برنامه جهانی غذا اعلام کرده است که بیش از ۱۲ میلیون نفر در افغانستان نمی‌دانند که وعده غذایی بعدی‌شان از کجا می‌آید یا چطور تامین می‌شود. این نهاد امروز (سه‌شنبه، ۲۷ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که حدود چهار میلیون کودک، نوزاد و مادر شیرده نیز در افغانستان مبتلا به سوءتغذیه هستند. برنامه جهانی غذا تاکید کرده است که به‌صورت فوری نیاز به ۶۷۷ میلیون دالر بودجه برای ادامه‌ی فعالیت خود در شش ماه آینده دارد. قابل ذکر است که این برنامه در ماه جون سال جاری میلادی نیز گفته بود که یک چهارم مردم افغانستان گرسنه به خواب می‌روند. این نهاد خواستار افزایش بودجه برای کمک به افراد نیازمند شده بود. برنامه جهانی غذا در ماه سرطان سال جاری خورشیدی اعلام کرد به‌دلیل «بحران بودجه» تا ماه اکتبر فقط به یک میلیون نفر می‌تواند کمک غذایی ارائه کند. همچنین براساس آمار اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ سازمان ملل متحد، ۲۳.۷ میلیون نفر در سال جاری میلادی در افغانستان نیازمند کمک‌های بشردوستانه هستند. اوچا برای رسیدگی به افراد آسیب‌پذیر در افغانستان ۳.۰۶ میلیارد دالر بودجه درخواست کرده بود، اما چندی پیش اعلام کرد که تنها ۲۵ درصد از این بودجه تأمین شده است. همچنین پیش از این، دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ سازمان ملل متحد گفته بود که با توجه به نابرابری‌ و آسیب‌پذیری‌های موجود از جمله فروپاشی نسبی خدمات اجتماعی و صحی، افغانستان با یک بحران انسانی پیچیده مواجه است.

سازمان جهانی صحت اعلام کرده است که ناامنی غذایی به یک بحران در حال گسترش در افغانستان تبدیل شده و هم‌اکنون ۲.۹ میلیون کودک زیر پنج سال با سوءتغذیه شدید مواجه هستند. تدروس آدهانوم گیبریسوس، دبیرکل سازمان جهانی صحت امروز (پنج‌شنبه، ۲۲ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که ۸۵۰ هزار نفر از این کودکان به سوءتغذیه حاد دچار هستند. آقای گیبریسوس تاکید کرد که یک‌سوم شهروندان افغانستان در مناطق ناامن غذایی زندگی می‌کنند و سیل و خشکسالی وضعیت آن‌ها را وخیم‌تر کرده است. او افزود که کارکنان صحی این سازمان ۲۱ هزار کودک مبتلا به سوءتغذیه حاد را در ۱۴۰ مرکز بهداشتی در سراسر افغانستان درمان کرده‌اند. وی گفت که خدمات صحی ارائه‌شده به این کودکان کافی نیست و آن‌ها به کمک‌های بیشتری نیاز دارند. تدروس آدهانوم گیبریسوس در پیامش از جامعه‌ی جهانی درخواست کرد تا به سازمان بهداشت جهانی و همکارانش در ارائه کمک‌های بهداشتی و غذایی مورد نیاز، فوراً مساعدت کنند. پیش از این، سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده بود که حدود ۲۰ تن دارو و تجهیزات پزشکی به مراکز بهداشتی پنج ولایت شمالی افغانستان ارسال کرده است. این سازمان افزود که تجهیزات پزشکی شامل کیت‌های پنومونی، ویروس سرخک، وبا و ست‌های جراحی و پانسمان است.

مسوولان ریاست صحت عامه ولایت ننگرهار می‌گویند که در شش ماه گذشته ۷۰۰ کودک، یعنی بیش از سه کودک در روز، در شفاخانه جلال‌آباد جان داده‌اند. مسوولان ریاست صحت عامه ننگرهار این موضوع در صحبت با بی‌بی‌سی نیوز مطرح کرده و گفته‌اند که سوءتغذیه و برخی بیماری‌های قابل پیشگیری عامل عمده افزایش مرگ و میر کودکان عنوان شده است. در گزارش بی‌بی‌سی نیوز آمده است که حدود ۳.۲ میلیوک کودک در افغانستان به سوءتغذی مبتلا هستند. در این گزارش آمده است که اگر شفاخانه جلال‌آباد کمک‌های بیشتری از بانک جهانی و صندوق کودکان سازمان ملل دریافت نمی‌کرد، ممکن بود شمار تلفات به مراتب بیشتر از این باشد. در ادامه آمده است که تا آگوست سال ۲۰۲۱ میلادی کمک‌های جامعه بین‌المللی که به دولت پیشین افغانستان داده می‌شد، تقریبا همه‌ مراکز صحی افغانستان را تحت پوشش قرار می‌داد. اما با روی کار آمدن حکومت فعلی و به‌دلیل تحریم، این کمک‌ها قطع شد و این امر به فروپاشی نظام صحی افغانستان انجامیده است. همچنین حمدالله فطرت، معاون سخنگوی حکومت حکومت سرپرست به بی‌بی‌سی نیوز گفت: «ما مشکل فقر و سوءتغذیه را به میراث بردیم که بلایای طبیعی مانند سیل و تغییرات اقلیمی آن را بدتر کرده است. جامعه‌ی جهانی باید کمک‌های بشردوستانه را افزایش دهد و نباید آن را با مسایل سیاسی و داخلی مرتبط کند.» در ادامه آمده است که از هر پنج کودکی که نیاز به درمان شفاخانه‌ای دارند، تنها یک کودک می‌تواند آن را در شفاخانه جلال‌آباد دریافت کند. شفاخانه جلال‌آباد برای باشندگان پنج ولایت همجوار خدمات ارائه می‌کند. این در حالی است که بیش از ۷۰۰ هزار پناهجوی افغان که از اواخر سال گذشته به اجبار از پاکستان اخراج شده‌اند، در ولایت ننگرهار ساکن شده‌اند و این امر فشار بر شفاخانه مرکزی جلال‌آباد را بیشتر کرده است. کوتاهی قد کودکان همچنین در بخشی از گزارشی که بی‌بی‌سی نیوز روز دوشنبه منتشر کرده است، به «شواهدی از آمار نگران‌کننده» دیگری اشاره شده است. در گزارش آمده است: «۴۵ درصد از کودکان زیر پنج سال در افغانستان کوتاه‌قد هستند، کوتاه‌تر از آنچه باید باشند.» در این گزارش از روبینای دو ساله یاد شده که به‌دلیل کوتاهی قد زیاد هنوز نمی‌تواند روی پا بایستد. یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد می‌گوید کوتاه‌قدی می‌تواند آسیب‌های جسمی و شناختی جبران‌ناپذیر شدیدی ایجاد کند که اثرات آن می‌تواند مادام‌العمر باقی بماند و حتی بر نسل بعدی تأثیر بگذارد.

مسوولان در شفاخانه‌ی ولایتی بدخشان می‌گویند که از آغاز سال جاری خورشیدی تا اکنون نزدیک به ۳۰ کودک در اثر بیماری سوءتعذیه در این ولایت جان باخته‌اند. عبدالمالک روفی، مسوول سیستم اداره‌ی معلومات شفاخانه بدخشان گفت که در پنج ماه پسین، نزدیک به دو هزار و ۷۰۰ کودک زیر پنج سال به این شفاخانه مراجعه کرده‌اند که از این میان، بیش از ۳۵۰ نفر آنان مبتلا به سوءتغذیه بوده‌اند. آقای روفی تاکید کرد: «دو هزار و ۶۹۶ کودک زیر پنج سال بستری داشتیم که از این میان، ۳۶۵ کودک مبتلا به سوءتغذیه بودند و ۲۶ کودک فوت کرده‌اند.» پزشکان در این شفاخانه، نبود غذای سالم، عدم دسترسی به مراکز بهداشتی و نبود مشاوره‌ی مناسب را از علت‌های اصلی بیماری سوءتغذیه در میان کودکان می‌دانند. آنان می‌گویند: «مشاوره‌دهی مناسب نیست، دوری از کلینیک‌ها هم علت اساسی است و بیشتر بیماران ما از ولسوالی‌های دوردست از جمله ارگو، اشکاشم، راغ‌ها و دروازها هستند.» همچنین شماری از بیمارداران، فقر، ناداری و تغذیه ناسالم را از علت‌های مبتلا شدن کودکان‌شان به این بیماری می‌دانند. آنان در صحبت با رسانه‌ها از حکومت سرپرست و نهادهای کمک‌کننده خواهان رسیدگی به چالش‌های اقتصادی‌شان هستند. آنان تاکید کردند: «ما توان خرید گوشت و مواد غذایی مقوی را نداریم و در روستا نیز این کمبودها وجود دارد.» همچنین یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که ۳۶ درصد از کودکان مبتلا به سوءتغذیه حاد در افغانستان، نوزادان زیر شش ماه هستند. این نهاد گفت که از ۱۰ هزار و ۲۰۰ کودک مبتلا به سوءتغذیه‌ی حاد که در ۷ ماه نخست سال جاری به شفاخانه‌ها مراجعه کرده‌اند، ۳۶ درصد آن‌ها زیر شش ماه سن دارند. این در حالی است که برنامه جهانی غذا به تازگی گفته است که بیش از سه میلیون کودک در افغانستان مبتلا به سوءتغذیه هستند و این سازمان تنها به ۱.۳ میلیون کودک رسیدگی کرده است.

یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که دست‌کم ۲۳.۷ میلیون تن، از جمله ۱۲.۳ میلیون کودک در این کشور طی سال ۲۰۲۴ میلادی به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. این نهاد با نشر گزارشش از نیمه اول سال ۲۰۲۴ گفته است که در این مدت به بیش از ۲.۸ میلیون کودک مراقب صحی و از جمله ۲۶ درصد زن خدمات بهداشت روانی و حمایت روانی اجتماعی را ارائه کرده است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد تاکید کرد که در نیمه اول سال برای نزدیک به ۳۳۲ هزار تن آب آشامیدنی سالم، به حدود ۲۶۹ هزار تن خدمات بهداشتی و برای ۵۲۸ هزار تن دیگر پیام‌های بهداشتی ارائه کرده است. یونیسف افزود که بارش شدید باران و سیلاب ناگهانی در شمال‌شرق افغانستان در ماه می، ۲۱ ولسوالی در سراسر ولایت‌های بدخشان، بغلان و تخار را زیر تاثیر قرار داده بود و بزرگ‌ترین رویداد جاری سیل در افغانستان را در سال جاری ایجاد کرد. همچنین در ۲۰ سرطان سال روان نیز اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد گفته بود که تقریباً سه سال پس از تسلط حکومت سرپرست، ۲۳.۷ میلیون تن در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. این نهاد تصریح کرده بود که از این میان دست‌کم ۹.۲ میلیون تن کودکان هستند. در سال جاری خورشیدی ولایت‌های مختلف کشور شاهد بارندگی‌های شدید و سرازیرشدن سیلاب‌‌های ویرانگر بوده‌‌اند. این سیلاب‌ها تلفات و خسارات زیادی برجای گذاشته و صدها نفر را آواره کرده است.

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان برای افغانستان می‌گوید که وضعیت اقتصادی و حقوق بشر برای زنان و دختران در افغانستان هم‌چنان وخیم است. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که وضعیت بشردوستانه برای زنان در افغانستان ناامن است. کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان تاکید کرد که زنان و دختران در افغانستان به کمک‌ها و حمایت‌های بیش‌تری نیاز دارند. براساس آمار سازمان ملل متحد، ۲۳.۷ میلیون نفر در افغانستان نیازمند کمک‌های بشردوستانه هستند که حدود ۸۰ درصد نیازمندان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند. قابل ذکر است که حکومت سرپرست پس از به دست گرفتن قدرت افزون بر محدودیت‌های دیگر، کار زنان را نیز ممنوع کرده که این ممنوعیت شامل کار آنان در دفترهای سازمان ملل و موسسه‌های بشردوستانه نیز می‌شود. ممنوعیت کار زنان افزون بر ایجاد مشکل‌های اقتصادی و از بین‌رفتن منبع‌های درآمد، روند امدادرسانی را نیز با چالش مواجه کرده است. پیش از این، برنامه‌ی جهانی غذای سازمان ملل متحد، با اشاره به محدودیت‌های حکومت فعلی بر زنان و دختران، گفته بود که ۹۰ درصد خانواد‌ه‌های تحت سرپرستی زنان به غذای کافی دست‌رسی ندارند.

برنامه جهانی غذا در تازه‌ترین مورد اعلام کرده است که  ۹۰ درصد خانواده‌ها تحت سرپرستی زنان در افغانستان غذای کافی برای خوردن ندارند. این نهاد با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که کمک‌های غذایی برنامه جهانی غذا برای زنانی که سرپرست‌ خانواده‌ها‌ی‌شان را دارند؛ آخرین راه نجات است. برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد از ادامه‌ی محدودیت‌‌ها بر زنان و دختران در افغانستان نیز ابراز نگرانی کرده و گفته که زنان از بیش‌تر جنبه‌های زندگی محروم هستند. در ادامه آمده است که محدودیت‌های موجود بر زنان سرپرست خانواده‌ها سبب شده است که آنان گزینه‌های کمی برای تغذیه‌ی خود و فرزندان‌شان داشته باشند. این نهاد سازمان ملل متحد گفته است: «از هر ۱۰ خانواده تحت سرپرستی زنان در افغانستان، 9 خانواده غذای کافی برای خوردن ندارند.» این نگرانی در حالی مطرح می‌شود که زنان و دختران در افغانستان، تحت محدودیت‌های شدید حکومت سرپرست قرار  دارند. حکومت سرپرست افزودن بر محدودیت‌های دیگر، کار زنان را نیز ممنوع کرده است که در نتیجه‌ی آن نیازمندی خانواده‌ها به ویژه‌ خانواده‌های تحت سرپرستی زنان افزایش یافته است. این در حالی ا‌ست که براساس آمار سازمان ملل متحد، ۲۳.۷ میلیون نفر در افغانستان نیازمند کمک‌های بشردوستانه هستند.پیش‌تر گروه کاری، زنان و صلح و امنیت گفته بود که ۸۰ درصد نیازمندان زنان و کودکان استند.

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد اعلام کرده است که ۲۳.۷ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه وابسته‌ هستند. این نهاد گفته است که در حال حاضر ۴۸ درصد جمعیت افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و ۱۲.۴ درصد نیز در ناامنی غذایی به سر می‌برند. اوچا با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، نوشته است که فقر اقتصادی به طور چشم‌گیری نسبت به سال‌های گذشته افزایش یافته است. براساس آمار دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل، از بیش از ۳۰ میلیارد دالر بودجه درخواستی این سازمان برای سال ۲۰۲۴، تنها ۲۵ درصد آن فراهم شده است. دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل از کشورها و نهادهای امدادگر می‌خواهد تا به کمک‌های خود از طریق برنامه‌های توزیع کمک‌های بشردوستانه در افغانستان ادامه دهند. همزمان با ابراز نگرانی اوچا، شماری از سازمان‌های امدادی دیگر نیز هشدار داده‌اند که افغانستان در یکی از بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین بحران‌های انسانی جهان قرار دارد. براساس آخرین گزارش بانک جهانی، سه سال پس از بازگشت حکومت سرپرست، اقتصاد افغانستان هیچ رشدی نداشته و در وضعیت رکود قرار دارد. نهادهای ناظر می‌گویند که محدودیت‌های حکومت سرپرست بر فعالیت و آموزش و کار زنان نیز باعث به وخامت گراییدن وضعیت اقتصادی در افغانستان شده است. باید گفت که سه سال قبل در ۲۴ اسد، حکومت فعلی قدرت را به دست گرفت و از آن به بعد محدودیت‌های شدید علیه زنان و دختران وضع کرده است. دختران و زنان افغانستان در حال حاضر از آموزش، کار، تفریح، سفر بدون محرم مرد، تداوی توسط داکتر مرد و… محروم شدند.

یک روز مانده به سال‌روز تسلط حکومت سرپرست بر افغانستان، چند نهاد کمک‌کننده بین‌المللی هشدار داده‌اند که افغانستان زیر سلطه حکومت فعلی در حال تبدیل شدن به یک بحران بشری «فراموش‌شده» در جهان است. سازمان اقدام علیه گرسنگی، شورای پناهندگان دنمارک، کمیته بین‌المللی نجات، شورای پناهندگان ناروی، سازمان نجات کودکان، سازمان بین‌المللی ورلدویژن و سازمان کمک‌ اسلامی امروز (سه‌شنبه، ۲۳ اسد) با نشر بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند که مردم افغانستان طی سه سال گذشته «بزرگ‌ترین بحران بشری» را در زیر حاکمیت حکومت فعلی تجربه کرده‌اند. در ادامه آمده است که شهروندان کشور به‌شدت نیازمند دریافت کمک‌های بشری هستند. این سازمان‌ها تاکید کردند که در زمینه رساندن کمک به نیازمندان در مناطق دوردست کشور با چالش‌هایی روبرو هستند. بربنیاد این بیانیه، حدود ۲۳.۷ میلیون تن در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند که شامل ۵۲ درصد کودکان و ۲۵ درصد زنان است. در ادامه آمده است که ناامنی غذایی در افغانستان افزایش یافته است و ۶.۳ میلیون تن در داخل کشور آواره هستند. نهادهای کمک‌کننده تصریح کردند که ۱۲.۴ میلیون تن در کشور با ناامنی غذایی حاد دست‌وپنجه نرم می‌کنند. طبق این بیانیه، بیکاری در کشور نیز نسبت به سال گذشته دو برابر شده است. این سازمان‌ها می‌گویند که بحران جاری در افغانستان تنها با کمک‌های بشردوستانه قابل حل نیست و نیاز به یافتن راه‌حل اساسی دارد. سازمان‌های کمک‌کننده به این باور هستند که تعامل دیپلماتیک با حکومت فعلی برای ایجاد یک محیط مناسب به‌منظور اجرای پروژه‌های حیاتی در افغانستان ضروری است. این در حالی است که پیش از این هم نهادهای کمک‌کننده بین‌المللی از بدتر شدن وضعیت بشری در کشور ابراز نگرانی کرده بودند.