جوزپ بورل، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اعلام کرده است که قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست ضربهی جدی دیگر برای تضعیف حقوق زنان و دختران افغانستان است و آنان نمیتوانند آن را تحمل کنند. آقای بورل با نشر اعلامیهای گفته است که اتحادیه اروپا از این قانون «وحشتزده» شده است. او تاکید کرد که این قانون قدرت وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی را فراتر از نقش مشورهای گسترش میدهد و دستور روشن به این وزارت برای اجرای این قانون داده شده است. وی تصریح کرد که این قانون و سایر محدودیتهای اعمالشده از سوی حکومت فعلی معاهدات افغانستان تحت قوانین بینالمللی را نقض و حق مردم افغانستان را برای رسیدگی عادلانه به قضایا تضعیف میکند. مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا افزود که این اتحادیه از حکومت فعلی میخواهد که سوءاستفادهی سیستماتیک علیه زنان و دختران افغانستان را پایان دهند که ممکن است به آزار جنسی تبدیل شود که مطابق اساسنامهی رم، که افغانستان نیز عضو آن است، جنایت علیه بشریت است. آقای بورل گفت که این قانون همچنان مانع دیگری برای عادیسازی روابط و بهرسمیتشناسی حکومت فعلی توسط جامعهی بینالمللی ایجاد میکند، چیزی که طالبان علنا آرزوی آن را دارند. او تصریح کرد، همانگونه که در «ارزیابی مستقل افغانستان» آمده و شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز آن را تأیید کرده است، چنین بهرسمیتشناسی احتمالی، مشروط به التزام طالبان به تعهدات شان در قبال شهروندان افغانستان و احترام کامل آنان به تعهدات بینالمللی افغانستان است. آقای بورل گفته است: «اتحادیه اروپا همچنان در کنار زنان و دختران افغانستان و تمام کسانی که در افغانستان توسط طالبان تهدید میشوند، میایستد.» قابل ذکر است که قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی که بهتازگی توسط هبتالله آخوندزاده، رهبر این گروه توشیح شده است، محدودیتهای گستردهای بر شهروندان و بهویژه زنان وضع کرده است. در این قانون پوشاندن تمام بدن زن الزامی و صدای زن «عورت» دانسته شده است. توشیح این قانون با واکنشهای گستردهای مواجه شده است و کشورهای مختلف آن را تلاش تازهی طالبان برای ساکت کردن مردم افغانستان دانستهاند.
برچسب: #حقوق بشر
شماری از زنان معترض و اعضای «جنبش شنبههای ارغوانی» از سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی خواستار توجه فوری به وضعیت وخیم زنان و دختران و حقوق بشر در افغانستان شده است. این جنبش با نشر اعلامیهای هشدار داده است که مقامات حکومت سرپرست با اجرای قوانین سرکوبگرانه و محدودیتهای شدید بر زنان و دختران در تلاش هستند تا افغانستان را به مرکز نقض گستردهی حقوق بشر تبدیل کنند. در ادامه آمده است که حکومت فعلی از زمان به دست گرفتن قدرت در ۱۵ آگوست ۲۰۲۱ میلادی، به صورت سیستماتیک حقوق زنان و اقلیتها را در افغانستان نقض کرده است. جنبش شنبههای ارغوانی تاکید کرد که حکومت فعلی با معرفی قوانین سختگیرانهای که حقوق اساسی زنان را سلب میکند، در حال تحمیل تفسیر خود از قوانین و شریعت و منزوی کردن افغانستان در بین جامعهی جهانی است. در اعلامیه آمده است که این اقدامات حکومت سرپرست بهویژه زنان افغانستان را هدف قرار داده است که هماکنون از دسترسی به آموزش، اشتغال و مشارکت سیاسی و اجتماعی محروم شدهاند. جنبش شنبههای ارغوانی ضمن محکوم کردن این قوانین، تاکید کرد که سرکوب حقوق زنان تنها به انزوای بیشتر افغانستان و رشد ایدئولوژیهای افراطی منجر خواهد شد. این جنبش از جامعهی جهانی خواسته است که فشارهای خود را بر حکومت سرپرست برای بازگرداندن حقوق زنان و رعایت اصول حقوق بشر افزایش دهند. این جنبش از سازمان ملل و نهادهای بینالمللی خواسته است که با حمایت از جامعهی مدنی افغانستان به ویژه سازمانهای مدافع حقوق زنان در برابر حکومت سرکوبگرانهی حکومت سرپرست ایستادگی کنند و اجازه ندهند که حقوق زنان افغانستان بهطور کامل ریشهکن شود. این در حالی است که هبتالله آخوندزاده، رهبر حکومت سرپرست بهتازگی قانون امر به معروف و نهی از منکر را توشیح کرده و این قانون اکنون نافذ شده است. این قانون شامل یک مقدمه، چهار فصل و ۳۵ ماده است. در مادهی سیزدهم این قانون که ویژهی حجاب زنان است، پوشاندن تمام بدن زنان لازمی و صدای آنان جزء عورت دانسته شده است. براساس قانون اعلام شده، در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم هم ذکر شده است که «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن تاکید شده که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» این قانون نوروز، شب یلدا، آتشبازی، تراشیدن ریش و کمکردن آن از قبضه، پوشیدن نکتایی و اصلاح مو برخلاف شریعت اسلامی؛ خارج شدن صدای زنان از خانه و تماشای عکس و فیلم جانداران در کامپیوتر و موبایل از جملهی «منکرات خاص» دانسته شده و گفته شده که محتسب مسئولیت دارد از آن جلوگیری کند. توشیح این قانون واکنشهای گستردهای در پی داشته است.
در ادامه واکنشها به قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست، «جبهه مقاومت ملی» گفته است که این قانون ابزاری برای سرکوب زنان است و زمینهساز یک سیستم مجازات جمعی خواهد بود. این جبهه بامداد امروز (دوشنبه، ۵ سنبله) با نشر اعلامیهای گفته است که هر نوع قانونی که ناشی از تفکر جزماندیشانه حکومت فعلی باشد و به افزایش خشونتهای فزیکی و روانی علیه مردم افغانستان بهویژه زنان منجر شود، بهطور قاطع رد و محکوم میکند. در ادامه آمده است که قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست، «نمایانگر اندیشه قبیلهای و بدوی این گروه زنستیز است که با جوهر دین و عملکرد نزدیک به دو میلیارد مسلمان در سراسر جهان در تضاد قرار دارد.» در اعلامیه آمده است که جامعه اسلامی افغانستان قرنها پیش از ظهور حکومت سرپرست، زندگی مسالمتآمیز بین مردان و زنان را برقرار کرده و بر اساس اصول اخلاقی و فرهنگی پذیرفتهشده در جامعه، کرامت، عزت و وقار زنان جزو مقدسات عمومی محسوب میشود. «جبهه مقاومت ملی» تاکید کرد: «تاریخ هرگز بیحرمتی سازمانیافتهی حکومت سرپرست در برابر زنان را فراموش نخواهد کرد و این گروه عواقب این بیحرمتی را خواهند چشید.» این جبهه از مردم خواسته است: «خاموشی و بیتفاوتی خود را در برابر این اقلیت شوم و سیاستهای قرون وسطایی آنان پایان دهند.» همچنین «جبهه مقاومت ملی» از روحانیون همکار با حکومت سرپرست خواسته است تا ظلم و سرکوب مردم را وسیلهای برای تأمین معاش خود قرار ندهند. این در حالی است که هبتالله آخوندزاده، رهبر حکومت سرپرست بهتازگی قانون امر به معروف و نهی از منکر را توشیح کرده و این قانون اکنون نافذ شده است. این قانون شامل یک مقدمه، چهار فصل و ۳۵ ماده است. در مادهی سیزدهم این قانون که ویژهی حجاب زنان است، پوشاندن تمام بدن زنان لازمی و صدای آنان جزء عورت دانسته شده است. براساس قانون اعلام شده، در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم هم ذکر شده است که «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن تاکید شده که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» این قانون نوروز، شب یلدا، آتشبازی، تراشیدن ریش و کمکردن آن از قبضه، پوشیدن نکتایی و اصلاح مو برخلاف شریعت اسلامی؛ خارج شدن صدای زنان از خانه و تماشای عکس و فیلم جانداران در کامپیوتر و موبایل از جملهی «منکرات خاص» دانسته شده و گفته شده که محتسب مسئولیت دارد از آن جلوگیری کند. توشیح این قانون واکنشهای گستردهای در پی داشته است. وزیر خارجهی آلمان آن را صد صفحه نفرت از زنان خوانده و نمایندهی ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان گفته است که این قانون نشان میدهد که حکومت سرپرست به سیاستهای دههی نود میلادی خود بازگشتهاند.
گوردن براون، نخستوزیر پیشین بریتانیا به وضع محدودیت علیه زنان و دختران افغان واکنش نشان داده و میگوید که «نقض نظاممند» حقوق دختران و زنان افغانستان توسط حکومت سرپرست ، موضوع «مرگ و زندگی» است. آقای براون در مقالهای که آن را رسانههای بریتانیایی نشر کردهاند، گفت که با نقض حقوق دختران، پریشانی روانی، افسردگی و اقدام به خودکشی در افغانستان در حال افزایش است و به نظر میرسد خطر مرگومیر مادران و دختران جوان در هنگام زایمان، حداقل ۵۰ درصد از زمان تسلط حکومت سرپرست افزایش یافته است. وی تاکید کرد که افکار جهانی به اندازه کافی بسیج نشدهاند تا مجبور به تغییر در سیاست حکومت فعلی شوند. او تاکید کرد: «اگر چه نشست اخیر سازمان ملل متحد در قطر توانست حکومت فعلی را پای میز مذاکره بیاورد؛ اما حقوق دختران هنوز در دستور کار مذاکرات برای ورود مجدد افغانستان به جامعه بینالمللی قرار نگرفته است.» نخستوزیر پیشین بریتانیا در ادامه این مقاله از پیامدهای محرومیت دختران و زنان از آموزش ابراز هشدار داد و گفت که یکی از نتایج تراژیک محرومیت دختران از آموزش، افزایش ازدواجهای اجباری است. همچنین سازمان ملل متحد اخیراً گزارش داده است که آمار ازدواج کودکان تحت حاکمیت حکومت فعلی ۲۵ درصد افزایش یافته است؛ اما آقای براون میگوید محرومیت از آموزش یک عامل کلیدی در ازدواج زودهنگام است. گوردن براون در این مقاله با اشاره به سفر ۱۹ دختر دانشجوی افغانستان به اسکاتلند برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی، نوشت که هیچ دلیلی وجود ندارد که دختران این کشور از آموزش و تحصیل محروم شوند. او همچنین نوشته است: «۱۹ دختر افغان این هفته به اسکاتلند رسیدند تا تحصیلات پزشکی خود را برای تبدیل شدن به پزشک آغاز کنند. این امکان به همکاری بنیاد لیندا نورگرو که در جزایر غربی مستقر است، امکانپذیر شد. این زنان جوان که در افغانستان عملاً در حبس خانگی بودند، نمیتوانستند بدون همراهی مردان از خانه خارج شوند.» همچنین او از جامعه بینالمللی خواسته است با تحریمهای بیشتر علیه حکومت فعلی وضع کند تا این «گروه» را وادار به تغییر کند. در تازهترین مورد حکومت سرپرست با توشیح قانون امر به معروف بر زنان و دختران محدودیتهای بیشتری وضع کرده است.
وزارت امور خارجهی کانادا در واکنش به توشیح قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر از سوی حکومت سرپرست، خواسته است که تمام محدودیتهای اعمالشده بر زنان و دختران افغانستان را لغو کند. این وزارت با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، توشیح این قانون را محکوم کرده و آن را تلاش دیگر برای ساکت کردن مردم افغانستان، بهویژه زنان و دختران عنوان کرده است. وزارت خارجهی کانادا تاکید کرد: «ما از حکومت سرپرست میخواهیم که تمام محدودیتهای اعمالشده بر زنان و دختران را لغو کنند و به نقض حقوق بشر در افغانستان پایان دهند.» این در حالی است که در تازهترین مورد وزارت عدلیهی حکومت فعلی اعلام کرده که رهبر این گروه قانون امر به معروف و نهی از منکر را توشیح کرده و این قانون اکنون نافذ است. این قانون شامل یک مقدمه، چهار فصل و ۳۵ ماده است. باید گفت که مادهی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است به «احکام مربوط به حجاب زن» اختصاص داده شده است. براساس قانون اعلام شده، در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم هم ذکر شده است که «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن تاکید شده که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» همچنین در بند چهارم این ماده آمده است که «لباس زنان نازک، کوتاه و چسپ نباشد»، در بند پنجم آمده است که «زنان مسلمان مکلفاند که بدن و روی خویش را از مردان نامحرم پنهان کنند» و در بند ششم هم آمده است که «ستر زنان مسلمان و صالح از زنان کافر و فاسق از ترس فتنه واجب» است. توشیح این قانون واکنشهای گستردهای در پی داشته است. وزیر خارجهی آلمان آن را صد صفحه نفرت از زنان خوانده و نمایندهی ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان گفته است که این قانون نشان میدهد که حکومت سرپرست به سیاستهای دههی نود میلادی خود بازگشتهاند.
مایکل مککال، رییس کمیتهی روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا به توشیح قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی واکنش نشان داده و میگوید: «ما نمیتوانیم میلیونها زن و دختری را که از دست این حکومت رنج میکشند، فراموش کنیم.» کمیتهی روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، سخنان آقای مککال در واکنش به توشیح این قانون را در حساب کاربری ایکس خود نشر کرده است. آقای مککال تاکید کرده است که وعدههای میانتهی دولت بایدن و هریس برای کمک به زنان افغانستان، باعث شد که «رژیم طالبان» در حمله به زنان یک گام فراتر برود و حتا آنان را از نشان چشمانشان در محضرعام منع کنند. وی تاکید کرد که وقتی بایدن و هریس مردم افغانستان را رها کردند، این موضوع حکومت سرپرست را برای حذف دستآوردهای چندین دهه در عرصهی حفاظت از حقوق زنان و دختران جسورتر کرد. او افزود: «ما نمیتوانیم میلیونها زن و دختری را که از دست طالبان رنج میکشند، فراموش کنیم. جامعهی جهانی باید در بهرسمیتنشناختن طالبان استوار بماند.» این در حالی است که وزارت عدلیهی حکومت سرپرست بهتازگی اعلام کرده که ملا هبتالله آخوندزاده، رهبر حکومت فعلی قانون امر به معروف و نهی از منکر را توشیح کرده و این قانون اکنون نافذ است. مادهی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است، به «احکام مربوط به حجاب زن» اختصاص داده شده است. در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم گفته شده «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن آمده است که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» همچنین براساس این قانون نوروز، شب یلدا، آتشبازی، تراشیدن ریش و کمکردن آن از قبضه، پوشیدن نکتایی و اصلاح مو برخلاف شریعت اسلامی؛ خارج شدن صدای زنان از خانه و تماشای عکس و فیلم جانداران در کامپیوتر و موبایل از جملهی «منکرات خاص» دانسته شده و گفته شده که محتسب مسوولیت دارد از آن جلوگیری کند. قابل ذکر است که توشیح این قانون واکنشهای گستردهای را در پی داشته است. نهادهای بینالمللی و کشورهای مختلف از حکومت سرپرست خواستهاند که محدودیتها علیه زنان و دختران را لغو کنند.
شماری از زنان معترض و اعضای جنبش زنان حماسهآفرین افغانستان به توشیح قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست واکنش نشان داده و میگویند که این قانون در ادامهی سایر فرمانها و در راستای سرکوب و تحقیر زنان و دختران است. این جنبش با نشر اعلامیهای قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست را به شدت محکوم کرده است. در ادامه آمده است که این قانون نه بهخاطر ایمان، بلکه به منظور سرکوب و تحقیر مردم، بهویژه زنان و دختران افغانستان طراحی شده است. زنان معترض تاکید کردند که این قانون با استفاده از پوشش ظاهری شریعت، بهدنبال تحمیل یک سلطهی بیرحمانه و نابودی آزادیهای فردی و اجتماعی در افغانستان است. در اعلامیه آمده است که زنان و دختران افغانستان هدف اصلی این سرکوبها قرار گرفتهاند و محدودیتهای شدید در مورد پوشش، صدا و حضور اجتماعی آنان، نشاندهنده هراس حکومت سرپرست از قدرت و آزادی زنان است. همچنین در بخشی از اعلامیه آمده است که حکومت سرپرست با تحمیل این قوانین تلاش دارند تا زنان را از جامعه حذف کرده و به «موجوداتی بیصدا و بیقدرت» تبدیل کنند؛ اما زنان و دختران افغانستان این تلاشها را نخواهند پذیرفت و به مقاومت در برابر آن ادامه خواهند داد. جنبش زنان حماسهآفرین گفت که قانون جدید حکومت سرپرست، با دخالت و تجسس در حریم خصوصی افراد، نمایانگر حکومتی است که از مردم خود میترسد و بهجای اعتماد به آنان، به سرکوب و کنترل پناه برده است. این قانون شامل یک مقدمه، چهار فصل و ۳۵ ماده است. باید گفت که مادهی سیزدهم این قانون که دارای هشت بند است به «احکام مربوط به حجاب زن» اختصاص داده شده است. براساس قانون اعلام شده، در بند اول این ماده آمده است که «ستر تمام بدن زن لازمی است»، در بند دوم هم ذکر شده است که «پنهان کردن روی زن به سبب ترس از فتنه، ضروری است و در بند سوم آن تاکید شده که «صدای زنان (بلند خواندن آهنگها، نعتها و قرائت در مجمع) عورت است.» همچنین در بند چهارم این ماده آمده است که «لباس زنان نازک، کوتاه و چسپ نباشد»، در بند پنجم آمده است که «زنان مسلمان مکلفاند که بدن و روی خویش را از مردان نامحرم پنهان کنند» و در بند ششم هم آمده است که «ستر زنان مسلمان و صالح از زنان کافر و فاسق از ترس فتنه واجب» است. این قانون واکنشهایی را نیز در پی داشته است. آنالنا بربوک، وزیر امور خارجهی آلمان از توشیح قانون امر به معروف و نهی از حکومت فعلی به شدت انتقاد کرده و آن را حدود ۱۰۰ صفحه «نفرت از زنان» خوانده است.
ریچارد بنت، گزارشگر ویژهی حقوق بشر سازمان ملل متحد در واکنش به منع سفرش به افغانستان، میگوید که علیرغم ممنوعیت ورودش به این کشور از سوی حکومت سرپرست، به مستندسازی نقض حقوق بشر در افغانستان ادامه خواهد داد. آقای بنت با نشر اعلامیهای گفته است که این تصمیم حکومت سرپرست «یک گام به عقب است و سیگنال نگرانکنندهای در مورد تعامل آنان با سازمان ملل و جامعهی بینالمللی در مورد حقوق بشر» میدهد. وی تاکید کرد که پیوسته بهدنبال تعامل شفاف با حکومت سرپرست افغانستان بوده است و از این حکومت خواسته است که تصمیم خود را تغییر دهد. گزارشگر ویژهی حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان افزود که بهعنوان یک کارشناس مستقل منصوبشده از سوی ملل متحد، مسوولیت خود را بسیار جدی میگیرد و این امر مشمول این است که همیشه مستقلانه عمل کند، ارزیابیهای بیطرفانهی خود از حقایق را براساس استانداردهای شناختهشدهی بینالمللی حقوق بشر ارائه کند و از بالاترین استانداردهای کارآیی، شایستگی و صداقت حمایت کند. آقای بنت میگوید که با وجود اینکه بیش از یک سال است به افغانستان سفر نکرده و علیرغم تصمیم حکومت سرپرست، به تعامل با شهروندان افغانستان در داخل و خارج این کشور و سایر ذینفعان ادامه خواهد داد. همچنین او در بخشی از اعلامیه گفته استکه به مستندسازی سوءاستفاده و نقض حقوق بشر ادامه خواهد داد و برای بهبود وضعیت دادخواهی خواهد کرد. آقای بنت گفته است: «من به مردم افغانستان و حمایت از یک کشور باثبات، فراگیر و مرفه در صلح با خود و همسایگانش متعهد میمانم.» این در حالی است که ذبیحالله مجاهد، سخنگوی حکومت فعلی بهتازگی در گفتگو با دویچهوله گفته است که این گروه سفر ریچارد بنت به افغانستان را ممنوع کرده است. او گزارشگر ویژهی حقوق بشر سازمان ملل متحد را متهم به «پروپاگند» علیه حکومت سرپرست کرده است. قابل ذکر است که ریچارد بنت از زمان آغاز مأموریتاش در اپریل سال ۲۰۲۲، سه گزارش در مورد وضعیت حقوق بشر در افغانستان به شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد ارائه کرده است. او در این گزارشها موارد گستردهی نقض حقوق بشر از سوی حکومت فعلی، بهویژه نقض حقوق زنان و اقلیتهای قومی و مذهبی را مستندسازی کرده است. آقای بنت در آخرین گزارش خود گفت که رفتار طالبان با زنان «جنایت علیه بشریت» است و میتواند بهعنوان «آپارتاید جنسیتی» مورد بررسی قرار گیرد.
مسوولان حکومت سرپرست افغانستان ورود ریچارد بنت، گزارشگر ویژهی حقوق بشر سازمان ملل متحد به افغانستان را ممنوع کرده است. ذبیحالله مجاهد، سخنگوی حکومت فعلی در گفتگو با شبکه خبری دویچهوله گفته است که آمدن ریچارد بنت به افغانستان ممنوع شده است، زیرا او «بهخاطر پروپاگاند علیه افغانستان موظف شده بود و کسی نیست که ما سر صحبتهایش باور کنیم.» آقای مجاهد تاکید کرد که گزارشگر ویژهی حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان یک موضوع کوچک را بزرگ میساخت و به سازمانهای دیگر نیز معلومات نادرست میداد. سازمان ملل و ریچارد بنت تا اکنون به این تصمیم حکومت فعلی واکنش نشان ندادهاند. قابل ذکر است که شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در اپریل ۲۰۲۲ میلادی ریچارد بنت را بهعنوان گزارشگر ویژه برای نظارت بر حقوق بشر در افغانستان منصوب کرد. این شورا هدف از تعیین آقای بنت به این مقام را نظارت و مستندسازی مسائل نقض حقوق بشری در افغانستان خواند. آقای بنت طی این دو سال چندین گزارش دربارهی وضعیت حقوق بشر نشر کرده و در اجلاس شورای حقوق بشر سخنرانی کرده است. همچنین گزارشگر ویژهی حقوق بشر سازمان ملل متحد در گزارش اخیر خود با اشاره به سرکوب زنان و دختران افغانستان توسط حکومت سرپرست، خواستار جرمانگاری «آپارتاید جنسیتی» در قوانین بینالمللی شده است. حکومت فعلی این گزارشها را رد کردهاند.
سازمان عفو بینالملل به وضع محدودیت علیه زنان و دختران افغانستان واکنش نشان داده و یکبار دیگر از جامعهی جهانی و سازمانهای بینالمللی، خواستار پاسخگو کردن حکومت سرپرست در برابر نقض حقوق بشر بهویژه حقوق زنان و دختران شده است. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود گفته است که جهان هرچه زودتر باید بهخاطر تامین حقوق زنان و دختران افغانستان، اقدامهای «جدی و فوری» را روی دست گیرد. در ادامه آمده است: «استفاده از همهی شکلهای اهرمها برای تحت فشار قرار دادن حکومت فعلی بهمنظور احترام و حمایت از حقوق زنان، پایان دادن به آزارهای جنسیتی و ایجاد فضا برای مشارکت معنادار آنان، ضروری است.» سازمان عفو بینالملل همچنان در واکنش به اعمال تنبیهبدنی بالای افراد از سوی حکومت فعلی میگوید که کشورهای جهان باید بهمنظور دسترسی مردم افغانستان به عدالت، جهت ایجاد میکانیزم عدلی، رسمی، مستقل و بیطرف دستبهدست هم دهند. باید گفت که حکومت فعلی با روی کار آمدن دوبارهی شان در افغانستان، حدود ۸۰ فرمان محدودکننده بالای زنان و دختران وضع کرده است. بیش از سه سال گذشته، حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاهها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند.