نویسنده: مهدی مظفری جهان در حال گذار دائمی است و آموزش نیز از این قاعده مستثنی نیست. در طول تاریخ، نوآوری‌های فناورانه، شیوه یادگیری و انتقال دانش را متحول کرده است. از اختراع چاپ گرفته تا ظهور اینترنت، هر پیشرفتی با نگرانی‌هایی همراه بوده، اما در عین حال افق‌های جدیدی را نیز گشوده است. امروزه، فناوری دیجیتال به عنوان ابزاری قدرتمند، پتانسیل دگرگونی عمیق در نظام‌های آموزشی را دارا است. همانطور که صنعت چاپ در ششصد سال پیش انقلابی در نحوه انتقال دانش ایجاد کرد، فناوری دیجیتال نیز در حال دگرگونی بنیادی در چشم‌انداز آموزشی است. ابزارهای دیجیتال مانند کمپیوترها، تبلت‌ها، اینترنت و نرم‌افزارهای آموزشی، فرصت‌های بی‌نظیری را برای ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری فراهم می‌کنند.   فرصت‌های فناوری دیجیتال در آموزش دسترسی آسان به آموزش: فناوری دیجیتال پتانسیل دگرگونی چشمگیر چشم‌انداز آموزشی را دارد و فرصت‌های بی‌سابقه‌ای را برای دسترسی به آموزش باکیفیت برای همه، صرف نظر از پیشینه یا شرایط آن‌ها فراهم می‌کند. این امر به ویژه برای دانش‌آموزانی که در مناطق محروم یا کم‌برخوردار زندگی می‌کنند، یا کسانی که با چالش‌های یادگیری روبرو هستند، حائز اهمیت است. در ادامه به چند نمونه از چگونگی کمک فناوری دیجیتال به رفع موانع موجود در برابر آموزش عادلانه و فراگیر می‌پردازیم: آموزش از راه دور: دانش‌آموزان در مناطق روستایی یا دورافتاده که به مدارس سنتی دسترسی ندارند، می‌توانند از طریق دوره‌های آنلاین و پلتفرم‌های یادگیری مجازی به آموزش باکیفیت دسترسی پیدا کنند. این امر به آن‌ها امکان می‌دهد تا در سطح جهانی با همسالان خود رقابت کنند و مهارت‌های لازم برای موفقیت در دنیای امروز را کسب کنند. فناوری‌های کمکی: دانش‌آموزان دارای معلولیت می‌توانند از فناوری‌های کمکی مانند نرم‌افزارهای خواندن صفحه نمایش، ابزارهای نوشتاری صوتی و دستگاه‌های کم شنوایی برای غلبه بر چالش‌های یادگیری خود و مشارکت کامل در کلاس درس استفاده کنند. این فناوری‌ها به آن‌ها کمک می‌کند تا به استقلال بیشتری دست پیدا کنند و پتانسیل کامل خود را به عنوان دانش‌آموز و انسان شکوفا کنند. منابع چندزبانه: زبان‌آموزان می‌توانند از ابزارهای ترجمه و منابع چندزبانه برای یادگیری به زبان مادری خود استفاده کنند. این امر به ویژه برای دانش‌آموزانی که از اقلیت‌های زبانی یا مهاجران هستند، مهم است؛ زیرا به آن‌ها کمک می‌کند تا هویت فرهنگی خود را حفظ کرده و در عین حال مهارت‌های زبانی لازم را برای موفقیت در جامعه بزرگ‌تر به دست آورند. با ادامه نوآوری و توسعه در عرصه تکنولوژِی، پتانسیل آن‌ها برای ارتقای عدالت آموزشی و توانمندسازی همه دانش‌آموزان برای رسیدن به پتانسیل کامل خود، بیش از پیش آشکار می‌شود. [caption id="attachment_13481" align="aligncenter" width="652"] عکس: شبکه‌های اجتماعی[/caption] شخصی‌سازی یادگیری: همچنین فناوری دیجیتال قدرت این را دارد که تجربیات یادگیری را برای هر دانش‌آموز شخصی‌سازی کند. این امر با ارائه محتوای آموزشی متناسب با نیازها، علایق و سبک یادگیری هر دانش‌آموز امکان‌پذیر می‌شود. با استفاده از داده‌ها و تجزیه و تحلیل‌های آموزشی، می‌توان برنامه‌های درسی را متناسب با نیازها و علایق فردی هر دانش‌آموز طراحی کرد. این امر به افزایش انگیزه و مشارکت دانش‌آموزان و در نهایت منجر به نتایج یادگیری بهتر می‌شود. علاوه بر این، شخصی‌سازی یا بومی‌سازی آموزش و یادگیری به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کرده و در زمینه‌های مورد نیاز خود پیشرفت کنند. این امر همچنین می‌تواند به آن‌ها در توسعه مهارت‌های تفکر انتقادی و حل مسئله کمک کند و آن‌ها را برای موفقیت در تحصیلات و حرفه خود آماده کند. تعامل و مشارکت: از دیگر مزیت‌های تکنولوژی دیجیتال در عرصه آموزش این است که این‌ها تعامل و مشارکت دانش‌آموزان را در فرآیند یادگیری افزایش می‌دهد. این امر با استفاده از ابزارها و پلتفرم‌های مختلفی مانند بازی‌های آموزشی، شبیه‌سازی‌ها و شبکه‌های اجتماعی امکان‌پذیر می‌شود. فناوری دیجیتال ابزارهای قدرتمند و انعطاف‌پذیری را برای ترویج همکاری و اشتراک‌گذاری بین دانش‌آموزان ارائه می‌دهد. دانش‌آموزان می‌توانند از طریق ابزارهای آنلاین با یکدیگر کار کنند، پروژه‌ها را به اشتراک بگذارند و ایده‌ها را تبادل نظر کنند. شبکه‌های اجتماعی یادگیری، پلتفرم‌های یادگیری مشارکتی و ابزارهای همکاری آنلاین، همگی فرصت‌هایی را برای دانش‌آموزان فراهم می‌کنند تا با همسالان خود در سراسر جهان ارتباط برقرار کرده و در مورد موضوعات مختلف بحث کنند. این امر به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا از یکدیگر یاد بگیرند، دیدگاه‌های مختلف را در نظر بگیرند و مهارت‌های ارتباطی خود را توسعه دهند. استفاده از فناوری دیجیتال در آموزش، مزایای متعددی را برای افزایش تعامل و مشارکت دانش‌آموزان به ارمغان می‌آورد. با ایجاد تجربیات یادگیری جذاب، شخصی‌سازی یادگیری و ترویج همکاری، فناوری دیجیتال می‌تواند به معلمان کمک کند تا محیط‌های یادگیری مؤثرتر و جذاب‌تری را برای همه دانش‌آموزان ایجاد کنند. ارزیابی و بازخورد فناوری دیجیتال تحولات چشمگیری در شیوه ارزیابی و ارائه بازخورد به دانش‌آموزان ایجاد کرده است. در گذشته، معلمان عمدتاً از روش‌های سنتی مانند آزمون‌های کتبی، تکالیف و مشاهدات برای سنجش دانش و مهارت‌های دانش‌آموزان استفاده می‌کردند. این روش‌ها  معمولاً زمان‌بر بودند و  تصویری جامع از پیشرفت فردی هر دانش‌آموز ارائه نمی‌کردند. اما با ظهور و پیشرفت تکنولوژی، ابزارها و روش‌های جدیدی برای ارزیابی پدید آمده‌اند که به معلمان کمک می‌کنند تا به طور دقیق‌تر و کارآمدتر دانش‌آموزان را ارزیابی کنند. به عنوان مثال، نرم‌افزارهای ارزشیابی آنلاین به معلمان امکان می‌دهد تا به سرعت و به آسانی آزمون‌ها و تکالیف را طراحی و نمره‌گذاری کنند. این نرم‌افزارها همچنین می‌توانند داده‌های ارزشمندی در مورد نقاط قوت و ضعف هر دانش‌آموز ارائه دهند که به معلمان کمک می‌کند تا برنامه‌های آموزشی خود را به طور موثرتری شخصی‌سازی کنند. علاوه بر این، ابزارهای بازخورد دیجیتال به معلمان امکان می‌دهد تا بازخورد فوری و دقیقی به دانش‌آموزان ارائه دهند. به عنوان مثال، دانش‌آموزان می‌توانند از طریق سیستم‌های مدیریت یادگیری (LMS) تکالیف خود را به صورت آنلاین ارسال کنند و معلمان می‌توانند مستقیماً روی کار آن‌ها نظرات و پیشنهادات خود را بنویسند. این امر به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا سریعاً از اشتباهات خود آگاه شوند و آن‌ها را اصلاح کنند. در مجموع، فناوری دیجیتال به معلمان کمک می‌کند تا فرآیند ارزیابی و بازخورد را به طور قابل توجهی ارتقا دهند. با استفاده از ابزارهای دیجیتال، معلمان می‌توانند تصویری جامع‌تر از پیشرفت فردی هر دانش‌آموز بدست آورند و بازخورد فوری و دقیقی به آن‌ها ارائه دهند که به نوبه خود منجر به بهبود یادگیری دانش‌آموزان می‌شود. علاوه بر این فرصت‌ها، فناوری دیجیتال همچنین می‌تواند برای بهبود مدیریت آموزشی، ارزیابی دانش‌آموز و ارائه منابع توسعه حرفه‌ای برای معلمان مورد استفاده قرار گیرد. با ادامه پیشرفت فناوری، احتمالاً شاهد نوآوری‌های جدید و هیجان‌انگیزی خواهیم بود که آموزش را برای همه دانش‌آموزان جهان متحول خواهد کرد.

نویسنده: مهدی مظفری افغانستان دارای تاریخچه طولانی هنجارها و آداب و رسوم مردسالارانه و پدرسالارانه است که چالش‌های مهمی را برای پیشبرد حقوق زنان و به رسمیت شناختن کمک‌های‌شان به جامعه ایجاد کرده است. علی‌رغم پیشرفت‌های صورت گرفته در دهه‌های اخیر، موانع اجتماعی متعدد همچنان مانع تلاش‌ها برای تکریم زنان در افغانستان می‌شود. در شماره‌های پیشین این مقاله موانع فرهنگی تکریم زنان در افغانستان را نام گرفتیم. اگر چه تمام آن موانع فرهنگی در جامعه افغانستان ریشه دوانده است و به‌نوعی موانع اجتماعی افغانستان نیز گفته می‌شود. امّا ما در این شماره چند چالش بزرگ دیگری را پی می‌گیریم که در اجتماع افغانستان دیده می‌شود. چالش‌های اجتماعی تکریم زنان در افغانستان ۱. ترس از واکنش و انگ اجتماعی: اکثر زنان افغان به‌مانند مردان ظهور اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ندارند و عدّه‌ا‌ی از آنان حتی کوچکترین تلاش و تقلا در راستای احقاق حقوق‌شان نمی‌کنند. با این وجود، زنانی هستند که حاضر اند تمام قدرت و توان خود را در راه ایجاد جامعه عادلانه صرف کنند. امّا بسیاری از این زنان که هنجارهای سنتی جنسیتی را به چالش می‌کشند یا خواهان برابری و احترام بیشتر برای زنان در جامعه هستند که اغلب با طیف وسیعی از واکنش‌های منفی و انگ‌زنی از سوی بخش‌های محافظه‌کار جامعه روبرو می‌شوند. این واکنش‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند: آزار و اذیت کلامی: زنان فعال فرهنگی ممکن است مورد توهین، تمسخر، و تهدید کلامی قرار بگیرند، به ویژه در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی. این آزار و اذیت می‌تواند شامل اهانت‌های جنسی، تهمت، و تلاش برای بی‌اعتبار کردن دستاوردها و نظرات آن‌ها باشد. ارعاب: زنان ممکن است با ارعاب و تهدید به خشونت فیزیکی برای ساکت کردن و منصرف کردن آن‌ها از بیان نظرات و پیگیری اهداف‌شان روبرو شوند. این ارعاب می‌تواند شامل تعقیب و گریز، آزار و اذیت مجازی، و تهدید به آسیب رساندن به خودشان یا عزیزان‌شان باشد. خشونت فیزیکی: در موارد شدید، زنانی که از هنجارهای سنتی تبعیت نمی‌کنند یا خواهان برابری هستند، ممکن است قربانی خشونت فیزیکی شوند. این خشونت می‌تواند شامل حمله فیزیکی، آزار جنسی، و حتی قتل باشد. طرد اجتماعی: زنانی که مصرّ رسیدن به آرمان بلند فرهنگی خود هستند و به هیچ وجه حاضر نیستند از فعالیت‌های مؤثر فرهنگی خود دست بکشند، ممکن است از سوی خانواده، دوستان و جامعه خود طرد شوند، زیرا انتخاب‌های آن‌ها با هنجارهای سنتی جامعه افغانستان مطابقت ندارد. این طرد اجتماعی می‌تواند منجر به احساس تنهایی، انزوا و افسردگی شود. تمام این واکنش‌های منفی و انگ‌زنی می‌توانند تأثیر مخربی بر زندگی زنان داشته باشند. ترس از آزار و اذیت، ارعاب و خشونت می‌تواند زنان را از بیان آزادانه نظرات خود، دنبال کردن علایق خود، فعالیت‌های خوب فرهنگی و مشارکت کامل در جامعه باز دارد. این امر همچنین می‌تواند به اضطراب، افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان منجر شود و این افراد را به‌سوی نابودی سوق دهد. بنابر این، واکنش منفی و مخرّب اجتماع به تعبیر دیگر انگ اجتماعی که متوجه زنان فعال فرهنگی-اجتماعی هستند، نه تنها فعالیت‌های حقوقی آنان را متوقف می‌کند، بلکه احتمال آن است زندگی آنان را به نابودی بکشاند. مهم است به یاد داشته باشیم که این واکنش‌ها نماینده کل جامعه افغانستان نیست. افراد و گروه‌های زیادی وجود دارند که از زنانی که به دنبال برابری و احترام هستند حمایت می‌کنند. با وجود چالش‌ها، زنان همچنان به مبارزه برای حقوق خود و ایجاد جامعه‌ای عادلانه‌تر و برابرتر ادامه می‌دهند. مبارزه با ترس از واکنش و انگ به تلاش‌های مداوم برای افزایش آگاهی، آموزش و ترویج برابری و احترام برای همه افراد، صرف نظر از جنسیت آن‌ها، نیاز دارد. با ایجاد فضایی امن و حمایتی برای زنان که از هنجارهای سنتی تبعیت نمی‌کنند یا خواهان برابری هستند، می‌توانیم به آن‌ها کمک کنیم تا صدای خود را به گوش برسانند و به پتانسیل کامل خود در جامعه دست یابند. ۲. نبود الگوی مناسب یکی از چالش‌های اساسی زنان افغانستان در مسیر توانمندسازی و پیشرفت، سپس تحقق کرامت ایشان در جامعه افغانستان، فقدان الگوهای مناسب و تاثیرگذار است. کمبود زنانی که بتوانند در عرصه‌های مختلف به عنوان الگوی شایسته و الهام‌بخش برای نسل‌های جوان عمل کنند، مانعی بر سر راه باور به توانایی‌ها و دستاوردهای زنان افغان ایجاد می‌کند. در جامعه‌ای که زنان حضور پررنگی در عرصه‌های عمومی ندارند و یا دستاوردهای‌شان به درستی بازتاب داده نمی‌شود، این تصور غلط القا می‌شود که مشارکت و تلاش زنان ارزشمند یا قابل توجه نیست. این امر نه تنها انگیزه و امید زنان جوان را برای تلاش و پیشرفت کاهش می‌دهد، بلکه مسیر رسیدن به جامعه‌ای که در آن کرامت و ارزش زنان به طور کامل مورد احترام قرار گیرد را نیز دشوارتر می‌کند. راهکارهای ذیل برای مقابله با این چالش پیشنهاد می‌شود: شناسایی و برجسته‌سازی زنان موفق: اینطور نیست که زن موفق و شایسته‌ای که بتواند الگوی دیگر زنان افغان باشد، وجود نداشته باشد. بدون شک، در افغانستان زنانی هستند که در زمینه‌های مختلف مانند علم، ورزش، هنر،  کارآفرینی و فعالیت‌های اجتماعی موفقیت‌های چشمگیری کسب کرده‌اند.  شناسایی و معرفی و بولدسازی این زنان به عنوان زنان موفق و الگو می‌تواند از سویی باعث ایجاد انگیزه و امید در زنان جوان و از سوی دیگر تحقق کرامت زنان در جامعه افغانستان شود. حمایت از حضور زنان در رسانه‌ها: ارائه تصویری مثبت و واقعی از زنان در رسانه‌ها و انعکاس دستاورها و موفقیت‌های آنان می‌تواند به تغییر نگرش‌ها و ایجاد باور به توانایی‌های زنان کمک کند. ایجاد برنامه‌های آموزشی و حمایتی: ارائه برنامه‌های آموزشی و حمایتی برای زنان تا مهارت‌ها و توانایی‌های خود را ارتقا دهند و در مسیر موفقیت گام بردارند، می‌تواند به توانمندسازی آنان و ایجاد جامعه‌ای عادلانه‌تر کمک کند.