بخش زنان سازمان ملل متحد برای افغانستان اعلام کرده است که زنان و دختران در افغانستان خواستار برخورداری از حقوق اولیه، برابری و کرامت انسانی هستند. این نهاد با باز نشرکردن گزارشی تحت عنوان «زنان توقف ناپذیر، جنبش زنان افغان» که از سوی این نهاد تهیه شده بود، نوشته است که زنان افغانستان همان حقوقی را می‌خواهند که همه‌ی زنان در سراسر جهان می‌خواهند. در گزارش آمده است که زنان و دختران در افغانستان، خواستار برخورداری از حقوق اولیه‌ی شان هستند. گزارش به نقل از زنان افغانستان نوشته است: «ما نمی‌خواهیم قلعه‌ای در آسمان ساخته شود. ما حقوق اولیه خود را می‌خواهیم.» بخش زنان سازمان ملل متحد برای افغانستان نیز نوشته: «آن‌چه زنان افغانستانی می‌خواهند، همان چیزی‌ست که همه‌ی زنان می‌خواهند؛ زندگی به انتخاب خود، با برابری و کرامت داشته باشند.» این نهاد سازمان ملل متحد می‌گوید که هرچند حکومت فعلی در تلاش حذف زنان افغانستان از جامعه، فضای عمومی، آموزشی و بخش‌های تصمیم‌گیری هستند؛ اما زنان این محدودیت‌ها را نمی‌پذیرند و از تلاش‌هایشان دست بر نمی‌دارند. بخش زنان سازمان ملل متحد، پیش از این افغانستان را یکی از خطرنا‌ک‌ترین کشورهای برای زنان و دختران توصیف کرده بود. این در حالی است که حکومت فعلی در نزدیک به سه سال گذشته، با صدور بیش از ۵۰ فرمان زنان و دختران را از تمام حقوق‌شان محروم کرده و آنان را از زندگی عمومی نیز حذف کرده است.

اصیلا وردک، دیپلمات پیشین و یکی از اشترک‌کنند‌گان نشست ناروی می‌گوید که محور اصلی بحث این نشست درباره آموزش دختران، مهاجران، کمک‌های بشری، کار و تقویت اقتصادی زنان بوده است. خانم وردک امروز (پنج‌شنبه، ۲۷ ثور) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که در نشست اخیر اسلو از هر قشر، قومیت و حتی نمایند‌گان حکومت سرپرست نیز شرکت کرده بودند. با این وجود شماری از فعالان حقوق زن در واکنش به دعوت از نمایند‌گان حکومت فعلی به اسلو و گفتگو با آنان، در مقابل وزارت خارجه ناروی تجمع اعتراضی برگزار کرده بودند. آنان گفته‌اند که کشورهای جهان نباید با حکومت فعلی افغانستان گفتگو کند و آن را  به رسمیت بشناسد. اصیلا وردک اما در پاسخ به این انتقادها نوشته است که «زنان اهل معامله و خیانت نیستند؛ حکومت فعلی دشمن مشترک تمام زنان است. قبل از واردنمودن هر گونه تهمت لطفاً معلومات‌تان را مکمل کنید.» باید گفت که ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور افغانستان، نیز یکی از اشتراک‌کنندگان این نشست بود. پیش از این، انجمن تحقیقات حقوق بشر گفته بود که ریچارد بنت در این نشست درباره حقوق زنان و دختران در افغانستان، فرآیندهای پاسخ‌گویی در مورد نقض حقوق بشر و تأثیرات محیطی جنگ بر کودکان و نسل‌های آینده گفتگو کرده است.

هیدر بار، معاون بخش زنان دیدبان حقوق بشر می‌گوید که حکومت سرپرست هیچ نوع علاقه‌ و تعهدی نسبت به حقوق بشر به‌ویژه حقوق زنان و دختران افغانستان ندارد. خانم بار در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که حکومت فعلی در گذشت نیز هیچ تعهدی نسبت به دموکراسی نداشته بود. وی تاکید کرد: «آن‌چه که باید روشن بسازم، این‌ست که متأسفانه حکومت فعلی هرگز تعهدی نسبت به زنان افغانستان، مردم، دموکراسی، حقوق بشر و مسائل مربوط به آنها نداشته. حالا هم ندارد.» حکومت فعلی با تسلط دوباره بر افغانستان، بیش‌از ۵۰ فرمان محدود‌کننده علیه زنان و دختران صادر کرده و اکنون در افغانستان زنان از حقوق اولیه خود از جمله حق آموزش، کار، سفر و تفریح و مشارکت‌های سیاسی محروم هستند. حکومت سرپرست به دلیل وضع محدودیت‌ها علیه زنان، از سوی کشورهای جهان به نقض حقوق بشر متهم است. اما حکومت فعلی همواره این ادعاها را رد کرده و گفته است که آنان حقوق زنان را مطابق به شریعت اسلامی تامین کرده است. باید گفت که حکومت در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که بربنیاد گزارش‌ها سیلاب در شمال‌شرق افغانستان دست‌کم جان ۲۴۰ تن را گرفته که در این میان ۵۱ کودک نیز شامل هستند. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل با نشر اعلامیه‌‌ای گفته است که بیشتر تلفات از ولایت بغلان گزارش شده است. براساس اعلامیه‌ی یونیسف، این آمار ابتدایی است و ممکن است افزایش یابد. یونیسف تاکید کرد که براثر بارندگی شدید و سیلاب حدود سه هزار خانه در بغلان ویران، مواشی تلف، مکاتب تعطیل و زمین‌های زراعتی و مراکز صحی تخریب شده است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل گفت که ولایت‌های بدخشان و تخار نیز تحت تأثیر سیل قرار گرفته و گزارش شده است که ۳۰۰ خانه در این دو ولایت آسیب دیده است. یونیسف افزود که ۴۵۰ بسته‌ی فامیلی، ۵۰۰ بسته‌ی بهداشتی، ۴۷۶ پتو برای بزرگسالان و نوزادان و ۱۰۰ بسته لباس تا اکنون برای سیل‌زدگان کمک کرده است. همچنین داکتر تاج‌الدین اویواله، نماینده یونیسف در افغانستان گفته است: «اجازه دهید از صمیم قلب به خانواده‌هایی که در غم از دست دادن عزیزان عزادار هستند ابراز همدردی کنم. یونیسف و شریکان ما در صحنه هستند و تمام تلاش خود را برای کمک‌رسانی سریع به خانواده‌ها و جوامع آسیب‌دیده انجام می‌دهند.» یونیسف اضافه کرده است که افغانستان در میان ۱۰ کشور آسیب‌پذیر در برابر تغییرات اقلیمی قرار دارد و با تغییر آب و هوایی شدید، به‌ویژه خشکسالی، سیل و توفان‌ها تلفات جانی و خسارات قابل توجهی به زیرساخت‌ها وارد می‌شود. وقوع سیلاب در چندین ولایت کشور تلفات جانی و خسارات هنگفت مالی بر باشند‌گان این ولایت‌ها وارد کرده است. این در حالی است که وزارت مهاجران حکومت سرپرست اعلام کرده است که شمار جان باختگان سیلاب تنها در ولایت بغلان به ۳۱۵ نفر رسیده و هزار و ۶۳۰ نفر نیز زخمی شده‌اند.

شماری از زنان معترض و اعضای جنبش مقتدر زنان افغانستان و جنبش آزادگان در تبعید می‌گویند که زنان افغانستان به طور کامل از حقوق بشری، حقوق اساسی و شهروندی خود محروم هستند. اعضای این جنبش‌ها در یک حرکت اعتراضی در شهر اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان گفتند که زنان و دختران افغانستان به ‌‌دلیل جنسیت‌شان از فضای سیاسی و اجتماعی حذف شده و با ستم و «آپارتاید جنسیتی» روبرو هستند. در قطعنامه‌‌ای این دو جنبش اعتراضی آمده است که با وجود اینکه زنان افغانستان به‌طور پراکنده از جاده‌های کابل تا شهرهای دیگر جهان فریاد می‌کشند؛ اما جامعه‌ی جهانی در مقابل اعتراضات آنان بی‌صداست. در ادامه آمده است که خاموشی جامعه‌ی جهانی نسبت به مبارزات زنان و دختران، زنان افغانستان را از اعتراضات منصرف نمی‌کند؛ بلکه آن‌ها را به ادامه‌ی مبارزه و اعتراضات‌شان از طریق کارزارها و فعالیت‌های جهانی بیشتر تشویق می‌کند. آنان در این قطعنامه آپارتاید جنسیتی در افغانستان را به شدت وحشتناک توصیف کردند. زنان معترض می‌گویند که زنان افغانستان از مبارزات خود در برابر آپارتاید جنسیتی و تقاضای شناخته شدن و جرم انگاری این ستم دست نمی‌کشند. قابل ذکر است که حمایت از کارزار جهانی مبارزه علیه آپارتاید جنسیتی به رهبری زنان افغانستان همچنان ادامه دارد و گروه‌های زنان معترض و فعالان حقوق بشر از این کارزار پشتیبانی می‌کنند.

حنان حسن بلخی، رییس بخش شرق مدیترانه‌ی سازمان جهانی صحت در دیدار با مقام‌های حکومت سرپرست، بر حقوق آموزش زنان و دختران در این کشور تاکید کرده است. خانم بلخی در جریان هفته‌ی گذشته به کابل سفر کرده و با شماری از مقام‌های حکومت فعلی از جمله، عبدالسلام حنفی، معاون اداری رییس‌الوزرا و قلندر عباد، وزیر صحت عامه‌ی حکومت فعلی دیدار داشته است. وی با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که وی در کنار مسایل دیگر در مورد آموزش دختران نیز با مقام‌های حکومت فعلی گفتگو کرده است. او آموزش زنان و دختران را نیاز حیاتی عنوان کرده و بر حق آموزش آنان تاکید کرده است. به گفته‌ی این مقام سازمان جهانی صحت، آموزش زنان به‌طور قابل توجهی بر سلامت و رفاه عمومی مردم تاثیر می‌گذارد. خانم بلخی در این سفرش بر تضمین دسترسی عادلانه به مراقبت‌های بهداشتی نیز تاکید کرده است. حنان بلخی تاکید کرد که سازمان جهانی بهداشت با جامعه‌ی مدنی افغانستان در برنامه‌های بشردوستانه همکاری خواهد کرد. او افزود: «من به عنوان مدیر منطقه‌ای، متعهد به حمایت بیش‌تر برای پیش‌برد صحت افغانستان هستم.» باید گفت که حکومت سرپرست، پس از تسلط بر افغانستان، در نخستین اقدام شان آموزش زنان و دختران بالاتر از صنف ششم را ممنوع کرد. این حکومت در ادامه، دانشگاه‌های خصوصی و دولتی را نیز به‌روی دختران مسدود کرد. حکومت فعلی باوجود خواست‌های مکرر سازمان‌های مختلف بین‌الملل، جامعه‌ی جهانی و مردم افغانستان؛ فرمان‌های محدود کننده بر زنان و دختران را لغو نکرده‌اند.

کرن دیکر، کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان در قطر گفته است که واشنگتن هرگز از دفاع از حقوق زنان و دختران دست بر نمی‌دارد. خانم دیکر با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که با تام ویست، نماینده ویژه آمریکا و رینا امیری، نماینده‌ ویژه این کشور در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان دیدار کرده است. او افزود: «ما هرگز از دفاع از حقوق شما (زنان و دختران افغانستان) دست بر نمی‌داریم.» وی می‌گوید که آنان در مورد کار زنان و دختران افغانستان در این دیدار گفتگو کرده‌اند. در حالی خانم دکر از حقوق زنان و دختران دفاع می‌کند که حکومت فعلی نزدیک به سه سال گذشته، محدودیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان به مکتب و دانشگاه نمی‌توانند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.