برچسب: رسانه گوهرشاد

4 ماه قبل - 108 بازدید

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل برای افغانستان می‌گوید که ۲۲.۹ میلیون تن در این کشور در سال ۲۰۲۵ به کمک‌های بشری نیاز خواهند داشت. این سازمان امروز (چهارشنبه، ۲۸ قوس) با نشر گزارشی گفته است که میلیون‌ها نفر در افغانستان، به‌ویژه زنان و دختران، در معرض محدودیت‌های حکومت سرپرست قرار دارند. اوچا تاکید کرد که این محدودیت‌ها حفاظت از شهروندان افغانستان، به‌ویژه اقلیت‌ها را با خطر مواجه کرده است. در ادامه آمده است که از میان ۲۲.۹ میلیون، ۲۱ میلیون تن به بهداشت و آب نوشیدنی سالم دسترسی ندارند. در بخشی از گزارش آمده است که همچنان، ۱۴.۸ میلیون تن دیگر با ناامنی غذایی شدید روبرو هستند و ۷.۸ میلیون زن و کودک دیگر نیاز فوری به مواد مغذی دارند. دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل برای افغانستان هشدار داده است که بحران خشک‌سالی نیز افغانستان را در اوایل سال ۲۰۲۵ تهدید می‌کند. این سازمان گفت که از میان ۲۲.۹ میلیون افغان نیازمند برای سال ۲۰۲۵، بازیگران بشردوستانه فقط می‌توانند ۱۶ میلیون تن را زیر پوشش کمک‌ها قرار دهند. قابل ذکر است که اوچا پیش از این خاطرنشان کرده بود که بازیگران کمک‌های بشردوستانه در سال ۲۰۲۴ با کمبود بودجه روبرو بوده و فقط توانسته‌اند از میان ۲۳ میلیون تن نیازمند، حدود ۱۵ میلیون آن را کمک کنند. گفتنی است که با گذشت بیش از سه سال از حاکمیت حکومت سرپرست بر افغانستان، شهروندان کشور هر روز فقیرتر می‌شوند.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 127 بازدید

قدردانی، همچون چراغی فروزان در دل هر خانواده، تاریکی‌های ناامیدی و بی‌مهری را کنار می‌زند و فضایی سرشار از مهر و محبت را پدید می‌آورد. این احساس ارزشمند، ریشه در ذات انسان دارد و از دیرباز به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل تقویت پیوندهای خانوادگی شناخته شده است. در دنیای پرهیاهوی امروز که اغلب درگیر روزمرگی‌ها و تعجیل‌ها هستیم، یادآوری اهمیت قدردانی و تمرین آن در زندگی روزمره، بیش از پیش ضروری به نظر می‌رسد. قدردانی؛ پلی به سوی قلب‌ها قدردانی، پلی است که بین اعضای خانواده ساخته می‌شود و آن‌ها را به یکدیگر نزدیک‌تر می‌کند. زمانی که ما از تلاش‌ها، فداکاری‌ها و محبت‌های یکدیگر قدردانی می‌کنیم، در واقع به آن‌ها می‌گوییم که برای ما ارزشمند هستند و حضورشان در زندگی‌مان را ارج می‌نهیم. این احساس ارزشمندی، باعث تقویت اعتماد و صمیمیت بین اعضای خانواده می‌شود و به ایجاد یک فضای امن و آرام کمک می‌کند. در چنین فضایی، همه احساس می‌کنند که به آن‌ها تعلق دارند و می‌توانند آزادانه افکار و احساسات خود را ابراز کنند. فواید بی‌شمار قدردانی در خانواده قدردانی، همچون بارانی رحمت، بر دشت دل‌های ما می‌بارد و آن را سرسبز و خرم می‌کند. فواید قدردانی در خانواده بسیار فراتر از تقویت روابط است. برخی از مهم‌ترین فواید قدردانی عبارتند از: * افزایش رضایت از زندگی: افرادی که از زندگی خود و اطرافیانشان قدردانی می‌کنند، احساس رضایت بیشتری از زندگی دارند و شادتر هستند. * کاهش استرس: ابراز قدردانی، باعث کاهش سطح استرس و افزایش احساس آرامش در خانواده می‌شود. * تقویت عزت نفس: زمانی که اعضای خانواده احساس کنند که مورد قدردانی قرار می‌گیرند، عزت نفس آن‌ها تقویت می‌شود. * ایجاد انگیزه: قدردانی، انگیزه‌ای قوی برای ادامه تلاش و پیشرفت است. * بهبود ارتباطات: قدردانی، به بهبود ارتباطات بین اعضای خانواده کمک می‌کند و به آن‌ها یاد می‌دهد که چگونه بهتر به یکدیگر گوش دهند و درک متقابل داشته باشند. * تقویت روحیه همکاری: قدردانی، روحیه همکاری و همدلی را در خانواده تقویت می‌کند و به اعضای خانواده یاد می‌دهد که چگونه برای رسیدن به اهداف مشترک با یکدیگر همکاری کنند. راهکارهایی برای تقویت قدردانی در خانواده برای تقویت قدردانی در خانواده، می‌توان از راهکارهای مختلفی استفاده کرد. برخی از این راهکارها عبارتند از: * ابراز قدردانی به صورت شفاهی: به سادگی و صمیمیت به اعضای خانواده بگویید که از آن‌ها قدردان هستید. * نوشتن نامه قدردانی: نوشتن یک نامه دست‌نویس و بیان احساسات خود در آن، می‌تواند تأثیر ماندگاری بر فرد مقابل داشته باشد. * هدیه دادن: هدیه دادن، حتی یک هدیه کوچک، نشان‌دهنده توجه و قدردانی شماست. * کمک به یکدیگر: با انجام کارهای کوچک برای اعضای خانواده، نشان دهید که به آن‌ها اهمیت می‌دهید. * گوش دادن فعال: به صحبت‌های اعضای خانواده با دقت گوش دهید و نشان دهید که به آن‌ها توجه می‌کنید. * توجه به جزئیات کوچک: به جزئیات کوچک توجه کنید و از آن‌ها قدردانی کنید. * ایجاد آئین‌های خانوادگی: ایجاد آئین‌های خانوادگی، فرصتی برای ابراز قدردانی و تقویت پیوندهای خانوادگی است. * آموزش قدردانی به کودکان: به کودکان بیاموزید که چگونه از دیگران قدردانی کنند و به آن‌ها نشان دهید که قدردانی یک مهارت مهم زندگی است. چالش‌ها و راهکارها در برخی موارد، ابراز قدردانی ممکن است با چالش‌هایی همراه باشد. برای مثال، برخی افراد ممکن است در ابراز احساسات خود مشکل داشته باشند یا احساس کنند که قدردانی از آن‌ها سوءاستفاده می‌شود. برای غلبه بر این چالش‌ها، می‌توان از راهکارهای زیر استفاده کرد: * تمرین مداوم: ابراز قدردانی یک عادت است و با تمرین مداوم می‌توان آن را تقویت کرد. * شروع کوچک: با ابراز قدردانی از کارهای کوچک شروع کنید و به تدریج دامنه آن را گسترش دهید. * صراحت و صداقت: در ابراز قدردانی صادق و صریح باشید. * توجه به تفاوت‌های فردی: هر فرد به روش خاصی احساس قدردانی می‌کند. سعی کنید روش‌های مختلف را امتحان کنید تا ببینید کدام روش برای هر فرد موثرتر است. قدردانی؛ سرمایه‌ای برای آینده قدردانی، سرمایه‌ای است که هر خانواده‌ای می‌تواند برای آینده خود ذخیره کند. با کاشتن بذر قدردانی در دل خانواده، می‌توانیم محیطی سرشار از عشق، احترام و همدلی ایجاد کنیم. فراموش نکنیم که قدردانی، نه تنها به دیگران، بلکه به خودمان نیز کمک می‌کند تا زندگی شادتر و پربارتری داشته باشیم. در پایان، می‌توان گفت که قدردانی، یکی از مهم‌ترین عوامل در ایجاد یک خانواده شاد و موفق است. با تمرین مداوم قدردانی، می‌توانیم پیوندهای خانوادگی خود را تقویت کنیم، روابطمان را بهبود بخشیم و زندگی خود را با معنا کنیم. پس بیایید با هم عهد ببندیم که قدردانی را به بخشی از زندگی روزمره خود تبدیل کنیم و از نعمت‌های بزرگی که در زندگی داریم، قدردان باشیم.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 117 بازدید

دادگاه عالی حکومت سرپرست درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که هشت تن را در ولایت پکتیا به اتهام‌های قتل، دزدی، آدم‌ربایی و همچنان «روابط نامشروع» شلاق زده است. این دادگاه امروز (چهارشنبه، ۲۸ قوس) با نشر خبرنامه‌ای گفته است که دو تن از این افراد هر کدام به ۱۰ سال زندان و ۳۹ ضربه شلاق محکوم شده‌اند. در خبرنامه آمده است که دو تن دیگر هر کدام به سه سال حبس و ۳۹ ضربه شلاق محکوم شده‌اند. دادگاه عالی حکومت فعلی تاکید کرد که این دادگاه یک تن دیگر به یک سال زندان محکوم شده و سه تن دیگر تنها ۳۹ ضربه شلاق خورده‌اند. این در حالی است که حکومت فعلی پنج تن را روز گذشته در ورزشگاه ولایت پروان شلاق زده بودند. مسوولان حکومت سرپرست می‌گویند که در حین اجزای تطبیق مجازات بدنی این افراد، مقام‌های محلی قضایی، مسوولان مختلف اداره‌های محلی تحت مدیریت آنان در این ولایت و همچنین باشندگان محل حضور داشته‌اند. در این خبرنامه آمده است که این حکم پس از تایيد دادگاه عالی بر این افراد تطبیق شده است. این در حالی است که حکومت سرپرست در نزدیک به دو ماه گذشته به شمول این هشت فرد، ۱۵۰ نفر از جمله ۲۲ زن را در ولایت‌های مختلف به اتهام‌های گوناگون شلاق زده‌اند. اجرای شلاق و سایر مجازات‌های بدنی در ملاءعام توسط حکومت فعلی با واکنش‌های گسترده داخلی و بین‌المللی نیز مواجه شده است. نهادهای حقوق بشری این اقدامات را ناقض حقوق بشر و کرامت انسانی می‌دانند و خواستار توقف فوری این مجازات‌ها شده‌اند.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 103 بازدید

رابرت دیکسن، کاردار سفارت بریتانیا برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در سفر اخیرش به کابل علاوه بر مقام‌‌های حکومت سرپرست، دیدارهای مفیدی با زنان، بخش خصوصی، آژانس‌های سازمان ملل متحد و دیپلمات‌های خارجی داشته است. آقای دیکسن در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «همه‌ی آن‌ها نسبت به افزایش فقر و سرکوب در افغانستان بسیار نگران بودند.» کاردار سفارت بریتانیا ابراز امیدواری کرده است که در سال ۲۰۲۵ میلادی، راه بهتری برای افغانستان پیدا شود. وی افزود، همان‌گونه که با سرپرست‌وزیران حکومت سرپرست بحث کرده «ارزیابی مستقل سازمان ملل متحد و قطع‌نامه‌ی ۲۷۲۱ شورای امنیت، چشم‌انداز افغانستانی امن‌تر و مرفه‌تر را ارائه می‌دهد». همچنین رابرت دیکسن در بخشی پیامش گفته است که در ملاقات‌هایش با مقام‌های حکومت فعلی، نگرانی عمیق خود را در مورد ممنوعیت تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی و تأثیر آن بر وضعیت صحی، به‌ویژه برای زنان و کودکان ابراز کرده است. او تاکید کرده است که در این دیدارها بر اهمیت سازمان‌های غیردولتی در ارائه‌ی کمک‌های بشردوستانه به مردم افغانستان، به‌ویژه ۱۶۰ میلیون پوند کمک بریتانیا، نیز تاکید کرده است. این در حالی است که حکومت فعلی حدود ۱۵ روز پیش تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را تا اطلاع ثانی منع کردند. علاوه بر این، گزارش‌هایی وجود دارد که این گروه تصمیم دارد فعالیت موسسه‌ها و نهادهای بین‌المللی را نیز در افغانستان منع کند. توماس نیکلسون، نماینده‌ی ویژه اتحادیه اروپا برای افغانستان نیز گفته بود که در سفرش به افغانستان این موضوع را با مقام‌های حکومت سرپرست در میان گذاشته، اما آنان جزییات بیشتری ارائه نکرده‌اند. محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 89 بازدید

منابع محلی از ولایت فاریاب می‌گویند که یک زن ۲۵ ساله در ولسوالی گرزیوان این ولایت خود را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. دست‌کم دو منبع با تایید این رویداد گفته‌اند که این زن جوان «آ‌ی‌کمال» نام داشت و روز دوشنبه (۲۶ قوس) در خانه‌اش در روستای «جر قلعه» از مربوطات ولسوالی گرزیوان خودکشی کرده است. منبع تاکید کرد که علت و انگیزه‌ی خودکشی این زن را دعوای خانوادگی می‌باشد. منبع اما در مورد چگونگی این دعوا جزییات ارائه نکرده است. به گفته‌ی منابع، شوهر این زن از چندین سال به این طرف در کشور ترکیه کارگری می‌کند. مسوولان محلی در ولایت فاریاب درباره‌ی این قضیه به رسانه‌ها چیزی نگفته‌اند. ازدواج‌های اجباری و خشونت خانگی از عوامل عمده خودکشی زنان و دختران در کشور عنوان می‌شود. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان و به ویژه در ولایات شمال کشور پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 99 بازدید

آزمون شورای طبی موسوم به «ایگزیت» امسال نیز تنها از دانش‌آموختگان ذکور رشته‌های طب معالجوی و دندان‌پزشکی اخذ می‌شود و در آن دختران حضور ندارند. اداره‌ی ملی امتحانات که تحت مدیریت حکومت سرپرست قرار دارد، جدول زمانی این آزمون را اعلام کرده و در اطلاعیه‌ی خود تنها به اشتراک داوطلبان ذکور اشاره کرده است. این اداره با نشر خبرنامه‌ای گفته است که ثبت معلومات بیومتریک داوطلبان از دوشنبه هفته‌ی آینده (۳ جدی) آغاز خواهد شد و آزمون نیز به‌تاریخ هفتم جدی برگزار می‌شود. قابل ذکر است که سال گذشته هم آزمون شورای طبی تنها برای پسران برگزار شده بود و دختران در آن حضور نداشتند. شورای طبی گفته بود که در مرحله‌ی دوم، آزمون از دانش‌آموختگان دختر اخذ می‌شود، اما این وعده عملی نشد. باید گفت که بدون پاس‌کردن آزمون شورای طبی، دانش‌آموختگان رشته‌های طبی نمی‌توانند جواز کار اخذ کنند. حکومت سرپرست پس از حاکمیت خود آموزش و تحصیل دختران را منع کرده است. حکومت فعلی در تازه‌ترین محدودیت‌ خود، تحصیل دختران در رشته‌های طبی در انستیتوت‌ها را منع کرد. حکومت فعلی در حالی آموزش طبی را برای زنان و دختران منع کرده است که افغانستان با کمبود پرسنل صحی زن مواجه است. در همین حال در برخی مناطق تداوی بیماران زن توسط داکتران مرد نیز منع شده است. محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 118 بازدید

برنامه جهانی غذا اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۵ میلادی، بیش از ۳.۵ میلیون کودک زیر پنج سال و ۱.۱۵ میلیون زن باردار و شیرده در افغانستان با سوءتغذیه حاد مواجه خواهند شد. این نهاد امروز (سه‌شنبه، ۲۷ جدی) با نشر گزارش و ارائه‌ی آماری گفته است که سوءتغذیه در افغانستان نسبت به سال گذشته افزایش چشمگیری داشته و بحران تغذیه‌ای را در کشور تشدید کرده است. برنامه جهانی غذا دلیل اصلی این وضعیت را فقر شدید، بیماری‌های گسترده و دسترسی محدود به خدمات بهداشتی عنوان کرده است. همچنین در ادامه این نهاد بر ضرورت اقدام فوری برای جلوگیری از بدتر شدن اوضاع تاکید کرده است. در گزارش برنامه جهانی غذا آمده است که ۱۱.۶ میلیون نفر معادل ۲۵ درصد جمعیت در مرحله‌ی بحران یا بدتر قرار دارند، در حالی که این رقم در سال ۲۰۲۳ میلادی به ۱۵.۳ میلیون نفر رسیده بود. در ادامه آمده است که پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که در ماه‌های زمستانی بین نوامبر ۲۰۲۴ تا مارچ ۲۰۲۵، شمار افراد نیازمند به کمک‌های فوری غذایی به ۱۴.۸ میلیون نفر افزایش خواهد یافت. در گزارش آمده است که سوءتغذیه در افغانستان به شدت در حال افزایش است و در سال ۲۰۲۵ میلادی، حدود ۳.۵ میلیون کودک زیر پنج سال و ۱.۱۵ میلیون زن باردار و شیرده در معرض سوءتغذیه حاد قرار دارند که این آمار در مقایسه با سال ۲۰۲۴ میلادی افزایشی ۲۸ درصدی را نشان می‌دهد. برنامه جهانی غذا تاکید کرده است که از هر ۱۰ خانواده در افغانستان، ۸ خانواده توان تأمین رژیم غذایی کافی را ندارند. این نهاد گفت که برای مقابله با این بحران، عملیات زمستانی خود را آغاز کرده و قصد دارد از نوامبر ۲۰۲۴ میلادی تا آپریل ۲۰۲۵ به بیش از شش میلیون نفر کمک غذایی ارائه دهد. در گزارش آمده است که از این تعداد، ۱.۵ میلیون نفر در مناطق صعب‌العبور مانند بدخشان، بامیان، غور و دایکندی زندگی می‌کنند که با بارش‌های سنگین برف مواجه خواهند شد. به گفته‌ی این نهاد، تا اکنون بیش از ۶۲ هزار تُن مواد غذایی به این مناطق ارسال شده و توزیع آن برای ۸۵۴ هزار نفر آغاز شده است. همچنین در بخشی از گزارش آمده است که نزدیک به ۸۱۹ هزار کودک و زنان باردار و شیرده تحت برنامه‌های پیشگیری از سوءتغذیه‌ی این نهاد قرار گرفته‌اند. برنامه‌ جهانی غذا در ادامه بر ضرورت افزایش فوری حمایت‌های بین‌المللی تاکید کرده و هشدار داده است که بدون کمک‌های موثر، دستاوردهای به‌دست‌آمده در مقابله با بحران غذایی، افغانستان در خطر از بین رفتن قرار خواهد گرفت.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 119 بازدید

در ادامه مجازات بدنی افراد، دادگاه عالی حکومت سرپرست اعلام کرده است که دو زن و سه مرد به اتهام «زنا و روابط نامشروع» در ولایت پروان شلاق زده شدند. این دادگاه امروز (سه‌شنبه، ۲۷ قوس) با نشر خبرنامه‌ای گفته است که سه تن از این افراد به جرم «زنا» و دو تن دیگر به اتهام «روابط نامشروع» در ورزشگاه شهر چاریکار، مرکز ولایت پروان از ۳۰ تا ۳۹ ضربه شلاق زده شدند. بر اساس این خبرنامه، یک تن از این افراد به شش سال زندان و ۳۹ ضربه شلاق، و دو تن دیگر هر کدام به سه سال حبس و همچنین ۳۰ و ۳۹ شلاق محکوم شده‌اند. همچنان، دادگاه عالی افزوده است که یک تن دیگر به دو سال زندان محکوم شده و فردی دیگر تنها ۳۹ ضربه شلاق خورده است. مسوولان حکومت سرپرست می‌گویند که در حین اجزای تطبیق مجازات بدنی این دو زن و سه مرد، مقام‌های محلی قضایی، والی پروان، مسوولان مختلف اداره‌های محلی تحت مدیریت آنان در این ولایت و همچنین باشندگان محل حضور داشته‌اند. در این خبرنامه آمده است که این حکم پس از تایيد دادگاه عالی بر این افراد تطبیق شده است. این در حالی است که حکومت سرپرست در نزدیک به دو ماه گذشته به شمول این ۵ فرد، ۱۴۵ نفر از جمله ۲۲ زن را در ولایت‌های مختلف به اتهام‌های گوناگون شلاق زده‌اند. اجرای شلاق و سایر مجازات‌های بدنی در ملاءعام توسط حکومت فعلی با واکنش‌های گسترده داخلی و بین‌المللی نیز مواجه شده است. نهادهای حقوق بشری این اقدامات را ناقض حقوق بشر و کرامت انسانی می‌دانند و خواستار توقف فوری این مجازات‌ها شده‌اند.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 100 بازدید

سفارت آمریکا برای افغانستان درتازه‌ترین مورد، از نقض حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان و دختران در افغانستان انتقاد کرده و گفته است که محروم ساختن زنان از دسترسی به آموزش، خدمات پزشکی و آزادی، «توهین و بی‌حرمتی» به کرامت و انسانیت آنان است. این سفارت با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که زنان و دختران در افغانستان به‌طور «روزانه»، با چالش‌های جدی در مسیر مبارزه برای دسترسی به حقوق اساسی خود مواجه هستند. سفارت آمریکا برای افغانستان با اشاره به نقل قولی از نلسون ماندیلا، نخستین رییس جمهوری افریقای جنوبی نوشته است: «انکار کردن از حقوق بشری افراد، به معنی زیر سوال بردن انسانیت آنان است.» این اظهارات در حالی از سوی سفارت آمریکا بیان می‌شود که افغانستان زیر حاکمیت حکومت فعلی با محدودیت‌های شدید علیه زنان و دختران مواجه است. از جمله ممنوعیت تحصیل در دانشگاه‌ها، محدودیت در کار و محدودیت‌های گسترده در زندگی اجتماعی که همواره با واکنش‌های گسترده بین‌المللی روبرو شده است. کاردار سفارت آمریکا در افغانستان اکثراً از تصمیم‌گیری‌های حکومت فعلی انتقاد کرده و در بسیاری موارد ابراز نگرانی کرده است. این در حالی است که کارشناسان سازمان ملل متحد بارها اقدام‌های حکومت فعلی در برابر زنان افغانستانی را مصداق «آپارتاید جنسیتی» دانسته و خواستار پاسخ‌گو‌کردن حکومت سرپرست در این زمینه شده‌اند.

ادامه مطلب


4 ماه قبل - 136 بازدید

اتوود درست سه ماه بعد از شروع جنگ‌جهانی دوم به‌دنیا آمد. کودکی پرالتهابی را تجربه کرد و در نوجوانی و جوانی شاهد تلاطم جهان بود. او سرگذشت ندیمه را در بهار سال ۱۹۸۴، در برلین غربی و در جوار دیوار برلین نوشت. بنابراین می‌شود گفت آتوود جنگ و دیکتاتوری را خوب می‌شناسد و زیر سایه‌ی اختناق زندگی کرده است. آتوود می‌داند دیکتاتورها چطور تا آخرین ذره‌ی زندگی را می‌بلعند. حکومت توصیف شده در سرگذشت ندیمه را می‌شود برآیندی از تمام حکومت‌های دیکتاتوری دانست. سلب آزادی‌های اجتماعی و فردی افراد، نظارت بر زندگی شخصی آن‌ها، القای این‌ تفکر که تنها راه سعادت همین است، تبعیض‌های جنسیتی، طبقه‌بندی مردم، استفاده از مذهب به‌عنوان ابزار، نابود کردن محیط‌زیست، بهره‌برداری از افراد ضعیف‌تر جامعه و… همه‌و‌همه از ویژگی‌های حکومت‌های دیکتاتور هستند. او به‌خوبی توانسته از پس توصیف این حکومت‌ها بربیاید و اضطراب زیستن در چنین فضایی را برای خواننده ترسیم کند. «سعی می‌کنم زیاد فکر نکنم. حالا دیگر فکر کردن هم باید مثل چیزهای دیگر سهمیه‌بندی شود. خیلی از مسائل ارزش فکر کردن ندارند. فکر کردن فرصت‌های آدم را از بین می‌برد.» این جمله‌ها را می‌توان چکیده‌ی کتاب «سرگذشت ندیمه» و به‌طور کلی آثار پادآرمان‌شهری دانست. شما حق فکر کردن ندارید؛ دیگرانی هستند که خودشان را محق می‌دانند به جای شما فکر کنند، به جای شما تصمیم بگیرند و حتی به جای شما زندگی کنند. پادآرمانشهری به معنای ویران شدن آرمان‌هاست و برای نسل بشر هیچ آرمانی والاتر از آزادی نیست. همه‌چیز از ترور رییس‌جمهوری در ماساچوست شروع می‌شود. گروه ناشناسی با عقاید افراطی مذهبی حکومت را به‌دست می‌گیرند و جمهوری گیلیاد را تشکیل می‌دهند. گیلیاد قاتل زندگی است؛ حکومتی ضد زن، که زن‌ها را تنها ابزاری برای تولید مثل می‌داند. در این حکومت همه‌چیز نابود شده؛ محیط‌زیست، جامعه، روابط و اخلاقیات. در گیلیاد تمام قراردادها و قوانین قبلی از جمله طلاق، سقط جنین و ازدواج مجدد لغو می‌شود و زنان تبدیل به اموال مردان می‌شوند و تمام حقوق مدنی و اجتماعی‌شان از بین می‌رود. ناظرهای حکومت با نام «چشم‌های خدا»، مدام افراد را زیر نظر دارند و خفقان به شدت بر زندگی افراد سایه انداخته است. زن‌ها در این حکومت باید بر اساس طبقه‌شان لباس بپوشند. بالاترین طبقه یعنی همسران فرماندهان لباس سبزآبی بر تن دارند، ندیمه‌ها لباس قرمز، عمه‌ها که مسئول آموزش کلفت‌ها هستند لباس قهوه‌ای، مارتاها (زنان ناباروری که کار و آشپزی می کنند) لباس سبز و… در این بین ندیمه‌ها تنها ابزارهایی برای باروری هستند. زنانی قرمزپوش که حق خواندن و نوشتن و حتی حرف زدن ندارند و برای باروری به خانه‌ی فرماندهان تعیین شده می‌روند چون در این حکومت بسیاری از افراد عقیم شده‌اند. هر فرمانده‌ای که همسرش قادر به فرزندآوری نیست، یک ندیمه دریافت می‌کند و در صورت تولد فرزند ترفیع می‌گیرد؛ ندیمه هم به خانه‌ی دیگری می‌رود تا فرزند دیگری به دنیا بیاورد. داستان از نگاه یکی از همین ندیمه‌ها روایت می‌شود؛ «آفرد»، زنی که قبلاً زندگی خوبی با همسر و دخترش داشته و حالا سعی می‌کند در این فضای وهم‌آلود، هویتش را نگه دارد. آفرد هنوز گذشته را به یاد دارد و نمی‌خواهد فراموش کند، هر چند تمام سعی گیلیاد بر این است که گذشته را از زن‌ها بگیرد و به آن‌ها بقبولاند زندگی همین است که هست! با تمام تلاش سران گیلیاد، جنبش‌هایی برای پس گرفتن زندگی پدید آمده‌اند. سرگذشت ندیمه تلنگری است بر تعصب و ظلم. اگرچه امروزه زن‌ها بسیاری از حقوقشان را به‌دست آورده‌اند و نگاه‌ها به حقوق زن تغییر کرده است، بااین‌حال رمان آتوود هنوز می‌تواند هشداری برای آینده باشد. در ضمن کتاب به‌غیر از مسئله‌ی زنان دغدغه‌ی محیط‌زیستی نیز دارد و در این‌باره هشدار داده است. مارگارت آتوود در اثر مشهورش جهانی را ترسیم کرده که وقوعش چندان هم غیر ممکن به‌نظر نمی‌رسد؛ در واقع رمان آینه‌ای جادویی است که به جامعه‌ی جهانی نشان می‌دهد اگر در مقابل حکومت‌های تمامیت‌خواه، آسیب‌های زیست‌محیطی، نقض حقوق زنان و… سکوت کند، چه چیزهایی در انتظارش است. آتوود استاد پرداختن به جزئیات و استفاده از نمادهاست. همین مهارت باعث شده سرگذشت ندیمه در ذهن مخاطب کاملاً باورپذیر ساخته و پرداخته شود و صرفاً اثری تخیلی به‌شمار نیاید. گیلیاد برگرفته از نام شهری در اردن است و در عهد عتیق از آن یاد شده است. چشم‌های ناظر نماد حکومت‌های تمامیت‌خواهی هستند که در تمام ابعاد زندگی و حتی در ذهن و فکرتان سرک می‌کشند چون از آزادی، از رویاپردازی و از جسارت وحشت دارند و می‌خواهند بال‌های افکار شما را بچینند. عقیم بودن بسیاری از مردم می‌تواند هشداری برای تغذیه‌ی غلط، هوای آلوده، مواد سمی و سبک زندگی ویران‌کننده باشد. ندیمه‌ها و به‌خصوص راوی یعنی آفرد نماد زنان‌اند! زنان ستم‌دیده‌ای که هویت و شخصیتشان را از دست می‌دهند و تنها به مثابه‌ی ابزار تولید مثل و جنس دوم شناخته می‌شوند. با وجود گذشت سال‌ها از زمان انتشار کتاب، هنوز در گوشه‌هایی از دنیا با زنان این‌گونه رفتار می‌شود. در این کتاب ما با این زنان همراه می‌شویم و می‌توانیم رنجشان را به شکل ملموسی درک کنیم. نویسنده هشدار می‌دهد که به بند کشیدن زنان به بند کشیدن زندگی و انسانیت است و نباید در مورد حقوق زنان سکوت کرد و بی‌تفاوت بود. همانطور که گفتیم رنگ‌ها در این شاهکار نویسنده نقش بسیار مهمی دارند. لباس‌های ندیمه‌ها به رنگ قرمز است و نمادی از باروری، قدرت جنسی، شور و اشتیاق و حیات‌بخشی به‌شمار می‌رود. لباس همسرهای فرمانده‌ها سبزآبی است و نشانه‌ی غم و تسلیم‌شدن محسوب می‌شود. عمه‌ها به عنوان محافظان ندیمه‌ها لباس قهوه‌ای به تن دارند که نمادی از قدرت و صلابت است. زنان عقیم، بیوه‌ها، طرد شده‌ها و مجرم‌ها لباس‌های مندرس خاکستری به تن دارند که در واقع نمادی از بی‌اهمیتی و طردشدگی آن‌هاست. و به‌طور کلی سرگذشت ندیمه نماد حکومت‌های دیکتاتور و افراط‌گر است. حکومت‌هایی متعصب و ظالم که دشمن آزادی، رهایی و تمام آرمان‌های بشری هستند. احاطه‌ی این حکومت‌ها بر جهان می‌تواند به ضرر همه‌ی انسان‌ها تمام شود و آینده‌ی بشر را به نابودی و انحطاط بکشاند. طبق بررسی‌ها هر وقت جهان با بحران یا جنگ یا اتفاق سیاسی مهمی روبه‌رو شده، بازار مطالعه‌ی سرگذشت ندیمه هم داغ شده است. در ضمن این کتاب بسیاری از رکوردها را جابه‌جا کرده و چه در دنیای ادبیات و چه در دنیای سینما، مخاطبان بسیار زیادی دارد. این نشان می‌دهد مردم با اهالی گیلیاد هم‌ذات‌پنداری می‌کنند و آتوود توانسته به‌خوبی آینده‌ی حکومت‌های دیکتاتوری را نشان بدهد و در نقش یک هشداردهنده عمل کند. این اثر علاوه‌بر خوانندگان، تحسین و تمجید منتقدان و نشریات را نیز برانگیخت. بسیاری از منتقدان صراحت و جزئیات اثر او را ستودند و از آن به‌عنوان اثری هشداردهنده یاد کردند. در ادامه بعضی از نظرات را با هم مرور می‌کنیم: واشنگتن پست: «سرگذشت ندیمه رمانی است آمیخته با طنز، هراس و هشدار که از تلفیق تاریک سیاست و روابط زن و مرد به‌شکلی هنرمندانه پرده برمی‌دارد. رمان اتوود به لحاظ تخیل آینده‌نگرش، از جهاتی، کتاب ۱۹۸۴ اثر اورول را تداعی می‌کند.» روزنامه هیوستون کرونیکل: «اتوود بسیاری از احتمالات امروزی را انتخاب می‌کند و آن‌ها را به منطق و نتیجه‌گیری‌های دلخراش خود می‌کشاند. رمانی عالی درباره مسیرهایی که زندگی ما در حال حرکت است… تا زمانی که هنوز مجاز است، آن را بخوانید.» آمازون: «خنده دار، غیرمنتظره، هولناک، و در کل قانع کننده، سرگذشت ندیمه در عین حال استفاده از طنز تند، هشداری هولناک است.» نیویورک‌تایمز: «طنز تلخی که نویسنده ماهرانه به کار برده، باعث شده تا اکثر کنش‌های داستانی و گفتگوها هم‌زمان خنده‌‌دار و هرسناک باشند.» استقبال‌های بی‌نظیر از رمان سرگذشت ندیمه و سریال اقتباس شده بر اساس آن نشان می‌دهد رفتن دنیا به سمت تاریکی و دیکتاتوری دغدغه‌ای جمعی است. نشان می‌دهد همه‌ی ما در ناخودآگاهمان می‌دانیم که جهل و عطش قدرت تا چه حد قدرتمندند و می‌تواند تمامی آرمان‌هایی را که نسل بشر با سال‌ها تلاش به دست آورده نابود کنند و انسان‌ها به سال‌ها پیش برگردانند. چنین آثار در واقع تلنگری‌اند بر جهان که هرگز تاریکی و دیکتاتوری را دست‌کم نگیرد و از آن ساده عبور نکند. نویسنده: قدسیه امینی

ادامه مطلب