پس از نشر گزارش‌ها مبنی بر تعلیق کمپین واکسن یولیو یا فلج کودکان از سوی حکومت سرپرست در افغانستان، یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد می‌گوید که کمپین خانه‌به‌خانه‌ی این واکسن یک روش معیاری است. یونیسف با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود، این روش را برای «ریشه‌کنی» پولیو یا فلج کودکان در افغانستان مهم خوانده است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل بر ادامه کمپین واکسن پولیو در سراسر افغانستان و دسترسی بیش‌تر کودکان به آن تاکید کرده است. چند روز پیش روزنامه بریتانیایی گاردین به نقل از مقام‌های سازمان صحی جهان گزارش داده بود که حکومت سرپرست به دلیل نگرانی از افشای محل بودوباش رهبران‌شان کمپین واکسن پولیو را در افغانستان تعلیق کرده‌اند. این روزنامه به نقل از یک مقام سازمان صحی جهان نوشته بود که به باور مسوولان حکومت فعلی، در پی کمپین‌ واکسن پولیو محل زندگی رهبران آن‌ها در معرض تهدیدهای خارجی قرار می‌گیرد. در گزارش آمده است که دلیل به تعویق افتادن کمپین فلج کودکان، مشکلات مربوط به نحوه اجرای آن است. مقام‌های حکومت فعلی به روزنامه گاردین گفته است: «رهبری حکومت فعلی به ما دستور داده است که کمپین خانه‌به‌خانه انجام ندهیم.» حکومت سرپرست می‌خواهند که واکسن پولیو بر کودکان از طریق مساجد تطبیق شود. قابل ذکر است که سازمان بهداشت جهانی گفته است که امسال ۱۸ مورد فلج کودکان در افغانستان گزارش شده است که به‌جز دو مورد، همه در جنوب این کشور بوده‌اند. این در حالی است که تعداد موارد در سال ۲۰۲۳ تنها شش مورد بوده است. افغانستان و پاکستان دو کشوری هستند که هنوز موفق به مهار کامل شیوع فلج کودکان نشده‌اند. در گزارش آمده است که تعلیق کارزار واکسیناسیون ماه سنبله ضربه‌ای به تلاش‌ها برای ریشه‌کنی فلج اطفال در افغانستان است. تا ماه آگوست، سازمان بهداشت جهانی گزارش داده بود که افغانستان و پاکستان همچنان در حال اجرای کارزارهای «فشرده و هماهنگ» هستند که بر بهبود پوشش تطبیق واکسن در مناطق بومی و پاسخ‌گویی به موقع به موارد دیگر تمرکز دارند.

مسوولان مرکز توان‌بخشی فیزیکی معلولان ولایت بلخ می‌گویند که این‌ مرکز برای افراد دارای معلولیت خدمات درمانی فیزیوتراپی و ارتوپدی را فراهم می‌کند، پس از ۱۴ ماه توقف دوباره بازگشایی شد. عبدالواحد ثاقب، مسوول این مرکز گفته است که مرکز توان‌بخشی فیزیکی معلولان ولایت بلخ از سوی کمیته‌ی سویدن ایجاد شده بود، با توقف فعالیت‌ این کمیته از فعالیت بازمانده بود. آقای ثاقب تاکید کرد که مرکز توان‌بخشی فیزیکی معلولان در بلخ این‌بار با حمایت مالی کمیته ناروی روند ارائه‌ی خدمات خود را از سر گرفته است. وی می‌گوید که این مرکز برای افراد دارای معلولیت در ولایت‌های بلخ،‌ سمنگان و جوزجان خدمات درمانی فیزیوتراپی و ارتوپدی ارائه می‌کند. قابل ذکر است که تمام فعالیت‌های کمیته سویدن پس از چهل سال، شش ماه قبل متوقف شد. این کمیته دلیل توقف فعالیت خود را درخواست حکومت فعلی افغانستان و حفظ امنیت کارمندانش خوانده بود. این در حالی است که مسوولان حکومت سرپرست در تابستان سال گذشته به‌دلیل سوزاندن قرآن توسط یک فرد در سویدن، فعالیت‌های این کشور را در افغانستان متوقف کرده و گفته‌ بودند که این فعالیت‌ها تا زمانی که سویدن از مسلمانان عذرخواهی نکند، متوقف خواهد بود. کمیته سویدن یک سازمان غیردولتی است که از ۴۰ سال به این طرف در بخش آموزش و صحت در افغانستان فعالیت می‌کرد. این کمیته حدود ۸ هزار کارمند در ۱۸ ولایت کشور دارد که در بخش‌های مختلف فعالیت می‌کردند.

مسوولان محلی در ولایت پروان از شیوع یک بیماری ناشناخته «قابل انتقال» در دره غوربند این ولایت خبر دادند. حکمت‌الله شمیم، سخنگوی والی پروان امروز (چهارشنبه، ۴ میزان) در صحبت با رسانه گوهرشاد گفت که طی ۲۴ ساعت گذشته دست‌کم ۵۰۰ تن در دره کفشان از مربوطات ولسوالی شینواری به این بیماری مبتلا شده‌اند. وی تاکید کرد که این بیماری تا اکنون جان دو تن را گرفته و وضعیت صحی ۵۰ تن دیگر وخیم گزارش شده است. سخنگوی والی پروان تاکید کرد که افراد مبتلا به این بیماری از ضعف عمومی جسمی، درد شدید دست و پا، اسهال شدید و تب بالا رنج می‌برند. از سویی هم، شماری از باشند‌گان ولسوالی شینواری ولایت پروان می‌گویند که رقم مبتلایان این بیماری در حال افزایش است. آنان خواستار کمک‌های فوری نهادهای بین‌المللی، به‌ویژه سازمان صحی جهان شدند. باشندگان ولسوالی شینواری هشدار می‌دهند، اگر کمک‌های صحی زودتر به مردم محل نرسد، تلفات ناشی از این بیماری افزایش خواهد یافت. باید گفت که چندی پیش نیز یک بیماری ناشناخته جلدی در کاپیسا شیوع پیدا کرده بود. اما با تلاش وزارت صحت عامه، مبتلایان تداوی شدند.

پیمان فتاحی، فرمانده پولیس ولسوالی شهریار تهران خبر داده است که این نیروهایش دو زن اهل افغانستان را پس از درگیری با یک زن ایرانی در پارکی در این ولسوالی بازداشت کرده‌اند. آقای فتاحی گفته است که در پی مشاجره و درگیری بر سر بازی کودکان، زن ایرانی «مورد ضرب و شتم قرار گرفت.» او به خبرگزاری تسنیم گفت که «درگیری لفظی و ضرب و شتم» در پارک فردوسیه میان سه زن افغانستانی و یک زن ایرانی صورت گرفته است. او گفت که سپس پولیس در محل رویداد حضور یافت و دو زن مهاجر اهل افغانستان را بازداشت کرد. فرمانده پولیس شهریار گفت: «پرونده توسط پولیس در دست بررسی است و پس از تکمیل به مراجع قضایی ارجاع داده می‌شود.» هم‌زمان، کاربران و رسانه‌های ایرانی ویدویی را منتشر کرده‌اند که گفته می‌شود مربوط به درگیری زنان ایرانی و افغانستانی در پارک فردوسیه ولسوالی شهریار است. در این ویدیو، صدای نامفهوم مشاجره چند زن شنیده می‌شود که دست‌کم یکی از آ‌ن‌ها لهجه فارسی رایج در افغانستان را دارد. قابل ذکر است که بدرفتاری پولیس ایران با مهاجرین افغانستانی، به ویژه شکستن گردن یک پناه‌جوی نوجوان، واکنش گسترده‌ای را در میان شهروندان افغانستان برانگیخته است. پناه‌جوی نوجوان اهل دایکندی در حال حاضر در بیمارستان بستری است.

آلیسون دیویدیان، نماینده‌ی سازمان ملل متحد در امور زنان، درباره‌ی وضعیت بحرانی حقوق زنان در افغانستان هشدار داده و بر ضرورت اقدام فوری جامعه‌ی جهانی برای حمایت و توانمندسازی زنان و دختران تاکید کرد. خانم دیویدیان روز گذشته (سه‌شنبه، ۳ میزان) با اشاره به مقاله‌ای که تحت عنوان «بازگشت به اصول اولیه: مبارزه برای حقوق زنان افغانستان» به تاریخ ۱۷ سپتامبر در ویب‌سایت (UN women) منتشر شده، گفته است: «هر روز شاهد وخامت بیشتر شرایط زندگی و حقوق اجتماعی زنان افغانستان هستیم.» او در این مقاله تاکید کرده است که حکومت سرپرست از زمان به دست گرفتن قدرت، قوانین و محدودیت‌های سختگیرانه‌ای را بر زنان اعمال کرده که زندگی روزمره‌ی آن‌ها را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. وی افزود که افغانستان اکنون تنها کشوری در جهان است که دختران را از آموزش در مقاطع بالاتر از صنف ششم منع کرده و همچنان زنان از کار در بسیاری از بخش‌ها محروم شده‌اند. آلیسون دیویدیان می‌گوید که زنان و دختران در افغانستان حتی هنگام سفر به مسافتی بیش از ۷۸ کیلومتر، نیازمند همراهی یک محرم [مرد عضوخانواده] هستند و گزارش‌هایی نیز وجود دارد که در مواردی برای مسافت‌های کوتاه‌تر نیز چنین الزامی تحمیل می‌شود. خانم دیویدیان گفت: «دیگر خبری از وزارت امور زنان نیست و زنان از تمامی سطوح مشارکت سیاسی و اجتماعی کنار گذاشته شده‌اند. در حالی که پیشتر زنان افغانستان در عرصه‌های مختلف از جمله پزشکی، وکالت، روزنامه‌نگاری و حتی سیاست فعال بودند؛ امروز آن‌ها عملاً از زندگی عمومی حذف شده‌اند.» او در ادامه گفت که «بخش زنان سازمان ملل متحد» از همان روزهای اولیه در افغانستان ماند تا اطمینان حاصل کند که حقوق زنان و دختران در کانون مذاکرات با حکومت فعلی باقی می‌ماند. این عضو سازمان ملل متحد گفت: «ما نمی‌توانیم بگوییم ابتدا جان‌ها را نجات دهیم و بعداً به حقوق زنان بپردازیم. اگر از همان ابتدا حقوق زنان را نادیده بگیریم، دیگر هرگز نمی‌توانیم آن‌ها را بازگردانیم و در نهایت نیمی از جمعیت را از دست خواهیم داد.» نماینده‌ی سازمان ملل متحد در امور زنان در بخشی از مقاله‌اش به اهمیت سرمایه‌گذاری جامعه‌ی جهانی بر توانمندسازی زنان افغانستان اشاره کرد و گفته است: «حمایت از زنان افغانستان باید با اقدامات جدی، سرمایه‌گذاری در آموزش، کارآفرینی و رهبری آن‌ها و همچنین ایجاد فضاهایی برای شنیدن صدای زنان همراه باشد.»

مسوولان ریاست معارف ولایت بدخشان می‌گویند که کار ساخت یک مکتب دخترانه در این ولایت پس از پنج سال تکمیل و به بهره‌برداری سپرده شده است. نصرت‌الله فیضانی، رییس معارف بدخشان امروز (سه‌شنبه، ۳ میزان) گفت که ساختمان مکتب دخترانه «جامرچ»، در ولسوالی مایمی این ولایت با هزینه ۳۰۰ هزار دالر آمریکایی از سوی سازمان آلمانی «پتریب» و بنیاد آغاخان ساخته و به بهره‌برداری رسیده است. آقای فیضای تاکید کرد که بخش بزرگ بودجه ساخت این مکتب از سوی سازمان «پتریب» تامین شده بود، اما پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر کشور، حدود ۶۶ هزار دالر آمریکایی آن از سوی موسسه آغاخان پرداخته شده است. در ادامه آمده است که این مکتب دارای ۱۳ صنف درسی بوده و در گستره چهار جریب زمین ساخته شده است. براساس معلومات ریاست معارف ولایت بدخشان، در حال حاضر ۵۶۰ دانش‌آموز دختر در این مکتب مصروف فراگیری آموزش هستند. این در حالی است که نبود ساختمان در مکاتب یکی از چالش‌های جدی دانش‌آموزان عنوان می‌شود. با این وجود، حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانش‌جویان دختر را از رفتن به دانشگاه‌ها دولتی و خصوصی و آموزشگاه‌های خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیت‌‌های حکومت فعلی، باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. سازمان ملل متحد و جامعه‌ی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شده‌اند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواست‌ها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. همچنین به تازگی، قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی حتا صدای زنان را «عورت» عنوان کرده است. بخش زنان سازمان ملل پیش از این نیز گفته بود که محدودیت‌ها بر زنان تاثیر مخربی بر زندگی آنان در افغانستان داشته است.