مشکلات تخمک‌گذاری از شایع‌ترین دلایل ناباروری هستند. بسیاری از شما می‌دانید که اختلال تخمدان پلی‌کیستیک (سندروم تنبلی تخمدان) مرتبط با ناهماهنگی هورمونی است. هورمون‌ها نقش مهمی در قدرت باروری دارند و هرگونه عدم تعادل در آن‌ها می‌تواند باروری را تحت تأثیر قرار دهد. یکی از بیماری‌های رایج که باعث مشکلات تخمک‌گذاری می‌شود، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) است. آیا با داشتن سندروم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) باردار می‌شویم؟ پاسخ این است: بله، ابتلا به سندروم تخمدان پلی‌کیستیک مانع بارداری نمی‌شود. اما نکته مهم این است که فرایند بارداری در افراد مبتلا به این سندروم معمولاً پیچیده‌تر، چالش‌برانگیزتر و طولانی‌تر از سایرین است؛ با این حال، بارداری امکان‌پذیر است. چگونه PCOS بر باروری تأثیر می‌گذارد؟ PCOS یکی از شایع‌ترین اختلالات هورمونی و از عوامل اصلی ناباروری در زنان ۲۰ تا ۳۵ ساله به شمار می‌رود. ویژگی اصلی این سندروم، عدم تعادل هورمونی است. علت دقیق بروز PCOS هنوز مشخص نیست. معمولاً هورمون‌هایی که توسط غده هیپوفیز در مغز ترشح می‌شوند، فرآیند تخمک‌گذاری را کنترل و رشد تخمک را تنظیم می‌کنند و تخمدان را در زمان آزادسازی تخمک تحریک می‌کنند. اگر سطح این هورمون‌ها تغییر کند، تخمدان ممکن است در رشد و آزادسازی تخمک‌های بالغ دچار مشکل شود. در این حالت، تخمک‌های آزادنشده کیست‌های کوچکی را در داخل تخمدان شکل می‌دهند. مشکلات تخمک‌گذاری اغلب با الگوهای خونریزی قاعدگی نامنظم و/یا فاصله‌هایی بین دوره‌ها که بیش از ۳۵ روز طول می‌کشد، همراه است. برای تشخیص سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)، باید حداقل دو مورد از علائم زیر را داشته باشید: - خونریزی قاعدگی نامنظم، کم یا حتی بدون خونریزی - علائم افزایش سطح آندروژن‌ها، مانند موهای زائد صورت و بدن (هیرسوتیسم)، آکنه یا نتایج آزمایش خون که نشان‌دهنده سطح بالای آندروژن‌ها (هورمون‌های پیش‌ساز استروژن) است - سونوگرافی که نشان‌دهنده وجود تعداد زیادی کیست کوچک در لبه تخمدان‌ها (تخمدان‌های پلی‌کیستیک) باشد، چاقی نیز معمولاً با PCOS ارتباط دارد. دکتر گوتنیک توضیح می‌دهد: «افرادی که دچار چاقی هستند، معمولاً مقاومت به انسولین دارند که اثرات مختلفی در بدن ایجاد می‌کند. این مقاومت می‌تواند در پانکراس به صورت دیابت، در کبد به بیماری کبد چرب و در تخمدان‌ها به شکل PCOS بروز کند. برخی بیماران در سنین جوانی به PCOS مبتلا می‌شوند که این بیماری ممکن است منجر به چاقی در مراحل بعدی زندگی شود.» چگونه شانس بارداری با سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) را افزایش دهیم؟ خبر خوب این است که مشکلات تخمک‌گذاری در PCOS معمولاً آسان‌تر از سایر انواع ناباروری درمان می‌شوند. در ادامه چند راهکار برای افزایش شانس بارداری با این سندرم آمده است: حفظ وزن سالم کاهش وزن می‌تواند مقاومت به انسولین را کاهش دهد و در نتیجه بهبود چشمگیری در شرایط PCOS ایجاد کند که تأثیر مثبتی روی باروری دارد. اگر شاخص توده بدنی (BMI) شما ۴۰ یا بالاتر است، پزشک ممکن است جراحی چاقی را پیشنهاد دهد. همچنین زنان با BMI بین ۳۵ تا ۴۰ که دچار بیماری‌های مرتبط مثل دیابت، فشار خون بالا یا آپنه خواب هستند، می‌توانند از این گزینه بهره‌مند شوند. مصرف غذای مغذی اگر قصد بارداری دارید، باید رژیم غذایی سالم و سرشار از مواد مغذی را دنبال کنید. مصرف چربی‌های ناسالم، شکر و کربوهیدرات‌های ساده (موجود در غذاهای فرآوری‌شده، فست‌فود و شیرینی‌ها) را محدود کنید. در عوض، بهتر است رژیم غذایی شما شامل موارد زیر باشد: - میوه‌ها و سبزیجات تازه - غلات کامل مانند بلغور جو دوسر، کینوا، فارو، جو و برنج قهوه‌ای - پروتئین‌های بدون چربی مانند مرغ و ماهی - لوبیا و عدس پزشک شما ممکن است مکمل‌ها یا ویتامین‌های مخصوص دوران بارداری را نیز توصیه کند که به بهبود ناباروری کمک می‌کنند، از جمله: - اسید فولیک برای رشد سالم سیستم عصبی جنین - آهن برای افزایش حجم خون و تأمین اکسیژن کافی به جنین - کلسیم و ویتامین D برای تقویت رشد استخوان‌های کودک - ویتامین A برای کمک به رشد چشم‌های نوزاد پزشک احتمالاً آزمایش خون برای اندازه‌گیری سطح گلوکز ناشتا و HbA1c را انجام می‌دهد که میزان متوسط قند خون در سه ماه گذشته را نشان می‌دهد. در برخی موارد نیز ممکن است آزمایش تحمل گلوکز برای غربالگری دیابت توصیه شود. علاوه بر ورزش و رژیم غذایی سالم که در کنترل سطح انسولین موثر هستند، پزشک ممکن است داروی متفورمین را که معمولاً برای درمان دیابت نوع ۲ استفاده می‌شود، نیز تجویز کند. یک زن باردار مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) نیازمند بررسی دقیق عوارض احتمالی بارداری و مدیریت پیشگیرانه است. این زنان در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به دیابت بارداری، پره‌اکلامپسی و زایمان زودرس قرار دارند. کنترل وزن، به‌ویژه در کسانی که اضافه وزن یا چاق هستند، قبل و در طول بارداری، نقش مهمی در کاهش این خطرات دارد. همچنین مراقبت‌های پیش از بارداری، شامل ارزیابی عدم تحمل گلوکز و دیابت نوع ۲، به‌شدت توصیه می‌شود. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

بسیاری از زنان در دوران بارداری و زایمان به هموروئید یا بواسیر  مبتلا می‌شوند. اگر سابقه خانوادگی دارید، اغلب در حین اجابت مزاج فشار می‌آورید یا یبوست یا اسهال طولانی مدت (مزمن) دارید، ممکن است به هموروئید مبتلا شوید. علائم ممکن است شامل خون در مدفوع، درد در اطراف مقعد یا خارش باشد. هموروئید چیست؟ هموروئید وریدهای متورم در کانال مقعد هستند. این مشکل رایج می‌تواند دردناک باشد، اما معمولاً جدی نیست. سیاه‌رگ‌هامی‌توانندد در داخل کانال مقعد متورم شوند و هموروئید داخلی ایجاد کنند. یا می‌توانند در نزدیکی دهانه مقعد متورم شوند و هموروئید خارجی تشکیل دهند. شما می‌توانید هر دو نوع را داشته باشید، بواسیر یا هموروئید یکی از بیماری‌های دستگاه گوارش است که باعث ایجاد زائده‌ی در قسمت خروجی مقعد می‌شود. در بواسیر ورید‌های ناحیه تحتانی راست‌روده و مقعد متورم و بزرگ می‌شود و کشیدگی دیواره این عروق باعث تحریک می‌شود. توجه داشته باشید که هموروئید در زنان باردار شیوع بیشتری دارد. همچنین با افزایش سن احتمال ابتلا به هموروئید بیشتر می‌شود. گرچه هموروئید دردناک و ناخوشایند است، اما به‌راحتی قابل پیشگیری و درمان است. به دلیل اینکه هموروئید با گذشت زمان بدتر می‌شود، پزشکان پیشنهاد می‌کنند به‌محض ظاهر شدن باید درمان شود. گاهی اوقات برای درمان بواسیر به دارو و عمل جراحی نیاز است. انواع هموروئید    بواسیر داخلی بواسیر داخلی در عمق راست‌روده ایجاد می‌شود و از بیرون قابل مشاهده نیست. در اغلب مواقع این نوع بواسیر بدون درد است و اکثراً خونریزی مقعدی اولین علائم این بیماری است. زور زدن یا فشار آوردن در برخی از مواقع بواسیر داخلی را تحت فشار قرار می‌دهد که منجر به خارج شدن از مقعد می‌شود. به این حالت «بواسیر برجسته» گفته می‌شود و می‌تواند بسیار دردناک باشد بواسیر خارجی: بواسیر خارجی در زیر پوست اطراف مقعد ایجاد می‌شود، به همین جهت قابل مشاهده است. از آنجا که عصب‌های حساس‌تری در این قسمت از بدن وجود دارد، در حالت عادی هم دردناک است. در این صورت وارد شدن فشار هنگام دفع مدفوع ممکن است منجر به خونریزی شود. چه چیزی باعث هموروئید می‌شود؟ بواسیر معمولاً به دلیل فشار بیش از حد بر وریدهای ناحیه لگن و رکتوم ایجاد می‌شود. نشستن طولانی مدت روی توالت یا زور زدن برای اجابت مزاج فشاری ایجاد می‌کند که باعث متورم شدن و کشیدگی این سیاه‌رگ‌ها می‌شود. مواردی که می‌توانند منجر به هموروئید شوند عبارت‌اند از یبوست، بارداری و اضافه‌وزن. بارداری. عوارض ناشی از یبوست مزمن داشتن سابقه خانوادگی هموروئید علائم بیماری شایع‌ترین علائم هموروئید داخلی و خارجی خونریزی در هنگام اجابت مزاج، خارش و درد رکتوم است. ممکن است بعد از اجابت مزاج رگه‌هایی از خون روی دستمال توالت یا خون در کاسه توالت پیدا کنید. زنان اغلب به دلیل فشار بارداری، تغییرات هورمونی و زایمان دچار هموروئید می‌شوند. با این‌حال علائم بواسیر در زنان و مردان تفاوت چندانی ندارد. تنها تفاوت موجود در عوامل خطر نهفته آن‌ها است. برخی از تحقیقات نشان می‌دهد زنان گاهی بیشتر از مردان دچار نشت مدفوع یا حرکات دردناک روده خواهند شد. همچنین هرچند نادر اما امکان بروز علائمی همچون کم‌خونی مثل ضعف و رنگ‌پریدگی به دلیل خونریزی شدید وجود دارد چگونه تشخیص داده می‌شوند؟ پزشک شما می‌تواند با پرسیدن در مورد سلامت گذشته خود و انجام یک معاینه فیزیکی متوجه شود که آیا هموروئید دارید یا خیر. پزشک ممکن است رکتوم شما را با یک انگشت دستکش دار یا یک دوربین روشن معاینه کند. اگر دلیل واضحی برای مشکلات شما نشان نداد، پزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری را انجام دهد. پیشگیری تعدادی از اقدامات پیشگیرانه توصیه می‌شوند مانند: پرهیز از نشستن‌های مکرر و طولانی‌مدت، پرهیز از فشار آوردن به‌هنگام دفع، درمان یبوست و اسهال، داشتن رژیم غذایی دارای فیبر فراوان و نوشیدن مایعات زیاد یا دریافت مکمل‌های فیبردار، و انجام تمرینات ورزشی کافی. گذاشتن زمان کمتر برای تلاش برای دفع مدفوع، پرهیز از مطالعه در دستشویی، کم کردن وزن برای افراد دارای اضافه وزن و پرهیز از برداشتن اشیای سنگین نیز توصیه شده است. نوشیدن آب و مایعات زیاد در طول روز. درمان در اکثر مواقع با اقدامات ساده و ابتدایی می‌توانید علائم ناشی از بواسیر را درمان کنید. در برخی از مواقع ممکن است نیاز به درمان با دارو باشد، در مرحله نهایی و عدم پاسخ به هیچ درمانی، بیمار نیاز به جراحی خواهد داشت که تمامی موارد با تشخیص پزشک انجام می‌شود. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

نوزاد نارس به نوزادی گفته می‌شود که حدود سه هفته قبل از زمان طبیعی تولد، یعنی در هفته ۳۷ یا زودتر، به دنیا آمده باشد. بارداری کامل معمولاً ۴۰ هفته طول می‌کشد. تولد زودرس می‌تواند خطرات جدی برای سلامت نوزاد ایجاد کند، زیرا بسیاری از اندام‌ها مانند مغز، ریه‌ها و کبد تا هفته‌های پایانی بارداری همچنان در حال رشد و تکامل هستند. نوزاد نارس ممکن است در گرم ماندن، تغذیه یا رشد طبیعی با مشکل مواجه شود و همچنین در معرض خطر تأخیر رشد در آینده باشد. با این حال، پیشرفت‌های پزشکی احتمال بهبود نوزادان نارس را افزایش داده است و بسیاری از آن‌ها می‌توانند به کودکان سالمی تبدیل شوند. انواع زایمان زودرس پزشکان زمانی که زایمان در هفته ۳۹ یا پس از آن انجام شود، بارداری را کامل (ترم) می‌دانند. تحقیقات نشان می‌دهد نوزادانی که بعد از هفته ۳۹ به دنیا می‌آیند، کمتر به مراقبت‌های ویژه نیاز پیدا می‌کنند. زایمان زودرس (قبل از هفته ۳۷) به چهار دسته تقسیم می‌شود: نارس دیررس: تولد بین هفته‌های ۳۴ تا ۳۶. این نوع زایمان شایع‌ترین حالت نارس بودن است. نسبتاً نارس: تولد بین هفته‌های ۳۲ تا ۳۴. خیلی زودرس: تولد پیش از هفته ۳۲. بسیار نارس: تولد پیش از هفته ۲۵. علائم نارس بودن نوزاد علائم نارس بودن ممکن است در هر نوزاد متفاوت باشد، اما برخی از علائم شایع عبارتند از: وزن کم هنگام تولد. مشکلات تنفسی. دمای پایین بدن. وجود موهای ظریف روی بدن. مشکلات تغذیه. عوامل خطر زایمان زودرس شما ممکن است در معرض خطر زایمان زودرس باشید اگر: بارداری چندقلویی (دوقلو، سه‌قلو یا بیشتر) دارید. سن شما کمتر از ۱۷ سال یا بیشتر از ۳۵ سال است. سابقه خانوادگی یا شخصی زایمان زودرس دارید. در دوران بارداری سیگار می‌کشید، الکل مصرف می‌کنید یا از مواد مخدر استفاده می‌کنید. وزن شما قبل از بارداری کم بوده یا در دوران بارداری به اندازه کافی وزن اضافه نکرده‌اید. عوارض زایمان زودرس نوزاد نارس زمان کافی برای رشد کامل را ندارد، به این معنا که برخی از اندام‌ها و سیستم‌های بدن او ممکن است برای زندگی خارج از رحم آماده نباشند. این وضعیت می‌تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود. نوزادان نارس معمولاً قبل از ترک بیمارستان به مراقبت ویژه در بخش NICU نیاز دارند. برخی از شایع‌ترین مشکلات سلامت نوزادان نارس عبارتند از: کم‌خونی: کمبود گلبول‌های قرمز سالم. آپنه نارس: وقفه‌های موقت در تنفس. مشکلات ریوی: شامل سندرم دیسترس تنفسی و دیسپلازی برونکوپولمونری. خونریزی داخل مغزی: خونریزی در مغز. زردی نوزاد: افزایش سطح بیلی‌روبین در خون. انتروکولیت نکروزان: التهاب روده. سپسیس نوزادی: عفونت شدید خون. مجرای شریانی باز: جریان خون غیرطبیعی در قلب. رتینوپاتی نارس: مشکلات رگ‌های خونی در چشم. عوامل مرتبط با زایمان زودرس زایمان زودرس ممکن است به علت‌های مختلفی رخ دهد که شامل موارد زیر است: عفونت یا التهاب: عفونت داخل رحمی یا کوریوآمنیونیت. اتساع بیش از حد رحم: مانند بارداری چندقلویی یا جفت غیرطبیعی. خونریزی‌های رحم: که ممکن است منجر به زایمان زودرس شود. فعالیت‌های زودرس غدد جنین: که به فرآیند زایمان سرعت می‌بخشد. تشخیص دقیق علت زایمان زودرس در بسیاری از موارد دشوار است، زیرا عوامل مختلف می‌توانند به طور هم‌زمان نقش داشته باشند. علائم زایمان زودرس برخی از علائم هشداردهنده زایمان زودرس عبارتند از: چهار یا بیشتر انقباض رحمی در یک ساعت. اتساع دهانه رحم همراه با افاسمان. خونریزی واژینال در سه‌ماهه سوم بارداری. درد شدید در لگن یا کمر. ترشحات آبکی از واژن (نشان‌دهنده پارگی زودرس غشاها). مراقبت‌های پزشکی و پیشگیری معاینات دوران بارداری: پزشک در طول بارداری با انجام معاینات لازم، سلامت مادر و جنین را تحت نظر می‌گیرد. شرکت در تمام معاینات دوران بارداری و انجام به‌موقع آزمایش‌ها بسیار مهم است. پیشگیری: ترک سیگار، الکل و مواد مخدر در دوران بارداری. حفظ وزن مناسب پیش از بارداری و افزایش وزن کافی در دوران بارداری. مشورت با پزشک برای مدیریت عوامل خطر. دسته بندی اصلی علل زایمان زودرس عبارتند از القای زایمان زودرس و زایمان زودرس خود به خود. تعیین علت دقیق زایمان زودرس خود به خودی دشوار است و ممکن است در همان زمان توسط عوامل مختلف ایجاد شود. تحقیقات موجود در مورد دهانه رحم محدود است و بنابراین در تشخیص اینکه چه چیزی طبیعی است یا نیست محدود است. چهار مسیر مختلف شناسایی شده‌اند که می‌توانند منجر به زایمان زودرس شوند و شواهد قابل‌توجهی دارند که شامل فعال شدن زودرس غدد درون ریز جنین، اتساع بیش از حد رحم (جفت شدن جفت)، خونریزی دسیدوال و التهاب یا عفونت داخل رحمی می‌شوند. شناسایی زنانی که در معرض خطر بالای زایمان زودرس هستند، خدمات بهداشتی را قادر می‌سازد تا مراقبت‌های تخصصی را برای این زنان و نوزادانشان ارائه دهند، برای مثال بیمارستانی با بخش مراقبت ویژه نوزاد مانند بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU). در برخی موارد، ممکن است به تعویق انداختن زایمان. سیستم های رتبه بندی خطر به عنوان رویکردی برای شناسایی افراد در معرض خطر پیشنهاد شده است، با این حال، هیچ تحقیق قوی در این زمینه وجود ندارد، بنابراین مشخص نیست که آیا استفاده از سیستم های امتیازدهی خطر برای شناسایی مادران باعث طولانی شدن بارداری و کاهش تعداد زایمان های زودرس می شود یا خیر. یا نه. علائم و نشانه های زایمان زودرس شامل چهار یا بیشتر انقباضات رحمی در یک ساعت است. در مقایسه با زایمان کاذب، زایمان واقعی با اتساع دهانه رحم و افاسمان همراه است. همچنین، خونریزی واژینال در سه ماهه سوم، فشار زیاد در لگن، یا درد شکم یا کمر می‌تواند نشانه‌هایی از تولد زودرس باشد. ترشح آبکی از واژن ممکن است نشان دهنده پارگی زودرس غشاهایی باشد که نوزاد را احاطه کرده است. در حالی که ممکن است پارگی پرده ها با زایمان همراه نباشد، معمولاً زایمان به عنوان عفونت (کوریوآمنیونیت) یک تهدید جدی برای جنین و مادر نشان داده می شود. در برخی موارد، دهانه رحم بدون درد یا انقباضات احساسی زودرس گشاد می شود، به طوری که ممکن است مادر تا اواخر مراحل زایمان علائم هشدار دهنده نداشته باشد. مراقبت‌های پزشکی دوران بارداری: پزشک شما در طول بارداری با انجام معاینات لازم، سلامت شما و کودکتان را تحت نظر می‌گیرد. پس فراموش نکنید که در تمام معاینات دوران بارداری حضور داشته باشید و آزمایش های دوران بارداری را به موقع انجام دهید. نویسنده: داکتر معصومه پارسا

یک دهم مغزهای زنانه در اولین سال بعد از زایمان افسرده خواهند شد. این ده درصد از زن‌ها، بنابر دلایلی مغزهایی دارند که بعد از تغییرات هورمونی فراگیری که به دنبال زایمان پیش می‌آیند، کاملا به حالت تعادل بر نمی‌گردند. تغییرات روان پزشکی بعد از زایمان ‌می‌تواند دامنه‌ای از غم مادر شدن تا روان پریشی داشته باشد، ولی متداول‌ترین آن افسردگی بعد از زایمان است. تصور می‌شود زن‌هایی که دچار این مشکل هستند در نتیجه‌ی تغییرات هورمونی که رخ می‌دهد به لحاظ ژنتیکی آمادگی بیشتری را برای ابتلا به افسردگی دارند و یا به عبارتی بیشتر مستعد آسیب روانی هستند. بر اساس تحقیقاتی دریافت شده است که ممکن است ژن‌هایی وجود داشته باشد که خطر افسردگی را در پاسخ زنان بخصوص در دوره‌ی بعد از زایمان به هورمون‌های جنسی تغییر دهند. چنین ژن‌هایی روی خطر ابتلای زن‌ها به افسردگی عمده تاثیر می‌گذارند ولی در مردها فعال نیستند زیرا مردها فاقد تغییرات هورمونی مربوط هستند. این نتایج نشان می‌دهند تغییراتی که در استروژن و پروژسترون روی می‌دهند در تسریع علائم خلقی در زن‌های مبتلا به افسردگی بعد از زایمان نقش دارند. این ده درصد از زن‌ها بنظر می‌رسد که به دلایل متعددی دچار افسردگی پس از زایمان می‌شوند. مغز (مهارهای) پاسخ‌های فشار روانی خود را در دوره‌ی حاملگی داشته است، این مهارها بعد از زایمان ناگهان دوباره از کار می‌افتند. در نود درصد زن‌ها مغز می‌تواند به یک پاسخ فشار روانی عادی برگردد اما درمورد زن‌هایی که آسیب پذیر هستند مغز قادر به انجام این کار نیست. سرانجام مغز زنی که آسیب پذیر است، پاسخ دهی بیش از حد به فشار روانی می‌دهد که باعث می‌شود هورمون فشار روانی یعنی کورتیزول بیش از حد ترشح شود. واکنش‌های تکانه‌ای شدید در این افراد رخ می‌دهد که او را عصبی می‌کند و باعث می‌شود از کاه کوه بسازد و همه چیز را در قالب مشکلات بزرگنمایی کند. او پر جنب و جوش و نسبت به فرزندش بیش از حد حساس می‌شود، نمی‌تواند بعد از شیردهی به نوزاد دوباره بخوابد و یا با وجود خستگی بسیار نمی‌تواند یک جا آرام بگیرد و تمام شبانه روز را به این صورت با بی‌قراری شدید و مزمن سپری می‌کند. عواملی که می‌توان با توجه به آن افسردگی بعد از زایمان را پیش بینی کرد عبارت اند از: افسردگی قبلی افسردگی در دوران بارداری نبود حمایت عاطفی کافی و مناسب فشار روانی بالا در محیط زن‌هایی که دچار افسردگی پس از زایمان هستند همچنین با هویت خود در مواجهه با نقش مادری دست و پنجه نرم می‌کنند. آن‌ها اینگونه بیان می‌کنند که گویا احساس فردیت خود را از دست داده اند و احساس می‌کنند زیر فشار مسئولیت کودک‌شان قرار گرفته اند. آن‌ها با احساساتی مانند اینکه از سوی همسر خود و دیگر نزدیکان که به قدر کافی حمایتگر هستند طرد شده اند، نگرانی‌های نامعقول درمورد اینکه بچه‌شان خواهد مرد، و نیز مشکلات شیردهی و تغذیه‌ی کودک روبرو هستند. آن‌ها احساس می‌کنند مادری بی‌کفایت هستند. اکثر این مادرها دوست ندارند درمورد احساساتی که دارند حرف بزنند و می‌خواهند خلق خود را به ضعف شخصی نسبت دهند تا به بیمار بودن که این موضوع باعث ایجاد فشار مضاعف بر روی آن‌ها می‌شود. این مادران در مبارزه با تقسیم کار برای مراقبت از کودک به صورت مساوی با همسرشان هستند. پدر یا مادر شدن اغلب همراه با افسردگی و فشار روانی همراه است زیرا آن‌ها زندگی‌ای کاملا جدید را تجربه می‌کنند بنابراین احساس تحت فشار قرار گرفتن با این تجربه کاملا قابل فهم خواهد بود. علاوه بر این، تغییرات هورمونی که در مدت کمتر از یک سال در مادرها روی می‌دهند به طور مکرر تغییرات ظریفی را در واقعیت آن‌ها ایجاد می‌کند. زن‌هایی که نسبت به افسردگی و فشار روانی آسیب پذیر هستند برای اینکه بعد از این تغییرات به حالت عادی برگردند، ممکن است دوران سختی را پشت سر بگذارند، و اگر در برقراری تعادل مجدد مشکل داشته باشند، داشتن فرزندی بداخلاق و بدخواب فقط باعث می‌شود آسیب پذیری‌های آن‌ها نسبت به افسردگی افزایش یابد. در برخی زن‌ها، این احساس فشار روانی ممکن است تا دوازده ماه پس از زایمان طول بکشد تا به اوج خود برسد. علاوه بر این، علائم افسردگی بعد از زایمان اغلب پنهان می‌مانند. زن‌ها خجالت می‌کشند زیرا دیگران از آن‌ها انتظار دارند که به خاطر به دنیا آوردن فرزند بسیار خوشحال باشند. بنابراین، مهم است که پیچیدگی خلق افسرده بعد از زایمان همراه با دست و پنجه نرم کردن با توازن درباره‌ی هورمون‌های مغزی، هویت جدید، شیردهی، خواب، کودک و همسر فهمیده و درک شود. برخی تصور می‌کنند که شیردهی می‌تواند مادر را در قبال افسردگی پس از زایمان ایمن کند، در دوره‌ای که شیر ترشح می‌شود، مادرها نسبت به انواع فشارزاهای روانی پاسخ‌های روانی و رفتاری کمتری از خودشان نشان می‌دهند البته به جز مواردی که تهدید برای نوزادشان باشد. خبر خوب در نهایت این است که برای این مشکلات درمان در دسترس است و اینکه درمان می‌تواند موثر واقع شود. موارد شیمیایی مغز مانند سروتونین که به حمایت و سلامت خلق کمک می‌کنند بعد از زایمان افت می‌کنند و مادران افسرده بعد از زایمان دچار کمبود این مواد می‌شوند. داروها و هورمون‌ها می‌توانند کمک کنند تا مغز به حالت عادی خود برگردد. متخصصان بر این باورند که برای زن‌های مبتلا به علائم افسردگی شدید، داروهای ضد افسردگی همراه با سایر درمان‌ها، مانند روانی درمانی حمایتی نیز تجویز شود. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»

سندروم پیش از قاعدگی یا (PMS)، موردی از تغییرات هورمونی و فیزیکی-روانی در بدن زنان می‌باشد که اکثر‌شان این تغییرات را در مقیاس‌های ضعیف‌تر و یا شدیدتر تجربه می‌کنند، حال اینکه ممکن است عدم آگاهی از این سندروم باعث شود تا علائم و اعراض آن به مسائل دیگری ارتباط داده شود و برای مدیریت و کنترل شان از مسیر و راهکارهای درست عمل صورت نگیرد. سندروم پیش از قاعدگی علاوه بر تاثیرات جسمانی که بر بدن زنان برجای می‌گذارد، به لحاظ روانی نیز به گونه‌ی قابل ملاحظه‌ای آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد که ما در ادامه به شرح و تفصیل کلیه‌ی این مسائل می‌پردازیم. PMS چیست؟  سندروم پیش از قاعدگی(premenstrual syndrome)  به کلیه‌ی علائم جسمانی و روانی گفته می‌شود که اکثر زنان (بالغ بر ۴۸ تا ۵۰ درصد) در فاصله پنچ روز تا دو هفته پیش از شروع قاعدگی، آن‌ها را تجربه می‌کنند. شناخت این علائم برای بسیاری از خانم‌ها مهم به نظر نمی‌آید و همین موضوع ممکن است برای شان مشکلاتی را نیز به بار آورد. همه‌ی علائم دوران (PMS) در زنان به صورت مشابه و یکسان نمی‌باشد بلکه هر یک از آن‌ها می‌توانند آن را به صورت متفاوت و با شدت‌های متفاوت ازهم تجربه کنند که این نشانه‌ها بدون در نظر داشت محیط بیرونی فرد و در هر  موقعیتی می‌توانند خود را نشان دهند. تغییراتی که در این دوره بروز پیدا می‌کنند برای زنان آزار دهنده خواهند بود اما به صورت کل، مشکلی ایجاد نمی‌کنند و به همان صورتی که بوجود آمده اند ازبین خواهند رفت. اما نکتۀ مهم اینجاست که باید با آگاهی از این موضوع به تشدید نشانه‌ها دامن زده نشود زیرا افراد در این دوره بسیار تحریک پذیرتر از روزهای دیگرشان خواهند بود. علائم PMS با توجه به اینکه علائم این دوره برای هر زن متفاوت است اما برخی علائم مشترک نیز وجود دارد که اکثریت زنان  مشترکا تجربه می‌کنند. این علائمی همچون: درد در ناحیه شکم، نفخ، گرفتگی عضلات، نوسانات خلقی و تحریک پذیری از جمله مواردی می‌باشند که در این دوره بیشتر به چشم می‌خورند البته شدت آن‌ها بستگی به شرایط زندگی افراد و حالات درونی‌شان خواهد داشت. البته در زمینه‌ی علائم، نوعی دیگری از PMS وجود دارد که نوع شدید آن می‌باشد و به نام اختصاری (PMDD) از آن یاد می‌شود و حدود (۲ تا ۸ درصد) زنان این دوره را سپری می‌کنند. به این صورت که در (PMDD  ) علائم به صورت بسیار شدیدتری خودشان را نشان می‌دهند؛ به گونه‌ای که شدت این علائم بر نحوه‌ی عملکرد روزانه‌ی زنان تاثیر گذاشته و آن‌ها را دچار اختلال می‌کند. این دوره شامل علائم زیر می‌باشد: افسردگی یا غم شدید افکار خودکشی حملات پانیک اضطراب شدید تحریک پذیری خلقی نوسانات خلقی عدم علاقه به فعالیت‌های روزانه مشکلات خواب مشکلات اشتها گرفتگی عضلات علائم جسمانی دوره PMS: خستگی خواب آلودگی نفخ یا درد شکم سردرد موی چرب یبوست یا اسهال جوش و آکنه تیرگی رنگ پوست پژمردگی صورت علائم عاطفی و رفتاری دوره PMS : تحریک پذیری مشکلات خواب مشکل در حافظه و تمرکز افسردگی احساس غم و اندوه استرس و اضطراب علاقه‌ی کمتر به روابط جنسی تا کنون برای بروز PMS علت و دلیل دقیقی پیدا نشده اما وجود برخی پیش زمینه‌ها در سبک زندگی می‌تواند خانم‌ها را مستعد ابتلا به PMS کند؛ عواملی همچون: استعمال دخانیات عدم تحرک کافی عدم استراحت کافی خواب ناکافی سابقه افسردگی ضربه عاطفی آسیب فیزیکی خشونت‌های محیطی و خانوادگی رژیم غذایی ناسالم تغییرات هورمونی چگونه از PMS جلوگیری کنیم؟ برای جلوگیری از بروز این دوره هیچ راهکار صد در صدی وجود ندارد اما می‌توانیم با رعایت برخی نکات چه به لحاظ جسمانی و چه به لحاظ روانی و عاطفی، این دوره را بهتر مدیریت کنیم، رعایت نکاتی همچون: انجام فعالیت‌های ورزشی انجام فعالیت‌های ذهنی و تمرکز رعایت رژیم غذایی سالم کاهش مصرف کافئین در دوره حفظ تعادل وزن بدن و درمان‌های دارویی و خانگی PMS را چگونه می‌توان تشخیص داد؟ تا کنون تشخیص مشخصی برای این موضوع وجود ندارد اما گمان می‌رود که تغییرات هورمونی که در بدن رخ می‌دهد باعث بروز این علائم شوند، ولی برای تشخیص اینکه آیا PMS دارید و یا خیر، می‌توانید از یک دفترچه یادداشت و یا اپ‌های ثبت دوران قاعدگی برای یادداشت حالات و شروع و پایان علائم‌تان استفاده کنید تا با استفاده از آن متوجه شوید آیا وارد این دوره شده اید و یا خیر. در صورتی که این علائم در شما با شروع قاعدگی برطرف نشوند و بیشتر ادامه پیدا کنند در این حالت شما نیاز به پیگیری بیشتری خواهید داشت و بهتر است از راهنمایی‌های یک فرد متخصص استفاده کنید. آیا PMS با افزایش سن تغییر می‌کند؟ علائم سندروم پیش از قاعدگی می‌تواند با نزدیک شدن به سال‌های یائسگی یا پساقاعدگی شدیدتر شوند، بالخصوص در مورد کسانی که به تغییرات هورمونی حساس هستند و واکنش بیشتری نشان می‌دهند؛ با توجه به این که با نزدیک شدن به یائسگی نوسانات هورمونی در بدن زنان بسیار زیاد می‌باشد، پس تغییرات خلقی و رفتاری بیشتری را در آن‌ها شاهد خواهیم بود که در صورت وقوع یائسگی، کلیه‌ی علائم ازبین خواهند رفت. سخن پایانی با دانستن همه‌ی جوانب مربوط به PMS می‌توانیم با ایجاد و استفاده از راهکارهای بهتر و جلوگیری از محرکات محیطی، شرایط را برای گذر آسان‌تر از این دوره مهیا کنیم. کسانی که با تغییرات درونی‌شان در این دوران درگیر هستند نیاز به حمایت‌های روانی و عاطفی بیشتری از سوی اطرافیان دارند. پس بهتر است با افزایش اطلاعات‌مان در این مورد و سایر موارد، محیط اطراف‌مان را تبدیل به جای امن‌تری برای زنان سازیم. نویسنده: مرضیه بهروزی «روانشناس بالینی»