شماری از زنان معترض و اعضای «شبکهی زنان جمهوریخواه افغانستان» از اقدام سازمان ملل متحد مبنی بر بهرسمیت شناختن آپارتاید جنسیتی در افغانستان استقبال کرده و میگویند که این اقدام را یک گام حیاتی در مسیر تحقق عدالت اجتماعی، برابری جنسیتی و پایان دادن به ظلم و ستم سیستماتیک علیه زنان است. شبکهی زنان جمهوریخواه افغانستان با نشر بیانیهای از سازمان ملل متحد خواسته است تا بدون تأخیر، جنایات حکومت فعلی علیه زنان را بهعنوان آپارتاید جنسیتی به رسمیت بشناسد و رهبران حکومتی را به دادگاه بینالمللی لاهه معرفی کند. در ادامه آمده است که آپارتاید جنسیتی، یعنی تبعیض و خشونت سازمانیافته علیه زنان، بهطور سیستماتیک توسط حکومت فعلی در افغانستان جریان دارد. در ادامه آمده است که حکومت فعلی به عنوان یک رژیم، زنان را از تمامی جنبههای زندگی اجتماعی حذف کرده و آنها را در انزوا مطلق قرار داده است. شبکهی زنان جمهوریخواه افغانستان تاکید کرد که بهرسمیت شناختن این جنایات توسط جامعهی جهانی، نقش مهمی در پایان دادن به نقض حقوق زنان در افغانستان و تقویت مردمسالاری در این کشور خواهد داشت. همچنین این شبکه آمادگی خود را برای مستندسازی آپارتاید جنسیتی در افغانستان اعلام کرده است. زنان معترض از سازمان ملل متحد خواستهاند تا در نشست آتی کمیتهی حقوق بشر که قرار است در ماه اکتبر برگزار شود، این جنایات را بهصورت رسمی به رسمیت بشناسد و به تشکیل پروندهی تعقیب جزایی بینالمللی علیه حکومت فعلی اقدام کند. شبکه زنان جمهوریخواه افغانستان در ادامه افزود که تحقق عدالت برای زنان افغانستان و پایان دادن به این آپارتاید وحشتناک، نه تنها یک وظیفهی حقوق بشری نیست؛ بلکه یک مسوولیت جهانی است که همهی نهادها و کشورها باید در آن سهیم باشند. در حالی زنان معترض خواستار رسیدگی به وضعیت زنان افغانستان شدهاند که چند روز پیش گوردون براون، نمایندهی ویژه سازمان ملل متحد در امور آموزش جهانی با اشاره به وضعیت فاجعهبار زنان و دختران در افغانستان، از جامعهی جهانی خواست تا آپارتاید جنسیتی حاکم بر این کشور را بهرسمیت بشناسد و آن را جرمانگاری کند. آقای براون گفته بود که منع کامل تحصیل و کار زنان و دختران در افغانستان، نمونهی بارزی از آپارتاید جنسیتی است که باید با پاسخ قاطع بینالمللی مواجه شود.
برچسب: آموزش
بخش زنان سازمان ملل به محدودیتها علیه زنان و دختران واکنش نشان داده و اعلام کرده است که جامعه مدنی و زنان افغانستان بهطور سیستماتیک از سوی حکومت سرپرست مورد هدف قرار میگیرند. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که افغانستان اکنون با «بحران بیسابقه حقوق زنان» مواجه است و حکومت فعلی بهطور خاص فعالان حقوق زن را مورد حمله قرار میدهد. در گزارش آمده است که سیاستها و حملات حکومت سرپرست به حقوق زنان و دختران منجر به افزایش آمار خودکشی در میان این قشر شده است. بخش زنان سازمان ملل متحد تاکید کرد که حکومت فعلی محدودیتهای شدیدی بر نهادهای حامی زنان و دختران اعمال کرده و همواره تجمعات و اعتراضهای مسالمتآمیز آنان را سرکوب کرده است. این افزود که حکومت فعلی بهطور سیستماتیک و هدفمند زنان را از جامعه و حضور در مکانهای عمومی حذف کرده است. بخش زنان سازمان ملل میگوید: «سرکوب سیستماتیک حقوق زنان و دختران، بازداشتهای خودسرانه و تهدیدات علیه فعالان، منجر به ناتوانی بسیاری از سازمانها در ارایه خدمات حیاتی شده است.» بخش زنان سازمان ملل همچنین یادآور شده که در سه سال تسلط حکومت فعلی بر افغانستان، این نهاد همواره در تلاش برای توانمندسازی زنان فعال بوده است. در حالی بخش زنان سازمان ملل متحد از حقوق زنان و دختران افغانستان حمایت میکند که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانشجویان دختر را از رفتن به دانشگاهها دولتی و خصوصی و آموزشگاههای خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار این، طی سه سال گذشته شمار زیادی از پسران به دلیل چالشهای اقتصادی مجبور به ترک آموزش شدهاند. سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شدهاند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواستها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. حکومت فعلی بارها گفته است که حقوق زنان و دختران در افغانستان بر اساس شرع اسلامی رعایت میشود.
کرن دیکر، کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان اعلام کرده است که بر تلاشهای خود برای حمایت از حقوق زنان و دختران افغانستان ادامه میدهد. خانم دیکر (چهارشنبهشب، ۱۱ میزان) با نشر اعلامیهای در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که برای ترویج حقوق بشر و رسیدگی به بحران بشری در افغانستان زیر سلطه حکومت فعلی تلاش خواهد کرد. او در بخش از اعلامیه از مأموریت تام وست، نماینده پیشین آمریکا برای صلح افغانستان، قدردانی کرده است. وی تاکید کرد: «من مشتاقانه منتظر هستم تا به تعقیب کار و فعالیتهای مثمر و خوب [وست] با جان مارک پومرشایم در راستای حفظ منافع امنیت ملی آمریکا، حمایت از زنان و دختران افغانستان، ترویج حقوق بشر تمام افغانها و کمک به مردم افغانستان در مقابل یک بحران جدی بشری به تلاش خود ادامه دهم.» این در حالی است که تام وست چند روز پیش از سمتاش کنارگیری کرده بود. همچنین روز گذشته متیو میلر، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا نیز گفته بود که این کشور به همکاری خود با افغانستان ادامه خواهد داد. به گفتهی میلر، پس از این مأموریت وست را کرن دیکر، کاردار سفارت آمریکا برای افغانستان، رینا امیری، نماینده ویژه ایالات متحده برای زنان و دختران افغانستان و جان مارک پومرشایم، دستیار معاون وزارت امور خارجه این کشور در امور آسیای مرکزی، پیش خواهند برد. قابل ذکر است که حکومت سرپرست پس از تسلط دوبارهشان بر افغانستان، حقوق شهروندان بهویژه زنان و دختران را نقض کرده است. همچنان تا اکنون تلاش کشورها در زمینه اقناع این گروه برای احترام گذاشتن به حقوق بشر کارساز نبوده است
شماری از زنان پناهجوی اهل افغانستان در پاکستان به مناسبت دومینسال یادبود از حمله بر آموزشگاه «کاج» در دشت برچی کابل، از سازمان ملل خواستهاند که نسلکشی هزارهها در افغانستان را بهرسمیت بشناسد. این پناهجویان به یادبود از قربانیان حمله بر آموزشگاه کاج، در پاکستان شمع روشن کردند. زنان پناهجو با نشر قطعنامهای از سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری خواستند که کشتار هدفمند هزارهها در افغانستان باید متوقف شود. در قطعنامه این پناهجویان آمده است: «نسلکشی هزارهها که اخیراً با عناوین مختلف مخصوصاً به نام داعش انجام میشود، باید بهرسمیت شناخته شود.» این پناهجویان از نهادهای حقوق بشر و سازمان ملل خواستار بررسی جدی در مورد نسلکشی هزارهها در افغانستان شدهاند. آنان تاکید کردند که در وضعیت فعلی از سوی نیروهای حکومت سرپرست در مناطق مختلف افغانستان از قوم هزاره باجگیری صورت میگیرد و در برخی موارد وادار به کوچ اجباری میشوند. این پناهجویان با اشاره به حمله خونین ماه سنبله بر موتر حامل باشندگان ولایت دایکندی در کوتل پهلوسنگ ولایت غور آن را مصداق جنایت علیه بشریت دانستند. در این گردهمایی از همهی نخبگان و روشنفکران هزاره و سایر اقوام ساکن افغانستان خواسته شد که در برابر این جنایات متحد شوند و برای جلوگیری از تکرار این فجایع گام بردارند. همچنین این زنان بر حمایت جامع از خانوادههای قربانیان نسلکشی، بهویژه قربانیان کشتارهای اخیر در مرز دایکندی و غور، تأکید کردند. شرکتکنندگان همچنین تاکید کردند که بیتفاوتی جامعهی جهانی به این نسلکشی باید پایان یابد و اقدامات عملی برای حفاظت از هزارهها در افغانستان صورت بگیرد. روز (شنبه، ۷ میزان) هم شماری از شهروندان کشور در شهرهای ونکوور و اوتاوای کانادا در یک گردهمایی اعتراضی خواستار بهرسمیت شناختن «نسلکشی هزارهها» در افغانستان شدند. این اعتراضات بهمناسبت سالروز آغاز نسلکشی هزارهها در افغانستان از سوی عبدالرحمن خان، شاه سابق افغانستان و همچنین دومین سالروز رویداد مرگبار مرکز آموشی کاج شکل میگیرد. معترضان بر توقف حملات هدفمند بر هزارهها در افغانستان و همچنین بهرسمیت شناختن «نسلکشی هزارهها» تاکید دارند. این در حالی است که دو سال پیش، در حمله داعش بر آموزشگاه کاج در دشت برچی بیش از ۱۰۰ تن از دانشآموزان که اکثراً دختران بودند کشته و زخمی شدند.
سازمان همکاری اسلامی در تازهترین مورد اعلام کرده است که دفتر این سازمان و سفارت اندونیزیا در کابل، توافقنامهای برای تقویت فعالیت اقتصادی زنان افغانستان، امضا کردهاند. این سازمان با نشر اعلامیهای گفته است که این توافقنامه روز (دوشنبه، ۹ میزان) در کابل امضاء شده است. سازمان همکاری اسلامی تاکید کرد که بر اساس این توافقنامه، پروژههای مختلف معیشتی برای توانمندسازی زنان افغانستان از سوی دفتر این نهاد در کابل و با تمویل دولت اندونیزیا در مناطق شهری و روستایی افغانستان راه اندازی خواهد شد. سازمان همکاری اسلامی و سفارت اندونیزیا در کابل جزئیات بیشتری در مورد این توافقنامه ارائه نکردهاند. قابل ذکر است که سازمان همکاری اسلامی از زمان تسلط دوبارهی حکومت سرپرست بر افغانستان با این گروه در تعامل بوده، اما در عین حال از ممنوعیت آموزش و کار زنان و دختران نیز انتقاد کرده است. در حالی سازمان همکاری اسلامی از تقویت فعالیت اقتصادی زنان افغانستان خبر میدهد که حکومت سرپرست پس از بازگشت به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل محروم و سپس دانشجویان دختر را از رفتن به دانشگاهها دولتی و خصوصی و آموزشگاههای خصوصی منع کردند. باید گفت که محدودیتهای حکومت فعلی، باعث شده است که میلیونها دانشآموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار این، طی سه سال گذشته شمار زیادی از پسران به دلیل چالشهای اقتصادی مجبور به ترک آموزش شدهاند. سازمان ملل متحد و جامعهی جهانی در سه سال اخیر بارها خواستار لغو ممنوعیت حق آموزش و کار زنان در افغانستان شدهاند، اما حکومت سرپرست تا اکنون به این خواستها اعتنا نکرده است. در کنار آن زنان از رفتن به باشگاههای ورزشی، رستورانتها، حمامهای عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بینالمللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شدهاند. همچنین به تازگی، قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت فعلی حتا صدای زنان را «عورت» عنوان کرده است. بخش زنان سازمان ملل پیش از این نیز گفته بود که محدودیتها بر زنان تاثیر مخربی بر زندگی آنان در افغانستان داشته است.
نویسنده: مهدی مظفری سه سال از زمانی میگذرد که رژیم فعلی افغانستان با صدور فرمانی ناگهانی و ظالمانه، آموزش دختران بالاتر از کلاس ششم را در سراسر کشور ممنوع کرده است. این تصمیم نهتنها آیندهی میلیونها دختر افغان را بهطور جدی تحت تأثیر قرار داده و تباه کرده است، بلکه به یکی از بزرگترین بحرانهای انسانی در جهان تبدیل شده است. با گذشت هر روز، تعداد بیشتری از دختران افغان از حق مسلّم خود یعنی آموزش محروم میشوند. این ممنوعیت، رویاها و امیدهای نسلی از دختران را به خاکستر تبدیل کرده و آنها را از فرصت رشد و شکوفایی بازداشته است. بر اساس آخرین آمار منتشر شده توسط صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، در سال جاری خورشیدی، ۳۸ هزار دختر دیگر به جمع دخترانی پیوستهاند که به دلیل این ممنوعیت، نمیتوانند به تحصیل ادامه دهند. این آمار تکاندهنده، نشاندهندهی عمق فاجعهای است که بر سر دختران افغان آمده است. این ممنوعیت نه تنها به فرد دختر، بلکه به کل جامعهی افغانستان آسیب میرساند؛ زیرا محرومیت نیمی از جمعیت این کشور از آموزش، به معنای محروم کردن کل جامعه از نیروی کار ماهر و متخصص است. کشورهای که زنان و دختران خود را از حق تحصیل محروم میکنند، در بلندمدت با بحرانهای اقتصادی، اجتماعی و حتی فرهنگی روبرو خواهند شد. چرا حکومت سرپرست ممنوعیت آموزش دختران را لغو نمیکند؟ از زمان تسلط حکومت فعلی بر افغانستان و ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از کلاس ششم، این دولت علیرغم فشارهای داخلی و بینالمللی، همچنان بر تصمیم خود پافشاری کرده است. حاکمان تاکنون دلیل روشن و قانعکنندهای برای این تصمیم ارائه نکرده و به انتقادات گسترده از سوی فعالان حقوق بشر، جامعه مدنی و حتی برخی از رهبران مذهبی پاسخی ندادهاند. این سکوت معنادار و رویکرد سرکوبگرانه حکومت در قبال فعالان آموزشی، گمانهزنیها در مورد انگیزههای واقعی حکومت سرپرست را تقویت کرده است. مسئولین حکومتی در توجیه این ممنوعیت، دلایل مختلفی را مطرح کردهاند که هر یک به نوبه خود سست و بیبنیاد بوده است. ابتدا، نبود «فضای مناسب» برای آموزش جداگانه دختران بهانهای بود که به سرعت با واقعیتهای آموزشی افغانستان پیش از تسلط این حکومت در تضاد قرار گرفت. سپس، حاکمان کنونی ادعا کردند که مردم به دلایل فرهنگی با آموزش دختران بالاتر از کلاس ششم مخالف هستند. اما این ادعا با واکنش تند بزرگان قومی و فعالان مدنی روبرو شد که بر خواست مردم برای آموزش دخترانشان تأکید کردند. با شکست خوردن این توجیههات، سردمداران حکومت به رویکردی سرکوبگرانه روی آوردند و فعالان آموزشی را بازداشت و زندانی کردند. بازداشت و زندانی کردن فعالان آموزشی مانند احمد فهیم عظیمی و مطیعالله ویسا نشان میدهد که حکومت نه تنها به دنبال ارائه توجیهی منطقی برای این ممنوعیت نیست، بلکه از هرگونه مخالفت و انتقادی هراس دارد. اضافه بر این، پافشاری بر تصمیم ناعادلانه و غیرانسانی حکومت سرپرست مبنی بر منع تحصیل و آموزش دختران، ریشه در تفکرات ارتجاعی و تنگنظرانهای دارد که نه تنها با ارزشهای انسانی در تضاد است، بلکه با آموزههای اصیل اسلامی نیز منافات دارد. محروم کردن دختران از حق تحصیل، به معنای محروم کردن آنها از ابزاری برای رشد، پیشرفت و استقلال است. این رویکرد سرکوبگرانه نه تنها به حقوق اساسی شهروندان افغانستان، به ویژه زنان و دختران، بلکه به آینده این کشور نیز آسیب جدی وارد میکند. جامعه جهانی و نهادهای بینالمللی باید فشارهای خود را بر این حکومت برای لغو اینگونه ممنوعیتهای ظالمانه افزایش دهند و از حقوق اساسی مردم افغانستان دفاع کنند. پیامدهای ویرانگر سیاستهای حکومت سرپرست در افغانستان، تبعات بسیار جدی و ویرانگری بر زندگی زنان و دختران این کشور داشته است. این تبعات نه تنها ابعاد فردی و اجتماعی، بلکه ابعاد اقتصادی و حتی سلامت روان زنان و دختران افغان را نیز تحت تأثیر قرار داده است. به گفته سیما باهوس، مدیر اجرایی بخش زنان سازمان ملل متحد، ۹۰ درصد زنان و دختران افغان وضعیت سلامت روان خود را «بد» و یا «بسیار بد» توصیف کردهاند. این آمار به تنهایی گویای عمق فاجعهای است که بر این قشر از جامعه تحمیل شده است. زنان افغان اذعان میدارند که با گذر زمان و تغییر فصلها، وضعیت روانی آنها به طور فزایندهای وخیمتر میشود و بسیاری از آنها حتی به اقدام به خودکشی روی آوردهاند. محدودیتهای شدید در زمینه آموزش، یکی از مهمترین پیامدهای سیاستهای حکومت است. سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد (یونسکو) هشدار داده است که در نتیجهی این سیاستها، نیمی از جمعیت افغانستان بیسواد خواهد ماند. بیسوادی، مانعی جدی برای مشارکت کامل در جامعه است و باعث بیکاری گسترده، فقر، مشکلات بهداشتی و روانی میشود. این در حالی است که یونسکو بر این نکته تأکید میکند که خواندن و نوشتن، اولین پیام خداوند در قرآن کریم است. با این حال، حکومتداران فعلی افغانستان همچنان بر ممنوعیت آموزش دختران پافشاری میکنند و آیندهای مبهم را برای نسلهای آینده این کشور رقم زدهاند. نسلی از زنان بیسواد، نسلی از مادران بیسواد خواهد بود که به نوبه خود، فرزندانشان را نیز از حق آموزش محروم خواهند کرد. این چرخه معیوب، بیسوادی را در جامعه افغانستان برای دههها و چندین نسل تثبیت خواهد کرد. تبعات این وضعیت، فراتر از فرد و خانواده است و بر کل جامعه افغانستان تأثیرگذار خواهد بود. کاهش سطح سواد، مانعی بزرگ بر سر راه توسعه و پیشرفت افغانستان خواهد بود و این کشور را در دام فقر و عقبماندگی گرفتار خواهد کرد.
برنامه جهانی غذا اعلام کرده است که از هر سه دختر در افغانستان، یک دختر نمیتواند آموزشهای ابتدایی خود را در مکتب به پایان برساند. این نهاد امروز (یکشنبه، ۸ میزان) با نشر اعلامیهای در حساب کاربری ایکس خود از ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم در افغانستان نیز ابراز نگرانی کرده است. برنامه جهانی غذا تاکید کرد، باوجودی که آموزشهای متوسطه و عالی برای دختران از سوی حکومت سرپرست ممنوع شده است؛ اما بسیاری از دختران به دلیل فقر مجبور به ترک آموزش زودهنگام در بخش ابتداییه میشوند. در اعلامیهای آمده است که در بسیاری از کودکان افغانستانی بیشتر وقت، فقط با خوردن نان و چای زندگی میکنند. این نهاد افزود که پس از تسلط حکومت سرپرست، افغانستان درگیر بحران شدید اقتصادی شده که جان بسیاریها را با خطر روبرو کرده است. برنامه جهانی غذا افزود که اکنون به دلیل کمبود بودجه، تنها به یک میلیون گرسنه در افغانستان امدادرسانی میتواند. در ادامه آمده است که ۱۱ میلیون نفر دیگر را از روند دریافت غذایی حذف کرده است. همچنین در بخشی از اعلامیه آمده است که ۱.۴ میلیون مادر و کودک با سوتغذیه مبتلا اند و نیاز به غذای تخصصی دارد؛ اما این نهاد نمیتواند به آنان کمک کند. براساس آمار سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو)، به دلیل سیاست ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، ۱.۴ میلیون دختر در افغانستان از آموزش محروم شده اند. یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد، پیشتر گفته بود که در سال جاری ۳۸ هزار دختر دیگر نیز از مکتب رفتن محروم میشوند. این در حالی است که حکومت سرپرست پس از به دست گرفتن قدرت، نخستین اقدامشان در ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۱، آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را تعلیق کرد. هرچند در ابتدا گفته بودند که این ممنوعیت موقتیست؛ اما با گذشت سه سال هنوز هم این فرمان لغو نشده است.
رتنو موسودی، وزیر امور خارجهی اندونزیا میگوید که زنان در تحکیم صلح فراگیر نفش مهم دارند و باید آموزش زنان و دختران در افغانستان تضمین شود. خانم موسودی این اظهارات را در هفتادونهمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد مطرح و بر تضمین آموزش دختران و زنان در افغانستان زیر کنترول حکومت سرپرست تاکید کرده است. او با این موضوع که «سرمایهگذاری روی زنان، سرمایهگذاری روی صلح است» افزود که در این خصوص تلاش خواهد کرد. این در حالی است که آلمان، استرالیا، هالند و کانادا در اعلامیه مشترک گفتهاند که از حکومت فعلی به دلیل «نقض کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان» به دادگاه بینالمللی دادگستری شکایت خواهند کرد. این چهار کشور هشدار دادهاند که اگر حکومت سرپرست تا شش ماه دیگر به نقض حقوق بشر به ویژه حقوق زنان پایان ندهند، آنان را به دادگاه لاهه خواهند کشاند. این اقدام آلمان، استرالیا، هالند و کانادا با حمایت گسترده در داخل افغانستان و همچنین کشورهای جهان مواجه شده است. همچنین آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که از همه کشورها و سازمانهایی حمایت میکند که خواهان برداشتن محدودیتهای «تبعیضآمیز» علیه زنان و دختران توسط حکومت فعلی هستند.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد اعلام کرده است که به کشورها و سازمانهایی میپیوندد که از حکومت سرپرست افغانستان میخواهند تمام محدودیتهای تبعیضآمیز علیه زنان و دختران را فورا حذف کنند. آقای گوترش بامداد امروز (یکشنبه، ۸ میزان) در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که آنچه در افغانستان رخ میدهد را میتوان با برخی از فاحشترین نظامهای سرکوب در تاریخ معاصر مقایسه کرد. این در حالی است که بهتازگی چهار کشور کانادا، آلمان، استرالیا و هالند با نشر یک بیانیهی مشترک هشدار دادند که اگر حکومت فعلی تبعیض جنسیتی را متوقف نکنند، از این گروه بهدلیل نقض کنوانسیون منع تمام اشکال تبعیض علیه زنان در دادگاه بینالمللی دادگستری شکایت میکنند. تا اکنون بیش از ۲۵ کشور جهان از این بیانیه حمایت کردهاند. قابل ذکر است که افغانستان یکی از امضاکنندگان کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان است و طبق مادهی ۲۹ این کنوانسیون، کشورهای امضاکننده برای حلوفصل اختلافات میتوانند به دادگاه مراجعه کنند. حکومت سرپرست تا اکنون بهعنوان حکومت افغانستان بهرسمیت شناخته نشده، به این کنوانسیون پابندی ندارد. حکومت فعلی پس از دستیافتن به قدرت، محدودیت شدید علیه زنان و دختران وضع کرده است. زنان افغانستان در حال حاضر از تحصیل، کار و آزادی گشتوگذار محروم هستند.
سازمان عفو بینالملل از اقدام کشورها برای پاسخگوکردن حکومت سرپرست بهخاطر تبعیض علیه زنان و دختران استقبال کرده و میگوید که جامعه بینالمللی برای پایاندادن به نقض مداوم حقوق بشر در افغانستان باید تمام راههای موجود از جمله روند قضایی در دادگاه بینالمللی را دنبال کند. اگنس کالامار، دبیرکل عفو بینالملل گفته است که حکومت فعلی زندگی زنان و دختران افغانستان را غیرقابل تحمل کرده و آنان را از همه عرصههای زندگی حذف و به طور سیستماتیک حقوق شان را سلب کرده است. وی از اقدام دولتها برای پاسخگوکردن حکومت فعلی را تحت قوانین بینالمللی استقبال کرده و گفته است که این گامی حیاتی در جهت تأمین عدالت در مورد نقض کنوانسیون رفع کلیه تبعیض علیه زنان است. دبیرکل سازمان عفو بینالملل تاکید کرد که اقدام اخیر کشورها باید با سایر تلاشهای جامع برای رسیدگی به طیف وسیعی از جنایات گذشته و جاری در طول چرخه مداوم درگیری در افغانستان تکمیل شود. او افزود: «جهان باید در همبستگی با زنان و دختران شجاع افغانستان با دفاع از حقوق آنها عمل کند.» قابل ذکر است که چهار کشور کانادا، آلمان، استرالیا و هالند با نشر بیانیهی مشترک هشدار دادند که اگر حکومت سرپرست تبعیض جنسیتی را متوقف نکنند، از این گروه بهدلیل نقض کنوانسیون منع تمام اشکال تبعیض علیه زنان در دادگاه بینالمللی دادگستری شکایت میکنند. بیش از ۲۰ کشور جهان تاکنون از این بیانیه حمایت کردهاند. این کشورها شامل آلبانیا، آندورا، بلژیک، شیلی، کرواسی، فنلند، هندوراس، ایرلند، آیسلند، کره جنوبی، لتوانی، لیختن اشتاین، لوکزامبورک، مالاوی، مراکش، مولداوی، مونته نگرو، رومانی، اسلوونی، اسپانیا و سویدن هستند. حکومت سرپرست پس از دستیافتن به قدرت، محدودیت شدید علیه زنان و دختران وضع کردهاند. زنان افغانستان در حال حاضر از تحصیل، کار و آزادی گشتوگذار محروم هستند.