سازمان عفو بینالملل اعلام کرده است که در جریان کارزار این سازمان ۳۵۴ هزار و ۸۴۷ امضا جمعآوری شده که از حکومت سرپرست میخواهند به حقوق بشر و حقوق زنان و دختران در افغانستان احترام بگذارند و از آن محافظت کنند. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، این کارزار را یک نمایش قدرتمند از همبستگی جهانی خوانده است. این سازمان تاکید کرد: «با تداوم وضعیت فاجعهبار حقوق بشر، ما باید به خواست مشترک خود برای پاسخگویی و عدالت در افغانستان ادامه دهیم.» نهادهای حقوق بشری میگویند حکومت سرپرست با حذف زنان از عرصه عمومی آپارتاید جنسیتی را در افغانستان برقرار کرده است. در حالی این فراخوان صدها هزار نفری از طریق جمعآوری امضا در سراسر جهان برای وادار کردن حکومت فعلی به رعایت حقوق بشر و احترام به حقوق اولیه مردم افغانستان بهخصوص زنان انجام میشود که حکومت سرپرست سیاستهای خود در قبال زنان را موضوع داخلی افغانستان دانسته و با شرعی خواندن آن به این درخواستها بیتوجهی میکند. حکومت فعلی محدودیتهای شدید بر حقوق و آزادیهای شهروندان افغانستان وضع کرده است. در حال حاضر زنان و دختران افغانستان از آموزش و کار محروم هستند. بهتازگی یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان با نشر گزارشی دربارهی کارنامه وزارت امر به معروف و نهی از منکر گفته است که فعالیتهای این وزارت تأثیرات منفی بر حقوق و آزادیهای شهروندان افغانستان و بهویژه تأثیر تبعیضآمیز و نامتناسب بر زنان داشته است. یوناما در گزارش خود گفته است که بسیاری از دستورالعملها با زندگی اجتماعی و خصوصی زنان تداخل دارند.
برچسب: آموزش
مهدی مظفری در گذرگاه تاریخ، در هر جامعهای که به دنبال بالندگی و پیشرفت گام برداشته، مکتب به مثابهی رکن اصلی تعلیم و تربیت، نقشی محوری در پرورش نسلهای آینده ایفا کرده است. در این میان، معلمان و مربیان دلسوز، با ظرافت و مهارت، بنیانهای فکری و اخلاقی دانشآموزان را بنا مینهند و آنان را برای ورود به دنیایی پویا و پیچیده آماده میکنند. بیگمان، در هر جامعهای که به تعلیم و تربیت بها داده میشود، شغل معلمی از جایگاه والایی برخوردار است. چرا که ریشه تعالی و پیشرفت هر ملتی، در گرو تربیت نسلی فرهیخته و عالم نهفته است. و این مهم، جز با دستان توانمند و اندیشههای ژرف معلمان دلسوز به ثمر نمینشیند. معلم، امانتدار نسلی است که آینده یک جامعه را در دستان خود دارد. او با رفتار و کردار خود، نه تنها دانش را منتقل میکند، بلکه الگویی برای دانشآموزان خود میشود. اخلاق، رفتار و منش معلم، نقشی بیبدیل در شکلگیری روحیات و شخصیت دانشآموزان ایفا میکند. دانشآموز در دوران ابتدایی، با وجود آنکه تا حدودی در محیط خانواده شکل گرفته است، اما همچنان شخصیتی انعطافپذیر دارد و به دنبال الگوهایی برای تقلید میگردد. در این میان، معلم به عنوان نزدیکترین فرد در محیط آموزشی، نقشی اساسی در این امر بر عهده دارد. معلم صرفاً آموزنده دروس و مفاهیم کتابی نیست، بلکه رسالت او فراتر از آن است. او باید مهارتهای زندگی، آموزههای اخلاقی و شیوه درست زیستن را نیز به دانشآموزان خود بیاموزد و آنان را در مسیر تعالی و کمال رهنمون باشد. معلمانی که با عشق و دلسوزی به شغل خود مینگرند و با صبر و حوصله به تعلیم و تربیت دانشآموزان خود اهتمام میورزند، بیشک معماران واقعی آیندهاند. آنان با تربیت نسلی فرهیخته و متعهد، جامعهای سالم و پویا را بنا میکنند و نام خود را در تاریخ به نیکی ثبت میکنند. نقش معلم در جامعه، نقشی بیبدیل و انکارناپذیر است. آنان با تلاش و فداکاری خود، نسلهای آینده را برای ساختن دنیایی بهتر آماده میکنند و شایسته تقدیر و احترام همگان هستند. تعهد معلم در جهتدهی دانشآموزان و هدفمندسازی آنان معلمانی که در جایگاه مربیانِ زندگی ایفای نقش میکنند، موظفاند ضمن نشان دادن اهداف درست و والا به دانشآموزان، توانایی تمایز اهداف اصیل از اهداف پوچ و بیارزش را در آنان پرورش دهند. این مهم، نیازمند ظرافت و درایت معلم در شناخت ویژگیهای فردی هر دانشآموز و بهکارگیری روشهای تربیتی متناسب با آن است. توجه به تفاوتهای فردی؛ کلید طلایی تربیت مؤثر انسانها موجوداتی منحصر به فرد با طیف وسیعی از ویژگیها، استعدادها و نیازها هستند. این تنوع، در دنیای تعلیم و تربیت نیز نمود بارزی دارد. دانشآموزان هر کدام با سرعتی متفاوت یاد میگیرند، به شیوههای گوناگون به مفاهیم دست مییابند و از علایق و انگیزههای متمایزی برخوردارند. نادیده گرفتن این تفاوتهای فردی و برخورد یکسان با تمام دانشآموزان، نه تنها مانع از پیشرفت تحصیلی آنها میشود، بلکه میتواند زمینههای سرخوردگی، افت انگیزه و حتی ترک تحصیل را نیز فراهم کند. معلمان و مربیان به عنوان رهبران مسیر یادگیری، نقشی کلیدی در برقراری عدالت آموزشی و شکوفایی استعدادهای فردی دانشآموزان ایفا میکنند. درک و پذیرش تفاوتهای فردی، اولین قدم در این مسیر است. شناخت نقاط قوت، ضعف، علایق و نیازهای هر دانشآموز، به مربیان کمک میکند تا الگوی آموزشی متناسبی را برای او طراحی و اجرا کنند. این امر مستلزم بهکارگیری روشهای متنوع تدریس، ارائه تکالیف متناسب با تواناییها و ایجاد فضایی پویا و خلاق در کلاس درس است. با در نظر گرفتن تفاوتهای فردی، میتوان شاهد شکوفایی استعدادها و خلاقیت دانشآموزان در زمینههای مختلف بود. این امر، اعتماد به نفس و انگیزه آنها را برای یادگیری افزایش میدهد و زمینهساز رشد و پیشرفت تحصیلیشان میشود. علاوه بر این، توجه به تفاوتهای فردی، به پرورش نسلی از انسانهای متفکر، خلاق و توانمند میانجامد که قادرند با چالشهای مختلف زندگی روبرو شده و در مسیر تعالی فردی و اجتماعی گام بردارند. در نهایت، میتوان گفت که توجه به تفاوتهای فردی، کلید طلایی تربیت مؤثر و زمینهساز عدالت آموزشی است. با درک و پذیرش این تفاوتها، میتوانیم به هر دانشآموز کمک کنیم تا به بهترین نسخه از خود تبدیل شود و استعدادهای منحصر به فرد خود را شکوفا کند. کمالطلبی و فضیلتگرایی؛ فطرت ذاتی انسان و الگوسازی توسط معلم انسان ذاتاً به دنبال کمال و فضیلت است. این میل فطری در نهاد هر انسانی نهادینه شده و مسیر تعالی و سعادت را برای او هموار میسازد. پرورش صحیح این تمایلات ذاتی، نقشی کلیدی در شکلگیری شخصیت و هویت افراد ایفا میکند. در دوران کودکی، کودکان به طور طبیعی از اطرافیان خود، بهویژه بزرگسالان، الگو میگیرند. این امر، نقشی خطیر و حساسی را بر دوش معلمان به عنوان الگوهای تربیتی در محیط آموزشی تحمیل میکند. معلمان با رفتار و گفتار خود، میتوانند فضایل اخلاقی مانند احترام، مهربانی، صداقت و درستکاری را به دانشآموزان، آموزش دهند و در نهادینه شدن این ارزشها درشخصیت آنها نقشی اساسی ایفا کنند. دانشآموزان در تعاملات روزانه خود با معلمان و همکلاسیها، به دنبال الگوبرداری از رفتارها، سبک زندگی و ارزشهای آنان هستند. معلمانی که با رفتار و گفتار خود، فضایل اخلاقی را به نمایش میگذارند، میتوانند الهامبخش دانشآموزان خود باشند و آنها را در مسیر تعالی و سعادت رهنمون شوند. معلمان الگو، مظهر تعهد به ارزشهای اخلاقی هستند و این تعهد را در رفتار و گفتارشان به وضوح منعکس میکنند. آنها با احترام و مهربانی با دانشآموزان خود رفتار میکنند و صداقت و درستکاری را در گفتار و کردارشان سرلوحه قرار میدهند. معلمان نمونه، مسئولیتپذیری را سرلوحه کار خود قرار میدهند و به تعهداتشان پایبند هستند. آنها با انگیزه بخشیدن به دانشآموزان، آنها را به تلاش و پشتکار تشویق میکنند و با ایجاد اعتماد به نفس در آنها، به آنها کمک میکنند تا به تواناییهای خود باور داشته باشند. ارتقای جایگاه معلمان در جامعه؛ قدردانی از هدایتگران نسل آینده معلمان، دلسوزانِ بیادعا، نقشی محوری در تربیت و هدایت آیندهسازان فردا ایفا میکنند. آنان با تعهد و عشقی بیحد، دانش و آموختههای خود را به نسل نو منتقل میکنند و در پرورش نسلی فرهیخته، اندیشهور و متعهد به ارزشهای انسانی تلاش میکنند. اما این رسالت خطیر، بدون همراهی و حمایت جامعه به ثمر نخواهد نشست. جامعهای که به نقش بیبدیل معلمان در ساختن آیندهای روشن واقف باشد، قدر و منزلت این قشر فرهیخته را پاس خواهد داشت و با احترام و ارزش نهادن به مقام شامخ آنان، زمینه را برای ایفای نقش موثرترشان در تعلیم و تربیت نسل آینده فراهم خواهد ساخت. معلمانی که مورد احترام و قدردانی جامعه باشند، با انگیزه و روحیهای قویتر به تعلیم و تربیت دانشآموزان میپردازند و خلاقیت و نوآوری خود را در روشهای تدریس به کار میگیرند. در چنین فضایی، دانشآموزان نیز با احترام و اشتیاق بیشتری به یادگیری میپردازند و در مسیر شکوفایی استعدادها و تواناییهای خود گام برمیدارند. بنابراین، ارتقای جایگاه معلمان در جامعه، سرمایهگذاری در جهت توسعهی آموزش و پرورش و تعهد به تربیت نسلهایی فرهیخته و کارآمد، وظیفهای همگانی است. با تکریم و حمایت از معلمان، میتوانیم آیندهای روشنتر برای خود و نسلهای آینده رقم بزنیم.
سازمان عفو بینالملل در واکنش به گزارش اخیر یوناما یا دفتر معاونت سازمان ملل در افغانستان در مورد نحوه فعالیت و کارکرد وزارت موسوم به «امر به معروف و نهی از منکر» حکومت سرپرست گفته است که «مصونیت رایج برای نقض فاحش حقوقبشر و جنایات تحت قوانین بینالمللی» باید پایان یابد. این سازمان با نشر بیانیهای گفته است که گزارش اخیر سازمان ملل متحد، نقش وزارت امر به معروف حکومت سرپرست را در نقض حقوقبشر و آزادیهای اساسی شهروندان افغانستان آشکار کرده است. در ادامه آمده است: «پیشینه رفتار و عملکرد خودسرانه، ناسازگار و مبهم وزارت امر به معروف در نظارت اخلاقی بر مردم افغانستان با یک ساختار نهادینه شده از تبعیض، به طور نامتناسبی بر زنان و دختران تاثیر میگذارد و حقوقبشر را در این کشور نابود میسازد.» سازمان عفو بینالملل از حکومت سرپرست افغانستان خواسته است که حقوق و آزادیهای بیان، اندیشه، وجدان و مذهب، حق سلامتی و کار در کنار آزادیهای اساسی دیگر شهروندان را «تضمین» کند. در بیانیه آمده است که سازمان ملل متحد نیز باید یک ساختار مستقل پاسخگویی جهانی را برای بررسی جنایات تحت قوانین بینالمللی و سایر نقضهای جدی در افغانستانِ و همچنان ساختار جمعآوری و حفظ شواهد برای تلاشهای پاسخگویی و پیگرد قانونی آینده، علاوه بر تمدید و تامین منابع کامل ماموریت، ایجاد کند. این سازمان گفت که سازمان ملل متحد باید اطمینان حاصل کند که عدالت جنسیتی در اولویت قرار میگیرد و مشارکت زنان، مدافع حقوقبشر و اعضای جامعه مدنی در تمام تعاملات با حکومت سرپرست در مورد آینده افغانستان، محوری باقی میمانند. این سازمان میافزاید: «شکست در انجام این کار، به معنای پشت کردن به قربانیان و حقوق آنان برای حقیقت، عدالت و غرامت است.» این در حالی است که سازمان ملل متحد در گزارش اخیرش از کارکرد و عملکرد وزارت مسوم به «امر به معروف و نهی از منکر» حکومت سرپرست را «بزرگترین ناقض حقوقبشر» معرفی کرد.
سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) اعلام کرده است که منیژه باختری، سفیر افغانستان در اتریش، برنده جایزه سالانه (White Ribbon) این سازمان شده است. در اعلامیهای سازمان امنیت و همکاری اروپا آمده است که منیژه باختری این نشان را به خاطر کمکهای برجستهاش در زمینه حقوق بشر، حقوق زنان و آزادی بیان دریافت کرده است. براسا معلومات موجود، این جایزه سالانه به یکی از اعضای دایمی یا یکی از شریکان آسیایی و حوزه مدیترانه این سازمان به دلیل فعالیت فوقالعاده در راستای حقوق بشر، حقوق زنان و مسایل مرتبط به آزادی بیان اهدا میشود. همچنین خانم باختری به رسانهها گفته است که افغانستان از جمع شریکان آسیایی این سازمان است و خودش بهعنوان نماینده رسمی کشور در این سازمان فعالیت دارد. او تاکید کرد: «من خودم را نامزد جایزه نکرده بودم، اما اعضای دیگر من را نامزد این جایزه پیشنهاد کرده بودند و کمیته انتخاب سازمان امنیت و همکاری اروپا هم تایید کرده است.» سازمان امنیت و همکاری اروپا میگیود که این جایزه در حاشیه نشست اعضای دایمی، روز ۱۱ جولای سال روان اعلام شود. خانم باختری این جایزه را به زنان و دختران افغانستان تقدیم کرد و تعهد خود را برای حمایت از زنان افغان بدون انتظار پاداش اعلام کرد. سفیر افغانستان در اتریش افزود: «من در سه سال گذشته بهصورت پیگیر و دوامدار برای زنان و دختران افغانستان در این سازمان و در حوزه کارم در ویانا دادخواهی کردهام و چندین برنامه بزرگ با موضوع زنان افغانستان در این سازمان و در جاهای دیگر برگزار کردهام. هیچگونه توقعی برای پاداش یا جایزه ندارم چون مسوولیت انسانی و شهروندی خود را در قبال زنان و دختران افغانستان ادا کردهام.» باید گفت که سازمان امنیت و همکاری اروپا بزرگترین سازمان بیندولتی یا بینالمللی حول مسایل امنیتی میباشد و فعالیتهای آن شامل حمایت از حقوق بشر، آزادی مطبوعات، انتخابات آزاد و منصفانه و کنترل اسلحه است. در حالی خانم باختری برنده جایزه سالانه سازمان امنیت و همکاری اروپا شده است که نزدیک به سه سال که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاهها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. علیرغم واکنشها و محکومیتهای جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیمشان دربارهی آموزش زنان و دختران عقبنشینی نکردهاند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجهی ایالات متحده آمریکا به محدودیتهای حکومت سرپرست علیه زنان و دختران افغانستان واکنش نشان و میگوید که تا زمان موجودیت محدودیتها توسط حکومت فعلی، دختران و زنان به مبارزه برای حق خود و کشورشان ادامه میدهند. آقای بلینکن این اظهارات را در همایشی در واشنگتن، پایتخت آمریکا مطرح کرده و گفته است که همزمان با این تلاشها، کشورش همهروزه با دولتها، نهادهای غیردولتی و بخش خصوصی کار میکند تا به دختران و زنان افغانستان کمک کند که آنان به آموزش خود ادامه دهند. او تاکید کرد که زنان و دختران افغانستان با استفاده از این امکانات میتوانند مهارتها و ارتباطات خود را ایجاد کرده و از راه دور کار کنند. همچنین وی در بخشی از صحبتهایش افزود که به یکجاسازی فشار جهانی بر حکومت فعلی ادامه میدهند تا سیاستهای سرکوبگرایانه این گروه را پایان بدهند. وزیر امور خارجهی آمریکا تصریح کرد: «گروههای جامعه مدنی و سازندگان صلح را آموزش میدهیم و توانمند میسازیم تا آنان بتوانند نقش پیشتاز در ساختن صلح و ایجاد جامعه آزاد و باز و مذاکره برای پایان دادن به درگیریها بازی کنند، بهویژه در مکانهایی مانند افغانستان که صاحبان قدرت (طالبان) به طرز بیرحمانهای حقوق زنان و دختران را سرکوب میکنند، ادامه دهند.» باید گفت که دختران و زنان افغانستان زیر سلطه حکومت سرپرست در بحران عمیق و ناملموسی فرو رفتهاند و این بحران برای آنان فاجعهآفرین بوده است. ادامه و گستردگی ممنوعیتهای حکومت فعلی علیه زنان، سبب شده که شمار زیادی از دختران جوان با مشکلات جدی دستوپنجه نرم کنند. باید گفت که نزدیک به سه سال که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاهها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. علیرغم واکنشها و محکومیتهای جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیمشان دربارهی آموزش زنان و دختران عقبنشینی نکردهاند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.
دفتر مشاورهای سازمان ملل متحد اعلام کرده است که محدودیتهای اخیر در زمینهی آموزش و فرصتهای کاری برای زنان و دختران افغانستان دو دهه پیشرفت حقوق جنسیتی را به عقب انداخته است و اکنون ۹۴ درصد زنان در افغانستان خارج از نیروی کار هستند. این نهاد امروز (سهشنبه، ۱۹ سرطان) با نشر گزارشی تحت عنوان «داستانهای تابآوری، سه زندگی و یک پروژه» گفته است که از طریق تطبیق یک پروژه در افغانستان، برای نزدیک به ۶۰ هزار زن زمینهی کار را فراهم کرده است. دفتر مشاورهای سازمان ملل متحد در این گزارش داستان سه شهروند افغانستان را بازتاب داده است. در ادامه آمده است که چندین دهه جنگ، شوکهای متعدد آبوهوایی، اجتماعی و اقتصادی؛ زندگی شهروندان افغانستان را متاثر کرده است. این سازمان، داستان آموزگاری را به نام ممتاز نشر کرده است. شوهر ممتاز به دلیل بیماری توانایی کار کردن را ندارد. این آموزگار تنها نانآور خانوادهی پنج نفرهی خود بود، اما پس از حاکمیت حکومت فعلی بر کشور ممتاز و دخترانش یک شبه منبع درآمد خود را از دست دادند. در گزارش آمده است که برای ممتاز زمینهی کار را فراهم کرده و او بهعنوان یک کارگر کوتاهمدت در ساخت یک پارک سبز در کابل مصروف کار شده است. به گفتهی این نهاد، تا اوایل جون ۲۰۲۴، پروژههای فرعی برای نزدیک به ۶۰ زن زمینهی کار را فراهم کرده است که زنان کمتر از ۱۲ درصد از کل کارگران شهری و نزدیک به ۷ درصد از کارگران روستایی را تشکیل میدهد. دفتر مشاورهای سازمان ملل متحد تعهد کرده که برای زنان بیشتری زمینهی کار را فراهم کند. در بخشی از این گزارش به محدودیتهای حکومت فعلی بر زنان و دختران از جمله ممنوعیت آموزش و کار نیز اشاره شده و آمده که این سیاستها چندین دهه پیشرفت جنسیتی در افغانستان را به عقب رانده است. در بخشی از این گزارش به برگشت صدها هزار مهاجر افغانستانی از پاکستان نیز اشاره شده و آمده که زنان و دختران بیشتر این روند متاثر شده است. حکومت سرپرست پس تسلط بر افغانستان، بیش از ۵۰ فرمان به هدف محدود کردن زنان و دختران وضع کرده است. زنان و دختران از اساسیترین حقوق شان نیز محروم اند.
یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان اعلام کرده است که فعالیتهای وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست تأثیرات منفی بر حقوق و آزادیهای شهروندان افغانستان و تأثیر تبعیضآمیز و نامتناسب بر زنان داشته است. یوناما امروز (سهشنبه، ۱۹ سرطان) با نشر گزارشی دربارهی تأثیر فعالیتهای وزارت امر به معروف و نهی از منکر بر حقوق بشر گفته است که مأموریت و دیدگاه این وزارت «اصلاح جامعه است-بهگونهای که مردم از مجموعه ارزشهای سازگار با دیدگاه طالبانی و تفسیر این گروه از قانون اسلامی طبعیت کنند.» در گزارش یوناما آمده است که وزارت امر به معروف، فرمانهای رهبر حکومت و دستورالعملهایی را که امر به معروف و نهی از منکر میپندارد، تطبیق میکند. دفتر هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان تاکید کرد که عدم پایبندی به هر یک از این دستورالعملها، گاهی ممکن است منجر به مجازات شدید شود. در گزارش آمده است که بسیاری از دستورالعملها با زندگی اجتماعی و خصوصی زنان تداخل دارند. یوناما افزود که از جمله، ممنوعیت آرایشگاههای زنانه، ممنوعیت حضور زنان در فیلمها و تعطیلکردن عمدی سایر مشاغل و کسبوکار زنان، حق آنان برای کار و دستیابی به معیارهای زندگی مناسب را محدود میکند. همچنین در بخشی از گزارش آمده است که الزام سفر زنان با محرم مرد، باعث محدودیت بر حق آزادی و گشتوگذار و دسترسی آنان به اشتغال و مراقبتهای صحی میشود. این سازمان هشدار داده است که ممنوعیت دسترسی زنان به پارکها، ورزشگاهها و حمامهای عمومی، بر حق آنان برای حصول سلامت جسمی و روحی تأثیر میگذارد. یوناما در بخشی از گزارشش گفته است که محدودیت بر دسترسی زنان به داروهای پیشگیری از بارداری، حق آنان به سلامت جنسی و صحت باروری را نقض کرده است. دفتر هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان میگوید که بحش حقوق بشر این دفتر در ولایتهای بلخ و میدان وردک، مواردی را ثبت کرده است که مسوولان امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست به مراکز محلی صحی دستور داده است که برای زنان داروی جلوگیری از بارداری ندهند. یوناما گفت که وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی طیفی وسیعی از ممنوعیتها را بههدف جلوگیری از فعالیتهایی که غیراسلامی میداند، وضع کرده است. در گزارش آمده است که شنیدن موسیقی، استفاده از قلیان، نصب تصاویر انسان و حیوان، تجلیل از نوروز و روز عاشقان منع شده است. پیش از این هم نهادهای حقوق بشری گفته بودند که وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت سرپرست نقش گستردهای در نقض حقوق و آزادیهای شهروندان دارند.
ملاله یوسفزی، فعال آموزش دختران و برنده جایزه نوبل از کییر استارمر، نخستوزیر جدید بریتانیا خواسته است که مسأله ممنوعیت دختران و زنان از آموزش در افغانستان تحت سلطه حکومت سرپرست را در اولویت قرار دهد. خانم یوسفزی این اظهارات را در حساب کاربری ایکس خود مطرح کرده است. وی تاکید کرد: «همانطوری که برنامههای سیاست خارجی و توسعه بریتانیا را در ۱۰۰ روز آینده تعیین میکنید، بسیار مهم است که حقوق و آموزش دختران را در سرتاسر جهان با توجه ویژه به دخترانی که تحت رژیم آپارتاید جنسیتی حکومت فعلی از تحصیل در افغانستان منع شدهاند، در اولویت قرار دهید.» او خطاب به کییر استارمر گفت که دختران در همه جا روی اتحاد و رهبری شما حساب میکنند. کییر استارمر پس از پیروزی حزب کارگر در انتخابات پارلمانی بریتانیا بهعنوان نخستوزیر جدید این کشور انتخاب شده است. استارمر در نخستین گام فرستادن پناهجویان به رواندا را لغو کرده است. باید گفت که نزدیک به سه سال که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را در افغانستان از رفتن به مکتب منع کرده است. وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاهها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. علیرغم واکنشها و محکومیتهای جهانی، حکومت سرپرست تا اکنون از تصمیمشان دربارهی آموزش زنان و دختران عقبنشینی نکردهاند. حکومت فعلی کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی را نیز منع کرده است.
مسوولان در وزارت معارف حکومت سرپرست از بازگشایی حدود ۴۱ مکتب دخترانه خصوصی بالای صنوف ششم در کابل خبر داده و میگوید که این مکاتب با معیارهای تعریف شده از سوی این وزارت، خودشان را هماهنگ کردند. یک مقام وزارت معارف از صدور حکم بازگشایی حدود ۴۱ مکتب دخترانه خصوصی بالای صنف ششم در سطح شهر کابل خبر داده و گفته است که بحث باز شدن این مکاتب ارتباطی با نشست دوحه نداشته و همه افغانها خواستار باز شدن مکاتب دخترانه بالای صنف ششم هستند و این یک مسئه داخلی و خانگی میباشد. تلویزیون خصوصی یک به نقل از یکی از مقامهای این وزارت گزارش داده است که بنابر خصوصی بودن این مکاتب ضرورت بر اعلام کردن آن نبوده و همچنان افزوده است، فضای را که این مکاتب برای آموزش مهیا نمودهاند از نگاه شریعت اسلامی مناسب است. این مقام وزارت معارف با اشاره به مختلط نبودن این مکاتب گفته است که مجموعه اساتیدی که مشغول تدریس در این چهل و یک مکتب هستند نیز برای پسران، مردان و برای دختران، خانمها میباشند. این مقام مسوول وزارت معارف گفته است که مکاتب دیگری هم که بتوانند معیارهای که از سوی این وزارت تعیین و ترسیم شده است را آماده کنند از سوی این وزارت دستور بازگشایی داده خواهد شد. این در حالی است که با گذشت نزدیک به سه سال همچنان مکاتب دولتی برای دختران بالاتر از صنوف شش سال مسدود بوده و این موضوع باعث واکنش جدی از مردم و نهادهای داخلی و بینالمللی شده است. در کنار آن حکومت سرپرست، زنان و دختران را از فعالیتهای اجتماعی، کار در نهادهای داخلی و بینالمللی، حق سفر بدون محرم، معاینه توسط داکتران مرد و... منع کرده است.
رینا امیری، نمایندهی ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر افغانستان، از ممنوعیتهای آموزشی و کاری زنان و دختران کشور ابراز نگرانی کرده و میگوید تا زمانیکه این ممنوعیت و محدودیتها پا برجا باشد، آیندهی افغانستان تاریک خواهد بود. خانم امیری این موضوع در صحبت با رسانهی خصوصی طلوع نیوز مطرح کرده و گفت که بدون آموزش زنان و دختران، افغانستان در حالت «جنگ» باقیخواهد ماند و هیچ کشوری حاضر به تعامل با حکومت سرپرست نمیشود. او محدودیتهای حکومت فعلی بر زنان و دختران افغانستان را یک پروسهی «مشکلساز و دوامدار» عنوان کرده است. وی در ادامه از کشورهای جهان میخواهد تا زمانیکه زنان افغانستان، تحت حاکمیت حکومت فعلی به هیچ نوع امکاناتی دسترسی ندارند، از هیچ نوع کمکی برای آنان دریغ نکنند. باید گفت که حکومت سرپرست با روی کار آمدن دوبارهی شان در افغانستان، پیشاز ۵۰ فرمان محدودکننده بالای زنان و دختران این کشور صادر کردهاند. این فرمانهای حکومت فعلی زنان را از تمام حقوق ابتدایی شان از جمله حق آموزش، کار، سفر، تفریح و مشارکتهای سیاسی محروم ساختهاست. این در حالی است که چندی پیش مدافعان حقوق بشر، زنان و دختران، فعالان جامعهی مدنی و برخی از کشورهای جهان در برابر هزار روز ممنوعیت آموزشی دختران بالاتر از صنف ششم از خود واکنش نشان دادند؛ اما سران حکومت فعلی همواره به سکوت خود در برابر این واکنشها ادامه میدهد.