت نیمی از جمعیت را از دست خواهیم داد.» نماینده‌ی سازمان ملل متحد در امور زنان در بخشی از مقاله‌اش به اهمیت سرمایه‌گذاری جامعه‌ی جهانی بر توانمندسازی زنان افغانستان اشاره کرد و گفته است: «حمایت از زنان افغانستان باید با اقدامات جدی، سرمایه‌گذاری در آموزش، کارآفرینی و رهبری آن‌ها و همچنین ایجاد فضاهایی برای شنیدن صدای زنان همراه باشد.»

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 170 بازدید

مسوولان ریاست معارف ولایت بدخشان می‌گویند که کار ساخت یک مکتب دخترانه در این ولایت پس از پنج سال تکمیل و به بهره‌برداری سپرده شده است. نصرت‌الله فیضانی، رییس معارف بدخشان امروز (سه‌شنبه، ۳ میزان) گفت که ساختمان مکتب دخترانه «جامرچ»، در ولسوالی مایمی این ولایت با هزینه ۳۰۰ هزار دالر آمریکایی از سوی سازمان آلمانی «پتریب» و بنیاد آغاخان ساخته و به بهره‌برداری رسیده است. آقای فیضای تاکید کرد که بخش بزرگ بودجه ساخت این مکتب از سوی سازمان «پتریب» تامین شده بود، اما پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر کشور، حدود ۶۶ هزار دالر آمریکایی آن از سوی موسسه آغاخان پرداخته شده است. در ادامه آمده است که این مکتب دارای ۱۳ صنف درسی بوده و در گستره چهار جریب زمین ساخته شده است. براساس معلومات ریاست معارف ولایت بدخشان، در حال حاضر ۵۶۰ دانش‌آموز دختر در این مکتب مصروف فراگیری آموزش هستند. این در حالی است که نبود ساختمان در مکاتب یکی از چالش‌های جدی دانش‌آموزان عنوان می‌شود. با این وجود، حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانش‌جویان دختر را از رفتن به دانشگاه‌ها دولتی و خصوصی و آموزشگاه‌های خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. سازمان ملل متحد و جامعه‌ی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شده‌اند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواست‌ها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. همچنین به تازگی، قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی حتا صدای زنان را «عورت» عنوان کرده است. بخش زنان سازمان ملل پیش از این نیز گفته بود که محدودیت‌ها بر زنان تاثیر مخربی بر زندگی آنان در افغانستان داشته است.

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 157 بازدید

آرونداتی روی، نویسنده هندی، فعال حقوق سیاسی و فعال حقوق بشر است. او در ۲۴ نوامبر ۱۹۶۱ در آسام هند به دنیا آمد. پدرش راجیب روی، مدیر مزرعه کشت چای و مادرش ماری روی فعال حقوق زنان بود. وقتی پنج سال داشت، مادرش در کرالا مدرسه‌ای تاسیس نمود. آرونداتی در دهلی در مدرسه طراحی و معماری مشغول به تحصیل شد. شهرت او به خاطر دفاع از حقوق بشر، فمینیست بودن ایشان و نوشتن رمان معروف او با نام خدای چیزهای کوچک  است که در سال ۱۹۹۸ برنده جایزه ادبی من بوکر شد. او در سال ۲۰۱۴ نیز به عنوان یکی از صد چهره تأثیرگذار سال توسط مجله تایم انتخاب شد. در افغانستان راجع به آرونداتی روی کم شنیده و یا گفته شده ولی در جهان او را یکی از چهره‌های پرآوازه ضدجنگ افغانستان و عراق می‌شناسند که منسجم‌ترین فعالیت‌ها را در سطح جهان سازماندهی کرده و مقالات بسیاری در این رابطه نوشته است. او به رسم اعتراض جایزه معتبر «بوکر» را، که دریافت آن آرزوی هر نویسنده است، پس داد و در نامه سرگشاده‌ای اعلام کرد که هرگز جایزه‌ی دولتی را که کشورهای مظلوم را تحت اشغال خود درمی‌آورد، نمی‌پذیرد. هالیود را نیز به همین علت دست خالی برگرداند وقتی می‌خواست از رمان مشهورش «خدای چیزهای کوچک» فلمی بسازند. سوزانا آرونداتی روی، معروف‌ترین رمان‌نویس و اندیشمند مترقی اهل هند است. او با رمان «خدای چیزهای کوچک» شهرت جهانی یافت و به جایزه معتبر «بوكر» در ۱۹۹۷ نایل گردید. این رمان، در واقع بازتابی از زندگی خود اوست شکاف‌های عمیق طبقاتی و فرهنگ استعمارزده هند را به تصویر می‌کشد که چطور با گذشت ٥٠ سال از استقلال هند، مردم هنوز به برتری فرهنگ و نژاد انگلیس‌ها باور دارند و نمی‌توانند تصور کنند که انگلیس‌ها هم منحرف باشند. آرونداتی ٥٢ ساله، نوشته‌های متفاوتی با مضمون سیاسی و افشاگرانه داشته و به‌خاطر لحن منتقدانه و رک و صریح‌اش علیه ظلم و ستم و بی‌عدالتی‌ها در قطار نویسندگان رزمنده دنیای امروز قرار دارد. دو كتاب «هزینه زندگی» و «سیاست قدرت» مجموعه مقالات آرونداتی روی در رابطه با فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی او اند. آرونداتی روی برنده جایزه «آزادی» فرهنگی بنیاد لانان (٢٠٠٢)، جایزه «صلح سیدنی» (٢٠٠٤)، جایزه «نورمن میلر» (٢٠١١) و چندین جایزه معتبر دیگر می‌باشد. آرونداتی صدای صدها میلیون مردم بی‌صدا و مظلوم هند است. این نویسنده و سخنور شهیر جهان، قلم و زبانش را سلاح ساخته علیه سیاست‌های ظالمانه دولت و ثروتمندان کشوری به کار می‌برد که به‌طور مسخره «بزرگ‌ترین دموکراسی دنیا» نام گرفته اما بدترین نوع استثمار و بردگی برای بیش از ٩٥ فیصد نفوسش آن را به بزرگ‌ترین اردوگاه کار اجباری جهان مبدل ساخته‌است. او برضد بنیادگرایی هندوییزم و به دفاع از حقوق برابری «کاست نجس‌ها» برخاست که فعالیت‌های خستگی‌ناپذیر و شجاعانه‌اش موجب محاکمه جنجالی وی در ستره محکمه هند شد. آرونداتی در ٢٠٠٦ برنده جایزه معتبر ادبیات هند به نام «جایزه اکادمی ساهیتا» اعلام گردید، اما از دریافت آن ابا ورزیده، گفت: «جايزه را رد می‌کنم تا اعتراضم به ثبت برسد.» اعتراض او علیه نظام سرمایه‌داری در هند و ساخت و پاخت‌های دولت این کشور با شرکت‌های بزرگ آمریکایی بود که پیامدهای ناگواری برای طبقات ستمکش هند به همراه داشته ‌است. او وضعیت اسفبار کارگران صنعتی و برخورد وحشیانه پولیس با آنان، گسترش ميليتاريزم و ليبراليزه‌کردن اقتصاد و فجایعی را که مردم فقیر در هند را به‌سوی بربادی بیشتر سوق می‌دهند در نوشته‌ها، سخنرانی‌ها و سایر فعالیت‌هایش بدون ملاحظه و سازشکاری افشا و محکوم کرده‌است. آثار روی عبارت اند از: کدام آنی به آن‌ها می‌دهد (۱۹۸۹) خدای چیزهای کوچک (۱۹۹۷) پایان تخیل (۱۹۹۸) هزینه زندگی (۱۹۹۹) بزرگترین خوب مشترک (۱۹۹۹) الجبرای عدالت بی‌پایان (۲۰۰۲) سیاست‌های قدرت (۲۰۰۲) صحبت جنگ (۲۰۰۴) به صدای ملخ‌ها گوش کنید: یادداشت‌های صحرایی در مورد دموکراسی (۲۰۱۰) جمهوری شکسته: سه مقاله (۲۰۱۱) قدم زدن با رفیقان (۲۰۱۱) کاپیتالیسم: داستان شبح (۲۰۱۴) و کتابی که «مامان مری به سراغم می‌آید» نام دارد توسط انتشارات هیمیش همیلتون، چاپ خواهد شد و بر روی روابط پیچیدهٔ آرونداتی روی با مادرش و زندگی او از کودکی تا اکنون متمرکز است. آرونداتی روی در بیانیه‌ای گفته کار بر روی این کتاب را از شهریور ۱۴۰۱ و پس از مرگ مادرش، مری روی، آغاز کرده است. چند برگردان فارسی از رمان مشهور او «خدای چیزهای کوچک» نیز ازجمله آثاری است که از این نویسندهٔ سرشناس هندی منتشر شده است. آرونداتی روی همچنین از مادرش مری به عنوان «یکی از جسورترین و شگفت‌انگیزترین» افرادی که تا به حال شناخته یاد می‌کند. روی در بیانیه‌ای گفته تمام عمرش مشغول نوشتن این کتاب بوده است. او افزود: «شاید مادری مثل مادر من شایستهٔ نویسنده‌ای مثل من به عنوان دختر بود. همچنین، شاید نویسنده‌ای مثل من شایستهٔ مادری مثل او بود.» خانم روی در ادامه نوشته است که بیش از یک دختر که عزادار مرگ مادرش است، «به عنوان نویسنده‌ای که موضوعی جذاب را از دست داده‌ام، برای او عزاداری می‌کنم.» سیمون پراسر، مدیر انتشارات همیش همیلتون، کتاب خاطرات آرونداتی روی را اثری شگفت‌انگیز خوانده است که تمام عناصر مختلف زندگی و نوشته‌های روی را در بر دارد. این اثر مانند خود آرونداتی روی الهام‌بخش است و «صداقتی افراط‌ گونه دارد و گاهی خنده‌دار و عمیقاً تأثیرگذار» است. آرونداتی در سال ۱۹۸۴ با پرادیپ کریشن فیلم ساز آشنا شد و سپس با او ازدواج کرد. او آرونداتی را به دنیای فیلم معرفی کرد و در یکی از کارهای خود به او نقشی داد. آنها بعدها از هم جدا شدند. آرونداتی فیلم نامه  کدام آنی به آنها می‌دهد ( ۱۹۸۹) و ماه برقی ( ۱۹۹۲) را نوشت. او در سال ۱۹۸۹ برای فیلم کدام آنی به آنها می‌دهد برنده بهترین فیلم نامه از جشنواره ملی فیلم هند شد. در سال ۱۹۹۲ آرونداتی شروع به نوشتن رمان خدای چیزهای کوچک کرد. او در سال ۱۹۹۶ متن رمان را به پایان رساند و کتابش در سال ۱۹۹۷ منتشر شد. کتاب خدای چیزهای کوچک جزو کتاب‌های پرفروش قرار گرفت و آرونداتی پیش پرداختی معادل نیم میلیون پوند دریافت کرد. در پایان سال ۱۹۹۸ مجله تایم آن را جزو بهترین کتاب پرفروش سال معرفی کرد. آرونداتی در سال ۲۰۰۹ کتاب ما یکی هستیم: جشن اقوام قبیله‌ای را نوشت. در این کتاب به فرهنگ اقوام مختلف و خطراتی که وجود آنها را تهدید می‌کند پرداخته شده است. در سال ۲۰۰۴ آرونداتی جایزه صلح سیدنی را دریافت کرد. آرونداتی برای  مبارزه مستمر در زمینه آزادی، عدالت و تنوع در فرهنگ جایزه آزادی فرهنگی بنیاد لانان را در سال ۲۰۰۲ دریافت کرد. از آرونداتی روی در سال ۲۰۰۳ در سان فرانسیسکو در مراسم جوایز حقوق بشر گلوبال اکسچینج تقدیر ویژه به عمل آمد. آرونداتی برای مجموعه مقالاتش به نام جبر عدالت بی پایان جایزه آکادمی ساتیا را در سال ۲۰۰۶ دریافت کرد. وی در اعتراض به سیاست‌های دولت هند این جایزه را رد کرد. آرونداتی در سال ۲۰۱۱ جایزه ممتاز  نویسندگی را از جشنواره نورمن میلر دریافت کرد. آرونداتی در مجله تایم سال ۲۰۱۴ جزو صد انسان تاثیرگذار سال قرار گرفت. و اکنون روی در هند زندگی می‌کند و گفته می‌شود مشغول نوشتن رمان بعدی خود است. نوینسده: قدسیه امینی

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 191 بازدید

ملاله یوسفزی، فعال آموزش دختران و برنده جایزه‌ی صلح نوبل می‌گوید که جهانیان برای پاسخ‌گو کردن حکومت سرپرست در کنار دختران افغانستان ایستاده شوند. خانم یوسف‌زی بامداد امروز (سه‌شنبه، ۳ میزان) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این اظهارات را در دیدار با جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا مطرح کرده و در مورد نیاز فوری جهان برای ایستادن در کنار دختران و زنان افغانستان و پاسخ‌گوکردن حکومت فعلی صحبت کرده است. او تاکید کرده سیستم ظالمانه‌ی آپارتاید جنسیتی حکومت فعلی در افغانستان باید به‌عنوان جنایت علیه بشریت شناخته شود. در حالی ملاله یوسف‌زی بر ایستادن جهان در کنار دختران افغانستان تاکید می‌کند که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان محدودیت شدید بر زنان و دختران وضع کرده است. حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانش‌جویان دختر را از رفتن به دانشگاه‌ها دولتی و خصوصی و آموزشگاه‌های خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. سازمان ملل متحد و جامعه‌ی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شده‌اند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواست‌ها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. همچنین به تازگی، قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی حتا صدای زنان را «عورت» عنوان کرده است. بخش زنان سازمان ملل پیش از این نیز گفته بود که محدودیت‌ها بر زنان تاثیر مخربی بر زندگی آنان در افغانستان داشته است. در تازه‌ترین مورد، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در نشست جانبی این سازمان درباره‌ی زنان افغانستان گفت که زنان و دختران افغانستان با بحران عمیق تبعیض و ستم مبتنی بر جنسیت روبه‌رو هستند. دبیرکل سازمان ملل متحد از حکومت فعلی خواست که محدودیت‌های تبعیض‌آمیز علیه زنان و دختران را فورا بردارند و مکاتب و دانشگاه‌ها را برای دختران بالاتر از صنف ششم باز کنند.

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 155 بازدید

منابع محلی از ولایت لوگر می‌گویند که یک دختر جوان و خانم برادرش در این ولایت خودکشی کردند. دست‌کم سه منبع امروز (سه‌شنبه، ۳ میزان) در صحبت با رسانه گوهرشاد گفته‌اند که این رویداد ناوقت روز گذشته در روستای «خلیفه صاحب»، از مربوطات پل‌علم، مرکز ولایت لوگر رخ داده است. منبع تاکید کرد که این دو تن با خوردن مواد زهری به زند‌گی خودشان پایان دادند. از سویی هم، احمدالله انس، سخنگوی پولیس لوگر در صحبت با رسانه گوهرشاد این رویداد را تایید کرد. آقای انس تاکید کرد که یک دختر جوان و خانم برادرش مواد زهری خورده و در میسر شفاخانه جان باخته‌اند. او افزود که این رویداد به دلیل مشکلات خانوادگی رخ داده است. باید گفت که پس از تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر کشور و به ویژه در ولایات جنوب غربی و شرقی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 142 بازدید

منابع محلی از ولایت هلمند می‌گویند که افراد ناشناس در این ولایت یک زن را با ضربات چاقو به قتل رسانده و دختر سه ساله‌اش را به شدت زخمی کرده‌اند. دست‌کم دو منبع امروز (سه‌شنبه، ۳ میزان) گفته‌اند که این رویداد در روستای «سید تاج‌دار آغای» از مربوطات ولسوالی گرشگ رخ داده است. منبع گفت که این رویداد دو روز پیش زمانی رخ داد که این زن و دخترش در خانه تنها بودند. منبع در مورد هویت این زن و همچنان این‌که از سوی چه کسانی و به چه دلیلی به قتل رسیده است، جزییات نداده است. مسوولان محلی در هلمند تا اکنون در این مورد چیزی به رسانه‌ها نگفته‌اند. باید گفت که چند روز پیش نیز مردی در ولسوالی کجکی این ولایت خانم برادر خود را پس از خواستن حقوق شوهرش با ضرب گلوله به قتل رسانده بود. عاملان بخش عمده‌ای از قتل‌های مرموز افراد مسلح ناشناس عنوان می‌شود. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌ زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور و به‌ویژه در ولایت فاریاب افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 208 بازدید

با شروع سال جدید آموزشی در ایران، شورای پناهندگان ناروی در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که ۱.۵ میلیون کودک افغانستانی در این کشور زندگی می‌کنند. این شورا با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود گفته است که زمینه آموزش با کیفیت را برای همه کودکان اهل افغانستان در ایران، فراهم می‌کند. سال جدید آموزشی در ایران روز گذشته (یکشنبه، اول میزان) با عدم ثبت‌نام صدها هزار دانش‌آموز افغانستانی آغاز شد. همزمان با این، شورای پناهندگان ناروی می‌گوید: «ما ارائه می‌دهیم تا اطمینان حاصل کنیم که همه کودکان اهل افغانستان، از جمله کسانی که نتوانستند در مدارس ثبت‌نام کنند، به آموزش با کیفیت در کنار همسالان ایرانی خود دسترسی داشته باشند.» این شورا تاکید کرده است که با راه‌اندازی برنامه‌های آموزشی به همکاری «بنیاد آموزش دوره‌هایی بالاتر از همه»، زمینه آموزش کودکان افغانستانی در ایران را فراهم می‌کند. این در حالی است که شماری از شهروندان افغانستان روز گذشته در شیراز در مقابل دفتر کمیساری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان اعتراض کردند و گفتند که مدارس ایران در سال جدید دانش‌آموزان افغانستانی را ثبت‌نام نمی‌کنند. با این وجود، وزیر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی تاکید کرده است که در سراسر ایران ۶۰۰ هزار دانش‌آموز افغانستانی حضور دارند که پس از تکمیل ثبت‌نام دانش‌آموزان ایرانی، آن‌ها نیز ثبت‌نام خواهند شد. باید گفت که در اواخر ماه سنبله امسال، مدارس در ولایات کرمان، شیراز و کهگیلویه و بویراحمد از ثبت‌نام کودکان افغان خودداری کردند. مقام‌های جمهوری اسلامی به مدیران مدارس در استان کرمان هشدار دادند که حق ندارند پناه‌جویان بدون مدرک را ثبت‌نام کنند.

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 158 بازدید

نویسنده: مهدی مظفری پارلمان اروپا در واکنش به اقدامات اخیر حکومت سرپرست افغانستان، به‌ویژه تصویب قانون جنجالی «امر به معروف و نهی از منکر»، نشستی ویژه در روز پنجشنبه 29 سنبله برگزار کرد تا وضعیت اسفبار حقوق بشر، به‌ویژه وضعیت زنان در افغانستان، را مورد بررسی قرار دهد. این نشست به‌خاطر افزایش نگرانی‌های بین‌المللی در مورد نقض گسترده حقوق بشر در افغانستان و به‌ویژه محدودیت‌های شدیدی که علیه زنان اعمال شده، برگزار شد. نتیجه این نشست، تصویب قطعنامه‌ای قاطع بود که با اکثریت قریب به اتفاق آرا به تصویب رسید. این قطعنامه در حالی به تصویب رسید که فشارهای بین‌المللی بر حکومت افغانستان به دلیل اعمال محدودیت‌های جنسیتی و نقض حقوق بشر در حال افزایش است. پارلمان اروپا در این نشست تأکید کرد که این نوع قوانین و محدودیت‌ها با هنجارهای بین‌المللی در تضاد کامل هستند و منجر به سرکوب شدید حقوق انسانی زنان و دختران افغان می‌شود. این قطعنامه که با ۵۶۵ رأی موافق، هشت رأی مخالف و ۴۳ رأی ممتنع به تصویب رسید، به‌صراحت نقض گسترده هنجارهای بین‌المللی توسط حکومت فعلی افغانستان را محکوم می‌کند. در این قطعنامه، دولت فعلی افغانستان متهم به سرکوب شدید زنان و دختران، اقلیت‌های قومی، مدافعان حقوق بشر و اقلیت‌های جنسی شده است. این قطعنامه به وضوح نشان می‌دهد که سیاست‌های حکومت کنونی نه تنها باعث بحران انسانی شدیدی در افغانستان شده، بلکه کشور را به انزوای بین‌المللی نیز سوق داده است. پارلمان اروپا هشدار داده که این سرکوب‌های گسترده و ادامه سیاست‌های تنگ‌نظرانه دولت افغانستان می‌تواند به بحرانی بزرگ‌تر در سطح منطقه و جهان منجر شود. از همین رو، این قطعنامه نشان‌دهنده یک تغییر رویکرد جدی در مواضع بین‌المللی علیه حکومت افغانستان است. آپارتاید جنسیتی وضعیت اسفناک زنان افغان در سایه حکومت سرپرست، ابعاد تازه‌ای از نقض حقوق بشر را آشکار کرده است. پارلمان اروپا در اقدامی مهم، وضعیت کنونی زنان افغانستان را به عنوان «آپارتاید جنسیتی» توصیف کرده و خواستار به رسمیت شناخته شدن آن به‌عنوان «جنایت علیه بشریت» در قوانین بین‌المللی شده است. این اصطلاح به‌طور دقیق به سیستماتیک بودن و فراگیر بودن تبعیض‌های جنسیتی در افغانستان اشاره دارد. در واقع، پارلمان اروپا با این قطعنامه تأکید کرده است که سرکوب زنان و محدودیت‌های شدید علیه آن‌ها نه تنها یک نقض ساده حقوق بشر است، بلکه به نوعی جنایت علیه بشریت تعبیر می‌شود که نیازمند واکنش فوری و جامع جامعه جهانی است. این توصیف پارلمان اروپا در راستای نگرانی‌های پیشین کارشناسان سازمان ملل، از جمله ریچارد بنت، است که رفتار حکومت افغانستان با زنان را به‌عنوان «جنایت علیه بشریت» توصیف کرده بودند. این کارشناسان بر این باورند که اعمال محدودیت‌های شدید و سیستماتیک علیه زنان در افغانستان، مصداق بارز آپارتاید جنسیتی است. در شرایط کنونی، زنان معترض افغان نیز بارها با اعتراض به سیاست‌های حکومت، خواستار به رسمیت شناخته شدن این وضعیت به عنوان یک جنایت بین‌المللی شده‌اند. تداوم این اعتراضات نشان می‌دهد که زنان افغان همچنان در حال مبارزه برای احقاق حقوق خود هستند، اگرچه شرایط فعلی امید به تغییر را به شدت کم‌رنگ کرده است. در حال حاضر، آپارتاید جنسیتی به‌عنوان یک جرم مستقل در قوانین بین‌المللی تعریف نشده است، اما با توجه به شرایط بحرانی در افغانستان، تلاش‌هایی در جریان است تا این مفهوم به‌عنوان یک جرم بین‌المللی به رسمیت شناخته شود. این تلاش‌ها در چارچوب تعدیل برخی مواد قوانین بین‌المللی صورت می‌گیرد و هدف آن پاسخگویی به این جنایت هولناک و حمایت از حقوق زنان افغان است. به رسمیت شناخته شدن آپارتاید جنسیتی به‌عنوان یک جرم بین‌المللی، گامی بزرگ در جهت ایجاد مکانیزم‌های قانونی برای پیگرد و مجازات عاملان این جنایت خواهد بود و می‌تواند به اعمال تحریم‌های بین‌المللی و اقدامات عملی برای محافظت از زنان افغان منجر شود. محکومیت تعامل با سردمداران فعلی افغانستان و درخواست تحریم‌های جدید پارلمان اروپا در این اقدام قاطعانه، رفتار دولت‌هایی را که با تعامل با سردمداران حکومت فعلی افغانستان به تقویت این گروه کمک می‌کنند، نیز محکوم کرده است. این موضع‌گیری بر مبنای اصول حقوق بشر و بر پایه تعهدات بین‌المللی است که هرگونه تعامل با دولت‌هایی که در نقض گسترده حقوق بشر مشارکت دارند، را منع می‌کند. این قطعنامه که با اکثریت قاطع آرا به تصویب رسید، نگرانی عمیق اتحادیه اروپا را نسبت به رویکرد برخی کشورها در قبال حکومت فعلی در افغانستان ابراز می‌دارد. اگرچه نمایندگان پارلمان به‌طور مشخص نامی از کشورها نبرده‌اند، اما شواهد نشان می‌دهد که در سال‌های اخیر، علاوه بر کشورهای همسایه و منطقه‌ای، برخی از اعضای اتحادیه اروپا نیز به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم با حکومت‌داران افغانستان تعامل داشته‌اند. این تعاملات نه تنها مشروعیت حکومت فعلی را تقویت کرده، بلکه زمینه‌ساز ادامه نقض حقوق بشر در این کشور نیز شده است. در کنار محکومیت تعامل با حکومت سرپرست، پارلمان اروپا خواستار تشدید تحریم‌ها علیه اعضای این گروه شده است. اتحادیه اروپا در حال حاضر برخی از مقامات ارشد حکومت افغانستان را تحت تحریم‌های فردی قرار داده است، اما پارلمان اروپا معتقد است که این اقدامات کافی نیست و باید تحریم‌های گسترده‌تری علیه این دولت اعمال شود. هنوز مشخص نیست که تحریم‌های جدید شامل چه حوزه‌هایی خواهد بود، اما انتظار می‌رود که این تحریم‌ها بر فعالیت‌های اقتصادی حکومت و منابع مالی آن‌ها تأثیرگذار باشد. پارلمان اروپا تأکید کرده است که تحریم‌ها باید به‌گونه‌ای اعمال شوند که به مردم عادی آسیب نرسد و تنها سردمداران حکومت تحت فشار قرار گیرند. علاوه بر موضوع تحریم‌ها، پارلمان اروپا بر اهمیت حمایت از زنان و دختران افغان تأکید کرده است. نمایندگان پارلمان خواستار مشارکت فعال زنان افغان در تمامی عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور شده‌اند و از جامعه جهانی خواسته‌اند تا از حقوق این قشر آسیب‌پذیر حمایت کنند. همچنین، پارلمان اروپا بر ضرورت ادامه کمک‌های بشردوستانه به مردم افغانستان تأکید کرده است و از اتحادیه اروپا خواسته است تا این کمک‌ها را به‌طور مستقیم به مردم نیازمند برساند و از رسیدن آن به دست حکومت جلوگیری کند. این رویکرد، نشان‌دهنده حساسیت ویژه پارلمان اروپا به وضعیت مردم افغانستان و اهمیت دسترسی مستقیم به کمک‌های انسانی است. توماس نیکلسن، نماینده ویژه اتحادیه اروپا برای افغانستان، اخیراً اعلام کرده است که اتحادیه اروپا در سال جاری میلادی ۳۰۰ میلیون یورو به افغانستان کمک کرده است و این کمک‌ها به‌صورت مستقیم به مردم افغانستان و سازمان‌های غیردولتی می‌رسد. این نوع از کمک‌های مستقیم به‌ویژه در شرایط بحرانی کنونی اهمیت بیشتری پیدا کرده است، زیرا حکومت فعلی افغانستان از این کمک‌ها برای تحکیم قدرت خود استفاده می‌کند. با این حال، سازمان ملل متحد هشدار داده است که افغانستان همچنان با یک بحران انسانی شدید روبرو است و نیازمند کمک‌های بیشتر جامعه جهانی است. در مجموع، قطعنامه پارلمان اروپا نشان می‌دهد که اتحادیه اروپا نگران وضعیت افغانستان و نقض حقوق بشر در این کشور است. این اتحادیه با محکوم کردن تعامل با سردمداران حکومت و خواستار تشدید تحریم‌ها، پیام روشنی به حکومت افغانستان ارسال کرده است. همچنین، تأکید پارلمان اروپا بر حمایت از زنان و دختران افغان و ادامه کمک‌های بشردوستانه نشان می‌دهد که اتحادیه اروپا متعهد به کمک به مردم افغانستان است. با این حال، برای بهبود وضعیت افغانستان و ایجاد یک دولت فراگیر و پایدار، همکاری بیشتر جامعه جهانی و فشار بر قدرتمندان حکومتی این کشور برای رعایت حقوق بشر و تعهدات بین‌المللی ضروری است.

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 216 بازدید

سازمان مشارکت جهانی برای آموزش اعلام کرده است که حکومت سرپرست با بستن مکاتب بالاتر از صنف شش و دانشگاه‌ها به روی دختران افغانستان، آینده آنان را دزدیده‌ است. این سازمان امروز (دوشنبه، ۲ میزان) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که دختران افغانستان سه سال فرصت یادگیری را از دست داده‌اند. سازمان مشارکت جهانی برای آموزش تاکید کرد که سه سال از محرومیت دختران افغانستان از مکاتب بالاتر از صنفش و تحصیلات عالی می‌گذرد. این در حالی است که وزارت معارف حکومت سرپرست، در بیست‌وهفتم سنبله سال ۱۴۰۱ با پخش اطلاعیه‌ای از دانش‌آموزان پسر و آموزگاران مرد در افغانستان دعوت کرد تا به مدارس و مکاتب برگردند. وزارت معارف هیچ اشاره‌ای به بازگشت دانش‌آموزان دختر و آموزگاران زن به مکاتب نکرده بود. از آن زمان تا اکنون مکاتب بالاتر صنف ششم بسته است و دختران اجازه رفتن به دانشگاه را هم ندارند. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. سازمان ملل متحد و جامعه‌ی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شده‌اند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواست‌ها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. همچنین به تازگی، قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی حتا صدای زنان را «عورت» عنوان کرده است. بخش زنان سازمان ملل پیش از این نیز گفته بود که محدودیت‌ها بر زنان تاثیر مخربی بر زندگی آنان در افغانستان داشته است.

ادامه مطلب


5 ماه قبل - 318 بازدید

همزمان با شروع سال جدید آموزشی در ایران، شماری از شهروندان افغانستان به ویژه دانش‌آموزان در شهر شیراز در مقابل دفتر کمیساری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان اعتراض کردند. شماری از رسانه‌ها گزارش داده‌اند که مکاتب ایران دانش‌آموزان اهل افغانستان را در سال جدید ثبت‌نام نمی‌کنند. شماری از افغانستانی‌ها و دانش‌آموزان روز (یک‌شنبه، ۱ میزان) در اعتراض به عدم پذیرش در مکاتب ایران، در مقابل دفتر نمایندگی سازمان ملل در شیراز اعتراض کردند. ویدیوهای که از این اعتراض در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است، نشان می‌دهد که شهروندان افغانستان شعار می‌دهند که «تحصیل حق ما است.» این معترضان از سازمان ملل خواستند زمینه آموزش کودکان افغانستانی را در ایران فراهم کند. مهاجران افغانستانی می‌گویند که مکاتب به روی دانش‌آموزان اهل افغانستان بسته است. شهروندان افغانستان می‌گویند: «بچه‌های اهل افغانستان را در مدرسه نمی‌گذارند، مامور می‌گوید که افغانستانی جای ندارد، درس نخواند، درب مدرسه بسته است و جمع کنید بروید.» در حالی شماری از شهروندان افغانستان و دانش‌آموزان دست به اعتراض می‌زنند که علی‌رضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش ایران روز گذشته اعلام کرد که تمهیدات لازم برای ثبت‌نام دانش‌آموزان افغان در نظر گرفته شده است. آقای کاظمی با اشاره به حضور بیش از ۶۰۰‌ هزار دانش‌آموز اهل افغانستان در ایران گفت که پس از تکمیل ثبت‌نام دانش‌آموزان ایرانی، آنها نیز ثبت‌نام می‌شوند. به‌رغم وعده مسوولان جمهوری اسلامی مبنی بر ثبت‌نام دانش‌آموزان اهل افغانستان در مکاتب ایران، گزارش‌های متعددی مبنی بر ممنوعیت ثبت‌نام دانش‌آموزان به نشر رسیده است. در اواخر ماه سنبله امسال مکاتب در استان‌های کرمان، شیراز و کهگیلویه و بویراحمد از ثبت‌نام کودکان افغان خودداری کردند. محمد مهدی فداکار، والی کرمان روز (شنبه، ۲۴ سنبله) در جلسه شورای آموزش و پرورش ولایت کرمان اعلام کرد که ثبت‌نام دانش‌آموزان اهل افغانستان بدون مدرک در مکاتب این استان به طور جدی پیگیری و ممنوع اعلام شده است. این مقام جمهوری اسلامی به مدیران مکاتب در ولایت کرمان هشدار داد که حق ندارند پناه‌جویان بدون مدرک را ثبت‌نام کنند.

ادامه مطلب