برنامه جهانی غذا اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۳ میلادی، به ۱۸.۶ میلیون نفر که شامل ۹.۳ میلیون زن و دختر می‌شود، در سراسر افغانستان کمک‌های بشردوستانه توزیع کرده است. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که یک‌سوم جمعیت افغانستان دچار گرسنگی است. در گزارش آمده است که برنامه جهانی غذا در پروسه‌ی امدادرسانی برخی از آسیب‌پذیرترین خانواده‌ها از جمله خانواده‌های که سرپرست آن زنان می‌باشند، در اولویت قرار داده است. این سازمان تاکید کرد که در نه ماه گذشته به بیش از ۲۶۰ هزار فرد نیازمند در افغانستان کمک‌های اضطراری غذایی را فراهم کرده است. در ادامه آمده است که تامین هزینه‌ی این کمک‌ها ۳.۲ میلیون دالر از صندوق امانی بشردوستانه‌ی افغانستان که توسط بانک توسعه‌ی اسلامی مدیریت و از سوی مرکز امداد و کمک‌های بشردوستانه ملک سلمان تامین می‌شود، صورت گرفته است. برنامه‌ی جهانی غذا افزود: «با توجه به اوج گرسنگی در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲، امنیت غذایی در افغانستان به طور جزئی بهبود یافته است که عمدتاً به دلیل کمک‌های بشردوستانه بزرگ است.» براساس آمار سازمان ملل، ۲۳.۷ میلیون نفر به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. گروه کاری زنان، صلح و امنیت پیش‌تر گزارش داد که از این میان حدود ۸۰ درصد نیازمندان کمک‌های بشری زنان و دختران اند. پیش از این برنامه‌ی جهانی غذای سازمان ملل، از آمار بلند نیازمندان در افغانستان و کم‌بکد بودجه هشدار داده بود. این نهاد هشدار داده که به ۱۱ میلیون نفر کمک‌های اضطراری ارایه نمی‌تواند.

نگاره راحله شاهین، جودوکای اهل افغانستان و عضو تیم پناهندگان کمیته‌ی بین‌المللی المپیک در دیدار مرحله‌ی یک‌هشتم پایانی المپیک ۲۰۲۴ پاریس، مقابل حریفی از مکسیکو با یک ضربه‌ی فنی شکست خورده و از این بازی‌ها حذف شد. وب‌سایت المپیک ۲۰۲۴ پاریس با نشر اعلامیه‌ای از حذف شدن نگاره راحله شاهین، جودوکای اهل افغانستان از بازی‌های المپیک پاریس خبر داد. در اعلامیه آمده است که این جودوکای افغانستانی، عضو تیم پناهندگان در رقابت‌های المپیک، مقابل حریف‌‌اش از کشور‌ مکسیکو به‌ میدان رفته که سرانجام وی در برار حریف‌ خود تن به شکست داده و از ادامه‌ی رقابت‌ها کنار رفته‌ است. در ادامه‌ی اعلامیه است که نگاره شاهین در وزن منفی ۶۳ کیلوگرام در برابر ملی‌پوش مکسیکو شکست خورده است. باید گفت که بازی‌های المپیک امسال در پاریس جریان دارد. تنها شش ورزش‌کار افغانستانی، شامل سه زن و سه مرد در بازی‌های المپیک پاریس شرکت کرده‌اند. آنان از سوی کمیته‌ی بین‌المللی المپیک در مشوره با مقام‌های پیشین کمیته‌ی المپیک افغانستان دعوت شده‌اند. با این وجود، چندی پیش اتل مشوانی، سخنگوی اداره‌ی ورزش حکومت فعلی گفته بود که حکومت آنان، سه ورزش‌کار زن را که به نمایندگی از افغانستان در المپیک حضور دارند، به‌رسمیت نمی‌شناسند.

رینا امیری، نماینده ویژه ایالات متحده برای حقوق بشر و زنان در افغانستان می‌گوید که احکام وضع شده‌ی حکومت سرپرست طی سه سال گذشته علیه زنان و دختران افغانستان «فاجعه‌بار» بوده است. خانم امیری این موضوع را در نشستی درباره وضعیت زنان و دختران افغانستان در کانگرس آمریکا مطرح کرده و گفت که زنان و دختران «متحمل اصلی بحران اقتصادی و انسانی» در افغانستان هستند. او تاکید کرد که حکومت سرپرست در سه سال پسین به صورت ریشه‌ای ارزش‌های که بعد از دو دهه مردم افغانستان به آن دست یافته بودند را نابود کرده است. وی می‌گوید که حکومت فعلی زنان و دختران را از بخش‌های اشتغال منع کردند و خدمات درمانی را به شدت برای آنان محدود ساخته است. نماینده ویژه آمریکا برای حقوق بشر و زنان افغانستان با استناد به گزارش ماه جون ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان گفته است که مجموعه‌ی احکام حکومت فعلی به نقض حقوق نظام‌مند زنان منجر شده و مسیر پیشرو را برای نهادهای بین‌المللی دشوار ساخته است. خانم امیری افزود که حکومت فعلی در سه سال پسین هیچ‌گونه عادی‌سازی از خود نشان نداده و ایالات متحده قرار نیست که آنان را به رسمیت بشناسند. رینا امیری تاکید کرده است که جهان باید اطمینان پیدا بکند که افغانستان نباید دوباره پناهگاه امن برای تروریستان مبدل شود. او در ادامه سخنرانی خود در این نشست افزوده است که حکومت فعلی متهم به سرکوب حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان در افغانستان هستند. این مقام ایالات متحده با استقبال از تحریم‌های وضع شده علیه حکومت فعلی از سوی ایالات متحده گفته است که از این تحریم‌ها «استقبال می‌کنیم.» خانم امیری می‌گوید که بیش از ۱۰۰ شخصیت حقیقی و پنج نهاد حکومت فعلی تحت تحریم‌ قرار دارند و آنان با همکاری دفتر هیئت معاونیت سازمان ملل متحد برای افغانستان «یوناما» و گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در راستای پاسخگو کردن حکومت سرپرست اقدام خواهند کرد. در کنار آن، نزدیک به سه سال است، حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده‌ است. حکومت سرپرست زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها، مراکز آموزشی و کار در نهادهای داخلی و بین‌المللی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که صدها هزار تن از کار بیکار و میلیون‌ها دختر از آموزش باز بمانند.

در ادامه‌ی خواست‌ها، مبنی بر به‌ رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان، شماری از فعالان حقوق زن می‌گویند که آپارتاید جنسیتی در کشور به ‌معنی «تبعیض علیه زنان، بدون عواقب قانونی برای عاملان آن» است و از جامعه‌ی جهانی می‌خواهند که هرچه زودتر به سکوت خود در برابر عمل‌کردهای حکومت فعلی پایان دهند. این فعالان در یک نوار تصویری که از سوی کمپاین جهانی «مبارزه علیه آپارتاید جنسیتی» در افغانستان و ایران در حساب کاربری ایکس نشر شده‌، عمل‌کردهای حکومت فعلی افغانستان و جمهوری اسلامی ایران را در برابر زنان، «جنایت علیه بشریت» عنوان کردند. آنان تاکید کردند: «آپارتاید جنسیتی به‌معنی سلب هویت مستقل زنان در تمام دوران زندگی، زن را نیمه‌ی مرد دانستن و به‌معنی قانونی دانستن ازدواج کودکان است.» این فعالان حقوق زن از کشور‌های جهان می‌خواهند که هرچه زودتر به‌خاطر تأمین حقوق زنان افغانستان و ایران، آپارتاید جنسیتی را به‌عنوان «جنایت علیه بشریت» جرم‌انگاری کنند. همچنین همزمان با این شماری از مدافعان حقوق بشر در نشستی که از سوی موسسه‌ی خاورمیانه به‌منظور «تدوین آپارتاید جنسیتی به‌عنوان جنایت علیه بشریت در افغانستان» برگزار شده‌‌‌، تاکید کرده‌اند که آپارتاید جنسیتی در این کشور «تنها یک موضوع قانونی نیست، بلکه یک مشکل عمیق اخلاقی و اجتماعی» است. این در حالی است که حکومت سرپرست، با روی کار آمدن دوباره‌ی‌اش در افغانستان، بیش‌ از ۵۰ فرمان محدود‌کننده بر زنان و دختران وضع کرده است. نزدیک به سه سال می‌شود که زنان تحت حاکمیت حکومت فعلی از تمام حقوق ابتدایی‌شان از جمله حق آموزش، کار، سفر، تفریح و مشارکت‌های سیاسی محروم هستند. کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد، نقض حقوق اساسی زنان و دختران را مصداق «آپارتاید جنسیتی» خوانده‌ و از مرجع‌های قضایی کشورها خواسته‌اند تا این پدیده را به‌رسمیت بشناسند. در همین حال زنان افغانستانی و ایرانی با راه‌اندازی کمپاینی از سوی «اتحاد علیه آپارتاید جنسیتی» با نشر اعلامیه‌‌های متفاوتی برای گسترش صدای زنان از این دو کشور‌ که با سیستم «آپارتاید جنسیتی» مبارزه می‌کنند؛ خواستار پایان دادن به این پدیده شده‌اند. چندی پیش نیز شمار زیادی از فعالان حقوق زن از کشورهای مختلف حتی کشورهای غربی به‌شمول آلمان و فمینیست‌های اوکراینی، نیز با نشر پیام‌هایی هم‌بستگی خود را با زنان در ایران و افغانستان اعلام کرده‌ بودند.

هسیائو وی‌لی، مدیر برنامه جهانی غذا برای افغانستان می‌گوید که پشت تمام داستان‌های کارآفرین‌های زن در این کشور، «هوس آموزش» پنهان شده است. برنامه جهانی غذا در افغانستان با نشر یک نوار تصویری از هسیائو وی‌لی در حساب کاربری ایکس خود، از دیدار وی با دختران و زنان بازمانده از آموزش که اکنون سرگرم تجارت‌های کوچک هستند، نشان می‌دهد. خانم وی‌لی در این دیدار گفته است که برنامه‌ جهانی غذای سازمان ملل از صدها زن در بخش‌های تهیه‌ی مواد غذایی، فارم مرغ‌داری و آموزش مهارت‌های خیاطی حمایت کرده و زمینه‌ی کار را برای آنان فراهم کرده است. او با استقبال از پیشرفت مهارت‌های زنان و دختران افغانستان، افزود که خیاط‌های زن اکنون توانایی لازم برای طرح‌های مد را انجام می‌دهند. آنان کسب‌و‌کارهای‌شان را باز کرده و تولیدات خود را نیز خودشان به فروش می‌رسانند. وی تاکید کرد که در پس همه‌ی این داستان‌های مثبت، داستانی غم‌انگیز و پنهان نیز وجود دارد. مدیر برنامه‌ جهانی غذا برای افغانستان گفت: «زیرا زنانی که سعی کردم با آنان در مورد پرورش مرغ صحبت کنم، در حالی‌که او می‌تواند از تخم‌هایی که تولید می‌شود درآمد خوبی کسب کند. چیزی که او واقعاً می‌خواست در مورد آن با من صحبت کند، آموزش بود.» خانم وی‌‌لی، به نقل از یک دختر بازمانده از آموزش می‌‌گوید که او می‌خواست چند سال پیش در آستانه‌ی تمام شدن صنف هفتم، سپس وارد دوره‌ی لیسه شود. او افزود: «در نهایت، دختران در افغانستان، مسیر جدیدی را برای خود ترسیم می‌کنند. من می‌دانم که این لزوماً آن چیزی نیست که آنان می‌خواستند؛ اما ما همچنان به آنان کمک می‌کنیم تا نمایندگی خود را دوباره به دست آورند. کاری که ما باید انجام دهیم این است که مطمئن شویم که می‌توانیم این کار را ادامه دهیم تا بدانند دنیا آنان را فراموش نکرده است.» باید گفت که پس از به قدرت رسیدن دوباره‌ی حکومت فعلی در افغانستان، این گروه در اولین اقدام خود مکتب‌ها را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند. حکومت فعلی سپس فعالیت تمامی مرکز‌های آموزشی را متوقف و محدودیت‌های روزافزونی ازجمله منع کار زنان و گشت‌و‌گذار آنان را وضع کرد.

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بیش از ۴۰ درصد زنان و دختران در افغانستان از کم‌خونی رنج می‌برند. این نهاد با نشر گزارش تصویری در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی را به زنان باردار در سراسر افغانستان ارائه می‌کند. یونیسف تاکید کرد که عامل کم‌خونی در میان زنان بیش‌تر کم‌بود آهن و ریز مغذی‌ها در وعده‌های غذایی شان است. زهرا موسوی، یک‌تن از کارمندان یونیسف در ولایت بامیان می‌گوید که بیش‌تر خانواده‌ها با فقر و بی‌کاری مواجه‌اند و زنان و کودکان بیش‌تر از این وضعیت متاثر شده است. این آمار در حالی ارائه می‌شود که ۲۳.۷ میلیون نفر که حدود ۸۰ درصد آنان زنان هستند، درگیر فقر می‌باشند و به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. براساس معلومات سازمان‌های امدادرسان آنان نمی‌توانند مواد غذایی‌شان را به‌گونه‌ی مکمل تهیه‌ کنند. در حالی صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد از این موضوع خبر می‌دهد که در تازه‌ترین مورد فعالیت شش مرکز صحی تحت حمایت سازمان بین‌المللی مهاجرت (آی‌اوام) در ولایت بدخشان متوقف شده است. این مراکز که برای هزاران تن به خصوص برای زنان باردار و نوزادان خدمات بهداشتی ارائه می‌کردند، در ختم ماه روان میلادی به روی بیماران بسته خواهند شد و هیچ نوع فعالیت نخواهند داشت.

منابع صحی از ولایت بدخشان می‌گویند که قرار است طی دو روز آینده، فعالیت شش مرکز صحی تحت حمایت سازمان بین‌المللی مهاجرت (آی‌اوام) در این ولایت متوقف شوند. دست‌کم سه منبع امروز (سه‌شنبه، ۹ اسد) در صحبت با رسانه گوهرشاد گفته‌اند که این مراکز صحی در ساحات بتاش و میانه‌دشت شهر فیض‌آباد، دشت فراخ ولسوالی بهارک، دهن‌آب ولسوالی ارگو، خسرو ولسوالی وردوج ‌و دانش‌آباد ولسوالی یفتل فعالیت دارند و طی دو روز آینده متوقف خواهند شد. منابع در مورد دلیل توقف فعالیت این مراکز صحی جزییات نداده‌اند. همچنین مسوولان محلی از ولایت بدخشان توقف فعالیت این مراکز صحی را تایید کردند، اما در مورد دلیلش معلومات ارائه نکرده‌اند. این مراکز که برای هزاران تن به خصوص برای زنان باردار و نوزدان خدمات بهداشتی ارائه می‌کردند، در ختم ماه روان میلادی به روی بیماران بسته خواهند شد و هیچ نوع فعالیت نخواهند داشت. باشندگان محل می‌گویند که بسیاری از افرادی که توانایی مراجعه به داکتر و خرید دارو نداشتند، به این مراکز مراجعه و داروی رایگان دریافت می‌کردند. باشندگان محل می‌گویند که با توقف فعالیت این مراکز صحی، هزاران نفر به ویژه زنان و کودکان با مشکل مواجه خواهند شد. این در حالی است که اخیراً فعالیت شفاخانه ۶۰ بستر نسایی و ولادی بدخشان که از سوی سازمان جهانی صحت حمایت مالی می‌شد، نیز متوقف شده است. دلیل توقف فعالیت این شفاخانه، نبود بودجه کافی خوانده می‌شود. درحال‌حاضر در شفاخانه‌ی ولایتی بدخشان تنها یک واحد ۳۰ بستر زنانه فعالیت دارد که از بهر کم‌بود پزشک و متخصص پاسخ‌گوی نیازمندی‌های بیماران نمی‌باشد. باید گفت که در سال‌ جاری میلادی نهادهای مددرسان بین‌المللی بارها از کمبود بودجه خبر داده و در مورد پیامدهای آن هشدار داده‌اند. چندی پیش سازمان جهانی صحت در گزارشی گفته بود که ۳۱۰ مرکز صحی در سراسر کشور، از جمله شفاخانه‌ها به‌دلیل کمبود بودجه، با کمبود شدید خدمات و عدم حمایت مواجه خواهند شد. این سازمان هشدار داده بود که تعطیلی مراکز صحی، تأثیر مخربی بر دسترسی بیش از سه میلیون نفر به مراقبت‌های بهداشتی دارد.

منابع محلی از ولایت فاریاب می‌گویند که یک زن جوان در ولسوالی شیرین‌تگاب این ولایت به ضرب چاقو به گونه‌ی فجیع به قتل رسیده است. منبع گفت که این رویداد در روستای «تورتکل» از مربوطات ولسوالی شیرین‌تگاب رخ داده است. منبع تاکید کرد که این زن جوان حدود ۲۲ سال سن داشته و حامله نیز بوده است. به گفته‌ی منبع، این زن توسط افراد ناشناس روز (یک‌شنبه، ۷ اسد) در خانه‌اش به ضرب چاقو به قتل رسیده است. منبع می‌گوید که تا اکنون علت و انگیزه‌ی قتل این زن جوان روشن نیست. با این وجود، مسوولان محلی در فاریاب قتل این زن جوان را تایید کرده‌اند‌. شمس‌الله محمدی، رییس اطلاعات و فرهنگ فاریاب به رسانه‌ها گفته است که نیروهای پولیس دو نفر را در پیوند به قتل این زن جوان بازداشت کرده‌ است. این در حالی است که چند روز پیش هم، چند فرد ناشناس وارد خانه‌ای در ولایت فاریاب شده و بر یک دختر ۱۶ ساله ابتدا تجاوز جنسی گروهی کرده و سپس او را به قتل رسانده‌اند. پس از تسلط دوباره‌ی حکومت سرپرست بر افغانستان، قتل‌های مرموز زنان، کودکان و جوان در در سراسر کشور و به‌ویژه در ولایت فاریاب افزایش کم‌پیشینه یافته است. بیماری‌های روانی، خصومت شخصی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی این قتل‌ها بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.