تاجالدین اویواله، نمایندهی یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد برای افغانستان اعلام کرده است که این کشور با یکی از شدیدترین بحرانهای سوءتغذیه در جهان روبرو است. آقای اویواله با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که که ۳.۵ میلیون کودک دچار سوءتغذیه حاد هستند و یک میلیون نفر به شدت لاغر و در معرض خطر قرار دارند. وی در ادامه تاکید کرده است: «این قابل پیشگیری است. بودجه پایدار و دسترسی به کارکنان بهداشتی زن میتواند جان انسانها را نجات دهد و آینده کودکان را محافظت کند.» همچنین پیشتر اوچا یا دفتر هماهنگکنندهی کمکهای بشردوستانهی سازمان ملل متحد گفته بود که افغانستان با یکی از بدترین بحرانهای گرسنگی در جهان روبرو است. این نهاد گفته بود که ۹.۵ میلیون نفر بهشدت از ناامنی غذایی رنج میبرند و از هر پنج نفر، یک نفر نمیداند وعده غذایی بعدیاش از کجا خواهد آمد. بازگشت حکومت سرپرست به قدرت و تشدید خشکسالی، منجر به گسترش فقر در افغانستان شده است. سازمان ملل متحد چند وقت پیش گزارش داده بود که بیش از ۲۲ میلیون نفر در کشور نیاز به کمکهای بشردوستانه دارند. این در حالی است که کمکهای جهانی به افغانستان نیز کاهش یافته است. همچنین در حالی وضعیت اقتصادی در افغانستان رو به وخامت است که کشورهای همسایه در حال بازگرداندن مهاجران اند. تنها امسال بیش از دو میلیون مهاجر از کشورهای ایران و پاکستان به افغانستان بازگشتهاند.
برچسب: کودکان
طلاق، به عنوان یک رویداد پیچیده و چالشبرانگیز در زندگی خانوادهها، میتواند تأثیرات قابل توجهی بر فرزندان بگذارد. این تأثیرات، بسته به سن کودک، شخصیت او، نحوه مدیریت طلاق توسط والدین و عوامل دیگر، متفاوت خواهد بود. در این مقاله، به بررسی ابعاد مختلف تاثیر طلاق بر فرزندان و راهکارهای مقابله با این چالش خواهیم پرداخت. تأثیرات کوتاهمدت طلاق بر فرزندان کودکانی که شاهد جدایی والدین خود هستند، اغلب طیف وسیعی از احساسات پیچیده را تجربه میکنند. این احساسات میتواند شامل غم، خشم، ترس، گناه، گیجی و تنهایی باشد. این احساسات منفی ممکن است به صورت رفتاری نیز بروز پیدا کند و کودکانی که والدینشان طلاق گرفتهاند، بیشتر در معرض مشکلات رفتاری مانند پرخاشگری، گوشهگیری، بیحوصلگی، مشکلات خواب و اختلالات خوردن قرار دارند. علاوه بر این، طلاق میتواند بر روابط کودک با والدین، خواهر و برادرها و همسالان نیز تأثیر بگذارد. کودکان ممکن است احساس کنند که باید یکی از والدین را انتخاب کنند و این امر میتواند به روابط آنها با هر دو والدین آسیب برساند. همچنین، ممکن است در ایجاد روابط صمیمانه با همسالان خود نیز با مشکل مواجه شوند. مشکلات تحصیلی نیز یکی دیگر از عوارض کوتاهمدت طلاق است. کاهش تمرکز، افت تحصیلی و مشکل در ایجاد روابط با همکلاسیها از جمله این مشکلات هستند. تأثیرات بلندمدت طلاق بر فرزندان اگرچه برخی از کودکان ممکن است با گذشت زمان و دریافت حمایتهای لازم، بتوانند با تأثیرات کوتاهمدت طلاق کنار بیایند، اما برخی دیگر ممکن است در بلندمدت نیز با مشکلات عدیدهای مواجه شوند. یکی از مهمترین تأثیرات بلندمدت طلاق بر فرزندان، مشکلات عاطفی است. این کودکان در بزرگسالی بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی، اضطراب و اختلالات شخصیتی قرار دارند. همچنین، ممکن است در ایجاد روابط صمیمانه و پایدار با دیگران نیز با مشکل مواجه شوند. مشکلات در زندگی زناشویی نیز از دیگر عواقب بلندمدت طلاق است. مطالعات نشان میدهند که افرادی که در کودکی طلاق والدین خود را تجربه کردهاند، بیشتر در معرض طلاق در زندگی زناشویی خود قرار دارند. علاوه بر این، استرس ناشی از طلاق میتواند بر سیستم ایمنی بدن کودک تأثیر گذاشته و او را مستعد ابتلا به بیماریهای مختلف کند. عواملی که بر شدت تأثیرات طلاق میافزایند شدت تأثیرات طلاق بر فرزندان به عوامل مختلفی بستگی دارد. برخی از مهمترین این عوامل عبارتند از: * سن کودک: کودکان خردسال و نوجوانان به طور متفاوتی به طلاق والدین خود واکنش نشان میدهند. کودکان خردسال ممکن است در درک مفهوم طلاق با مشکل مواجه شوند، در حالی که نوجوانان ممکن است احساس خشم و ناامیدی بیشتری کنند. * شخصیت کودک: کودکان با شخصیتهای مختلف، واکنشهای متفاوتی نسبت به طلاق نشان میدهند. برخی کودکان ممکن است با انعطافپذیری بیشتری با این شرایط کنار بیایند، در حالی که برخی دیگر ممکن است آسیبپذیرتر باشند. * نحوه مدیریت طلاق توسط والدین: نحوه ارتباط والدین با یکدیگر و با کودک پس از طلاق، نقش مهمی در کاهش یا افزایش تأثیرات منفی آن دارد. اگر والدین بتوانند با یکدیگر همکاری کنند و از بدگویی در مورد یکدیگر خودداری کنند، میتوانند به کودک کمک کنند تا این دوران را بهتر پشت سر بگذارد. * حمایت اجتماعی: وجود شبکه حمایتی قوی از دوستان، خانواده و متخصصان میتواند به کودک در این دوران کمک کند. راهکارهای مقابله با تأثیرات طلاق بر فرزندان برای کاهش تأثیرات منفی طلاق بر فرزندان، والدین و متخصصان میتوانند از راهکارهای مختلفی استفاده کنند. برخی از مهمترین این راهکارها عبارتند از: * ارتباط صادقانه و باز: والدین باید با فرزندان خود به صورت صادقانه و باز در مورد طلاق صحبت کنند و به سؤالات آنها پاسخ دهند. * حفظ روابط مثبت با هر دو والدین: هر دو والدین باید تلاش کنند تا رابطه مثبتی با فرزند خود حفظ کنند و از بدگویی در مورد یکدیگر خودداری کنند. * ایجاد محیطی امن و آرام: فراهم کردن محیطی امن و آرام در خانه و مدرسه میتواند به کودک کمک کند تا با احساسات خود مقابله کند. * جستجوی کمک حرفهای: در صورت نیاز، والدین میتوانند از مشاوران خانواده یا روانشناسان کودک کمک بگیرند. نتیجهگیری طلاق یک رویداد پیچیده است که میتواند تأثیرات عمیقی بر زندگی کودکان بگذارد. با این حال، با مدیریت صحیح و حمایت کافی، میتوان از بروز بسیاری از این تأثیرات جلوگیری کرد یا آنها را کاهش داد. والدین باید به یاد داشته باشند که کودکان به عشق، حمایت و توجه آنها نیاز دارند تا بتوانند این دوران دشوار را پشت سر بگذارند. نکته مهم: این مقاله صرفاً اطلاعات کلی در مورد تأثیر طلاق بر فرزندان ارائه میدهد و جایگزین مشاوره تخصصی نیست. در صورت مواجهه با این مشکل، حتما با یک متخصص مشورت کنید. آیا میخواهید در مورد یکی از موارد ذکر شده در این مقاله بیشتر بدانید؟ موارد دیگری که میتوانید در مورد آنها سوال بپرسید: * راهکارهای کاهش استرس در کودکان طلاق * نقش مدرسه در حمایت از کودکان طلاق * تأثیر طلاق بر روابط اجتماعی کودک * نحوه کمک به کودک برای پذیرفتن شرایط جدید * تأثیر طلاق بر رشد عاطفی کودک
سازمان جهانی صحت درتازهترین مورد هشدار داده است که در سال ۲۰۲۶ میلادی با کاهش ۳۰ درصدی بودجه و تا سال ۲۰۲۹ میلادی با کمبود ۱.۷ میلیارد دالری بودجه مواجه است؛ کمبودی که تلاشهای جهانی برای ریشهکن کردن پولیو را تهدید میکند. جمال احمد، مدیر بخش ریشهکنی بیماری پولیو در سازمان جهانی صحت این اظهارات را در یک نشست خبری مطرح کرده و گفته: «این کمبود عمدتاً ناشی از کاهش کمکهای خارجی بهویژه از سوی آمریکا، آلمان و بریتانیا است و کاهش چشمگیر بودجه به این معناست که برخی فعالیتها دیگر انجام نخواهند شد.» وی در ادامه تاکید کرد که برای مقابله با این کمبود، ابتکار جهانی ریشهکنی پولیو تصمیم دارد منابع خود را بر نظارت و واکسیناسیون در مناطق پرخطر متمرکز کند. قابل ذکر است که ریشهکنی پولیو دهههاست که یکی از اهداف جهانی سلامت است. واکسیناسیون گسترده از سال ۱۹۸۸ میلادی میلادی بهطور چشمگیری موارد ابتلا به فلج اطفال را کاهش داده است، اما ویروس همچنان باقی مانده است. در سال ۲۰۲۵ میلادی، حدود ۳۶ مورد ابتلای تأییدشده به ویروس پولیو در افغانستان و پاکستان ثبت شده است؛ دو کشوری که این بیماری هنوز در آن بومی است. در همین حال، ۱۴۹ مورد از «پولیو ناشی از واکسن» در کشورهایی از جمله نایجریا گزارش شده است. این نوع زمانی رخ میدهد که کودکان واکسنشده، ویروس را دفع میکنند و این ویروس پس از جهش میتواند در میان جمعیت واکسینهنشده گسترش یابد. با وجود این خطر، مقامهای بهداشتی جهانی تاکید میکنند که ادامه واکسیناسیون و نظارت دقیق، کلید پایان دادن قطعی به این بیماری است.
خانواده به عنوان اصلیترین نهاد اجتماعی، نقشی بیبدیل در رشد و پرورش فرد ایفا میکند. این نهاد، محیطی را فراهم میکند که در آن اعضا از حمایت عاطفی، اجتماعی و روانی برخوردار میشوند. اما سلامت روان والدین، که نقش اساسی در مدیریت و هدایت خانواده دارند، به طور مستقیم بر کیفیت روابط خانوادگی تأثیر میگذارد. والدینی که از سلامت روان مطلوب برخوردارند، میتوانند روابط خانوادگی مثبت و پایداری را تقویت کنند، در حالی که مشکلات روانی والدین ممکن است منجر به تنشها و چالشهای جدی در خانواده شود. این مقاله به بررسی ارتباط میان سلامت روان والدین و کیفیت روابط خانوادگی میپردازد و تأثیرات مختلف این رابطه را مورد تحلیل قرار میدهد. سلامت روان والدین و تأثیر آن بر نقشهای خانوادگی سلامت روان والدین بر نحوه انجام نقشهای آنها در خانواده تأثیر عمیقی دارد. والدینی که از نظر روانی سالم هستند، توانایی بیشتری در مدیریت وظایف روزمره، حمایت عاطفی از فرزندان و ایجاد محیطی امن و مثبت برای خانواده دارند. در مقابل، والدینی که با مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی یا استرس مزمن دستوپنجه نرم میکنند، ممکن است در انجام این وظایف دچار مشکل شوند. این مشکلات میتواند به ایجاد فاصله عاطفی میان اعضای خانواده و کاهش کیفیت روابط منجر شود. تأثیر سلامت روان بر سبکهای فرزندپروری سلامت روان والدین تأثیر مستقیمی بر سبکهای فرزندپروری آنها دارد. والدینی که از سلامت روان خوبی برخوردارند، معمولاً از سبکهای فرزندپروری مثبت و حمایتی استفاده میکنند. آنها به نیازهای عاطفی و روانی فرزندان خود توجه کرده و با برقراری ارتباط مؤثر، به پرورش شخصیتی مستقل و بااعتمادبهنفس در فرزندان کمک میکنند. در مقابل، والدینی که دچار مشکلات روانی هستند، ممکن است از سبکهای فرزندپروری نامناسب مانند سختگیری افراطی، بیتوجهی یا حمایتهای بیشازحد استفاده کنند که این امر میتواند رشد عاطفی و روانی فرزندان را مختل کند. سلامت روان والدین و تأثیر آن بر روابط زناشویی روابط زناشویی یکی از مهمترین جنبههای زندگی خانوادگی است که به طور مستقیم تحت تأثیر سلامت روان والدین قرار دارد. زوجهایی که از سلامت روان خوبی برخوردارند، معمولاً توانایی بیشتری در حل تعارضات، برقراری ارتباط مؤثر و حمایت عاطفی از یکدیگر دارند. این نوع روابط میتواند الگویی مثبت برای فرزندان باشد و به ایجاد محیطی سالم در خانواده کمک کند. اما مشکلات روانی والدین، مانند افسردگی یا استرس شدید، میتواند منجر به کاهش رضایت زناشویی، افزایش تعارضات و در نهایت آسیب به روابط خانوادگی شود. تأثیر مشکلات روانی والدین بر سلامت روان فرزندان مشکلات روانی والدین نه تنها بر روابط خانوادگی تأثیر میگذارد، بلکه میتواند به طور مستقیم بر سلامت روان فرزندان نیز تأثیرگذار باشد. فرزندانی که در خانوادههایی با والدین دچار مشکلات روانی زندگی میکنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلالات رفتاری قرار دارند. این فرزندان ممکن است به دلیل فقدان حمایت عاطفی کافی یا تجربه تعارضات مکرر در خانواده، احساس ناامنی و ناتوانی کنند که این امر میتواند رشد عاطفی و اجتماعی آنها را مختل کند. نقش حمایتهای اجتماعی و درمانی در بهبود سلامت روان والدین حمایتهای اجتماعی و درمانی میتواند نقش مهمی در بهبود سلامت روان والدین و در نتیجه ارتقای کیفیت روابط خانوادگی داشته باشد. دسترسی به خدمات مشاوره و رواندرمانی، حمایت از والدین در مواجهه با مشکلات روانی و ارائه آموزشهای لازم برای مدیریت استرس و بهبود مهارتهای ارتباطی میتواند به کاهش تأثیرات منفی مشکلات روانی والدین بر خانواده کمک کند. علاوه بر این، ایجاد شبکههای حمایتی اجتماعی، مانند گروههای حمایتی والدین، میتواند به والدین کمک کند تا احساس تنهایی کمتری داشته باشند و از تجربیات دیگران بهره ببرند. راهکارهای ارتقای سلامت روان والدین افزایش آگاهی: افزایش آگاهی والدین درباره اهمیت سلامت روان و تأثیر آن بر خانواده میتواند اولین گام در پیشگیری و مدیریت مشکلات روانی باشد. تشویق به مراقبت از خود: والدین باید یاد بگیرند که به نیازهای خود توجه کنند و زمانی را برای استراحت و تجدید قوا اختصاص دهند. ترویج ارتباط مؤثر: آموزش مهارتهای ارتباطی به والدین میتواند به بهبود روابط خانوادگی و کاهش تعارضات کمک کند. حمایت مالی و اجتماعی: ارائه حمایتهای مالی و اجتماعی به خانوادهها میتواند به کاهش استرسهای مرتبط با مسائل اقتصادی و اجتماعی کمک کند. دسترسی به خدمات رواندرمانی: والدین باید به خدمات رواندرمانی و مشاوره دسترسی داشته باشند تا بتوانند مشکلات روانی خود را مدیریت کنند. سلامت روان والدین به عنوان یک عامل کلیدی در کیفیت روابط خانوادگی نقش حیاتی دارد. والدینی که از سلامت روان خوبی برخوردارند، میتوانند محیطی مثبت و حمایتکننده برای خانواده خود ایجاد کنند و به پرورش فرزندانی سالم و موفق کمک کنند. در مقابل، مشکلات روانی والدین میتواند تأثیرات منفی عمیقی بر روابط خانوادگی و سلامت روان فرزندان داشته باشد. بنابراین، توجه به سلامت روان والدین و ارائه حمایتهای لازم برای مدیریت مشکلات روانی آنها، میتواند به ایجاد خانوادههایی پایدارتر و جامعهای سالمتر منجر شود.
یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد درتازهترین مورد اعلام کرده است که به ۱.۵ میلیون کودک در ۱۵ هزار مکتب در سراسر افغانستان، لوازم آموزشی توزیع میکند. این سازمان امروز (سهشنبه، ۲۹ میزان) با نشر اعلامیهای گفته است که به این کودکان کیف، کتابچه و پنسل توزیع خواهد کرد. در ادامه آمده است که در مکتب «ملک شیر احمد» در لوگر، دختران با دریافت این اقلام از شادی لبریز میشوند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد تاکید کرده است که این لوازم با همکاری شاخه جنوب آسیای بانک جهانی توزیع میشود. در حالی این لوازم آموزشی برای کودکان توزیع میشود که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، دروازههای انستیتوتهای طبی را بهروی دختران و زنان بست، در حالی که بخش صحت سراسر افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش و تحصیل باز بمانند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. فقر شدید و بحران بشری در افغانستان نیز باعث شده است که بسیاری از خانوادهها توان خرید لوازم آموزشی برای کودکانشان را از دست بدهند.
سازمان جهانی صحت (WHO) اعلام کرده است که متعهد به ریشهکن کردند بیماری فلج اطفال (پولیو) در افغانستان و پاکستان است. این نهاد با نشر زارشی گفته است که این تعهد با ۵۰۰ میلیون دالر کمک بشردوستانه عربستان سعودی و حمایت مستمر امارات متحده عربی تقویت شده است. سازمان جهانی صحت در ادامه ابراز امیدواری کرده است که فلج اطفال در کشورهای افغانستان و پاکستان بهزودی ریشهکن خواهد شد. قابل ذکر است که فلج اطفال با واکسیناسیون گسترده در سایر کشورها ریشهکن شده است، اما افغانستان و پاکستان تنها کشورهایی در جهان هستند که موفق نشدهاند هنوز فلج اطفال را کاملاً محو کنند. دسترسی محدود به مناطق دوردست در افغانستان و چالشهای امنیتی مانع اجرای کامل برنامههای واکسیناسیون در این کشور شده است. باید گفت که بیماری پولیو عمدتاً کودکان زیر پنج سال را هدف قرار میدهد و از طریق مدفوع و آب و غذای آلوده منتقل میشود. براساس آمار سازمان جهانی صحت، پیش از این در سال جاری میلادی سه مورد مثبت بیماری پولیو یا فلج اطفال در افغانستان شناسایی شده است. آمار این سازمان نشان میدهد که ۱۸ مورد محیطی ویروس پولیو نیز در افغانستان شناسایی شده است.
در دل خاطرات بوی منتو و گرمای بولانی، طوبا آدینه، نویسندهی افغان-امریکایی، دنیای ویژهای را برای فرزندان خودش و کودکان مهاجر افغان در سراسر جهان خلق کرده است؛ دنیایی که از دل آشپزخانه، قصهگویی، محبت و فرهنگ افغانستان میجوشد و به صفحاتی شاد، شاعرانه و آموزنده تبدیل میشود. طوبا آدینه جاو، متولد کابل، پایتخت افغانستان است و کودکیهایش را در ایالت کالیفرنیای امریکا در شهر آلامیدا سپری کرده. او دانشآموختهی رشته ارتباطات و روابط عامهی دانشگاه دولتی کالیفرنیای است و در حال حاضر در شرکت داروسازی «جننتک/روش» در بخش سرطانشناسی و خونشناسی وظیفه اجرا میکند. پدر و مادرش، ابراهیم محمد آدینه و انیسه آدینه، ۴۵ سال پیش از امروز در سال ۱۹۸۰ میلادی افغانستان را ترک کردند و به ایالات متحده سفر کردند؛ سفری که مسیر زندگی طوبا را از ریشههای سنتی به جهان چندفرهنگی و مدرن پیوند زد. اما آن چه طوبا را از دیگران متمایز میسازد، نه تنها سواد و کار حرفهای اوست؛ بلکه صداقت و علاقهی صمیمانهای است که در قصههای کودکانهاش جاری است. او نویسندهی دو کتاب موفق برای کودکان با نامهای «من، مامان و منتو» و «من، مامان و بولانی» است. این کتابها نه تنها روش آمادهسازی غذای افغانی را بازتاب میدهند؛ بلکه دریچهای هستند به قلب یک خانوادهی مهاجر افغان و بهانهای برای بازآفرینی گرما و فرهنگ وطن. طوبا آدینه جاو در صحبت با افغانستان آینده، ریشهی این دو اثر فرهنگی را چنین شرح میدهد: «ایده از دل یک خواست عمیق برای آگاهسازی مثبت دربارهی کشورم، فرهنگم و قصهها و بویهای دوران کودکی و خانهام آمد. میخواستم بخشی شاد و سرشار از عشق از افغانستان را برای فرزندانم حفظ کنم.» او این کتابها را نه تنها برای فرزندان خودش؛ بلکه برای همهی کودکان افغان در مهاجرت نوشته است؛ کودکانی که در لابهلای فرهنگها گم میشوند و نیاز دارند خانه، زبان و طعم وطن را دوباره پیدا کنند: «کتابهایم برای کودکانی است که میخواهند زیبایی یک فرهنگ متفاوت را از زاویهی آشپزی و غذا ببینند.» طوبا بدون هیچ نقشهی راه قبلی، قدم در دنیای نشر مستقل گذاشت و با چالشهایی چون تردید درونی و خطاهای ناشی از ناآگاهی از فرایند نشر روبهرو شد، اما او همهی این اشتباهات را به تجربه و قدرت تبدیل کرد: «هر اشتباهی برایم به درسی تبدیل شد، ولی همهاش ارزشش را داشت.» آنچه کتابهای او را غنیتر میسازد، بهرهگیری از خاطرات واقعی اوست. تجربههای او در کودکی با مادرش در آشپزخانه، اکنون در شکل رابطهاش با فرزندانش ادامه دارد. لحظههایی مانند پاککردن چکه از صورت پسر، خواندن دعا با خانواده، یا ذکر آیات قرآن در کتاب، همه نمادهاییاند از پیوند او با گذشته و حافظهی فرهنگی: «این لحظهها برای من سنگینترین بار عاطفی را دارند. مرا به یاد همه چیزهایی میاندازند که با خود از گذشته حمل میکنم.» طوبا از نوشتن به عنوان ابزاری برای مقاومت یاد میکند: «نوشتن یعنی به یادسپردن، یعنی ایستادگی در برابر حذفشدن. وقتی داستانهای خود را روایت میکنیم، به ویژه به عنوان زنان، قدرت را دوباره به دست میگیریم.» او باور دارد که ادبیات زنان افغان با وجود سانسور، تبعید و سکوت اجباری، در حال احیا و صعود است: «ادبیات زنان افغان از خاکستر برخاسته است… صدای ما راهش را به صفحه پیدا کرده و جهان دارد گوش میدهد.» طوبا آدینه جاو زن افغانتبار بزرگشده در امریکا، توانسته از تضاد دو جهان برای خلق روایتهایی استفاده کند که هم برای کودک افغان در تبعید الهامبخش است و هم برای خوانندهی جهانی پنجرهای است به زندگی و امید یک ملت. او میگوید: «اینجا آزادی نوشتن، حرفزدن و فعالبودن را دارم؛ آزادیهایی که میدانم بسیاری از خواهران افغانم در وطن هنوز برایشان مبارزه میکنند.» فرزندانش بزرگترین مشوقهای زندگی او هستند. در نخستین مراسم رونمایی از کتابش، فرزندانش تابلویی را با دست خود ساخته و برای مادرشان هدیه دادند، حالا طوبا آدینه این تابلو را در همهی برنامههایش باخود میبرد: «آن تابلو از هر چیزی برایم باارزشتر است.» او اکنون مشغول نگارش کتاب سوم است؛ وعدهای که به کوچکترین پسرش داده و در آن نیز بازهم فرهنگ افغانستان نقش مرکزی دارد. طوبا آدینه جاو برای زنانی که در آغاز راه نویسندگی قرار دارند پیام سادهای دارد: «از هیچ شروع کنید، حتی یک جمله هم میتواند آغاز باشد. صدای شما بیش از آنچه تصور میکنید، اهمیت دارد. قلم را بردارید و به خودتان باور داشته باشید.» او همچنان خطاب به کودکان افغان و خوانندگانش میگوید: «هیچگاه از خواندن دست نکشید و رویاهای بزرگ ببینید.» افغانستان، سرزمینی با پیشینهای غنی از فرهنگ، زبان و هنر، در دهههای اخیر بیشتر با جنگ، مهاجرت و ویرانی در جهان شناخته شده است. میلیونها افغان، به ویژه پس از اشغال شوروی سابق در سال ۱۹۷۹ میلادی، مجبور به ترک وطن شدند و در گوشهوکنار جهان زندگی تازهای را آغاز کردند. با این حال، در دل این مهاجرت اجباری، تلاشهایی برای حفظ هویت، زبان و فرهنگ همچنان زنده مانده است؛ تلاشهایی که گاه در سکوت خانههای مهاجران و گاه در قالب هنر، ادبیات و قصهگویی شکوفا شدهاند. طوبا آدینه جاو، یکی از هزاران کودک افغان متولد کابل است که پس از مهاجرت خانوادهاش به ایالات متحده در دههی ۱۹۸۰، در امریکای شمالی بزرگ شده است. او نمایندهی نسلی است که در میان دو جهان پرورش یافته؛ با ریشههایی عمیق در فرهنگ افغانستان و زیست در جامعهای غربی. این دوگانگی فرهنگی، نه تنها هویت پیچیدهای برای او رقم زده؛ بلکه برای او به منبع الهام جهت نوشتن نیز تبدیل شده است. در سالهایی که رسانههای جهانی افغانستان را تنها از دریچهی خشونت، فقر و تبعیض روایت کردهاند، طوبا آدینه با خلق کتابهای کودکانهای همچون «من، مامان و منتو» و «من، مامان و بولانی» کوشیده تصویر تازه، لطیف و انسانی از افغانستان و خانوادههای مهاجر افغان ارایه کند. آثار او نه تنها بازتاب یک خاطره یا دستور آشپزی؛ بلکه تلاشی برای ثبت فرهنگی است که در خطر فراموشی قرار دارد. طوبا بخشی از موج تازهای از زنان نویسندهی افغان است که با وجود محدودیتها، تبعید یا سانسور، صدای خود را بر کاغذ میآورند و در برابر خاموشی مقاومت میکنند. در دورانی که صدای زنان افغان در داخل کشور هر روز خاموشتر میشود، نویسندگانی چون طوبا آدینه جاو، بار روایت، حافظه و امید این زنان را بر دوش گرفتهاند. نویسنده: قدسیه امینی
منابع محلی از ولایت ارزگان میگویند که یک دختر هشت ساله در این ولایت به بیماری فلج کودکان (پولیو) مبتلا شده است. دستکم دو منبع به رسانه گوهرشاد گفتهاند که این دختر باشندهی روستای لنگر از مربوطات ولسوالی «چوره» ارزگان است که خانوادهی این دختر از واکسینشدن کودکشان خودداری کرده بود. منبع در ادامه تاکید کرده است که یک تیم صحی از ریاست صحت عامهی ارزگان از منطقه بازدید کرده و پس از بررسی نتایج نهایی، ابتلای یکی از دو مورد مشکوک را تأیید کرده است. تا اکنون وزارت صحت عامه و نهاد افغانستان عاری از پولیو ثبت این مورد را تایید نکردهاند. براساس آمار سازمان جهانی صحت، پیش از این در سال جاری میلادی دو مورد مثبت بیماری پولیو یا فلج اطفال در افغانستان شناسایی شده است. آمار این سازمان نشان میدهد که ۱۸ مورد محیطی ویروس پولیو نیز در افغانستان شناسایی شده است. در حال حاضر افغانستان و پاکستان تنها کشورهای جهان اند که بیماری فلج اطفال در آنها به صفر نرسیده است. در سال جاری در این دو کشور ۳۸ مورد مثبت پولیو ثبت شده است.
صفحهی «افغانستان عاری از پولیو» درتازهترین مورد از آغاز کارزار تطبیق واکسن پولیو در سه ولایت شرقی کشور خبر داده است. این نهاد با نشر اعلامیهای گفته است که کارزار مشترک واکسن جزئی زرقی (افآیپیوی) و قطرهای (اوپیوی) پولیو (فلج اطفال) امروز (شنبه، ۲۶ میزان) در تمام ولسوالیهای کنر و شماری از ولسوالیهای نورستان و لغمان آغاز شده است. در ادامه آمده است که این کارزار در ولسوالیهای اسعدآباد، وتهپور، نرنگ، سرکانی، مروره، شیگل، درهپیچ، چوکی، کوزکنر، دانگام، برکنر، غازیآباد، چپهدره، نورگل و ناری ولایت کنر، در ولسوالیهای برگمتال، مندول، دوآب و کامدیش از ولایت نورستان، و همچنان در ولسوالیهای الیشنگ، قرغهای، الینگار و دولتشاه از ولایت لغمان آغاز میشود. کارزار مشابهی دو ماه پیش نیز در ولایتهای شرقی افغانستان تطبیق شده بود. براساس آمار سازمان جهانی صحت، در سال جاری میلادی دو مورد مثبت بیماری پولیو یا فلج اطفال در افغانستان شناسایی شده است. آمار این سازمان نشان میدهد که ۱۸ مورد محیطی ویروس پولیو نیز در افغانستان شناسایی شده است. در حال حاضر افغانستان و پاکستان تنها کشورهای جهان اند که بیماری فلج اطفال در آنها به صفر نرسیده است.
یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرد که بیش از ۲۱۲ هزار کودک پس از زلزلهی مرگبار در شرق افغانستان اکنون در معرض خطر ابتلا به اسهال حاد و سایر بیماریهای کشنده ناشی از آب قرار دارند. این نهاد با نشر اعلامیهای گفته است که زلزلهای اخیر به بزرگی ۶.۳ ریشتر در مناطق دورافتاده، خانهها و زیرساختهای آب، فاضلاب و بهداشت را تخریب کرده و خطر شیوع بیماریها افزایش یافته است. دکتر تاجالدین اویوالی، نماینده یونیسف در افغانستان در ادامه تاکید کرده است که زمینلرزه علاوه بر تخریب خانهها و گرفتن جان افراد، اکنون از طریق شیوع بیماری جان افراد بیشتری را میگیرد. آقای اویوالی در ادامه با اشاره به اینکه کودکان بازمانده از زلزلهی مرگبار کنر در پناهگاههای شلوغ و موقت بدون دسترسی به تشناب یا آب سالم زندگی میکنند، تاکید کرد که این یک طوفان بزرگ برای وقوع یک فاجعه صحی است. همچنین صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل در اعلامیه افزوده است که زلزله ۱۳۲ منبع آب را تخریب کرده و خانوادهها به آب سالم یا امکانات شستشوی دست دسترسی ندارند. یونیسف تصریح کرد که از هر پنج نفر در مناطق زلزلهزده، چهار تن آنها در فضای باز رفع حاجت میکنند، زیرا اکثر تشنابها در طول زلزله تخریب شدهاند و بسیاری از افراد همچنین به اقلام صحی ضروری مانند صابون دسترسی ندارند و این امر شرایط را برای شیوع بیماری مساعد میکند. براساس گزارشهای موجود، اسهال حاد یکی از سه نوع بیماری ناتوانکننده است. این بیماری میتواند چندین ساعت یا چند روز طول بکشد. اسهال حاد سومین علت اصلی مرگ و میر در کودکان ۱ تا ۵۹ ماهه است و هر ساله بیش از ۴۰۰ هزار کودک زیر پنج سال را میکشد. همچنین این نهاد میگوید که تا اکنون تاسیسات موقت بهداشتی، بستههای بهداشتی و آبرسانی اضطراری فراهم کرده، اما تنها نیمی از ۲۱.۶ میلیون دالر درخواست شده برای واکنش اضطراری تامین شده است. یونیسف از اهداکنندگان خواسته که بودجه بیشتری اختصاص دهند. برنامه جهانی غذا نیز با کسری ۶۲۲ میلیون دلاری بودجه برای شش ماه آینده مواجه است و کمکهای این برنامه در افغانستان کمتر از ۱۰ درصد نیازمندان غذایی را پوشش میدهد.