روز جهانی زن، یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان به این مناسبت از حکومت سرپرست خواسته است که محدودیت‌هایی را که زنان و دختران را از حقوق اساسی و بنیادی‌شان محروم کرده، بردارند. یوناما امروز (شنبه، ۱۸ حوت) به مناسبت هشت مارچ، روز جهانی زن با نشر اعلامیه‌ای گفته است که زنان و دختران افغانستان به‌گونه‌ی سیستماتیک از حقوق شان در زمنیه‌های تعلیم، کار و زندگی اجتماعی محروم هستند. این سازمان تاکید کرده است که این محدودیت‌ها نه تنها نقض حقوق بشر است، بلکه موانعی بر سر راه پیشرفت افغانستان، عمیق‌تر کردن فقر و انزوا برای میلیون‌ها نفر است. در بخشی از اعلامیه آمده است که سازمان ملل متحد از کشورهای عضو می‌خواهد که همبستگی را با تقویت صدای زنان افغانستان، حمایت از رهبری آنها و سرمایه‌گذاری در انعطاف‌پذیری و آینده آنها به عمل تبدیل کنند. همچنین اعلامیه به نقل از رزا اوتنبایوا، نماینده‌ی ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان نوشته است که این سازمان در همبستگی کامل با زنان و دختران افغانستان می‌ایستد و در محکومیت محو دوامدار زنان از زندگی اجتماعی متحد باقی می‌ماند. خانم اوتنبایوا تاکید کرده است: «آنچه در توان ما است برای سرمایه‌گذاری روی استقامت و رهبری زنان و دختران افغانستان، که کلیدی برای افغانستان شکوفا و همه شمول اند، ادامه خواهیم داد.» وی افزوده است که زنان و دختران افغانستان با وجود چالش‌های فوق‌العاده، به رهبری، آبادی و پشتیبانی از محلات شان ادامه می‌دهند و جا دادن این زنان در محراق تلاش‌ها برای راه‌حل چالش‌های کنونی و در حال ظهور امر ضروری است. سازمان ملل گفته است که زنان افغانستان خواسته‌های خود را به‌گونه‌ی واضح به جامعه‌ی بین‌المللی ابراز داشته‌اند و این خواسته‌ها دربرگیرنده‌ی دادخواهی برای اعاده‌ی حقوق و آزادی‌های‌شان است. همچنین آلیسون دیودیان، رییس بخش زنان ملل متحد در افغانستان اظهار داشته است: «واکنش ما در برابر محو زنان از زندگی اجتماعی آزمونی برای تعهد ما در قبال زنان و دختران در سراسر جهان است. باید در کنار زنان افغان بایستیم چون زندگی مان به آن بستگی دارد.» این در حالی است که حکومت سرپرست پس از حاکمیت خود بر افغانستان، محدودیت‌های شدیدی بر زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر زنان و دختران افغانستان از آموزش، کار و گشت‌وگذار آزاد محروم هستند. در این سه سال و نیم علی‌رغم درخواست‌های جهانی برای احترام به حقوق زنان افغانستان، حکومت فعلی محدودیت‌های‌شان را تشدید کرده است.

فیلم سینمایی تابو‌شکنان که بر اساس داستان زندگی واقعی و الهام‌بخش اعضای تیم رباتیک دختران افغانستان ساخته شده، در سینماهای آمریکا به نمایش گذاشته شده است. این فیلم به کارگردانی بیل گاتنتاگ، برنده‌ اسکار، روایت‌گر از زندگی گروهی از دختران اهل افغانستان که در مسابقات رباتیک موفقیت چشمگیری به دست آوردند و همچنان با آینده تاریک روبرو هستند. داستان الهام‌بخش تیم رباتیک دختران افغانستان، روایت واقعی از تلاش، ایستادگی و امید دختران است. این فیلم زمانی به نمایش درآمده است که از حاکمیت حکومت سرپرست بر افغانستان سه و نیم سال می‌گذرد. در این مدت، زنان و دختران در افغانستان با محدودیت‌های شدیدی مواجه شدند. این فیلم زندگی چهار عضو تیم رباتیک را به تصویر می‌کشد، دخترانی که با عشق به علم و فناوری، مرزهای محدودیت را شکستند، اما با فروپاشی حکومت افغانستان، سرنوشت شان دگرگون شد و مانند میلیون‌ها هم‌وطن خود آواره شدند. قابل ذکر است که بسیاری از اعضای این تیم اکنون در دانشگاه‌های آمریکا به تحصیل ادامه می‌دهند، اما هزاران دختر دیگر در افغانستان، ۱۲۶۶ روز است که از رفتن به مکتب محروم شده‌اند. همچنین رویا محبوب، بنیان‌گذار این تیم می‌گوید که این فیلم سفری را روایت می‌کند که در آن دختران برای دسترسی به آموزش، فناوری، هنر و خلاقیت مبارزه کردند. در حالی این فیلم نشر می‌شود که حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

شماری از زنان معترض به مناسبت هشتم مارچ، روز جهانی همبسته‌گی زنان می‌گویند که زنان افغانستان، به‌ویژه فعالان حقوق بشر، خبرنگاران و زنان معترض با یکی از شدیدترین بحران‌های انسانی و حقوقی در جهان مواجه هستند. زنان معترض با نشر قطع‌نامه‌ای از جامعه‌ی جهانی و نهادهای بین‌المللی می‌خواهند که فشار را بر حکومت سرپرست افزایش دهند تا ممنوعیت‌های تحصیلی، شغلی و اجتماعی توسط حکومت علیه زنان لغو شود. زنان معترض تاکید کردند که محدودیت‌های سیستماتیک، خشونت گسترده و حذف کامل زنان از عرصه‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در افغانستان، مصداق بارز نقض حقوق بشر و آپارتاید جنسیتی است. در قطع‌نامه‌ی زنان معترض آمده است که پس از تسلط حکومت فعلی، زنان از حق آموزش، کار، آزادی بیان و مشارکت در جامعه محروم شد‌ه‌اند. همچنین در بخشی از قطع‌نامه آمده است که برای زنان معترض، خبرنگاران، فعالان حقوق بشر و نظامیان پیشین که در افغانستان و کشورهای همسایه با تهدید و سرکوب مواجه‌اند، راه‌های امن و قانونی برای خروج و اسکان مجدد باید ایجاد شود. قابل ذکر است که حکومت سرپرست در بیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی علیه شهروندان کشور، به‌ویژه زنان و دختران وضع کرده است. در حال حاضر دختران و زنان از رفتن به مکتب، دانشگاه و کار منع شده و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نیز محرومند. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

سازمان عفو بین‌الملل خواستار آزادی فوری و بدون قیدوشرط وزیرخان، فعال آموزش دختران و زنان از بند حکومت سرپرست شده است. این نهاد با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که در مورد محل نگهداری این فعال آموزش عمیقا نگران است. سازمان عفو بین‌الملل تاکید کرده است که با گذشت بیش از یک هفته، خانواده‌ی وزیرخان قادر به ارتباط با او و یافتن محل نگهداری‌‌اش نشده‌اند. در اعلامیه آمده است: «وزیرخان به‌طور مسالمت‌آمیز آموزش دختران و پسران را در افغانستان ترویج می‌کند، جایی که حکومت فعلی رسما دختران را از تحصیلات متوسطه منع کرده‌اند.» سازمان عفو بین‌الملل افزوده است که مقامات عملی حکومت فعلی باید فوراً و بدون قید و شرط او را آزاد کنند. براساس گزارش‌ها، نیروهای حکومت فعلی در ششم ماه جاری میلادی وزیرخان را از خانه‌اش در منطقه‌ی «بت‌خاک» کابل بازداشت کرده‌اند. امیرخان، برادر این فعال آموزش به روزنامه ایندیپندینت گفته است آنان هنوز نمی‌دانند او در کجا و در چه وضعیتی نگهداری می‌شود. او افزوده است که چهار سرباز طالبان این فعال آموزش را با دستان و چشمان بسته با خود بردند. قابل ذکر است که حکومت فعلی از زمان تسلط دوباره بر افغانستان بارها فعالان آموزش زنان و دختران را بازداشت و زندانی کرده‌اند. همچنین حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کردند و سپس درهای دانشگاه‌ها را نیز به‌روی دختران بستند. همچنان در تازه‌ترین اقدام، تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را نیز منع کرده‌ است و به این ترتیب دختران را به‌صورت کامل از دسترسی به آموزش رسمی محروم کرده است. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند. این در حالی است که حکومت سرپرست در افغانستان بارها گفته که حقوق شهروندان، از جمله حقوق زنان در چارچوب احکام اسلامی در کشور بیشتر از پیش تأمین شده است.

برنامه‌ی اسکان بشر سازمان ملل متحد در آستانه‌ی هشتم مارچ، روز جهانی زن، بر تعهد خود برای توانمندسازی زنان و دختران در افغانستان تاکید کرده است. استفانی لوس، نماینده‌ی این سازمان در افغانستان گفته است که سازمان ملل در کنار زنان و دختران اهل افغانستان ایستاده و به حمایت از حقوق آن‌ها ادامه می‌دهد. وی امروز (چهارشنبه، ۱۵ حوت) با نشر ویدیویی در حساب کاربری ایکس خود گفته است: «ما در همبستگی با زنان افغانستانی می‌ایستیم و بر تعهد خود به حقوق زنان و دختران به‌شمول و توانمندسازی آنها تاکید می‌کنیم.» او با تاکید بر حمایت از زنان و دختران در افغانستان افزوده است که سازمان ملل متحد برای بهبود زندگی مردم در شهرها و روستاها تلاش می‌کند. نماینده‌ی برنامه‌ی اسکان بشر سازمان ملل متحد همچنان به برنامه‌های اجرا شده این سازمان در افغانستان اشاره کرد. استفانی لوس می‌گوید: «ما باور داریم که یک خانه بهتر، یک محله امن‌تر و دسترسی به خدماتی مانند آب، آموزش و خدمات بهداشتی تاثیر بزرگی بر زندگی زنان و دختران در افغانستان دارد.» روز جهانی زن در حالی فرا می‌رسد که نگرانی‌ها از وضعیت زنان و دختران در افغانستان و تبعیض سیستماتیک علیه آن‌ها در این کشور با گذشت هر روز بیشتر شده است. پیشتر گروهی از زنان معترض اهل افغانستان در پاکستان از تداوم این وضعیت انتقاد کرده و خواهان شنیده شدن صدای زنان و دختران شده‌اند. همچنین حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کردند و سپس درهای دانشگاه‌ها را نیز به‌روی دختران بستند. همچنان در تازه‌ترین اقدام، تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را نیز منع کرده‌ است و به این ترتیب دختران را به‌صورت کامل از دسترسی به آموزش رسمی محروم کرده است. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند.

شماری از زنان معترض و اعضای جنبش «زنان برای صلح و آزادی» به مناسبت «۸ مارچ، روز جهانی زن» می‌گویند که وضعیت زنان و دختران افغانستان در کشور «وحشتناک و اسف‌بار» است. جنبش زنان برای صلح و آزادی امروز (سه‌شنبه، ۱۴ حوت) با نشر اعلامیه‌ای هشدار داده‌اند که وضعیت زنان هنوز در «بدترین حالت» قرار دارد و آنان از سازمان ملل خواسته‌اند که تبعیض جنسیتی در افغانستان زیر کنترول حکومت سرپرست را به‌رسمیت بشناسد. در اعلامیه آمده است، با وجودی‌که زنان در کشورهای اسلامی دیگر در همه عرصه‌ها فعال هستند، اما در افغانستان از همه حقوق شان محروم ساخته‌ شده‌اند. اعضای این جنبش هشدار داده‌اند که در صورت عدم توقف، این وضعیت «وحشتناک» دامن‌گیر سایر کشورها خواهد شد. این زنان می‌افزایند که جهان باید عاملان «تبعیض جنسیتی» در افغانستان را محاکمه کند. این در حالی است که حکومت فعلی پس از تسلط مجدد بر افغانستان، زنان را از تحصیل، کار و آزادی‌های فردی محروم کرده‌اند. همچنین درتازه‌ترین مورد ولکر ترک، کمیشنر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد دیروز در نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد گفت که زنان و دختران در افغانستان در خانه‌های‌شان زندانی شده‌اند. او با اشاره به محدویت‌های حکومت سرپرست علیه آموزش، کار و آزادی زنان و دختران در افغانستان گفت که آنان تحت «آپارتاید جنسیتی» با حمایت دولت قرار دارند. ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور افغانستان نیز روز پنج‌شنبه هفته‌ی گذشته در نشست شورای حقوق بشر نسبت به وخامت وضعیت حقوق بشر در افغانستان زیر حاکمیت حکومت فعلی هشدار داد.

سازمان ملل متحد بار دیگر بر حق آموزش زنان و دختران افغانستان تاکید کرده و خواستار یک دادخواهی جهانی برای تضمین آموزش دختران و زنان این کشور شده است. این سازمان با نشر اعلامیه‌ای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است: «همه از یک آسمان، یک زمین و یک رؤیا برخوردارند؛ پس چرا نباید همگی از حق برابر آموزش بهره‌مند باشند؟» سازمان ملل متحد فراخوان «صدای دختران افغانستان» را بار دیگر منتشر کرده و بر لغو فرمان ممنوعیت آموزش دختران از سوی حکومت سرپرست تاکید کرده است. این سازمان از مردم سراسر جهان خواسته است که با به اشتراک‌گذاری این فراخوان، از حق آموزش دختران در افغانستان حمایت کنند. قابل ذکر است که «صدای دختران افغانستان» یک کارزار جهانی است که با هدف لغو فرمان‌های محدودکننده‌ی حکومت فعلی، از جمله ممنوعیت آموزش دختران و نیز بلند کردن صدای زنان و دختران در عرصه‌های بین‌المللی راه‌اندازی شده است. بر اساس آمار سازمان ملل متحد، تا اکنون ۱۸۴ میلیون نفر به‌صورت آنلاین، ۴.۱ میلیون نفر به‌صورت حضوری و بیش از ۵۰ رهبر جهانی و چهره‌های برجسته بین‌المللی، از جمله نویسندگان، هنرمندان، سازمان‌های مدنی، مقام‌های سازمان ملل و فعالان حقوق بشر، از این کارزار حمایت کرده‌اند. باید گفت که این کارزار در بیش از سه سال گذشته بارها از سوی سازمان ملل و سایر نهادهای حقوق بشری مطرح شده است؛ اما تا اکنون تغییری در سیاست‌های حکومت فعلی ایجاد نکرده است. بااین‌حال، نهادهای حقوق بشری همچنان نسبت به پیامدهای منفی این ممنوعیت هشدار داده و خواستار بازگشایی مراکز آموزشی برای دختران شده‌اند. گفتنی است که اکنون یک هزار و ۲۵۹ روز از محرومیت دختران افغانستان از آموزش بالاتر از صنف ششم می‌گذرد. حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کردند و سپس درهای دانشگاه‌ها را نیز به‌روی دختران بستند. همچنان در تازه‌ترین اقدام، تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را نیز منع کرده‌ است و به این ترتیب دختران را به‌صورت کامل از دسترسی به آموزش رسمی محروم کرده است. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند.

دفتر نمایندگی اتحادیه اروپا در افغانستان ضمن اعلام خبر سفر پیترس اوستوبس، رییس بخش روابط آسیایی و پائولا پمپلونی، معاون دفتر امور خارجه آسیا و اقیانوسیه این اتحادیه به کابل، گفته است که بر حمایت خود از مردم افغانستان ادامه می‌دهد. دفتر نمایندگی این اتحادیه با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که این اتحادیه متعهد به حمایت از مردم افغانستان است. این دفتر در این پیام، تصویری مشترکی از نمایندگان این اتحادیه نیز منتشر کرده است. در ادامه آمده است که اتحادیه اروپا در بخش‌های آموزش، بهداشت، پیشتبانی و بخش‌های خصوصی و توانمندی اقتصادی از مردم افغانستان حمایت می‌کند. همچنین دفتر نمایندگی این اتحادیه پیش از این نیز گفته بود که اتحادیه اروپا با تمام افغانستانی‌ها اعلام همبستگی کرده و از تلاش‌های افغان‌ها برای دسترسی به حق اساسی آموزش و ساختن یک افغانستان مرفه حمایت می‌کند. اتحادیه اروپا نوشت که سفر نمایندگان این دفتر به افغانستان در همکاری با شبکه توسعه آقاخان به هدف توانمندسازی مردم افغانستان و ایجاد فرصت‌های شغلی از طریق پیوند دادن میراث فرهنگی با توسعه اقتصادی انجام شده است. هرچند بیش‌تر سازمان‌ها و نهادهای خارجی پس از تسلط حکومت فعلی بر کابل( ۱۵ آگوست ۲۰۲۱)، افغانستان را ترک کردند، اما ماموریت اتحادیه‌ی اروپا، یکی از معدود نهادهایی است که فعالیت‌هایش را متوقف نکرده است.

حدود ۶۵۰ دختر که در بخش‌های حفظ قرآن‌ کریم و تجوید آموزش دیده‌اند، از یک مدرسه دینی در شهر کابل فارغ‌ شده و خواستار دسترسی به علوم عصری شدند. این دختران با ابراز خرسندی از یادگیری علوم دینی و قرآن کریم، از مقام‌های حکومت سرپرست افغانستان خواسته‌اند که فرصت‌های آموزشی در حوزه علوم عصری را نیز برای دختران و زنان کشور فراهم بسازد. سوما یکی از فارغان از مدرسه دینی به رسانه‌ها گفته است: «اگر در این سال‌ها دروازه‌های مکاتب بسته نمی‌شد، می‌توانستم مکتب‌ام را به اتمام برسانم و همچنان می‌توانستم به دانشگاه نیز راه پیدا بکنم.» سوما از سران حکومت فعلی خواست که به دختران، همانند پسران اجازه آموزش در صنف‌های بالاتر از شش را بدهد. او می‌گوید: «با آموزش علوم عصری می‌توانیم بهتر و بیشتر به جامعه و مردم افغانستان خدمت کنیم.» همچنین آمنیه که از بخش تجوید فارغ شده، از حکومت سرپرست خواست: «خواست ما از امارت اسلامی همین است که دروازه مکاتب را به‌روی ما باز کنند. ما نه تنها در بخش دینی بل باید در علوم عصری هم آموزش ببینیم.» آمینه تاکید کرده است که جامعه بشریت با حضور زنان و مردان به پیشرفت و ترقی می‌رسد و بدون حضور زنان جامعه به مشکل مواجه خواهد شد. در عین حال، عبدالدیان زاهد قربان، مسوول مدرسه دینی درباره فراغت این دختران گفته است که آنان در بخش‌های حفظ قرآن کریم و تجوید آموزش دیده‌اند. آقای قربان تاکید کرده است: «به تعداد ۶۵۰ نفر از شاگردان ما فراغت حاصل می‌کنند که از این میان، ۵۴ نفر آن از بخش حفظ قرآن کریم و ۸۶ نفر از بخش دوره عالیه یعنی کتاب‌های اسلامی مثل ترجمه و تفسیر فارغ شدند و بقیه از بخش‌های ناظره و روی‌خوانی هستند.» او افزوده است که این چهارمین دوره فراغت حافظان قرآن‌ کریم از این مدرسه است و تا اکنون یک‌هزار و ۲۰۰ دختر از این مرکز فارغ‌ شده‌اند. در حالی این دختران خواستار دسترسی دختران به علوم عصری می‌شوند که حکومت سرپرست پس از تسلط دوباره بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کردند و سپس درهای دانشگاه‌ها را نیز به‌روی دختران بستند. همچنان در تازه‌ترین اقدام، تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را نیز منع کرده‌ است و به این ترتیب دختران را به‌صورت کامل از دسترسی به آموزش رسمی محروم کرده است. در کنار آن زنان و دختران از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان نیز منع شده‌اند.

ریچارد بنت، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که مردم این کشور شایسته حمایت هستند و جهان نباید آنان را فراموش کند. آقای بنت این اظهارات را در دومین روز نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مطرح کرده و گفته است که حکومت سرپرست باید بدانند نقض حقوق بشر و سرکوب زنان برای حکومت فعلی پیامدهایی دارد. گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد افزوده است که هر هفته پیام‌هایی در مورد بد رفتاری نیروهای حکومت فعلی دریافت می‌کند و کشورها وظیفه دارند برای تأمین حقوق بشر در افغانستان به‌طور مشترک کار کنند. وی تاکید کرده است: «هیچ اقدامی نمی‌تواند به تنهایی تأثیرگذار باشد. برای همین باید یک رویکرد جامع داشته باشیم. مولفه‌های مختلف نیاز است تا به اهداف حقوق بشری برسیم.» او در ادامه افزود، تا زمانی‌که وضعیت حقوق بشر بهبود نیابد عادی‌سازی روابط با حکومت سرپرست وجود نخواهد داشت. ریچارد بنت از دولت‌های عضو این سازمان خواسته است که با رویکردی هماهنگ در برابر حکومت فعلی عمل کنند. ریچارد بنت دو روز پیش نیز گفته بود که کشورها آپارتاید جنسیتی را در افغانستان به‌عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسند. گزارشگر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور افغانستان در این نشست، حمایت خود را از ایجاد مکانیزم مستقل پاسخگویی که مکمل تلاش‌های جاری باشد، اعلام کرد.