نهاد حمایت از کودکان (Save the Children) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که به‌طور متوسط، هر ۳۰ ثانیه یک کودک از ایران و پاکستان به افغانستان اخراج می‌شود و تقریباً نیمی از جمعیت افغانستان در حال حاضر، به کمک نیاز دارند. این نهاد امروز (دوشنبه، ۲۰ اسد) با نشر گزارشی گفته است: «بیش از ۸۰۰ هزار کودک در سال جاری به کشور بازگشته‌اند و سه‌چهارم این کودکان از ایران اخراج شدند. این تعداد دو برابر مجموع کودکان سال گذشته است، زمانی که هر دو کشور برای مهاجران و پناهندگان بدون مدرک، مهلت‌هایی برای خروج تعیین کرده بودند.» نهاد حمایت از کودکان تاکید کرده است که هزاران کودک بدون سرپرست از کشورهای همسایه اخراج شده‌اند.  بسیاری از آنها در سرزمین مادری خود غریبه هستند یا در کشورهای همسایه متولد شده‌اند یا سال‌ها به عنوان پناهنده یا مهاجر زندگی کرده‌اند. در گزارش آمده است: «بسیاری از این کودکان خسته، وحشت‌زده و مطمئن نیستند که چگونه در کشوری که در چهار سال گذشته با گرسنگی و فقر شدید دست و پنجه نرم کرده است، زنده خواهند ماند. هزاران کودک به تنهایی، بدون خانواده یا دسترسی به خدمات اولیه در حال بازگشت هستند.» سازمان نجات کودکان از کشورهای منطقه می‌خواهد که بازگشت داوطلبانه، ایمن و آبرومندانه به افغانستان را تضمین کنند. اجبار یا تحت فشار قرار دادن کودکان برای بازگشت، به ویژه کودکانی که سرپرست ندارند، می‌تواند خطر استثمار، سوءاستفاده و بی‌توجهی را افزایش دهد. نهادهای امدادرسان هشدار داده‌اند که از هر پنج کودک در افغانستان، یکی با سوء‌تغذیه مواجه است. نهاد حمایت از کودکان تصریح کرده که از ماه مارچ تا اکنون، بیش از ۱۵۰ هزار کودک بازگشته به افغانستان را حمایت کرده است. در همین حال، معاون سازمان حمایت از کودکان سازمان ملل (یونیسف) خواهان بازگشت کودکان با حفظ کرامت انسانی شده است.

برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحده در افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که سکونت‌گاه‌های غیررسمی در افغانستان، زند‌گی را برای مردم به ویژه زنان و دختران دشوار کرده است. این برنامه امروز (دوشنبه، ۲۰ اسد) در حساب کاربری ایکس خود بار دیگر بر اقدام فوری برای حمایت از شهروندان در مقابل تغییرات اقلیمی تاکید کرده و گفته است که شرایط موجود به‌ویژه برای زنان و دختران، به دلیل فقدان دسترسی به خدمات اولیه همچون آب، برق و امکانات بهداشتی بسیار چالش‌برانگیز است همچنین برنامه اسکان بشر سازمان ملل در ادامه تاکید کرده است که زنان و دختران در این مکان‌ها با کمبود خدمات اولیه از جمله آب روبرو هستند. برنامه اسکان بشر سازمان ملل هشدار داده که تغییرات اقلیمی و کمبود حمایت‌های لازم می‌تواند وضعیت این افراد را بدتر کند و خواهان اقدامات فوری برای کمک به این آسیب‌پذیران شده است باید گفت که این برنامه پیش از گفته بود که حدود ۴۰ درصد جمعیت شهری افغانستان در کابل زند‌گی می‌کنند و بیش‌تر آنان در سکونت‌گاه‌های غیررسمی حضور دارند. این برنامه تاکید کرده بود که بیشتر بازگشت‌کنند‌گان در سکونت‌گاه‌های غیررسمی جابه‌جا می‌شوند. قابل ذکر است که در این اواخر کشورهای ایران، پاکستان و تاجیکستان اخراج پناه‌جویان اهل افغانستان را شدت بخشیده است.

منابع محلی از ولایت جوزجان می‌گویند که جسد حلق‌آویزشده‌ی یک ‏آموزگار ۳۶ ساله در شهر شبرغان، مرکز این ولایت پیدا ‏شده است.‏ دست‌کم دو منبع به رسانه گوهرشاد گفته‌اند که جسد این آموزگار پس‌ازچاشت روز (جمعه، ۱۸ اسد) از منطقه‌ی «عیدمحله» از مربوطات شهر شبرغان به‌طور حلق‌آویزشده در یک درخت، پیدا شده ‏است.‏ منبع در ادامه تاکید کرد که این آموزگار الله‌نظر نام داشت و باشنده‌ی اصلی ولسوالی خواجه ‏دوکوه ولایت جوزجان بود و در شهر شبرغان زند‌گی ‏می‌کرد.‏ همچنین یک منبع دیگر نیز افزوده است که نمازگزاران هنگام ورود به مسجد، جسد این معلم را در حالت حلق‌آویز مشاهده کردند. منبع در مورد جزییات مرگ یا قتل این آموزگار چیزی نگفته است. مسوولان امنیتی حکومت فعلی در جوزجان درباره‌ی این ‏رویداد اظهارنظر نکرده‌اند. باید گفت که فرماندهی پولیس جوزجان از بازداشت سه نفر در پیوند به دو ‏مورد قتل خبر داده است. روشن نیست که بازداشت این ‏افراد به مرگ الله‌نظر ارتباط دارد یا خیر؟ این حادثه در حالی رخ می‌دهد که دو روز پیش، جسد یک جوان دیگر نیز در حالت مشابه در ولسوالی کلکان کابل پیدا شده بود.

تد چایبان، معاون بخش اجرایی یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد می‌گوید که مهاجران بازگشت‌کننده مشتاق‌اند، آینده را در کشور خود بسازند، اما یکی از نگرانی‌های مشترک آنان ادامه‌ی تحصیل دختران‌شان پس از صنف ششم است. آقای چایبان که به‌تازگی از سفر به افغانستان بازگشته، با نشر اعلامیه‌ای گفته است در سال ۲۰۲۵ میلادی بیش از دو میلیون مهاجر، از جمله نیم‌میلیون کودک از ایران و پاکستان به افغانستان اخراج شده‌اند. او در این سفرش از مرز اسلام‌قلعه در هرات نیز دیدن کرده است. همچنین وی به ولایت قندوز نیز سفر کرده و آن‌جا نیز دانش‌آموزان و آموزگاران نگرانی‌شان را در مورد ممنوعیت آموزش دختران با او در میان گذاشته‌اند. وی در بخشی از صحبت‌های افزوده است: «آموزش در افغانستان همچنان یک مسأله‌ی حیاتی است، به‌خصوص برای دختران نوجوان که اجازه ندارند بعد از صنف ششم به مکتب بروند.» معاون بخش اجرایی یونیسف تاکید کرد که این موضوع نه‌تنها دختران، بلکه همه‌ی زنان افغانستان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و آنان را از آموزش بالاتر، از جمله در دانشگاه و حق کار محروم می‌کند. تد چایبان افزوده است: «آموزش برای همه‌ی کودکان در قلب مأموریت یونیسف قرار دارد و ما قویا از لغو این ممنوعیت حمایت می‌کنیم تا دختران در هر سنی بتوانند در مکتب بمانند، آموزش خوبی دریافت کنند، بتوانند کار کنند و در جامعه، برای خود، خانواده‌های‌شان و برای رشد آینده‌‌ی افغانستان، نقشی ایفا کنند.» وی تصریح کرد: «ما آماده‌ایم تا راه‌حل‌هایی برای تداوم تحصیل دختران پیدا کنیم و به بررسی گزینه‌ها با مقام‌ها (حکومت سرپرست) ادامه دهیم.» در حالی این مقام بین‌المللی نگرانی خانواده‌های بازگشت‌کننده را مطرح می‌کند که حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

تد چایبان، معاون بخش اجرایی یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۵ میلادی بیش از دو میلیون مهاجر، از جمله نیم‌میلیون کودک از ایران و پاکستان به افغانستان اخراج شدند. آقای چایبان که به‌تازگی از سفر به افغانستان بازگشته، این اظهارات با نشر اعلامیه‌ای مطرح کرده و گفته است که در سفرش به افغانستان از مرز اسلام‌قلعه، جایی که روزانه ده‌ها هزار نفر از ایران بر می‌گردند، بازدید کرده است. وی در ادامه تاکید کرده است که بازگشت‌کنندگان مشتاق‌اند آینده را در کشور خود بسازند، اما یکی از نگرانی‌های مشترک آنان ادامه‌ی تحصیل دختران‌شان پس از صنف ششم است. او در ادامه ضمن سپاس‌گزاری از ایران و پاکستان برای میزبانی از مهاجران افغانستان، گفته است آنان نگران رفاه خانواده‌ها و افراد، از جمله کودکانی هستند که سفر اغلب دشوار و ناگهانی بازگشت را طی می‌کنند ‌و همچنین نگران چگونگی تأثیر بازگشت‌های گسترده بر جوامع شکننده‌، در داخل افغانستان اند. معاون بخش اجرایی یونیسف افزوده است که کودکان، به‌ویژه کودکان بدون همراه، نیاز به حمایت ویژه دارند و باید منافع آنان توسط مقام‌های حمایت از کودکان ارزیابی شود تا از حمایت و رفاه شان، از جمله حمایت از ادغام مجدد آنان با خانواده‌های‌شان اطمینان حاصل شود. این مقام صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل گفت که تا پایان ماه جولای، یونیسف بیش از شش هزار کودک بدون همراه و جداشده را ثبت و حمایت کرده و آنان را به خانواده‌ها و بستگان‌شان بازگردانده است. تد چایبان ضمن این‌که از ارائه‌ی کمک‌ها به بازگشت‌کنندگان ابراز رضایت کرده، گفته است که برای اطمینان از عبور ایمن بازگشت‌کنندگان در حین حرکت، از جمله کیفیت مراقبت مداوم در طول بازگشت آنان و دسترسی پایدار به خدمات ضروری در مناطق بازگشت در داخل افغانستان و برای حمایت از ادغام مجدد پایدار، به اقدامات بیشتری نیاز است. همچنین در این اعلامیه، یونیسف خواستار گفتگو میان حکومت سرپرست، ایران و پاکستان برای مرحله‌بندی اخراج مهاجران افغانستان و فراهم کردن امکان مدیریت بهتر بازگشت‌کنندگان شده است. قابل ذکر است که ایران پس از آتش‌بس با اسرائیل روند اخراج مهاجران افغانستان را تشدید کرده و روزانه تا ده‌ها هزار مهاجر را نیز اخراج کرده است. هم‌زمان با این، اخراج مهاجران افغانستان از پاکستان نیز ادامه دارد و روزانه صدها نفر از آن کشور نیز اخراج و وارد افغانستان می‌شوند.

یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که حکومت سرپرست در قندهار با صدور دستوری، کارمندان صحی زن را مجبور به همراه داشتن یک محرم مرد با داشتن «کارت شناسایی محرم» کردند. این سازمان امروز (یک‌شنبه، 19 اسد) با نشر گزارشی جدید گفته است که این کارت از سوی ریاست صحت عامه‌ی حکومت فعلی در قندهار صادر شده و رابطه میان دارنده‌ی کارت و کارمند صحی زن را تثبیت می‌کند. هیأت معاونت سازمان ملل متحد تاکید کرده است که روند صدور این کارت نیز پیچیده است و ممکن است چندین هفته طول بکشد. در بخشی از این گزارش آمده است که برای دریافت این کارت، نیاز است که اداره‌ی امر به معروف و نهی از منکر و یکی از اعضای جامعه‌ی محلی، از جمله «ملک، امام یا بزرگ روستا» رابطه بین مرد و کارمند صحی زن را تایید کنند. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره‌ بر افغانستان، محدودیت‌های گسترده‌ای بر آزادی و گشت‌وگذار زنان وضع و در موارد متعدد آنان را ملزم به همراه داشتن یک محرم مرد کرده‌اند. براساس دستورات حکومت فعلی، زنان در فواصل دورتر، نمی‌توانند بدون محرم مرد سفر کنند و رانندگان نیز حق ندارند آنان را سوار کنند. همچنین حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند.

سید جواد حسینی، رییس سازمان بهزیستی ایران اعلام کرد که از میان چهار هزار و چهارصد کودک کار شناسایی شده در طرح‌های این سازمان، بیش از ۸۶ درصد آنها اتباع خارجی به ویژه مهاجران اهل افغانستان هستند. آقای حسینی این اظهارات را در گفتگو با تلویزیون ایران مطرح کرده و گفته است که کودکان کار هم در خیابان‌ها و هم در کارگاه‌ها فعالیت دارند که هر دو نوع کار کودک غیرقانونی محسوب می‌شود. در ادبیات رسمی ایران، واژه «اتباع» معمولاً به مهاجران افغانستان اشاره دارد. قابل ذکر است که ایران از امضاکنندگان کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل است که کار کودکان را ممنوع می‌کند، اما فعالان حقوق کودک می‌گویند قوانین داخلی و شرایط اقتصادی باعث شده این پدیده همچنان گسترده باشد. کودکان مهاجر عمدتا مصروف جمع‌آوری زباله هستند. برخی از این کودکان بی‌سرپرست یا از خانواده‌های کم‌‌درآمد هستند. چالش دسترسی کودکان مهاجر به آموزش نیز از عوامل کار این کودکان دانسته می‌شود. قابل ذکر است که تا اکنون آمار دقیقی از تعداد کودکان کار افغان در ایران در دسترس نیست، اما باری عضو شورای شهر تهران اعلام کرد که تنها در تهران حدود ۷۰ هزار کودک کار وجود دارد که ۸۰ درصد آن‌ها افغان هستند. همچنین افزایش چشمگیر موج بازگشت مهاجران افغانستانی از ایران، همزمان با شدت‌ گرفتن روند اخراج‌های اجباری از پاکستان، چالش‌های نگران‌کننده‌ای را برای افغانستان ایجاد کرده است. با این حال، حکومت فعلی با حکومت ایران در مورد اخراج و بازگشت مهاجران افغانستانی همکاری می‌کند.

وزارت امر به معروف حکومت سرپرست به گزارش سازمان ملل متحد در مورد آزار و اذیت زنان و دختران بازگشته به افغانستان واکنش نشان داده و آن را «دور از واقعیت، سیاسی و غیرمسوولانه» خوانده است. سیف‌الاسلام خیبر، سخنگوی این وزارت با نشر پیام صوتی از سازمان ملل خواست در مورد زنان «براساس ارزش‌های اسلامی و حساسیت‌های فرهنگی افغانستان» قضاوت کند. زیرا حقوق زنان در افغانستان «بر پایه شریعت اسلامی» محفوظ است. آقای خیبر در ادامه تاکید کرد که زنان اهل افغانستان از حقوق اسلامی و شرعی خود برخورد هستند، عزت و امنیت‌شان محافظت می‌شود. او در ادامه افزوده است که حکومت سرپرست در جلوگیری از ازدواج‌های اجباری، پرداخت مهر و میراث و ممانعت از رسوم و رواج‌های نادرست اجتماعی گام‌های مهمی برداشته است. وی در بخشی از پیامش از سازمان ملل خواست اگر واقعاً مدافع حقوق زنان است، به قتل‌عام زنان و کودکان در فلسطین توجه کند. در این در حالی است که بخش زنان سازمان ملل روز (پنج‌شنبه، ۱۶ اسد) هشدار داد که زنان و دختران بازگشته به افغانستان با خطرهایی مانند فقر، ازدواج زودهنگام، آزار و اذیت و سوءاستفاده مواجه‌اند و از جامعه‌ی جهانی خواست برای حمایت و حفاظت از حقوق آنان فورا اقدام کند. گزارش سازمان ملل با اشاره به بحران اقتصادی، چالش‌های اقلیمی و محدودیت‌های بی‌سابقه‌‌ای که زنان و دختران با آن‌ها مواجه‌اند، از جامعه‌ی جهانی خواست برای حفاظت از حقوق آنان اقدام کند. در این گزارش به بحران ناشی از وضعیت بد اقتصادی و چالش‌های اقلیمی در افغانستان اشاره شده و آمده است که زنان و دختران در این کشور با محدودیت‌های بی‌سابقه‌ای در زمینه حقوق و آزادی‌های خود روبرو هستند.

منابع محلی از ولایت خوست می‌گویند که یک دختر ۱۵ ساله به دلیل مشکلات و اختلافات خانوادگی خودکشی کرده است. دست‌کم دو منبع گفته‌اند که این رویداد در قریه سیدخیل از مربوطات ولسوالی دوه‌منده ولایت خوست رخ داده است. منبع تاکید کرد که این دختر ۱۵ ساله به دلیل مشکلات و اختلافات خانوادگی روز (جمعه، ۱۷ اسد) خودکشی کرده است. منبع در مورد نحوه خودکشی این دختر جوان معلومات ارائه نکرده است. مسوولان محلی حکومت سرپرست در خوست تا اکنون در مورد خودکشی این دختر معلومات نداده است. باید گفت که میزان خودکشی زنان و دختران در سراسر افغانستان پس از تسلط حکومت فعلی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است. بیماری‌های روانی، عدم دسترسی به خدمات صحی، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشار‎های روحی ناشی از فقر و بیکاری عوامل اصلی خودکشی‌ها در بین زنان و جوانان بیان شده است. همچنین با تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان اکثریت نهادهای حامی حقوق زنان متوقف شده است. زنان در افغانستان چون گذشته با مراجعه به نهادهای عدلی و قضایی، دیگر نمی‌توانند برای خشونت‌های وارده‌ی شان شکایت کنند و این‌گونه خشونت‌‌ها پایدار باقی مانده و افزایش پیدا می‌کند.